Deutsche Welle | Wirtualna Polska

W związku z kryzysem w branży motoryzacyjnej koncern Bosch planuje zlikwidować więcej miejsc pracy niż wcześniej zakładano. Jak poinformowała jego rzeczniczka, w nadchodzących latach redukcje obejmą do 5 550 miejsc pracy. Ponad dwie trzecie z nich, w sumie 3 800, ma zostać zlikwidowanych w Niemczech.

„W sposób odpowiedzialny społecznie”

Podane liczby są częścią planowanych posunięć. Ile miejsc pracy zostanie ostatecznie zlikwidowanych, okaże się podczas negocjacji kierownictwa firmy z przedstawicielami pracowników, które mają się teraz rozpocząć. Zwolnienia mają być przeprowadzone w sposób jak najbardziej odpowiedzialny społecznie.

W dalszym ciągu obowiązuje porozumienie zawarte w połowie 2023 roku, które wyklucza zwolnienia w dziale koncernu w Niemczech zajmującym się dostawami części i podzespołów dla przemysłu motoryzacyjnego do końca 2027 roku, a w niektórych przypadkach nawet do końca 2029 roku. Pod koniec 2023 roku w dziale tym pracowało 72 000 z około 134 000 pracowników koncernu Bosch w Niemczech.

Planowane kroki mają największy wpływ na dział komputerowych rozwiązań międzydomenowych, który odpowiada na przykład za systemy wspomagania i zautomatyzowaną jazdę. Do końca 2027 roku na całym świecie ma zostać zlikwidowanych tam 3 500 miejsc pracy, z czego około połowy w Niemczech. Rada zakładowa podała, że dotyczy to zakładów w Leonbergu, Abstatt, Renningen i Schwieberdingen w Badenii-Wirtembergii oraz Hildesheim w Dolnej Saksonii.

Zakłady w Hildesheim, w których Bosch wytwarza produkty dla elektromobilności, mają zlikwidować łącznie około 750 miejsc pracy do 2032 roku, większość z nich (600) do końca 2026 roku. Istnieją również plany oszczędnościowe dla działu, który produkuje układy kierownicze do samochodów osobowych i ciężarowych. W fabryce w Schwaebisch Gmuend w latach 2027-2030 ma zostać zlikwidowanych do 1300 miejsc pracy, co stanowi ponad jedną trzecią zatrudnionych w niej osób.

Nadmierne zatrudnienie

Bosch uzasadnia planowane ograniczenie zatrudnienia kryzysem w branży motoryzacyjnej. „Globalna produkcja samochodów zatrzyma się w tym roku na poziomie około 93 milionów sztuk, jeśli nie spadnie nieznacznie w porównaniu z rokiem poprzednim” – podało kierownictwo firmy. W nadchodzącym roku spodziewane jest co najwyżej niewielkie ożywienie. W przemyśle samochodowym występuje znaczna nadwyżka mocy produkcyjnych. Nasiliła się w nim również walka konkurencyjna i cenowa.

Jak ponadto poinformowano, producenci samochodów zgłaszają na przykład znacznie mniej zamówień na części do samochodów elektrycznych, co prowadzi do przerostu zatrudnienia w Hildesheim. Co więcej, rynek przyszłych technologii rozwija się inaczej niż tego oczekiwał koncern Bosch. Systemy wspomagania jazdy i rozwiązania do jazdy zautomatyzowanej nie cieszą się tak dużym popytem, jak przewidywano. Wiele takich projektów jest obecnie odkładanych na później lub anulowanych przez ich producentów.

W dziale układów kierowniczych Bosch zmaga się z rosnącą konkurencją. W odpowiedzi na nią firma planuje połączyć różne funkcje i obniżyć koszty. W tym celu istniejące zakłady za granicą o innych niż w Niemczech strukturach kosztowych mają być lepiej wykorzystane, aby móc oferować układy kierownicze w konkurencyjnych cenach na całym świecie.

„Policzek dla pracowników”

Plany te zostały ostro skrytykowane przez przedstawicieli pracowników. – Zapowiedź firmy o redukcji personelu w takim stopniu jest policzkiem dla pracowników – powiedział Frank Sell, szef rady zakładowej działu dostaw dla przemysłu samochodowego. Już w maju tego roku uzgodniono redukcję zatrudnienia w czterech różnych działach, obejmującą łącznie około 2 200 miejsc pracy. Dodatkowe redukcje etatów w tak krótkim czasie podkopują zaufanie załogi do zarządu firmy i prowadzą w niej do dużej niepewności.

W ostatnich miesiącach Bosch skrócił również godziny pracy wielu pracowników i odpowiednio obniżył ich wynagrodzenia. – W wyniku jednostronnej interwencji firmy w wynagrodzenia pracowników, osiągnęliśmy również nowy, skranie niski poziom we współpracy z jej zarządem – stwierdził dalej Frank Sell. Zagraża to pokojowi społecznemu w firmie. – Będziemy teraz organizować nasz opór wobec tych planów na wszystkich poziomach.

Plany koncernu Bosch dotyczące redukcji zatrudnienia na całym świecie były ogłaszane kilkakrotnie w ciągu ostatniego roku. Łącznie zagrożonych jest ponad 7 tys. miejsc pracy. Większość z nich dotyczy Niemiec, nie tylko w dziale dostaw części dla przemysłu motoryzacyjnego, ale także w dziale narzędzi i w spółce zależnej BSH zajmującej się produkcją sprzętu AGD.

Wiosną tego roku tysiące pracowników grupy Bosch w całych Niemczech protestowało przeciwko planowanym zwolnieniom. Przed jej centralą w Gerlingen koło Stuttgartu demonstrowało wówczas ponad 10 tys. osób. Odbyły się również duże protesty w innych miejscach, w których wzięło udział około 15 tys. osób.

Niski popyt, słaba koniunktura

Przemysł motoryzacyjny przeżywa kryzys z powodu osłabienia koniunktury i cierpi z powodu niskiego popytu, zwłaszcza na samochody elektryczne. Ford chce zlikwidować 2 900 miejsc pracy w Niemczech do 2027 roku. Jedna czwarta miejsc ma zostać zlikwidowana w fabryce w Kolonii, która została całkowicie przekształcona na produkcję samochodów elektrycznych i już teraz pracuje w skróconym wymiarze godzin.

W Volkswagenie planowane są obniżki płac, zamknięcia zakładów i redukcje zatrudnienia; według rady zakładowej zagrożone są trzy zakłady i dziesiątki tysięcy miejsc pracy. Związek zawodowy IG Metall chce zaprotestować przeciwko temu poprzez strajki ostrzegawcze. Także Mercedes chce zaoszczędzić miliardy euro. Dostawcy części i podzespołów, tacy jak ZF, Continental i Schaeffler również chcą zlikwidować tysiące miejsc pracy.

(DPA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

W piątek (22.11.2024) niemiecka wyższa izba parlamentu Bundesrat przegłosowała ustawę o dużej reformie szpitali. Minister zdrowia Karl Lauterbach mówi o „rewolucji”. Celem ma być mniejsza presja finansowa na szpitale i większa specjalizacja placówek, co w rezultacie ma zapewnić pacjentom lepszą opiekę. Reforma będzie miała jednak duże konsekwencje dla liczby szpitali.

Po co ta reforma?

Według ekspertów Niemcy mają stosunkowo dużą liczbę szpitali w porównaniu z sąsiednimi krajami i od lat borykają się z problemami. Trudności finansowe, braki kadrowe i jedna trzecia z 480 000 łóżek nie jest zajęta – podaje niemieckie Ministerstwo Zdrowia.

Lauterbach postrzega reformę jako rodzaj hamulca bezpieczeństwa: bez zmian istnieje ryzyko niewypłacalności szpitali i nieoptymalnego leczenia. Jego zdaniem oczywiste jest, że Niemcy nie mają potrzeb medycznych ani personelu dla 1700 szpitali. Celem jest zatem zapewnienie odpowiedniej podstawy ekonomicznej dla tych szpitali, które są naprawdę potrzebne.

Co przewiduje reforma pod względem finansowym?

System wynagrodzeń wprowadzony 20 lat temu z ryczałtowymi stawkami za każdy przypadek leczenia ma zostać zasadniczo zmieniony. Według Lauterbacha do tej pory prowadził on do leczenia jak największej liczby przypadków w najtańszy możliwy sposób, a nawet – do zachęt do niepotrzebnych z medycznego punktu widzenia interwencji.

W przyszłości powinna zatem istnieć stała podstawa w wysokości 60 procent wynagrodzenia za sam fakt, że kliniki zapewniają podstawowy personel i sprzęt do niektórych usług. Przewiduje się również dodatkowe premie do wynagrodzenia dla klinik zajmujących się pediatrią, położnictwem, intensywną terapią i medycyną wypadkową, a także ze specjalnymi oddziałami udarowymi i opieką w nagłych wypadkach.

Co reforma przewiduje dla jakości leczenia?

Klinika ma otrzymywać nowe stałe wynagrodzenie za „grupy usług” przypisane jej przez państwo. Reprezentują one usługi medyczne, bardziej precyzyjnie zdefiniowane niż z grubsza nazwane oddziały specjalistyczne. Punktem wyjścia ma być 65 grup, które w dużej mierze opierają się na modelu z Nadrenii Północnej-Westfalii – na przykład takich jak „chirurgia kręgosłupa” czy „białaczka”. W każdym przypadku określono również specyfikacje jakościowe dla specjalistycznego personelu i sprzętu. Lauterbach wielokrotnie podkreślał, że nie będzie żadnych kompromisów. Celem jest zapewnienie, że na przykład leczenie raka będzie przeprowadzane w klinikach posiadających specjalistyczną wiedzę.

Co to oznacza dla szpitali?

Zmianami mają kierować kraje związkowe odpowiedzialne za planowanie szpitali. Na przykład, mogą one określić, czy w danym regionie istnieją dwie czy cztery lokalizacje dla chirurgii kręgosłupa, wyjaśnił Lauterbach. Nowe stałe wynagrodzenie ma również na celu dalsze zabezpieczenie istnienia mniejszych szpitali na obszarach wiejskich.

Kraje związkowe powinny również mieć możliwość deklarowania lokalizacji jako „międzysektorowych placówek opieki”, które łączą leczenie szpitalne z usługami ambulatoryjnymi i pielęgniarskimi „blisko domu”. Tam, gdzie brakuje internistów czy specjalistycznych gabinetów lekarskich, pacjenci będą mogli w przyszłości udać się na leczenie do szpitala. Jednocześnie część szpitali, szczególnie w dużych miastach w zachodnich Niemczech, może w wyniku reformy zostać zamknięta.

Jakie korzyści przyniesie reorganizacja?

Ministerstwo wskazuje na „wzrost wydajności i zmniejszenie wydatków” dzięki bardziej skoordynowanej opiece o wyższej jakości. Roczne wydatki ustawowych kas chorych na kliniki wzrosły ostatnio do 94 miliardów euro. Była to jedna trzecia wszystkich wydatków na usługi medyczne. Kasy chorych popierają większą specjalizację na rzecz wyższej jakości, ale ostrzegają przed dalszą „lawiną kosztów” w i tak już napiętej sytuacji finansowej. Kliniki i kraje związkowe wzywają również do szybszych zastrzyków finansowych, ponieważ w przeciwnym razie niektóre szpitale nie byłyby w stanie przeprowadzić reformy, która wejdzie w życie dopiero za kilka lat.

Co będzie dalej?

Ustawa ma wejść w życie 1 stycznia 2025 r., ale nie zostanie wdrożona za jednym zamachem tylko stopniowo do 2029 r. Plan zakłada, że kraje związkowe przydzielą odpowiednie grupy usług swoim szpitalom do końca 2026 roku. Następnie, w latach 2027 i 2028 finansowanie będzie stopniowo przekształcane w nowy system.

(DPA/stef)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Wiedeń nie zbuduje sceny, „która może zostać wykorzystana do ksenofobicznej agitacji i podsycania islamofobicznych i antytureckich resentymentów”, ogłosiła na początku listopada Veronica Kaup-Hasler z Socjaldemokratycznej Partii Austrii (SPÖ) odpowiedzialna za kulturę radna miejska. Powołała się przy tym na ustalenia naukowe.

Decyzja „właściwie usprawiedliwiona”

W podjęciu decyzji pomagała jej polsko-austriacka grupa ekspertów. Jeden z jej członków, prof. historii Bogusław Dybaś z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, który w latach 2007-19 był dyrektorem Stacji Naukowej PAN w Wiedniu, powiedział austriackiej agencji prasowej APA, że „ze względu na charakter pomnika i jego niską wartość artystyczną” uważa decyzję Rady Miasta Wiednia „za właściwie usprawiedliwioną”.

W rozmowie z DW polski historyk mówi, że odmowa upamiętnienia polskiego króla w Wiedniu „dotyczy tego konkretnego pomnika w tym konkretnym miejscu”. – Tak sądzę i taką mam nadzieję, że to nie zamyka dyskusji o jakiejś kolejnej formie upamiętnienia Jana III Sobieskiego – mówi prof. Dybaś.

„Wstyd dla Wiednia i Wiedeńczyków”

Podobną nadzieję ma Zenon Kosiniak-Kamysz, który od miesiąca kieruje jako chargé d'affaires polską ambasadą w Wiedniu. – Nie przypuszczam, że ta decyzja jest rozstrzygnięciem ostatecznym, po wsze czasy – mówi DW. Dyplomata rozmawiał już o tym z Veroniką Kaup-Hasler, liczy też na rozmowie z burmistrzem Wiednia Michaelem Ludwigiem. – Brak pomnika to jest wstyd dla Wiednia i Wiedeńczyków – podkreśla ambasador Kosiniak-Kamysz.

Prof. Dybaś ubolewa, że dochodzenie do ostatecznego rozstrzygnięcia zajęło władzom Wiednia tak długo. Pomnik na Kahlenbergu miał być bowiem odsłonięty w 335. rocznicę odsieczy, czyli sześć lat temu. Cokół przygotowano już w 2013 roku, a pięć lat później pojawiła się na nim data bitwy: 12 IX 1683. Miasto jednak nie wyraziło wtedy zgody na umieszczenie na nim odlanego w Gliwicach monumentu. Pomnik zamiast do Austrii ruszył więc w podróż po Polsce. Zaczął od Krakowa.

Rzeźbiarz chciał chyba powiedzieć zbyt dużo

Autorem monumentu jest prof. Czesław Dźwigaj, znany przede wszystkim z kilkudziesięciu figur Jana Pawła II, ale i na przykład znajdującego się na krakowskim Cmentarzu Rakowickim pomnika ofiar ukraińskiego ludobójstwa na Wołyniu. „To Sobieski z buławą w ręku w trakcie natarcia. Za nim są husarzy – symboliczne skrzydła, a pod kopytami: pokonana armia osmańska”, tak pięć lat temu w rozmowie z dziennikarzem radia RMF FM opisywał rzeźbę Piotr Zapart z krakowskiego Bractwa Kurkowego, inicjator projektu i przewodniczący komitetu budowy pomnika.

Austriacki dziennik „Der Standard” przypomniał niedawno, że swoje zastrzeżenia wobec koncepcji typowego dla XIX wieku „pomnika bohaterów” wyraziła „grupa austriacko-polskich ekspertów”, która zaleciła „zdystansowanie się od jakiejkolwiek formy pomnika heroizującego”.

– Rzeźbiarz chciał chyba powiedzieć zbyt dużo – mówi w rozmowie z DW żyjący od 40 lat w Düsseldorfie polski artysta plastyk Emil Bartłomiejczak oglądając zdjęcia rzeźby sprzed lat, umieszczonej na lawecie, na której miała ona dotrzeć na Kahlenberg. Artysta nie widzi w nim też pomnika XIX-wiecznego. – Porównań trzeba by raczej szukać w znacznie odleglejszej przeszłości – dodaje.

Sojusznicy ze skrajnej prawicy

Gorącymi zwolennikami symboliki wyrażanej przez pomnik prof. Dźwigaja stała się dość niespodziewanie austriacka skrajna prawica, która wcześniej raczej nie pałała nadmierną sympatią wobec Polski i Polaków. „Byłoby skandalem, gdyby ta taktyka opóźniania została podjęta ze względu na wyborców ze społeczności tureckiej”, powiedział we wrześniu 2018 roku ówczesny szef parlamentarnego klubu Wolnościowej Partii Austrii (FPÖ) Johann Gudenus, gdy władze Wiednia wstrzymały zapowiadane na ten rok odsłonięcie pomnika.

Ten polityk zasłynął wcześniej wizytą u Ramsana Kadyrowa w Czeczenii, gdzie nie dostrzegł „żadnych oznak wojny czy dyskryminacji”, oraz udziałem w tak zwanej „wyborczej misji obserwacyjnej” podczas referendum na Krymie, po aneksji półwyspu przez Rosję w 2014 roku.

Rok później wycofał się jednak z polityki wraz ze swym partyjnym szefem i urzędującym wicekanclerzem Heinzem-Christianem Strachem, po publikacji przez media nagrań z Ibizy, na których między innymi obiecywali oni niejakiej Aljonie Makarowej, rzekomej kuzynce rosyjskiego oligarchy naftowego Igora Makarowa, przejęcie najpoczytniejszej austriackiej gazety „Neue Kronen Zeitung” w zamian za finansowe wsparcie dla FPÖ.

– Ale najbardziej skrajni nie są wolnościowcy, a identytaryści urządzający na Kahlenbergu demonstracje, podczas których dochodzi do starć z ich lewicowymi przeciwnikami – mówi w rozmowie z DW prof. Dybaś.

Ruch Identytarystyczny Austria (Identitäre Bewegung Österreich) powstał w 2012 roku jako odnoga zainicjowanego dziesięć lat wcześniej we Francji międzynarodowego ruchu Les Identitaires. – Ten pomnik pewnie by tylko podgrzewał atmosferę tych sporów – uważa polski historyk.

Szczęśliwe zakończenie?

Ambasador Kosiniak-Kamysz podkreśla, że Jan III Sobieski ma nie tylko wielkie zasługi dla Polski, ale i dla Austrii, i Europy. W rozmowie z DW zaznacza, że w sprawie jego upamiętnienia ma jak na razie za sobą jedynie wspomnianą rozmowę telefoniczną. – Nie dostaliśmy żadnego stanowiska wiedeńskiego magistratu na piśmie. Dlatego podchodzę do tego bez większych emocji. I mam nadzieję, że przez następnych kilka lat, gdy będę kierował polską ambasadą, będę miał wiele okazji do rozmów na ten temat. I do szczęśliwego zakończenia. To znaczy do godnego uczczenia króla Jana III Sobieskiego w Wiedniu.

Niemiecki rząd nie zdecydował jeszcze, jak zamierza postąpić w związku z nakazem aresztowania wydanym przez Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) przeciwko premierowi Izraela Beniaminowi Netanjahu. Rzecznik rządu Steffen Hebestreit zapowiedział, że wynikające z tego „kroki wewnętrzne” zostaną dokładnie przeanalizowane.

Ze względów historycznych rząd niemiecki jest jednym z największych zwolenników MTK – dodał rzecznik. „Jednocześnie konsekwencją historii Niemiec jest to, że mamy wyjątkowe stosunki i wielką odpowiedzialność wobec Izraela” – oświadczył. Niemcy popierają prawo Izraela do samoobrony po ubiegłorocznym ataku terrorystycznym Hamasu.

Aresztowanie mało prawdopodobne

Rząd Niemiec uważa, że wykonanie międzynarodowego nakazu aresztowania izraelskiego premiera Beniamina Netanjahu jest na niemieckim terytorium mało prawdopodobne. „Trudno mi sobie wyobrazić, że dokonalibyśmy aresztowań na tej podstawie” – wyjaśnił rzecznik rządu w piątek, 22 listopada.

Hebestreit podkreślił, że nakaz aresztowania został przyjęty do wiadomości. Dodał, że kwestia aresztowania pojawiłaby się tylko wtedy, gdyby Netanjahu przyjechał do Niemiec. Na pytanie, czy premier Izraela będzie teraz mile widziany w Niemczech, rzecznik rządu nie odpowiedział. Podkreślił, że kwestia nakazu aresztowania wymaga wyjaśnienia pod względem prawnym.

Międzynarodowy Trybunał Karny wydał w środę (20.11.2024) nakazy aresztowania Netanjahu i niedawno zdymisjonowanego izraelskiego ministra obrony Jo'awa Gallanta za domniemane zbrodnie wojenne podczas wojny w Strefie Gazy. Sędziowie w Hadze wydali również nakaz aresztowania przywódcy organizacji terrorystycznej Hamas – Mohammada Diab Ibrahima Al-Masriego, znanego pod nazwiskiem Deif. Według izraelskich źródeł on już jednak nie żyje.

Podzielone reakcje

Międzynarodowe reakcje na nakaz aresztowania Netanjahu są podzielone. Podczas gdy Iran i Autonomia Palestyńska świętują decyzję trybunału, sojusznicy Izraela krytykuje nakaz aresztowania – przede wszystkim USA. Węgry nawet demonstracyjnie przedstawiły chęć zaproszenia Netanjahu do swojego kraju.

Rządy Holandii i Kanady poinformowały natomiast, że nakazy aresztowania zostaną wykonane w ich krajach. Netanjahu mógłby również zostać aresztowany w Irlandii – powiedział szef rządu Simon Harris brytyjskiej agencji prasowej PA. Jeśli inne państwa przyjmą takie samo podejście, może to poważnie ograniczyć swobodę podróżowania izraelskiego szefa rządu.

Szef dyplomacji UE Josep Borrell nazwał międzynarodowy nakaz aresztowania Netanjahu jako wiążący dla państw członkowskich Unii Europejskiej. „Decyzja Trybunału musi być respektowana i wdrożona” – powiedział Borrell.

(DPA, ARD/stef)

Bosch ogłosił dalsze redukcje zatrudnienia: dotyczy to głównie lokalizacji w Niemczech. Rada zakładowa nie chce się na to zgodzić.

Słaby popyt

Zapowiedziana redukcja miejsc pracy ma dotyczyć działu Cross-Domain Computing Solutions, czyli działu oprogramowania i elektroniki samochodowej. Popyt na inteligentne systemy wspomagania kierowcy i rozwiązania do zautomatyzowanej jazdy, a także na jednostki sterujące nie rozwija się zgodnie z przewidywaniami. Sytuacja ekonomiczna w tym dziale jest jeszcze bardziej napięta niż kilka miesięcy temu.

Ponadto dział zatrudnia znacznie więcej pracowników niż jest to wymagane. Koncern wyjaśnia, że w związku z tym „konieczne są dalsze dostosowania kadrowe i strukturalne, aby zapewnić konkurencyjność”. Bosch ma je opracować wspólnie z przedstawicielami załogi „w sposób jak najbardziej akceptowalny społecznie”.

W ostatnich miesiącach firma zlikwidowała już kilka tysięcy miejsc pracy. Niemniej jednak firma obawia się, że nie osiągnie swoich rocznych celów.

Skrócenie czasu pracy

Ponadto wczoraj firma ogłosiła plany skrócenia czasu pracy. Od 1 marca 2025 roku 450 osób zatrudnionych w kilku niemieckich lokalizacjach będzie pracować tylko 35 godzin tygodniowo. Decyzja jest podyktowana mało optymistycznymi perspektywami biznesowymi.

„Od 1 marca 2025 r. 450 pracowników w kilku niemieckich lokalizacjach będzie pracować tylko 35 godzin tygodniowo” – poinformowała rzeczniczka firmy, tym samym potwierdzając doniesienia dziennika Stuttgarter Zeitung. Według gazety celem jest uniknięcie dalszych redukcji zatrudnienia.

(DPA, RTR/jak)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Stephen Lynch, amerykański inwestor i zwolennik Donalda Trumpa, chce kupić nieczynny gazociąg Nord Stream 2. Jak informuje gazeta „Wall Street Journal”, złożył on wniosek do rządu USA o udzielenie pozwolenia na złożenie oferty w ewentualnej licytacji w Szwajcarii. Zdaniem Lyncha byłaby to wyjątkowa okazja, aby dostawy energii do Europy znalazły się pod amerykańską i europejską kontrolą – powiedział inwestor gazecie.

Jako argument Lynch miał podać rządowi USA, że własność gazociągu może być kartą przetargową w negocjacjach z Rosją w sprawie zakończenia wojny w Ukrainie. Zakłada on, że gazociąg zostanie sprzedany na aukcji, jeśli niewypłacalna spółka zależna rosyjskiego giganta energetycznego Gazpromu nie będzie w stanie zrestrukturyzować swoich długów i jej aktywa zostaną zlikwidowane.

Zwolennik Trumpa

Lynch potrzebuje jednak zgody Waszyngtonu na prowadzenie interesów z firmami objętymi amerykańskimi sankcjami. Wielu amerykańskich senatorów i urzędników w Departamencie Skarbu i Departamencie Stanu USA zostało poinformowanych o tych planach, pisze „Wall Street Journal". Lynch wspierał finansowo kampanię wyborczą prezydenta elekta Donalda Trumpa i Republikanów.

Podwodny rurociąg Nord Stream 2 między Rosją a Niemcami został ukończony w 2021 roku, ale nigdy nie został uruchomiony komercyjnie. Jedna z dwóch jego nitek została uszkodzona w wyniku eksplozji we wrześniu 2022 r. Druga nitka jest nienaruszona. Ze względu na rosyjską inwazję na Ukrainę dostawy rosyjskiego gazu ziemnego nie mają obecnie miejsca.

(DPA/stef)

Donald Trump jest „wyzwaniem dla świata, szczególnie dla multilateralizmu” – ocenia była kanclerz Angela Merkel w wywiadzie dla tygodnika „Der Spiegel”, który ukazał się na kilka dni przed światową premierą jej wspomnień. W książce, która była gotowa jeszcze przed wyborami prezydenckimi w USA, Merkel wyraża nadzieję na zwycięstwo kandydatki Demokratów Kamali Harris. W wywiadzie dla „Spiegla” nie kryje rozczarowania. Jak przyznaje, gdy rankiem 6 listopada spojrzała na telefon komórkowy poczuła „smutek”. „Dla mnie rozczarowaniem było już to, gdy w 2016 roku Hillary Clinton nie wygrała. Życzyłam sobie, aby było inaczej” – mówi.

Donalda Trumpa opisuje jako osobę, „która w polityce nie dopuszcza sytuacji „win-win, a jedynie uznaje zwycięzców i przegranych”, co – jej zdaniem – jest bardzo trudnym wyzwaniem dla multilateralizmu. „Trump był bardzo ciekawski i chciał dokładnie poznać szczegóły. Ale tylko po to, by wybadać je na swoją korzyść, by znaleźć argumenty, które wzmocniłyby go i osłabiły innych. Im więcej osób było w pokoju, tym większa była jego chęć bycia zwycięzcą. Nie można z nim pogawędzić, każde spotkanie to rywalizacja: ty albo ja” – ocenia Merkel.

W porównaniu do poprzedniej kadencji Trumpa teraz zmieniło się to, że „istnieje jego wyraźny sojusz z wielkimi firmami z Doliny Krzemowej, które dysponują ogromnym kapitałem”. Chodzi przede wszystkim o Elona Muska, który ma być doradcą Trumpa. „Jeśli osoba taka jak on jest właścicielem 60 procent wszystkich satelitów krążących w kosmosie, to oprócz kwestii politycznych musi to nas ogromnie zajmować” – przyznała Merkel.

„Putin zawsze miał skłonności dyktatorskie”

Pytana o krytykowaną dziś politykę wobec Rosji i uzależnienie od rosyjskiego gazu, była kanclerz przyznaje, że nigdy nie miała złudzeń co do Władimira Putina. „Zawsze miał skłonności dyktatorskie, a jego zadufanie w sobie często mnie irytowało. Ale nie wierzę, że już kiedy objął urząd w 2000 r., planował pewnego dnia zaatakować Ukrainę. Jest to raczej sytuacja, w której my na Zachodzie również musimy zadać sobie pytanie, czy zawsze robiliśmy wszystko dobrze” – powiedziała Merkel.

„Nie było i nie ma żadnego powodu, który usprawiedliwiałby inwazję Putina na Ukrainę. Ale większa jedność Zachodu z pewnością by się przydała. Nie byliśmy tak silni, jak mogliśmy być” – przyznała.

„Kozioł ofiarny”

Odpiera ona też zarzut, jakoby sprzeciwiając się przyjęciu przez NATO planu działań na rzecz członkostwa Ukrainy i Gruzji na szczycie w Bukareszcie w 2008 roku, podzieliła sojusz. „Dlaczego amerykańskie stanowisko jest sztywne, a każdy, kto zajmuje inne, jest uważany za dzielącego? Zgodziłam się wówczas na kompromis: Nie dla statusu kandydata, ale zapewnienie, że Ukraina i Gruzja pewnego dnia dołączą do NATO. Nawiasem mówiąc, nie byliśmy osamotnieni w tym stanowisku. Francja i wiele innych krajów podzielało naszą opinię” – mówi Merkel.

Jej zdaniem po rosyjskiej inwazji na Ukrainę zrobiono z niej „kozła ofiarnego”. „Na przykład Wołodymyr Zełenski wezwał mnie i byłego prezydenta Francji (Nicolasa) Sarkozy'ego, byśmy przyjechali do Buczy po straszliwej masakrze, co najwyraźniej miało znaczyć, że nasza postawa w Bukareszcie była odpowiedzialna za zabitych w Buczy” – mówi.

„Nord Stream 2 miał polityczny sens”

Broniąc swojej postawy w sprawie gazociągu Nord Stream 2, Merkel mówi m.in.: „Jednym z moich zadań było uzyskanie taniego gazu dla niemieckiej gospodarki. Teraz widzimy konsekwencje drogich cen energii dla naszego kraju. Nie miałabym większości politycznej dla zerwania handlu gazem z Rosją, a już na pewno nie poparcia ze strony biznesu. Uważałam też, że Nord Stream 2 ma polityczny sens. Jak w nowym postzimnowojennym porządku możliwe było utrzymywanie więzi z kimś takim jak Putin, którego niektórzy historycy nazywają rewizjonistą? Poprzez próbę dopuszczenia go do udziału w dobrobycie” – ocenia Merkel.

Wbija także szpilkę Polsce i Ukrainie. „Dziś zapomina się o wielu ważnych aspektach. Na przykład, że Ukraina i Polska nie były zasadniczo przeciwne naszemu importowi rosyjskiego gazu, dopóki przechodził on przez ich terytorium, a one otrzymywały za niego opłaty tranzytowe” – mówi.

Zawracanie uchodźców z granicy niczego nie rozwiąże

Po raz kolejny Merkel broni swoich decyzji z 2015 roku, gdy otworzyła granice Niemiec dla uchodźców i migrantów, którzy utknęli na Węgrzech w drodze na Zachód. „W tamtym czasie miałam poczucie, że w przeciwnym razie naraziłabym na szwank całą wiarygodność niedzielnych przemówień o naszych wielkich wartościach w Europie i godności ludzkiej. Na przykład pomysł ustawienia armatek wodnych na granicy z Niemcami był dla mnie okropny i i tak nie byłby rozwiązaniem” – powiedziała.

Krytykuje także postulaty m.in. CDU, by migrantów bez prawa do azylu zawracać z granicy. „Nadal uważam, że to nie w porządku. Wprowadziliśmy kontrole graniczne i wiele innych słusznych rozwiązań, które przynoszą efekty. Ale iluzją jest zakładanie, że wszystko będzie dobrze, jeśli zawrócimy uchodźców na granicy z Niemcami. UE musi wspólnie rozwiązać ten problem na granicach zewnętrznych, w przeciwnym razie swobodny przepływ osób i rynek wewnętrzny będą zagrożone. Byłoby to odwrócenie integracji europejskiej, z konsekwencjami niemożliwymi do przewidzenia.” – przestrzega była kanclerz.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemiecki dziennik pisze w piątek (22.11.2024) w wydaniu internetowym o rozpoczętych dziś prawyborach w Koalicji Obywatelskiej, które wyłonić mają kandydata na prezydenta. „Wybory prezydenckie odbędą się dopiero w maju przyszłego roku. Ale wiele od nich zależy zarówno dla koalicyjnego rządu (Donalda) Tuska, jak i dla całego kraju. To tłumaczy wysiłki, które partia Tuska podejmuje już teraz. Prezydent Andrzej Duda blokuje rząd w wielu aspektach, zapowiedział nawet, że będzie to robić” – pisze korespondentka „Sueddeutsche Zeitung” (SZ) Viktoria Grossmann.

Dodaje, że Duda wielokrotnie wetował projekty ustaw lub odsyłał je do Trybunału Konstytucyjnego, „którego niezależność nie została jeszcze przywrócona”. Upolitycznienie TK było jednym z pierwszych kroków poprzedniego rządu PiS, co wywołało wieloletni spór z Komisją Europejską, przypomina „SZ”. Dopóki prezydent będzie sie przeciwstawiał rządowi, trybunał pozostanie zablokowany, dodaje.

Rywalizacja o uwagę wyborców

Grossmann zaznacza, że prawybory, w których członkowie partii głosują SMS-owo na jednego z dwóch kandydatów: prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego bądź szefa MSZ Radosława Sikorskiego, to rzadkie wydarzenie w polskiej polityce. „Spektakl, który w dobrze skalkulowany sposób przyciąga uwagę – tutaj również partia Tuska jest w ciągłej rywalizacji z partią PiS, która ma tak zwany żelazny elektorat w wysokości około 30 procent i w sondażach zwykle jest na równi z Koalicją Obywatelską Tuska. Odwieczny rywal PiS jeszcze tak naprawdę nie otrząsnął się po ostatnim wielkim PR-owym uderzeniu Tuska. W połowie października Tusk zaproponował tymczasowe zawieszenie prawa do azylu na określonych obszarach dla osób, które są celowo wysyłane z Białorusi do Polski w celu nielegalnego przekroczenia granicy” – pisze niemiecka dziennikarka.

Jak dodaje, na taki pomysł, sprzeczny z prawem UE, nie wpadło nawet PiS. Politycy tej partii zareagowali „bezradnie” – „Tusk pozbawił ich wiatru w żaglach w ich ulubionym temacie uchodźców”.

Pułapka w planie Tuska

Według sondaży KO obaj potencjalni kandydaci KO na prezydenta mogli by pokonać kandydata PiS, choć Sikorski dopiero w drugiej turze. „I tu właśnie tkwi pułapka w planie Tuska. Nie wiadomo jeszcze, kogo PiS wystawi w wyborach prezydenckich. Przez długi czas obozy polityczne obserwowały się nawzajem. Potem Koalicja Obywatelska zdecydowała się zrobić pierwszy krok i ogłosiła, że jej kandydat przedstawi swój program wyborczy 7 grudnia” – zauważa Grossmann. w jej ocenie PiS będzie mógł dopasować do tego swojego kandydata. na krótkiej liście są, jak pisze, b. premier Mateusz Morawiecki, b. minister obrony Mariusz Błaszczak, czy b. minister edukacji Przemysław Czarnek.

Sikorski lepszy w kontaktach z Trumpem?

Jednak zdaniem niemieckiej dziennikarki dużo większe znaczenie dla wyniku prawyborów w KO wydaje się mieć rezultat wyborów prezydenckich w USA. „Od zwycięstwa Donalda Trumpa Sikorski znacznie bardziej przesuwa się do centrum uwagi. Niektórym komentatorom wydaje się on bardziej przebiegły, twardszy, być może bardziej bezwzględny w kontaktach z egomanem” pisze.

„Inni obawiali się, że żona Sikorskiego może stać się przeszkodą dla dobrych stosunków transatlantyckich. Publicystka Anne Applebaum wystarczająco często krytykowała Trumpa” – dodaje Viktoria Grossmann.

Zauważa, że wybory prezydenckie odbędą się podczas polskiej prezydencji w Radzie UE. Pierwsza tura najpóźniej w ostatni weekend maja, a prawdopodobnie dwa tygodnie później odbędzie się dogrywka. Tusk chciałby wówczas odnieść ze swym kandydatem zwycięstwo na oczach Europejczyków – pisze „SZ”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Wiemy już, kto będzie kandydatem na kanclerza z ramienia socjaldemokratycznej SPD – czyli partii stojącej na czele obecnej koalicji rządowej w Niemczech. Przez długie tygodnie trwały spekulacje, czy partia wystawi jako kandydata urzędującego kanclerza Olafa Scholza czy może ministra obrony Borisa Pistorusa.

Ten pierwszy jest wprawdzie szefem rządu, więc wydaje się naturalnym kandydatem SPD w wyborach. Problem w tym, że Olaf Scholz jest bardzo niepopularny w społeczeństwie, tak jak cały jego rząd. Zresztą od niedawna to rząd mniejszościowy, bo opuściła go liberalna FDP.

Drugi z wymienianych polityków – Boris Pistorius wypada tu znacznie lepiej. Od miesięcy prowadzi w rankingach zaufania do polityków w Niemczech, jest też najlepiej ocenianym politykiem SPD. Wyborcom najwyraźniej podoba się jego zdecydowany styl i konsekwentne postępowanie w resorcie obrony na rzecz pomocy wojskowej Ukrainie.

Debaty w partii

Dlatego od miesięcy sugerowano, że to właśnie bardzo popularny Boris Pistorus, a nie nielubiany Olaf Scholz powinien być kandydatem na kanclerzach w nadchodzących wyborach. Stało się jednak inaczej. W czwartek (21.11.24) wieczorem Pistorius ogłosił, że nie zamierza ubiegać się o status kandydata. Oznacza to, że o fotel kanclerza ponownie będzie ubiegał się Olaf Scholz.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W nagraniu wideo opublikowanym na kanale SPD Pistorius zapewnił, że to jego niezależna decyzja. Zaapelował też, by członkowie partii nadal wspierali Olafa Scholza.

– Olaf Scholz oznacza rozsądek i opanowanie. Ma to szczególne znaczenie w tych czasach, czasach globalnych przełomów i niebezpiecznych populistycznych ataków na demokrację na całym świecie. Olaf Scholz jest mocnym kanclerzem i właściwym kandydatem na kanclerza – powiedział Pistorius.

Polityk dodał, że nigdy nie chciał, aby z jego powodu partia zmagała się z dyskusją na temat kandydata na kanclerza.

Szanse na to, że kandydat SPD obejmie stanowisko szefa rządu są jednak minimalne. W sondażach partia SPD dostaje zaledwie 14 procent głosów. To ponad dwa razy mniej niż chadecka opozycja CDU/CSU, na którą chce głosować 33 procent Niemców. Takie wyniki przynosi ostatnie badanie Deutschlandtrend dla telewizji ARD.

Oznacza to, że największe szanse na fotel kanclerza ma obecnie szef CDU Friedrich Merz. Przedterminowe wybory w Niemczech, wywołane rozpadem koalicji Scholza, mają odbyć się 23 lutego.

„Trybunał Haski wykonuje swoją pracę zgodnie z decyzją 124 państw-sygnatariuszy Statutu Rzymskiego” – pisze „Süddeutsche Zeitung”. I dodaje: „Oskarżenia o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości w związku z działaniami wojennymi w Strefie Gazy, za które odpowiedzialni są Benjamin Netanjahu i Joawa Gallant (minister obrony), są tak poważne, że uzasadniają niezależne postępowanie karne”. (..) Z pewnością istnieją wynikające z polityki realnej zastrzeżenia co do kroku podjętego teraz przez Trybunał w Hadze. Praktyczne skutki będą prawdopodobnie na razie minimalne. Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) nie może wykonać nakazów aresztowania własnymi siłami policyjnymi, więc Netanjahu i inni raczej nie trafią na ławę oskarżonych w najbliższym czasie. W przeciwieństwie do tego, wpływ polityczny może być ogromny i doprowadzić do polaryzacji, która ostatecznie spowoduje poważne szkody dla samego sądu. „Jednak wszystko to nie powinno mieć znaczenia, jeśli poważnie traktuje się znaczenie prawa międzynarodowego i międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości” – czytamy.

W podobnym tonie komentuje „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, wskazując, że nakaz aresztowania izraelskiego premiera nabiera innego wymiaru. „Netanjahu jest szefem rządu demokratycznego państwa prawa, które odrzuca Trybunał Karny - którego jurysdykcja w sprawie ‘państwa palestyńskiego' jest, nawiasem mówiąc, dyskusyjna” – pisze dziennik z Frankfurtu. W szczególności Niemcy, jako ważny pomocnik w powstaniu następcy alianckiego Trybunału Wojskowego w Norymberdze, są teraz zmuszone do zamanifestowania swoich poglądów. Są one uwikłany w konflikt między obowiązkiem pomocy w wykonaniu nakazu aresztowania a deklarowaną przez siebie racją stanu. Z pewnością nie obejmuje to przyzwolenia na ewentualne izraelskie zbrodnie przeciwko ludności cywilnej, które dostrzega nie tylko Haga. Jednak zdaniem komentatora faktyczne zrównanie Izraela i Hamasu przez prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego naraża autorytet tej instytucji na szwank. (..) „Trybunał Karny nie powinien być zaskoczony, jeśli państwa zachodnie, które do tej pory były wobec niego lojalne, odmówią mu posłuszeństwa - a wrogowie sprawiedliwości i wolności będą temu kibicować. Kolejny podział grozi...” – ostrzega dziennik.

Według „Straubinger Tagblatt” nakaz aresztowania jest bardzo symboliczny. Praktycznie stawia szefa rządu Izraela na równi z rosyjskim dyktatorem Władimirem Putinem. „Stawia to również niemiecki rząd przed dylematem dotyczącym kwestii racji stanu. Nie tylko wtedy, gdy Netanjahu zdecyduje się przyjechać do Niemiec. Wprawdzie zarówno jego, jak i Gallanta, obejmuje domniemanie niewinności. Niemniej jednak, niezależnie od tego, czy jest to kwestia państwowa, czy nie, w świetle oskarżeń coraz trudniej jest politycznie uzasadnić pomoc zbrojeniową dla Izraela”.

„Frankfurter Rundschau” podkreśla: „Pomimo krytyki Międzynarodowego Trybunału Karnego za wydanie nakazów aresztowania izraelskiego premiera Benjamina Netanjahu, byłego ministra obrony Joawa Gallanta i kilku przywódców Hamasu, sędziowie podjęli właściwą decyzję. Prawie wszystkie głosy sprzeciwu mają charakter polityczny. MTK jest jednak organem zorientowanym na prawo międzynarodowe i ma na celu karanie zbrodni wojennych. Nakazy aresztowania nie zmuszą Izraela do ustępstw ani nie utrudnią innych procesów politycznych - na przykład na rzecz zawieszenia broni w Strefie Gazy. Powodem są względy czysto polityczne”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Zwycięzca wyborów prezydenckich w USA, Donald Trump nie przedstawił jeszcze oficjalnego planu, jak zamierza zakończyć wojnę Rosji przeciwko Ukrainie. W trakcie kampanii wyborczej zapewniał jednak, że może zakończyć tę wojnę w ciągu 24 godzin. Według doniesień mediów w jego zespole trwają obecnie dyskusje na ten temat.

Jak doniósł niedawno Wall Street Journal (WSJ), powołując się na trzy źródła bliskie Trumpowi, jeden z planów zakłada, że Kijów zgodzi się nie przystępować do sojuszu obronnego NATO przez co najmniej 20 lat. W zamian Waszyngton miałby nadal dostarczać Ukrainie broń w celu powstrzymania Federacji Rosyjskiej przed dalszymi atakami.

Zgodnie z informacjami WSJ, wszystkie propozycje dotyczą „zamrożenia” wojny, co oznaczałoby rosyjską okupację około 20 procent terytorium Ukrainy. Powołując się na własne źródła, gazeta „The Telegraph” napisała, że Trump w ramach swoich planów mógłby wezwać europejskie i brytyjskie wojska do zabezpieczenia 1300-kilometrowej strefy buforowej między armiami Ukrainy a Federacji Rosyjskiej.

„Ukraińcy mięsem armatnim”

Tymczasem w Ukrainie nie wyklucza się już, że po inauguracji Trumpa USA narzucą temu krajowi scenariusze nie do przyjęcia. Zamrożenie wojny może doprowadzić do pełzającej okupacji Ukrainy przez Rosję.

„To niedorzeczne czytać o optymistycznych urojeniach na temat tego, jak Trump postawi Rosję do pionu, dostarczy broń i zakończy wojnę” – pisze użytkowniczka o pseudonimie "Libelle" na portalu społecznościowym X. „Mam wrażenie, że wraz z jego zwycięstwem w wyborach już przegraliśmy. Jego metoda to układ z agresorem, terrorystą, ludobójcą i zbrodniarzem wojennym” – dodaje.

Również użytkowniczka Facebooka Oksana Lysiak wyraża brak zrozumienia. „Kluczowe, czego ludzie nie chcą zrozumieć - lub udają, że nie rozumieją - jest to, że Putin nie chce Ukraińców z powodu braterskiej miłości czy czegoś w tym rodzaju, lecz jako mięso armatnie i mrówki robocze do ataku na europejski bastion”.

„Trump powie, że ‘wszystko załatwił'. Przestanie finansować Ukrainę, a następnie powie, że cała dalsza odpowiedzialność spoczywa na Europie. W końcu Ukraina jest częścią Europy” – obawia się ukraiński dziennikarz Andrij Herasym na Facebooku.

Oleksij Kopytko, ekspert wojskowy i były doradca ukraińskiego Ministerstwa Obrony, mówi: - Najlepszą opcją dla nas jest, aby Europa opamiętała się i zaczęła odpowiednio finansować swoją obronę.

Oznaczałoby to, że Europa powinna sprawiedliwie wspierać finansowo Ukrainę za jej wysoką „daninę krwi” i za to, że powstrzymuje Rosję. W końcu Japonia i Korea Południowa zrobiłyby to samo. Zaledwie kilka dni temu Japonia ogłosiła kolejny pakiet pomocy. Według Kopytko stworzy to podstawę do utrzymania jedności transatlantyckiej, ponieważ wpisuje się w wizję Trumpa i minimalizuje ryzyko europejskich umów z Chinami.

„Z kalkulatorem w ręku”

- Dla niektórych na Zachodzie najlepszym rozwiązaniem jest pozbycie się problemów kosztem Ukrainy - mówi były minister spraw zagranicznych Ukrainy Wołodymyr Ohryzko w rozmowie z ukraińską stacją NV. - Ci cynicy wokół Trumpa będą go zachęcać do tej opcji, ponieważ jest najprostsza. Ale musimy skierować tę ideologię w innym kierunku i powiedzieć Trumpowi: Spójrz, oferujemy ci rzeczy, które są dla ciebie korzystne. Zarobisz dziesiątki i setki miliardów dolarów, wzmacniając Ukrainę.
daniem byłego szefa ukraińskiego MSZ-u Ukraina musi przejąć inicjatywę i jeszcze przed inauguracją Trumpa jasno wyjaśnić mu „z kalkulatorem w ręku”, o co toczy się gra. Ohrysko podkreślił, że większa pomoc dla Ukrainy oznaczałaby również więcej pieniędzy dla USA poprzez zamówienia na broń.

Czy uda się zaspokoić próżność Trumpa?

Z kolei politolog Ihor Rejterowicz z Uniwersytetu Tarasa Szewczenki w Kijowie uważa, że Trump może przyczynić się do zakończenia wojny i uczyni to na uczciwych warunkach. – Dwie trzecie jego wyborców popiera Ukrainę w wojnie z Rosją. Jeśli Trump zrobi ustępstwa na rzecz Rosji, zostanie to odebrane bardzo negatywnie, nawet wśród jego partyjnych kolegów – wskazuje politolog. Według niego, Trump mówi o „Wielkiej Ameryce”, co oznacza przywrócenie geopolitycznych wpływów USA i ich roli w dzisiejszym świecie. Jego zdaniem próżność Donalda Trumpa może zatem zadziałać na korzyść Ukrainy. Rejterowicz jednocześnie nie wyklucza, że zespół Trumpa celowo rozpowszechnia teraz sprzeczne oświadczenia na temat Ukrainy i różne scenariusze, aby przetestować reakcję Europy, Rosji i Ukrainy na ewentualne propozycje zakończenia wojny.

– Mamy przyszłość z różnymi opcjami, a każdy scenariusz może się zmienić w każdej chwili. Jedyną rzeczą, która ich łączy, jest to, że Trump na pewno chce zakończyć wojnę. Wiadomo, że musi dojść do kompromisu, ale jak daleko ten kompromis ma sięgać, wciąż nie jest jasne – uważa Rejterowicz.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Rosnąca gotowość do negocjacji

Tymczasem duża część Ukraińców, w związku z pogarszającą się sytuacją na froncie i coraz bardziej ograniczonymi zasobami, stopniowo zmienia swoje zdanie na temat negocjacji z Rosją. Potwierdziło to badanie przeprowadzone przez kijowskie Centrum Badań Razumkowa we wrześniu. Jesienią 2023 roku 21 procent ankietowanych popierało negocjacje z Rosją. W tym roku jest to już 35 procent. Jednak, jak podkreślają socjolodzy, względna większość, wynosząca 48 procent, nadal jest przeciwna negocjacjom.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW

Trzecia runda negocjacji zbiorowych w Volkswagenie rozpoczęła się w czwartek (21.11.2024) od głośnych protestów pracowników. Według związku zawodowego IG Metall ponad 6 tys. uczestników ze wszystkich dziesięciu niemieckich zakładów VW przybyło do Wolfsburga na wiec protestacyjny. „Przyszłość zamiast zamknięcia”, „Wszystkie zakłady muszą pozostać” – można było przeczytać na transparentach. „Jesteśmy gotowi” – skandowano hasła, nawiązując do możliwych strajków ostrzegawczych.

Zapowiedź strajków

- To tylko przedsmak tego, co będzie się działo od grudnia, jeśli firma nie potraktuje poważnie naszych konkretnych propozycji rozwiązań – powiedziała przewodnicząca rady zakładowej Daniela Cavallo, mając na uwadze koniec obowiązującego do końca listopada okresu pokojowego w VW.Potem możliwe są również strajki ostrzegawcze.

Na wiec do Wolfsburga przybyli pracownicy zakładów VW z Dolnej Saksonii, Hesji i Saksonii. Wcześniej w ramach protestu przemaszerowali spod zakładu do stadionu. Jak ostrzegł Thorsten Gröger, dyrektor okręgowy IG Metall: - Dzisiaj Volkswagen ma ostatnią szansę na znalezienie dobrego rozwiązania bez zamykania zakładów i masowych zwolnień przed końcem obowiązkowego okresu pokojowego - powiedział. W przeciwnym razie od 1 grudnia zachodzi ryzyko eskalacji. - Jeśli dziś nie znajdziemy rozwiązania, to w listopadzie nie będzie już na to szansy. Wtedy przygotujemy się do akcji protestacyjnej – zapowiedział Gröger.

Plan na przyszłość

IG Metall oraz rada zakładowa przedstawiły w środę (20.11.2024) własny plan na przyszłość VW. Proponują, aby kolejną podwyżkę płac tymczasowo przekazać do funduszu na rzecz przyszłości, zamiast ją od razu wypłacać. Warunkiem byłoby jednak przyjęcie w trwających negocjacjach z VW ostatniego porozumienia pilotażowego dla przemysłu metalowego i elektrycznego, które przewiduje podwyżkę o 5,1 proc. w dwóch etapach. Volkswagen dotychczas odrzuca wszelkie podwyżki i zamiast tego domaga się obniżki wynagrodzeń o 10 proc.

Firma powściągliwie zareagowała na propozycje związków zawodowych. Konkretne postulaty muszą teraz zostać poddane finansowej ocenie. Podczas rundy negocjacji strony chcą „nawiązać bardziej szczegółowy dialog”. Koncern trzyma się jednak swoich celów finansowych. Dlatego wciąż nie można wykluczyć zamknięcia zakładów.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Książka Angeli Merkel „Wolność: Wspomnienia 1954-2021” będzie miała premierę w 30 krajach (w tym w Polsce) 26 listopada br. Niemiecki tygodnik „Die Zeit” ujawnił fragmenty wspomnień byłej kanclerz Niemiec.

Merkel stała na czele niemieckiego rządu w latach 2005-2021. Krytykowana nawet we własnej partii – CDU – za swoją politykę wobec Rosji, wyjaśnia w książce swoje stanowisko. Była polityk tłumaczy m.in. dlaczego w 2008 roku nie zgadzała się na przyznanie Ukrainie i Gruzji statusu krajów kandydujących do NATO, a tym samym odpowiedziała w pewnym stopniu na obawy Moskwy. Obawiała się bowiem militarnej odpowiedzi ze strony Rosji. „Przyjęcie nowego członka powinno przynieść nie tylko jemu większe bezpieczeństwo, ale także NATO” – pisze Merkel we fragmencie wspomnień cytowanym w „Die Zeit”.

Chodziło o bezpieczeństwo

Krytycy polityki Merkel twierdzą, że Ukraina uniknęłaby późniejszej rosyjskiej agresji, gdyby NATO oficjalnie uznało ją w 2008 roku za kraj kandydujący, tak jak chciał wówczas ukraiński rząd. Merkel uzasadnia jednak swoje ówczesne stanowisko względami bezpieczeństwa. Rozumiała – jak pisze – pragnienie krajów Europy Środkowej i Wschodniej, by stać się członkiem NATO tak szybko, jak to możliwe, ponieważ chciały po zakończeniu zimnej wojny należeć do zachodniej wspólnoty.

Ale jednocześnie NATO i jego państwa członkowskie musiały na każdym etapie rozszerzenia badać potencjalny wpływ na sojusz – „na jego bezpieczeństwo, stabilność i zdolność do funkcjonowania”. W przypadku Ukrainy szczególny był fakt, że Flota Czarnomorska rosyjskiej marynarki wojennej stacjonowała na ukraińskim półwyspie Krym. „Ponadto tylko mniejszość ukraińskiego społeczeństwa popierała wówczas członkostwo tego kraju w NATO” – pisze Angela Merkel w swoich wspomnieniach.

Była kanclerz Niemiec uważała za „iluzję”, że członkostwo w NATO „zapewniłoby Ukrainie i Gruzji ochronę przed agresją Putina, że status ten miałby tak odstraszający efekt, że Putin biernie zaakceptowałby rozwój wydarzeń”. Ostatecznie Merkel dążyła do kompromisu na szczycie NATO w Bukareszcie w 2008 roku. Fakt, że Gruzji i Ukrainie nie przyznano wówczas statusu członkowskiego oznaczał dla nich „nie” dla ich nadziei – przyznaje Merkel.

Merkel o Putinie i Trumpie

W swoich wspomnieniach była szefowa niemieckiego rządu jest krytyczna wobec prezydenta Rosji Władimira Putina, z którym często spotykała się podczas 16 lat pracy w rządzie. Doświadczyła Putina jako kogoś, „kto zawsze miał się na baczności, by nie być źle traktowanym, i zawsze był gotowy do ataku”, włączając w to gierki o władzę i zmuszanie innych do czekania na niego” – pisze była kanclerz. „Można uznać to wszystko za dziecinne, karygodne, można było potrząsać głową. Ale Rosja nie zniknęła z mapy” – cytuje „Die Zeit”.

Merkel jest również krytyczna wobec ówczesnego prezydenta USA Donalda Trumpa, który powróci do Białego Domu w styczniu 2025 roku. „Rozmawialiśmy na dwóch różnych poziomach – Trump na poziomie emocjonalnym, ja – na poziomie merytorycznym” – relacjonuje Merkel swoje pierwsze spotkanie z Trumpem w Białym Domu w 2017 roku. „Kiedy zwracał uwagę na moje argumenty, to zazwyczaj tylko po to, by skonstruować z nich nowe zastrzeżenia”.

Swoje wspomnienia Angela Merkel napisała wraz ze swoją wieloletnią kierowniczką biura Beate Baumann. We wtorek wieczorem, 26 listopada, była kanclerz Niemiec zaprezentuje książkę w Niemieckim Teatrze w Berlinie. W Polsce jej wspomnienia ukażą się nakładem wydawnictwa Znak Horyzont.

(AFP/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Znaczna większość (87 procent) aktywnych seksualnie młodych ludzi w Niemczech, w wieku od 16 do 25 lat, stosuje antykoncepcję - głównie prezerwatywy i pigułki.

Wskazuje na to analiza badań przeprowadzonych przez Federalną Centralę Edukacji Zdrowotnej. Dla 67 procent ankietowanych prezerwatywa jest środkiem antykoncepcyjnym numer jeden. Pigułka była stosowana przez mniej niż połowę ankietowanych 46 procent.

Niezawodność przede wszystkim

Dla 63 procent respondentów bezpieczeństwo i niezawodność były najważniejszymi powodami wyboru środka antykoncepcyjnego. Dla 32 procent najważniejszym czynnikiem była łatwość użycia. Według Centrali ochrona przed chorobami przenoszonymi drogą płciową odgrywa ważną rolę dla 16 procent.

Spośród młodych kobiet 33 procent stwierdziło, że poziom tolerancji (w sensie medycznym) był dla nich ważny przy wyborze środka antykoncepcyjnego. Koszt środka antykoncepcyjnego był kluczowym argumentem dla młodych kobiet dwa razy częściej niż dla młodych mężczyzn.

Chociaż wiele młodych kobiet zażywa pigułki, prawie dwie trzecie z nich obawia się „negatywnych skutków dla ciała i duszy”. Połowa z nich wątpi, że antykoncepcja hormonalna może być przyjmowana „bezpiecznie przez lata”, a prawie tyle samo kwestionuje stosowanie pigułki przez bardzo młode dziewczyny.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Według Centrali wszyscy respondenci są zaznajomieni z pigułką „dzień po”, a 28 proc już ją stosowało. W ramach badania przeprowadzono od lipca do września br. wywiady telefoniczne i internetowe z 2 024 aktywnymi seksualnie młodymi ludźmi i dorosłymi w wieku 16-49 lat. Badanie fokusowe obejmuje tylko informacje od 521 respondentów w wieku od 16 do 25 lat.

(EPD/szym)

Szefowa Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen udzieliła medycznej pomoc pasażerce samolotu lecącego z Zurychu do Brukseli.

„Czy leci z nami lekarz?”

– Jak zwykle w takich przypadkach, personel linii lotniczych na pokładzie zapytał, czy wśród pasażerów jest ktoś z wykształceniem medycznym – powiedziała niemieckiej agencji prasowej DPA rzeczniczka Komisji Europejskiej. Pierwszej pomocy udzieliła aż do lądowania Ursula von der Leyen, potem na lotnisku pasażerką zajęły się miejscowe służby medyczne.

Studiowała medycynę

Jako pierwszy o incydencie poinformował szwajcarski portal „20 Minuten”. Przewodnicząca Komisji Europejskiej i jej zespół wracali ze szczytu grupy G20 w Rio de Janeiro.

Ursula von der Leyen jest z wykształcenia lekarką. Zanim zajęła się polityką przez kilka lat pracowała w wyuczonym zawodzie.

Skazywana w przeszłości za podżeganie do nienawiści i negowanie Holokaustu Ursula Haverbeck nie żyje. Jak poinformował jej adwokat, kobieta zmarła w środę 20 listopada. Miała 96 lat.

Haverbeck była bardzo popularna w kręgach prawicowych ekstremistów. W 2019 roku była nawet główną kandydatką do Parlamentu Europejskiego z ramienia skrajnej partii „Die Rechte”.

Wielokrotnie skazywana

Niemieckie sądy wielokrotnie zajmowały się w ostatnich latach wypowiedziami Haverbeck. W 2004 roku została skazana po raz pierwszy, wymierzono jej karę grzywny. Za negowanie Holokaustu przesiedziała dwa lata w więzieniu w Bielefeldzie.

W 2022 roku została ponownie skazana na rok więzienia bez zawieszenia. Wyrok był prawomocny, ale skazana nie rozpoczęła i już nie rozpocznie odbywania kary.

W połowie tego roku prokuratura w Hamburgu oskarżyła kobietę o podżeganie do nienawiści w dwóch kolejnych przypadkach. Zarzucano jej, że w 2015 roku powiedziała dziennikarzom, iż Auschwitz nie było obozem zagłady, ale obozem pracy. Z kolei w wywiadzie telewizyjnym dla programu NDR „Panorama” zaprzeczyła, że doszło tam do masowej eksterminacji ludzi.

Obie te wypowiedzi zostały pokazane na sali sądowej w pierwszym dniu procesu. Historycy szacują, że w samym tylko obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau Niemcy zamordowali co najmniej 1,1 mln osób. – Nigdy nie zaprzeczałam Holokaustowi – oświadczyła Haverbeck, twierdząc, że jedynie „zadawała pytania”.

(DPA,APF/szym)

Liczba upadłości firm w Niemczech nadal rośnie w szybkim tempie. Również w październiku znacznie więcej firm złożyło wniosek o upadłość niż w tym samym miesiącu rok wcześniej.

Na podstawie wstępnych danych Federalny Urząd Statystyczny odnotował 22,9-procentowy wzrost liczby zarejestrowanych postępowań w porównaniu z październikiem 2023 r. Dopiero okaże się, czy sprawy te zostaną faktycznie doprowadzone do punktu, w którym zostaną uwzględnione w oficjalnych statystykach przez sądy upadłościowe.

Jednak trend od miesięcy wskazuje na wzrost: Z wyjątkiem czerwca 2024 r., procentowy wzrost liczby wniosków o ogłoszenie upadłości jest dwucyfrowy od czerwca 2023 r.

Słaba koniunktura i eksplozja kosztów

Obecna fala niewypłacalności jest wynikiem przedłużającej się słabości gospodarczej i drastycznie zwiększonych kosztów - mówi Steffen Müller, badacz z Instytutu Leibniza ds. Badań Gospodarczych IWH w Halle.

W swojej najnowszej miesięcznej analizie danych dotyczących niewypłacalności Instytut donosi o gwałtownym wzroście liczby upadłości w październiku do 1530 przypadków. Ostatni raz więcej upadłości spółek zarejestrowano w tym miesiącu w 2004 r.

- Wiele słabszych firm, które przetrwały w fazie niskich stóp procentowych i dzięki wsparciu podczas pandemii, znajduje się obecnie pod ogromną presją gwałtownie rosnących kosztów - wyjaśnia Müller. - Prowadzi to obecnie, w szczególności wysoce zadłużone firmy, do niewypłacalności.

Spodziewane 20 tys. bankructw

Eksperci spodziewali się wzrostu liczby upadłości firm w Niemczech do około 20 tys. przypadków w bieżącym roku po wygaśnięciu specjalnych przepisów dotyczących koronawirusa.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W całym 2023 r. Federalny Urząd Statystyczny naliczył 17 814 upadłości firm. Pomimo wzrostu o dobrą jedną piątą była to stosunkowo niska liczba w porównaniu długoterminowym: w 2009 r. podczas kryzysu finansowego i gospodarczego prawie 33 tys. firm w Niemczech popadło w niewypłacalność.

Według Federalnego Urzędu Statystycznego sądy zgłosiły 14 403 upadłości firm w okresie od stycznia do sierpnia bieżącego roku. Było to prawie o jedną czwartą (około 23 procent) więcej niż w tym samym okresie ubiegłego roku. W samym sierpniu odnotowano 1 764 przypadków - o 13,4 procent więcej niż rok wcześniej. Szczególnie ucierpiała branża hotelarska.

(DPA/szym)

Strach przed Rosją jest tym, co obecnie łączy Polskę i Ukrainę – ocenia korespondent niemieckiej stacji ARD Martin Adam w relacji opublikowanej na portalu tagesschau.de. Cytuje on byłego prezydenta Ukrainy Leonida Kuczmę, który przestrzega: dziś jedność polsko-ukraińska jest zagrożona przez „ambicje poszczególnych graczy po obu stronach granicy”. „Nie można do tego dopuścić” – podkreśla Kuczma.

Jak ocenia niemiecki dziennikarz, „rzeczywiście w Kijowie i Warszawie narasta frustracja”. „Do napięć prowadzą polskie embargo na import ukraińskiego zboża oraz żądania ukraińskiego prezydenta Wołodymyra Zełenskiego, według którego Polska powinna bardziej pomagać i zestrzeliwać rosyjskie rakiety także nad ukraińskim terytorium” – wyjaśnia. Przypomina też wypowiedzi Zełenskiego z października br., że „Polska szuka nowych wymówek”, by nie przekazać Ukrainie swoich myśliwców. Wypowiedzi te wywołały zdecydowane reakcje szefa polskiej dyplomacji Radosława Sikorskiego i wicepremiera Krzysztofa Gawkowskeigo.

Odczuwalna zmiana nastrojów

„Wydaje się, że minęły czasy, kiedy to Zełenski mówił w Warszawie o wspólnie bijących sercach polskim i ukraińskim i deklarował, że między Polską a Ukrainą nie będzie politycznych, gospodarczych i przede wszystkim historycznych granic” – pisze dziennikarz ARD. Wskazuje, że zwłaszcza w sprawach historycznych Warszawa oczekuje od Ukrainy czegoś więcej. Chodzi o rozliczenie rzezi wołyńskiej, zbrodni popełnionej na dziesiątkach tysięcy polskich cywilów przez ukraińskich nacjonalistów, którzy w Ukrainie są czczeni do dziś.

„Także w społeczeństwie odczuwalna jest zmiana nastrojów” – ocenia Martin Adam. Przytacza wyniki badań, według których tylko nieco ponad połowa Polaków nadal chce przyjmować uchodźców z Ukrainy. Prawie dwie trzecie chce pomagać tylko tym, którzy pochodzą bezpośrednio ze stref walk i terenów okupowanych przez Rosję.

Cieszy się tylko Putin

„Tym, co nadal łączy oba kraje, jest przede wszystkim strach przed Rosją” – stwierdza niemiecki dziennikarz. I cytuje słowa polskiego premiera Donalda Tuska, który po spotkaniu z sekretarzem generalnym NATO Markiem Rutte oświadczył: „Nic o Ukrainie bez Ukrainy”. Według Tuska wszelkie decyzje dotyczące zakończenia konfliktu muszą być podejmowane w pełnym porozumieniu z krajami na wschodniej flance, a zwłaszcza z Ukrainą.

„Samodzielne działania, takie jak telefon kanclerza Niemiec Olafa Scholza do prezydenta Rosji Władimira Putina, nie są pomocne – Kijów i Warszawa zgadzają się co do tego. Ale napięcia niewątpliwie istnieją i prawdopodobnie zadowolą szczególnie jedną osobę: władcę na Kremlu Putina” – stwierdza dziennikarz ARD.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Co było przyczyną uszkodzenia podmorskiego kabla do transmisji danych C-Lion 1, który łączy Niemcy i Finlandię? Czy był to wypadek czy sabotaż? Od poniedziałku (18.11.2024) trwa w tej sprawie intensywne dochodzenie szwedzkich i fińskich służb. Koordynuje je Szwecja, bo to na jej wodach doszło do uszkodzenia. Jak pisze w czwartek (21.11.2024) niemiecki dziennik „Sueddeutsche Zeitung” (SZ) minister obrony Niemiec Boris Pistorius nie jest osamotniony w swoich przypuszczeniach, iż chodzi tu o akt sabotażu. „Szwedzka marynarka wojenna, jak twierdzą źródła rządowe w Sztokholmie, ‚zarejestrowała ruchy statku, które mogłyby zbiegać się w czasie z momentem zniszczenia kabla’. Wysłała specjalistów na miejsce możliwego sabotażu. Ich zadanie: ustalić, jak i za pomocą czego kabel, leżący na głębokości 30 do 40 metrów pod wodą, mógł zostać zniszczony” – pisze „SZ”. Dodaje, że także niemiecka policja federalna wysłała w środę statek na przypuszczalne miejsce przestępstwa na południowy wschód od wyspy Olandia, aby pomóc w dochodzeniu.

Duńczycy zatrzymali chiński statek

Według informacji „Sueddeutsche Zeitung” oraz niemieckich stacji NDR i WDR w centrum podejrzeń śledczych w Finlandii i Szwecji jest mierzący 226 metrów długości masowiec Yi Peng 3, który 15 listopada wypłynął w rejs z rosyjskiego portu Ust-Ługa do Port said w Egipcie, a od wtorku, 19 listopada, znajduje się na wodach duńskich. Wydaje się, że duńska marynarka od wtorku eskortuje Yi Peng 3 – czytamy w „SZ”. Masowiec miał przerwać rejs. Od nocy z wtorku na środę stoi na kotwicy Kattegat, co można stwierdzić na podstawie publicznie dostępnych danych o pozycji statku w systemie AIS. W środę w pobliżu znajdowały się dwie duńskie łodzie patrolowe. Niewiadomo, czy kontenerowiec zatrzymał się dobrowolnie. Duńskie Ministerstwo Obrony nie odpowiedziało mediom na pytanie, czy statek zostanie przeszukany, także ambasada Chin w Berlinie i chiński właściciel statku nie zareagowały na zapytania, pisze „SZ”.

Według ustaleń mediów Yi Peng 3 zwrócił uwagę europejskich służb, nie tylko dlatego, że na początku tygodnia znajdował sie w pobliżu kabla C-Lion 1 w momencie jego uszkodzenia. Już w niedzielę, 17 listopada, uszkodzony został inny podmorski kabel, BCS-East-West, pomiędzy szwedzką Gotlandią a Litwą – i także wtedy chiński statek był niedaleko.

„Analiza danych o ruchu statków od dostawcy Marine Traffic pokazuje, że Yi Peng 3 minął kabel C-Lion o 4.02 nad ranem w poniedziałek. Dwie minuty później operator kablowy Cinia zauważył usterkę, a następnie całkowitą awarię. Yi Peng 3 został wcześniej zauważony w pobliżu zniszczonego kabla danych East-West Interlink. Dane AIS przeanalizowane przez ‚SZ’, NDR i WDR pokazują, że statek minął ten kabel na wschód od Gotlandii około godziny dziewiątej rano w niedzielę. Wkrótce potem ruch danych również tutaj zawiódł” – pisze niemiecki dziennik.

Szybka i jasna reakcja oznaką nowej ery

Gazeta wskazuje, że uderzające jest to, iż „przez siedem i pół godziny między tymi dwoma wydarzeniami nie przesłano żadnych danych AIS dla chińskiego statku, co oznacza, że najwyraźniej nie chciał on ujawnić swojej lokalizacji”. „Można powiedzieć, że był to tymczasowy statek-widmo” – dodaje gazeta. Podejrzenia budzi również kurs, jaki obrał statek. Gdy znajdował się w okolicach podmorskich kabli, poruszał się bardzo powoli, a następnie nagle zatrzymał się – według danych AIS – na południe od szwedzkiej Karlskrony. Dopiero po około godzinie kontynuował podróż.

„SZ” zastrzega, że w momencie awarii wiele statków mijało kable, w tym także rosyjski frachtowiec. Również one są pod obserwacją.

„Szybka i jasna reakcja ze strony krajów UE oraz ścisłe monitorowanie chińskiego statku są oznakami nowej ery w radzeniu sobie z podejrzeniami o sabotaż” – pisze „SZ”. Rozmówcy niemieckiej gazety oraz NDR i WDR twierdzą, że pokazuje to, iż „zdolność krajów położonych nad Morzem Bałtyckim do reagowania na takie incydenty wzrosła”. Inaczej było jeszcze około rok temu, gdy doszło do uszkodzenia gazociągu Baltic Connector przez chiński frachtowiec New New Polar Bear. Jednostka mogła opuścić Morze Bałtyckie przez nikogo nie niepokojona. Dopiero znacznie później europejskie rządy zażądały od Chin współpracy w śledztwie. Pekin przyznał, ze New New Polar Bear był odpowiedzialny za uszkodzenie gazociągu i licznych podmorskich kabli.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Tuż przed kolejną rundą rozmów z zarządem Volkswagenazwiązkowcy zaproponowali 1,5 mld euro oszczędności, m.in. w premiach, w zamian za gwarancję utrzymania fabryk w Niemczech. Zarząd wcześniej zagroził zamknięciem trzech zakładów, postulował też 10-procentowe obniżki płac i świadczeń w samym VW, które miałyby dać ok. 2 mld euro oszczędości. Prasa w Niemczech komentuje sprawę.

FAZ: związek żyje w innym świecie

„Związek pozyskać chce 1,5 mld euro przez (…) takie kroki jak rezygnacja z premii. Zdaje się, że żyje w innym świecie niż zarząd, który chce pozyskać 2 miliardy euro poprzez obniżenie wynagrodzeń w firmie o 10 proc.” – pisze „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

„Wynagrodzenia (…) to tylko część problemów. Branża motoryzacyjna na całym świecie stoi przed długą fazą stagnacji. Chińscy producenci chcą ruszyć na Europę, w USA pod rządami Donalda Trumpa wzrośnie protekcjonizm, VW będzie musiał zainwestować wiele miliardów euro w technologię. Tak naprawdę kierownictwo potrzebuje każdego centa, a fabryki, dla których pracy jest za mało, są dla koncernu jak kamień u szyi. Zamiast wątpliwych kompromisów Wolfsburg potrzebuje prawdziwych cięć, aby się uzbroić na przyszłość” – ocenia gazeta z Frankfurtu.

„IG Metall przedstawił swoją koncepcję tego, jak postawić Volkswagena na nogi. Rada zakładowa i związek mają pomysły na oszczędności i kompromisy. To niezwykłe w czasach, w których politycy są do kompromisów coraz bardziej niezdolni i niechętni” – zauważają „Nürnberger Nachrichten”.

„W ten sposób IG Metall w VW reaguje także na układ zbiorowy, który w braży udało się zawarzeć przed tygodniem – o dziwo, ponieważ sygnały wskazywały na eskalację. Ale związek i pracodawcy chcieli – jak mówili, prezentując bardzo skromne porozumienie płacowe – w pełni świadomie wysłać do rządzących sygnał: Widzicie, nam się udaje osiągnąć to, do czego wy nie jesteście zdolni: porozumienie pomimo okopanych pozycji i ostrych konfliktów” – pisze gazeta z Norymbergi.

„To ruch słuszny i ważny”

„W tej rundzie negocjacji zbiorowych w VW stanowiska są bardzo rozbieżne. IG Metall i rada zakładowa żądają podwyżki o 7 procent. Producent samochodów przed rozpoczęciem negocjacji zlikwidował jednak gwarancje zatrudnienia, które obowiązywały od 1994 r., grozi zwolnieniami zbiorowymi i zamknięciem zakładów i drugiego dnia negocjacji postuluje 10-procentowe cięcia wynagrodzeń” – pisze „Berliner Morgenpost”.

„Teraz mamy w tej sprawie kolejny ruch. Strona pracownicza zasygnalizowała chęć częściowej rezygnacja z premii i okres bez podwyżek. Warunek? VW powstrzyma się od kroków, którymi groził. A więc pieniędze za bezpieczeństwo. To ruch słuszny i ważny. Propozycja ta nie pokryje jednak redukcji kosztów w zakresie postulowanym dotąd przez VW. Na tym etapie jest więc jeszcze wiele do zrobienia. Ale VW również musi zrobić krok w drugą stronę. Istniejące od dziesięcioleci problemy z kosztami marki VW należy rozwiązać w sposób zrównoważony” – czytamy.

Wraz z ukraińskim producentem, niemiecka firma Helsing, zajmująca się sztuczną inteligencją, opracowała model tzw. drona-kamikadze, który ma autonomicznie atakować swoje cele.

Rząd w Kijowie otrzyma obecnie 4000 takich dronów bojowych – wyposażonych w sztuczną inteligencję opracowaną w Niemczech. Obie strony utrzymują szczegóły techniczne i dokładną lokalizację produkcji w tajemnicy ze względów bezpieczeństwa. Zdjęcia dronów nie zostały jeszcze opublikowane.

„Przełamywanie obrony elektronicznej”

Niemiecki minister obrony Boris Pistorius (SPD) ujawnił jedynie kilka ogólnych informacji na temat nowego drona. – Są to drony, które są w stanie dotrzeć do 30-40 kilometrów na tyły wroga, mogą atakować stanowiska dowodzenia, węzły logistyczne i nie tylko – wyjaśnił polityk. Pistorius dodał, że dron jest w stanie „przełamać obronę elektroniczną wroga i bez przeszkód dotrzeć do celu”.

Większość używanych obecnie dronów jest sterowana radiowo, a niektóre także za pomocą GPS. Za pomocą zagłuszaczy można zakłócić trajektorię lotu i doprowadzić do rozbicia się urządzenia. Drony, które mogą pokonać obronę elektroniczną wroga, stanowią zatem główną przewagę strategiczną.

"Małe taurusy"

Szef niemieckiego resortu obrony dodał, że kilka miesięcy temu widział prototyp drona w Ukrainie. Jest przekonany, że te drony są „naprawdę ważnym atutem” dla Ukrainy. Do tej pory Niemcy w ramach pomocy wojskowej dostarczały Ukrainie jedynie drony zwiadowcze. Kanclerz Olaf Scholz (SPD) konsekwentnie odmawia dostarczenia Ukrainie rakiet manewrujących typu Taurus, które mogłyby być wykorzystywane do atakowania celów w głębi terytorium Rosji. Jednak nowe drony okrzyknięte zostały już przez niemiecką prasę mianem "małych taurusów".

Drony zamiast artylerii

Drony są wszechobecne na polu bitwy w Ukrainie. Zarówno Rosjanie, jak i Ukraińcy używają setki tysięcy tych urządzeń. Rosja wielokrotnie atakowała dronami cele cywilne i infrastrukturę w Ukrainie. Ukraińskie siły zbrojne również używają dronów jako zamiennika brakujących dział artyleryjskich i amunicji. Zadowalają się tanimi zdalnie sterowanymi dronami, które wyposażają w materiały wybuchowe i wykorzystują przeciwko rosyjskim pozycjom.

Sztuczna inteligencja do celów wojskowych

Helsing to firma z siedzibą w Monachium, która specjalizuje się w opracowywaniu aplikacji AI dla sektora obronnego. Od momentu założenia w 2021 r. firma zdobyła szereg kontraktów w przemyśle obronnym. Helsing pracuje między innymi nad systemem walki elektronicznej dla niemieckiego Eurofightera oraz nad infrastrukturą AI dla Future Combat Air System (FCAS), myśliwca przyszłości.

Artykuł ukazał się w oryginale na stronach DW Deutsch

Los sześciorga wiceprzewodniczących wykonawczych KE – najważniejszych zastępców Ursuli von der Leyen – a wraz z nimi całej nowej Komisji od ponad tygodnia wisiał na włosku. Estonka Kaja Kallas, Włoch Raffaele Fitto, Rumunka Roxana Mînzatu, Francuz Stéphane Séjourné, Hiszpanka Teresa Ribera i Finka Henna Virkkunen stali się swego rodzaju zakładnikami rozgrywki politycznej. Sojusznicze partie na ostatniej prostej starły się w walce o to, kto na najbliższe pięć lat wyszarpie więcej władzy.

Komisarze zakładnikami politycznego targu

Choć wszystkie wysłuchania komisarzy zostały ocenione raczej pozytywnie, oczekiwanie na ich zatwierdzenie przez Parlament Europejski przeciągnęło się ponad tydzień, a do zgody potrzebne było zaangażowanie przewodniczącej PE Roberty Metsoli i mediacje samej Ursuli von der Leyen.

Wreszcie po południu 20 listopada Europejska Partia Ludowa (EPL), Socjaliści i Demokraci (S&D) oraz liberałowie z Renew porozumieli się i, co niezwykłe w UE, porozumienie to zostało zawarte – jak donosi Euronews – na piśmie. Ta swego rodzaju „umowa koalicyjna” w dziewięciu punktach wylicza najważniejsze wartości, zadania i cele nowej Komisji, które trzy partie zobowiązują się poprzeć.

Wśród nich są m.in. praworządność, wsparcie Ukrainy i proeuropejskość, bezpieczeństwo, w tym rozwój sektora obronnego, wzrost konkurencyjności UE, ale bez pogrzebania Zielonego Ładu, skuteczna polityka migracyjna i ochrona granic, elastyczny budżet i poszukiwanie nowych środków finansowych UE, a także niezbędne reformy UE – i to nawet ze zmianami traktatów, jeśli okażą się one konieczne.

Podpisany przez Webera, Iratxe Garcię z S&D i Valerie Hayer z Renew dokument nie wyklucza jednak – czego chcieli liberałowie i socjaliści - kooperacji np. z frakcją Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (EKR). Czyli w praktyce EPL dostała, co chciała.

Von der Leyen chce mieć szeroki wybór

To właśnie między innymi taktyczne sojusze EPL z EKR przy niektórych głosowaniach w PE dolały oliwy do ognia, który i tak już się tlił między dowodzoną przez Manfreda Webera największą unijną partią a pozostałymi.

Gdy socjaliści nie mieli zamiaru zagłosować za popieranymi przez EPL rozwiązaniami, zostali kilka razy po prostu przegłosowani przez prawicowy sojusz. A na dodatek w nowej Komisji funkcję wiceprzewodniczącego wykonawczego miał dostać – i dostanie – wspomniany Raffaele Fitto, czyli człowiek Giorgii Meloni. Choć jest uważany za umiarkowanego, to część posłów Socjalistów, liberałów i Zielonych o współpracy ze skrajnie prawicową Włoszką nie chciała słyszeć.

Natomiast Ursula von der Leyen – która przecież w lipcu zdobyła dla swojej drugiej kadencji także poparcie Zielonych, czyli lewą flankę PE – bardzo pilnowała, żeby nie zasypać równolegle mostu na prawo, do Rzymu. Mogą bowiem przyjść takie rozstrzygnięcia, gdzie poparcie EKR będzie po prostu potrzebne do skutecznego rządzenia. Stąd ważny fotel dla Fitto.

EPL dostała, co chciała

Gdy S&D zagroziło zablokowaniem Fitto i nominata Orbana do Komisji Olivéra Várhelyi, EPL podważyła nominację Teresy Ribery ma komisarz ds. czystej transformacji i konkurencyjności. To jedyna członkini nowej Komisji z frakcji S&D, która dostała naprawdę ważny i duży obszar, i będzie faktyczną zastępczynią von der Leyen. W sukurs przyszły Manfredowi Weberowi problemy Ribery w ojczystej Hiszpanii, gdzie polityczkę rządzącej lewicy oskarżano o współodpowiedzialność za tragiczne skutki powodzi, która niedawno nawiedziła kraj.

Ostatecznie socjaliści niewiele ugrali. Ribera zostaje, Fitto zostaje, cała reszta też. W efekcie tygodniowych politycznych targów to pierwszy od 1999 roku przypadek, gdy żaden z kandydatów na komisarzy nie został zakwestionowany przez parlament. To także pokaz siły EPL, która z 14 komisarzami zdominowała przyszłą unijną egzekutywę.

Brukseli zależało tym razem bardzo na czasie. Brak porozumienia w tym tygodniu uniemożliwiłby głosowanie nad całym składem Komisji na sesji PE w przyszłym tygodniu. A to z kolei oznaczałoby, że Komisja nie zacznie prac 1 grudnia. W obliczu zwycięstwa Donalda Trumpa w USA i trwającej wojny Rosji z Ukrainą przedłużający się okres przejściowy, czyli osłabienie unijnej władzy wykonawczej, stawiałby Unię na bardzo słabej pozycji w międzynarodowej rozgrywce.

Petruška Šustrová była znaną czeską dziennikarką, tłumaczką i ekspertką ds. Europy Wschodniej. Mimo że już dawno osiągnęła wiek emerytalny, nie mogła przejść na emeryturę. – Będę musiała pracować do końca życia – powtarzała z rezygnacją. – Ponieważ z moją emeryturą po prostu nie będę w stanie związać końca z końcem.

W okresie „normalizacji”, który rozpoczął się po wspieranej przez państwa Układu Warszawskiego sowieckiej inwazji na Czechosłowację w sierpniu 1968 r. i trwał do upadku komunizmu 17 listopada 1989 r., za udział w Ruchu Młodzieży Rewolucyjnej Šustrová skazana została w 1969 roku na dwa lata pozbawienia wolności. Później była jednym z pierwszych sygnatariuszy, a następnie – rzecznikiem Karty 77.

Karta 77 była deklaracją sporządzoną przez znanych przeciwników reżimu (m.in. Vaclava Havla) i odnosiła się do Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE). Publikacja Karty 1 stycznia 1977 r. wywołała kampanię represji wobec jej sygnatariuszy.

W latach 80. Šustrová była jedną z najbardziej widocznych czeskich dysydentek. Przez siedem lat nie wolno jej było w ogóle pracować; w pozostałych latach mogła wykonywać jedynie podrzędne i bardzo słabo płatne prace. Setki dysydentów spotkało to samo, co Šustrovą. To do dziś odbija się na wysokości ich emerytur.

Niskie emerytury dla dysydentów, wysokie dla komunistów

Do tej pory czeski ZUS automatycznie przeliczał przepracowane lata i zarobki byłych dysydentów na emerytury. Ponieważ jednak przeciwnicy reżimu nie mieli żadnych lub bardzo niewielkie regularne dochody w czasach komunizmu, ich emerytury były niskie. Wielu z nich żyło w ubóstwie lub musiało kontynuować pracę po osiągnięciu wieku emerytalnego.

W przeciwieństwie do nich, byli funkcjonariusze reżimu komunistycznego mogli cieszyć się wysokimi emeryturami. Emerytury wysokich urzędników byłego reżimu i funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa były w ostatnich dziesięcioleciach więcej niż wystarczające. Nie wspominając już o ogromnych prywatnych majątkach byłych władców, które zgromadzili podczas 40 lat rządów komunistycznych. Obejmowały one wille warte miliony euro, które pozwolono im zachować nawet po 1989 roku.

Ta niesprawiedliwość była wynikiem celowo łagodnego traktowania funkcjonariuszy byłego reżimu przez demokratyczne rządy. Była to część strategii antykomunistycznej aksamitnej rewolucji z 1989 r., która zakończyła się porozumieniem ws. pokojowego przekazania władzy i szybkiego przejścia do demokracji. Ponadto wielu młodszych komunistów wysokiego szczebla skorzystało na prywatyzacji po 1989 r. i stało się odnoszącymi sukcesy i bogatymi przedsiębiorcami. Wśród nich jest były premier Czech, oligarcha Andrej Babiš.

Sprawiedliwość po 35 latach

Dwaj dysydenci Jiři Gruntorad i John Bok, sygnatariusze Karty 77, zwrócili uwagę na tę niesprawiedliwość w 2023 roku. Rozpoczęli w Pradze strajk głodowy przed siedzibą rządu i zażądali wyższych emerytur dla siebie i innych współwięźniów. – Ci ludzie często przebywali w więzieniu lub zostali wypędzeni z kraju. Fakt, że teraz muszą żebrać o pieniądze, jest absurdalny – mówił wówczas Gruntorad.

Dopiero po tej akcji protestacyjnej sprawy ruszyły z miejsca. Rząd premiera Petra Fiali, który powołuje się na dziedzictwo aksamitnej rewolucji, zaczął zajmować się problemem. Zmienił niesprawiedliwe dla dysydentów prawo socjalne. Dla kilkuset przeciwników reżimu komunistycznego podwyżka emerytur do średniej czeskiej emerytury wynoszącej około 800 euro miesięcznie przyniosła znaczną poprawę.

Dla Petruški Šustrovej było już jednak za późno. Zmarła w zeszłym roku w wieku 76 lat.

Rząd decyduje się podnieść emerytury

Podwyżka dotyczy obecnie 430 byłych dysydentów, którzy mieli niskie emerytury z powodu uwięzienia lub wydalenia z kraju, wyjaśnił czeski minister pracy i spraw społecznych Marian Jurečka w zeszłym tygodniu w 35. rocznicę aksamitnej rewolucji. Średnio emerytury przeciwników reżimu zostały zwiększone o 4 400 koron (nieco poniżej 200 euro) miesięcznie. – To symboliczny punkt końcowy po 35 latach. To symboliczne rozliczenie się z przeszłością i niektórymi popełnionymi niesprawiedliwościami – powiedział Jurečka.

Dokonana w ubiegłym roku nowelizacja ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych objęła również cięcia bardzo wysokich emerytur najwyższych funkcjonariuszy reżimu komunistycznego. – Obcięto emerytury 177 osobom, przy czym najwyższa obniżka wyniosła 7775 koron (279 euro) – ogłosiło czeskie Ministerstwo Pracy. Średnio emerytury byłych najwyższych urzędników państwowych zostały obniżone o prawie 1500 koron (60 euro). Jednak nawet po cięciach większość z nich nadal otrzymuje średnią emeryturę w wysokości prawie 1000 euro, czyli nadal więcej niż dysydenci.

Konečná: to niesprawiedliwe

Przeciwko nowej ustawie emerytalnej zaprotestowała pozaparlamentarna Partia Komunistyczna (KSCM), kierowana przez europosłankę Kateřinę Konečną. – Uważam to za czystą demonstrację siły po 35 latach i kolejną część niesprawiedliwego zachowania obecnego rządu wobec emerytów – powiedziała DW.

Ta 43-trzyletnia polityk jest postrzegana jako czeski odpowiednik Niemki Sahry Wagenknecht, która była członkiem Partii Lewicy, ale na początku 2024 roku założyła własną partię. Konečná również stopniowo odżegnuje się od łatki postkomunistki. W grudniu 2023 r. utworzyła sojusz wyborczy Stacilo! (Dość tego!), z którym wystartowała w wyborach europejskich w czerwcu 2024 roku. Zdobyła prawie 10 procent głosów, a tym samym dwa mandaty w Parlamencie Europejskim. Według większości obserwatorów sojusz wystartuje również w przyszłorocznych wyborach parlamentarnych w Czechach.

Artykuł ukazał się w oryginale na stronach DW Deutsch.

Średnio 150 euro na dziecko (w wieku 3-12 lat) przeznaczyli Niemcy w zeszłym roku, kupując zabawki pod choinkę – wynika z badania na próbie reprezentatywnej, które na zlecenie Federalnego Stowarzyszenia Sprzedawców Zabawek (BVS) wykonał instytut badań rynku Circana. W 2022 było to 148 euro.

Stowarzyszenie dostrzega ochłodzenie nastrojów zakupowych i niepokoi się, że pogorszenie koniunktury gospodarczej w Niemczech dotyka i tę odporną zwykle na kryzysy branżę. Od początku roku (od stycznia do października 2024 r.) na zabawki wydano w Niemczech o 71 mln euro mniej, co oznacza spadek sprzedaży o 3 proc. w porównaniu do zeszłego roku. Wg prognozy BVS Niemcy wydadzą na nie łącznie w tym roku ok. 4,4 mld euro, a od 2021 widać w tym obszarze lekki spadek.

Przed świętami po trybie oszczędzania nadchodzi czas wydawania – zauważa jednak szef BVS Steffen Kahnt. W zeszłym roku w listopadzie i grudniu branża uzyskała bowiem 34 proc. rocznej sprzedaży.

Co pod choinką? High-tech i klasyka

Według BVS głównym trendem zakupowym w branży są w tym roku zabawki zaawansowane technologicznie, w tym z AI, jak roboty, i klasyka: kolejki, zestawy do budowania i gry. Kahnt zapewnia, że ceny zabawek się w tym roku ustabilizowały i do świąt nie będzie znaczących podwyżek

Niemieccy sprzedawcy i producenci zabawek są jednak zaniepokojeni aktywnością w Europie platform handlowych z Chin, które oferują zabawki po bardzo niskich cenach. Testowe zakupy, jakie przeprowadzono wiosną i jesienią, wykazały, że duża część tych produktów nie spełnia wymagań określonych w prawie UE – przestrzegł dyrektor Niemieckiego Stowarzyszenia Przemysłu Zabawkarskiego Ulrich Brobeil. Chińskich podmiotów do tej pory nie udało się pociągnąć do odpowiedzialności.

(DPA/mar)

Jako twierdzą ukraińskie specsłużby, za pośrednictwem komunikatorów i serwisów społecznościowych Rosjanie rozpowszechnili fałszywą wiadomość ostrzegającą o atakach rakietowych i bombowych na ukraińskie miasta. Główny Zarząd Wywiadu Ministerstwa Obrony Ukrainy informując o tym, wskazał m.in. na błędy gramatyczne typowe dla rosyjskiej działalności dezinformacyjnej.

USA zamknęły przez to dziś rano swoją ambasadę w Kijowie. Uzasadniono to konkretnymi oznakami „potencjalnie zmasowanego ataku lotniczego”. Na podobny krok zdecydowały się Włochy i Grecja.

Jako podaje niemiecki MSZ, niemiecka ambasada pozostaje otwarta, ale funkcjonuje w ograniczonym trybie. Sytuacja na miejscu jest monitorowana „bardzo uważnie” i prowadzony jest ścisły dialog z partnerami.

Również ambasady Polski i Francji pozostają otwarte.

(Reuters /du)

W Volkswagenie trwają rozmowy związkowców z IG Metall i zarządu ws. nowego układu zbiorowego. Przedstawiciele pracowników zaproponowali w środę (20.11), tuż przed trzecią rundą rozmów, 1,5 mld euro oszczędności, jeśli firma wykluczy rozważane zamknięcie trzech fabryk w Niemczech. W propozycji związku uwzględniono m.in. rezygnację z premii za rok 2025 oraz

2026.

Związkowcy ostrzegli jednak zarząd przed próbą wahadłowych cięć zatrudnienia. Związek IG Metall alarmuje też, że firma próbuje przeforsować cięcia o wartości aż 17 mld euro, na co naciskać mają udziałowcy koncernu Volkswagen, w tym rodziny Porsche i Piech.

W wewnętrznej notatce opublikowanej w intranecie Volkswagena, którą zweryfikowała Agencja Reutera, członek zarządu VW ds. pracowniczych z uznaniem przyjął propozycję strony związkowej, ale dodał, że kierownictwo nadal nie wyklucza zamknięcia fabryk. „Każda sugestia, która przyczynia się do osiągnięcia naszych celów, pomaga” – miał stwierdzić Gunnar Kilian. „Na czwartkowych negocjacjach dokonamy szczegółowej wymiany zdań w celu oceny finansowej tej propozycji.”

Thorsten Groeger, który prowadzi negocjacje z ramienia związku IG Metall powiedział, że jeśli zarząd będzie nalegał na zamknięcie fabryk w Niemczech – czego w 87-letniej historii grupy nie było – pracownicy Volkswagena wejdą z firmą w spór, „jakiego ten kraj nie widział od dziesięcioleci”.

Sytuacja w VW jest krytyczna z powodu szeregu czynników: skomplikowanego zarządzania, błędów w planowaniu inwestycji, słabego popytu na samochody w Europie i Chinach, wysokich kosztów oraz zmieniających się warunków dla biznesu w samych Niemczech.

Rynek samochodów w UE: wciąż poniżej oczekiwań

Popyt na nowe samochody w Niemczech i Europie nie osiągnął poziomu sprzed pandemii koronarirusa. Cierpi na tym cała branża, która także musi inwestować w przejście na produkcję aut elektrycznych. Dyrektor finansowy VW, Arno Antlitz, wyjaśnił niedawno, że VW sprzedał w Europie o 500 tys. mniej samochodów niż w 2019 r.

W Niemczech sprzedaż samochodów elektrycznych załamała się po przerwaniu pod koniec 2023 roku państwowych dopłat. Ich sprzedaż w całej Europie nie rozwinęła się jeszcze zgodnie z oczekiwaniami. Prezes Niemieckiego Instytutu Badań Ekonomicznych (DIW) Marcel Fratzscher uważa, że ​​częściowo winni są sami producenci, także Volkswagen: „Przespał przejście na elektromobilność i jazdę autonomiczną”.

Według DIW od dawna wiadomo, że trwa przejście z silników spalinowych na akumulatory i nie zdecydowały o niej Niemcy, „ale cały świat, a zwłaszcza duże rynki, takie jak Chiny i USA”.

Chiny i Trump: kłopoty producentów z UE

Same Chiny mogą okazać się dla VW dużym rozczarowaniem: niemiecki koncern inwestował tam od dekad i zdał się na te inwesytycje zarówno jeśli chodzi o produkcję, jak i rynek zbytu. Tymczasem w 2023 roku niemiecki producent został zdetronizowany jako najważniejszy producent samochodów w Chinach przez lokalnego konkurenta BYD. Popyt na silniki spalinowe VW w Chinach spadł, a tamtejsi producenci przodują jeśli chodzi o elektryki i prowadzą ekspansję na rynek europejski. VW znalazł się też obecnie dodatkowo w trudnej sytuacji w związku z konfliktem UE z Chinami po nałożeniu ceł ochronnych na chińskie elektryki.

Ponadto powrót Donalda Trumpa do Białego Domu oznacza kolejne problemy dla VW i ogólnie europejskich firm motoryzacyjnych jeśli uderzą w nie zapowiadane przez Trumpa cła.

Praca w Niemczech: w VW zniknie 20 proc. etatów

Potencjał zarobkowy w całej branży motoryzacyjnej jest względnie dobry. Zwłaszcza VW uważany był za hojnego pracodawcę. Firma przez lata je wykluczała, ale w związku z wprowadzeniem od września oszczędności, trwają negocjacje ws. nowego układu zbiorowego w Volkswagenie. IG Metall chce za wszelką cenę uniknąć zwolnień i zamykania zakładów. W przeciwnym razie istnieje ryzyko strajków ostrzegawczych już w grudniu.

Eksperci uważają jednak, że usprawnienie działania firmy jest niezbędne. Redukcja personelu jest również problemem w całym sektorze motoryzacyjnym ze względu na przestawienie produkcji na elektryki. Związek Przemysłu Motoryzacyjnego w Niemczech szacuje, że do 2035 r. zniknie co piąte miejsce pracy w porównaniu do ich liczby w roku 2019. Powód? Produkcja elektryków, która jest mniej pracochłonna niż aut spalinowych.

Warunki gospodarcze i polityka

Branża motoryzacyjna, podobnie jak inne, narzeka na wysokie koszty energii i podatki, zbyt dużą biurokrację i czasami zużytą infrastrukturę w porównaniu z innymi krajami. Ekspert ds. motoryzacji Ferdinand Dudenhöffer w rozmowie a agencją AFP wskazuje to nawet jako główną przyczynę kryzysu w VW. – Mosty się rozpadają, a kolej pogrąża się w chaosie – stwierdził. VW też na tym cierpi.

Specyfiką VW jest też struktura własności: 20 proc. udziałów w firmie posiada land Dolna Saksonia, która może wetować kluczowe decyzje. Dudenhöffer również ocenia to krytycznie. – Państwowa własność w VW jest trucizną dla firmy. Struktury są zamrożone i nie da się odpowiedzieć na zmienną konkurencję – stwierdził w rozmowie z AFP.

(AFP, Reuters/mar)

Rosyjska wojna w Ukrainie postrzegana jest przez mieszkańców Unii Europejskiej jako poważne zagrożenie. Jednak jeszcze bardziej niepokoi ludzi nielegalna migracja i zagrożenie terrorystyczne – wynika z reprezentatywnego sondażu Fundacji Bertelsmanna przeprowadzonego w 27 państwach członkowskich UE i Wielkiej Brytanii. Zauważalne są też duże różnice regionalne.

Zaniepokojeni nielegalną migracją

W odpowiedzi na pytanie: „Co jest obecnie największym zagrożeniem dla pokoju w Europie?” jedna czwarta (25 proc.) z ponad 26 tys. uczestników sondażu przyznała, że jest to nieskuteczna ochrona granic.

21 proc. pytanych odpowiedziało, że jako największe zagrożenie postrzega ataki terrorystyczne, a 19 proc. – duże cyberataki. Atak ze strony obcego mocarstwa za największe zagrożenie postrzega 18 proc. mieszkańców UE. Z kolei 17 proc. wybrało odpowiedź „zorganizowana przestępczość”.

Niemieccy uczestnicy badania za największe zagrożenie dla pokoju w Europie (23 proc.) uznali terroryzm, co może być wynikać z przeprowadzenia sondażu we wrześniu br., krótko po ataku terrorystycznym w Solingen, do którego doszło 24 sierpnia 2024. Zginęły wtedy trzy osoby, a osiem zostało rannych. Podejrzanym jest uchodźca z Syrii, a do zamachu przyznało się tzw. Państwo Islamskie.

Polacy: wojna największym zagrożeniem

W Polsce z kolei respondenci sondażu wskazali, że wojna jest największym zagrożeniem. Aż 29 proc. Polaków uważa, że obecnie największym zagrożeniem dla pokoju w Europie jest niebezpieczeństwo ataku militarnego.

W Hiszpanii, która jest bardziej oddalona od wojny w Ukrainie, taką odpowiedź wybrało tylko 16 proc. respondentów.

(DPA/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Przypominając o wielkim zaangażowaniu Polski w pomoc walczącej z Rosją Ukrainie, niemiecki dziennik ekonomiczny „Handelsblatt” zauważa w środę (20.11.2024), że niezaproszenie Donalda Tuska na berlińskie rozmowy o Ukrainie, w których brał udział prezydent USA Joe Biden, wywołało w Warszawie duże niezadowolenie.

Gazeta cytuje eksperta renomowanego ośrodka ECFR Piotra Burasa, który zaznacza, że Polska to ważny sojusznik Ukrainy i ważny członek NATO. Poza tym rozmowy wielkich mocarstw ponad głowami Polaków wywołują nad Wisłą bardzo złe skojarzenia.

„Handelsblatt” zauważa, że postępowanie kanclerza Olafa Scholza skrytykowało nawet niemieckie ministerstwo spraw zagranicznych. „Minister Annalena Baerbock wie z pierwszej ręki, jak dużo zaufania Niemcy straciły w Europie Wschodniej, bo ostrzeżenia przed rosyjskim atakiem nie były brane przez Berlin poważnie”.

Niezdecydowane Niemcy

Jak czytamy, aby poprawić nieco klimat relacji polsko-niemieckich szefowa dyplomacji przyjechała we wtorek, 19 listopada, do Warszawy na spotkanie ze swoimi odpowiednikami z kilku krajów UE, gdzie podkreślano, że Zachód jest zdecydowany, by zwiększyć wsparcie dla Ukrainy. „Jednak takie spotkanie nie jest w stanie rozładować rozczarowania narastającego w Warszawie”.

Gazeta przytacza wypowiedź unijnego dyplomaty, który ocenia, że Polska jest sfrustrowana niezdecydowanymi Niemcami. Jego zdaniem Scholz rozczarował Europę, ponieważ nie wykazał zdolności przywódczych i zbyt powoli zdawał sobie sprawę ze zmieniającej się sytuacji w zakresie bezpieczeństwa.

„W miniony piątek Scholz znowu wystawił się swoim krytykom, gdy po raz pierwszy od dwóch lat telefonował z Władimirem Putinem. Najwyraźniej chciał zaprezentować się w kampanii wyborczej jako kanclerz pokoju, ale po drugiej stronie Odry włączyły się sygnały alarmowe” - czytamy. Gazeta przypomina przy tym komentarz premiera Donalda Tuska, który napisał na portalu X, że „nikt nie powstrzyma Putina telefonami”.

Asertywny Donald Tusk

„Pewna siebie postawa polityczna Polski wobec Niemiec jest również napędzana przez rozwój gospodarczy, podkreślają polscy ekonomiści. Komisja Europejska spodziewa się wzrostu PKB Polski o 3,6 proc. w 2025 r., w porównaniu do zaledwie 0,7 proc. w przypadku Niemiec” - zauważa gazeta.

„Z drugiej strony niezadowolenie w Niemczech wywołał fakt, że pod rządami Tuska nie ustały żądania reparacji za szkody wyrządzone przez nazistowskie Niemcy podczas II wojny światowej. Duże znaczenie miały również zarzuty ze strony niemieckich śledczych, że Polska utrudnia śledztwo w sprawie sabotażu gazociągu Nord Stream”.

Gazeta dodaje, że polski premier wykazuje asertywność wobec Niemiec, bo nie chce narazić się na zarzuty opozycji, że jest zbyt przyjazny Niemcom, zwłaszcza wobec zbliżających się wyborów prezydenckich.

Rosyjska służba wywiadowcza FSB miała zatrzymać obywatela Niemiec w Królewcu pod zarzutem planowania aktów sabotażu.

Jak poinformowały rosyjskie agencje informacyjne, mężczyzna z Hamburga urodził się w 1967 roku. Przy wjeździe z Polski do rosyjskiej eksklawy nad Morzem Bałtyckim w jego samochodzie znaleziono rzekomo 50 gramów płynnych materiałów wybuchowych.

Trop prowadzi do Ukrainy

Agencja informacyjna Ria Nowosti informuje, że mężczyzna otrzymał zlecenie od Ukraińca, który również mieszka w Hamburgu.

Zatrzymany Niemiec ma być również podejrzany o przeprowadzenie ataku z użyciem materiałów wybuchowych na stację dystrybucji gazu w obwodzie królewieckim w marcu tego roku.

MSZ Niemiec potwierdza

Niemieckie Ministerstwo Spraw Zagranicznych potwierdziło doniesienia rosyjskich mediów. - Ten przypadek jest nam znany - powiedziała w środę (20.11.2024) rzeczniczka MSZ w Berlinie. Jednak wbrew temu, co sugerują rosyjskie media, aresztowanie nie nastąpiło niedawno, tylko w październiku - przekazała rzeczniczka. Dodała, że konsulat generalny RFN w Petersburgu został poinformowany o sprawie i jest w kontakcie z rosyjskimi władzami, zaoferował też zatrzymanemu pomoc konsularną.

Według rzeczniczki MSZ Niemiec resort jest poinformowny obecnie o „niskiej, dwucyfrowej liczbie osób” z niemieckim obywatelstwem, które zostały zatrzymywane w Rosji. W kraju tym panuje „atmosfera zastraszenia i strachu”, co może prowadzić do „arbitralnych aresztowań cudzoziemców” - przekazała rzeczniczka MSZ.

(DPA/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Boris Pistorius jest popularny, w przeciwieństwie do Olafa Scholza, ale to w zasadzie wszystko – komentuje „Frankfurter Allgemeine Zeitung” („FAZ”). Pistorius dobrze radzi sobie w najważniejszym w tej chwili ministerstwie. „Ma aurę, której nie ma Scholz – przewaga, która nie jest umiejętnością, ale po prostu jest. (…) Z drugiej strony to, co charakteryzuje Scholza: jest wytrwały” – czytamy. Jedno słowo Pistoriusa wystarczyłoby, aby zakończyć debatę o kandydacie na kanclerza, ale Pistorius tego nie powiedział, dodał nawet zdanie, które celowo podsyciło wątpliwości co do Scholza: „W polityce nigdy nie należy niczego wykluczać”. „Innymi słowy: chcę, mogę” – zauważa dziennik. Ale czy partia jest również gotowa podążać za Pistoriusem? „Do wyborów pozostało niecałe sto dni. Albo SPD całkowicie zniszczy swojego kandydata, albo teraz zmieni konia” – komentuje „FAZ”.

SPD zwleka z nominacją

Według ekonomicznego dziennika „Handelsblatt” SPD celowo pozwoliła toczyć się debacie. Podczas gdy chadecja i Zieloni już dawno wybrali swoich kandydatów na kanclerza, SPD zwlekała z nominacją Scholza. Przy regularnym terminie wyborów miał być nominowany dopiero w czerwcu, a w sytuacji przedterminowych wyborów dopiero 11 stycznia. I partia nie zrobiła tego nawet w momencie rozłamu w koalicji. „Ten brak nominacji był niczym innym jak brutalnym wotum nieufności wobec kanclerza. Kierownictwo partii chciało zachować sobie Pistoriusa, sprawdzić jak złe nastroje panują w partii. SPD wydała Scholza własnej partii. Nic dziwnego, że nastroje w dołach partyjnych są katastrofalne” – stwierdza „Handelsblatt”.

Jak Joe Biden

Ale co się stanie, jeśli Scholz nie będzie się ponownie ubiegał się o urząd? – czytamy w komentarzu regionalnej grupy medialnej OM, do której należą m.in. dzienniki „Münsterländische Tageszeitung” i „Oldenburgische Volkszeitung”. „Wtedy będzie politycznie martwy. I to od razu. Potem, dopóki nie zostanie utworzony nowy rząd, w polityce nic nie zostanie osiągnięte. Sytuacja Olafa Scholza przypomina nieco sytuację amerykańskiego prezydenta Joe Bidena. W bardzo krótkim czasie Demokraci nie byli już za swoim jeszcze do niedawna chwalonym kandydatem na prezydenta. Pałeczkę przejęła Kamala Harris. Koniec jest dobrze znany. A więc zmiana na Pistoriusa nie gwarantowałaby SPD sukcesu”.

Debata przeciwko Scholzowi

Według komentatora ukazującej się we Frankfurcie nad Odrą gazety „Märkische Oderzeitung” szefowie SPD Lars Klingbeil i Saskia Esken oraz szef klubu poselskiego socjademokracji Rolf Mützenich prawdopodobnie już dawno zdali sobie sprawę, że debata w partii w coraz większym stopniu toczy się przeciwko Scholzowi. „I przeciwko nim, jeśli nie uda im się przekonać stoicko uśmiechniętego kanclerza do rezygnacji. Ale jeśli Scholz pozostanie uparty, to w końcu wszyscy z kwaśnymi minami staną wokół niego. SPD będzie czekać wtedy apatyczna i przygnębiająca kampania wyborcza oraz przewidywalnie słabe wyniki. Z kandydatem na kanclerza Pistoriusem byłaby przynajmniej nadzieja dla doświadczonych przez życie towarzyszy. Scholz nie jest Cezarem i nie potrzeba Brutusa, aby odwieść Scholza od widnienia na plakatach w kampanii wyborczej. Nawet spisek nie byłby potrzebny. Wielcy działacze SPD potrzebowaliby po prostu trochę odwagi” – pisze dziennik.

Jak żołnierz, to nie puczysta

Z kolei lokalna gazeta z Augsburga „Augsburger Allgemeine” stwierdza, że Pistorius sam o sobie mówi, że jest partyjnym żołnierzem, a tacy nie organizują zamachów. „Ale gdyby partia do niego zaapelowała, trudno byłoby mu odmówić. W międzyczasie sprawy nabrały tempa, które musi dać Scholzowi do myślenia”. Wśród wszystkich znanych socjaldemokratów Pistorius jest jedynym przywódcą, który cieszy się takim samym szacunkiem w SPD, jak poza nią, a to idealne warunki dla kandydata na kanclerza – czytamy.

Wzrost stężenia dwutlenku węgla w atmosferze powoduje ocieplenie klimatu.Prawie 90 procent CO2 pochodzi ze spalania węgla, ropy naftowej i gazu. Dlatego działacze ekologiczni i eksperci domagają się, aby przedsiębiorstwa związane z paliwami kopalnymi przejęły odpowiedzialność i wypłaciły odszkodowania za swój udział w kryzysie klimatycznym. – Około 70 procent globalnych emisji pochodzi od około 100 dużych przedsiębiorstw zajmujących się paliwami kopalnymi – mówi Marco Grasso, profesor geografii politycznej na Uniwersytecie Mediolan-Bicocca, który zajmuje się również kwestiami sprawiedliwości klimatycznej.

Grasso wraz z kolegami opracował w 2023 roku przełomowe badanie na ten temat. Wynika z niego, że 21 koncernów naftowych, węglowych i gazowych (w tym Saudi Aramco, ExxonMobil, Shell i BP) między 2025 a 2050 rokiem musiałoby przeznaczać 209 miliardów dolarów rocznie na wypłatę odszkodowań. Podstawą obliczeń są historyczne emisje związane z paliwami kopalnymi wydobywanymi przez te firmy.

Firmy z przemysłu paliw kopalnych mają „moralną odpowiedzialność” za szkody klimatyczne – twierdzi Grasso – ponieważ od dawna „wiedzą o związku między spalaniem ich produktów a wpływem na klimat”. – Mimo to niektóre firmy w żaden sposób nie zmieniły swojego zachowania, a zamiast tego finansowały i organizowały kampanie zaprzeczania zmianom klimatycznym oraz kampanie dezinformacyjne – mówi naukowiec.

Raport opublikowany w kwietniu przez Kongres USA pod tytułem „Denial, Disinformation, and Doublespeak: Big Oil's Evolving Efforts to Avoid Accountability for Climate Change” (Zaprzeczanie, dezinformacja i dwulicowość: wysiłki koncernów paliwowych, by uniknąć odpowiedzialności za zmiany klimatu) dochodzi do podobnych wniosków: „Firmy zajmujące się paliwami kopalnymi nie zaprzeczają, że od ponad 60 lat wiedzą, iż spalanie tych paliw powoduje zmiany klimatyczne. A mimo to przez dziesięciolecia pracowały nad podważeniem publicznego zrozumienia tego faktu i zaprzeczaniem podstawom naukowym”.

Zmuszanie trucicieli do płacenia

Tymczasem trwa coraz głośniejsza debata na temat możliwych mechanizmów prawnych lub regulacyjnych, które zmusiłyby spółki naftowe, gazowe i węglowe do udziału w finansowaniu szkód wynikających z ich działalności.

Podczas rekordowych powodzi w Pakistanie w 2022 roku, które według danych organizacji World Weather Attribution (WWA) prawdopodobnie zostały zaostrzone przez zmiany klimatyczne, zginęło co najmniej 1700 osób. Dodatkowo odnotowano szkody i straty gospodarcze wynoszące około 30 miliardów dolarów. WWA to inicjatywa międzynarodowych naukowców, którzy badają wpływ globalnego ocieplenia na ekstremalne zjawiska pogodowe.

W nowszych badaniach naukowcy i przedstawiciele rządów zaproponowali wprowadzenie podatku od szkód klimatycznych na produkcję ropy i gazu w największych gospodarkach świata. Podatek ten miałby wynosić pięć dolarów za tonę CO2, które firmy zajmujące się węglem, ropą i gazem musiałyby płacić przy wydobyciu paliw kopalnych. Celem jest wygenerowanie łącznie 720 miliardów dolarów do 2030 roku na wsparcie społeczności narażonych na zmiany klimatu . Pieniądze mają trafić do Funduszu Strat i Szkód. Fundusz ten został utworzony w ubiegłym roku na konferencji klimatycznej ONZ w Dubaju, aby pomóc krajom dotkniętym katastrofami klimatycznymi.

Już mały podatek nałożony na siedem największych koncernów paliw kopalnych na świecie zwiększyłby środki w funduszu na szkody i straty dwudziestokrotnie – wynika z nowej analizy organizacji ekologicznej Greenpeace. Organizacja domaga się wprowadzenia długoterminowego podatku od wydobycia ropy i gazu, który z czasem miałby wzrastać, a także podatku od nadwyżki zysków.

Podatek od ropy, gazu itp.

W analizie badano wysokość szkód spowodowanych przez różne zjawiska ekstremalne, które są efektem zmian klimatycznych. Sam podatek od ropy wydobywanej przez Shell w 2023 roku „mógłby na przykład pokryć dużą część szkód spowodowanych przez tajfun Carina”. Tajfun uderzył w lipcu 2024 roku w Filipiny, Chiny, Tajwan i Koreę Północną, powodując szkody o wartości 2,49 miliarda dolarów. Jak dotąd największe koncerny naftowe wniosły bardzo niewielki wkład do istniejących funduszy klimatycznych, które są finansowane głównie ze środków publicznych lub państwowych – mówi Carl-Friedrich Schleussner. Jest on doradcą naukowym berlińskiego think tanku Climate Analytics i wraz z kolegami opracował w 2023 roku badanie dotyczące zysków i szkód klimatycznych 25 dużych koncernów naftowych i gazowych. W latach 1985-2018 koncerny te zarobiły 30 bilionów dolarów. Jednocześnie wydobywane przez nie paliwa kopalne spowodowały szkody klimatyczne w wysokości około 20 bilionów dolarów z powodu zniszczonych domostw, infrastruktury i zmniejszonej bioróżnorodności.

Autorzy argumentują, że koncerny paliw kopalnych mogłyby sobie pozwolić na zapłacenie tej kwoty jako odszkodowanie i mimo to osiągnąć zysk w wysokości 10 bilionów dolarów. – Mają te pieniądze – mówi Schleussner. Dodaje, że rekordowe zyski z paliw kopalnych, które zostały osiągnięte po rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2022 roku, są ponownie inwestowane w projekty związane z paliwami kopalnymi.

W ocenie niektórych ekspertów zniesienie państwowych dotacji na paliwa kopalne doprowadziłoby do lepszej redystrybucji zysków dużych korporacji w celu pokrycia szkód klimatycznych. Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) globalne dotacje na paliwa kopalne wyniosły 7 bilionów dolarów w 2022 roku, co odpowiada 7,1 proc. PKB. Jest to wzrost o 2 biliony dolarów w porównaniu do roku 2020. Powodem wyższego dofinansowania paliw kopalnych jest wzrost cen ropy, gazu i węgla w wyniku rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Zmniejszenie takich dotacji i przeznaczenie ich na fundusze na pokrycie strat i szkód byłoby bardziej skuteczne niż przepisy zmuszające duże firmy naftowe do wypłaty odszkodowań – twierdzi profesor geografii politycznej Marco Grasso.

Koncerny naftowe milczą

DW poprosiła dwa duże koncerny naftowe – Shell i BP – o komentarz, czy byłyby gotowe zapłacić za szkody klimatyczne spowodowane spalaniem ropy i gazu. „Zgadzamy się, że świat potrzebuje pilnych działań na rzecz klimatu” – wyjaśnia holenderska firma Shell w swoim oświadczeniu. „Shell odgrywa ważną rolę w transformacji energetycznej, dostarczając energię, której potrzebujemy dzisiaj, jednocześnie pomagając w budowaniu niskoemisyjnego systemu energetycznego przyszłości” – czytamy dalej w oświadczeniu. Firma stwierdziła, że między 2023 a 2025 rokiem zainwestuje od 10 do 15 miliardów dolarów w „niskoemisyjne rozwiązania energetyczne”. Shell postrzega skroplony gaz ziemny (LNG) jako „paliwo krytyczne”, które jest niezbędne do transformacji energetycznej.

Jednak według organizacji ekologicznej Global Witness, Shell zainwestował w 2021 roku tylko około 1,5 proc. swoich całkowitych wydatków w odnawialne źródła energii, takie jak energia wiatrowa i słoneczna. Do momentu publikacji artykułu Shell nie odpowiedział na zapytanie DW dotyczące tej liczby, a brytyjska firma BP odmówiła komentarza i nie skomentowała swojej gotowości do zapłaty za szkody klimatyczne.

Nowy fundusz może nie spełnić oczekiwań

Tego lata amerykański stan Vermont zagłosował za zmuszeniem firm naftowych i gazowych do wypłaty rekompensat za historyczne emisje szkodliwych dla klimatu gazów cieplarnianych.

Miesiąc później Azerbejdżan, gospodarz konferencji klimatycznej COP, zainicjował fundusz działania na rzecz finansowania klimatycznego, do którego duże firmy naftowe mogłyby potencjalnie wpłacać coroczne składki. – Będzie to pierwszy fundusz, w którym udział wezmą zarówno kraje produkujące paliwa kopalne, jak i firmy z branży ropy, gazu i węgla – wyjaśnił główny negocjator COP29, Jalchin Rafijew. Fundusz będzie finansować działania na rzecz łagodzenia zmian klimatycznych i przystosowania się do nich oraz walki z konsekwencjami wywołanych przez nie katastrof naturalnych.

Jednak inicjatywa, która opiera się na dobrowolnych wpłatach, niewiele mówi o tym, w jaki sposób firmy zajmujące się paliwami kopalnymi mają zostać nakłonione do wpłacenia środków na fundusz. A skala jest „znacznie poniżej średniej” – krytykuje Carl-Friedrich Schleussner.

Rafijew przyznał podczas spotkania przygotowawczego do konferencji klimatycznej, że realistycznie patrząc, fundusz będzie w stanie zebrać jedynie setki miliardów dolarów na walkę z przyczynami i skutkami zmian klimatycznych, chociaż rocznie potrzebne są biliony dolarów.

Aby zebrać niezbędne fundusze na pokrycie szkód klimatycznych, sekretarz generalny ONZ António Guterres i inni wzywają do wprowadzenia specjalnego podatku od zysków firm naftowych.

Międzynarodowa organizacja pozarządowa Actionaid obliczyła, że 36 firm, w tym 14 dużych koncernów naftowych, gazowych i węglowych, w ciągu dwóch lat do czerwca 2023 roku, oprócz swoich normalnych zysków osiągnęło dodatkowe 424 miliardy dolarów nieprzewidzianych zysków. Podatek w wysokości 90 procent od tych nieoczekiwanych zysków przyniósłby prawie 382 miliardy dolarów. Według raportu byłoby to prawie 20 razy więcej niż globalne wydatki na adaptację do zmian klimatu w 2021 roku.

Według Schleussnera zmuszanie firm do płacenia rekompensat klimatycznych (w tym poprzez nowy podatek) może zniechęcić przemysł naftowy do inwestowania w nowe wydobycie ropy i gazu, co dodatkowo pogłębia szkody klimatyczne. – Jeśli zapłacą, mogłoby to zmienić sytuację – mówi.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Obywatele UE mieszkający na stałe w innym państwie członkowskim powinni mieć możliwość wstąpienia do tamtejszej partii politycznej.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w Luksemburgu z wtorku (19.11.2024) takie zakazy w Czechach i Polsce są niezgodne z prawem unijnym. Wykluczenie obywateli innych państw UE z partii politycznych bezprawnie ogranicza bierne prawo wyborcze tych obywateli, czyli prawo do kandydowania w wyborach (C-808/21 i C-814/21).

Tylko dla Polaków i Czechów

Przepisy w obu krajach przyznają jedynie swoim obywatelom prawo do członkostwa w partii politycznej. Tymczasem w wyborach samorządowych i europejskich wszyscy obywatele UE są uprawnieni do głosowania w krajach Unii, czyli na przykład Polak mieszkający w Niemczech może uczestniczyć w wyborach samorządowych w Niemczech i w kraju tym pójść też na wybory do Parlamentu Europejskiego.

Komisja Europejska uznała, że wykluczenie obywateli innych państw UE z partii politycznych bezprawnie ogranicza bierne prawo wyborcze tych obywateli, czyli prawo do kandydowania w wyborach. W związku z tym Komisja złożyła do TSUE skargę na Polskę i Czechy o naruszenie Traktatu o UE.

Ważne w wyborach

Sędziowie TSUE podtrzymali te zarzuty. W swoim wyroku Trybunał w Luksemburgu podkreślił znaczenie partii politycznych w wyborach. Partie dysponują strukturami organizacyjnymi, mają także zasoby kadrowe, administracyjne i finansowe, aby wspierać kandydatów – wyjaśnił TSUE. Głosując, wyborcy opierają swoją decyzję między innymi na partii.

Dlatego członkostwo w partii ma znaczny wpław na korzystanie z prawa do głosowania. Aby móc skutecznie korzystać z niego w wyborach samorządowych i europejskich, obywatele innych państw UE mieszkający w Polsce lub Czechach muszą mieć taki sam dostęp do środków, jak obywatele tych krajów – stwierdził TSUE.

Sąd nie zgodził się z argumentem, że członkostwo cudzoziemców z UE w partiach politycznych może wpływać na „tożsamość narodową” Polski czy Czech. Wynika to z faktu, że nie muszą one przyznawać tym osobom prawa do głosowania w wyborach krajowych i mogą też ograniczyć ich rolę w partii politycznej w kontekście takich wyborów. Polska i Czechy muszą teraz zmienić odpowiednie przepisy.

(AFP/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Po raz pierwszy średnia długość życia w Niemczech spadła poniżej średniej UE i wynosi 81,2 roku - wynika z raportu Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opublikowanego w poniedziałek (18.11.2024) w Paryżu. Prognoza o 2,6 do 3 lat krótszego życia stawia Niemcy za Hiszpanią, Włochami czy Szwecją. Można to wytłumaczyć faktem, że średnia długość życia w Niemczech rosła wolniej niż w innych krajach - wyjaśnia OECD.

W UE średnia długość życia wynosiła w ubiegłym roku 81,5 lat. Najwyższa jest w Hiszpanii (84), we Włoszech (83,8) i na Malcie (83,6). Polska plasuje się także poniżej średniej unijnej - długość życia w Polsce to średnio 78,6 lat.

Niemcy są europejskim liderem pod względem wydatków na opiekę zdrowia. Chociaż z powodu ogromnego wzrostu kosztów podczas pandemii koronawirusa wydatki te nieznacznie spadły w 2022 roku, Niemcy nadal wydawały 12,6 proc. swojego PKB na opiekę zdrowotną. Są to wydatki rzędu 5300 euro na mieszkańca. Daje to Niemcom poziom o 50 procent wyższy od średniej UE. Jak wynika ze wstępnych danych, wprawdzie w 2023 roku wydatki na opiekę zdrowotną w Niemczech spadły do 11,8 procent PKB, jednak odsetek ten jest wciąż najwyższy w UE.

Ogromne znaczenie aktywności fizycznej

W obliczu braków kadry medycznej OECD wezwała do większego wspierania zdrowia w starszym wieku. Według badania osoby w krajach europejskich w wieku 65 lat mają przed sobą średnio jeszcze 20 lat życia. Ponad połowa z tego czasu jest jednak naznaczona chorobami lub niepełnosprawnością. Przy tym problem ten bardziej dotyka kobiety niż mężczyzn. Z badania OECD wynika, że „znacznej części chorób w starszym wieku można zapobiec, jeśli ważne czynniki ryzyka zostaną zredukowane w ciągu życia”. Szczególne znaczenie ma tutaj aktywność fizyczna. Jedynie nieco ponad jedna piąta osób powyżej 65. roku życia rusza się wystarczająco dużo.

Wraz z wiekiem wzrasta odsetek osób otyłych i osiąga szczyt na poziomie około 20 proc. wśród osób w wieku 65-74 lat. Im zdrowsze są osoby starsze, tym mniej państwa muszą inwestować w sektor zdrowia – podkreśla OECD.

Zmiana podziału kompetencji

Tymczasem w latach 2022-2023 w 20 krajach europejskich panował niedobór lekarek i lekarzy. W około 15 krajach brakowało również pielęgniarek i pielęgniarzy. Jak podkreśla OECD: „Lepsze warunki pracy i wynagrodzenia są kluczowymi czynnikami, aby ponownie uczynić te zawody atrakcyjnymi”.

Organizacja zaleca między innymi „bardziej efektywny podział kompetencji” wśród personelu medycznego. W praktyce oznacza to umożliwienie pielęgniarkom i pielęgniarzom przejmowania niektórych czynności, które dotychczas były zarezerwowane dla lekarzy.

(AFP/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W tysięcznym dniu obrony Ukrainy przed rosyjską agresją przemawiający – zdalnie – na specjalnej sesji Parlamentu Europejskiego prezydent Ukrainy podkreślił, że Putin zatrzyma się tylko wtedy, gdy wojna przestanie mu się opłacać.

Zełenski: „Flota cieni” zapewnia przetrwanie reżimu Putina

– Wiecie, że nie zważa na zasady i na ludzi. Ceni tylko pieniądze i aby przywrócić pokój, trzeba mu je odebrać – przekonywał. Apelował, by stale ograniczać Rosji możliwość finansowania wojny dochodami z handlu ropą.

– Ropa jest siłą napędową reżimu, a „flota cieni” zapewnia mu przeżycie. Tak długo, jak te tankowce pływają, Putin nie przestanie zabijać. Potrzebne są silne sankcje – zaznaczył Zełenski.

W PE na pewno ten postulat mógł liczyć na aplauz – zaledwie kilka dni temu europosłowie przegłosowali rezolucję wzywającą UE zintensyfikowania monitoringu i inspekcji oraz obłożenia ograniczeniami konkretnych jednostek „floty cieni” i obsługującego je „ekosystemu” – firm ubezpieczeniowych, operatorów i właścicieli oraz instytucji finansowych umożliwiających im rozliczenia i zarabianie na rosyjskich towarach.

Ukraiński prezydent użył morskiej metafory. – Nikt nie może cieszyć się spokojnymi wodami podczas sztormu – oświadczył, mówiąc o „tych, którzy myślą, że Moskwie można „sprzedać” Ukrainę, kraje bałtyckie, Gruzję czy Mołdawię i coś na tym zyskać. Przeciwstawił takiej wizji silne „Stany Zjednoczone Europy”, od których Putin jest słabszy „nawet z Kim Dzong Unem u boku”.

– Proszę was, abyście o tym nie zapominali – i o tym, ile Europa jest w stanie osiągnąć – apelował Zełenski i dziękował Parlamentowi Europejskiemu i unijnym liderom za to, że „żaden z tysiąca dni tej straszliwej wojny nie stał się dniem zdrady naszych wspólnych europejskich wartości”. Przypomniał też, że Ukraina już dwa lata temu zaproponowała formułę pokojową, a PE ją poparł – zaś jedynym oponentem była sama Rosja.

Weber apeluje do Scholza: Daj Ukrainie rakiety Taurus

Zełenski usłyszał w PE dwie owacje na stojąco – na powitanie i zaraz po swoim przemówieniu. Władze UE i europosłowie wyrazili solidarność z Ukrainą. Unijne gmachy od wczoraj zdobią – równolegle z niebieskim gwiaździstym sztandarem – błękitne i żółte barwy ukraińskie. W PE frakcje parlamentarne zapowiadały dalsze wsparcie Ukrainy, ale tradycyjnie już zarysowała się różnica między centrum i lewicą a skrajną prawicą.

Przemawiający w imieniu Europejskiej Partii Ludowej Manfred Weber stwierdził, że „Ukraina będzie wkrótce państwem członkowskim UE” i powinna też być w NATO, ponieważ ma obecnie najsilniejszą armię w Europie – zaś Rosja pozostanie państwem imperialistycznym. Lider EPL podkreślał też, że Europa musi pójść za przykładem Joe Bidena, który zezwolił Kijowowi atakowanie amerykańską bronią celów w głębi Rosji. „Czas, by Europejczycy zrobili to samo” – stwierdził Weber. Po czym wbił szpilkę w kanclerza Niemiec Olafa Scholza (niemiecka partia CDU, należąca do EPL, jest w opozycji wobec jego rządu):

– Kanclerz Niemiec mówił, że podejmie wszelkie niezbędne kroki wraz z naszymi amerykańskimi przyjaciółmi. Dlatego proszę o przekazanie Ukrainie niezbędnych jej rakiet Taurus – zaapelował Weber. Scholz od dawna odmawia przekazania Ukrainie tej niemieckiej broni.

Socjaliści: Wojny wygrywają nie tylko słowa, ale i czołgi

„Pełne wsparcie” Ukrainy zadeklarowała też Iratxe García, liderka drugiej największej frakcji w PE – Socjalistów i Demokratów. – Pokonajmy defetystyczną narrację, że Ukraina nie może wygrać tej wojny. Rosja przegrała w swojej historii wiele wojen – oceniła lewicowa polityczka, uznając jako środek do wygrania wojny „nie tylko słowa, ale amunicję, czołgi, żołnierzy i obronę powietrzną”.

Reprezentująca frakcję liberałów Valérie Hayer powiedziała, że „niektórzy europosłowie nazywają się pacyfistami, ale w rzeczywistości są sojusznikami Władimira Putina”, a pokój według nich to „prawo silniejszego”. Zaapelowała o wsparcie Ukrainy i bronią, i pieniędzmi, w tym miliardami z zamrożonych rosyjskich aktywów i dodała, że ataki na cele w Rosji są uprawnione.

Zdaniem współliderki frakcji Zielonych, Terry Reintke, Władimir Putin usiłuje powrócić do czasów, gdy Europa była rządzona przez imperia – i próbuje odbudować imperium rosyjskie, zaś powrót Donalda Trumpa do Białego Domu to „kolejny sygnał alarmowy” dla UE, która musi mieć siłę bronić się sama i uniezależnić się energetycznie od państw autorytarnych i ich dyktatorów.

Skrajna prawica podzielona

Reprezentujący Europejskich Konserwatystów i Reformatorów Nicola Procaccini podkreślił, że Ukraińcy „uczą wszystkich, że słowo ojczyzna nie należy do przeszłości, bo wciąż ma znaczenie dla jej obywateli. – W Chinach, w Afryce, w Ameryce Łacińskiej, na Bliskim Wschodzie patrzą, czy cały Zachód wciąż wierzy w swoje wartości, w tym pokój – zaznaczył, przywołując słowa Winstona Churchilla o tym, że akceptacja złych warunków pokojowych jest jak karmienie krokodyla z nadzieją, że karmiący zostanie ugryziony ostatni.

Ze skrajnie prawicowej Europy Suwerennych Narodów nie wypowiadał się nikt, sporo miejsc w części sali plenarnej zajmowanej przez skrajną prawicę było pustych. Zaś reprezentantka Patriotów dla Europy, Kinga Gál, przyłączyła się wprawdzie do potępienia rosyjskiej agresji, podkreślając węgierską pomoc uchodźcom z Ukrainy, ale oceniła, że im dłużej wojna będzie trwała, tym trudniej Ukrainie będzie zapewnić wystarczającą liczbę żołnierzy. Europosłanka węgierskiego Fideszu wskazała, że na froncie ginie „coraz więcej Węgrów z Zakarpacia, w tym członków mniejszości węgierskiej na Ukrainie”.

– Wojna toczy się w naszym sąsiedztwie, więc eskalacja konfliktu miałaby dla nas drastyczne konsekwencje. Dlatego nie uczestniczymy w dostawach broni dla Ukrainy i sprzeciwiamy się propozycjom, które doprowadziłyby do eskalacji – stwierdziła Gál. Jej zdaniem dotychczasowa unijna strategia nie sprawdziła się i trzeba jak najszybciej doprowadzić do zawieszenia broni i negocjacji pokojowych. Z nadzieją stwierdziła, że „po zwycięstwie Donalda Trumpa jest na to większa szansa niż kiedykolwiek”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

– W ostatnich dniach kolejne bomby i rakiety spadły na ukraińskie miasta. Putin w imię swojej imperialnej pychy morduje Ukraińców i prowadzi na śmierć kolejne zastępy swoich żołnierzy. To spotkanie ma być czytelnym symbolem naszej solidarności i jedności z narodem ukraińskim – narodem, który z determinacją i odwagą broni swojej niepodległości przed brutalnymi najeźdźcami – powiedział szef MSZ Radosław Sikorski we wtorek w Warszawie.

W dyskusji wzięli udział ministrowie spraw zagranicznych Polski, Niemiec, Francji, Włoch, Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii. Dwaj ostatni politycy zdalnie uczestniczyli w spotkaniu.

Zorganizowane z inicjatywy Polski spotkanie odbyło się tysiąc dni po rozpoczęciu pełnoskalowej agresji Rosji na Ukrainę. Zaproszony także minister spraw zagranicznych Ukrainy Andrij Sybiha nie dotarł z przyczyn technicznych do Warszawy.

Rosja Putina zagraża Europie

– Rosja Putina pozostanie jednym z najpoważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa nie tylko dla Europy, ale także dla ładu światowego; musimy stanowczo przeciwdziałać jej imperialnym ambicjom - powiedział po spotkaniu szef MSZ Radosław Sikorski. – Byliśmy zgodni, że narzucanie Ukrainie rozwiązań pokojowych sprzecznych z jej interesami lub pozbawionych społecznej akceptacji, negatywnie wpłynęłoby na stabilność kraju. Scenariusze rozwiązania konfliktu i zakończenia rosyjskiej agresji muszą być wypracowywane w ścisłym współdziałaniu z władzami ukraińskimi – mówił Sikorski na konferencji prasowej.

Od 1000 dni Ukraińcy stawiają czoło rosyjskiemu terrorowi – mówiła szefowa niemieckiej dyplomacji Annalena Baerbock. Ukraińcy bronią nie tylko swojej wolności i swego kraju, lecz bronią także wolności europejskiej. – Jesteśmy zgodni co do tego, że aby strzec naszego bezpieczeństwa i zabezpieczyć zdolność do skutecznego odstraszania, musimy wzmocnić europejski filar NATO – podkreśliła Baerbock.

Wolny świat jest silny

– Wolny świat jest silny, a nie słaby. Tę siłę musimy okazywać każdego dnia, aż do chwili, gdy w Europie zapanuje pokój – oświadczyła. Jej zdaniem konieczny jest rozwój europejskiego przemysłu obronnego.

Baerbock opowiedziała się pośrednio za użyciem przez Ukrainę zachodniej broni do atakowania celów na terytorium Rosji. – Chodzi o to, aby wspierać Ukrainę także w zapobieganiu terrorystycznym atakom, zniszczeniom i śmierci, nim rakiety i drony przekroczą ukraińską granicę i zbliżą się do ukraińskich szkół i szpitali – mówiła polityczka partii Zieloni.

Zdaniem szefowej niemieckiego MSZ należy wzmacniać NATO „niezależnie od tego, jak nazywa się prezydent USA”. Decydujące są jej zdaniem bliskie relacje między Ameryką a Europą.

Euroobligacje na zbrojenia?

Sikorski podkreślił, że wszyscy uczestnicy spotkania opowiedzieli się za euroobligacjami jako metodzie finansowania zbrojeń. Mówił o tym także szef włoskiej dyplomacji Antonio Tajani. – Jestem za euroobligacjami na rzecz obrony europejskiej – powiedział. Jednak w komunikacie końcowym po spotkaniu nie ma o tym mowy. Z wcześniejszych dyskusji na forum UE wiadomo, że przeciwnikiem wspólnego europejskiego finansowania projektów zbrojeniowych są Niemcy.

Pytana o reakcję na przyjęcie przez Rosję nowej doktryny nuklearnej, Baerbock powiedziała, że prezydent Rosji Władimir Putin „nie od dziś gra lękiem”. – Nie wolno dać się zastraszyć – podkreśliła przyznając samokrytycznie, że Niemcy nie słuchali ostrzeżeń przed polityką Kremla płynących z Europy Środkowo-Wschodniej. – To był fatalny błąd. Nie powtórzymy tego błędu – zapewniła.

Francja szkoli ukraińskich żołnierzy

– Potwierdziliśmy, że walka Ukraińców jest także naszą walką – powiedział szef MSZ Francji Jean-Noel Barrot. Francuski polityk poinformował, że 2300 ukraińskich żołnierzy przeszkolonych i uzbrojonych we Francji powróci niebawem na Ukrainę i zostanie skierowanych na front. Dotychczas Francja przeszkoliła 13 tys. Ukraińców, a w ramach misji UE na terenie Polski szkolenie przeszło 60 tys. żołnierzy z Ukrainy. Należy postawić tamę „putinizacji kontynentu europejskiego – powiedział Barrot.

– Nie mamy złudzeń, Rosja Putina pozostanie jednym z najpoważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa nie tylko dla Europy, ale także dla ładu światowego. Jej celem pozostaje trwałe zniszczenie europejskiej architektury bezpieczeństwa. Musimy stanowczo przeciwdziałać jej imperialnym ambicjom – podkreślił Sikorski.

W spotkaniu uczestniczyli zdalnie szefowie dyplomacji Hiszpanii – Jose Manuel Albares i Wielkiej Brytanii David Lammy. Obecna była przyszła Wysoka Przedstawiciel UE do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa Kaja Kallas.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Władimir Putin wybrał symboliczny dzień na złożenie podpisu pod znowelizowaną doktryną nuklearną Rosji, której zmianę zapowiedział już we wrześniu br. We wtorek (19.11.2024) mija 1000 dni od rosyjskiej inwazji na Ukrainę, która broni się przed agresją – przy wsparciu zachodniej broni.

Zdaniem wielu komentatorów zmiana doktryny to jednocześnie kolejna pogróżka Kremla wobec sojuszników Kijowa na Zachodzie. Obniża ona bowiem nieco próg użycia broni nuklearnej, wyraźniej obejmując przypadki, które obecnie sprawiają Rosji trudności: wsparcie Ukrainy przez zachodnie mocarstwa nuklearne i ukraińskie ataki powietrzne.

Według rosyjskich agencji informacyjnych „agresja ze strony państwa, które nie posiada broni jądrowej, ale przy udziale lub wsparciu państwa nuklearnego” będzie uznawana za wspólny atak na Rosję. Co więcej, reakcja nuklearna Rosji jest również możliwa w przypadku ataku bronią konwencjonalną i krytycznego zagrożenia dla suwerenności albo terytorialnej integralności Rosji i jej sojusznika Białorusi.

W poprzedniej, obowiązującej od 2020 roku doktrynie nuklearnej mowa była o możliwości użycia broni atomowej w przypadku zagrożenia egzystencji Rosji.

Odpowiedź na decyzję USA?

– Celem jest uświadomienie potencjalnym wrogom nieuchronności odwetu za atak na Rosję lub jej sojuszników – oświadczył rzecznik kremla Dmitrij Pieskow.

Jednocześnie zaprzeczył, jakoby podpisanie doktryny miało cokolwiek wspólnego z ostatnimi doniesieniami o zezwoleniu Ukrainie na użycie amerykańskiej broni dalekiego zasięgu przeciwko celom na terytorium Rosji. Putin miał złożyć podpis już przed ogłoszeniem decyzji Waszyngtonu.

Według doniesień mediów we wtorek Ukraina miała użyć rakiet ATAMCS dostarczonych przez USA do ataku na obiekt militarny w okolicy miasta Karaczew w obwodzie briańskim w Rosji. Zniszczona miała zostać amunicja artyleryjska z Korei Północnej – podały źródła ukraińskie.

(DPA/widz)

Jak wynika z przedstawionego we wtorek (19.11.2024) w Berlinie pierwszego raportu Federalnego Urzędu Kryminalnego (BKA) dotyczącego przestępczości wymierzonej w kobiety, we wszystkich niemal kategoriach przestępstw odnotowano wyraźny wzrost. W 2023 r. ponad 52 000 kobiet lub dziewcząt padło ofiarą przestępstw seksualnych, takich jak gwałt, molestowanie seksualne i przymus. To o około 3 000 (6,2 procent) więcej niż w poprzednim roku.

Według wiceprzewodniczącego BKA Michaela Kretschmera ponad połowa ofiar miała mniej niż 18 lat. W przypadku przemocy domowej odnotowano ponad 180 000 ofiar płci żeńskiej, co stanowi wzrost o 5,6 procent. 938 dziewcząt i kobiet padło ofiarą prób zabójstwa, a 360 z nich poniosło śmierć. Oznacza to, że niemal każdego dnia dochodziło do kobietobójstwa, powiedziała minister spraw wewnętrznych Nancy Faeser. Jak podkreśliła minister ds. rodziny Lisa Paus (Zieloni), raport pokazuje, jak powszechna jest przemoc wobec kobiet.

Według raportu w ubiegłym roku szczególnie duży wzrost odnotowano w przypadku przemocy wymierzonej w kobiety w sieci. W 2023 roku zarejestrowano 17 193 ofiary, co stanowi wzrost o 25 procent w porównaniu z rokiem poprzednim. Kobiety stanowią ponad 62 procent ofiar cyberprzemocy. Zdecydowana większość przestępstw to wymuszenie, groźby i nękanie. W przypadku nieletnich ofiar przemoc cyfrowa obejmuje głównie przestępstwa polegające na molestowaniu.

Według BKA w 2023 roku znacznie wzrosła również liczba tzw. przestępstw z nienawiści wobec kobiet. Chodzi tu o przestępstwa wyraźnie motywowane mizoginią. W ubiegłym roku zarejestrowano 322 takie przypadki. To o 56,3 procent więcej niż w 2022 roku. W 29 z tych przypadków chodziło o przestępstwa z użyciem przemocy – liczba ta podwoiła się w porównaniu z rokiem poprzednim.

Lepszy system wsparcia pod znakiem zapytania

Lisa Paus i Nancy Faeser zaplanowały na tę kadencję parlamentarną przepisy mające na celu lepszą ochronę kobiet przed sprawcami przemocy. Po przedwczesnym upadku koalicji rządowej nie jest teraz jasne, czy plany te zostaną zrealizowane. We wtorek minister ds. rodziny zapewniła, że jest zdecydowana przeforsować ustawę o rozbudowie ośrodków pomocy i poradnictwa jeszcze przed przewidywanymi nowymi wyborami do Bundestagu. Jak stwierdziła, liczy na wsparcie opozycyjnej chadecji, CDU/CSU, w celu uzyskania większości w parlamencie. Paus powiedziała, że rząd przedyskutuje ustawę w nadchodzącym tygodniu.

Jedna z planowanych ustaw przewiduje prawo do pomocy i poradnictwa dla kobiet, które padły ofiarą przemocy. W tym celu należy rozszerzyć istniejące usługi. Według szefowej resortu ds. rodziny w Niemczech działa około 350 domów dla kobiet, 100 mieszkań zapewniających ochronę oraz 600 punktów doradczych. Jak skonstatowała Lisa Paus, to jednak nie wystarcza. Ważnym elementem ustawy jest to, aby rząd federalny włączył się w finansowanie tych struktur – dodała minister.

Z kolei minister spraw wewnętrznych Nancy Faeser planowała ustawę o ochronie przed przemocą, która miała przewidywać obowiązkowe szkolenia antyprzemocowe dla sprawców przemocy oraz elektroniczne obroże do egzekwowania zakazów kontaktu. We wtorek Faeser ponownie poparła te propozycje. Nie jest jednak pewne, czy w ciągu najbliższych miesięcy pojawią się konkretne przepisy w tej sprawie.

(EPD/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Istniejący od końca lutego obóz aktywistów w lesie w pobliżu fabryki samochodów Tesla w Gruenheide został we wtorek (19.11.2024) zlikwidowany przez policję. Jak podano, powodem były wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.

Policjanci wkroczyli do obozowiska już w poniedziałek rano, ściągając kilkunastu aktywistów z drzew. Ponieważ kolejni zamaskowani uczestnicy protestu wspięli się na drzewa w okupowanym lesie, akcja policyjna była kontynuowana również we wtorek.

Początkowo informowano, że chodzi o tymczasowe zabezpieczenie terenu, który ma zostać przeszukany pod kątem pozostałości materiałów wybuchowych i amunicji z czasów II wojny światowej. Aktywiści odmówili jednak opuszczenia terenu.

Tesla chce podwoić produkcję

„Nie było możliwości skontaktowania się z organizatorami (protestu), którzy mogliby wpłynąć na uczestników”– powiedziała regionalnej rozgłośni rbb rzeczniczka policji. Dodała, że decyzja o usunięciu obozu ma skutek „trwały i natychmiastowy”. Jej powodem były „przestępstwa, które zostały zarejestrowane wczoraj, a także perspektywa, że zgromadzenie w tym miejscu ma na celu trwałe utrudnianie dalszych prac poszukiwawczych”, dodała rzeczniczka. Według informacji rbb wszyscy okupujący zostali poproszeni o opuszczenie obozu.

Ekolodzy protestują przeciwko planowanej rozbudowie zakładu Tesli, ponieważ w tym celu wycinane maja być drzewa, co ich zdaniem zagraża zasobom wody pitnej. 15 października Ministerstwo Środowiska Brandenburgii wydało wstępne częściowe pozwolenie na rozbudowę.

Tesla zamierza podwoić swoją produkcję w Gruenheide do miliona pojazdów rocznie. Zdolność produkcyjna ogniw akumulatorowych ma również wzrosnąć z obecnych 50 do 100 gigawatogodzin rocznie. Planowana jest m.in. budowa dworca towarowego.

(RBB, DPA/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

– Nikt nie wierzy, że te kable zostały przecięte przez pomyłkę – powiedział we wtorek (19.11.2024) w Brukseli minister obrony Niemiec Boris Pistorius, komentując informacje o uszkodzeniu kabla do transmisji danych pod Morzem Bałtyckim. Jego zdaniem należy założyc, że była to „akcja hybrydowa”, mimo że nie wiadomo, kto za nią stał. – I musimy również wychodzić z założenia, nie wiedząc tego oczywiście, że chodzi o sabotaż – ocenił Pistorius na marginesie spotkania ministrów obrony państw UE w Brukseli.

O uszkodzeniu podmorskiego kabla do transmisji danych C-Lion1 między Finlandią a Niemcami poinformowała w poniedziałek (18.11.2024) fińska spółka państwowa Cinia. Połączenia komunikacyjne za pośrednictwem kabla zostały przerwane. Przyczyna usterki nie jest znana, a dochodzenie jest w toku. Sprawa zaalarmowała rządy w Helsinkach i Berlinie. W poniedziałek wieczorem ministerstwa spraw zagranicznych Niemiec i Finlandii oświadczyły, że są „głęboko zaniepokojone” zdarzeniem.

„Fakt, że taki incydent natychmiast budzi podejrzenia o celowe uszkodzenie, mówi wiele o niestabilności naszych czasów” – podkreślono we wspólnym oświadczeniu. Stwierdzono również, że europejskie bezpieczeństwo jest „zagrożone nie tylko przez wojnę Rosji przeciwko Ukrainie, ale także przez wojnę hybrydową prowadzoną przez wrogie podmioty”. „Ochrona naszej wspólnej infrastruktury krytycznej ma kluczowe znaczenie dla naszego bezpieczeństwa i odporności naszych społeczeństw” – dodano.

Niemożliwe bez ingerencji z zewnątrz

Na poniedziałkowej konferencji prasowej firma Cinia poinformowała, że incydent miał miejsce na szwedzkich wodach poza najbardziej ruchliwymi obszarami żeglugowymi. Kabel mógł zostać przecięty przez osobę trzecią, przyznał dyrektor spółki Ari-Jussi Knaapila. Wskazuje na to nagły charakter awarii. Rzecznik firmy powiedział fińskim mediom, że choć nie ustalono przyczyn usterki, to do tego rodzaju przerwania kabli „nie dochodzi na tych wodach bez ingerencji z zewnątrz”. Operator zakłada zatem, że C-Lion1 został przecięty przez kotwicę statku lub włok denny. Jak dotąd nie ma informacji o celowym sabotażu.

Kabel C-Lion1 o długości 1173 kilometrów przebiega między Helsinkami a Rostockiem. Jest to jedyny podmorski kabel do transmisji danych, który biegnie bezpośrednio z Finlandii do Europy Środkowej. Łączy on centra danych w Europie kontynentalnej z tymi w Skandynawii.

Zagrożona infrastruktura krytyczna

Według operatora naprawa kabla podmorskiego zajmuje zwykle od pięciu do 15 dni. Uszkodzony kabel musi zostać wyciągnięty z morza na statek naprawczy, który przypłynie z Calais we Francji.

O uszkodzeniu podmorskiego kabla poinformowały także Litwa i Szwecja. Usterkę odkryto w już w niedzielę wieczorem. Szwedzkie przedsiębiorstwo telekomunikacyjne Telia poinformowało agencję DPA, że chodzi o „fizyczne uszkodzenie” kabla telekomunikacyjnego pomiędzy szwedzka wyspą Gotlandia a Litwą. Szwedzkie władze badają oba incydenty.

Od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r. i sabotażach na gazociągach Nord Stream bezpieczeństwo infrastruktury krytycznej, w szczególności w regionie Morza Bałtyckiego, znalazło się w centrum uwagi władz krajów europejskich oraz NATO. Niecały rok temu uszkodzony został rurociąg Balticconnector między Finlandią a Estonią. Według fińskich śledczych, najprawdopodobniej przez kotwicę chińskiego kontenerowca Newnew Polar Bear. Nadal nie jest jasne, czy incydent był wypadkiem, czy sabotażem. W trakcie incydentu uszkodzony został kabel do transmisji danych między obu państwami.

(DPA/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Prezydent Trump ma słabość do eksportu energii, szczególnie wtedy, gdy może przedstawić dostawy jako amerykańską +dominację energetyczną+” – powiedział analityk pracujący dla think tanku Niemieckie Towarzystwo Polityki Zagranicznej DGAP.

Import LNG do Europy byłyby jego zdaniem dobrym instrumentem mogącym zapobiec eskalacji sporu handlowego. W wywiadzie dla „Berliner Zeitung” Campbell zastrzegł, że Niemcy – niezależnie od tego, kto stoi na czele rządu – nie byłyby dobrym partnerem do negocjacji z Trumpem. Optymalnym rozwiązaniem byłoby oddelegowanie do takich rozmów osób, do których prezydent-elekt nie żywi urazy.

„Prezydent Trump ma pretensje do Niemiec o wieloletnie niskie wydatki na obronę oraz o import rosyjskiego gazu. Polska mogłaby być jedną z najlepszych alternatyw jeśli chodzi o przywództwo w tej sprawie” – ocenił ekspert.

„Donald & Donald dla Europy”

Dla Trumpa jedynym wiarygodnym krajem w tym temacie jest Polska – podkreślił Cambell. Ekspert zwrócił uwagę na umowę polsko-amerykańską o 24-letnim imporcie LNG podpisaną za pierwszej prezydentury Trumpa w 2019 r. Zdaniem analityka DGAP, Polska uważana jest ponadto za prymusa w sprawach zbrojeń, a Donald Tusk byłby także do przyjęcia przez Brukselę.

Nowy kanclerz Niemiec (po wyborach 23 lutego 2025 r.) może jedynie wzmocnić stanowisko europejskie, jeśli dogada się z polskim kierownictwem i udzieli mu poparcia – uważa Campbell.

„Niemcy młodszym bratem Polski? Donald & Donald dla Europy?” pyta redakcja „Berliner Zeitung”.

Analizując stanowisko Węgier, Campbell przyznał, że premier Viktor Orban „potrafi rozmawiać” z Trumpem, jednak bliskie kontakty Budapesztu z Chinami będą jego zdaniem „cierniem w oku” prezydenta USA.

„Berliner Zeitung” zwraca uwagę, że niemiecki rząd nie przedstawił dotychczas żadnych propozycji w sprawie importu energii z USA. „Czy Berlin liczy w tej sprawie na Brukselę, czy może na Polskę?” – pyta w podsumowaniu autor materiału.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Warszawski korespondent „Die Welt” Philipp Fritz opisał krytyczne stanowisko polskich polityków wobec rozmowy telefonicznej kanclerza Olafa Scholza z prezydentem Rosji Władimirem Putinem, a następnie stwierdził, że Scholz sprawia wrażenie, jakby „wbijał klin między zachodnich sojuszników tworzących front przeciwko Putinowi”.

Niemiecki dziennikarz zaznaczył, że mieszkańcy Europy Środkowej i Wschodniej są „szczególnie wyczuleni na zagrożenia ze strony agresywnej Rosji”. Jednak jego zdaniem nawet w porównaniu do innych zachodnioeuropejskich sojuszników, Scholza należy uznać za „kogoś, kto wyłamuje się z grupy”, zarówno jeśli chodzi o próby nawiązania kontaktu z władcą Kremla, jak i o odmowę przekazania pocisków manewrujących o dalekim zasięgu.

Zarzuty wobec Niemiec za kontakty z Rosją

„Die Welt” przypomina, że Wielka Brytania i Francja przekazały Ukrainie pociski typu Storm Shadow i Scalp. A przecież – jak zaznaczył Fritz – z punktu widzenia Polski i krajów bałtyckich, to niemiecki rząd ponosi szczególną odpowiedzialność. Niejedna osoba w Warszawie i Wilnie uważa, że wojna w Ukrainie była możliwa z powodu niemieckiej polityki wobec Rosji, a szczególnie z powodu uzależnienia Niemiec od rosyjskiego gazu.

Jak podkreślił Fritz, pod obserwacją znajdują się szczególnie niemieccy socjaldemokraci, którym do dziś zarzuca się zbyt dużą bliskość względem Moskwy. Autor przypomina o roli Gerharda Schroedera, „byłego kanclerza w służbie rosyjskich koncernów energetycznych”. Wątpliwą opinię ma w Polsce też prezydent Frank Walter Steinmeier, którego obarcza się odpowiedzialnością za fiasko porozumień z Mińska, które miały zapobiec wojnie.

Fritz przypomniał, że polska opinia publiczna z uwagą śledziła wystąpienie pisarza Marko Martina, który publicznie skrytykował Steinmeiera podczas uroczystości w Berlinie z okazji rocznicy upadku muru berlińskiego.

Polska spisała Niemcy jako istotnego partnera na straty

Reakcje na telefon Scholza do Putina sprawiają wrażenie, jakby Polska spisała na straty Niemcy, a przynajmniej obecny rząd, jako istotnego partnera w sprawach polityki bezpieczeństwa – ocenił Fritz. „Mówi się, że Scholz jeszcze nigdy nie był tak słaby, a Bundeswehra i słabnąca gospodarka jeszcze nigdy tak niewiele znaczyły jak obecnie” – czytamy w „Die Welt”.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Wielu Polaków uważa, że Scholz działa pod presją prorosyjskich partii – AfD i BSW, co szkodzi interesom niemieckim i europejskim. W ten sposób kanclerz potwierdza negatywny wizerunek Niemiec dominujący w Polsce od czasów budowy gazociągów Nord Stream. I tak już napięte relacje polsko-niemieckie narażone są na dalsze szkody – ocenił dziennikarz „Die Welt”.

Co usłyszy w Warszawie Annalena Baerbock?

Zdaniem Fritza niemiecka minister spraw zagranicznych Annalena Baerbock podczas wizyty we wtorek w Warszawie musi się liczyć z nieprzyjemnymi pytaniami. Polska jest organizatorem pierwszego szczytu kryzysowego po wyborze Donalda Trumpa na prezydenta USA. Dyskusja ma dotyczyć tego, jak w razie konieczności, bez udziału USA wspierać Ukrainę.

„Die Welt” zwrócił uwagę, że żadne dwustronne spotkanie polsko-niemieckie ministrów spraw zagranicznych lub szefów rządów nie jest planowane, co pokazuje, że „niemiecki rząd został niemal zdegradowany”. Spotkanie w Warszawie jest przedstawiane jako „spotkanie Wielkiej Piątki – Francji, Niemiec, Polski, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii”. Należy przypuszczać, że strona niemiecka spotka się z krytyką z powodu odmowy przekazania Ukrainie pocisków typu Taurus.

Fritz pisze, że Polska chwali amerykańską decyzję o użyciu rakiet na terytorium Rosji krytykując równocześnie rozmowę telefoniczną Scholza z Putinem. Nikt w Polsce raczej nie oczekuje, że „kanclerz pokoju” skoryguje swoją decyzję. Na zakończenie autor przypomniał wypowiedź zastępcy rzecznika rządu Niemiec, że decyzja USA w sprawie rakiet nie wpłynie na odmowne stanowisko kanclerza Scholza w sprawie taurusów.

"Ilekroć Joe Biden wspinał się na nowy poziom w wojnie Rosji przeciwko Ukrainie, zawsze był o krok za późno" – komentuje dziennik "Süddeutsche Zeitung". "Reagował tylko na eskalację działań ze strony Rosji. Niezależnie od tego, czy chodziło o czołgi, haubice, myśliwce F-16 czy broń kierowaną: Dynamika tej wojny jest określana przez Kreml, a nie przez Ukrainę, a już na pewno nie przez USA.

Dlatego oskarżanie Joe'go Bidena o niebezpieczną prowokację, ponieważ zgodził się on na wykorzystanie pocisków ATACMS do rażenia celów na terytorium Rosji, jest śmieszne. W najlepszym razie jego decyzja pokazuje, jak niezdecydowane są Stany Zjednoczone (i nie mniej Europejczycy) w obronie Ukrainy i jak bardzo chcą ukryć swoje zaangażowanie w wojnę. Biden zawsze dążył do umiarkowanego zaangażowania, aby zapobiec rzekomemu automatyzmowi tej wojny. Ta potrzeba kontroli miała na celu przekazanie wrażenia, że tylko Ukraina padła ofiarą agresji, mimo że Putin wypowiedział wojnę całemu Zachodowi. Historia tej wojny dowodzi, że cokolwiek zdecyduje Zachód - Putin zawsze wykorzysta to do nowej eskalacji. (...)

Jeśli jest coś, co Putin rozumie, to jest to język ataku i kontrataku, prowokacji i odpowiedzi. Joe Biden nigdy nie odszedł od tej logiki, nigdy nie postawił Putinowi ultimatum, nigdy nie wyznaczył czerwonej linii. To jest prawdziwa tragedia tej wojny, która trwa już tak długo: wyważona reakcja Zachodu zawsze miała na celu kontrolowanie eskalacji, a nigdy odwrócenie dynamiki, która zepchnęłaby Putina do defensywy".

Inaczej widzi to komentator dziennika "Handelsblatt": "Frakcja Bidena chce to wiedzieć. Ponieważ wciąż urzędujący prezydent USA jest przede wszystkim zainteresowany tworzeniem faktów przed zmianą w Białym Domu, których jego następca nie będzie mógł już odwrócić. Innymi słowy: sprowokować dokładnie taką eskalację, o jakiej mówi się w kręgach podżegaczy wojennych z ramienia Demokratów, że rosyjskie ostrzeżenia przed nią i tak są tylko blefem. Amerykańska dyskusja na temat wojny w Ukrainie posługuje się upiorną argumentacją. Mówi się, że Władimir Putin ma awersję do ryzyka. Że nigdy nie zrealizował na poważnie swoich gróźb. Dlatego nie trzeba się ich obawiać. Może Amerykanie nie muszą; ich wojna toczy się w Europie".

Uparty Scholz

Dziennik "Frankfurter Allgemeine Zeitung" koncentruje się na reakcji kanclerza Scholza i jego odmowie wysłania do Ukrainy rakiet manewrujących typu Taurus.

"Kanclerz podjął jasne zobowiązanie i nie zmieni swojego stanowiska: To, co brzmiało jak oświadczenie rzecznika rządu w sprawie kandydowania kanclerza na kolejną kadencję, odnosiło się do innego pytania, na które Scholz przez długi czas odpowiadał jednoznacznym „nie” - czy Niemcy dostarczą Ukrainie rakiety manewrujący Taurus. (...) Jednak Taurus to nie tylko system uzbrojenia, który pomoże Ukraińcom i wyśle Putinowi sygnał z Berlina. Dla kanclerza, „nie” dla pocisków manewrujących służy zademonstrowaniu „roztropności”, którą obiecuje Niemcom w przypadku reelekcji. Nawet jeśli CDU i CSU, Zieloni i FDP już opowiadają się za dostarczeniem taurusów Ukrainie: Resztki rządu Scholza tego się już nie dotkną, cokolwiek by się nie działo".

Temat ten podejmuje także prasa regionalna, np. "Saarbrücker Zeitung":

"Scholz znajduje się teraz pod znaczną presją z powodu zmiany zdania prezydenta USA, aby zgodzić się na dostawę niezwykle skutecznych pocisków manewrujących Taurus. Sytuacja polityczna jest niezręczna, ponieważ Scholz jeszcze w zeszłym tygodniu w swoim oświadczeniu rządowym wielokrotnie odrzucał dostawy taurusów. Zapewne zresztą z taktycznych powodów wyborczych, ponieważ mógł mieć nadzieję na poparcie dla SPD ze strony osób, które aprobują jego ostrożne, czasem niezdecydowane podejście do polityki ukraińskiej, a które do tej pory chciały głosować na Sahrę Wagenknecht".

Również regionalny dziennik "Lepiziger Volkszeitung" zaznacza: "Zarówno Biden, jak i Scholz to kulawe kaczki – politycy, którzy mają niewiele do powiedzenia, ponieważ albo odchodzą z urzędu, albo czekają ich nowe wybory. Powinni wykorzystać czas, który im pozostał, by zmobilizować masowe wsparcie dla Ukrainy. Przyszły prezydent USA Donald Trump wielokrotnie kwestionował poparcie Amerykanów dla Ukrainy. Jest możliwe, że próbuje wymusić negocjacje między Kijowem a Moskwą. Aby to zrobić, Zachód musi postawić Ukrainę w pozycji siły – także we własnym interesie: Ponieważ im silniejszy Putin tym większe zagrożenie dla wolnego świata".

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Ponad 12 000 zabitych cywilów, dziesiątki tysięcy zabitych żołnierzy i około 300 000 inwalidów wojennych tylko po stronie ukraińskiej. Do tego dochodzą dziesiątki zniszczonych miast i wsi – tak wygląda bilans rosyjskiej inwazji. Zniszczenia wojenne w Ukrainie szacowane są na ponad 750 mld euro.

Sytuacja na froncie

Sytuacja ukraińskich wojsk na froncie staje się coraz bardziej krytyczna. Głównym problemem jest nie tyle brak broni i amunicji co brak zmotywowanych żołnierzy.

Rośnie liczba dezerterów. Z ponad 60 tys. przypadków w tym roku prawie 10 tys. zanotowano tylko w październiku. Zdaniem ekspertów liczba niezgłoszonych przypadków jest znacznie wyższa. Do tego dochodzą straty w wyniku śmierci, obrażeń lub niewoli. Przełom na froncie może być już tylko kwestią czasu.

Plany pokojowe Zełenskiego

Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski przedstawił kilka planów zakończenia konfliktu. Rosja nie jest jednak zainteresowana żadnym kompromisem.

Zełenski oficjalnie nie wycofuje się z „formuły pokojowej”, którą przedstawił jesienią 2022 roku. Podstawowym żądaniem pozostaje całkowite wycofanie wojsk rosyjskich z uznanego przez społeczność międzynarodową terytorium w granicach z 1991 roku.

Ponieważ wydaje się to niemożliwe do wyegzekwowania przy użyciu środków wojskowych, Zełenski przyznaje, że nie wszystkie okupowane terytoria muszą zostać odzyskane w ten sposób, lecz także na drodze negocjacji. W jaki sposób – to kwestia otwarta.

Ponadto Kijów odrzuca żądanie Moskwy, aby zrezygnował z aspiracji do przystąpienia do NATO, które jest zapisane w konstytucji. W swoim „planie zwycięstwa” przedstawionym jesienią 2024 roku, Zełenski podniósł stawkę i już teraz zażądał, aby zachodni sojusznicy przyjęli Ukrainę do NATO.

Rosyjskie postępy na froncie

Od czasu zdobycia twierdzy Awdijiwka w pobliżu Doniecka na początku roku rosyjscy żołnierze posunęli się około 40 kilometrów na zachód. Zdobycze terytorialne są niewielkie, ale postępy są stałe. Rosjanie są o krok od zdobycia ważnego miasta Kurachowe w południowym Donbasie. Poważnie zagrożone są również Pokrowsk, Czasiw Jar i Toreck. Na północy rozpada się front wzdłuż rzeki Oskil. Jeśli upadnie ważny węzeł kolejowy Kupiańsk, wojska rosyjskie mogą również odzyskać odzyskać Łyman i zagrozić ostatniej aglomeracji miejskiej pod kontrolą Kijowa w Donbasie wokół Słowiańska.

Ogromne straty Rosjan

Straty Moskwy są jednak ogromne. Nie ma na ten temat dokładnych danych. Zachodni eksperci szacują, że zginęło ponad 115 000 rosyjskich żołnierzy, a ponad pół miliona zostało rannych - z ostatnio notowaną tendencją wzrostową. W dłuższej perspektywie ogranicza to potencjał podbojowy Rosjan.

W rosyjskim obwodzie kurskim ukraińskie wojska nadal okupują tamtejsze wioski. Rosjanie szykują się do kontrofensywy. Zgromadzili tam 50 tys. żołnierzy, w tym około 10 tys. żołnierzy z Korei Północnej. Celem jest wyparcie Ukraińców z terenów okupowanych, zanim Donald Trump obejmie urząd w USA.

Rosyjski przywódca Władimir Putin w żadnym razie nie chce pozwolić, by w razie zamrożenia konfliktu w rękach Ukraińców pozostały rdzenne ziemie rosyjskie.

Rosyjskie ataki zakończyły się jednak jak dotąd niepowodzeniem i wysokimi stratami. Możliwe, że Ukraina zdoła utrzymać swoje pozycje i powstrzyma rosyjskie i koreańskie wojska.

Zaskakująca decyzja prezydenta USA Joe'go Bidena o zezwoleniu Ukrainie na użycie broni dalekiego zasięgu przeciwko celom wojskowym na terytorium Rosji może spowolnić rosyjską kontrofensywę pod Kurskiem.

Później Ukraina prawdopodobnie wykorzysta to pozwolenie, o które Zełenski prosił od wielu miesięcy, do ataku na inne cele wojskowe w głębi Rosji.

Szanse na pokój?

Zachód krytykuje Rosję za brak rzeczywistego zainteresowania negocjacjami. Moskwa wielokrotnie podkreśla swoją gotowość do negocjacji, ale stawia twarde warunki. Putin ostatnio kilkakrotnie podkreślał, że Kijów nie tylko musi zrezygnować z członkostwa w NATO, ale także zrzec się okupowanych terytoriów.

Władca Kremla mówił niedawno, że ludzie na terytoriach kontrolowanych przez Rosję powinni sami zdecydować, gdzie przebiega granica.

Konstantin Remczukow, redaktor naczelny rosyjskiego dziennika „Niezawisimaja Gazieta”, napisał, że Kreml uświadomił sobie, że Ukraina jest niepodległym krajem z własną tożsamością z własną tożsamością; kraj, w którym wielu nie chce mieć już nic wspólnego z Rosją.

Brzmiało to jak potwierdzenie tej tezy, gdy na politycznym forum dyskusyjnym w Wałdaju Putin zauważył, że Ukraina ma przed sobą przyszłość jako „suwerenny i niepodległy kraj”, ale tylko wtedy, gdy pozostanie neutralny i nie pozwoli siebie instrumentalizować jako narzędzie Zachodu skierowane przeciwko Rosji. Jednocześnie zasugerował, że byłby gotów zawrzeć układ z prezydentem elektem USA Trumpem.

Obietnice Trumpa

Sam Trump jeszcze nie skomentował tej wypowiedzi. Konserwatywny dziennik „Wall Street Journal” pisał natomiast niedawno o pomysłach z jego otoczenia. Jednym z nich jest ten, by Ukraina zobowiązała się do rezygnacji z członkostwa w NATO na co najmniej 20 lat, jeśli nadal chce otrzymywać amerykańską pomoc wojskową. Mówi się również o strefie zdemilitaryzowanej wzdłuż linii frontu. Strefa ta miałaby być zabezpieczona nie przez Amerykanów, ale przez Europejczyków. Powołując się na anonimowe źródła w otoczenia prezydenta-elekta gazeta zaznaczyła, że ostatecznej decyzji Trumpa jeszcze nie ma.

Przynajmniej nie można wykluczyć, że pomoc może zostać zmniejszona lub groźba jest wstrzymania może zmusić Ukrainę do negocjacji.

Wraz ze zwycięstwem Trumpa w wyborach do władzy w USA dochodzą Republikanie, którzy od dawna twierdzą, że USA wydają zbyt dużo pieniędzy na wsparcie dla Ukrainy. Jak napisał w zeszłym roku przyszły doradca Trumpa ds. bezpieczeństwa narodowego Mike Waltz, „era czeków in blanco dla Ukrainy od Kongresu dobiegła końca”.

Jednocześnie jednak stwierdził, że amerykańskie dostawy broni dla Ukrainy będą również środkiem nacisku na Rosję. Ponadto, miliarder Elon Musk, który obecnie spędza dużo czasu z Trumpem, może mieć wpływ jego przyszłą politykę wobec Ukrainy.

Musk i jego powiernik David Sacks od dawna opowiadają się za szybkim zakończeniem wojny. Dwa lata temu Musk wystąpił z własnym planem pokojowym. Obejmował on referenda na terytoriach okupowanych przez Rosję, które skutecznie znalazłyby się w rosyjskich rękach. w rosyjskich rękach.

Kryzys rządowy w Niemczech

Kanclerz Olaf Scholz (SPD) obiecał Ukrainie niezachwiane wsparcie tak długo, jak będzie to konieczne. Chociaż dalsze wsparcie

dla Ukrainy zależy również od wyniku przedterminowych wyborów w lutym 2025 roku to jednak nawet w przypadku wyborczego zwycięstwa bloku partii chadeckich CDU/CSU, prowadzących w sondażach, prawdopodobna jest kontynuacja wsparcia Niemiec dla Ukrainy.

Może ono nawet wzrosnąć, jeśli typowany na przyszłego kanclerza Friedrich Merz (CDU) wywiąże się ze swoich deklaracji i dostarczy Ukrainie rakiety manewrujące typu Taurus. Broń ta może razić cele daleko w głębi Rosji. Scholz, który w piątek po raz pierwszy od prawie dwóch lat sam rozmawiał z Putinem chce kontynuować dialog z Moskwą, nadal kategorycznie odmawia dostarczenia Ukraińcom tej broni.

Szanse na rozwiązanie konfliktu

Jak dotąd nie widać rozwiązania konfliktu. Jednak coraz częściej mówi się o zakończeniu wojny na drodze dyplomatycznej. Wspomina o tym ostatnio również prezydent Zełeński.

Kanclerz Scholz jak dotąd ostrzegał przed dyktatem pokojowym Putina i podkreślał, że rozwiązanie na drodze dyplomatycznej jest możliwe tylko w porozumieniu z Kijowem.

Rosja ostrzega, że wojna będzie trwała tak długo, jak długo USA i inni zachodni sojusznicy będą nadal dostarczać Ukrainie broń.

Celem Kijowa jest natomiast strategiczna porażka Moskwy, tak, aby nigdy więcej nie mogła zaatakować innego kraju.

(DPA/du)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Prokuratura w Bawarii i specjalnie utworzona grupa śledcza w Traunstein od niemal pół roku prowadziły dochodzenie w sprawie przypadków kradzieży pieniędzy i wartościowych rzeczy, do których dochodziło w domach opieki. Śledztwo wszczęto po tym, jak w Grassau w Górnej Bawarii, pensjonariusze placówki odkryli kradzież po „wizycie” rzekomych pielęgniarzy.

Podobne przypadki miały miejsce w całych Niemczech, dlatego dochodzenie prowadzone było na terenie całego kraju. Jak poinformowała prokuratura w Traunstein, zatrzymano siedem osób. Są oni podejrzewani o podawanie się za pielęgniarzy, by w ten sposób umożliwić sobie wejście do pomieszczeń mieszkalnych pensjonariuszy. Podczas gdy fałszywi pielęgniarze rozmawiali z mieszkańcami domów opieki, inni członkowie bandy okradali ich z pieniędzy i przedmiotów wartościowych.

Żerowali na naiwności i bezradności

Jak pisze policja w swoim komunikacie, grupa wykorzystywała naiwność i bezradność ofiar, w większości starszych osób. Podejrzani korzystali z coraz to innych pojazdów i koordynowali akcję przez zmieniających się członków grupy z Nadrenii-Północnej Westfalii.

Pięć zatrzymanych osób, trzech mężczyzn i dwie kobiety, w wieku od 31 do 34 lat, zostało zatrzymanych podczas podróży w Badenii-Wirtembergii. Pozostali, małżonkowie w wieku 38 i 39 lat, wpadli w ręce policji niedługo później. Według informacji przekazanych przez śledczych wszyscy podejrzani są obywatelami Rumunii.

W toku śledztwa zabezpieczono w licznych lombardach w Duisburgu i okolicy złotą biżuterię, pierścionki z diamentami, sztabki złota i inne cenne przedmioty. Jak podaje policja, siedmiu podejrzanych znajduje się obecnie w kilku różnych aresztach w Niemczech.

(DPA/stef)

Debata na temat kandydata na kanclerza jest ostatnią rzeczą, jakiej niemiecka SPD potrzebuje na sto dni przed przyspieszonymi wyborami parlamentarnymi. A jednak dyskusja taka toczy się w kręgach socjaldemokracji i raz po raz mówi o tym publicznie albo baza partyjna, albo jakiś poseł do Bundestagu czy też takie sławy SPD, jak były przewodniczący tej partii Franz Müntefering.

Kierownictwo ogłasza swój plan

Przez kilka dni kierownictwo SPD pozwoliło na rozważania na temat idealnego kandydata partii na kanclerza. Teraz jednak szybko mają zapaść decyzje. Przewodniczący partii Lars Klingbeil oświadczył, że najbliższe dni zostaną wykorzystane do ustalenia planu kampanii wyborczej do Bundestagu: „Chodzi o jasność w tej sprawie, chodzi o ścieżkę, którą będziemy teraz podążać do kongresu partii” – powiedział w programie telewizji ARD Caren Miosga. „Chcemy wejść w tę kampanię wyborczą z Olafem Scholzem” – podkreślił i dodał, że wszyscy z kierownictwa partii dali to jasno do zrozumienia.

Zaznaczyła to też współprzewodnicząca SPD Saskia Esken. „On (Scholz – red.) jest naszym kanclerzem i naszym kandydatem na kanclerza” – powiedziała w poniedziałek (18.11.2024) w porannym programie ARD.

„Olaf Scholz naszym kanclerzem”

Również wielu deputowanych SPD do Bundestagu ponagla do podjęcia przez kierownictwo partii szybkiej decyzji co do kandydatury Scholza. „Olaf Scholz jest naszym kanclerzem i bardzo dobrze prowadził Niemcy przez nieznane nam do tej pory kryzysy” – powiedział w rozmowie z magazynem „Stern” Bernd Westphal, rzecznik ds. polityki gospodarczej klubu poselskiego SPD w Bundestagu. „Radziłbym mojej partii pozostać zjednoczoną i wyraźnie skupić się na kampanii wyborczej z Olafem Scholzem jako naszym kandydatem na kanclerza” – dodał.

Podobnie skomentował socjaldemokratyczny poseł do Bundestagu Andreas Rimkus. „Mamy kanclerza. A zatem mamy również kandydata na kanclerza. Powinniśmy to teraz oficjalnie wyjaśnić” - stwierdził. Holger Mann, przewodniczący regionalnej grupy SPD w Saksonii, podkreślił: „Wchodzę w kampanię wyborczą z Olafem Scholzem. Nie możemy dać się ponieść emocjom. Do wyborów pozostało mniej niż sto dni”. Inni posłowie wezwali kierownictwo SPD do zwiększenia tempa, zwłaszcza, że inne partie mają już pewność. Ostatnio Zieloni wybrali Roberta Habecka swoim kandydatem na stanowisko kanclerza.

Co na to Boris Pistorius?

Jednym z nazwisk, które wątpiący w Scholza wielokrotnie przywoływali, jest nazwisko obecnego ministra obrony Borisa Pistoriusa. Jest on jednym z najpopularniejszych polityków w Niemczech i regularnie zajmuje czołowe miejsca w sondażach. Scholz z kolei plasuje się dość daleko na końcu rankingu popularności.

Ostatnio dwóch posłów SPD wypowiedziało się przeciwko Scholzowi i za Pistoriusem. Były przewodniczący partii Franz Müntefering odmówił Scholzowi prawa do kandydowania i zaapelował o podjęcie decyzji na kongresie partii.

Tymczasem Boris Pistorius zdaje się nie myśleć o kandydowaniu na kanclerza. „Mamy naprawdę wybitnego kanclerza, który był u steru w trudnej trójpartyjnej konstelacji w jednym z najtrudniejszych okresów dla Republiki (Federalnej Niemiec)” – powiedział minister obrony w jednym z programów ARD. Dodał, że Olaf Scholz zdecydował się kontynuować swoją pracę, a partia podejmie decyzję w tej sprawie najpóźniej na kongresie 11 stycznia. „Jestem mocno przekonany, że Olaf Scholz zostanie nominowany” – powiedział Pistorius i zaznaczył, że on sam chce kontynuować swoją pracę jako minister. Nie powiedział jednak jednoznacznie, że nie jest zainteresowany kandydowaniem na kanclerza.

Pierwszy wielki występ 30 listopada

Zanim Pistorius został ministrem obrony, był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie premiera Dolnej Saksonii Stephana Weila. Poparcie dla Scholza jako nowego kandydata na kanclerza przyszło również stamtąd. W czasach licznych kryzysów potrzebny jest ktoś o mocnych nerwach – powiedział Stephan Weil w telewizji ZDF. W przeciwieństwie do szefa chadeckiej CDUFriedricha Merza, Olaf Scholz „wielokrotnie udowadniał na różnych stanowiskach, że właśnie taką zdolność posiada” – skomentował Weil.

Zgodnie z dotychczasowymi planami SPD chce zdecydować o swoim programie i kandydacie na kanclerza na kongresie partii 11 stycznia 2025 r. Jednak 30 listopada ma się odbyć konferencja poświęcona wyborom, na której kandydat na kanclerza ma mieć swój pierwszy wielki występ. Najprawdopodobniej będzie to Olaf Scholz.

(DPA, AFP/dom)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Kanclerz Olaf Scholz nie widzi powodu do zmiany swojego stanowiska w sprawie broni dalekiego zasięgu dla Ukrainy – oświadczył w poniedziałek (18.11.2024) rzecznik rządu w Berlinie Wolfgang Buechner, pytany o doniesienia na temat najnowszej decyzji USA. Według mediów Waszyngton dał Ukrainie zielone światło do użycia rakiet dalekiego zasięgu przeciwko celom na terytorium Rosji. Dziennik „New York Times” podał, że prezydent Joe Biden po raz pierwszy zgodził się na użycie przez Kijów rakiet typu ATACMS, aby wesprzeć działania ukraińskiej armii w rosyjskim obwodzie kurskim. Powodem zmiany stanowiska Bidena miało być zaangażowanie północnokoreańskich żołnierzy w rosyjską wojnę przeciwko Ukrainie.

Według rzecznika niemieckiego rządu Berlin został z wyprzedzeniem poinformowany o decyzji amerykańskiej administracji. Rzeczniczka resortu obrony wskazała, że w Ukrainie nie ma dostarczonej przez Niemcy broni, która należałaby do kategorii broni dalekiego zasięgu. Scholz sprzeciwia się dostawom tego rodzaju uzbrojenia dla Kijowa i konsekwentnie odmawia przekazania Ukrainie pocisków manewrujących Taurus, które mają zasięg do 500 km.

Kilka tysięcy mini-taurusów

Minister obrony Boris Pistorius potwierdził w poniedziałek, że decyzja USA nie zmienia stanowiska Berlina w sprawie dostaw taurusów. – Aktualnie nic to nie zmienia, jeżeli chodzi o nasza ocenę – powiedział Pistorius w czasie wizyty w zakładach produkcji śmigłowców Airbus w Donauwoerth w Bawarii. Dodał, że „nie ma jak na razie powodów, by podejmować inną decyzję”. Potwierdził jednocześnie, że Niemcy dostarczą Ukrainie 4 tys. dronów sterowanych poprzez sztuczną inteligencję. Są one w stanie „operować 30, 40 kilometrów w głąb terytorium, a następnie atakować stanowiska dowodzenia, węzły logistyczne i inne cele” - wyjaśnił. Jest to „ważny dodatkowy atut dla ukraińskich sił zbrojnych”.

O planowanych dostawach dronów wyprodukoanych przez przez niemiecką firmę Helsing napisał dziennik „Bild”. Jak pisze portal telewizji N-TV, w branży zbrojeniowej drony te określane są jako „mini-taurusy”, ponieważ mają czterokrotnie większy zasięg niż drony kamikadze zwykle używane przez Ukrainę. Mówi się również, że ich moc wybuchowa jest wystarczająca do zlikwidowania rosyjskich czołgów.

Wcześniej w poniedziałek decyzję USA pozytywnie oceniła niemiecka minister spraw zagranicznych Annalena Baerbock z partii Zielonych. Jak powiedziała w rozmowie ze stacją RBB Inforadio, chodzi o to, by „Ukraińcy nie musieli czekać, aż rakieta przeleci przez granicę”, ale by można było zniszczyć bazy, z których wystrzeliwany jest pocisk. Zdaniem Baerbock mieści się to w granicach prawa do samoobrony każdego kraju.

(AFP/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Zanim Donald Trump dojdzie do władzy, Joe Biden próbuje postawić Ukrainę w lepszej pozycji negocjacyjnej. I ocalić swoją spuściznę. Jedno i drugie jest mało prawdopodobne” – pisze w poniedziałek, 18 listopada, na swojej stronie internetowej „Die Zeit”, w komentarzu zatytułowanym „Ostatnie akty desperacji”.

Zdaniem komentatora na zmianę nastawienia Bidena wpłynął nie tylko fakt rozmieszczenia tysięcy żołnierzy z Korei Północnej u boku rosyjskiej armii. Przypuszczalnie bardziej decydującym powodem jest to, że pod koniec stycznia zastąpi go w Białym Domu nie Kamala Harris, a Donald Trump.

Nie zmieni dynamiki wojny

Jak pisze komentator tygodnika Rieke Havertz, decyzja Bidena daje Ukrainie więcej opcji militarnych. Ustępujący prezydent USA, bez ciężaru kampanii wyborczej, może też swobodniej wykorzystać pozostały czas na stanowisku. „Wątpliwe jest jednak, czy może to faktycznie postawić Ukrainę w lepszej pozycji negocjacyjnej, jeśli Trump będzie dążył do jakiejś formy dialogu z Rosją i Ukrainą. Do zmiany na stanowisku prezydenta pozostało zaledwie dziewięć tygodni, a pojedyncza decyzja ustępującego prezydenta nie zmieni całej dynamiki wojny” – pisze Havertz i dodaje, że Trump może również cofnąć decyzję Bidena.

Waszyngtoński korespondent „Die Zeit” podkreśla, że Europa nie może opierać się „na naiwnych sloganach”, że pod rządami Trumpa „być może nie będzie tak źle pod względem polityki zagranicznej i bezpieczeństwa". Decyzje personalne Trumpa pokazują – zdaniem autora – że spodziewać można się wszystkiego.

Ostatnia przysługa Bidena

„Die Zeit” uważa też, że Biden nie może mieć nadziei, że jego najnowsza decyzja w sprawie rakiet dalekiego zasięgu, może uratować „jego dziedzictwo jako lidera zachodniego sojuszu na rzecz Ukrainy”. Komentator podkreśla, że Biden był często bardziej ostrożny niż inni członkowie NATO, którzy niejednokrotnie chcieli działać szybciej.

Jak czytamy, jeśli Joe Biden chce wyświadczyć Ukrainie ostatnią przysługę, powinien jeszcze przekonać kanclerza Niemiec Olafa Scholza do dostarczenia pocisków manewrujących Taurus. „USA i Europa muszą również zrobić wszystko, co w ich mocy, aby wywrzeć dalszą presję na Rosję. Aby faktycznie zwiększyć szanse Ukrainy na negocjacje. Europa musi być przygotowana na to, by robić to wszystko i jeszcze więcej dla Ukrainy po 20 stycznia – z Donaldem Trumpem lub bez niego” – podsumowuje Havertz.

Naciski na Scholza rosną

O rosnącej presji na Olafa Scholza w sprawie dostarczenia Ukrainie pocisków Taurus pisze także internetowy portal tygodnika „Stern”. Od lutego 2022 r. Olaf Scholz wielokrotnie deklarował, że Niemcy będą dostarczać Ukrainie systemy uzbrojenia i amunicję w porozumieniu ze Stanami Zjednoczonymi” – czytamy.

Czy zatem teraz, zgodnie z logiką Scholza, niemieckie rakiety Taurus trafią do Ukrainy? Zdaniem tygodnika jest mało prawdopodobne, by Scholz zmienił zdanie podczas kampanii wyborczej. „Stern” przypomina, że jeszcze w ubiegłym tygodniu kanclerz powiedział w Bundestagu, że jest temu przeciwny.

„Scholz przez długi czas zdecydowanie stał u boku Bidena. Kadencja prezydenta USA kończy się za nieco ponad dwa miesiące. Z drugiej strony Olaf Scholz, którego SPD pozostaje daleko w tyle w sondażach, chce ponownie zostać kanclerzem. Jego lojalność wobec prezydenta USA może dobiec końca” – konkluduje „Stern”.

Superbroń z Niemiec

Tymczasem dziennik „Bild” donosi, że wkrótce z Niemiec do Ukrainy trafi 4 tysiące dronów uderzeniowych. Pociski wyprodukowane przez niemiecką firmę Helsing wyposażone są w oprogramowanie, które czyni je w dużej mierze odpornymi na rosyjskie zakłócenia. Drony mogą dolatywać do celów nawet, jeśli połączenie radiowe zostanie z nimi przerwane.

Jak pisze portal telewizji n-tv, w branży zbrojeniowej drony te określane są jako „Mini-Taurusy”, ponieważ mają czterokrotnie większy zasięg niż drony kamikadze zwykle używane przez Ukrainę. Mówi się również, że ich moc wybuchowa jest wystarczająca do zlikwidowania rosyjskich czołgów.

Według amerykańskiego dziennika „New York Times” prezydent USA Joe Biden po raz pierwszy zgodził się na użycie przez Kijów rakiet typu ATACMS, aby wesprzeć działania ukraińskiej armii w rosyjskim obwodzie kurskim. Także agencje i inne media informują, powołując się na anonimowych przedstawicieli administracji amerykańskiej, że USA dały zielone światło na wykorzystanie przez Ukrainę amerykańskiej broni dalekiego zasięgu przeciwko niektórym celom w Rosji. Powodem zmiany stanowiska Bidena było według mediów zaangażowanie północnokoreańskich żołnierzy w rosyjską wojnę przeciwko Ukrainie.

Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski odniósł się do tych informacji w swoim przesłaniu wideo: – Dzisiaj pojawiło się wiele doniesień medialnych, że zostaliśmy upoważnieni do podjęcia odpowiednich działań – powiedział. – Ale ataków nie przeprowadza się słowami. Takich rzeczy się nie ogłasza. Pociski będą mówić same za siebie.

Decyzja Waszyngtonu zapadła na kilka tygodni przed objęciem urzędu prezydenta przez republikanina Donalda Trumpa, który wygrał wybory 5 listopada. Już podczas kampanii wyborczej wypowiadał się przeciwko dostawom broni do Ukrainy i nie jest wykluczone, że po 20 stycznia przyszłego roku zmieni on decyzję swojego poprzednika.

Moskwa ponawia ostrzeżenia

Tymczasem Kijów od dawna stara się przekonać swoich zachodnich sojuszników, w tym Niemcy, do wyrażenia zgody na użycie zachodniej broni dalekiego zasięgu do ataków na cele w Rosji. Argumentuje, że mogłoby to znacząco wpłynąć na przebieg wojny na korzyść Ukrainy. Kreml straszy z kolei, że będzie postrzegać taki krok jako przystąpienie krajów NATO do wojny.

Również teraz Moskwa przestrzegła, że decyzja USA oznaczać będzie eskalację wojny. – Uderzenia rakietami USA w głąb terytorium Rosji nieuchronnie doprowadzą do poważnej eskalacji, która grozi nawet znacznie poważniejszymi konsekwencjami – powiedział agencji Tass deputowany i przewodniczący komisji spraw zagranicznych Dumy Państwowej Leonid Słucki. Dodał, że jeżeli informacje mediów się potwierdzą, to Rosja zareaguje w możliwie najostrzejszy sposób. Zdaniem Słuckiego najwyraźniej urzędujący prezydent USA postanowił przejść do historii jako „krwawy Joe”.

W granicach prawa do samoobrony

Pierwsza reakcja z Berlina na zmianę kursu USA jest pozytywna. Poparcie wyraziła szefowa niemieckiej dyplomacji Annalena Baerbock. Jak powiedziała w rozmowie ze stacją RBB Inforadio, chodzi o to, by „Ukraińcy nie musieli czekać, aż rakieta przeleci przez granicę”, ale by można było zniszczyć bazy, z których wystrzeliwany jest pocisk. Zdaniem Baerbock mieści się to w granicach prawa do samoobrony każdego kraju. Niemiecka polityk podkreśliła, że jej partia, Zieloni, ma w tej sprawie podobne zdanie, co „nasi wschodnioeuropejscy partnerzy, Brytyjczycy, Francuzi oraz Amerykanie”.

Niektóre miejsca w Ukrainie leżą tak blisko granicy z Rosja, że obrona powietrzna nie jest w stanie pomóc w razie ataku rakietowego – wskazała Baerbock. „Gdyby na nasz kraj spadały rakiety, drony, bomby, gdyby atakowane były szpitale dziecięce, system zaopatrzenia w energię elektryczną, jeżeli atakowano by po prostu nasze normalne życie, to także byśmy się bronili” – powiedziała niemiecka minister.

Opozycyjna niemiecka chadecja wezwała kanclerza Olafa Acholza, by idąc za przykładem USA zgodził się na użycie przez Ukrainę dostarczonej przez Niemcy broni dalekiego zasięgu przeciwko niektórym celom w Rosji. „Byłoby logiczne, gdyby Niemcy zachowały się jak USA” – powiedział chadecki ekspert ds. obrony Johann Wadephul gazecie „Rheinische Post”. Jego zdaniem decyzja Bidena była „zrozumiałą reakcją na eskalację ze strony Rosji, która teraz rozmieszcza również północnokoreańskie siły specjalne”. Prezydent Rosji Władimir Putin powinien „po raz kolejny przekonać się, że nie pogodzimy się z jego brutalną agresją”.

120 rakiet i 90 dronów

Szef unijnej dyplomacji Josep Borrell zaapelował do UE, by poszła śladem Waszyngtonu. – Wiele razy mówiłem, że Ukraina musi być w stanie wykorzystać dostarczaną przez nas broń nie tylko, by zatrzymywać strzały, ale także by trafiać w łuczników – powiedział Borrell przed spotkaniem ministrów spraw zagranicznych państw Unii. – Nadal uważam, że należy to zrobić. Jestem pewien, że ponownie będziemy o tym rozmawiać i mam nadzieję, że państwa członkowskie się zgodzą – dodał.

Informacje o zmianie stanowiska USA pojawiły się po jednym z najcięższych rosyjskim ataku rakietowym na Ukrainę w niedzielę wieczorem (17.11.2024). Ich celem była przede wszystkim infrastruktura energetyczna – poinformował ukraiński minister spraw zagranicznych Andrij Sybiha. Według Zełenskiego Rosja zaatakowała Ukrainę 120 rakietami i 90 dronami. Celem był Kijów i inne regiony na południu, w centrum i na zachodzie kraju. Ukraińska obrona powietrzna zestrzeliła około 140 pocisków. W mieście Sumy na północnym wschodzie kraju zginęło 11 cywili, w tym dwoje dzieci.

(AFP, RTR, DPA)/ widz

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>