Deutsche Welle | Wirtualna Polska

Jak wynika z aktualnego raportu organizacji ekologicznej Greenpeace, stan ekosystemu Bałtyku i Morza Północnego jest gorszy niż kiedykolwiek dotąd.

- Nasze morza są plądrowane, niszczone i zanieczyszczane - tylko dla krótkowzrocznego zysku - z drastycznymi konsekwencjami dla ich różnorodności biologicznej i ostatecznie dla nas wszystkich - powiedział biolog morski Greenpeace Thilo Maack.

Według organizacji zasoby dorsza i śledzia w Morzu Bałtyckim maleją. Jedyny gatunek wieloryba w Niemczech, morświn, jest bardzo zagrożony.

Ale raport napotyka także na krytykę: - Jest wręcz przeciwnie: ekosystemy w Morzu Północnym i Bałtyku maja się dużo lepiej niż 30 lat temu - powiedział dyrektor państwowego Instytutu Rybołówstwa Morza Bałtyckiego im. Thünena, Christopher Zimmermann w Rostocku. Nie jest prawdą, że presja rybołówstwa wciąż rośnie. Niektóre stwierdzenia w raporcie są zdaniem Zimmermanna wypaczone, by przez dramatyzujące stwierdzenia wzmóc presję. Jak twierdzi dyrektor Instytutu im. Thünena, w Morzu Bałtyckim obecnie stan jednej z dwóch ławic dorsza i jednej z czterech ławic śledzia jest zły lub bardzo zły. Przyznał jednak, że poważne znaczenie miały przy tym zmienione warunki środowiskowe.

Cała wina po stronie rybołówstwa?

Greenpeace chce w czwartek (9.07.2020) wieczorem wypłynąć statkiem „Beluga II” w rejs po Morzu Północnym i Bałtyckim, by zadokumentować stan obszarów morskich.

- Niemcy kompletnie zawiedli w dziedzinie ochrony mórz - powiedział Maack, ekspert Greenpeace. Dla uratowania mórz należałoby wyznaczyć rezerwaty z prawdziwego zdarzenia. Dziesięć morskich obszarów chronionych, jakie Niemcy wytyczyły 15 lat temu na swojej wyłącznej strefie ekonomicznej (AWZ), nie ma do dziś zorganizowanego zarządzania. Strefy ochronne na Morzu Północnym i na Bałtyku oraz w Parku Narodowym Morza Wattowego nadal dewastowane są przez połowy włokami dennymi i sieciami zastawnymi, a także przez wydobycie ropy naftowej lub piasku i żwiru – krytykuje ekspert Greenpeace.

- Jeśli przyjrzeć się temu z bliska, widać, że sprawy są dużo bardziej skomplikowane - odpiera Zimmermann, twierdząc, że to organizacje ekologiczne są współwinne temu, że proces ten przebiega tak powoli, na przykład stawiając wymagania uniemożliwiające kompromis. Ekolodzy chętnie tworzą wrażenie, że w zasadzie wszystkiemu winne jest rybołówstwo. Ale na każdy obszar chroniony należy spojrzeć indywidualnie, co może być tam dozwolone, a co nie – podkreśla ekspert.

Krytyka raportu Greenpeace nadeszła również od Niemieckiego Zrzeszenia Rybołówstwa w Hamburgu. - To nieprawda, że ​​nie ma zarządzania - powiedział sekretarz generalny Peter Breckling. Obowiązują przecież przepisy dotyczące ochrony przyrody, planowania przestrzennego lub parków narodowych w Morzu Wattowym. - Dzięki nim połowy na obszarach chronionych mogą być kontynuowane, i wcale nie są destrukcyjne – zaznacza ekspert.

Morza jako sojusznicy w ochronie klimatu

Greenpeace konkluduje, że Niemcy nie osiągnęły wyznaczonych sobie celów. „Podczas gdy Niemcy, w powszechnej percepcji w kraju i za granicą, uważa się za prekursora w ochronie mórz, fakty tego nie potwierdzają” – napisano w raporcie.

- W walce z kryzysem klimatycznym i wymieraniem gatunków jesteśmy szczególnie zdani na zdrowe morza - powiedział Maack. - W walce z kryzysem klimatycznym i wymieraniem gatunków jesteśmy szczególnie zdani na zdrowe morza - powiedział Maack. - Morza stabilizują klimat ziemski, pochłaniają około 90 procent ciepła gazów cieplarnianych z atmosfery i kumulują około 30 procent CO2 wytworzonego przez człowieka – wyliczał ekspert.

W środę (8.07.2020) w sprawie ocieplenia Morza Północnego i Bałtyckiego wypowiedziało się także Federalne Ministerstwo Transportu. W odpowiedzi na pisemne pytanie parlamentarne Steffi Lemke, dyrektor organizacyjnej klubu parlamentarnego Zielonych, ministerstwo podaje, że Morze Północne w okresie 1969-2017, przy uwzględnieniu średniej temperatury, ociepliło się o 1,3 st. Celsjusza. Na zachodnim obszarze Bałtyku od 1982 roku odnotowywano wzrost temperatury o 0,6 stopnia na dekadę, tzn. o co najmniej 1,8 st. C. w całym okresie pomiarów. Jeśli wzrost temperatury będzie tak postępował, grozi to zmasowanymi zmianami środowiska morskiego w obu morzach – powiedziała posłanka Lemke.

(DPA/ma)

W Niemczech wyraźnie wzrosła w ubiegłym roku liczba przestępstw popełnionych przez prawicowych i lewicowych ekstremistów. W 2019 r. odnotowano ponad 22 tys. 300 przestępstw na tle skrajnie prawicowym, a tym samym blisko dziesięć procent więcej niż rok wcześniej – wynika z opublikowanego w czwartek (9.07.2020) raportu Federalnego Urzędu Ochrony Konstytucji (BfV). Jeszcze większy, bo 40-procentowy był wzrost przestępstw zaliczanych do lewicowego ekstremizmu. W ubiegłym roku zarejestrowano ich ponad 6 tys. 400.

Mniej aktów przemocy, większy potencjał przemocy

Zmniejszyła się natomiast liczba przestępstw zaliczanych do aktów przemocy. Na tle skrajnie prawicowym dokonano ich w 2019 r. 15 procent mniej niż w 2018, na tle skrajnie lewicowym blisko dziesięć procent mniej. Raport wskazuje jednak na zamordowanie polityka CDU, przewodniczącego rejencji Kassel Waltera Luebcke i antysemicki atak w Halle. Sprawcy tych obydwu przestępstw pochodzili ze skrajnie prawicowego środowiska. Zwiększyła się ponadto liczba aktów przemocy na tle antysemickim. Przestępstwa te znowu wyraźnie pokazują zagrożenie, jakie niesie z sobą posiadanie broni przez prawicowych ekstremistów lub członków ugrupowań takich jak „Reichsbürger” („Obywatele Rzeszy”) lub osób zaliczających się do „Selbstverwalter”, które nie uznają Republiki Federalnej za państwo a identyfikują się z III Rzeszą.

„Antysemityzm, ksenofobia i islamofobia, to punkty ciężkości skrajne prawicowej agitacji w 2019 r.”, powiedział szef resortu spraw wewnętrznych Horst Seehofer. „Nadal musimy być czujni i zdolni do obrony”, dodał. Cały „potencjał osobowy” skrajnie prawicowej sceny kontrwywiad szacuje na ponad 32 tysiące. W tym 13 tys. osób uważa za gotowy do użycia przemocy – o 300 więcej niż w 2018 roku.

Przy czym skrajna prawica, to prawie zawsze jedno: antysemityzm: „Ponad 90 procent przestępstw związanych z antysemityzmem należy przypisać prawicowemu ekstremizmowi”, powiedział Seehofer. „To hańba dla naszego kraju”, dodał po chwili milczenia.

Polityk CSU Seehofer dopiero trzy tygodnie temu wydał zakaz działalności ugrupowania „Nordadler”, które według jego ministerstwa propagowało neonazistowską i antysemicką ideologię – przede wszystkim na czatach i różnych kanałach platform internetowych. W styczniu zakazem działalności została objęta skrajnie prawicowa grupa „Combat 18 Deutschland“, a w marcu stowarzyszenie „Geeinte deutsche Völker und Stämme” („Zjednoczone niemieckie ludy i plemiona”) działające w ramach ruchu „Obywatele Rzeszy”.

Wzrost ultraprawicowców przez „Skrzydło” AfD

Od 2019 roku kontrwywiad zaczął obserwować zarówno młodzieżówkę populistycznej Alternatywy dla Niemiec (AfD), jak i jej odłam „Skrzydło” („Der Flügel”). Do sympatyków tego ostatniego kontrwywiad zalicza co piątego członka AfD, czyli ponad 7 tys. osób. Oficjalnie „Skrzydło” rozwiązało się w tym roku. Brak formalnego statusu i struktury tego odłamu AFD jest jednym z powodów, dla którego nie można ustalić konkretnej liczby jego członków i zwolenników.

Według raportu Urzędu Ochrony Konstytucji koncepcja „Skrzydła” opiera się na „wykluczeniu, pogardzie i daleko idącemu wyjęciu spod prawa migrantów, muzułmanów i osób myślących inaczej”. Stosunek „Skrzydła” do narodowego socjalizmu jest nacechowany rewizjonizmem historycznym, relatywizującym lub bagatelizującym zbrodnie nazizmu.

Mimo, że w ubiegłych trzech latach przyjechało do Niemiec znacznie mniej azylantów niż w latach poprzednich, w ocenie BfV kwestia imigracji niezmiennie ma „duży potencjał mobilizujący” w środowisku skrajnie prawicowym, co „może pociągnąć za sobą groźbę narażenia dobra prawnego na niebezpieczeństwo”.

Skrajna lewica mocno podzielona

W 2019 r. wzrosła także liczba lewicowych radykałów – z 32 tys. w 2018 r., do 33,5 tys. w ubiegłym roku. „Charakterystyczna dla tego środowiska jest jej wyraźna heterogeniczność”, głosi raport.

Dotyczy to także stosunku do przemocy. Według BfV „skrajnie lewicowe środowisko można podzielić na dwa obozy: skłonne do przemocy lub nie”.

Islamizm pozostaje problemem

Zagrożenie zamachami terrorystycznymi ze strony islamskich ekstremistów jest w Niemczech niezmiennie wysokie, uważa Urząd Ochrony Konstytucji. Wprawdzie od trzech lat nie było żadnego zamachu, co można tłumaczyć klęską militarną tzw. „Państwa Islamskiego” w Syrii. Ważnym wkładem na rzecz bezpieczeństwa była też czujność władz. Ale zagrożenie dla Niemiec pozostało duże, bo na przykład ciągle rośnie liczba salafitów.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

W 2019 r. wzrosło również zagrożenie kraju w związku z działalnością państw obcych. Zwłaszcza w czasach kryzysu nasilają się ataki cybernetyczne i kampanie dezinformacyjne, mające na celu destabilizację społeczeństwa. W raporcie wspomniano w tym kontekście przede wszystkim Rosję i Chiny.

(tagesschau.de/stas)

Pisząc o sondażach wyborczych dających nieznaczną przewagę prezydentowi Andrzejowi Dudzie, Berliner Zeitung zaznacza, że przy całej krytyce kontrowersyjnej reformy wymiaru sprawiedliwości, którą Andrzej Duda przepchnął razem z rządem, kraj ma za sobą udane gospodarczo lata.

„Gospodarka się rozwija, wynagrodzenia rosną, różnice między zachodem Europy a Polską zmniejszają się z każdym rokiem”. Gazeta ocenia, że Polska właściwie wykorzystuje unijne fundusze. „Kto jedzie dziś przez Polskę, widzi kwitnący kraj”.

Berliner Zeitung zauważa, że nie sprawdziły się obawy, iż wysokie świadczenia socjalne w postaci 500 plus czy obniżenie wieku emerytalnego, doprowadzą kraj do bankructwa. „Wręcz przeciwnie, mimo koronakryzysu kraj może pochwalić się stosunkowo dobrymi wynikami”.

Rząd na wojnie kulturowej

Obok dobrej sytuacji gospodarczej po stronie sukcesów rządu PiS autor tekstu wymienia też opanowanie epidemii koronawirusa, czy uzyskanie obietnicy zwiększenia liczebności żołnierzy USA w Polsce. Skąd zatem niezadowolenie w coraz większej części społeczeństwa? - pyta.

„Odpowiedzi należy szukać w ideologicznej wojnie kulturowej, którą rząd PiS chce toczyć z największą siłą” - czytamy. Zdaniem gazety, zamiast cieszyć się ze zdobytej w parlamencie większości, rząd próbuje rozszerzyć swoje uprawnienia. „Celem jest zapewnienie sobie władzy na dziesięciolecia” - czytamy.

Gazeta wymienia obsadzenie Trybunału Konstytucyjnego lojalnymi wobec PiS sędziami i wprowadzenie partyjnej narracji do TVP. „Także uniwersytety i spółki skarbu państwa muszą być posłuszne wobec partii”. Jak czytamy, rząd nie jest zainteresowany szukaniem kompromisu i stosuje zasadę „kto nie z nami, ten przeciw nam”.

Ale zdaniem autora tekstu także liberalna opozycja nie jest w tej sprawie bez winy i zarzuca sprzyjającym jej mediom, że traktuje Rafała Trzaskowskiego bezkrytycznie i nieobiektywnie. „Zarówno Gazeta Wyborcza jak i TVN stoją jednoznacznie [po stronie Trzaskowskiego] nie dostrzegając jego błędów i mętnych obietnic wyborczych”.

Gazeta zastrzega jednak, że metody PiS-u są jeszcze bardziej brutalne. Andrzej Duda prezentowany jest w publicznych mediach jak zbawca, podczas gdy Trzaskowskiemu przypisuje się w nich półprawdy. „Także dlatego Andrzej Duda nie chciał zgodzić się na debatę telewizyjną poza TVP. Zbyt duża była obawa, że sprawny retorycznie Trzaskowski będzie górą” - czytamy.

Decyduje co w portfelu

Zdaniem autora, trwająca „wojna kulturowa” ma jednak dla wielu konserwatywnych Polaków raczej drugorzędne znaczenie. „Większość mieszka na wsi albo w małych miasteczkach, chodzi do Kościoła, trzyma się tradycyjnych wartości, a głosując kieruje się głównie względami ekonomicznymi”. Jak dodaje, większość nie rozumie też jak reforma wymiaru sprawiedliwości miałaby osłabiać demokratyczne standardy, skoro rząd został wybrany w demokratycznych wyborach.

„W niedzielę okaże się, czy Andrzej Duda i rząd przesadzili dyskredytując myślących inaczej. Jeśli tak, Andrzej Duda polegnie na błędzie myślowym, który niepotrzebnie doprowadził do upadku wielu autorytarnych władców: na własnej arogancji” - czytamy w „Berliner Zeitung”.

Kontener uszczelniony izolującą folią, pośrodku staromodny fotel dentystyczny z paskami do mocowania rąk, kajdankami i całym arsenałem narzędzi do torturowania ludzi. To odkrycie zszokowało nawet najbardziej doświadczonych policjantów specjalnej grupy operacyjnej niderlandzkiej policji. „Fucking hell!"- woła jeden z nich na nagraniu upublicznionym we wtorek przez policję.

Policja wcześniej ostrzegła potencjalne ofiary, należące także do świata przestępczego, na które chciano przypuszczalnie tym sposobem wywierać presję lub je szantażować. Lecz jeszcze zanim izba tortur została użyta, odbyła się policyjna akcja. Przestępcy chcieli prawdopodobnie uprowadzać ludzi przebrani za policjantów, bo wskazywały na to mundury i policyjny sprzęt.

Główny podejrzany znany już policji

Według wstępnych ustaleń za tajnym obiektem, składającym się z kilku kontenerów mieszkalnych i izby tortur, odkrytych w Wouwse Plantation w prowincji Brabancja Północna na południu Niderlandów, kryje się gang narkotykowy. Głównym podejrzanym, jak donosi niemiecki tabloid „Bild”, jest 40-letni Robin van O., który ponoć prowadził siłownię i był rzekomo zaangażowany w handel narkotykami. Mówi się, że Van O. w Utrechcie nazywany był „bossem podziemia”. Wcześniej był on podejrzany o zamordowanie 41-letniego mężczyzny, który został zabity w jego domu. Do tej pory policja nie była jednak w stanie mu niczego udowodnić.

Sukces policyjnych informatyków

Akcja niderlandzkiej policji to tylko niewielka część skoncentrowanej międzynarodowej obławy w kilku krajach - koordynowanej przez Europol. Do tej pory nie było dokładnie wiadomo, jak ściśle współpracują ze sobą międzynarodowe szajki przestępcze w Europie.

Klucza do sukcesu dostarczyli francuscy cyberspecjaliści, którzy włamali się do zamkniętego komunikatora EncroChat, z którego korzystało przede wszystkim tysiące przestępców. Przez miesiące policja mogła podsłuchiwać także zagraniczne rozmowy telefoniczne i śledzić czaty.

W ciągu ostatnich kilku dni aresztowano prawie 1000 podejrzanych osób w Anglii, Francji, Niderlandach, Szwecji i Norwegii - informuje „Bild”. W ich interesach chodziło o handel bronią, narkotyki i ogromną ilość pieniędzy.

Izba tortur, którą policja odkryła w kontenerze na terenie gospodarstwa, była gotowa do użycia. W czasie czatów planowano porwania. Narzędzia do tortur miały złamać delikwentów. „Jak już go będę miał na krześle, będzie jeszcze więcej” – napisał ktoś na czacie. „Ale facet zniknął bez śladu”.

Bestialskie plany

Hakując komunikację gangsterów, policja mogła podsłuchać, co przestępcy uzgadniali. „Tak jakbyśmy mieli wtyczkę w tej sitwie” - powiedział Steve Jupp, rzecznik brytyjskiego dowództwa policji. Przestępcy rozmawiali o sprzedaży broni, o tym, kogo obleją kwasem, a komu utną rękę – podaje „Bild”. EncroChat jest czymś w rodzaju „WhatsAppa przestępczości zorganizowanej”, jak wyjaśnia ekspert w dziedzinie profilingu kryminalnego Mark T. Hofmann.

Policji udało się aresztować płatnych morderców, którzy udawali się do swoich ofiar. Grupy komandosów szturmowały domy i mieszkania w Londynie, Manchesterze i Rotterdamie. Gangsterzy w sieci zareagowali panicznie, gdy zdali sobie sprawę, że ich komunikacja była na podsłuchu i że doszło do pierwszych zatrzymań.

„Operacja Venetic”: aresztowano 746 podejrzanych

W samej Anglii podczas „Operacji Venetic” aresztowano 746 podejrzanych, skonfiskowano 60 milionów euro, dwie tony narkotyków, 77 sztuk broni palnej. Zabezpieczono 55 luksusowych samochodów i 73 drogie zegarki, informuje Matt Horne, wiceszef brytyjskiego urzędu do walki z przestępczością NCA.

W Niderlandach siły specjalne policji w ramach „Operacji 26 Lemont” przeszukały ponad 20 mieszkań, domów i magazynów. Oprócz izby tortur w Wouwse Plantation odkryto 19 laboratoriów produkujących narkotyki, 20 milionów euro i osiem ton kokainy, donosi „Bild”. Policja aresztowała 100 podejrzanych. „Będą kolejne aresztowania” - powiedział rzecznik policji Andy Kraag. Jak dotąd nie odkryto powiazań tej przestępczej sieci z Niemcami, ale śledztwo dopiero się toczy.

(DPA,bild.de /ma)

Polska wraz Rumunią, Węgrami, Bułgarią, Litwą i czterema innymi krajami Unii wystosowała pod koniec czerwca apel do europosłów, by zablokowali reformę dotyczącą przewoźników, ze względu na… Zielony Ład i potrzebę redukcji emisji CO2. Ale Parlament Europejski odrzucił wszystkie poprawki (średnio ponad 500 głosami na 689 głosujących) do zawartego już pod koniec 2019 r. wstępnego kompromisu europarlamentu oraz państw Unii w Radzie UE. A to oznacza, że klamka zapadła. Tyle, że w europarlamencie w zasadzie od początku nie było szans na utrącenie tej reformy i główną możliwość jej przyblokowania dawała Rada UE. Ale Warszawa nie dała rady zbudować tam dostatecznie dużej koalicji przeciw zmianom forsowanym najmocniej przez Paryż, ale m.in. przy dość cichym, lecz zarazem bardzo stanowczym wsparciu ze strony Berlina.

– To godne ubolewania, że zatwierdzono pakiet przepisów, któremu mocno sprzeciwiało się dziewięć krajów Unii. Ta decyzja nie przyniesie korzyści obywatelom Unii i utrudni wychodzenie z koronakryzysu – ostrzegał dziś szef litewskiej dyplomacji Linas Linkeviczius.

Kontrowersyjne zmiany

Uzgodniona reforma jest i tak łagodniejsza od wielu pomysłów pojawiających się w ostatnich latach w Parlamencie Europejskim i Radzie UE. Najbardziej zacięte spory dotyczyły tego, jak długo np. polscy kierowcy mogą pracować za granicą jako pracownicy delegowani, czyli niepodlegający lokalnym – przykładowo francuskim – zasadom wynagradzania i oskładkowania na ubezpieczenia społeczne, co podwyższa koszty polskich przewoźników (choć zarazem może być korzystne dla samych kierowców) oraz – jak przekonują przewoźnicy – obawiają się dodatkowych obciążeń związanych ze szczegółowym wypełnianiem dokumentów na potrzeby nowych przepisów.

Ostatecznie reforma oszczędziła przewoźników w przewozach dwustronnych (np. Polska-Niemcy-Polska) oraz tranzytowych (przy przejazdach Polska-Francja kierowcy w Niemczech będą traktowani jako delegowani, czyli na polskich płacach). Sęk w tym, że polscy przewoźnicy zarabiają najwięcej na kabotażu (polska ciężarówka wożąca towary wewnątrz Niemiec, czyli np. Berlin-Monachium, Monachium-Hamburg). A według nowych zasad np. polskim kierowcom pozostawiono prawo do trzech przewozów kabotażowych w ciągu tygodnia, ale potem – to nowość – będą zmuszeni do aż czterech dni karencji bez wykonywania kolejnych przewozów. – To doprowadzi do samoistnego wygaszania nadużyć kabotażowych – przekonywał dziś europoseł Ismail Ertug, członek niemieckiej SPD pilotujący przyjęte dziś przepisy.

Druga z najbardziej kontrowersyjnych nowości to wymóg, by ciężarówka co najmniej raz na osiem tygodni (przewoźnicy zwykle podmieniają kierowców podczas tak długich ekspedycji) wracała zza granicy do kraju rejestracji firmy przewozowej. M.in. polscy przewoźnicy straszą, że doprowadzi to do kosztownych „pustych przejazdów”, a zatem niepotrzebnych emisji CO2 i stąd argument dziewięciu krajów o Zielonym Ładzie. Jednak m.in. dla Francuzów ten wymóg to forma nacisku, by działalność przewoźników rejestrować w krajach, gdzie dokonują najwięcej przejazdów. Tyle, że dla Bułgarów czy Polaków to podwyższenie kosztów.

Co na to kierowcy?

Krytycy reformy podkreślają, że jej głównym skutkiem będzie pogorszenie płacowej konkurencyjności m.in. polskich przewoźników w UE, co wedle władz Polski i paru innych krajów z Europy Środkowo-Wschodniej jest ciosem we wspólny unijny rynek. Natomiast szczególnie we Francji dotychczasowe zasady były krytykowane jako „dumping socjalny”, czyli nieuczciwa konkurencja płacowa ze strony pracowników z młodszej części UE. Jednak krytyka ze strony polskich przewoźników wspieranych przez rząd oraz – to nieczęsty przykład takiej współpracy ponadpartyjnej – europosłów PiS oraz PO, niekoniecznie jest podzielana przez wszystkich kierowców.

Kosma Złotowski (PiS) zarzucał Platformie, że nie przekonała swej frakcji Europejskiej Partii Ludowej do odrzucenia reformy, ale Elżbieta Łukacijewska (PO) wytykała, że „gdy zabraknie profesjonalnej działalności polskiego rządu na forum Rady UE i umiejętności dyplomacji w środowisku europejskim, to nawet największe wysiłki europosłów mogą pójść na marne”. – Pomimo, że udało się przekonać posłów austriackich czy maltańskich, by nie głosowali za protekcjonizmem a za wolnym rynkiem, to nie udało się zatrzymać ofensywy niemieckich i francuskich związków zawodowych, wspartych przez polską Solidarność – ogłosiła Łukacijewska.

Kolejna przegrana Polski

To już druga przegrana Polski w sprawie pracowników delegowanych. Zreformowane – i także nieskutecznie zwalczane przez Warszawę – przepisy dotyczące pracowników delegowanych poza kierowcami wejdą w życie od sierpnia tego roku. Dotychczas pracownikom delegowanym (np. Polakom wysyłanym przez polską firmę na budowę we Francji) wystarczyło płacić lokalną płacę minimalną, ale przegłosowana reforma nakazuje wypłacanie im wynagrodzenia na zwykłych miejscowych zasadach, czyli także wszelkich dodatków i bonusów, jakie otrzymują pracownicy lokalni.

„Nic lepiej nie ukazuje charakteru tych wyborów prezydenckich niż telewizyjne starcie obu kandydatów. Przy czym słowo starcie wprowadza w błąd” - czytamy w czwartkowym (09.07.2020) wydaniu niemieckiego dziennika „Die Welt”.

Gazeta przypomina, że Andrzej Duda i Rafał Trzaskowski wcale nie stanęli w wyborczym ringu. Prezydent wystąpił w TVP, która „od lat uchodzi za organ propagandowy PiS (...) wychwala Dudę pod niebiosa, a Trzaskowskiego krzykliwie, agresywnie i gorączkowo atakuje” - pisze warszawski korespondent gazety Philipp Fritz.

„Trzaskowski nie chciał się na to wystawić, dlatego zaprosił dziennikarzy na swoje własne wydarzenie, coś w rodzaju konferencji prasowej. Tym samym miejsca przeciwnika w obu przypadkach pozostały puste”.

Nierówne traktowanie

Jak czytamy, brak równego traktowania kandydatów przez publiczne media, mające być w założeniu wyważone, nie jest jednak jedynym zmartwieniem obserwatorów trwającej w Polsce kampanii wyborczej. Pisząc o prawnych przepychankach wokół przesunięcia terminu wyborów, planowanych początkowo na 10. maja, autor dodaje, że „niezależnie od tego, kto wygra, istnieją poważne wątpliwości, czy wybory są zgodne z konstytucją”.

Zdaniem „Die Welt”, biorąc pod uwagę, że wybory rozstrzygną się zapewne niewielką różnicą głosów, możliwy jest też scenariusz, że w przypadku zwycięstwa Andrzeja Dudy opozycja będzie kwestionować rezultat, wskazując na nierówne traktowanie w mediach. „Gdyby jednak wygrał kandydat opozycji, nie byłoby zadziwiające, gdyby polski sąd podważył ważność głosowania” - czytamy.

Możliwy prawny chaos

Zdaniem autora po wyborach Polsce grozi chaos, a kraj może stać się nieprzewidywalnym partnerem w Europie. „A mianowicie krajem, w którym nie jest jasne, kto ma legitymację do sprawowania urzędów”. Gazeta przytacza opinie, że stan „konstytucyjnej niejednoznaczności” może być efektem celowego działania władz.

„Die Welt” cytuje amerykańskiego politologa i eksperta w zakresie prawa profesora Daniela Kelemena, który ocenia, że przejmując kontrolę nad najwyższymi sądami w Polsce Prawo i Sprawiedliwość zapewniło sobie zabezpieczenie na wypadek przegranych wyborów, tak aby w razie potrzeby, móc je anulować.

„Kogokolwiek Polacy wybiorą w niedzielnym głosowaniu, rezultat tych wyborów, może jeszcze długo zajmować kraj” - czytamy w „Die Welt”.

Belgrad i inne miasta w Serbii znowu były sceną gwałtownych protestów przeciwko zarządzaniu kryzysowemu rządu. Demonstranci obrzucali policjantów kamieniami i środkami pirotechnicznymi. Policja, tak jak już dzień wcześniej, odpowiedziała gazem łzawiącym i pałowaniem. Do akcji wkroczyła też policja konna. Centrum Belgradu zostało zagrodzone. Dopiero około północy sytuacja się odprężyła.

Jak podał szef serbskiego MSW Nebojsa Stefanovic, dziesięciu policjantów zostało rannych. O rannych wśród protestujących nie podano żadnych oficjalnych danych. Polityk opozycji Bosko Obradovic powiedział telewizji N1, że został pobity przez policję. Serbska telewizja mówiła też o zaatakowanych reporterach w Nowym Sadzie i Nisz. Trwające od kilku dni zamieszki są reakcją na zapowiedziane przez rząd drastyczne kroki dla stłumienia wybuchłej ponownie w Serbii epidemii koronawirusa.

Vučić zdaje się iść na ustępstwa

Krótko przedtem prezydent Aleksandar Vučić obiecał rezygnację z zapowiedzianej godziny policyjnej. „Na pewno w Belgradzie zostają podjęte nowe kroki zapobiegawcze, ale nie będzie żadnej godziny policyjnej”, powiedział. Szczegóły ma podać dzisiaj (9.07.2020) sztab kryzysowy rządu. Vučić poinformował we wtorek, że ze względu na gwałtowny wzrost liczby zakażeń koronawirusem, rząd wprowadzi godzinę policyjną, która będzie obowiązywała od piątku wieczór do poniedziałku rano.

W czasie stanu wyjątkowego trwającego od połowy marca do początku maja, rząd Serbii zwalczał epidemię koronawirusa daleko idącymi zakazami , w tym zamknięciem granic i lotnisk oraz godziną policyjną. Liczba infekcji znacznie się zmniejszyła. Ale od dobrych dwóch tygodni liczba zarażonych Sars-CoV-2 znowu wynosi około 300 dziennie. Szczególnie dotknięty jest stołeczny Belgrad. Vučić przyznał we wtorek, że szpitale w Belgradzie są pełne pacjentów z koronawirusem.

Rekordowa liczba zmarłych

Liczba ofiar śmiertelnych epidemii COVID-19 w Serbii wzrosła ostatnio znowu do rekordowego poziomu. We wtorek odnotowano 13 zmarłych w ciągu 24 godzin – najwięcej od początku wybuchu epidemii w Serbii. Od początku marca stwierdzono w całym kraju blisko 17 tys. przypadków zarażeń i 330 ofiar śmiertelnych. Krytycy mają wątpliwości co do tych danych i zarzucają rządowi tuszowanie rzeczywistego wymiaru epidemii.

Prezydent Vučić nazwał demonstrantów „faszystami". Ponadto istnieje podejrzenie „wtrącania się zagranicznego wywiadu”, powiedział, jednak nie wspierając tego twierdzenia żadnymi konkretami. Opozycja zarzuca mu coraz bardziej autokratyczny styl rządów. Wybory parlamentarne z 21 czerwca, w których zwyciężyło ugrupowanie Vučića – Serbska Partia Rządowa, zostały zbojkotowane przez wiele partii.

W środowej demonstracji przed parlamentem w Belgradzie wzięły udział tysiące ludzi. Podobnie jak dzień wcześniej do protestu wezwał sojusz partii opozycyjnych. Początkowo demonstracja przebiegała spokojnie. Do konfrontacji z policją doszło w chwili, gdy większość protestujących już się rozeszła.

Żądanie ustąpienia Vučića

Demonstranci domagali się ustąpienia prezydenta. Wielu krytyków zarzuca mu, że restrykcje narzucone w związku z epidemią koronawirusa zostały rozluźnione ze względu na wybory. Stało się to zbyt szybko i pociągnęło za sobą drugą falę infekcji. „Rząd myśli tylko o własnych interesach”, powiedziała 53-letnia demonstrantka Jelina Jankovic. Zdaniem innej, Danijeli Ognjenovic, ludzie w Serbii mają dość „sfałszowanych statystyk koronawirusa i są wściekli”.

Jak podała policja, podczas demonstracji we wtorek zostało rannych co najmniej 60 osób, w tym 43 policjantów. 20 osób zostało aresztowanych. Opozycja zarzuca policji wyjątkową brutalność. Serbska telewizja N1 pokazała ujęcia, na których widać, jak policjanci pałują trzech mężczyzn spokojnie siedzących na ławce. Dunja Mijatovic, Komisarz Praw Człowieka Rady Europy skrytykowała „wypędzenie przemocą" demonstrantów i wyraziła „poważne zaniepokojenie” możliwym naruszeniem praw człowieka.

Aleksandar Vučić przyznał, że pojedynczy policjanci posunęli się za daleko i zostaną pociągnięci do odpowiedzialności. Natomiast szef serbskiej policji Vladimir Rebic zaprzeczył zarzutom „przesadnej przemocy” i jak stwierdził, funkcjonariusze posłużyli się nią tylko wówczas, „gdy została ona użyta przeciwko nam”.

(afp, dpa, rtr / stas)

Brytyjski minister finansów Rishi Sunak zapowiedział dalsze próby pobudzenia gospodarki po kryzysie wywołanym pandemią koronawirusa. Wśród proponowanych rozwiązań są m.in. rządowe dopłaty do posiłków w restauracjach.

Zgodnie z propozycjami, każdy klient zamawiający w sierpniu w pubie lub restauracji ciepły posiłek - na miejscu lub na wynos - będzie mógł liczyć na 50 proc. zniżkę na zamówienie (do maksymalnej kwoty 10 funtów). Dziennik "The Times" wyliczył na przykładzie zestawu z kanapką Big Mac w McDonaldzie, że dzięki tym zmianom jego cena spadłaby z 4,89 funta do ledwie nieco ponad 2 funtów. Promocja będzie obowiązywać od poniedziałku do środy, a właściciele lokali będą otrzymywali wypłaty z rządu w ciągu ledwie kilku dni.

Nieszablonowy mechanizm połączony z obniżeniem stawek podatku VAT ma pomóc branży gastronomicznej, która była wśród tych, które najbardziej ucierpiały w trakcie ponad trzymiesięcznego okresu obowiązywania ograniczeń gospodarczo-społecznych. W Anglii restauracje i puby otworzyły się na nowo dopiero 4 lipca, a w Szkocji - otworzą się w przyszłym tygodniu.
Sunak ma nadzieję, że proponowane rozwiązanie doprowadzi do znacznego wzrostu popytu na jedzenie poza domem, a w efekcie dokapitalizuje firmy, które zmagały się w ostatnich tygodniach z problemami finansowymi. Podkreślając to, jak ważne jest, aby Brytyjczycy z dużym zaufaniem skorzystali ponownie z otwartych restauracji i chętniej wydawali pieniądze, minister finansów pojawił się nawet w jednej restauracji w centralnym Londynie, gdzie czasowo wcielił się w rolę kelnera.

Plan pobudzenia gospodarki

Dopłaty do posiłków w restauracjach są częścią znacznie szerszego rządowego planu pobudzenia brytyjskiej gospodarki, którego najnowsze elementy zostały przedstawione w środę w Izbie Gmin. Najnowszy zestaw interwencji o łącznej wartości ponad 30 mld funtów ma pomóc w jak największym utrzymaniu istniejących miejsc pracy oraz stworzeniu nowych szans rozwoju dla osób, które dopiero wchodzą na rynek. Sunak zapowiedział m.in. wypłacenie specjalnej premii finansowej w wysokości tysiąca funtów od osoby za przywrócenie do pracy pracownika przebywającego obecnie na tzw. "postojowym".

Takie rozwiązanie ma być przedłużeniem obecnego programu ochrony miejsc pracy, w którego ramach władze płacą nawet 80 proc. przeciętnej pensji pracownika. Poziom tego wsparcia będzie jednak stopniowo obniżany w kolejnych miesiącach, aż do całkowitego wygaśnięcia z końcem października i wielu ekspertów obawiało się, że może to doprowadzić do fali zwolnień.

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oceniła, że wskaźnik bezrobocia w Wielkiej Brytanii może podnieść się z obecnie rekordowo niskiego poziomu poniżej 4 proc. nawet do blisko 15 proc. To byłby najgorszy wynik od lat 30. ubiegłego wieku.

Występując w środę w parlamencie, Sunak przyznał, że choć to "najpilniejsze z wyzwań, z którymi się mierzymy" to - jak podkreślił - "nigdy nie zaakceptuje tego, że to jest scenariusz, którego nie da się uniknąć". Szef resortu finansów zapowiedział także szacowaną na dwa miliardy funtów interwencję, która ma na celu pokryć koszty kształcenia zawodowego i praktyk młodych Brytyjczyków, a także m.in. programy wspierające ocieplenie domów. Czasowo zawieszone zostaną także podatki płatne przy sprzedaży domu, jeśli wartość nieruchomości nie przekroczy 500 tys. funtów.

Charyzmatyczny polityk

40-letni Sunak jest jednym z najlepiej ocenianych polityków w trakcie obecnego kryzysu i jest wymieniany jako główny faworyt do zastąpienia w przyszłości Borisa Johnsona na stanowisku premiera Wielkiej Brytanii. To o tyle zaskakujące, że ten były analityk banku inwestycyjnego Goldman Sachs był jeszcze do początku tego roku relatywnie nieznaną postacią, bez doświadczenia na wyższych stanowiskach w administracji publicznej. W połowie lutego niespodziewanie zastąpił na w resorcie finansów Sajida Javida, który odszed z rządu po osobistym konflikcie z najbliższym doradcą Johnsona, Dominiciem Cummingsem.

Odważne ruchy Sunaka w walce z kryzysem finansowym - w tym szereg bezprecedensowych programów ratujących miejsca pracy - a także wyjątkowa charyzma przy wystąpieniach publicznych sprawiły jednak, że szybko przykuł on uwagę komentatorów. Jak wskazywano, jego propozycje - wyjątkowo popularne wśród wyborców - są jednak sprzeczne z tradycyjnym rygorystycznym podejściem fiskalnym charakteryzującym rządzącą Partię Konserwatywną.

Część komentatorów podkreśla, że na razie mający hinduskie korzenie polityk korzysta z sympatii opinii publicznej, bo zapowiada zwiększanie wydatków politycznych i bezpośrednich transferów finansowych, ale będzie musiał wkrótce przedstawić propozycje dot. zbilansowania budżetu. Łącznie szacuje się, że dotychczasowe programy wsparcia ze strony brytyjskiego rządu kosztowały około 190 miliardów funtów, a zadłużenie może w obecnym roku finansowym przekroczyć nawet 300 miliardów funtów; najwięcej od drugiej wojny światowej.

Według szacunków, Wielka Brytania będzie jednym z najmocniej dotkniętych kryzysem koronawirusa krajów w Europie z obniżką PKB sięgającą nawet 10 proc. w skali roku. Przedstawiciele biznesu w znacznej mierze pozytywnie przyjęli rządowe plany, ale szefowa Konfederacji Brytyjskiego Przemysłu (CBI) Carolyn Fairbairn zastrzegła, że wiele firm będzie najprawdopodobniej potrzebować dalszego wsparcia z publicznych środków.

Szef związku Unite Len McCluskey wytykał z kolei, że "informacje o zwolnieniach latają niczym konfetti, więc potrzebujemy tego, aby minister powstrzymał to za sprawą propozycji legislacyjnych".

W podobnym tonie wypowiedzieli się liderzy opozycyjnej Partii Pracy, którzy kpili, że zamiast składanych obietnic o wizjonerskim programie reform na wzór "Nowego Ładu" (New Deal - ang.) Franklina Delano Roosevelta będzie mogła co najwyżej dostać zniżkę na posiłek (Meal Deal - ang.).

„Frankfurter Allgemeine Zeitung" komentuje: „«Kobieta z parytetu» pozostanie w CDU kontrowersyjna. Również kompromis, który teraz został mozolnie wypracowany, budzi zastrzeżenia. Dotyczą one tego, że w każdym przypadku może chodzić już nie o kwalifikacje, tylko o realizację parytetu.(…) Dotąd siłą CDU było to, że partia oferowała podium obu stronom – zwolennikom parytetu i jego przeciwnikom. Teraz robi kolejny krok w stronę parytetu, bo argument, że udział kobiet w gremiach i parlamentach rośnie samoistnie w czasach równouprawnienia, jest po prostu nieprawdą. Dla CDU stało się to kwestią władzy, bo w obliczu konkurencji ze strony Zielonych do głosowania na partię mogą zniechęcić się kobiety. Nagle parytet oznacza pragmatyzm”.

Ekonomiczny dziennik „Handelsblatt" uważa, że „debata jest spóźniona, ponieważ dziś już nie chodzi o szybkie pozbywanie się dawnego, rozpowszechnionego wśród mężczyzn, wizerunku kobiet jako «kur domowych przy piecu». Chodzi o przeżycie partii politycznych w XXI wieku. Troska, że po odejściu kanclerz Angeli Merkel i szefowej partii Annegret Kramp-Karrenbauer CDU może być znowu klubem starszych panów, jest uzasadniona. Prawdziwym problemem nie jest męska ekonomia, tylko struktury.”

Rewolucję w partii chadeckiej komentują także gazety regionalne. „Jeszcze kompromis w CDU nie był publicznie znany, a już krytycy zajęli stanowisko przeciwko parytetowi” – czytamy w „Allgemeine Zeitung" z Moguncji. „Szefowa partii Kramp-Karrenbauer musi jeszcze wielu przekonać, jeśli na koniec swojej kadencji chce rzeczywiście odnotować osiągnięcia na rzecz parytetu. Bądź co bądź chce się powiedzieć, że CDU zrobiła krok do przodu we własnej modernizacji, chociaż właśnie to w oczach wielu członków partii jest początkiem końca. Niemal równocześnie z decyzją CDU rząd w Berlinie zdecydował o faktycznej realizacji i promowaniu strategii równouprawnienia mężczyzny i kobiety, co minister ds. rodziny Giffey świętuje jako kamień milowy. A przecież powinno to być oczywistością. W ten sposób dwie decyzje, które powinny cieszyć kobiety w Niemczech w roku 2020, pokazują przede wszystkim to, że jest jeszcze wiele do zrobienia” – pisze dziennik.

„Hannoversche Allgemeine Zeitung" zauważa, że parytet w CDU to na razie propozycja – jedna z ostatnich ustępującej szefowej partii Annegret Kramp-Karrenbauer, która w swoim krótkim okresie przewodnictwa dokonała małej rewolucji. Potwierdzenie przez kongres partii będzie jednym z pierwszych zadań nowego szefa CDU. I byłby to zły początek, jeśli nowy lider kilka miesięcy przed wyborami do Bundestagu zlekceważyłby to żądanie”.

W szeregu niemieckich landów trwają wakacje. Chociaż wiele osób zapowiedziało, że spędzi tegoroczny urlop w Niemczech, wiele osób wybiera się też za granicę, niekiedy z mieszanymi uczuciami. Liczba infekcji rośnie bowiem znów w niektórych popularnych krajach wakacyjnych. Nie wiadomo też dokładnie, jak bezpieczne są loty lub przejazdy pociągami w pełnych przedziałach. Czy lepiej jest anulować podróż i zostać w domu? Czy istnieje wręcz ryzyko, że fala podróży latem będzie odpowiedzialna za drugą falę koronawirusa na jesieni?

Informacje dochodzące z wielu uczęszczanych regionów w Europie mogą podsycić niepewność, czy wakacje za granicą to naprawdę dobry pomysl. Z Chorwacji nadchodzą aktualnie doniesienia, ze ten popularny cel turystyczny walczy z drugą falą infekcji, a liczba nowych infekcji znacznie wzrasta. Dlatego władze austriackie określają wyjazdy do Chorwacji jako obciążone „wysokim ryzykiem”. Sąsiedni kraj, Słowenia, usunął nawet Chorwację z listy bezpiecznych krajów, a sam miał ostatnio wzrost liczby zakażeń.

Hiszpania znów zamknęła kilka miast, Katalonia wprowadziła nawet nakaz noszenia maseczek wszędzie w miejscach publicznych. Włochy rozważają obowiązkowe hospitalizowanie chorych na Covid-19, którzy nie chcą poddać się leczeniu, aby zapobiec ponownemu wybuchowi pandemii. Górna Austria ponownie wprowadza obowiązek noszenia maseczki z powodu rosnącej liczby nowych infekcji, a w Grecji stwierdzono infekcje u kilkudziesięciu turystów, którzy przybyli z Bułgarii.

Hotspoty głównie z dala od regionów turystycznych

Trzeba jednak także uwzględnić, gdzie występują infekcje. W Hiszpanii, podobnie jak w rolniczych regionach Niemiec, jak podaje portal informacyjny ARD tagesschau.de, infekcje mnożą się wśród zagranicznych robotników sezonowych ze względu na ich złe warunki mieszkaniowe na farmach. Jest to bez wątpienia problem, ale niekoniecznie dla turystów spędzających wakacje w Hiszpanii. Rosnąca liczba nowych infekcji jest często spowodowana lokalnymi epidemiami w regionach, w których turyści rzadko się pojawiają. Ale tylko dlatego nie wolno się czuć zbyt pewnie i bezpiecznie w miejscu wakacyjnym.

Trzeba trzymać się tych samych zasad, co w domu: unikać tłocznych imprez w zamkniętych pomieszczeniach i utrzymywać dystans. Na przykład wybuch infekcji w regionie La Mariña w hiszpańskiej prowincji spowodowany był imprezowaniem młodych ludzi w pubach. Korespondent ARD Clemens Verenkotte uważa właśnie takie zachowanie za powód, dla którego stolica Chorwacji stała się hotspotem infekcji. „Przeważnie młodzi ludzie chodzą do klubów i na imprezy. I naprawdę nie ma nikogo w tej grupie wiekowej, kto by się przejmował koronawirusem” - powiedział w rozmowie ze stacją Radioeins.

Ryzyko niewiele wyższe niż w domu

Sytuacja może się szybko zmienić, ale w obecnej chwili można założyć, że turyści, którzy zachowują się rozsądnie, przestrzegają dystansu i wymagań dotyczących maseczek itp., nie są w większym stopniu narażeni na infekcje na wakacjach niż w domu. Ważne jest, aby wcześniej dowiedzieć się, jaka jest sytuacja epidemiczna w miejscu docelowym i jakie zasady tam obowiązują.

Największe ryzyko: droga do celu

Największe ryzyko występuje prawdopodobnie w samolocie, pociągu lub autobusie w drodze do wakacyjnego celu i z powrotem – co do tego zgodni są wirusolodzy. Wtedy przebywa się z wieloma ludźmi w zamkniętej przestrzeni, częstokroć bez możliwości zachowania bezpiecznej odległości. Może to być również niebezpieczne podczas podróży samolotem pomimo filtrów Hepa, które wyłapują wirusy, na przykład, jeśli wentylacja nie jest uruchomiona przed wylotem. Ale można zarazić się także podczas przelotu, zwłaszcza gdy wszystkie miejsca są zajęte.

Wirusolog Jonas Schmidt-Chanasit powiedział w rozmowie z Deutschlandfunkiem: - Im dłużej się leci, tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia transmisji.

Nie wiadomo jeszcze, jak rozwinie się sytuacja w regionach wakacyjnych w szczycie sezonu. Czy sytuacja wymknie się spod kontroli, władze nie zareagują wystarczająco szybko w przypadku infekcji lub podróż samolotem okaże się być bardziej niebezpieczna niż się oczekiwało. Jedno jest pewne, że nowe infekcje wzrosną, co będzie ceną za swobodę podróżowania w pandemii. W tej chwili można jednak założyć, że urlopowicze w kraju, dla którego nie ma ostrzeżenia o podróży, nie mają o wiele większego ryzyka infekcji niż w domu. Zdrowy rozsądek dyktuje jednak, by po powrocie z wakacji przez dwa tygodnie jeszcze ograniczać kontakty towarzyskie, fundując sobie prywatną mini-kwarantannę.

(ARD,DPA/ma)

Do tragedii doszło 19 listopada 2019 roku podczas wykładu w prywatnej klinice w Berlinie. 59-letni Fritz von Weizsaecker, syn byłego prezydenta Niemiec, był tam ordynatorem. Podczas publicznego wykładu 57-letni sprawca zajmował miejsce w pierwszym rzędzie, kiedy nagle poderwał się z miejsca i ugodził von Weizsaeckera nożem w szyję.

Przypadkiem obecny wśród publiczności policjant próbował zatrzymać napastnika i został poważnie ranny.

Nie żałował

Podczas procesu napastnik ani razu nie okazał skruchy. Na końcu powiedział: „Klamka zapadła”. Z powodu zabójstwa von Weizsaeckera i usiłowania zabójstwa policjanta sąd krajowy w Berlinie skazał go na 12 lat pozbawienia wolności. Ponadto zarządził umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym.

Mężczyzna działał podstępnie i z niskich pobudek – uzasadnili sędziowie. Ponieważ sprawca cierpi na zaburzenia psychiczne, które według ekspertyzy znacznie zmniejszyły jego zdolność do kierowania własnym zachowaniem, nie otrzymał kary dożywotniego więzienia.

Wyrok nie jest jeszcze prawomocny.

Zemsta za Wietnam

Niemcy byli wstrząśnięci zabójstwem syna byłego prezydenta Niemiec. Kanclerz Angela Merkel mówiła o „wielkim ciosie dla rodziny von Weizsaeckerów”.

Jak ustaliła prokuratura, motywem zabójstwa była nienawiść do rodziny von Weizsaeckerów, a szczególnie do byłego prezydenta Niemiec, Richarda von Weizsaeckera (1984-1994). Sprawca, pracownik centrum logistyki, chciał pomścić ofiary wojny w Wietnamie. Odniósł się w ten sposób do roli, jaką w latach 60. Richard von Weizsaecker odegrał w koncernie chemicznym Boehringer Ingelheim.

Według prokuratury nie było to jednak polityczne morderstwo. – Był to pozbawiony sensu czyn człowieka z niemałymi zaburzeniami psychicznymi – powiedziała prokurator Silke van Sweringen. W rzeczywistości chodziło mu o „wyrwanie się przez to z bagna codzienności”.

Prokuratura żądała kary 14 lat więzienia i pobytu w szpitalu psychiatrycznym.

Celem była zemsta

Rozprawa zajęła osiem dni procesowych, podczas których zabójca był zamknięty w pomieszczeniu z kuloodpornej szyby. Kluczowym punktem w procesie była poczytalność oskarżonego.

Już na miejscu zbrodni przyznał się on do winy, nie okazując żadnej skruchy i nie mając żadnych wątpliwości. Twierdził nawet, że jeśli by tego nie zrobił, skończyłby marnie. Ponieważ nie miał dojścia do byłego prezydenta, celem ataku stała się jego rodzina. Jak przyznał, nie uczynił tego z szaleństwa, tylko z politycznego przekonania.

Atak na rodzinę von Weizsaeckera był od 30 lat jego „życiowym celem” - mówił.

Przepełniony nienawiścią

Adwokaci oskarżycieli posiłkowych, w tym siostry zamordowanego Beatrice von Weizsaecker, przyznali, że mężczyzna jest w dalszym ciągu niebezpieczny i przepełniony nienawiścią do rodziny byłego prezydenta.

Podczas rozprawy oskarżony co rusz ingerował w mowy i zakłócał przesłuchanie świadków. Określił siebie jako neurotyka, który zmaga się z natręctwami, byłego nazistę i życiowego bankruta. Uznał jednak, że ekspert od psychiatrii źle zinterpretował jego działanie. Sam skazany twierdził, że nie jest chory.

(DPA/dom)

Tylko w czerwcu płonące na Syberii lasy spowodowały emisję do atmosfery szacunkowo 59 megaton CO2 – o sześć megaton więcej niż w tym samym miesiącu ubiegłego roku. Poinformowali o tym eksperci europejskiego Programu Obserwacji Ziemi Copernicus. Jest to najwyższa emisja odnotowana w ciągu minionych 18 lat.

Rekordowe temperatury i susza panujące w arktycznej części Syberii sprzyjają rozprzestrzenianiu się ognia. Szczególnie dotknięte są regiony Jakucji i Czukotki. Klimatolodzy odnotowują ponadto w częściach Syberii temperatury przekraczające o 10 stopni średnie temperatury czerwca.

Organizacja ochrony środowiska Greenpeace mówi o temperaturach sięgających w niektórych miejscach 38 st. Celsjusza. Jak podali tymczasem naukowcy z europejskiej służby monitorującej zmiany klimatu Copernicus Climate Change Service (C3S), średnie temperatury w arktycznej części Syberii przekraczały w czerwcu o pięć st. Celsjusza normalne wartości, a tym samym o jeden st. Celsjusza dotychczas mierzone, najwyższe temperatury czerwca (2018 i 2019).

Największe anomalia na świecie

W skali globalnej Syberia wykazuje największe anomalie pogodowe. – Tym, co budzi największy niepokój, jest to, że Arktyka ociepla się szybciej niż reszta świata – powiedział Carlo Buentempo, dyrektor C3S przy Europejskim Centrum Prognoz Średnioterminowych (ECMWF).

Sytuację panującą obecnie na Syberii zaostrzają jeszcze nieustanne, silne wiatry, a ponadto niski poziom pokrywy śnieżnej i wilgotności. Przede wszystkim właśnie susza przyczyniła się do ogromnej liczby pożarów, głównie na północnym wschodzie Syberii.

Na początku lipca pożary rozprzestrzeniły się na powierzchni obejmującej ponad dwa miliony hektarów. We wtorek, 7 lipca, po raz pierwszy od wielu dni obszar ten nie przekraczał miliona hektarów.

W siedmiu regionach Syberii wprowadzono stan nadzwyczajny. Natomiast w najbardziej odległych regionach, gdzie nie żyją ludzie, władze ze względu na koszty rezygnują z gaszenia pożarów.

Dodatkowe ryzyko dla chorych na COVID-19

Według Greenpeace w sumie sytuacja była na początku lipca bardziej dramatyczna niż w tym samym czasie ubiegłego roku. Od początku 2020 spłonęło już 8 mln hektarów tajgi. Dla porównania: w całym 2019 roku było to 15 mln hektarów, powierzchnia ponad dwukrotnie większa od Bawarii. Greenpeace zarzuca rosyjskim władzom, że nie wyciągnęły żadnych wniosków z katastrofy pożarów w 2019 roku i ignorują zmiany klimatu.

„Jest duże prawdopodobieństwo, że tragedia w lasach Syberii będzie się powtarzała”, uważa Greenpeace. Także miasta i wsie mogą znowu pogrążyć się w dymie. W czasach pandemii koronawirusa jest to szczególnie niebezpieczne, ponieważ w szpitalach nadal leczonych jest wielu pacjentów z COVID-19.

(DPA/stas)

Świat prezydenta USA jest ograniczony i uproszczony: percypuje tylko to, co mu odpowiada. Usuwa z otoczenia ludzi, których poglądy mu nie pasują. Krytykę karze wyrzuceniem. Fakty, które zakłócają jego polityczne kalkulacje, ignoruje – czasami ze śmiertelnym skutkiem.

Jego polityczny program jest dość skromny: daje tym, którzy i tak już mają dużo, żeby jeszcze bardziej się wzbogacili. Stara się zadowolić skrajne grupy religijne, aby zapewnić sobie ich poparcie w wyborach.

Taktyka sprawdzała się przez długi czas

Ta taktyka działała do czasu, aż nie zaczęła się pandemia koronawirusa. Gospodarka hulała, podrasowana stopa bezrobocia prezentowała się okazale, a trzon jego zwolenników cieszył się z silnego męża stanu w Białym Domu, który dopiero pokazał światu, jak wspaniałe są Stany Zjednoczone, gdy dbają przede wszystkim o własny interes.

A potem z dnia na dzień pojawił się zabójczy wirus. Niewidoczny i nieprzewidywalny. I nagle zachwiał się złoty domek z kart 45. prezydenta USA.

Podczas gdy cały świat dyskutował o tym, jaki rygor pomoże w zwalczaniu wirusa, Trump od samego początku odmawiał przyjęcia do wiadomości realiów. Zachowywał się jak prezenter swojego reality show w telewizji, do którego wyłącznie on sam pisze scenariusz.

Cyniczne wyrachowanie

Od pierwszego dnia pandemii, wraz z gronem swoich doradców, w brutalnie cyniczny sposób gotów był poświęcić starych i chorych, aby przypadkiem złe wyniki ekonomicznie nie zagroziły jego reelekcji. Wszystko powinno zostać po staremu: nie trzeba zamykać sklepów, nie ryzykować spadku obrotów. Ale potem z Nowego Jorku zrobiło się piekło. Najpóźniej wtedy Trump powinien był wziąć na siebie odpowiedzialność i na pierwszym miejscu postawić zdrowie obywateli USA. Powinien był promować noszenie maseczek i utrzymywanie dystansu, aby zapobiec tragedii.

Wszystko zostało upolitycznione

A tu nic z tych rzeczy. Twardziel nie wymięka. Udało mu się nawet upolitycznić noszenie maseczek. Ze wszystkiego robi się polityczną deklarację. Jest to także jeden z powodów, dla którego wielu Republikanów początkowo myślało, że maseczki są czymś dla demokratycznych mięczaków. Wirus mógł się swobodnie rozprzestrzeniać, szczególnie w stanach zdominowanych przez Republikanów.

To, co miało chronić gospodarkę, obróciło się w całkowite przeciwieństwo. Pandemia szczególnie uderzyła w stany o luźnych regułach bezpieczeństwa. Czyli te regiony Ameryki, gdzie polityczni decydenci nie widzieli szansy na ograniczenie tak zwanych indywidualnych swobód, bez ogromnej utraty popularności. Także z tego powodu, że wielu z nich czuło poparcie prezydenta, który wciąż próbuje interpretować to wszystko jako atak swoich wrogów.

Rosnąca krytyka ze strony Republikanów

Jednak w ciągu ostatnich kilku dni cały ten zakłamany świat Trumpa zaczął się sypać. Warunki są katastrofalne, szczególnie w regionach, gdzie Trumpowi bardzo potrzebna byłaby reelekcja. Szpitale już teraz doszły tam do kresu swoich możliwości, a należy się spodziewać, że po ubiegłym świątecznym weekendzie liczba zakażonych będzie nadal rosła.

Burmistrzowie i gubernatorzy sami wprowadzają nakaz noszenia maseczek, nawet w stanach, takich jak Teksas. Na wiece wyborcze Trumpa przychodzi mniej ludzi, a jego rasistowskie wypowiedzi, którymi próbuje odwrócić uwagę od groźnej sytuacji, wywołuje u wielu wręcz odwrotny skutek. Coraz więcej Republikanów otwarcie krytykuje Trumpa i ostrzega przed jego ponownym wyborem.

W przeciwieństwie do samego prezydenta u wielu obywateli zdaje się następować przebudzenie. Strach przed ciężką chorobą, a być może nawet śmiercią lub utratą bliskich przez COVID-19 staje się coraz bardziej widoczny w kraju, który prawie cztery lata temu wybrał Donalda Trumpa na prezydenta.

Jedenaście godzin miała trwać dyskusja na temat wprowadzenia w CDU wiążącego, 50-procentowego parytetu płci. Jak informuje agencja DPA, w środę rano (08.07.2020) komisja statutowa partii doszła do porozumienia. Zgodnie z nim stopniowo będzie zwiększany udział kobiet w zarządach partii. I tak od stycznia 2021 roku kobietom ma być w nich zagwarantowane przynajmniej 30 procent miejsc, od 1 stycznia 2023 – 40 procent miejsc i od 1 stycznia 2025 – 50 procent.

Regulacja ta obejmuje wszystkie zarządy partii, począwszy od okręgowych, skończywszy na ustalaniu list osób kandydujących w wyborach do krajowych parlamentów, Bundestagu i Parlamentu Europejskiego.

26 procent kobiet w CDU

Można odstąpić od tej regulacji, jeżeli okaże się, że nie ma wystarczającej liczby kandydatek ubiegających się o miejsce w zarządzie partii. A może się tak zdarzyć, bo kobiety stanowią obecnie tylko 26 procent wszystkich członków CDU.

O ile wymóg reprezentacji kobiet nie mógłby być spełniony, odpowiednie stanowisko ma pozostać nieobsadzone. W przyszłości przewodniczący zarządów okręgowych partii mają mieć obowiązek informowania o odsetku kobiet w swoich ugrupowaniach i krokach, jakie podejmują do polepszenia sytuacji.

Uregulowanie dostępu kobiet do kierowniczych stanowisk partyjnych jeszcze nie jest definitywnie zamknięte, bo ostateczna decyzja ma zapaść na kongresie CDU w grudniu 2020. Już jednak podniosły się krytyczne głosy, przede wszystkim z gospodarczego skrzydła partii.

„Potrzebujemy więcej kompetencji, bez względu na płeć”

O większą reprezentację kobiet w kierownictwie CDU od lat opowiada się także chadecka organizacja kobiet (Frauenunion), ale i panie piastujące w niej najwyższe stanowiska, wśród nich szefowa partii Annegret Kramp-Karrenbauer i kanclerz Angela Merkel.

W innych partiach, takich jak Zieloni, SPD, ale i siostrzanej partii CDU – bawarskiej CSU, obowiązują regulacje idące znacznie dalej niż w Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Zasada parytetu dla kobiet, zawarta w statucie CDU, ogranicza się do 33 procent. W partii Zielonych na czołowych stanowiskach obowiązuje zasada parytetu płci.

Plany parytetu ostro skrytykowało przede wszystkim gospodarcze skrzydło CDU. Szefowa związanego z chadecją stowarzyszenia gospodarczego Wirtschaftsrat Astrid Hamker powiedziała, że jest wątpliwe, by dyskusja taka była w ogóle potrzebna w chwili, gdy kobiety z CDU piastują takie stanowiska, jak kanclerz, szefowa partii, przewodnicząca Parlamentu Europejskiego i trzy szefowe resortów.

W przedsiębiorstwach nie można narzucić z góry kluczowych stanowisk. Tak samo jest w przypadku kandydatek w partii. Alexander Mitsch, stojący na czele nieformalnej, konserwatywnej struktury w ramach CDU „Unii dla Wartości” (Werteunion) napisał na Twitterze, że CDU powinna się lepiej koncentrować na ściąganiu do polityki „więcej kompetencji i doświadczenia zawodowego”, niezależnie od płci.

(Reuters/stas)

– Prawa podstawowe są pierwszą rzeczą, która jest mi bliska w czasie prezydencji – powiedziała kanclerz Niemiec Angela Merkel, przemawiając w Parlamencie Europejskim. To fundament, na którym opiera się Europa – podkreśliła. W czasie pandemii koronawirusa te prawa podstawowe zostały częściowo ograniczone. Decyzja ta – jak przyznała szefowa niemieckiego rządu – była dla niej osobiście bardzo trudna.

„Wierzę w Europę”

Angela Merkel podkreśliła również, że pandemia „nigdy nie może być pretekstem do podważania zasad demokracji”. – Wierzę w Europę. Jestem przekonana do Europy, nie tylko jako spuściźny przeszłości, ale jako nadziei i wizji przyszłości – dodała.

Merkel po raz pierwszy w czasie pandemii wyjechała za granicę, by w Parlamencie Europejskim przedstawić cele niemieckiej prezydencji w Radzie UE. W Brukseli spotkała się także z przewodniczącym Parlamentu Europejskiego Davidem Sassolim.

Porozumienie w połowie lipca?

1 lipca Niemcy przejęły półroczne przewodnictwo w gronie 27 krajów UE. Szefowie państw i rządów krajów Unii będą próbować 17 i 18 lipca w Brukseli osiągnąć porozumienie w sprawie pakietu finansowego o wartości ok. 1,7 biliona euro do 2027 roku.

Pakiet ten ma objąć także fundusz odbudowy służący przezwyciężeniu kryzysu gospodarczego wywołanego pandemią COVID-19.

(DPA, AFP, ARD/dom)

Przed żadnym innym narodem podwoje całego świata nie stoją takim otworem jak przed Japończykami. Mogą oni bez jakichkolwiek przeszkód – bez uwzględnienia aktualnych wymogów epidemicznych – wjechać do 191 krajów świata. Tak wynika z tegorocznego rankingu na ten temat, który zestawiła londyńska kancelaria adwokacka Henley & Partners (henleypassportindex.com) . Firma ocenia między innymi dane rynkowe międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego (IATA) i udziela porad podróżnym na temat wymogów wizowych i paszportowych.

Na drugim miejscu uplasował się Singapur (190) a następnie Niemcy i Korea Południowa, które zajęły trzecie miejsce z 189 krajami, z którymi obowiązuje je ruch bezwizowy lub wizę uzyskuje się przy wjeździe. W rankingu Polska zajmuje 11. miejsce, wraz z Litwą i Słowacją. Stany Zjednoczone zajmują miejsce 7., a zestawienie to zamyka Afganistan na miejscu 109.

Pandemia zatrzęsła światem

Ranking ten obecnie postawiła jednak na głowie światowa pandemia koronawirusa. Na przykład posiadacze amerykańskich paszportów czy paszportów szeregu innych krajów nie mogą obecnie wjechać na obszar Unii Europejskiej.

Obywatele szeregu krajów azjatyckich, jak zaświadcza ranking londyńskiej kancelarii, mają największą swobodę podróżowania. Prymat Japonii rząd w Tokio uznaje za świadectwo wiarygodności, jaką Japonia cieszy się na arenie międzynarodowej. Japonia jest nie tylko potentatem numer trzy w światowej gospodarce, ale jest również uważana za jeden z najbezpieczniejszych krajów na świecie.

Ponieważ Japonii udało się opanować pandemię, została uznana przez UE jako jeden z zaledwie 14 krajów pozaeuropejskich, których obywatele mogą ponownie wjechać do UE od 1 lipca. Japończycy ze swej strony są dużo bardziej restryktywni: jak dotąd nie wpuszczają do kraju żadnych obcych, nawet tych, którzy mają tam stałe prawo pobytu. Japonia jest jedynym krajem G7 z takimi surowymi zasadami.

(DPA/ma)

„Rafał Trzaskowski jest w «trybie bojowym». Tak prezydent Warszawy określił swój aktualny nastrój. Ale przed drugą turą w niedzielę w tym trybie jest także wielu wyborców. Do tego stopnia, że na spotkaniach przedwyborczych co rusz dochodzi do rękoczynów” - czytamy w środowym (08.07.2020) wydaniu niemieckiej gazety „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

Warszawski korespondent dziennika zauważa, że zarówno urzędujący prezydent Andrzej Duda, jak i ubiegający się o funkcję Rafał Trzaskowski, przekonują, że niedzielne głosowanie zadecyduje o losach Polski. „Obaj mają rację. Wybierany na pięć lat prezydent jest w Polsce filarem konstrukcji państwa. Jego uprawnienia bliższe są prezydentowi we Francji, niż w Niemczech” - tłumaczy.

Obrońca prowincji?

Autor dodaje, że wybory samorządowe w 2018 roku były dla opozycji „pierwszą iskierką nadziei” wskazującą, że kierowane przez Jarosława Kaczyńskiego Prawo i Sprawiedliwości nie jest wszechmocne. „Od tego momentu polskie średnie i duże miasta, z ich pewnymi siebie prezydentami, stały się bastionami oddolnej demokracji. Trzaskowski stawia w wyborach na tę kartę” - czytamy.

Gazeta zauważa, że Trzaskowski przedstawia się w kampanii jako obrońca prowincji przed centralistycznymi zakusami władzy w Warszawie. Zdaniem autora, w zasadzie byłby to temat dla Prawa i Sprawiedliwości, uważającej się za partię zwykłego, małego człowieka.

„Także w innym punkcie Trzaskowski stara się podebrać rządzącym ważny temat, a mianowicie temat silnego państwa. Dyskusje o tym, jak stworzyć wydajne, sprawiedliwe, uważne, bliskie obywatelom i możliwie oszczędne państwo trwają w Polsce od 1989 roku. Trzaskowski obrócił tę sprawę przeciwko swojemu konkurentowi Dudzie, zarzucając mu, że jest jedynie marionetką prezesa partii Jarosława Kaczyńskiego”.

„On sam przekonuje, że będzie silną, niezależną i prawdziwie ponadpartyjną głową państwa, która będzie patrzyć na ręce rządzącym”. Zdaniem autora wydaje się to realistyczne, nie tylko ze względu na to, że rządzi obecnie Prawo i Sprawiedliwość. „Generalnie PO (…) nie jest partią wodzowską jak PiS. Trzaskowski jest od roku jednym z jej czterech wiceprzewodniczących”.

Bojowe nastroje

Gazeta dodaje, że w przypadku zwycięstwa Trzaskowskiego można spodziewać się próby zablokowania najbardziej kontrowersyjnych zmian np. w wymiarze sprawiedliwości. „Chce jednak zachować rewolucyjne jak na Polskę świadczenie 500 plus, ani nie zamierza podnosić wieku emerytalnego”.

Analizując możliwy przepływ głosów pomiędzy elektoratami Trzaskowskiego i Szymona Hołowni, autor spodziewa się wyrównanego rezultatu w niedzielnych wyborach. „Wyborcy są w bojowych nastrojach, ale bynajmniej nie wszyscy są w nastroju na zmianę” – czytamy we „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

Tydzień po rozpoczęciu się niemieckiej prezydencji w Radzie UE kanclerz Angela Merkel przedstawi w Parlamencie Europejskim jej program. Oczekiwania są wysokie. Polityk FDP i wiceprzewodnicząca PE Nicola Beer nalegała na Merkel, by wykorzystała historyczną szansę objęcia przez Niemcy wiodącej woli w Europie.

Merkel wystąpi przed eurodeputowanymi w środę po południu (8.07.2020), po czym przewidziana jest dyskusja. Wieczorem kanclerz i wiodący politycy UE chcą rozmawiać na temat budżetu Unii na lata 2021-27 i planowanego programu odbudowy gospodarki po koronakryzysie.

Konieczne rozmowy w cztery oczy

Wypracowanie kompromisu w sporze dotyczącym unijnego planu odbudowy jest jednym z priorytetów niemieckiej prezydencji. Obok budżetu UE, który na lata 2021-2027 ma wynosić 1,1 biliona euro, Komisja Europejska zaproponowała utworzenie dodatkowego instrumentu ożywienia gospodarczego – opiewającego na 750 mld euro w grantach i pożyczkach Funduszu Odbudowy.

Szczegóły tego planu budzą jednak kontrowersje. To też jeden z powodów podróży Merkel do Brukseli. Jak zauważa dziennikarz „Tagesschau”: „Szarpiące nerwy rokowania są trudne do pomyślenia w wideokonferencji. Doświadczeni negocjatorzy UE wiedzą, że często są potrzebne do nich długie noce z ciągle nowymi rozmowami w cztery oczy albo i sześć. A te prowadzi się najlepiej z wymaganym koronawirusem dystansem, ale osobiście”.

Zapobiec „niebezpiecznej erozji UE”

Merkel zabiega o osiągnięcie porozumienia na szczycie UE w Brukseli 17 i 18 lipca. Polityk FDP Beer apelowała do kanclerz, by zadbała o mądry kompromis. Nie można szykować gruntu dla tych, którzy krzyczą najgłośniej. „Fundusz odbudowy w formie czystego pakietu subwencji mógłby spowodować w sceptycznych państwach członkowskich co najmniej równie niebezpieczną erozję polityki europejskiej, jak druga skrajność”, powiedziała Beer agencji DPA.

Wiceszefowa PE apelowała także do Merkel o „wykucie europejskiego konsensusu” w kwestii lepszej ochrony zewnętrznych granic UE i znalezienia wspólnych standardów w polityce azylowej. „Nierozwiązany, stały konflikt między państwami członkowskimi w zakresie polityki azylowej i migracyjnej znacznie osłabił europejskiego ducha”, ostrzegła Beer.

Merkel będzie prowadziła w Brukseli także szereg rozmów z politykami UE, między innymi z przewodniczącym Rady Europejskiej Charlesem Michelem i szefem PE Davidem Sassolim. Na zaplanowane na wieczór spotkanie ws. unijnego budżetu przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen zaprosiła, obok kanclerz Merkel, także Michela i Sassolego.

Sześciomiesięczna niemiecka prezydencja w Radzie UE trwa do końca roku. Jej punktami ciężkości są, obok pakietu pomocy finansowej jako instrumentu ożywienia gospodarczego, dalsze rozmowy z Wielką Brytanią na temat przyszłych stosunków handlowych oraz ochrona klimatu, digitalizacja i polityka migracyjna.

(dpa, tagesschau.de/stas)

Zdaniem "Pforzheimer Zeitung":

"Nic nie odciążyłoby policji bardziej niż badania, które wykazałyby to, o czym Seehoferowi wydaje się, że wie już od dawna: rasizm jest w szeregach policji czymś incydentalnym i wyjątkowym. Tymczasem jego kategoryczny sprzeciw wobec przeprowadzenia takich badań budzi pewne wątpliwości i podejrzenia. Albo rasizm w policji jest większy niż się przypuszcza i opinia publiczna nie powinna się o nim dowiedzieć; albo, co byłoby jeszcze gorsze, Seehofer po prostu nie chce wiedzieć, jak wygląda sytuacja w podległej mu policji. Tak czy siak, Seehofer wyrządza policji niedźwiedzią przysługę, bo większość niemieckiego społeczeństwa jej ufa, a takie badania mogłyby to zaufanie wzmocnić dodatkowo".

"Hessische Niedersaechsische Allgemeine" z Kassel zauważa:

"Od wielu lat niemieckiej policji wciąż zarzuca się rasizm i dyskryminację, chociaż zdecydowana większość policjantów nie ma z tym nic wspólnego. W oparciu o pojedyncze przypadki takich postaw, przede wszystkim na lewym skrzydle niemieckiego krajobrazu politycznego, wyciąga się pospieszne wnioski, że policja ma stały problem z rasizmem. Ten zarzut ma niewiele wspólnego z rzeczywistością, chociaż nie można wykluczyć, że jest słuszny wobec niektórych funkcjonariuszy. Obiektywne badania na ten temat mogłyby zadać kłam takim krzywdzącym twierdzeniom i oczyścić policję z niesłusznych zarzutów. Niestety, swoim dyletanckim postępowaniem Seehofer tylko dodatkowo zaostrzył sytuację i poważnie utrudnił przeprowadzenie rzeczowej dyskusji na ten temat".

Dziennik "Volksstimme" z Magdeburga pisze:

"Nie możemy pozwolić, żeby ludzi tonęli, apelują organizacje pomocowe i ponownie biorą na pokład statków ratowniczych więcej uchodźców na Morzu Śródziemnym. Minister spraw wewnętrznych Horst Seehofer uważa tę sytuację za niegodną. Jedno i drugie nie wzrusza zbytnio większości państw unijnych, przynajmniej od szczytu kryzysu uchodźczego w latach 2015/16. Wspólna, unijna polityka migracyjna leży w gruzach. Tylko Niemcy i kilka innych państw UE gotowych jest przyjąć u siebie część uchodźców uratowanych na Morzu Śródziemnym. Inne tego odmawiają i ani pieniędzmi, ani słowami nie można ich skłonić do zmiany stanowiska w tej sprawie"

"Rheinzeitung" z Koblencji też jest tego zdania:

"To skandal, że niektóre kraje UE odmawiają nawet minimum solidarności w polityce wobec uchodźców. A przecież ratowanie rozbitków na pełnym morzu jest pomocą, której nie można odmówić nikomu. To jasne, że UE złożona z 27 członków, jeśli chce być prawdziwą wspólnotą, nie może obarczyć ciężarem utrzymania uchodźców tylko trzech albo czterech państw wchodzących w jej skład. Tu pomóc muszą wszyscy. Na greckich wyspach Lesbos, Samos, Kos, Leros i Chios przebywa w obozach około 40 tys. uchodźców, chociaż obozy te są przygotowane na przyjęcie tylko 6 tys. osób. (...) Taka sytuacja jest krytyczna, nawet bez koronakryzysu, ale teraz jest krytyczna podwójnie. Europa naprawdę może uczynić coś więcej w tej sprawie".

"Frankfurter Rundschau" konkluduje:

"Wyobraźmy sobie, że na ulicy zasłabnie jakiś przechodzień. Od razu tworzy się wokół niego krąg ludzi, nikt mu nie pomaga. Ale jeden z nich woła, że takie zachowanie jest zawstydzające. Na pytanie, dlaczego on sam nie pospieszył z pomocą odpowiada, że przecież wszyscy inni też niczego nie zrobili. W ten sam sposób zachowuje się Horst Seehofer. Tylko, że tu nie chodzi o kogoś, kto zasłabł na ulicy, tylko o ludzi usiłujących przepłynąć Morze Śródziemne na łodziach i pontonach. Dlaczego Seehofer nie wykorzystuje niemieckiej prezydencji w UE do wystąpienia w ich sprawie z taką inicjatywą, z jaką Merkel i Macron wystąpili w sprawie odbudowy europejskiej gospodarki po koronakryzysie? Dlaczego woli wskazywać palcem na kraje takie jak Czechy, które nie kwapią się do udzielania pomocy uchodźcom, zamiast wystąpić samemu w roli wzorca do naśladowania? Odpowiedź na to pytanie jest równie prosta, co zawstydzająca: bo on sam też tego nie chce".

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Belgijski król Leopold II był jednym z najokrutniejszych władców, forsującym perwersyjny i zbrodniczy kolonializm. Podporządkowane sobie Kongo uczynił swoim prywatnym więzieniem, gdzie wyzyskiwano, nękano i poniżano ludzi. Książka Josepha Conrada „Jadro ciemności” opisuje okrutny reżim belgijskiego władcy. Nikt chyba nie wątpi w to, że taka osoba nie zasługuje już na pomniki.

Magazyn „Foreign Policy” napisał, że prezydent Chin Xi Jinping i jego nomenklatura wymyślili dalsze szykany, aby jeszcze bardziej gnębić i tak już uciskanych Ujgurów w północno-zachodniej części Chin. Według „Foreign Policy” Pekin zarządził sterylizację 14-34 proc. kobiet w wieku od 18 do 49 lat. W ten sposób chińskie władze chcą zdziesiątkować tę muzułmańską mniejszość i umocnić prymat głównej grupy etnicznej Han.

Powtórka najgorszych rozdziałów w historii Chin

Przypomina to eugenikę z najgorszych rozdziałów w historii ludzkości i powinno skłonić wolny świat do napiętnowania chińskiego autokraty Xi. Od dawna wiadomo już, że chińskie władze przetrzymują w obozach do dwóch milionów ujgurskich muzułmanów. W dokumentach, które przeciekły do redakcji „New York Timesa” z kręgów Partii Komunistycznej Chin, dyktator nakazuje „bezlitosne” traktowanie Ujgurów.

Podobnie jak wcześniej w przypadku Tybetańczyków, Chińska Republika Ludowa chce wymazać spuściznę narodu, który według Pekinu osiedlił się na chińskiej ziemi. Niezależnie od tego, jak przedstawia się to od strony historycznej, jest to wbrew prawom człowieka, jeśli burzy się świątynie i meczety, które są drogie tym ludziom, zabrania ich języka i narzuca im chińską kuratelę, by szpiegować i donosić, czy Ujgurzy są pobożnymi muzułmanami.

Hongkong – uciskane miasto

Na oczach całego świata, także w innym miejscu, w Hongkongu, chińskie władze pokazały, jak zastrasza się ludzi i skazuje ich na życie w dożywotniej niewoli. W tym autonomicznym mieście właściwie nadal obowiązują demokracja, praworządność i wolność słowa – przynajmniej do 2047 r., bo komunistyczne Chiny podpisały odpowiednie umowy. Mieszkańcy Hongkongu obecnie jednak są Kantończykami, a zatem w postrzeganiu Pekinu, podobnie jak Ujgurzy, są ludźmi podrzędnej klasy. Prezydent Xi wziął miasto w żelazne kleszcze.

„Neue Zürcher Zeitung” podała przed tygodniem wiadomość, że Pekin zamierza rozszerzyć swoje wpływy w regionie po ujarzmieniu mniejszości we własnym kraju. Potem, zgodnie z doniesieniem, które opiera się na zeznaniach naocznej świadek, KPCh weźmie na celownik Stany Zjednoczone, Japonię i Europę. Pekin jest zdeterminowany, aby ujarzmić resztę świata i utrzymać go w swoich ryzach.

Wszyscy boją się Chin

Xi Jinpinga można z powodzeniem porównać do króla Leopolda II, choćby dlatego, że Chińska Republika Ludowa, podobnie jak Belgia, nie spotkała się wówczas z żadnym znaczącym oporem. W każdym razie przedstawiciele krajów islamskich, którzy poskarżyli się w Pekinie, zostali upokorzeni i odesłani ze wskazaniem na ich zależność od nowego Jedwabnego Szlaku. Nikt nie ma odwagi stawić czoła Pekinowi i na całym świecie panuje strach przed Chinami, także w Niemczech.

Tutaj szokujące wydarzenia w Chińskiej Republice Ludowej nie doprowadziły jeszcze do żadnych zmian w polityce wobec Pekinu. W czasach, w których tak bardzo zależy nam na tym, by rozprawić się z dawnymi dyktatorami, despotami i oprawcami, nie powinniśmy tracić z oczu faktu, że ich duchowi spadkobiercy są aktywni także dziś: niszczą życie milionów ludzi i zagrażają naszej wolności.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

*Alexander Görlach mieszka w Nowym Jorku i jest członkiem seniorem Carnegie Council for Ethics in International Affairs oraz Senior Research Associate na Uniwersytecie Cambridge w Institute for Religion and International Studies. Z wykształcenia lingwista i teolog, był również stypendystą i gościem naukowym na Uniwersytecie Harvarda w latach 2014-2017, a także gościnnym stypendystą na National Taiwan University i City University of Hong Kong w latach 2017-2018.

Jako pierwsze o naszyjniku zalarmowały Niemcy. Składał się z trzech pasków z czarnej skóry i metalowej, srebrnej klamry. Sprowadzony został z Chin i sprzedawano go w zwykłym plastikowym woreczku. Potem badania wykazały, że zawiera toksyny, a konkretnie kadm, czyli szkodliwą substancję, która może uszkodzić nerki i kości, a w ostateczności powodować raka. Dzięki ostrzeżeniu Niemiec, wycofano go ze sprzedaży i powiadomiono o zagrożeniu wszystkich dotychczasowych nabywców.

Chińska biżuteria zgłoszona została za pośrednictwem tzw. programu RAPEX, czyli unijnego systemu wczesnego ostrzegania. Jego zadaniem jest zapobieganie lub blokowanie sprzedaży ryzykownych produktów na unijnym rynku.

Ponad dwa tysiące zgłoszeń

Z raportu opublikowanego we wtorek przez Komisję Europejską wynika, że z roku na rok skuteczność systemu rośnie. W ubiegłym roku za jego pośrednictwem zgłoszono 2243 produkty i podjęto 4477 działania. To o 10 proc. więcej niż w 2018 r. i aż o 63 proc. więcej niż pięć lat temu. W programie bierze udział 31 państw – cała Unia Europejska, ponadto Wielka Brytania, Norwegia, Islandia i Lichtenstein.

W praktyce wygląda to tak, że niebezpieczne produkty zgłaszają albo sami klienci albo np. organizacje konsumenckie, zaś informacja o tym automatycznie przekazywana jest do wszystkich państw, do których dany towar mógł trafić. Podjęte działania obejmują zablokowanie lub zniszczenie produktów przez dystrybutorów i sprzedawców zanim towar dotrze do konsumentów, jak i wycofanie niebezpiecznych przedmiotów od użytkowników.

– System wczesnego ostrzegania działa 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, zapewniając przepływ informacji i bezpieczeństwo jednolitego rynku. Jak wynika ze sprawozdania z 2019 r., liczba działań na rzecz ochrony konsumentów przed niebezpiecznymi produktami i potencjalnymi szkodami jest rekordowo wysoka – powiedział we wtorek w Brukseli komisarz UE ds. sprawiedliwości Didier Reynders.

Niebezpieczne zabawki

Z raportu wynika, że najczęściej zgłaszaną kategorią niebezpiecznych produktów są zabawki dziecięce, które stanowią co trzeci zgłaszany produkt. To m.in. misie, zawierające nieodpowiednie elementy dekoracyjne jak tasiemki czy guziczki, które dziecko może łatwo oderwać i się nimi zadławić. Albo zabawki zawierające szkodliwe substancje, w tym m.in. ftalany, jak np. plastikowa lalka Emily sprzedawana w Luksemburgu.

Wiele zgłoszeń w systemie RAPEX dotyczy również sprzętów dla dzieci. I tak np. jeszcze w lipcu Szwecja zaalarmowała, że do sprzedaży trafiły wadliwe krzesełka dziecięce. Sprzęty pochodziły od różnych producentów, jeden od marki Hauck, drugi: Beemoo, ale wszystkie miały popsuty mechanizm blokujący, co sprawiało, że dziecko łatwo mogło z nich wypaść. Krzesełka wycofano ze sprzedaży, zaapelowano również o ich zwrot do osób, które zdążyły już je kupić.

Prawie co czwarte ostrzeżenie dotyczy samochodów, jak np. wadliwe modele Volvo S60 i V6o, gdzie wykryto wady silnika; 8 proc. sprzętów elektrycznych, pozostałe – kosmetyków, tkanin i ubrań. Ponadto, wraz z wybuchem pandemii, urzędnicy zauważyli w systemie wzrost liczby ostrzeżeń przez fałszywymi środkami ochronnymi, przede wszystkim maskami sprowadzanymi z Chin.

– Do 1 lipca wpłynęły 63 ostrzeżenia dotyczące maseczek ochronnych, 3 ostrzeżenia dotyczące kombinezonów ochronnych, 3 – płynów do dezynfekcji rąk i 3 – lamp ultrafioletowych, czyli tzw. „pałeczek odkażających” – poinformowali autorzy raportu.

Jak podkreśla Komisja, najczęściej odnotowanymi wypadkami, związanymi z zakupem niebezpiecznych towarów, są urazy jak złamania czy wstrząśnienia mózgu, zatrucia i zadławienia.

75 produktów groźnych dla życia

KE razem z raportem przedstawiła również wyniki tzw. CASP, czyli skoordynowanych działań w zakresie bezpieczeństwa produktów, obejmujących m.in. wspólne testowanie potencjalnie niebezpiecznych towarów przez Komisję i urzędy krajowe. Łącznie pod kątem bezpieczeństwa przetestowano 652 produkty wybrane przez państwa członkowskie. Były to przede wszystkim jednoślady jak rowery czy hulajnogi, zabawki pluszowe, ładowarki, baterie, dziecięce siedzenia rowerowe i zabawki typu slime.

38 proc. testowanych przedmiotów okazało się być niezgodne z przepisami UE o bezpieczeństwie, a 11 proc. z nich, czyli 75 produktów, stanowi wręcz poważne zagrożenie dla zdrowia i życia konsumentów. Najgorsze wyniku uzyskały pluszaki, bo okazało się, że aż co 7 był wadliwy.

Co ciekawe jeszcze w lutym tego roku, sześć unijnych grup konsumenckich, w tym niemiecka organizacja vzbv, przeprowadziło podobne badania i przetestowało 250 produktów, w tym zabawek, sprzętu AGD, kosmetyków, sprzedawanych w UE za pośrednictwem platform e-handlowych jak Amazon, AliExpress, eBay i Wish. Badanie wykazało, że 66 proc. wszystkich przebadanych przedmiotów nie spełniało unijnych norm bezpieczeństwa i powodować może porażenie prądem, pożar lub ryzyko uduszenia.

Przestarzałe prawo

Chociaż Komisja Europejska zapowiedziała, że ma zamiar nadal modernizować system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach, unijne organizacje konsumenckie apelują, żeby poszła o krok dalej i zaktualizowała unijne przepisy o bezpieczeństwie produktów. Obecnie obowiązujące regulacje zostały uchwalone w 2001 r. i dzisiaj są już przestarzałe, zwłaszcza w obliczu prężnie rozwijającego się handlu w sieci.

– Każdy niebezpieczny produkt, który pojawia się w sprzedaży to o jeden produkt za dużo. Niestety, tak długo jak długo obowiązywały będą przepisy z wczesnych lat 2000, urzędy nie będą miały odpowiednich narzędzi, żeby uchronić konsumentów przed niebezpieczeństwem. Nowe regulacje powinny objąć m.in. handel online, a także wziąć pod uwagę niebezpieczeństwa związane z tzw. inteligentnymi sprzętami, bo głośno już było choćby o połączonych z internetem lalkach, które nagrywały i szpiegowały dzieci – powiedziała Monique Goyens, dyrektor generalna unijnej organizacji konsumentów BEUC.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Lista objawów i powikłań związanych z chorobą COVID-19 wciąż się wydłuża. Wiadomo już, że wirus SARS-CoV-2, wywołujący tę chorobę, może spowodować szkody w systemie nerwowym człowieka, co prowadzi do najrozmaitszych niekorzystnych zmian. Należą do nich dezorientacja, rozstrój nerwowy, stany lękowe, zaburzenia pamięci i bezsenność. Może on także być przyczyną udaru mózgu wskutek zakłóceń w dopływie krwi do niego. Niektóre z tych powikłań mogą utrzymać się także po wyleczeniu się pacjentów z choroby COVID-19. Niektórzy z nich cierpią nawet na stresowe zaburzenia pourazowe, o czym doniósł niemiecki dziennik lekarski "Deutsches Aerzteblatt", powołujący się na opublikowane właśnie wyniki badań nad skutkami COVID-19.

Jak często dochodzi do takich zakłóceń psychiki i pracy mózgu, jak długo się one utrzymują i w jakim regionie występują najczęściej, stało się przedmiotem zainteresowania brytyjskich naukowców. Już na początku pandemii koronawirusa wezwali oni lekarzy w całej Wielkiej Brytanii, żeby przesyłali opis pacjentów z nietypowymi objawami choroby COVID-19 na platformę CoroNerve.com. Do tej pory napłynęło na nią ponad 550 meldunków od lekarzy.

COVID-19 i choroby neuropsychiatryczne

Wyniki analiz tych informacji zostały opublikowane na łamach znanego czasopisma medycznego "Lancet Psychiatry" przez badaczy z zespołu kierowanego przez Benedicta Michaela z Uniwersytetu w Liverpoolu. Obejmują one analizę 125 ze 153 przypadków nadesłanych na platformę CoroNerve.com w okresie od 2 do 26 kwietnia. Wszyscy pacjenci zachorowali na COVID-19 i zdiagnozowano u nich także zaburzenia neurologiczne bądź psychiatryczne. Wiek pacjentów wahał się od 23 do 94 lat, a średnia wyniosła 71 lat.

Wnioski są takie, że z grupy 125 pacjentów 57, czyli 44 procent, przeżyło udar mózgu spowodowany ograniczonym dopływem krwi. Poza tym 39 pacjentów, czyli 31 procent, wykazywało różne zmiany w ich stanie psychicznym wskutek przyczyn natury neurologicznej bądź psychiatrycznej.

W grupie tych 39 pacjentów 16 cierpiało na chorobowe zmiany w mózgu, a 23 na zmiany w ich psychice, które doprowadziły do zdiagnozowania u nich zaburzeń wymagających leczenia psychiatrycznego. W 10 przypadkach lekarze stwierdzili u nich nowo powstałą psychozę, w 6 objawy demencji, a w 4 przypadkach zaburzenia afektywne dwubiegunowe, będące nieuleczalną chorobą cechującą się występowaniem zmiennych zespołów depresyjnych i maniakalnych.

Zawsze należy wziąć pod uwagę koronawirusa

Podczas analizy danych pacjentów okazało się, że choroby neuropsychiatryczne dotknęły 49 procent pacjentów w wieku poniżej 60 lat. "Byliśmy zaskoczeni tak dużą liczbą przypadków zapalenia opon mózgowych i psychoz wśród młodszych wiekiem pacjentów", powiedział Benedict Michael, który opublikował wyniki także na stronie internetowej Uniwersytetu Liwerpoolskiego.

Brytyjscy naukowcy zdają sobie sprawę, że przedstawione przez nich wyniki dotyczą badań, które nie zostały jeszcze zakończone i nie mogą być w pełni miarodajne w ocenie związków chorób neuropsychiatrycznych z chorobą COVID-19. Mimo to zdecydowali się udostępnić je lekarzom na całym świecie, żeby badając pacjentów z ostrymi zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi wzięli pod uwagę, że mogą być one skutkiem zarażenia się ich wirusem SARS-CoV-2 i w razie jego wykrycia zastosowali wobec nich odpowiednią terapię.

(ntv.de/jak)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

„Polityka zagraniczna Rzeczpospolitej Polskiej nie istnieje. Konstytucyjne prawa i obowiązki głowy państwa przez ostatnie 5 lat stały się zakładnikiem zgubnej dla Polski polityki partyjnej” – czytamy w oświadczeniu Konferencji Ambasadorów RP opublikowanej we wtorek w Warszawie.

„Prezydent Andrzej Duda uczynił wiele, aby Polskę kompromitować i ośmieszyć. Wraz z PiS osłabił międzynarodową pozycję naszego kraju i naraził nas na wynikające z tego zagrożenia” – piszą byli przedstawiciele polskiej dyplomacji.

Sygnatariusze oświadczenia zaznaczają, że głównym sojusznikiem Polski w obszarze bezpieczeństwa pozostają Stany Zjednoczone, ale tylko „jeśli klamrą tej polityki pozostanie NATO”. Za „krótkowzroczne i nieodpowiedzialne” uważają „upieranie się przy szczególnym traktowaniu USA jako jedynego gwaranta narodowego bezpieczeństwa”, gdyż prowadzi to do osłabienia Sojuszu Północnoatlantyckiego.

Europa jedynym bezpiecznym miejscem dla Polski

Byli ambasadorzy wezwali do odnowienia Trójkąta Weimarskiego i Grupy Wyszehradzkiej, zastrzegając, że głównym celem tych platform jest wzmocnienie pozycji Polski w Unii.

„Jedynym bezpiecznym miejscem dla Polski jest zintegrowana Europa” – napisali sygnatariusze oświadczenia. Jak podkreślili, Unia Europejska nie jest, jak uważa prezydent Duda, „wyimaginowaną wspólnotą”, ale realnym bytem prawno-politycznym, do którego od 2004 r. należymy.

„Potępić trzeba demagogię prezesa (Jarosława) Kaczyńskiego i rządzącej partii jakoby +Zachód+ wyzyskiwał Polskę” – dodają.

„Polski rząd systematycznie łamie podstawowe zasady państwa prawa. Doprowadził do tego, że Polska stała się państwem niepraworządnym, straciła wiarygodność i wpływ na decyzje ważne dla przyszłości” – czytamy w oświadczeniu.

Ambasadorzy ostrzegają, że posłuszeństwo prezydenta Dudy wobec linii jego partii (PiS) „wypycha Polskę coraz bardziej na Wschód, poza rodzinę europejskich demokratycznych państw”.

„Co wybierzemy: narodowy egoizm, kosztowną mrzonkę karmioną pseudo-patriotycznym jadem czy wymagającą wysiłku i zdolności dialogu współpracę z państwami, które kierują się zasadami prawa i demokracji”- pytają.

Szczególne relacje z Niemcami

Potrzebujemy prezydenta, który przełamie izolację Polski w Europie i odbuduje zaufanie instytucji europejskich – piszą. Ich zdaniem „ze szczególną uwagą winniśmy traktować relacje z Niemcami, dążąc do stworzenia wschodniego odpowiednika modelu współpracy francusko-niemieckiej”.

Zamiast głosić swoją przewodnią rolę w regionie, co irytuje sąsiadów, pracować nad tworzeniem platform rzeczywistej współpracy. Trzeba wyjść poza ramy Grupy Wyszehradzkiej, ponownie „odkryć” Bukareszt, Wilno i Zagrzeb jako partnerów do współpracy na forum NATO i UE.

„Obecny rząd traktuje obszar na wschód od Polski jak spaloną ziemię” – uważają ambasadorzy. Zwracają uwagę, że relacje z Rosją „praktycznie ustały”, a Rosję definiuje się jako wroga. „To szkodliwe: osłabienie pozycji Polski w Unii oznacza pozostawienie nas sam na sam z nieprzewidywalnym i groźnym sąsiadem”.

W przypadku Ukrainy trzeba skończyć z używaniem historii jako narzędzia propagandy.

Polska na rozdrożu

„Znajdujemy się na rozdrożu” – piszą ambasadorzy. Rząd PiS prowadzi politykę prowadzącą do oddalenia się od UE, co marginalizuje Polskę i stwarza realne zagrożenie dla jej suwerenności.

Dzięki wsparciu Waszyngtonu Polska zbudowała silną pozycję dołączając do NATO i UE. „Dziś prezydent Trump uznaje zarówno Chiny, jak i Unię za przeciwników i konkurentów, a polski rząd i prezydent usiłują zastępować złe relacje z Europą przyjaźnią z antyeuropejską administracją amerykańską. To działanie nie tylko na rzecz osłabiania spójności UE, ale wbrew żywotnym interesom Polski” – czytamy w oświadczeniu.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Oświadczenie „O naprawie polityki zagranicznej Rzeczypospolitej” podpisali m. in. Jan Barcz (b. ambasador w Austrii), Iwo Byczewski (b. wiceminister spraw zagranicznych, b. ambasador przy UE), Marek Grela (b. wiceminister spraw zagranicznych, b. ambasador przy UE), Jerzy Kranz (b. ambasador w Berlinie), Andrzej Krawczyk (b. ambasador w Republice Czeskiej i na Słowacji, bliski współpracownik Lecha Kaczyńskiego), Agnieszka Magdziak-Miszewska (b. ambasador w Izraelu), Jerzy Maria Nowak (b. ambasador przy NATO i ONZ), Ryszard Sznepf (b. ambasador w USA), Andrzej Towpik (b. ambasador przy NATO), Jan Truszczyński (b. ambasador przy UE, b. wiceminister spraw zagranicznych).

Niemiecka organizacja ds. walki z głodem „Welthungerhilfe” obawia się, że liczba głodujących na świecie wzrośnie wskutek pandemii koronawirusa do miliarda ludzi. Wielu ludzi popadnie w takie ubóstwo, że bez pomocy z zewnątrz nie będzie w stanie przeżyć.

Pandemia z całą siłą uderza teraz w kraje globalnego Południa, ostrzegła we wtorek (7.07.2020) w Berlinie szefowa organizacji Marlehn Thieme podczas przedstawiania najnowszego raportu Welthungerhilfe za rok 2019.

– Wielu ludzi choruje na COVID-19, wielu traci pracę, dramatycznie załamuje się gospodarka, rosną ceny żywności a systemy opieki zdrowotnej są przeciążone. Do tego wszystkiego dochodzi w wielu regionach Afryki i Azji plaga szarańczy. – Pandemie i szarańcze nie znają granic – powiedziała Thieme. Ale także z powodu kryzysu klimatycznego, wojen i konfliktów liczba głodujących przestała się zmniejszać, jak działo się to jeszcze w poprzednich dziesięcioleciach. Dlatego Welthungerhilfe domaga się od międzynarodowej społeczności, by była bardziej solidarna.

Potrzebna natychmiastowa pomoc

– Pandemia koronawirusa przyspiesza i tak już istniejące kryzysy – stwierdził sekretarz generalny niemieckiej organizacji Mathias Mogge. Jak dodał, teraz liczba kryzysów może osiągnąć wymiary, „z jakimi dotąd nie mieliśmy jeszcze do czynienia”.

Szczególnie ucierpią z powodu pandemii kraje Afryki Subsaharyjskiej. Same nie będą w stanie pokonać kryzysu. Dla zredukowania jego skutków w dotkniętych nim państwach konieczne jest natychmiast 100 mln euro. Dlatego Welthungerhilfe zainicjowała apel o pomoc skierowany do całej światowej społeczności. Rząd Niemiec natomiast powinien zabiegać w czasie swojej prezydencji w Radzie UE o to, by już istniejąca pomoc została wzmocniona.

Rząd Niemiec przeznaczył dodatkowo na światową pomoc w zwalczaniu skutków koronakryzysu 3 mld euro w swoim budżecie uzupełniającym. Teraz muszą jak najszybciej wpłynąć pieniądze z natychmiastowego programu pomocy, jakie postawiło do dyspozycji Ministerstwo Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. – Ważne jest również, aby do tych środków pomocy włączyć takie organizacje pomocowe jak Welthungerhilfe – podkreślił Mogge.

Niemiecka organizacja humanitarna dotychczas otrzymała subwencje w wysokości 12 mln euro, które „natychmiast zainwestowała w programy koniecznej pomocy”. W ich ramach rozdzielane są m.in. żywność, artykuły higieniczne, materiały informacyjne i nasiona. Zarazem jest ważne, aby nie były to tylko krótkotrwałe akcje, tylko długofalowe programy, a w nich taka rozbudowa sektora opieki zdrowotnej i rolnictwa, by w przyszłości kraje te były lepiej przygotowane na pandemie. – Procesy te muszą przebiegać równolegle i środki na nie muszą zostać zainwestowane teraz – zaznaczył Mathias Mogge.

ONZ: 250 mln na skraju śmierci głodowej

Także Narody Zjednoczone obawiają się, że walka z biedą jest zagrożona. Wskutek koronakryzysu ponad 250 mln ludzi znalazło się na skraju śmierci głodowej, szacuje ONZ. Jednocześnie kryzys zniweczył nadzieję na położenie kresu globalnej biedzie do 2030 roku – powiedział Olivier De Schutter, specjalny sprawozdawca ONZ do spraw prawa do żywności.

Pandemia i związany z nią poważny kryzys gospodarczy wpędzą dziesiątki milionów ludzi w ekstremalną biedę. Według definicji Banku Światowego za ekstremalnie biednego uważa się człowieka, który ma do dyspozycji mniej niż 1,90 dolara (1,70 euro) dziennie.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

(AFP,DPA,EPD,KNA/stas)

Minister transportu Niemiec Andreas Scheuer wezwał władze poszczególnych landów, aby przestały stosować wprowadzony niedawno katalog kar za wykroczenia drogowe i powróciły do jego wcześniejszej wersji obowiązującej przed 28 kwietnia.

Wszystko przez błąd formalny, jaki wkradł się we wprowadzoną niedawno znowelizowaną wersję kodeksu drogowego. Część przepisów zaostrzających kary za wykroczenia drogowe nie ma odnośników do odpowiedniej podstawy prawnej. Tym samym jest nieważna.

Ostrzejsze kary dla drogowych piratów

Wprowadzony pod koniec kwietnia nowy kodeks drogowy podnosił kary za przekroczenie prędkości, czy zablokowanie tak zwanego korytarza życia w korku na autostradzie. Zgodnie z nowymi przepisami kierowca, który przekroczył dozwoloną prędkość w terenie zabudowanym o więcej niż 21 km/h, tracił na miesiąc prawo jazdy i musiał zapłacić 80 euro mandatu.

W przypadku poruszania się w terenie niezabudowanym prawo jazdy można było stracić już za przekroczenie dopuszczalnej prędkości o ponad 26 km/h. Prawo jazdy odbierano też na miesiąc za jazdę korytarzem życia, na przykład za pojazdem pogotowia ratunkowego czy straży pożarnej.

Nie wiadomo jeszcze, co stanie się z kierowcami, którzy w ostatnich tygodniach otrzymali mandaty na podstawie nowych przepisów, które okazują się nie mieć mocy prawnej. Ministerstwo infrastruktury zapewnia, że trwają pracę nad ogólnokrajowym, jednolitym rozwiązaniem.

Konsekwencje urzędniczego błędu spadły w dużej mierze na samorządy, które zmagają się teraz ze sprzecznymi przepisami i dodatkowym obciążeniem dla urzędników. Opozycja w Bundestagu nie zostawia suchej nitki na ministrze infrastruktury. Liberalna FDP mówi o „merytorycznej i warsztatowej katastrofie”.

(AFP,ARD/szym)

Sądy na terenie całych Niemiec otrzymały dziś (07.07.2020) ostrzeżenie o groźbie zamachu bombowego.

Jak wynika z pierwszych ustaleń, takie ostrzeżenia otrzymały między innymi sądy w Erfurcie, Moguncji, Lubece, Wolfsburgu i w Baden-Baden oraz Essen, Bochum i Chemnitz.

W Hanau, także po ostrzeżeniu o możliwym ataku bombowym, policja ewakuowała urzędników z tamtejszej placówki Federalnej Agencji Pracy. Budynek agencji opuścili tylko jej pracownicy, ponieważ w chwili napłynięcia ostrzeżenia o zamachu nie otworzono jeszcze budynku dla interesantów. Poinformował o tym rzecznik policji w Hanau. Nieznane są jeszcze szczegóły na temat motywów, tła i szerszego kontekstu zaistniałych zagrożeń.

Psy niczego nie wykryły

W stolicy Turyngii, Erfurcie, do przeszukania budynku sądu rejonowego i prokuratury policja użyła dwóch psów wytresowanych do wyszukiwania materiałów wybuchowych. Rzeczniczka policji w Erfurcie podała, że nie znaleziono żadnych oznak konkretnego zagrożenia. Na wszelki wypadek pracownicy sądu i prokuratury musieli opuścić swoje biura, a rozprawy sądowe tymczasowo zawieszono.

Znikome zagrożenie

Podobne ostrzeżenia skierowano także pod adresem sądów rejonowych w Essen i Bochum w Nadrenii-Północnej Westfalii. W obu wypadkach policja uznała zagrożenie za znikome i alarm bombowy szybko odwołano po przeszukaniu obu budynków, o czym poinformowała rzeczniczka landowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Duesseldorfie. Rzeczniczka sądu rejonowego w Essen podała, że sąd - po porozumieniu się w tej sprawie z miejscową policją - będzie działać bez ograniczeń, tak jak każdego dnia.

Takie groźby są częste

Informację o groźbie zamachu bombowego otrzymał także sąd rejonowy w Chemnitz. Nie zarządzono jednak ewakuacji budynku sądu, który pracuje w normalnym trybie, o czym poinformowała tamtejsza policja.

Takie groźby, z reguły bezpodstawne, zdarzają się w Niemczech dość często. W przypadku placówek wymiaru sprawiedliwości, obok ostrzeżeń o zamachu bombowym, mnożą się także przypadki wysyłania pod ich adresem kopert wypełnionych jakimś proszkiem. Prowadziło to zawsze do wezwania na miejsce zdarzenia policji i straży pożarnej, ale po zbadaniu zawartości przesyłki okazywało się, że substancja nie stanowiła zagrożenia, ponieważ były to albo soda albo proszek do pieczenia.

(DPA/jak)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Nie ulega wątpliwości, że witamina D odgrywa rolę wszędzie w organizmie i spełnia ważne funkcje. Poważny niedobór witaminy D, który występuje przy zawartości poniżej 12 nanogramów w mililitrze krwi, prowadzi do ciężkiej i bolesnej deformacji kości; u niemowląt i małych dzieci jest to krzywica, u dorosłych osteomalacja. Ale na tym kończy się konsensus w świecie naukowym.

Kiedy zaczyna się niedobór?

Nikt nie wie dokładnie, ile człowiek naprawdę potrzebuje witaminy D. Dlatego tak kontrowersyjne jest pytanie, kiedy należy mówić o niedoborze. Z tego powodu jako miarodajne podaje się kilka wartości dopuszczalnych. Faktem jest jednak, że witamina D staje się coraz bardziej popularna i coraz więcej się o niej mówi. Faktem jest też, że w ostatnich latach znacznie wzrosła też liczba opublikowanych wyników badań, ale także w pseudonaukowej literaturze autorzy rozpisują się o „słonecznej witaminie”. W międzyczasie dowiedziono, że witamina D jest nie tylko odpowiedzialna za sprawnie funkcjonujący szkielet, ale przypisuje się jej także wpływ na choroby sercowo-naczyniowe, cukrzycę typu 2 i różne rodzaje raka.

Uniwersalna substancja

Poziom witaminy D w organizmie zależy głównie od ekspozycji na światło słoneczne. Kiedy wystarczająca dawka promieni UV pada na skórę, organizm jest w stanie sam wyprodukować tę witaminę. Szacuje się, że tylko od 10 do 20 procent zapotrzebowania zaspokajanego jest poprzez pożywienie. Witamina D, którą syntezujemy przez promieniowanie słoneczne lub przyjmujemy w pożywieniu początkowo nie jest biologicznie aktywna. Musi nastąpić kilka procesów metabolicznych, zanim biologicznie aktywna forma witaminy, kalcytriol, powstanie w nerce i stamtąd zostaje uwolniona do krwi. Ponadto wiele narządów ma receptory, z którymi wiąże się prekursor kalcytriolu, obecny także we krwi. Narządy wykorzystują go do produkcji kalcytriolu, który jest potrzebny do niezliczonych innych procesów w organizmie. Ta forma witaminy D reguluje uwalnianie insuliny, hamuje wzrost nowotworów, wspomaga tworzenie czerwonych krwinek oraz przeżycie i aktywność makrofagów, które są ważne dla układu odpornościowego.

Niedobór witaminy D, ciężki przebieg COVID-19?

Analiza przeprowadzona przez uniwersytet w Hohenheim wykazała obecnie związek między niedoborem witaminy D, określonymi chorobami współistniejącymi i ciężkim przebiegiem COVID-19.

Stwierdza się tam: „Istnieje wiele wskazań, że różne choroby niezakaźne (wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, zespół metaboliczny) są związane z niskim poziomem witaminy D w osoczu. Te choroby współistniejące, wraz z często towarzyszącym im niedoborem witaminy D, zwiększają ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19”.

– To stwierdzenie jest całkowicie słuszne – mówi Martin Fassnacht, kierujący oddziałem endokrynologii w Szpitalu Uniwersyteckim w Würzburgu. Zastrzega jednak, że jest to czyste skojarzenie, „zwykła obserwacja, że ​​zdarzenia te występują razem”.

Endokrynolog bardzo krytycznie ocenia szum powstały wokół witaminy D. Nie dlatego, żeby negował ważne funkcje tej witaminy. Jak dotąd badania na ludziach nie wykazały jednak, żeby witamina D miała tak często przypisywane jej moce lecznicze, mówi prof. Fassnacht:

– Jeśli przyjrzeć się dokładniej, nie ma żadnego potwierdzenia spodziewanego działania leczniczego witaminy D – dodaje.

Badania asocjacyjne a interwencyjne

Wiele badań nad witaminą to badania asocjacyjne lub obserwacyjne. „Z definicji badania te nie mogą udowodnić związku przyczynowego, ale wskazują jedynie na korelacje” – zaznacza prof. Fassnacht i ilustruje to przykładem:

– Wyobraźmy sobie dwie grupy 80-latków. Jedna grupa jest wyjątkowo aktywna i uprawia sport. Jeśli porówna się ją z drugą grupą w domu opieki, różnica poziomów witaminy D będzie dramatycznie różna. Rożna jest także spodziewana długość życia tych ludzi. Jednak tłumaczenie innej kondycji tych osób wyłącznie statusem witaminy D, jest mało sensowne. Poziom witaminy D jest dobrym miernikiem tego, jak bardzo ktoś jest chory, ale niczego więcej – mówi endokrynolog. Według prof. Fassnachta żadne z dotychczasowych badań interwencyjnych, w których szczegółowo zbadano wpływ podania witaminy D na różne choroby, nie potwierdziły wcześniejszych badań asocjacyjnych i laboratoryjnych oraz przypuszczalnego pozytywnego wpływu witaminy D.

Badania maja sens

Przy podejrzeniu zakażenia koronawirusem należy zatem sprawdzić poziom witaminy D i szybko usunąć ewentualny deficyt – tak zalecają autorzy naukowej publikacji z Uniwersytetu w Hohenheim.

– Prowadzi się badania w celu ustalenia, czy witamina D jest pomocna w przypadkach COVID-19, ale osobiście nie wierzę, że tak naprawdę jest – zaznacza endokrynolog Fassnacht. Przyznaje jednak, że przeprowadzenie tych testów byłoby oczywiście sensowne.

– Nie chcę wykluczyć faktu, że w rzeczywistości mogą istnieć grupy osób, którym pomoże dodatkowa dawka witaminy D – mówi. Jakby nie było, udowodniono, że jest tak w przypadku poważnego deficytu.

Jednak wobec braku jednoznacznych wyników badań za mało celowe uważa on profilaktyczne zaopatrzenie organizmu w witaminę D. – Nie jestem przekonany, żeby witamina ta była aż tak skuteczna, ale oczywiście mogę się mylić.

Zagraniczni studenci w Stanach Zjednoczonych są narażeni na wydalenie z kraju, jeśli ich uniwersytety oferują tylko kursy online jesienią ze względu na pandemię koronawirusa. W tym przypadku studenci, którzy posiadają wizy F1, nie mogą pozostać w tym kraju, poinformowal urząd imigracyjny ICE (United States Immigration and Customs Enforcement) w Waszyngtonie. To samo dotyczy uczestników kursów w nieakademickich instytucjach edukacyjnych, takich jak szkoły lotnicze (wizy M1). Studenci, których to dotyczy, musieliby opuścić kraj lub zapisać się na uczelnię, na której odbywają się zajęcia fizyczne – zaznacza ICE. Uniwersytety, oferujące zajęcia online oraz wymagające obecności studentów, musiałyby wystawić zagranicznym studentom zaświadczenie, że zapisali się na jak najwięcej zajęć fizycznych.

Nie będzie wiz

Cudzoziemcom, którzy chcieliby rozpocząć naukę na uniwersytecie oferującym od jesieni wyłącznie zajęcia online, nie będą wydawane wizy – informuje ICE. Oznacza to, że nie mają oni prawa wjazdu do Stanów Zjednoczonych.

Około 5,5 procent studentów w Stanach Zjednoczonych stanowią cudzoziemcy – w tym wielu młodych ludzi z Chin, Indii, Korei Południowej, Arabii Saudyjskiej i Kanady. Wg danych z 2014 r. w USA studiowało ok. 2,5 tys. Polaków. Czesne uiszczane przez studentów stanowi ważną część dochodów wielu uniwersytetów. Z powodu pandemii koronawirusa od marca oferowały one już wiele kursów w Internecie. Większość uniwersytetów jeszcze nie zdecydowała, w jakim trybie pracować będzie w nowym roku akademickim od jesieni. Jednak niektóre renomowane uniwersytety, w tym Harvard, ogłosiły już, że będą kontynuować program wyłącznie online, nawet po wakacjach.

(AFP/ma)

Komisarz ds. gospodarczych Paolo Gentiloni przedstawił dziś aktualizację kwietniowych prognoz gospodarczych, które już wiosną opisywały „najgorszą recesję w historii UE”.

– Okazuje się, że pandemia uderzyła w gospodarkę unijną bardziej, niż spodziewano się wcześniej. W eurostrefie PKB skurczy się o 8,7 proc. w tym roku, a w 2021 r. powinien być wzrost o 6,1 proc. Gospodarka całej Unii skurczy się o 8,3 proc. w 2020 r., a w 2021 r. spodziewamy się wzrostu o 5,8 proc. Recesja będzie zatem gorsza o około jeden punkt procentowy od przewidywanej przez Komisję w kwietniu – powiedział Gentiloni.

Nieźle w Polsce

Ponadto Bruksela podkreśla, że wedle nowych danych rosną – niebezpieczne pod względem gospodarczym, społecznym i politycznym – różnice między krajami Unii w skutkach koronakryzysu oraz w ich szansach na solidne odbicie gospodarcze w kolejnych latach. Recesja najłagodniej uderzy w Polskę (- 4,6 proc. PKB w 2020 r., a w kwietniowej prognozie to było -4,3 proc. PKB), dla której Komisja Europejska prognozuje wzrost o 4,3 proc. PKB w 2021 r.

– W Polsce gospodarka okazała się relatywnie odporna w pierwszym kwartale 2020 r., ale po dużym spadku spodziewanym w drugim kwartale nastąpi stopniowe ożywienie – powiedział Gentiloni. Eksperci Komisji w analizach towarzyszących dzisiejszym prognozom tłumaczą, że stosunkowo niezła sytuacja Polski to m.in. zasługa małego wystawienia na branże gospodarcze szczególnie dotknięte zarazą (jak np. turystyka). Bruksela nie podała dziś nowych szacunków zatrudnienia, ale w kwietniu przewidywała, że bezrobocie w Polsce wzrośnie z 3,3 proc. w zeszłym roku (wedle metodologii unijnej) do 7,5 proc. w 2020 r. Prognozowana dziś inflacja dla Polski to 2,7 proc. w 2020 r. oraz 2,8 proc. w 2021 r.

Wedle dzisiejszych prognoz stosunkowo słabej recesji powinny spodziewać się również Niemcy (-6,3 proc. PKB, wzrost o 5,3 proc. 2021 r.) oraz Holandia (-6,8 proc. PKB, wzrost o 4,6 proc. w 2021). Natomiast szczególnie ciężki cios czeka Włochy (-11,2 proc. PKB, wzrost o 6,1 proc. w 2021 r.), Hiszpania (-10,9 proc. PKB, wzrost o 7,1 proc. w 2021 r.) oraz Francja (-10,6 proc. PKB, wzrost o 7,6 proc. w 2021 r.). Ale Komisja Europejska ostrzega, że z całą Unią może być jeszcze gorzej, jeśli znów zaczną pojawiać się niespodziewanie duże ogniska zakażeń koronawirusem w Unii lub poza Europą u istotnych partnerów handlowych UE.

Brukselscy eksperci przyznają też, że po wygaśnięciu czasowych rozwiązań wspierających zatrudnienie (opartych na modelu Kurzarbeit) rynek pracy może ucierpieć bardziej, niż obecnie zakładają. Ponadto nad przyszłością gospodarczą Europy wisi pytanie, czy Brukseli i Londynowi uda się wynegocjować na czas umowę gospodarczą, bez której we wzajemnym handlu od stycznia 2021 r. mogą pojawić się cła i kwoty eksportowe.

Zakusy na „polskie fundusze”

Dzisiejsze prognozy nie uwzględniają wpływu Funduszu Odbudowy, który będzie tematem budżetowego szczytu UE w przyszłym tygodniu. Celem tego Funduszu (projektowane teraz 500 mld euro dotacji oraz 250 mld tanich pożyczek) jest wsparcie całej Unii, ale jednocześnie łagodzenie „asymetrii” w wychodzeniu z koronakryzysu, czyli różnic przykładowo między Włochami oraz Niemcami. To budzi teraz na forum Unii wielkie kontrowersje o kryteria podziału pieniędzy z Funduszu Odbudowy.

Podział zaproponowany przez Komisję opiera się na dwóch najważniejszych wskaźnikach – bezrobocia z ostatnich pięciu lat (to „promuje” kraje Południa) oraz „odwróconego PKB” (im mniejsze PKB w stosunku do unijnej średniej, tym więcej pieniędzy). Dzięki tej drugiej zasadzie przydział dla Polski jest na razie dość hojny, pomimo że jest stosunkowo słabo uderzona koronakryzysem, co potwierdzają także dzisiejsze prognozy gospodarcze. To rodzi pomysły, by Fundusz Odbudowy odchudzić – m.in. w ramach kompromisu z „klubem oszczędnych” (Holandią, Austrią, Szwecją, Danią) – poprzez taką zmianę kryteriów, by zachować duże koperty dla Włoch czy Hiszpanii, a zmniejszyć kwoty m.in. dla Polski.

Gentiloni, pytany dziś o duży przydział z Funduszu Odbudowy zaproponowany dla Polski (37,7 mld euro dotacji i 26,1 mld euro tanich pożyczek), bronił kryteriów przedłożonych przez Komisję Europejską jako uwzględniających także „strukturalne różnice gospodarcze” między krajami UE. – Ale na pewno te kryteria będą tematem politycznej debaty Rady Europejskiej – powiedział Gentiloni. Z naszych informacji wynika, że szef Rady Europejskiej Charles Michel zamierza zaproponować już w tym tygodniu, żeby 70 proc. Funduszu Odbudowy podzielić teraz, a 30 proc. dopiero za dwa lata, gdy będzie lepiej znany wpływ koronakryzysu na PKB i bezrobocie w poszczególnych krajach Unii. To groziłoby finalnym zmniejszeniem przydział dla Polski, jeśli nadal miałaby relatywnie dobre wskaźniki PKB, zwłaszcza na tle unijnego Południa.

„Jeżeli nadal będziemy eksploatować zwierzęta i niszczyć nasze systemy ekologiczne, możemy się liczyć w najbliższych latach z ciągłym napływem chorób przenoszonych ze zwierząt na ludzi”, ostrzega szefowa Programu Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEP), Inger Andersen. Potwierdza to Delia Randolph, weterynarz i epidemiolożka z Międzynarodowego Instytutu Badań Żywego Inwentarza (ILRI): „Podczas, gdy świat był zaskoczony wybuchem pandemii COVID-19, dla nas, którzy badamy choroby zwierząt, nie było to niespodzianką. Była to w najwyższym stopniu przewidywalna pandemia”.

Od lat 30-tych XX wieku naukowcy obserwują „wyraźną tendencję” do rosnącej liczby ludzkich chorób – blisko 75 procent z nich, to choroby odzwierzęce (zoonozy), pochodzące od dzikich zwierząt – tłumaczy Randolph. Zwierzęta hodowlane, takie jak bydło, są często pośrednikami w przenoszeniu chorób – wynika z raportu UNEP i ILRI. Ten sam raport zwraca uwagę, że rosnący popyt na mięso, zmiany klimatu i wzrastająca urbanizacja przyczyniają się do tego niekorzystnego rozwoju.

Drastyczny wyzysk środowiska

Na niektórych obszarach działalność człowieka „burzy naturalne bariery, który kiedyś chroniły człowieka przed tymi patogenami”, krytykuje Doreen Robinson, ekspertka UNEP ds. dzikiej przyrody. Ponadto rosnące temperatury mogą tworzyć idealne warunki dla rozwoju zarazków i ich rozprzestrzeniania się, ostrzega raport UNEP i ILRI. Dużą rolę odgrywa również rosnąca eksploatacja przyrody przez polowanie, handel i konsumpcję dzikich zwierząt.

Nowy koronawirus został prawdopodobnie przeniesiony z nietoperzy na ludzi przez inne zwierzę. Także ebola i MERS, to choroby odzwierzęce, podobnie jak SARS rozpoznany po raz pierwszy w Azji w 2003 roku i przeniesiony na człowieka prawdopodobnie od niewielkiego ssaka – pagumy chińskiej.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W reakcji na wypowiedzi prezydenta Polski Andrzeja Dudy na temat Niemiec, niemieckich mediów, a zwłaszcza gazety „Die Welt” i jej warszawskiego korespondenta Philippa Fritza, przedstawiciele największych partii w Bundestagu ostro krytykują zachowanie polskiej głowy państwa. „Die Welt” publikuje we wtorek (7.07.2020) opinie niemieckich polityków, którzy wyrażają zaniepokojenie stanem wolności prasy w Polsce.

Do sprawy odniósł się wcześniej niemiecki rząd. Rzecznik gabinetu Angeli Merkel Steffen Seibert powiedział wczoraj, że „rząd oczywiście nie wpływa na wybory prezydenckie u naszych polskich sąsiadów”. Jak stwierdził, rząd Niemiec nie wywiera wpływu na korespondentów zagranicznych pracujących w Niemczech, ani na niemieckich korespondentów na świecie. „Wykonują oni swoją pracę w ramach wolności prasy” - powiedział Seibert.

Podczas niedawnych wystąpień na wiecach wyborczych prezydent Andrzej Duda oskarżał niemieckie media o prowadzenie „bezpardonowej, brudnej kampanii skierowanej przeciwko niemu”. „Niemcy chcą wybierać w Polsce prezydenta? Ja się na to nie zgadzam!” - mówił, atakując m.in. korespondenta gazety „Die Welt” w Warszawie Philippa Fritza. Prezydent mówił też o „niemieckim ataku w wyborach”.

Krytyka z wszystkich stron

Polityk chadeckiej CDU Juergen Hardt powiedział „Die Welt”, że „agresywne ataki na niezależną prasę pokazują, iż nerwowość w obozie PiS wyraźnie wzrosła”. Jak dodał, to niedopuszczalne, żeby dziennikarz uznanego i niezależnego medium był zniesławiany przez głowę państwa. „To jasny atak na ustawowo umocowaną wolność prasy. Oczekujemy innego postępowania z wolnymi mediami” - powiedział gazecie.

Hardt ocenił, że zarzut, jakoby rząd Niemiec mieszał się w polską kampanię wyborczą, to wymysł. Ostrzegł też przed rozniecaniem antyniemieckich nastrojów w Polsce. „Nie jest w interesie Polski ciągłe rozbudzanie resentymentów z polsko-niemieckiej historii, aby odnosić rzekome sukcesy w polityce wewnętrznej” - powiedział „Die Welt”.

W podobnym tonie wypowiedział się Nils Schmid z socjaldemokratycznej SPD, który także uznał atak na Philippa Fritza za niedopuszczalny. „W wielu krajach na świecie widzimy coraz więcej ataków ze strony państwa na niezależnych dziennikarzy. Jest czymś całkowicie nieakceptowalnym, gdy coś takiego dzieje się także w Unii Europejskiej” - powiedział „Die Welt”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Straszenie Niemcami”

Przedstawiciel partii Zielonych, a zarazem szef polsko-niemieckiej grupy parlamentarnej w Bundestagu Manuel Sarrazin ocenił, że „spersonalizowany atak” na dziennikarza nie jest czymś, czego oczekuje się od europejskich przywódców. Jego zdaniem zachowanie prezydenta Dudy i przedstawicieli PiS to „rozpaczliwa próba zebrania wyborców skrajnej prawicy poprzez straszenie Niemcami”.

Wypowiedź polskiego prezydenta skrytykowali w rozmowie z „Die Welt” także przedstawiciele partii Lewica oraz liberalnej FDP. Bijan Djir-Sarai z FDP powiedział, że „wygląda na to, że wolność prasy istnieje w Polsce jeszcze tylko na papierze”. Jak dodał, zachowanie prezydenta Dudy powinno zostać ostro potępione na arenie międzynarodowej. Dietmar Bartsch z Lewicy przypomniał, że w ostatnich latach Polska spadła w rankingu prasy z 18 na 62 miejsca, a Europa powinna dokładnie przyglądać się sytuacji w Polsce.

W odpowiedzi na słowa prezydenta Andrzeja Dudy redaktor naczelny „Die Welt” Ulf Poschardt napisał w poniedziałkowym wydaniu, że prezydent Andrzej Duda prowadzi kampanię przeciwko koncernowi Axel Springer, gazecie Die Welt i jej warszawskiemu korespondentowi. „Gdy nasi współpracownicy są atakowani, stoimy w stu procentach po ich stronie” - pisał.

Słowa Andrzeja Dudy zostały wywołane ostatnimi publikacjami prasowych na temat ułaskawienia przez prezydenta mężczyzny, skazanego za znęcanie się nad bliskimi i molestowanie seksualne córki. Ułaskawienie dotyczyło zakazu zbliżania się do ofiar, o co te same wnioskowały.

Sprawę opisał jako pierwszy dziennik „Rzeczpospolita”, a następnie podchwyciły ją inne media, w tym należący do koncernu Axel Springer dziennik „Fakt”. Axel Springer to wydawca wielu tytułów prasowych w Niemczech i Europie, m.in. dziennika „Die Welt”. Firma pochodzi z Niemiec, choć największym udziałowcem jest obecnie amerykański fundusz inwestycyjny.

"Frankfurter Allgemeine Zeitung" zauważa:

"Odmowa noszenia maseczek ochronnych w coraz większym stopniu staje się kwestią wiary wśród tych, którzy jak najszybciej chcieliby powrócić do pozornej normalności bez koronawirusa. Ofiarami takiej postawy są kontrolerzy w środkach komunikacji publicznej albo handlowcy, którzy nie chcą irytować swoich klientów, ale muszą opowiadać się za utrzymaniem obowiązku noszenia maseczek, także po to, żeby chronić swoich pracowników. To, że ministrowie gospodarki Meklemburgii-Pomorza Przedniego i Dolnej Saksonii wolą pozbyć się maseczek zabijających, ich zdaniem, popyt kosztem ochrony przed koronawirusem, jest nieodpowiedzialne i krótkowzroczne. Drugi lockdown bowiem byłby naprawdę trudny do wytrzymania".

Podobnie widzi to dziennik gospodarczy "Handelsblatt":

"Obowiązek noszenia maseczek w przestrzeni publicznej jest obecnie sensowny, a w porównaniu z ograniczeniami w marcu i kwietniu - także łagodny. Nasza gospodarka nie udźwignęłaby wysokich kosztów ponownego zamknięcia zakładów produkcyjnych. Tak też powinni na to patrzeć właściciele sklepów, którzy obawiają się, że obowiązek noszenia maseczek ochronnych zmniejsza ich dochody. Ale ludzie jakoś wciąż chodzą do sklepów".

Tego samego zdania jest "Frankfurter Neue Presse":

To nie obowiązek maseczek odbiera większości ludzi chęć udawania się na zakupy, tylko raczej zmniejszenie się ich zarobków, obawy przed utratą pracy i niepewna przyszłość. (...) Kto pracuje w domu i rzadko wychodzi na ulicę, ten w mniejszym stopniu potrzebuje nowych ubrań. Ktoś inny podczas robienia domowych porządków zauważa, jak dużo zgromadził zbędnych rzeczy, bez których spokojnie może się obejść. Zniesienie obowiązku noszenia maseczek ochronnych nic tu nie zmieni. Co więcej, zniechęci dodatkowo do udawania się do sklepów tych, którzy boją się, że bez maseczki łatwiej się tam zarażą koronawirusem".

Zdaniem "Aachener Zeitung":

"Obowiązek noszenia maseczek musi zostać utrzymany, ponieważ ten rzadki, nowy gatunek koronawirusa wciąż jest wielką niewiadomą także dla naukowców. A żeby móc się udawać bez maseczki na zakupy, nie powinniśmy od razu rezygnować ze wszystkich zdobyczy, wypracowanych wspólnie w ostatnim czasie. To, że mamy na szczęście tak niską liczbę nowych zachorowań na koronawirusa, zawdzięczamy poczuciu obowiązku i zdyscyplinowaniu (prawie) wszystkich obywateli w okresie od Środy Popielcowej począwszy. Jesteśmy jeszcze dalecy od ustąpienia pandemii, ale prawdopodobnie możemy pozwolić sobie na trochę więcej swobody. Nikt nie chce drugiej fali koronawirusa. Czy jednak nie powinniśmy okazywać więcej zrozumienia dla (głównie młodych) ludzi, którzy po długich tygodniach zakazów i ograniczeń chcieliby zakosztować więcej wolności? Wolnością można przecież rozkoszować się także w maseczce i przy zachowaniu dystansu społecznego".

"Maerkische Oderzeiting" konkluduje:

"Wiele osób uważa, że noszenie maseczki ogranicza ich wolność. Ale to nie maseczki ją ograniczają, tylko koronawirus. A ten wciąż jest groźny. Istnieją obawy, że na jesieni pojawi się jego druga fala. Nawet jeśli skuteczność maseczek jest dyskusyjna, to lepiej ją mieć, niż jej nie mieć. Chociażby dlatego, że automatycznie zmusza nas ona do zachowania dystansu społecznego i przypomina, że wciąż znajdujemy się w sytuacji wyjątkowej".

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Na dwóch oszklonych poziomach paryski sklep Mercedesa przy nobliwej Rue de Longchamp prezentuje luksusowe modele ze Stuttgartu. Zaglądają tam tylko zamożni klienci. Muszą być zamożni. Kto we Francji chce usiąść za kierownicą takiego auta, od początku roku musi głęboko sięgnąć do kieszeni. Od 1 stycznia 2020 rząd w Paryżu drastycznie podwyższył podatki na wysokoemisyjne auta. Za rejestrację mercedesa klasy S klient musi zapłacić 20 tys. euro – oczywiście oprócz niebagatelnej ceny samochodu.

Zaostrzone przepisy

Podatek na auta przekraczające obowiązujące normy emisji spalin plus surowe wymogi przyznawania winiety ekologicznej Crit'Air w dużych miastach to przykład zaostrzenia we Francji przepisów dotyczących ochrony środowiska i wyraz rosnącej w społeczeństwie i polityce potrzeby ochrony klimatu.

Dziewięć miesięcy temu prezydent Emmanuel Macron zwrócił się do 150 losowych wybranych Francuzek i Francuzów z prośbą, by opracowali propozycje lepszej ochrony środowiska. Kilka dni temu grupa ta dostarczyła swoje przemyślenia: wśród 150 pomysłów znalazło się żądanie zakazu krajowych lotów, wprowadzenie kaucji za butelki, podatek klimatyczny dla bogatych i ogólne ograniczenie prędkości do 110 km/godz. (zamiast 130). Prezydent Macron już uprzedził, że ograniczenie prędkości jest jednym z punktów, których jego rząd nie uwzględni w dyskusji.

Zieloni dominują w dużych miastach

Zasięg tej zielonej fali, która ogarnęła Francję, najlepiej ilustrują wyniki wyborów samorządowych z ubiegłego tygodnia. Tradycyjnie raczej słabi Zieloni wyszli z nich jako triumfatorzy, podczas gdy En Marche! prezydenta Macrona doznała miażdżącej porażki.

W Bordeaux, Lyonie i Strasburgu władzę zdobyli kandydaci Zielonych. Szczególnie prestiżowy urząd mera Paryża obroniła wprawdzie Anne Hidalgo z Partii Socjalistycznej, ale jej kampania wyborcza była nastawiona niemal wyłącznie na „zielone” tematy.

Urok ruchu obywatelskiego

Zdaniem znawcy francuskiej polityki Henrika Uterwedde, naukowca z Instytutu Niemiecko-Francuskiego w Ludwigsburgu, do tego sukcesu Zielonych nie przyczyniła się ich pragmatyka, tylko fakt, że od zwycięstwa Macrona w 2017 r. stary system polityczny we Francji leży w gruzach.

– Zieloni zwycięzcy wyborów to właściwie ugrupowania zbliżone do pierwotnego ruchu Macrona z lat 2016/17. Często nie są to żadni zawodowcy polityczni, aktywni od 20 lat. Są to ludzie, którzy przyszli z ruchu obywatelskiego, z ruchu na rzecz ochrony środowiska i inicjatyw ekologicznych – tłumaczy Uterwedde.

Niewykluczone, że rzekomo już pogrzebana lewica polityczna pod wodzą Zielonych uformowała się na nowo. Dotąd jednak sukcesowi Zielonych brakuje charyzmatycznych przywódców w Paryżu, którzy byliby w stanie przełożyć tę lokalną aprobatę społeczeństwa na politykę na płaszczyźnie ogólnonarodowej.

Jak zielony będzie rząd?

Także prezydent nie będzie się bezczynnie przyglądał temu zielonemu sukcesowi. Już na początku swojego urzędowania przypisywał duże znaczenie ochronie klimatu. I tak na ministra ekologii mianował popularnego prezentera telewizyjnego Nicolasa Hulota. Ale ten po roku się wycofał: jak argumentował, ochrona środowiska i ocieplenie klimatyczne nie są priorytetowe w polityce Macrona.

Od piątku nowym premierem Francji jest Jean Castex. W poniedziałek na ministra ekologii została powołana Barbara Pompili – polityk Zielonych.

Powrót żółtych kamizelek?

O ile rząd znowu podejmie drastyczne decyzje na rzecz ochrony klimatu, krajowi grozi dalszy rozłam. Już ruch żółtych kamizelek był reakcją na ekologiczny podatek od paliwa. Zwłaszcza ludzie mało zarabiający na peryferiach Francji i dojeżdżający do pracy nie byli gotowi zaakceptować tego dodatkowego obciążenia finansowego. Rządowi w Paryżu zarzucali ignorowanie ich potrzeb i obaw.

Ten podstawowy problem nie zmienił się do dzisiaj. Znawca francuskich stosunków Henrik Uterwedde w każdym razie nie dostrzega rzeczywistego ruchu obywatelskiego. – Mamy tu prezydenta, który stracił kontakt z rzeczywistością i któremu, słusznie, zarzuca się autokratyczny styl rządów – tłumaczy naukowiec. Ten brak sprzężenia zwrotnego między polityką Paryża a obywatelami od dziesięcioleci jest jednym z głównych problemów francuskiej polityki. Inaczej niż w federalistycznych Niemczech brakuje pośrednich szczebli politycznych, na których konkurujące ze sobą obozy polityczne uczestniczyłyby w podejmowaniu decyzji.

Karne podatki dla warstwy średniej

We Francji decydujący głos ma prezydent – i gniew obywateli koncentruje się na tym, kto zasiada w Pałacu Elizejskim. Zaangażowana polityka na rzecz ochrony klimatu może od nowa rozpalić ten problem. – U nas w Niemczech partie najwyraźniej zrozumiały, że nie można stawiać jednostronnie albo na ekologię, albo na kwestie społeczne. Polityka musi spróbować połączyć te obydwie rzeczy. Ale Francja nie jest jeszcze na tym etapie – uzasadnia Uterwedde.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Dobrze to widać w salonie Mercedesa przy Rue de Longchamp. Przechodnie zaglądający do wnętrza przez szyby mogą uważać, że okładanie bogatych karą 20 tys. euro za kupno luksusowej karocy jest sprawiedliwe. Ale także portfele warstwy średniej nie są chronione przed zakusami państwa. Również kupno małej terenówki, rosyjskiej Łady, wiąże się z liczącym 20 tys. euro „karnym podatkiem” za emisję CO2. Nota bene wyższym od ceny samego auta.

Unijny Trybunał Sprawiedliwości na dzisiejszej rozprawie w Luksemburgu zajmował się pytaniami prejudycjalnymi (prośbą o wiążącą wykładnię prawa Unii). Pochodziły od Najwyższego Sądu Administracyjnego (NSA) w związku z systemem nominacji do Sądu Najwyższego, w ramach którego ograniczono, a potem zniesiono kontrolę sądową co do nominacyjnych rekomendacji KRS.

– Ten system zmieniano pospiesznie przez władzę polityczną, by móc obsadzać Sąd Najwyższy osobami przychylnymi władzy – przekonywał Michał Gajdus, pełnomocnik jednego z „sędziów kamikaze”, którzy zapoczątkowali spór rozpoznawany przez TSUE. Wątpliwości NSA przedstawione TSUE sprowadzają się do pytania o zgodność powyższych zmian z wymogiem niezależności wymiaru sprawiedliwości.

Czy nowe reguły uderzają w niezawisłość SN?

Krajowa Rada Sądownictwa w 2018 r. po kilkunastu minutach odrzuciła – krytycznych wobec zmian PIS w wymiarze sprawiedliwości – kandydatów w konkursie na sędziów SN, a wskazała wielu kandydatów wspieranych przez ministra Zbigniewa Ziobrę. Osoby odrzucone przez KRS (nazywane „kamikaze” w środowisku sędziowskim) odwołały się od wyniku konkursu do NSA, który w drodze zabezpieczenia wstrzymał uchwałę KRS. Jednak pomimo tego zabezpieczenia nałożonego przez NSA prezydent Andrzej Duda nie poczekał na rozpoznanie odwołań, lecz nominował sędziów wskazanych przez KRS. Już w czasie konkursu za pomocą nowej ustawy ograniczono możliwość odwoływania się od decyzji KRS, a potem w ogóle wykluczono możliwość skarżenia uchwał KRS dotyczących powołań do Sądu Najwyższego – najpierw w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, a następnie w drodze kolejnej ustawy.

– Sędziowie, których kandydatury odrzuciła KRS, znaleźli się w próżni prawnej. Po pierwsze, nie mieli dostępu do postępowania konkursowego prowadzonego przez niezależną KRS. Po drugie, zignorowano zabezpieczenie NSA w ich sprawie. Po trzecie, Trybunał Konstytucyjny domknął to swym orzeczeniem. Proces nominowania sędziów do SN został więc całkowicie wyłączony spod kontroli sądowej, choć taką kontrolę utrzymano dla postępowań nominacyjnych do innych sądów – tłumaczył dziś Michał Gajdus. Z kolei Marcjanna Dębska, również pełnomocniczka jednego z „kamikaze”, pytała w TSUE, jakie gwarancje niezależności daje przykładowo ten sędzia, który był konkursowym konkurentem jej klienta, a potem zajął „jego” miejsce w SN pomimo zabezpieczenia NSA i po późniejszej decyzji władz o wyłączeniu decyzji KRS spod kontroli sądowej. – W zasadzie każdy obywatel Polski będzie mógł kontestować wyroki sędziów SN nominowanych w taki sposób – ostrzegała Dębska.

Z kolei Piotr Gąciarek, jeden z „kamikaze” obecny dziś w Luksemburgu, podkreślał jeszcze przed rozprawą „wadliwość składu” samej KRS (dlatego nazywanej „neoKRS”), czym jednak Trybunał Sprawiedliwości dziś bezpośrednio się nie zajmował. – Brak sądowej kontroli uchwał takiej KRS to także po prostu pozbawianie prawa do sądu, które powinno przysługiwać wszystkim – powiedział Gąciarek.

Przedstawiciel noeKRS o tweetowaniu z Pawłowicz

Natomiast Jarosław Dudzicz z KRS przekonywał dziś Luksemburgu, że TSUE powinien uznać pytania prejudycjalne za niedopuszczalne, bo wchodzące w kwestie konstytucyjnych uprawnień członkowskich, a zatem poza kompetencjami instytucji UE. Dudzicz bronił zmian w postępowaniach konkursowych, których ofiarą padli „kamikaze”, jako słusznie wymierzonych w „zasadę kooptacji sędziowskiej istniejącej od czasów komunistycznych”. – Komunistycznych? Mój klient rozpoczął działalność orzeczniczą w 2003 r. – polemizowała potem Dębska. Ponadto sędzia Dudzicz z KRS zaczął się tłumaczyć na rozprawie Luksemburgu ze swych intencji… w twitterowej rozmowie z Krystyną Pawłowicz w 2019 r.

– Napisałem „Pani Profesor, melduję się na rozkaz. Służyć takiemu generałowi to czysta przyjemność i zaszczyt. Ku chwale Ojczyzny!” w odpowiedzi na jej żartobliwy wpis. To był Dzień Kobiet – tak Dudzicz wykładał, że nie był to znak zależności sędziego wobec ówczesnej posłanki, teraz sędzi TK. Dziś Dudzicz ostro krytykował – jako opaczne czy wręcz nielegalne – decyzje trzech „starych” izb SN, które na podstawie poprzednich wyroków TSUE m.in. w kwestii KRS uznały, że Izba Dyscyplinarna nie jest sądem w świetle prawa unijnego i krajowego, a sądy mają prawo badać niezawisłość sędziów wyłonionych z udziałem neoKRS.

Również wiceminister sprawiedliwości Anna Dalkowska przekonywała, że rozstrzyganie sporów co do braku kontroli sądowej dla decyzji KRS w nominacjach do SN leży poza kompetencjami TSUE. Z kolei przedstawicielka Komisji Europejskiej powiedziała, że kwestionowanych przez „kamikaze” przepisów w zasadzie nie można podważać na gruncie szczegółowych zapisów o wymiarze sprawiedliwości z Traktatu UE. – Ale to nie znaczy, że stanowisko Komisji jest zbieżne ze stanowiskiem rządu Polski. W naszej opinii w ramach postępowania z art. 7 wskazaliśmy na rzeczywiste zagrożenia dla praworządności w Polsce – powiedziała Agnieszka Stobiecka-Kuik z Komisji.

„Sędziów kamikaze” od początku wspierał rzecznik praw obywatelskich Andrzej Bodnar. Dziś jego zastępca Maciej Taborowski podkreślał w Luksemburgu, że wyłączenie kontroli sądowej dla decyzji KRS narusza „fundamentalną krajową normę konstytucyjną”. – Zwłaszcza, że zrobiono to arbitralnie tylko w odniesieniu do sędziów SN – powiedział Taborowski. Rzecznik generalny TSUE Jewgienij Tanczew wbrew zwyczajowi nie podał dziś daty ogłoszenia swej opinii, ale ostatecznego wyroku TSUE należy spodziewać się jesienią.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Powszechna zasada dotycząca przeliczania wieku psów na wiek ludzki, według której jeden rok psa odpowiada około siedmiu ludzkim latom, jest uważana przez amerykańskich badaczy za błędną. Analizy genetyczne pokazują, że psy nie starzeją się w jednostajnym tempie, jak to jest u człowieka, piszą Trey Ideker z University of California w San Diego i jego zespół badawczy w czasopiśmie „Cell Systems”.

Naukowcy stwierdzili bowiem, że młode psy starzeją się szczególnie szybko w porównaniu do ludzi, ale później ich proces starzenia się spowalnia.

Zamiast prostej zasady 7-miu lat

Kalifornijscy naukowcy, opierając się na wynikach badań przeprowadzonych na ponad 100 labradorach retrieverach, proponują nieco bardziej skomplikowaną formułę: „Wiek ludzki = 16 razy logarytm naturalny wieku psa + 31”.

Praktycznie oznacza to: roczny pies odpowiada już osobie dorosłej w wieku 31 lat. W wieku 2 lat pies ma już 42 lata, 4-letni pies jest podobny wiekiem do 53-letniej osoby, w wieku 5 lat ma około 57 ludzkich lat. W wieku 9 lat pies osiągnąłby porównywalny wiek 66 lat.

Różnica w stosunku do „siedmioletniej formuły” polega na tym, że im starszy pies, tym mniej lat ludzkich odpowiada rokowi psiemu. Zgodnie z nowymi odkryciami wiek biologiczny 20-letniego psa jest bardziej podobny do 79-letniej osoby, a nie do 140-letniego Matuzalema.

Istotne zmiany genetyczne

W swojej analizie naukowcy skupili się na drobnych zmianach w DNA. Te liczne metylacje DNA występują zarówno u ludzi, jak i u psów. Metylacje tworzą pewne wzorce w genomie, które wskazują fazę życia osobnika. Naukowcy skorzystali z tego i ustalili związek między wzorcami zależnymi od wieku u psów i wzorcami u ludzi. Na podstawie swoich wyników ustalili nową formułę.

"Ważne jest, aby lepiej zrozumieć proces starzenia się psów" - zaznacza prof. Ideker w komunikacie prasowym wydanym przez uniwersytet. Lekarze weterynarii nadal stosują dawną zasadę 7 lat i uzależniają od niej diagnostykę i terapię.

Potrzebne badania na innych rasach

Potrzebne są jednak dalsze badania, piszą naukowcy. Nowa formuła została stworzona tylko na podstawie zbadanych labrador retrieverów. W przypadku innych ras psów o niższej lub wyższej oczekiwanej długości życia formuła może się różnić.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na Facebooku! >>

- Teraz patrzę na mojego psa innymi oczami - powiedział Ideker. - Mam sześcioletnią sukę. Nadal biega ze mną, ale teraz zdaję sobie sprawę, że może nie być tak młoda, jak myślałem.

(DPA/ma)

Bezdzietna para o dochodach przekraczających 5294 euro miesięcznie żyje lepiej niż 90 procent niemieckiego społeczeństwa. To najważniejszy wynik analizy przeprowadzonej przez Instytut Gospodarki Niemieckiej (IW) w Kolonii. Informował o nich już wcześniej także tygodnik "Der Spiegel".

W przypadku osób żyjących samotnie, próg tak pojętej zamożności wynosi 3529 euro netto miesięcznie. Dla celów tej analizy wykorzystano dostępne obecnie dane panelu społeczno-ekonomicznego (SOEP), obejmującego około 16 tys. gospodarstw domowych w całej Republice Federalnej.

Fakty i opinie o nich różnią się od siebie

Niezależnie od tego, jaki pułap miesięcznych dochodów przyjmuje się za próg bogactwa, tylko niewiele osób, jak wykazały badania, nawet z klasy wyższej, uważa się za naprawdę bogatych. "W tej sprawie opinie ludzi różnią się znacznie od wyników badań naukowych", powiedziała Judith Niehues z Instytutu Gospodarki Niemieckiej, specjalizuąca się w problematyce rozwarstwienia majątkowego w Niemczech. "Prawie nikt nie uważa się za bogacza, chociaż wielu gotowych jest twierdzić, że bardzo dużą część społeczeństwa stanowią ludzie naprawdę bogaci", dodała.

Rozwarstwienie majątkowe się utrzymuje

Dyrektor naukowa Fundacji im. Hansa Boecklera, Bettina Kohlrausch, w rozmowie z Niemiecką Agencją Prasową (DPA) zwróciła uwagę na to, że utrzymujące się nierówności majątkowe w Niemczech mogą się zaostrzyć wskutek koronakryzysu. "Po dziesięcioleciu szybkiego rozwoju gospodarczego i rekordowego zatrudnienia, rozwarstwienie majątkowe w Niemczech jest w dalszym ciągu tak duże, że nie można być z tego zadowolonym", powiedziała Bettina Kohlrausch.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

dpa / jak

Jeśli amerykański prezydent Donald Trump zrealizuje swoje zapowiedzi dotyczące wycofania wojsk USA z Niemiec, to ich liczba w tym kraju spadnie o ponad jedną czwartą – zauważają były wiceszef NATO Heinrich Brauss i były ambasador Niemiec w Waszyngtonie Klaus Scharioth w gościnnym artykule opublikowanym w poniedziałek (6.07.2020) w dzienniku „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

Brauss i Scharioth piszą, że wojska USA w Niemczech i Europie, wraz z ich dowództwem i możliwościami logistycznymi, spełniają dwie istotne funkcje. „Po pierwsze zdecydowanie przyczyniają się do zdolności obronnych i odstraszających NATO. Poza tym główne dowództwo sił powietrznych w Europie w Ramstein stanowi kręgosłup dowództwa sił powietrznych NATO i obrony powietrznej w całej Europie”.

„Po drugie amerykańskie oddziały i instalacje wojskowe w Niemczech są ważną podstawą wsparcia operacji Stanów Zjednoczonych w basenie Morza Śródziemnego oraz na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Jednocześnie amerykańskie siły w Niemczech stanowią żywy most nad Atlantykiem. Leży to we wspólnym amerykańsko-niemieckim interesie. Także dlatego Niemcy nadal wspierają finansowo obecność amerykańskich oddziałów” - czytamy.

Prezent dla Rosji

Autorzy dodają, że wobec drastycznego pogorszenia się sytuacji bezpieczeństwa w 2014 roku, Stany Zjednoczone i europejscy sojusznicy wyraźnie zwiększyli swoją obecność wojskową na wschodzie Europy. „Rosja niezmiennie kontynuowała swoją agresywną politykę, dozbrajając swoje siły konwencjonalne i nuklearne. W pobliżu wschodniej granicy NATO stoją rosyjskie oddziały lądowe i powietrzne w sile ok. 60 tys. ludzi, które w ciągu kilku dni mogłyby zagrozić krajom bałtyckim i Polsce”.

„Jednostronne zmniejszenie amerykańskich sił, bez odpowiedniego świadczenia wzajemnego ze strony Rosji, zaszkodziłoby nie tylko bezpieczeństwu naszych sojuszników na wschodzie Europy, ale osłabiłoby całe NATO i byłoby na rękę Moskwie. Poza tym mocno ograniczono by strategiczną elastyczność i zdolność działania Ameryki na Bliskim i Środkowym Wschodzie” - piszą.

USA i Europa skazane na siebie

Brauss i Scharioth dodają, że pełne zaangażowanie USA w bezpieczeństwo i stabilność Europy pozostaje niezbędne. „Jednocześnie wobec licznych regionalnych i globalnych wyzwań, europejskie narody muszą robić zdecydowanie więcej dla własnego i wspólnego bezpieczeństwa w obszarze euroatlantyckim (…) Niemcy muszą i będą wypełniać swoje militarne i finansowe zobowiązania wobec NATO (…) Sprawiedliwy podział obciążeń między sojusznikami jest nieodzowny dla wspólnoty transatlantyckiej i jedności Europejczyków” - piszą.

W konkluzji autorzy przekonują, że Stany Zjednoczone i ich europejscy sojusznicy i partnerzy muszą trzymać się razem wobec licznych wyzwań, z którymi są konfrontowani. „Ameryka musi pozostać europejską potęgą. Ale potrzebuje Europy, aby pozostać globalną super-potęgą, którą jest obecnie” - piszą Brauss i Scharioth na łamach „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

– Fala niewypłacalności może rozpocząć się w nadchodzących miesiącach – ostrzegł ekspert renomowanego monachijskiego instytutu badań ekonomicznych Ifo, Stefan Sauer. Dotyczy to w szczególności usługodawców, z których 27 proc. klasyfikuje się jako zagrożone. Za zagrożone w swej egzystencji uważa się 18 proc. firm w handlu detalicznym, 17 w przemyśle i tylko 2 proc. w budownictwie.

Branża turystyczna leży na łopatkach

Biura podróży i organizatorzy wycieczek ocenili sytuację za szczególnie trudną; wśród nich 85 proc. uważa swoja egzystencje za zagrożoną. W branży hotelowej jest to 76 proc., a w gastronomii 67 proc.

Trudna jest także sytuacja artystów i innych kreatywnych zawodów: 55 proc. martwi się o swoją przyszłość. Podobnie jest w żegludze morskiej (50 proc.) i branży filmowej (48 proc.).

Koronakryzys już spowodował likwidacje kilkuset tysięcy miejsc pracy. Grupa odzieżowa Esprit zamyka połowę swoich oddziałów.

W przemyśle to przede wszystkim producenci metali i przetwórstwo metali uważają, że 53 proc. z nich jest zagrożonych. Egzystencjalne zagrożenie odczuwają także producenci wyrobów tekstylnych (38 proc.), przemysł drukarski (28 proc.), przemysł skórzany (27 proc.), producenci samochodów i ich dostawcy (26 proc.). W zbycie 21 proc. firm handlu detalicznego i 15 proc. hurtowników uważa się za zagrożonych w swojej egzystencji

Promyk nadziei

Według Federalnego Urzędu Statystycznego istnieją oznaki nadziei dla przemysłu, który odnotował znacznie więcej zamówień w maju. Wpływ zamówień był o 10,4 proc. wyższy niż w poprzednim miesiącu. Jednak w porównaniu z analogicznym okresem roku poprzedniego zamówienia spadły drastycznie o 29,3 proc. Pomimo ożywienia oczekiwania rynku były zawiedzione. Średnio analitycy oczekiwali wyższego wzrostu w porównaniu miesięcznym i mniejszego spadku w porównaniu rocznym.

(DPA/ma)

Szef niemieckiego Urzędu Ochrony Środowiska (UBA) Dirk Messer ostrzegł, że często wciąż nie wiadomo, jakie szkody mogą powodować chemikalia z grupy substancji zawierających per- i polifluorowane związki alkilowe, w skrócie PFAS.

– W związku z tym staramy się, wraz z innymi krajami europejskimi, uzyskać daleko idący zakaz stosowania tych substancji w UE – powiedział, zaznaczając, że jest to właściwy krok ze względów ostrożności.

Według UBA, chemikalia są stosowane do powlekania jednorazowych kubków do kawy lub kurtek sportowych, ponieważ są odporne na tłuszcz, wodę i zanieczyszczenie.

Federalny Urząd Ochrony Środowiska podał, że ​​u dzieci i młodzieży w wieku od 3 do 17 lat 21 proc. pobranych próbek, czyli więcej niż jedna piąta, wykazało wyższe stężenie kwasu perfluorooktanowego niż komisja ekspertów uznaje za bezpieczną. Próbki zostały zbadane w ramach niemieckiego badania wpływu środowiska na zdrowie. Do grupy tych substancji zalicza się ponad 4700 substancji chemicznych.

PFAS nie występują naturalnie i kumulują się w organizmie ludzkim i w środowisku; na przykład mogą być przekazywane z matki na dziecko podczas karmienia piersią. Federalny Urząd Ochrony Środowiska stwierdził, że ​​kwas perfluorooktanowy i kwas perfluorooktanosulfonowy występowały w próbkach najczęściej. Podwyższony poziom tych substancji chemicznych we krwi może zmniejszać skuteczność szczepień, zwiększać skłonność do infekcji, podwyższać poziom cholesterolu i powodować niższą wagę nowo narodzonych dzieci.

(DPA/ma)

Rząd federalny wydał w ostatnich dziesięciu latach prawie miliard euro na stacjonowanie wojsk USA w Niemczech. Mniej więcej dwie trzecie tej sumy – 648,5 mln euro, przypadło na dopłaty do prac budowlanych i 333,9 mln euro na tzw. koszty pośrednie.

Zaliczają się do nich głównie świadczenia dla byłych osób zatrudnionych w amerykańskich siłach zbrojnych, usunięcie szkód spowodowanych przez żołnierzy USA i zwrot kosztów amerykańskich inwestycji w byłych bazach USA w Niemczech.

Wynika to z odpowiedzi Federalnego Ministerstwa Finansów na zapytanie posłanki partii Lewica (Die Linke) Brigitte Freihold.

Najdrożej dla amerykańskich podatników

Jeszcze więcej i to znacznie, płacą za stacjonowanie swoich żołnierzy w Niemczech Amerykanie. Departament Obrony Stanów Zjednoczonych szacuje tegoroczne wydatki na ten cel na 8,125 mld dolarów (7,234 mld euro).

Jest to 61 razy więcej, niż koszty poniesione w 2019 r. przez Niemcy – 132,4 mln euro. Tak drogo nie kosztuje amerykańskich podatników żadna inna lokalizacja wojsk USA na świecie.

Jednocześnie na istnieniu w Niemczech baz wojskowych korzystają amerykańskie wojska nie tylko w Europie, ale na całym świecie. Baza Ramstein w Nadrenii-Palatynacie jest największym przyczółkiem amerykańskich sił powietrznych poza USA, zarazem centrum zaopatrzeniowym dla operacji prowadzonych w Iraku lub Afganistanie. W Landstuhl (także Nadrenia-Palatynat) znajduje się największy poza Stanami Zjednoczonymi amerykański szpital wojskowy. W Stuttgarcie zlokalizowane są centra dowodzenia operacjami w Europie i w Afryce, w stolicy Hesji Wiesbaden znajduje się kwatera główna amerykańskich wojsk w Europie, a w bawarskim Grafenwöhr jedna z największych w Europie baz szkoleniowych dla wojska.

Trump: Niemcy muszą płacić

W sumie stacjonuje obecnie w Niemczech blisko 35 tys. amerykańskich żołnierzy. Prezydent USA Donald Trump zapowiedział wycofanie 9,5 tys. z nich argumentując, że Niemcy za mało łożą na obronność. Rząd w Berlinie już drastycznie zwiększył wprawdzie wydatki obronne, ale z 1,38 proc. PKB jest jeszcze daleki od wymaganych przez NATO 2 proc. PKB. Dla porównania: Stany Zjednoczone łożą na obronę 3,4 proc. swojego PKB.

„Niemcy od lat są opieszałe i są winne NATO miliard dolarów, i muszą je zapłacić”, ogłosił Trump zapowiadając wycofanie z RFN wojsk USA. Wskazał też, że stacjonowanie amerykańskich wojsk w Niemczech przynosi USA „potężne koszty”, podczas gdy Niemcy korzystają na tym gospodarczo. „Są to dobrze opłacani żołnierze. Żyją w Niemczech. Wydają w Niemczech dużo ze swoich pieniędzy“ – argumentował Trump.

Rzeczywiście korzyści ekonomiczne są znaczne. Na przykład w Nadrenii-Palatynacie stacjonuje połowa wszystkich amerykańskich żołnierzy w Niemczech. Do tych 18,5 tys. wojskowych dochodzi około 12 tys. pracowników cywilnych i 25 tys. członków rodzin. Amerykańskie siły zbrojne opłacają też 7,5 tys. niemieckich pracowników cywilnych.

Według starszych badań obecność wojsk generuje zyski ekonomiczne rzędu 2,347 mld dolarów: 1,123 mld na pensje i wynagrodzenia – pieniądze, które pozostają w regionie; 400 mln dolarów wydawane jest na cele budowlane, materiały, usługi i wyposażenie oraz 824 mln dolarów, które wpływają do regionu poprzez pośrednio powstające miejsca pracy.

(DPA, tagesschau.de/stas)

Dziennik „Nordwest-Zeitung" z Oldenburga pisze:

„Eva Hoegl (SPD) zachowuje się tak, jakby armie z poboru były wolne od prawicowych radykałów. Nie są i nigdy nie były. Przypomnijmy: służbę w Bundeswehrze w latach 1994-1995 odbywał terrorysta NSU Uwe Mundlos. Co więcej, pomysł Hoegl jest postawionym na głowie myśleniem o polityce bezpieczeństwa. To, jaką armię posiada dany kraj - czy jest to armia zawodowa, poborowa czy milicyjna - ma do czynienia wyłącznie z rozważaniami na temat tego, jak najskuteczniej zapewnić bezpieczeństwo tego kraju. Armia jest narzędziem polityki bezpieczeństwa, a nie środkiem do wychowywania społeczeństwa. A sama Hoegl jest na pewno złym wyborem”.

„Pforzheimer Zeitung" stwierdza:

„Poprzez przywrócenie obowiązkowej służby Hoegl najwyraźniej ma nadzieję na prawdziwe cuda w walce z prawicowym ekstremizmem w wojsku. Zagadką pozostanie, co wspólnego ma jedno z drugim. Nie jest bowiem tak, że kiedy obowiązywała jeszcze przymusowa rekrutacja, Bundeswehra składała się wyłącznie z nieskazitelnych demokratów. Tak jak słuszne jest położenie kresu brunatnej ideologii w wojsku, tak pełnomocniczka ds. obronności mocno przeholowała. Konieczne są polityczna edukacja i wewnętrzne przywództwo, które nie da pola działania źle pojętemu koleżeństwu. Hoegl temu powinna poświęcić swoją energię, a nie podsycać bezowocne debaty.”

W podobnym tonie komentuje „Allgemeine Zeitung” z Moguncji:

„Debata wywołana w weekend przez pełnomocniczkę ds. obronności Evę Hoegl wywołuje, łagodnie mówiąc, niefortunne i niezręczne skojarzenie przywrócenia obowiązkowej służby wojskowej z incydentami prawicowo-ekstremistycznymi w Bundeswehrze. Minister obrony Kramp-Karrenbauer zapowiedziała w oddziałach elitarnych KSK zaprowadzenie porządku z bagatelizowanym od lat systemem prawicowego ekstremizmu i jego ekscesami. W niezbyt odległej przyszłości będzie musiała zmierzyć się z tym oświadczeniem - oczywiście z myślą o całej Bundeswehrze. Jednak w dyskusji o ponownym przywróceniu obowiązku służby wojskowej, nie chodzi o skorygowanie zaniedbań z przeszłości, lecz o stworzenie optymalnych struktur na przyszłość”.

Również dziennik „Stuttgarter Nachrichten" nie szczędzi krytyki:

„Raptem kilka dni urzędowania, a już nowa pełnomocniczka ds. obronności Eva Hoegl zaliczyła pierwszą wpadkę. Jej propozycja, by zastanowić się nad przywróceniem obowiązkowej służby wojskowej, spotyka się z masowym brakiem akceptacji. Gdyż pomysł ten nie ma raczej szans na realizację. Hoegl argumentowała to głównie potrzebą przeciwdziałania prawicowemu ekstremizmowi w Bundeswehrze. Ale ten powód jako uzasadnienie byłby dalece niewystarczający, zwłaszcza, że istnieją bardziej ukierunkowane metody zwalczania prawicowej ideologii, np. przy pomocy wewnętrznego zarządzania. Poza tym są względy konstytucyjne: obowiązkowa służba musi być lepiej uzasadniona. Ponadto, jednym z powodów jej zniesienia był brak sprawiedliwości. Teraz nie wyglądałoby to lepiej”.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

„Prezydent Polski Andrzej Duda prowadzi propagandową kampanię przeciwko koncernowi Axel Springer, gazecie Die Welt i jej warszawskiemu korespondentowi. Gdy nasi współpracownicy są atakowani, stoimy w stu procentach po ich stronie i szukamy cywilizowanego dyskursu” - pisze redaktor naczelny „Die Welt” Ulf Poschardt w komentarzu opublikowanym w niedzielę wieczorem na stronie internetowej gazety.

Podczas niedawnych wystąpień na wiecach wyborczych prezydent Andrzej Duda oskarżał niemieckie media o prowadzenie „bezpardonowej, brudnej kampanii skierowanej przeciwko niemu”. „Niemcy chcą wybierać w Polsce prezydenta? Ja się na to nie zgadzam!” - mówił polski prezydent, atakując m.in. korespondenta gazety „Die Welt” w Warszawie Philippa Fritza. Prezydent mówił też o „niemieckim ataku w wyborach”.

Kontrowersyjne ułaskawienie

Słowa Andrzeja Dudy zostały wywołane ostatnimi publikacjami prasowymi na temat ułaskawienia przez prezydenta mężczyzny, skazanego za znęcanie się nad bliskimi i molestowanie seksualne córki. Ułaskawienie dotyczyło zakazu zbliżania się do ofiar, o co te same wnioskowały.

Sprawę opisał jako pierwszy dziennik „Rzeczpospolita”, a następnie podchwyciły ją inne media, w tym należący do koncernu Axel Springer dziennik „Fakt”. Axel Springer to wydawca wielu tytułów prasowych w Niemczech i Europie. Firma pochodzi z Niemiec, choć największym udziałowcem jest obecnie amerykański fundusz inwestycyjny.

W artykule opublikowanym na stronach „Die Welt” Poschardt pisze, że „nasi polscy sąsiedzi i przyjaciele wybaczyli nam Niemcom wszystko to, co nasz kraj wyrządził dumnemu polskiemu narodowi. Jesteśmy za to wdzięczni i poczuwamy się do odpowiedzialności za niemieckie zbrodnie, także, a zwłaszcza te, popełnione w Polsce”.

„Odrzucamy propagandową kampanię”

Poschardt pisze, że zjednoczenie Niemiec po upadku muru berlińskiego nie byłoby możliwe gdyby nie Solidarność i polski papież, a uklęknięcie kanclerza Willy'ego Brandta w Warszawie „stanowi jeden z filarów naszej racji stanu”. „Mimo tego nie możemy nie analizować sytuacji wewnętrznej w Polsce i, w razie wątpliwości, jej krytykować. Mamy w Warszawie jednego z naszych najlepszych korespondentów, bo Polska jest dla nas ważnym krajem w Europie” - czytamy.

„Dlatego zdecydowanie odrzucamy propagandową kampanię polskiego prezydenta przeciwko naszemu wydawnictwu, naszej redakcji i Philippowi Fritzowi, który dzięki swoim doskonałym reportażom, analizom i komentarzom pomaga nam Niemcom, lepiej zrozumieć Polskę”. Redaktor naczelny „Die Welt” dodaje, że Fritz kocha ten kraj, który także dla niego jest ojczyzną. „Ale miłość go nie zaślepiła, tylko uczyniła bardziej dokładnym, skrupulatnym i nieprzekupnym” - pisze.

Poschardt dodaje, że „obecny rząd w Warszawie zaatakował w trudny do zaakceptowania sposób nie tylko polski wymiar sprawiedliwości, ale próbuje teraz tego z mediami. Nasz kolega i przyjaciel Tomasz Lis, redaktor naczelny polskiego Newsweeka, jest wystarczająco często atakowany. A dopiero co prezydent Duda zarzucił należącemu do Axel Springer dziennikowi „Fakt” mieszanie się w wybory prezydenckie”.

Niemiecki dziennikarz podkreśla, że wolność opinii i mediów stanowią rdzeń liberalnej demokracji. „Europa nie akceptuje żadnego relatywizowania tej idei pluralistycznej różnorodności jako motoru politycznych i społecznych przemian. Tam, gdzie nasi współpracownicy są atakowani ze strony rządzących, stoimy w stu procentach po ich stronie” - czytamy.

Światopoglądowy monopol

Poschardt podkreśla, jak niebezpieczna może być praca dziennikarza. Przypomina o zamordowanym słowackim dziennikarzu Janie Kuciaku, który pracował dla portalu internetowego należącego do Axel Springer, czy dziennikarzu „Die Welt” Denizie Yucelu. „Yucel przesiedział ponad rok w tureckim więzieniu, bo robił to, co robią dziennikarze: piszą, jak jest – także, gdy nie podoba się to wpływowym ludziom”.

Naczelny gazety dodaje, że na całym świecie dziennikarze siedzą w więzieniach. „Autokraci, despoci i dyktatorzy nienawidzą dziennikarzy i mają ku temu dobre powody, bo zagrażają oni ich światopoglądowemu monopolowi. Będziemy to robić dalej” - czytamy. Poschardt przypomina, że od miesięcy na wizę nie może doczekać się korespondent „Die Welt” w Chinach.

„Kochamy naszych polskich sąsiadów, ale takie próby zastraszania nie podlegają dyskusji. Powróćmy szybko do cywilizowanego dyskursu. My w WELT, chętnie byśmy z Panem o tym porozmawiali, Panie prezydencie” - pisze Ulf Poschardt.

− W czasie, gdy Żydzi i inne mniejszości religijne są coraz częściej celem ekstremizmu, zarówno w internecie, jak i poza nim, a swobodne praktykowanie religii jest torpedowane, jest to zły sygnał, szczególnie dla Europy − uważa główny rabin Moskwy i przewodniczący Rady Rabinów Europy Pinchas Goldschmidt. I raz po raz ostrzega i upomina ludzi o ograniczaniu wolności religijnej w Europie. W rozmowie z Deutsche Welle, irytuje go fakt, że Komisja Europejska nie chce ponownie obsadzić jednego stanowiska: specjalnego przedstawiciela UE ds. wolności religijnej poza Unią Europejską.

W połowie czerwca okazało się, że nie zostanie powołany żaden inny specjalny przedstawiciel. Do tej pory funkcję tę sprawował Słowak Jan Figel. Stanowisko komisarza ds. wolności religijnej zostało utworzone przez ówczesnego przewodniczącego Komisji Europejskiej, Jeana-Claude'a Junckera, w 2016 roku, kiedy papież Franciszek otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego. Teraz Juncker należy do przeszłości. A jego następczyni Ursula von der Leyen postanowiła nie kontynuować tej funkcji. Zamiast tego wiceprzewodniczący Komisji Margaritis Schinas oraz specjalny przedstawiciel ds. praw człowieka i demokracji Eamon Gilmore, mają teraz zająć się kwestią wolności religijnej poza UE.

Czy Europa ma problem z religią?

Naczelny rabin Goldschmidt postrzega to wydarzenie w szerszym kontekście, a także jako symboliczny znak. − Czy Europa ma problem z religią? − pyta rabin. Pytanie to jest tym ważniejsze, „gdy obrzędy i tradycje religijne są nie tylko kwestionowane, ale od razu zakazywane”. Przy tym wolność wyznania była przecież „wartością europejską”.

Również Aiman Mazyek, przewodniczący Centralnej Rady Muzułmanów w Niemczech krytycznie odnosi się do decyzji Komisji Europejskiej i ma nadzieję na ponowne jej rozpatrzenie. Działania niektórych państw europejskich przeciwko noszeniu chust lub religijnemu ubojowi rytualnemu dotykają w podobny sposób zarówno Żydów jak i muzułmanów.

− Wolność religii jest prawem człowieka − powiedział Mazyek Deutsche Welle. - I to prawo człowieka jest deptane w wielu częściach świata – dodał. A ponieważ w UE podejmowane są nawet próby ograniczenia wolności religijnej, „tym ważniejsze jest, aby głos takiego przedstawiciela nie zamilkł w tym momencie”.

Brak wrażliwości: spór o Hagia Sofia

Podobnie jednoznacznie wypowiada się najwyższy prawosławny duchowny w Niemczech. − Dziś bardziej niż kiedykolwiek konieczne jest, abyśmy mieli tego przedstawiciela w Brukseli − powiedział DW metropolita Augustyn. Grecki duchowny prawosławny jest przewodniczącym Konferencji Episkopatu Prawosławnego w Niemczech, która zrzesza około 2,5 mln wiernych. Podejrzewa on, że komisji brakuje uwrażliwienia na tę sprawę. − Ta obojętność wśród chrześcijan jest katastrofą – uważa metropolita.

Jako aktualny przykład podaje debatę na temat Hagia Sofia w Stambule. Dawny kościół, później meczet, który przez wiele dziesięcioleci był muzeum, ma znów stać się meczetem, zgodnie z wolą tureckich nacjonalistów, a także prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana. Metropolita Augustyn żąda, aby UE zaprotestowała przeciwko takiej decyzji i aby głos zabrali zarówno chrześcijanie, jak muzułmanie oraz ateiści. A UE, wraz ze specjalnym pełnomocnikiem, musi zwrócić uwagę na proces, który ponownie rani mniejszość chrześcijańską w Turcji.

„Chodzi o wolność religijną dla wszystkich”

Krytycznie ustosunkowali się również najwyżsi rangą europejscy przedstawiciele Kościoła katolickiego. Arcybiskup Luksemburga, kardynał Jean-Claude Hollerich, który jest przewodniczącym Komisji Biskupów Unii Europejskiej COMECE, nawiązuje do działalności Jana Figla, która jest „nieprzerwanie” doceniana od 2016 roku. Jego zdaniem, Figel skonkretyzował wysiłki UE na rzecz „międzynarodowej wolności religijnej dla wszystkich”. I przyczynił się do lepszej ochrony tych, „którzy cierpią z powodu nietolerancji, dyskryminacji i prześladowań”.

Kardynał wskazał także, że w kontekście globalnym obecne represje „wobec zagrożonych mniejszości i grup religijnych w niektórych przypadkach osiągnęły poziom ludobójstwa”. Dlatego jest zdania, że UE powinna nadal zapewniać o swoim zaangażowaniu i roli przywódczej w zakresie integracyjnego rozumienia prawa do wolności myśli, sumienia i religii, także za pośrednictwem swojego własnego pełnomocnika.

Nadzieja w Merkel

W ostatnich dniach również 135 posłów Bundestagu - polityków z CDU/CSU, SPD i FDP - wyraziło ubolewanie z powodu decyzji Komisji Europejskiej. Wezwali oni rząd federalny, aby podczas niemieckiej prezydencji w Radzie UE „wstawił się za kontynuacją udanej dotąd pracy specjalnego pełnomocnika UE ds. wolności religijnej”.

Dobrym przykładem jest komisarz ds. wolności religijnej na świecie w Berlinie. Rząd niemiecki powołał go po raz pierwszy w 2018 roku i został nim członek CDU Markus Grübel. W tym czasie Ursula von der Leyen była ministrem obrony. Nie wiadomo jednak, czy krytycznie odniosła się do decyzji stworzenia nowego urzędu w gabinecie federalnym.

Jednak wątpliwe jest, czy przy wszystkich problemach, z jakimi boryka się obecnie UE, stojąca na czele prezydencji w Radzie UE kanclerz Angela Merkel, będzie rozmawiać z przewodniczącą Komisji Europejskiej o szczegółach dotyczących pełnomocnika UE ds. wolności religijnej.

Dla naczelnego rabina Pinchasa Goldschmidta jest oczywiste, że nawet bez kolejnego pełnomocnika KE musi zwracać większą uwagę na tę kwestię. Oczekuje on, że Margaritis Schinas, nowy wiceprzewodniczący KE, który jest teraz współodpowiedzialny za obszar wolności religijnej, „nada temu tematowi większe znaczenie”. Nie chodzi bowiem „tylko o wolność religijną na świecie, ale także o integralność i bezpieczeństwo społeczeństwa europejskiego”.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Minister spraw wewnętrznych Horst Seehofer konsekwentnie odrzuca zalecenie Rady Europy, by w niemieckiej policji przeprowadzić badania na temat dyskryminującego profilowania etnicznego. W codziennej pracy policjantów jest ono zabronione i dlatego takie badania nie są potrzebne, twierdzi. "Dotyczy to zwłaszcza kontroli osób i ich dokumentów tożsamości przez policjantów, co musi być przeprowadzane w sposób neutralny, bez zwracania uwagi na pochodzenie etniczne kontrolowanych", dodał.

Jeżeli dochodzi do przypadków odmiennego traktowania przez policję osób różnego pochodzenia i zachowań ocierających się o rasizm, mają one charakter incydentalny i należą do absolutnych wyjątków. "Dlatego nie będziemy przeprowadzać wśród funkcjonariuszy badań na temat profilowania etnicznego, zalecanych przez Europejską Komisję Przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI)", oświadczył rzecznik niemieckiego MSW w rozmowie z przedstawicielem agencji DPA.

"Nie odrzucamy zasadniczo tej tematyki"

Jeszcze trzy tygodnie temu MSW argumentowało, że jego stosunek do badań na temat profilowania etnicznego jest wyrazem tego, że "zasadniczo nie odrzuca tej tematyki, ale także nie chce stwarzać wrażenia, że istnieje w tej kwestii jakiś duży problem, pilnie wymagający rozwiązania".

W połowie marca Rada Europy opublikowała raport, w którym napiętnowała szeroko rozpowszechniony "instytucjonalny rasizm" w Niemczech. Eksperci ECRI znaleźli wiele dowodów na to, że w codziennej pracy niemieckiej policji dyskryminujące profilowanie etniczne jest na porządku dziennym. W odpowiedzi na te zarzuty rząd w Berlinie rozważył przeprowadzenie naukowych badań na temat tego zjawiska, ale uzależnił je od opinii poszczególnych krajów związkowych.

Ministerstwo Sprawiedliwości nie wypowiedziało się do tej pory na ten temat. W czerwcu jednak zapowiadało swoją pomoc w takich badaniach, żeby, jak stwierdzono, "udowodnić wszystkim dotkniętym tym zjawiskiem, że bierzemy je na serio, ale musimy je ocenić w oparciu o niepodważalne fakty".

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

O dyskryminującym profilowaniu etnicznym w policji mówimy wtedy, gdy policjanci kontrolują osoby z powodu koloru ich skóry, wyglądu, sposobu ubierania się i zachowania wskazującego na ich obce pochodzenie, a nie na podstawie zaistniałej potrzeby. Profilowanie etniczne jest w Niemczech zabronione na podstawie konstytucji.

(DW, DPA/jak)

Zdaniem szefa niemieckiego MSW, "ze strony Chin płyną hybrydowe zagrożenia, którym musimy stawić czoło". Dotyczy to, na przykład, stale rosnącej aktywności chińskiego wywiadu. "Wiemy, że Chiny interesują się naszą infrastrukturą", powiedział Seehofer w wywiadzie dla "Welt am Sonntag". Chiny rozwijają działalność wywiadowczą równolegle do ich nowej strategii Jedwabnego Szlaku; "To coś innego od tego, czego doświadczyliśmy w latach zimnej wojny", podkreślił.

Chiny pomagają, ale nie bezinteresownie

Horst Seehofer zwrócił uwagę, że koronakryzys wykazał, iż Chiny są "konkurentem systemowym", gotowym "bezwzględnie" bronić swoich interesów. Na początku pandemii koronawirusa Pekin udzielał bardzo niewielu informacji na ten temat. Teraz natomiast dokłada wszelkich starań, aby cały świat chwalił chiński sposób walki z pandemią. Jak dodał, Chiny "rozsyłają na cały świat najrozmaitsze środki ochronne, żeby przedstawić się w korzystnym dla nich świetle".

W wywiadzie dla "Welt am Sonntag" Seehofer poruszył także sytuację w Hongkongu, którą obserwuje "bardzo uważnie". Pomimo międzynarodowej krytyki, Chiny uchwaliły w ubiegłym tygodniu ustawę o "bezpieczeństwie narodowym", będącą najdalej posuniętą ingerencją w autonomię tego specjalnego regionu administracyjnego. Formalnie ustawa ma strzec przed "oderwaniem się" Hongkongu od Chin i "zniszczeniem jedności narodowej". Obrońcy praw człowieka i praw obywatelskich jednak zarzucają rządowi w Pekinie, że przy jej pomocy zamierzają zdławić wszelki opór i przejawy protestu w Hongkongu.

Jak UE reaguje na nowy kurs wobec Hongkongu?

Przewodniczący komisji Parlamentu Europejskiego ds. polityki zagranicznej David McAllister z CDU wezwał UE do zajęcia twardszej postawy wobec Chin. W rozmowie z "Welt am Sonntag" opowiedział się za "skoordynowaną akcją" z innymi partnerami zagranicznymi, aby w ten sposób wywrzeć silniejszy nacisk na Chiny.

Wiceprzewodniczący klubu poselskiego partii FDP w Bundestagu Alexander hrabia Lambsdorf powiedział, że "Pekin brutalnie depcze podstawowe prawa człowieka w Hongkongu".

Przewodniczący Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa Wolfgang Ischinger opowiedział się za jednolitym stanowiskiem państw europejskich w tej sprawie. "Najważniejsze w tej chwili jest to, żeby państwa UE przemawiały jednym głosem i wypracowały spójną politykę wobec Chin", oświadczył Ischinger.

(DW, DPA, AFP/jak)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Na szczątki prehistorycznego żółwia skórzastego archeolodzy natrafili w kopalni gliny w Groß Pampau w Szlezwiku Holsztynie. Obok licznych kawałków pancerza znaleziono tu także skamieliny, będące przypuszczalnie ekskrementami tego gada, liczącego co najmniej dwa metry długości. Tak twierdzi kierujący pracami wykopaliskowymi dr Gerhard Hoepfner. Ich wydobycie zajęło archeologom kilka tygodni żmudnej pracy, wymagającej wyjątkowej cierpliwości. Po ich odpowiednim spreparowaniu, znalezione szczątki trafią do Muzeum Przyrody i Środowiska w Lubece.

Cenne znalezisko

Poza szczątkami żółwia skórzastego i mniejszego od niego żółwia morskiego, zespół archeologów Gerharda Hoepfnera zaprezentował także znalezione w tym miejscu skamieniałe koralowce, szczątki płaszczki kolczastej, czaszkę delfina oraz skamieniałe kości petrela, ptaka z rodziny burzykowatych. Wszystkie te znaleziska znajdowały się na głębokości od 8 do 20 metrów pod powierzchnią ziemi i obrazują dokładnie całą bioróżnorodność pierwotnego Morza Północnego, wyjaśnia Hoepfner.

Najcenniejszym znaleziskiem są skamieniałe szczątki obu gatunków żółwi, ponieważ archeologom udaje się na nie natknąć wyjątkowo rzadko. Wynika to stąd, że martwe żółwie były z reguły od razu zjadane przez drapieżne ryby, a ich pancerz szybko się rozkładał w morskiej wodzie.

Raj dla archeologów

Kopalnia gliny w Groß Pampau w powiecie Herzogtum Lauenburg w Szlezwiku Holsztynie jest prawdziwym rajem dla archeologów. Od ponad 30 lat na jej terenie znajdowane są, liczące wiele milionów lat, szczątki wielorybów, fok i innych okazów morskiej fauny. Dzieje się tak dlatego, że dno pierwotnego Morza Północnego leży tutaj zaledwie kilka metrów pod powierzchnią ziemi.

DW, dpa / jak

Kolejnych sześcioro dzieci z obozów dla uchodźców na greckich wyspach Morza Egejskiego przyjechało do Niemiec. Afgańscy chłopcy w wieku 13 i 14 lat wylądowali na lotnisku we Frankfurcie 26 czerwca, jak poinformowało Ministerstwo Spraw Wewnętrznych na zapytanie Niemieckiej Agencji Prasowej (DPA). Są to chłopcy należący do pierwszej grupy w sumie 53 małoletnich bez opieki, z których większość przybyła do Niemiec już w kwietniu.

Według jednej z rzeczniczek, mają oni teraz przejść w Niemczech „otwartą procedurę azylową”. Jednak nawet w przypadku odmowy mogą na razie pozostać w RFN, ponieważ Niemcy zazwyczaj nie wydalają małoletnich bez opieki.

Pomoc dla dzieci i ich podstawowych rodzin

Zgodnie z decyzją wielkiej koalicji rządowej z marca, Niemcy chcą przyjąć 350-500 dzieci z greckich wysp Morza Egejskiego. Tamtejsze obozy są kompletnie przepełnione, a warunki higieniczne są katastrofalne. Rozważane jest przyjęcie dwóch grup dzieci, najlepiej dziewczynek, które podróżują bez swoich rodzin, a także ciężko chorych dzieci i młodzież, które pilnie potrzebują leczenia. Ponieważ wśród uchodźców prawie nie ma dziewcząt, które podróżują samotnie, rząd federalny chce teraz skupić się na chorych, dorastających imigrantach. Według wcześniejszych oświadczeń ministra spraw wewnętrznych Horsta Seehofera (CSU), łącznie z krewnymi może to dotyczyć około 900 osób.

„Niemcy są gotowe, by jak najszybciej przyjąć te dzieci, w tym ich najbliższych krewnych”, powiedziała rzeczniczka. „Proces przyjmowania został już rozpoczęty i ma trwać przypuszczalnie do sierpnia. Pierwszego transferu rząd federalny spodziewa się pod koniec lipca 2020 roku”. Jak zaznaczyła rzeczniczka, przygotowania są w pełnym toku.

Kwarantanna dla przybywających

47 dzieci i młodzieży, które przybyły do Niemiec w kwietniu spędziło dwa tygodnie na kwarantannie w Dolnej Saksonii, zanim zostały rozdzielone między kraje związkowe. Ponieważ w tym czasie doszło do rozluźnienia obostrzeń, sześciu chłopców mogło w ubiegłym tygodniu wyjechać bezpośrednio do różnych krajów związkowych.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Przed odlotem zostali przetestowani na obecność koronawirusa. „Negatywny wynik testu jest warunkiem wstępnym dla przeniesienia z Grecji do państwa członkowskiego”, powiedziała rzeczniczka. Czwórka z nich została zakwaterowana w Dolnej Saksonii, a dwóch w Bawarii, gdzie mieszkają już krewni lub znajomi.

(DPA/jar)

„Polska jest podzielona od ok. 220 lat. Od zawsze istniały dwie wizje kraju – jedna otwarta, pluralistyczna i druga zamknięta, etnocentryczna” – powiedział Adam Michnik* w wywiadzie opublikowanym w sobotę wieczorem w internetowym wydaniu lewicowo-liberalnego tygodnika „Die Zeit“.

„Nawet wtedy, gdy naród się zrastał, pod powierzchnią utrzymywało się napięcie pomiędzy obu wizjami. Dziś te pęknięcia znów stały się widoczne. Obóz etnocentryczny utrzymywany jest w jedności za pomocą metod autorytarnych. Jego przedstawiciele krok po kroku ograniczają demokrację. Nazywam to putinizacją Polski. Podobnie dzieje się na Węgrzech” – kontynuował swój wywód były polski dysydent.

Brunatna fala zalewa Europę

Zdaniem Michnika mamy do czynienia z uniwersalnym fenomenem, nie ograniczającym się do Polski i społeczeństw postkomunistycznych. Wskazał na antyliberalne tendencje we Francji, we Włoszech i w Niemczech.

To „brunatna fala”, która zalewa wiele krajów. „Dlatego wybory prezydenckie w Polsce mają znaczenie europejskie; dlatego tak ważne byłoby odsunięcie PiS od władzy” – tłumaczy naczelny „Gazety Wyborczej”.

„Uważam, że komunizm upadł dzięki Polsce. I muszę wierzyć, że teraz będzie podobnie” – odpowiedział Michnik na pytanie prowadzącego wywiad Matthiasa Krupy, czy porażka PiS zatrzyma marsz sił antyliberalnych.

Błędy liberałów

Michnik przyznał, że będąc u władzy, liberałowie popełnili błędy. Ich głównym celem była budowa silnej gospodarki i inwestycje, co doprowadziło do ograniczania wydatków socjalnych. „To był błąd” – podkreślił. Zwrócił uwagę na program 500+, dzięki któremu ludzie „dostali do rąk gotówkę”.

Zdaniem Adama Michnika pewną rolę w zdobyciu władzy przez PiS odegrała też „wymyślona legenda o liberalnych elitach, które wyzyskiwały naród”. Liberałowie zbagatelizowali emocje i oczekiwania wielu obywateli – dodał. Wskazał też na rolę Kościoła. Po śmierci Jana Pawła II wielu biskupów „weszło w rolę demagogów”.

Michnik ostro skrytykował Jarosława Kaczyńskiego. „On nienawidzi ludzi i ich poniża. Jedynym wyjątkiem był jego brat bliźniak. Dominował go, ale go nie upokarzał” – powiedział.

Odsunąć od władzy PiS

Zdaniem Michnika istniejące 30 lat temu podziały istnieją do dziś. „Kaczyński był prawdopodobnie mądrzejszy niż ja. Myślałem, że ponieważ walczyliśmy obaj w podziemiu, chodzi nam o to samo – o wolną demokratyczną Polskę”.

„W PiSie są faszyści, ale PiS nie jest partią faszystowską. Kaczyński nie jest faszystą. Jest prawicowcem, osobą autorytarną, ale nie jest faszystą” – powiedział Michnik pytany, czy PiS jest partią faszystowską.

Michnik przypomniał opinię niemieckiego historyka Golo Manna, że Republika Weimarska (w 1933 r.) upadła, ponieważ nikt jej nie bronił. „Trzeba bronić Republiki. To robimy za pomocą naszej gazety” – oświadczył naczelny „GW”.

Michnik zastrzegł, że porażka PiS nie będzie oznaczać automatycznie raju na ziemi. „Gdy PiS straci władzę, skończy się niszczenie państwa prawa w Polsce. Pozbawienie władzy PiS jest najważniejszym zadaniem demokratycznej Polski” - powiedział.

„Jeżeli Duda ponownie wygra, oznaczać to będzie porażkę prawdy i sprawiedliwości. Nie należy się jednak poddawać. Jak długo istnieją demokratyczne instrumenty, tak długo trzeba je wykorzystywać do obrony demokracji” – powiedział Adam Michnik w wywiadzie dla „Die Zeit“.

*Zamieszczony materiał przedstawia poglądy autora i nie oddaje stanowiska redakcji.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Pełnomocniczka Bundestagu ds. obronności Eva Hoegl (SPD) opowiada się za wznowieniem dyskusji na temat właściwego kształtu niemieckich sił zbrojnych, widząc w tym także sposób na ich ochronę przed tendencjami prawicowo-ekstremistycznymi.

W obliczu mnożących się przypadków takich postaw w szeregach Bundeswehry, Eva Hoegl chce wrócić do tematu ponownego wprowadzenia w Niemczech powszechnego obowiązku służby wojskowej. "Za duży błąd uważam zniesienie armii z poboru", powiedziała w rozmowie z przedstawicielami dzienników wydawanych przez grupę medialną Funke.

Dawne obawy w dużym stopniu się potwierdziły

Już przed wprowadzeniem w Niemczech armii zawodowej istniały obawy, że może być ona bardziej podatna na tendencje prawicowo-ekstremistyczne niż armia z poboru. Mając to na uwadze Eva Hoegl oświadczyła, że Bundeswehrze wyszłoby tylko na dobre, gdyby "duża część niemieckiego społeczeństwa przez jakiś czas pełniła w niej służbę wojskową". W jej przekonaniu "utrudniłoby to także w dużym stopniu rozprzestrzenianie się w szeregach Bundeswehry prawicowego ekstremizmu".

Z tego względu pełnomocniczka Bundestagu ds. obronności chce zainicjować w przyszłym roku szeroko zakrojoną dyskusję na temat przywrócenia w Niemczech powszechnego obowiązku służby wojskowej. Ważną rolę, jak zapowiedziała, będzie odgrywać pytanie, czy mężczyźni i kobiety powinni służyć w wojsku na równych prawach. Armię z poboru zniesiono w Niemczech w 2011 roku.

Politycy krytykują

Ekspert partii Zielonych ds. obronności Tobias Lindner odrzucił propozycję Evy Hoegl przywrócenia w Niemczech powszechnej służby wojskowej. Jego zdaniem takie rozwiązanie nie zwiększy gotowości bojowej niemieckiej armii, pochłonie za to wiele środków finansowych, które można wykorzystać w lepszy sposób. Właściwym posunięciem byłaby, jak podkreślił, zmiana metod rekrutowania ochotników do służby zawodowej i sposobu ich szkolenia, w którym należy zwrócić większą uwagę na kształtowanie ich światopoglądu.

Jego odpowiedniczka w partii FDP, Marie-Agnes Strack-Zimmermann, odrzuca zarówno sam pomysł przywrócenia w Niemczech armii z poboru, jak i dyskusję w tej sprawie, która, jak oświadczyła, "jest całkowicie zbędna". Nasza armia potrzebuje specjalistów do wykonywania stojących przed nią skomplikowanych zadań. Za "absolutne nieporozumienie" uważa ona wprowadzenie armii z poboru jako sposobu na przeciwdziałanie poglądom prawicowo-ekstremistycznym wśród żołnierzy. Jej zdaniem walka z tym zjawiskiem musi zacząć się od zrozumienia jego prawdziwych przyczyn, a w Bundeswechrze należy zwrócić uwagę na szkolenie polityczne i bardziej uważne przyglądanie się kandydatom, co pozwoliłoby z góry wykluczyć osoby o postawach skrajnych.

Tego samego zdania jest partia Lewica. Przewodniczący jej klubu poselskiego w Bundestagu Dietmar Bartsch stanowczo odrzucił pomysł ponownego wprowadzenia w Niemczech armii z poboru jako lekarstwa na tendencje prawicowo-ekstremistyczne w Bundeswehrze, ponieważ "pojawiły się i tliły w niej od dziesięcioleci", ale "były celowo niedostrzegane". Nie narodziły się one bynajmniej z chwilą wprowadzenia w kraju armii zawodowej, podkreślił. Dyskusję w sprawie przywrócenia obowiązku powszechnej służby wojskowej Bartsch uznał za typowe "działania zastępcze", które nie rozwiążą zaistniałego problemu. Jego zdaniem, w tej sprawie w Bundeswehrze powinna ściśle obowiązywać zasada "zero tolerancji", dla, jak się wyraził, "faszystów w mundurach, którzy niczego się nie nauczyli z historii Niemiec".

Merkel i Kramp-Karrenbauer nie chcą armii z poboru

W ostatnim czasie na światło dzienne wyszło coraz więcej przypadków postaw prawicowo-ekstremistycznych, zarówno wśród żołnierzy wciąż pełniących czynną służbą wojskową, jak i tych przeniesionych już do rezerwy. Duży rozgłos zyskała sprawa ujawnienia takich postaw w szeregach elitarnej jednostki KSK. W Saksonii na działce jednego z komandosów odkryto nielegalny arsenał broni. W odpowiedzi na ten skandal minister obrony Annegret Kramp-Karrenbauer podjęła decyzję o zreformowaniu tej jednostki i całkowitym rozwiązaniu jednej z jej czterech kompanii operacyjnych.

Dyskusja na temat celowości utrzymania w Niemczech armii z poboru trwa nieprzerwanie z różnym natężeniem od chwili wprowadzenia armii zawodowej w 2011 roku. Do tej pory zarówno kanclerz Angela Merkel jak i minister obrony Annegret Kramp-Karrenbauer stale sprzeciwiały się odejściu od modelu armii zawodowej, argumentując między innymi, że stawiane dziś żołnierzom Bundeswehry wymagania różnią się od tych z przeszłości i armia zawodowa najlepiej poradzi sobie z nowymi wyzwaniami.

Plany ministerstwa: "Twój rok dla Niemiec"

Minister Kramp-Karrenbauer zapowiedziała wprowadzenie od przyszłego roku nowej formy ochotniczej służby w Bundeswehrze pod nazwą "Twój rok dla Niemiec". Po półrocznym wojskowym przeszkoleniu podstawowym, chętni przez następne pół roku będą pełnić służbę w rezerwie w pobliżu swojego miejsca zamieszkania. Rzecznik resortu obrony zapowiedział, że szczegóły tego planu zostaną podane do wiadomości publicznej pod koniec lipca, a później ministerstwo uruchomi kampanię informacyjną. Koronakryzys udowodnił, jak ważna jest pomoc żołnierzy Bundeswehry oraz jej rezerwistów dla kraju i jego mieszkańców, dodał.

(DPA, tagesschau.de/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>