Deutsche Welle | Wirtualna Polska

Komentator „Sueddeutsche Zeitung” pisze w sobotnim wydaniu gazety, że rząd Friedricha Merza wysłał w piątek, 18 lipca, kilka sygnałów, które pokazują, że w Niemczech dokonuje się zmiana kursu w polityce migracyjnej. „Po pierwsze, rano wystartował pierwszy lot deportacyjny do Afganistanu. Następnie, w południe, minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt negocjował jeszcze ostrzejszą politykę azylową UE z kolegami z Austrii, Danii, Francji, Czech i Polski na szczycie góry Zugspitze. Cel: więcej repatriacji, a nawet procedury azylowe w krajach trzecich, wzorowane na Rwandzie”

Jak czytamy, sygnał jest jasny: twardsze postępowanie z wszystkimi, którzy nie mają prawa pozostać w Niemczech. Komentator gazety ostrzega jednak przed pójściem za daleko. „Zdaniem Dobrindta społeczeństwo akceptuje prawo do azylu tylko tak długo, jak długo można dostrzec jego granice. Jednak w kwestii deportacji sam posuwa się on do granic. Na przykład przestępca, który zagraża państwu lub ogółowi społeczeństwa, nie ma prawa do azylu. Ale ekstradycji do reżimu stosującego tortury nie da się pogodzić z godnością ludzką zapisaną w ustawie zasadniczej”.

W dzienniku „Frankfurter Allgemeine Zeitung" czytamy, że to dobrze, że znowu rozmawia się o europejskiej polityce migracyjnej. „I jeśli w pewnym momencie pojawi się skuteczna kontrola granic zewnętrznych i sprawiedliwy rozdział (migrantów), to wtedy, i w zasadzie tylko wtedy, wewnętrzne granice Unii Europejskiej znów będą wolne. W końcu wspólna przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości to obszar z zewnętrznymi granicami. Zewnętrzna ochrona jest warunkiem wstępnym wewnętrznej wolności. Ponieważ ten wspólnie uzgodniony system uległ erozji, Niemcy ponownie zaczęły zaostrzać kontrole graniczne i zawracać ludzi. I oto sygnał ten został z pewnością usłyszany".

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Nawiązując do kontrowersji, jakie wywołała piątkowa deportacja do Afganistanu, dziennik „Rheinpfalz” pisze o jednym z pasażerów tego lotu, który mocno dał się we znaki mieszkańcom jednej z niemieckich miejscowości. „Wywoływał zaniepokojenie w całej okolicy, atakował i groził współmieszkańcom oraz pracownikom w ośrodku dla uchodźców. Teraz azylant z Windesheim został deportowany do Afganistanu wraz z 80 innymi przestępcami. Oczywiście wywołało to poruszenie. Deportowani wracają do kraju rządzonego przez talibów. Współpraca z tym reżimem jest obrzydliwa. Niemniej jednak słuszne jest pozbycie się ludzi, takich jak ten młody człowiek. Każdy, kto nosi w sobie taką społecznie destrukcyjną moc i nie chce przestrzegać zasad naszego konstytucyjnego państwa, zmarnował szansę na ochronę ze strony naszego państwa - a także na współczucie. Deportacja, taka jak ta, służy nie tylko spójności społecznej, ale także dużej liczbie niewinnych ludzi potrzebujących ochrony w kraju” – komentuje regionalny dziennik.

W gazecie „Reutlingen General-Anzeiger” czytamy: „Niestety, w polityce nie zawsze można wybierać partnerów do dialogu. Aby chronić interesy własnego kraju, nasi przedstawiciele muszą również usiąść do stołu z autokratami, fundamentalistami i populistami - nawet jeśli czasami to boli. Większość Niemców nie ma zrozumienia dla sytuacji, że poważni przestępcy urządzają sobie tutaj przyjemne życie na koszt państwa. Niemcy muszą odzyskać kontrolę nad tym, kto może mieszkać w ich granicach – i kto nie. Jeśli to się nie uda, musimy obawiać się, że wkrótce sami będziemy rządzeni przez autokratów i populistów”.

Średnio każdego dnia spędzamy 4 godziny i 37 minut na naszych telefonach, sprawdzając je 58 razy. Lubimy sobie wmawiać, że to w celach towarzyskich, do pracy lub do czytania wiadomości. Ale większość z nas jest uzależniona. I dobrze o tym wie.

Istnieje strona internetowa w języku angielskim, na której można wykonać prosty test, czy ma się problem z uzależnieniem od smartfona.

Jak powszechne jest uzależnienie od smartfonów? Badanie po badaniu potwierdza, że ludzie stają się coraz bardziej uzależnieni - w każdym badanym kraju i we wszystkich grupach wiekowych.

Na przykład w Stanach Zjednoczonych prawie 57 procent osób zapytanych w niedawnej ankiecie przyznało, że jest uzależnionych od swoich telefonów.

- Istnieją dowody na to, że problematyczne korzystanie ze smartfonów ma negatywny wpływ na życie wielu osób. Istnieją powiązania między problematycznym korzystaniem ze smartfonów a objawami zdrowia psychicznego, takimi jak depresja i lęk - powiedział Zaheer Hussain, socjolog z Nottingham Trent University w Wielkiej Brytanii.

Ludzie stają się zmęczeni swoimi zachowaniami związanymi ze smartfonami - jak to często bywa w przypadku uzależnienia.

Ale najtrudniejsze jest to, że ludzie, którzy chcą pokonać uzależnienie, mogą mieć takie same trudności, jak ci, którzy chcą rzucić palenie - to trudna walka psychologiczna. Aplikacje społecznościowe, nuda lub zwykłe codzienne nawyki mogą sprawić, że często sięgasz po telefon, nie zdając sobie z tego sprawy.

Jednak długoterminowe korzyści zdrowotne wynikające z ograniczenia nawyków korzystania ze smartfona są ogromne.

Badania pokazują, że uzależnienie od smartfonów wiąże się z szeregiem problemów zdrowotnych, w tym z zaburzeniami snu, zmęczeniem oczu, brakiem aktywności fizycznej oraz bólem szyi i pleców. Psychicznie przyczynia się do depresji, lęku, samotności i wpływa na uwagę i pamięć, zwłaszcza u nastolatków.

Uzależnienie od smartfona może być również spowodowane przez te same problemy psychiczne. Tak więc pokonanie uzależnienia od smartfona może również pomóc w tych zmaganiach.

Przyczyna i skutek problemów psychicznych

Uzależnienie od smartfona niesie ze sobą wszystkie charakterystyczne objawy uzależnienia behawioralnego - czyli głód, zależność, objawy odstawienne. Jest podobne do uzależnienia od hazardu lub gier wideo, ponieważ nie ma uzależniającej „substancji”, takiej jak narkotyk, na przykład kokaina.

Tak, aplikacje i strony internetowe są zaprojektowane tak, aby utrzymać naszą uwagę, wykorzystując elementy gry jako narzędzie do uzależnienia.

Wiele osób twierdzi, że używa smartfonów, aby uciec od stresujących sytuacji w domu. Jest to narzędzie ucieczki, które może oderwać umysł od przygnębiających myśli i uczucia niepokoju.

Trudno jednak stwierdzić, czy uzależnienie od smartfona jest przyczyną wyzwań związanych ze zdrowiem psychicznym, czy też ich skutkiem. Dlatego ważną częścią walki z uzależnieniem od smartfonów jest zrozumienie, dlaczego w ogóle się od nich uzależniłeś.

Wypróbuj wiele metod

Nie ma szybkiego sposobu na pokonanie uzależnienia. Różni ludzie potrzebują różnych metod, często więcej niż jednej. I wymaga to prawdziwego poświęcenia.

Naukowcy zweryfikowali jednak kilka metod pomagających pokonać uzależnienie od smartfonów. Większość z nich jest podobna do narzędzi używanych do pokonania innych uzależnień behawioralnych i często opiera się na ponownym treningu behawioralnym.

Metody zalecane przez naukowców

1. Pozostaw smartfon poza sypialnią w nocy lub przynajmniej poza zasięgiem ręki w pokoju.

2. Umieść telefon w innym pokoju podczas nauki lub pracy, abyś musiał wstać, aby go sprawdzić

3. Ogranicz powiadomienia. Spróbuj użyć funkcji „nie przeszkadzać” w telefonie lub wyłącz wszystkie dźwięki i wibracje dla przychodzących wiadomości i powiadomień

4. Proste środki, takie jak ustawienie ekranu na czarno-biały, usunięcie aplikacji społecznościowych z ekranu głównego i tworzenie dłuższych kodów dostępu, mogą działać poprzez zwiększenie bariery dla korzystania z telefonu

5. Używaj aplikacji, aby pomóc w samokontroli. Aplikacje takie, jak Space, Forest, Flipd i Screentime mogą ograniczyć codzienne korzystanie ze smartfona, zablokować rozpraszające aplikacje i pomóc w zarządzaniu nawykami.

Naukowe podejście do uniezależnienia się

Naukowcy są zgodni co do tego, że im więcej metod stosuje się w tym samym czasie, tym większe są szanse na pokonanie uzależnienia od smartfonów w dłuższej perspektywie.

W jednym z badań klinicznych przetestowano dziesięcioetapowy program behawioralny zwany „interwencją opartą na szturchaniu”. Wykorzystano w nim wiele podejść, takich jak te wymienione powyżej.

- Kroki miały na celu uczynienie korzystania z telefonu nieco mniej satysfakcjonującym, spowodowanie pewnych tarć przy korzystaniu i zmniejszenie liczby przypomnień o telefonie. Interwencja ta miała na celu ograniczenie problematycznego korzystania ze smartfonów bez polegania wyłącznie na sile woli - powiedział główny autor badania Jay Olson, psycholog uzależnień z University of Toronto w Kanadzie.

Okazało się to skuteczne w krótkim okresie, przywracając wyniki problematycznego korzystania ze smartfonów do normalnego poziomu przez co najmniej sześć tygodni. - Mamy jednak mniej danych na temat tego, które interwencje działają w dłuższej perspektywie przez lata - powiedział Olson w wywiadzie dla DW.

Inne badania kliniczne wykazały, że interwencje fizyczne również pomagają: Na przykład zastąpienie korzystania ze smartfona ćwiczeniami lub sportem skutecznie zmniejszyło uzależnienie od smartfona u studentów. Może to również pomóc zmniejszyć samotność, niepokój i poziom stresu, które często towarzyszą uzależnieniu od smartfonów.

Hussain powiedział, że zwykłe wyjście na łono natury może być bardzo korzystne dla zdrowia psychicznego. - Jeśli nie wychodzimy na łono natury, nasze telefony, a w szczególności media społecznościowe, powiadomienia, wiadomości, przewijanie przejmują kontrolę nad naszym życiem. Może to prowadzić do lęku i depresji oraz innych problemów ze zdrowiem psychicznym - powiedział Hussain.

Dowiedz się, dlaczego się uzależniłeś

Uzależnienie od smartfona stało się istotnym problemem zdrowotnym wśród studentów mających problemy ze zdrowiem psychicznym. Uzależnienie może karmić i zaostrzać te wyzwania.

Badania pokazują, że osoby uzależnione od smartfonów często szybko się nudzą, są bardziej odizolowane społecznie i wyrażają tendencję do zagubienia się bez swoich smartfonów.

Jeśli uważasz, że korzystanie ze smartfona ma wpływ na twoje zdrowie psychiczne, relacje i codzienne życie, być może nadszedł czas, aby poszukać profesjonalnej pomocy. - Wykazano skuteczność kilku terapii, takich jak terapia uważności i terapia poznawczo-behawioralna - powiedział Olson.

Terapie oparte na rozmowie, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT), mogą zapewnić krok po kroku sposoby na powstrzymanie kompulsywnych zachowań i zmianę postrzegania telefonu. Terapie te mogą pomóc zidentyfikować przyczyny uzależnienia i pomóc w rozwiązaniu tych problemów u podstaw.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Czy wszystkie gatunki os są niebezpieczne?

Według organizacji ekologicznej Nabu, tylko dwa gatunki są faktycznie problematyczne dla ludzi w Niemczech - osa niemiecka i osa pospolita. To właśnie one sprawiły, że owady te zyskały złą reputację. Dzieje się tak, ponieważ są wszędzie tam, gdzie są różne smakołyki, takie jak grillowane mięso i kiełbaski, a także lody i inne słodkie przysmaki.

Ponieważ osy są zwykle natrętne i latają wokół ludzi, są postrzegane jako agresywne. Jednak w rzeczywistości chcą tylko widzieć wyraźnie i nie są ani agresywne, ani skłonne do ukąszeń. Owady te mają słaby wzrok na krótkich dystansach i kompensują to latając z dużą prędkością.

Co prowokuje osy do ataku?

Jeśli osy ciągłym odganianiem zostaną podrażnione lub przez nieuwagę przygniecione potrafią użądlić. To samo dotyczy sytuacji, gdy ludzie podchodzą zbyt blisko ich gniazd, a one ich bronią. Agresję może również wywołać pocenie się ze strachu. Nie należy też odstraszać os przez dmuchanie. Dwutlenek węgla zawarty w oddechu jest bowiem sygnałem alarmowym dla gniazd os.

Osy są przyciągane również przez zapach perfum lub kremów. W przeciwieństwie do pszczół osy mogą użądlić wiele razy.

Czy użądlenia os są groźne?

Użądlenia os, pszczół czy szerszeni są bolesne, ale zazwyczaj nie są szczególnie groźne. Najgorsze dla użądlonej osoby, zwłaszcza dzieci, są przesadne reakcje osób trzecich. Warto zachować spokój. W złagodzeniu bólu i obrzęku pomoże picie wody z lodem, ssanie lodu lub przyłożenie przepołowionej cebuli na użądlone miejsce. Jeśli jednak pszczoła lub osa użądli w gardło, należy zgłosić się do lekarza, ponieważ może dojść do obrzęku dróg oddechowych.

Co to oznacza dla alergików?

Niektórzy obawiają się użądlenia. Według Medycznego Stowarzyszenia Niemieckich Alergologów do pięciu procent osób użądlonych reaguje alergicznie na jad pszczół lub os. Może wystąpić swędzenie, wypryski skórne, duszności, zawroty głowy lub nudności. W najgorszym przypadku może wystąpić zagrażający życiu wstrząs alergiczny.

Każdego roku odnotowuje się w Niemczech około 20 zgonów w wyniku użądlenia przez pszczoły, osy lub szerszenie, ale eksperci szacują, że liczba niezgłoszonych przypadków jest wyższa.

Jak chronić się przed osami?

Żywność spożywana na zewnątrz powinna być przykryta, a resztki szybko usunięte. Pomocne może być również umieszczenie miski, np. z dojrzałym bananem lub winogronami, w odległym rogu ogrodu, aby odwrócić uwagę os. Według niemieckiej fundacji Wildlife Foundation, alternatywą dla wypieków na stoliku kawowym może być ciasto czekoladowe, ponieważ osy nie lubią czekolady.

Czy można samemu usunąć gniazdo os?

Nie, ponieważ osy są gatunkiem chronionym w Niemczech. Zapylają kwiaty i zjadają szkodniki, takie jak komary i ćmy.

Zgodnie z federalną ustawą o ochronie przyrody zasiedlone gniazda nie mogą być usuwane bez wyraźnej potrzeby. Dotyczy to również szerszeni. W zależności od landu wykroczenia przeciwko temu mogą być karane grzywną w wysokości do 50 000 euro.

W pewnych okolicznościach gniazda mogą być profesjonalnie usuwane, jeśli na przykład w pobliżu znajduje się przedszkole lub dom spokojnej starości lub w bezpośrednim sąsiedztwie gniazda mieszkają alergicy. Wtedy najlepiej jest skontaktować się z agencjami ochrony środowiska, organami ochrony przyrody w miastach i dzielnicach, lokalnymi organizacjami ochrony przyrody lub profesjonalnymi kontrolerami szkodników.

Co zrobić z opuszczonym gniazdem?

Jesienią problem os zwykle rozwiązuje się sam. Osy zimują jako pojedyncze osobniki i porzucają stare gniazdo, aby wiosną zbudować nowe. Nawiasem mówiąc, osy nie zasiedlają opuszczonych gniazd. Dlatego też eksperci ds. ochrony środowiska zalecają pozostawianie pustych gniazd os.

(AfP/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemcy i szereg państw sąsiednich chcą rozwinąć zasady azylowe w UE dalej, niż dotychczas planowano. – Europejski system musi zostać wzmocniony i zaostrzony – powiedział niemiecki minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt w piątek (18.07.2025) po spotkaniu z szefami resortów spraw wewnętrznych krajów sąsiadujących z Niemcami.

– Dajemy wyraźny sygnał jedności i spójności. Niemcy nie są już hamulcowym, tylko siedzą w lokomotywie – mówił. Niemiecki minister zaznaczał, że migracja prowadzi do polaryzacji debaty politycznej w państwach i to musi zostać powstrzymane. – Pokazujemy jedność, zamiast dopuszczać do podziałów – mówił.

Minister dodał, że Europa pozostaje otwartym regionem. Jednak to, kto tutaj przybywa, nie powinno już zależeć od przestępczych grup przemytniczych.

Zaostrzyć pakiet migracyjny

Pakiet migracyjny i azylowy, przyjęty przez UE w 2024 roku, ma zostać szybko wdrożony i dalej zaostrzony – czytamy w dokumencie końcowym przygotowanym przez ministrów z sześciu państw.

Procedury azylowe powinny w przyszłości być możliwe również w państwach trzecich poza UE, nawet jeśli migrant nie ma żadnych powiązań z tym państwem, dodano.

Poza tym dla deportacji muszą istnieć większe możliwości prawne i powinny standardowo obejmować one także Syrię i Afganistan.

„Państwa, które nie współpracują przy odsyłaniu migrantów, muszą się liczyć z ograniczeniami wizowymi” – dodano w dokumencie. „Wnioski osób, które uzyskały już ochronę w innym państwie UE, będą szybko odrzucane, a ich możliwości odwoławcze ograniczone”.

Nowy rząd Niemiec już zaostrzył kontrole graniczne i odsyła nawet osoby z wnioskami o azyl na granicy, co budzi kontrowersje prawne. Dobrindt stara się stworzyć w Europie grupę państw, która również chce prowadzić ostrzejszą politykę azylową i wdrożyć ją w całej UE.

W piątkowym spotkaniu, które odbyło się na szczycie Zugspitze w Alpach Bawarskich, uczestniczyły: Francja, Dania, Polska, Czechy i Austria. Gościem był także unijny komisarz ds. migracji Magnus Brunner. Nieobecne były m.in. Włochy i Grecja, czyli kraje do których przybywa w pierwszej kolejności wielu migrantów.

(RTR/szym)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Burmistrzyni niewielkiego miasta Spremberg na Łużycach w południowej Brandenburgii Christine Herntier przerwała milczenie, ostrzegając przed zagrożeniem ze strony prawicowych ekstremistóww swoim mieście. W otwartym liście do mieszkańców bezpartyjna polityk poinformowała m.in. o zalewie antykonstytucyjnych napisów, symboli, o gloryfikacji narodowego socjalizmu i niszczeniu budynków publicznych. „Nie mówimy o tym! I to jest okropne!” – napisała Herntier w oficjalnym biuletynie miejscowości liczącej 22 000 mieszkańców.

Jak powiedziała agencji dpa, w ciągu roku skrajnie prawicowe zachowania w Sprembergu dramatycznie się nasiliły. Wcześniej informowała już o tym regionalna rozgłośnia RBB.

Burmistrzyni miasta, które niegdyś żyło z wydobycia węgla, wymieniła na pierwszym miejscu małą partię „Der Dritte Weg” (Trzecia Droga). Według Urzędu Ochrony Konstytucji ugrupowanie to jest skrajnie prawicowe.

„Jak to możliwe, że nauczyciele i uczniowie z obu szkół średnich przychodzą do mnie, pełni gniewu i obaw, i mówią mi rzeczy, o których nie sądziłem, że są możliwe” – pisze w liście Christine Herntier. Ponadto błagano ją, by „nic nie o tym mówić”. Według burmistrzyni działania prawicowych ekstremistów stały się jednak zagrożeniem dla mieszkańców Spremberg. Dlatego teraz przerwała milczenie.

Powtarzające się incydenty

Od lat Urząd Ochrony Konstytucji wielokrotnie zwracał uwagę na środowisko prawicowych ekstremistów w południowej Brandenburgii. Niedawno doszło również do aktów przemocy w klubach młodzieżowych w Senftenbergu i Sprembergu. W maju zaatakowano alternatywny projekt mieszkaniowy w Chociebużu (Cottbus). Z kolei w 2023 roku doszło do incydentów w miejscowości Burg w Szprewaldzie, gdzie nauczyciel miejscowej szkoły konfrontowany był codziennie z prawicowym ekstremizmem, seksizmem i homofobią. Doprowadziło to do głośnej debaty wśród landowych polityków.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

– W sprawie kontroli granicznych jesteśmy w jak najbliższym porozumieniu z naszymi sąsiadami. Dotyczy to zwłaszcza Polski – powiedział w piątek (18.07.2025) kanclerz Niemiec Friedrich Merz na konferencji prasowej w Berlinie.

Pytany o tę sprawę przez Deutsche Welle Merz stwierdził, że jest on w bliskim kontakcie z premierem Donaldem Tuskiem, oraz że ministrowie spraw wewnętrznych obu krajów również regularnie się naradzają.

Minister Tomasz Siemoniak składa dziś wizytę w Niemczech, gdzie weźmie udział w szczycie poświęconym migracji w Europie z udziałem szefów resortów spraw wewnętrznych wszystkich krajów unijnych sąsiadujących z Niemcami.

Merz: Polska kontroluje i odsyła na Litwę

Na konferencji w Berlinie Merz zwracał uwagę, że Polska kontroluje nie tylko granicę z Niemcami, ale także tę z Litwą. – I odsyła tam z powrotem, wewnątrz Unii Europejskiej, bo wiemy, że istnieje zorganizowana migracja przez Rosję, Białoruś, Litwę, Polskę do Niemiec – mówił. Kanclerz dodał, że jest wdzięczny, że polski rząd podjął te działania.

Dopytywany przez DW o przyszłość strefy Schengen i szkody dla relacji polsko-niemieckich Merz powiedział, że wszyscy w UE są zgodni co do tego, że trzeba zachować strefę Schengen i europejski rynek wewnętrzny z jego swobodami. – Dlatego wszystko co teraz robimy, ma charakter czasowy. W dłuższej perspektywie chcemy wspólnych, europejskich rozwiązań.

Merz podkreślał, że choć Niemcy nie mają unijnych granic zewnętrznych (poza granicą ze Szwajcarią), to, jak mówił, europejskie granice zewnętrzne, są także niemieckimi granicami zewnętrznymi.

– Dlatego będziemy się angażować w ochronę zewnętrznych granic europejskich i nie pozostawimy tego tylko tym, którzy mają te granice na swoim terytorium – zaznaczał.

Merz życzył sobie innego wyniku wyborów w Polsce

Friedrich Merz pytany był też o perspektywy dla współpracy europejskich w obliczu wyborów w Polsce i we Francji w 2027 roku, w których mogą zwyciężyć siły sceptycznie bądź wręcz wrogo nastawione do Unii Europejskiej.

Jak mówił, są to największe wyzwania, jakie można sobie wyobrazić dla współpracy w Unii Europejskiej. – Nie ukrywam, że życzyłem sobie innego wyniku wyborów prezydenckim w Polsce. I spoglądam też z pewnym zaniepokojeniem na Francję – dodał.

Niemiecki kanclerz przyznawał, że kluczowe jest jednak to, czy Unia Europejska potrafi rozwiązywać problemy naszych czasów.

– I w niektórych punktach mamy uzasadnioną krytykę tej Unii Europejskiej. Stała się ona za bardzo regulująca, by nie powiedzieć, zbyt biurokratyczna. Jest zbyt wolna w reakcji na różne wydarzenia – dodawał.

Zastrzegł jednak, że w czasie kryzysu Unia pokazuje, że jest w stanie działać. – Spójrzmy na kryzys spowodowany pandemią koronawirusa, tam Europa pokazała się z najlepszej strony – mówił.

Niemcy wprowadziły wyrywkowe kontrole na granicy z Polską w październiku 2023 roku, aby ukrócić działalność przemytników ludzi, przewożących migrantów do Niemiec. W połowie obecnego roku, po objęciu władzy przez chadeckiego kanclerza Friedricha Merza, Niemcy zaostrzyły kontrole i zaczęły częściej odsyłać ze swojej granicy migrantów. W odpowiedzi 7 lipca kontrole wprowadziła także Polska.

Ukraina ma najwyraźniej niespodziewaną orędowniczkę w Białym Domu: pierwszą damę Melanię Trump.

W tym tygodniu w ukraińskich mediach społecznościowych pojawiła się lawina pochlebnych postów po tym, jak prezydent USA Donald Trump ujawnił, że jego żona zaczęła wskazywać mu sprzeczności w negocjacjach z rosyjskim prezydentem Władimirem Putinem dotyczących porozumienia mającego zakończyć wojnę w Ukrainie. – Dużo z nią rozmawiam o tym, żeby to załatwić – powiedział w poniedziałek (15.07.2025).

– Zawsze odkładam słuchawkę i mówię: To była miła rozmowa – dodał Trump. – A potem rakiety spadają na Kijów lub inne miasto. Gdy to się zdarza trzy lub cztery razy, można powiedzieć: „Rozmowy nic nie znaczą”.

W poniedziałek Donald Trump dał Władimirowi Putinowi 50 dni na wyrażenie zgody na zawieszenie broni w Ukrainie, grożąc mu poważnymi sankcjami gospodarczymi. Termin ten, podobnie jak inne wyznaczone przez amerykańskiego prezydenta, wydaje się elastyczny.

„Agentka Melania Trumpenko”

Prezydent Stanów Zjednoczonych zasugerował, że jego żona wskazuje na oczywistą hipokryzję Putina w kontaktach z Białym Domem. – Wracam do domu i mówię pierwszej damie: „Rozmawiałem dzisiaj z Władimirem. Mieliśmy wspaniałą rozmowę” – opowiadał Trump. – A ona na to: Naprawdę? Właśnie zbombardowano kolejne miasto.

Na platformach takich, jak X i Telegram, ukraińscy użytkownicy mediów społecznościowych udostępniali posty i memy z zadowoleniem przyjmujące tę rolę Melanii Trump.

„Więc przez cały ten czas Melania była po naszej stronie?” – napisał znany bloger Ihor Laczenkow. „Melania na prezydenta Stanów Zjednoczonych!” – napisał na Telegramie, gdzie obserwuje go 1,5 miliona osób.

Wielu nazwało ją „agentką Melanią Trumpenko” i zmodyfikowało zdjęcia pierwszej damy, dodając do jej ubioru ukraińskie symbole. Inni natomiast wykorzystali memy, aby wyśmiać sugestię, że to pierwsza dama była kluczową postacią, która zmieniła stanowisko USA wobec Ukrainy.

Jeden z takich postów, udostępniony przez ukraiński program informacyjny TSN, pokazuje zestawione jedno pod drugim: ubranego jak detektyw Pepe Pana Dziobaka (postać z kreskówki „Fineasz i Ferb”, znana też jako Agent P), detektywa z filmu oraz zdjęcie Melanii Trump w kapeluszu z szerokim rondem podczas inauguracji drugiej prezydentury jej męża w 2025 roku. Zdjęcia są podpisane: „Tajni agenci: w kreskówkach, w filmach, w prawdziwym życiu”.

Na innym widnieje Godzilla podpisana jako była premier Ukrainy Julia Tymoszenko i King Kong oznakowany jako kandydatka na premiera Julia Swyrydenko, którzy walczą ze sobą, mówiąc: „Kobieta uratuje Ukrainę”. Ale pies Pieseł (Doge) atakuje ich oboje, mówiąc: „To będzie Melania Trump”.

Wpływ pierwszej damy

Melania Trump pochodzi ze Słowenii i dorastała w byłej Jugosławii. Słowenia udzieliła Ukrainie pomocy humanitarnej, gospodarczej i wojskowej.

Już wcześniej Melania wyrażała swoje poparcie dla Ukrainy, zwłaszcza w poście opublikowanym w 2022 roku na platformie X (dawniej Twitter), w którym wezwała do wsparcia działań humanitarnych Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża po rozpoczęciu przez Rosję pełnoskalowej inwazji.

W rozmowie z DW TV Tanja Fajon, słoweńska minister spraw zagranicznych, powiedziała, że „naprawdę nie wie, jaki wpływ na Donalda Trumpa ma Melania”. Dodała jednak, że „dobrze jest wiedzieć, iż mamy pierwszą damę” po stronie Słowenii i Ukrainy.

Wielu ukraińskich użytkowników mediów społecznościowych zauważyło, że ze względu na wychowanie w Jugosławii, która miała napięte stosunki z Rosją, Melania jest najlepiej poinformowaną osobą w otoczeniu prezydenta Trumpa, jeśli chodzi o zrozumienie zagrożenia, jakie stanowi Władimir Putin.

Pierwsze damy USA często wywierały spory wpływ w Białym Domu. Poprzedniczki Melanii Trump angażowały się w programy społeczne i starały się pomóc swoim mężom w realizacji ich celów politycznych. W wywiadzie dla ukraińskiej telewizji Kanał 24 były oficer ukraińskiej służby bezpieczeństwa SBU Iwan Stupak wyrazł nadzieję, że sympatia Melanii Trump do jego kraju ma wpływ na politykę zagraniczną USA.

– W historii różnych krajów widzieliśmy, że pierwsze damy – choć nie jest to regułą w stu procentach, ale w wielu przypadkach – nie tylko stoją w tle – powiedział Stupak. – Chcę wierzyć, że ma ona (Melania Trump) pewien wpływ, że może coś powiedzieć, a Trump jej wysłucha – dodał.

Wznowienie eksportu broni

Podczas gdy Melania Trump może doradzać mężowi w sprawach wojskowych, on nadal kieruje się własnym zdaniem, jeśli chodzi o biznes. Trump prowadzi typową prezydenturę transakcyjną, dbając o to, aby to on – a co za tym idzie Stany Zjednoczone – mogły wygrać lub uzyskać korzyść w każdych negocjacjach.

Chociaż jego poprzednik Joe Biden chętnie udzielał pomocy wojskowej Ukrainie, Donald Trump szybko ją ograniczył w trakcie burzliwych pierwszych sześciu miesięcy urzędowania. Jakkolwiek na początku tego roku doszło do konfliktu z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim, brak ustępstw ze strony Putina sprawił, że w ostatnich tygodniach Trump wydawał się bardziej przychylny sprawie Ukrainy.

Ale tylko pod warunkiem, że dostawy zostaną opłacone. Niedawno Trump potwierdził, że Stany Zjednoczone dostarczą Ukrainie baterie rakiet Patriot, a koszty ich dostawy poniosą partnerzy europejscy.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

W reakcji na propozycję Komisji Europejskiej, by nałożyć na papierosy znacznie wyższy podatek, niemiecki przemysł tytoniowy ostrzega przed wzrostem cen. „Doprowadzi to do wzrostu ceny paczki markowych papierosów w Niemczech z obecnego poziomu około 8,50 euro do ponad 12 euro” – powiedział Jan Mücke z Federalnego Stowarzyszenia Przemysłu Tytoniowego i Produktów Nowatorskich (BVTE) w rozmowie z agencją DPA w Berlinie. Opakowanie 30-gramowe z tytoniem do samodzielnego skręcania kosztowałoby zamiast 10 ponad 18 euro.

Według planu Brukseli minimalna stawka podatku akcyzowego na papierosy ma zostać podniesiona do 215 euro za 1000 papierosów.

Dotychczas wynosi ona 90 euro. W przypadku tytoniu do skręcania akcyza ma ona wzrosnąć z 60 do 215 euro za kilogram. Planowane przepisy unijne nie zawierają bezpośrednich wytycznych co do cen. Jednak firmy tytoniowe prawdopodobnie podniosą ceny, jeśli będą musiały zapłacić wyższy podatek.

Propozycja Komisji obejmuje również dopłatę ze względu na siłę nabywczą, która sprawiłaby, że sprzedaż w stosunkowo zamożnych krajach, takich jak Niemcy, byłaby jeszcze droższa. „To całkowicie oderwane od rzeczywistości” – uważa dyrektor zarządzający BVTE. I dodaje: „Taki szok cenowy napędziłby nielegalny handel i byłby programem zachęt ekonomicznych dla czarnego rynku”.

Już teraz jeden na pięć papierosów wypalanych w Niemczech nie jest tam opodatkowany, ponieważ pochodzi z czarnego rynku lub jest legalnie sprowadzany z tańszych krajów. Według Jana Mücke „w przyszłości odsetek ten mógłby znacznie wzrosnąć – w Wielkiej Brytanii wynosi on już ponad 40 procent”.

Krytyka z Parlamentu Europejskiego

Nie wiadomo, czy wniosek zostanie przyjęty w obecnej formie, ponieważ państwa członkowskie i Parlament Europejski wciąż mają prawo głosu w tej sprawie. Z kręgów politycznych dochodzą głosy krytyczne. – Kto zbyt mocno dokręca śrubę, ryzykuje, że coraz więcej firm przeniesie swoją działalność do szarej strefy – ostrzega europoseł CSU Markus Ferber. – Komisja musi postępować rozważnie, bo w przeciwnym razie zaszkodzi uczciwym firmom i pomoże przemytnikom – dodał.

W ocenie przedstawiciela branży tytoniowej Jana Mücke wyższe ceny papierosów w sklepach spowodowałby, że sprzedaż nieopodatkowanych, nielegalnych papierosów w Niemczech stałby się dla przemytników jeszcze bardziej opłacalna. – Wielu palaczy, którzy do tej pory kupowali papierosy legalnie, przerzuci się na nielegalny handel” – twierdzi. Nadchodzący boom na czarnym rynku może również doprowadzić do wzrostu liczby palaczy wśród młodych ludzi. – Dealerzy nie sprawdzają wieku – przestrzega Mücke .

Eksperci ds. zdrowia za podwyżką cen

Eksperci ds. zdrowia ostrzegają przed szkodliwym działaniem tytoniu i pozytywnie oceniają plan Komisji Europejskiej. – Znaczne podwyżki akcyzy na wyroby tytoniowe są najskuteczniejszym środkiem motywującym palaczy do niepalenia i zniechęcającym osoby niepalące - zwłaszcza młodych ludzi - do rozpoczęcia palenia – mówi Katrin Schaller z Niemieckiego Centrum Badań nad Rakiem (DKFZ). Jak wskazała, „wzrost cen o dziesięć procent zmniejsza konsumpcję tytoniu w krajach o wysokim dochodzie o około cztery procent”.

Według danych branżowych państwo w ubiegłym roku uzyskało 15,6 miliarda euro z podatków od tytoniu. Bruksela w przyszłości chciałaby otrzymywać z takich wpływów 15 procent. Jednakże decyzja w tej sprawie jeszcze nie zapadła i napotyka na opór w stolicach państw członkowskich.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Tegoroczne zbiory truskawek w Niemczech będą prawdopodobnie najniższe od 30 lat. Według wstępnych szacunków niemieckie gospodarstwa rolne spodziewają się, że zbiorą 75 500 ton truskawek. Jak ocenia Federalny Urząd Statystyczny w Wiesbaden byłaby to najniższa ilość od 1995 roku.

Jednym z powodów tak niskich zbiorów jest spadek areału upraw, ponieważ produkcja w Niemczech jest – jak podano – stosunkowo kosztowna. W tym roku powierzchnia upraw to 8 100 hektarów, o około cztery procent mniej niż w roku 2024. Dodatkowo, z powodu wysokich kosztów produkcji rosną ceny owoców, co z kolei skutkuje słabszym popytem. W Berlinie za kilogram truskawek od lokalnego plantatora trzeba zapłacić około 9 euro.

Z tych samych powodów w Niemczech spadły również zbiory szparagów. To niezwykle popularne w tym kraju warzywo uprawiane jest w tym roku na 18 600 hektarach, co stanowi spadek o sześć procent. Zbiory wyniosły 98 900 ton i były prawdopodobnie o dziewięć procent niższe niż w roku poprzednim. Jest to najniższa ilość od 2010 roku.

Zarobki pracowników sezonowych pod lupą

Podobnie jak w przypadku truskawek, rosnące koszty produkcji i spadający popyt doprowadziły do tego, że wielu producentów szparagów w Niemczech zmniejszyło powierzchnię upraw. Nie bez znaczenia dla tego trendu były też dotkliwe susze wiosną tego roku w niektórych regionach Niemiec.

Dużą część kosztów uprawy truskawek i szparagów stanowią koszty pracy. Zazwyczaj przy zbiorach w Niemczech zatrudniani są pracownicy sezonowi, często z zagranicy. Otrzymują oni ustawową płacę minimalną, która stopniowo rośnie. Niedawno organizacje rolników zaapelowały o zwolnienie z płacy minimalnej dla pracowników sezonowych, jednak bezskutecznie. Przewodniczący Niemieckiego Związku Rolników Joachim Rukwied przestrzegł, że wiele niemieckich gospodarstw nie będzie w stanie konkurować w Europie, a produkcja owoców i warzyw będzie nadal przenoszona za granicę. Na rynku więcej będzie owoców i warzyw z importu, a te produkowane w Niemczech staną się znacznie droższe.

(AFP, DPA/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W najbliższą sobotę, 19 lipca, we Frankfurcie nad Odrą planowana jest demonstracja przeciwko kontrolom granicznym. Do udziału wezwała partia Volt, która tego samego dnia organizuje „Marsz na rzecz otwartych granic” także w kilku miejscach na granicach Niemiec z Holandią, Luksemburgiem, Austrią, Danią i Szwajcarią. Na granicy z Polską protest odbędzie się we Frankfurcie nad Odrą.

Stop ograniczaniu swobody przemieszczania się

Jak podaje agencja informacyjna dpa, Volt i inne ugrupowania chcą zaprotestować przeciwko ograniczeniu swobody przemieszczania się. Przedstawiciele niemieckich stowarzyszeń biznesowych w regionie przygranicznym krytykują negatywne konsekwencje kontroli granicznych dla ruchu towarowego i dojazdowego. W niektórych przypadkach tworzą się długie korki. Firmy w Berlinie i Brandenburgii spodziewają się również strat finansowych.

Współprzewodnicząca regionalnego oddziału partii Volt w Brandenburgii, Monique Zander-Scheel, powiedziała dpa, że organizatorzy spodziewają się około 400 osób. Marsz rozpocznie się o godzinie 13:00 na dworcu kolejowym we Frankfurcie nad Odrą. Początkowo planowano również demonstrację po polskiej stronie, w Słubicach.

Obawy o bezpieczeństwo

Jednak, jak informuje „Maerkische Oderzeitung” władze miasta nie wydały pozwolenia na organizację ze względów bezpieczeństwa. Obawiano się, że marsz może zostać zakłócony przez nacjonalistów, a także z uwagi na „ewentualne problemy związane z obecnością ruchu straży granicznej” – czytamy. Po polskiej stronie odbędzie jednak polsko-niemiecki piknik rodzinny, który tego dnia będzie miał miejsce w okolicach biblioteki Collegium Polonicum.

Na polsko-niemieckim pograniczu sytuacja pozostaje napięta. W okolicach granic wciąż spotkać można członków samozwańczego Ruchu Obrony Granic (ROG). W Słubicach, na moście granicznym administrowanym w całości przez stronę niemiecką, wywiesili oni antyimigranckie banery. Ponieważ ROG nie miał zgody na ich wywieszenie ani o takie zezwolenie nie występował, zostały one zdjęte. Zostało to wykorzystane przez nacjonalistę Roberta Bąkiewicza, który z przedstawicielami prawicowej telewizji odwiedził niezapowiedzianie burmistrza Słubic twierdząc, że z mostu zdjęto nie banery z antyimigracyjnymi hasłami, ale polskie flagi.

Po tym incydencie, 11 lipca burmistrzyni miasta Marzena Słodownik i jej zastępca Tomasz Stefański wydali oświadczenie zatytułowane „'Nie' dla działań Ruchu Obrony Granic". Włodarze Słubic napisali w nim m.in. że „z niepokojem, ale też wstydem” obserwują doniesienia o tym, że członkowie Ruchu Obrony Granic zatrzymywali w okolicy mostu łączącego Słubice i Frankfurt cudzoziemców, „w których upatrywali potencjalnych, nielegalnych migrantów”.

Bezprawne działania ROG

Słodownik i Stefański podkreślili, że takie działanie jest bezprawne, a także że nie zgadzają się na to, żeby „dzielić ludzi ze względu na kolor skóry, narodowość czy wyznanie”. Przypomnieli , że zarówno w Słubicach, jak i Frankfurcie nad Odrą od lat żyją obywatele różnych krajów, którzy tu studiują, pracują i mieszkają. Włodarze Słubic dodali, że dotychczas osoby te nie spotykały się z niechęcią mieszkańców. „Od kilku tygodni, osoby spoza Słubic, w ramach samozwańczego Ruchu Obrony Granic, próbują nam wmówić, że cudzoziemcy stanowią dla nas zagrożenie” – czytamy w oświadczeniu.

Niemcy przeprowadzają wyrywkowe kontrole na granicy z Polską od października 2023 r. Minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt zdecydował w maju br. o zaostrzeniu kontroli granicznych. Jednocześnie zarządził, że osoby ubiegające się o azyl mogą być w przyszłości zawracane na granicy. Polska odpowiedziała własnymi kontrolami, które wprowadzono 7 lipca. Mają one potrwać do 5 sierpnia.

(DPA, MOZ/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W artykule zatytułowanym „Głęboki upadek Donalda Tuska” niemiecki tygodnik „Der Spiegel” w piątek (18.07.2025) o trudnej sytuacji, w jakiej znalazł się polski premier po zwycięstwie kandydata PiS Karola Nawrockiego w wyborach prezydenckich. Tygodnik uważa, że Nawrocki może przeszkodzić Tuskowi w reelekcji w 2027 roku.

„Nawrocki zostanie zaprzysiężony na prezydenta 6 sierpnia i – jak otwarcie przyznaje – chce hamować liberalnego premiera Donalda Tuska, gdzie tylko może. Ten ostatni w 2023 r. był przyjmowany jako świetlana postać w całej Europie, ponieważ odsunął od rządu prawicowych populistów” – czytamy.

Nacjonaliści naciskają na Tuska

Teraz jednak, jak pisze „Der Spiegel”, Tusk wydaje się być zarówno „zmęczony, jak i rozdrażniony”. Ostatnie oświadczenie rządu tygodnik ocenia jako bezbarwne, choć według „Spiegla” powinno przemówić do kluczowych grup wyborców: młodych ludzi i kobiet. „Zwłaszcza mężczyźni garną się obecnie do prawicowo-nacjonalistycznej Konfederacji. Ta partia i ekstremiści z jej środowiska politycznego uderzają w Tuska kłamstwem, że Niemcy ‘zalewają' Polskę migrantami” – pisze tygodnik.

„Der Spiegel” ocenia, że odpowiedź Donalda Tuska, czyli wprowadzenie tymczasowych kontroli granicznych na granicach z Niemcami i Litwą, zraziła do niego więcej lewicowych zwolenników. Ma to przełożenie w sondażach, które wskazują na przewagę „narodowo-konserwatywno-radykalnej prawicowej koalicji”.

Kto po Tusku?

Tygodnik prognozuje, że Tuskowi nie uda się raczej wyjść z sondażowej zapaści, mimo iż do wyborów parlamentarnych zostały dwa lata. Będzie to tym bardziej trudne, że nowy prezydent prawdopodobnie będzie utrudniał premierowi wdrażanie reform. „W Warszawie spekuluje się, że Tusk może po raz kolejny dokonać przetasowań w rządzie – a następnie pozostawić kampanię wyborczą w 2027 roku następcy. W blokach startowych czeka kosmopolityczny minister spraw zagranicznych Radek Sikorski” – podsumowuje „Der Spiegel”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Po tygodniach negocjacji państwa członkowskie UE przyjęły nowe sankcje wobec Rosji. To już 18. pakiet unijnych sankcji od rozpoczęcia rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Porozumienie potwierdziła w piątek (18.07. 2025) wysoka przedstawiciel UE do spraw zagranicznych Kaja Kallas. Było ono możliwe po zmianie stanowiska Słowacji, która blokowała decyzję w sprawie sankcji.

„UE właśnie zatwierdziła jeden z najostrzejszych jak dotąd pakietów sankcji wobec Rosji” – poinformowała Kallas. „Będziemy nadal zwiększać presję, aby zakończenie agresji stało się jedyną możliwością, jaka pozostanie Moskwie” – napisała w mediach społecznościowych.

Nowe sankcje mają uderzyć w rosyjski eksport ropy naftowej i sektor finansowy. Ich celem jest także wykluczenie możliwości ponownego uruchomienia bałtyckich gazociągów Nord Stream 1 i Nord Stream 2.

Chociaż trzy z czterech gazociągów zostały uszkodzone w wyniku sabotażu we wrześniu 2022 r., to po naprawie mogłyby znów generować miliardowe dochody dla Rosji dzięki eksportowi gazu. W ostatnich miesiącach pojawiły się doniesienia, że Amerykanie zainteresowani są zakupem i eksploatacją gazociągów.

Słowacka blokada

Nowe sankcje UE zostały uzgodnione już w czerwcu, ale ostateczne porozumienie zablokowała Słowacja. Premier Robert Fico obawiał się, że jego kraj ucierpi na planowanym przez UE zakazie importu rosyjskiego gazu od 2028 r. Słowacja nadal ma kontrakt z rosyjskim koncernem gazowym Gazprom do 2034 roku.

Przełom stał się możliwy dzięki ustępstwom na rzecz Bratysławy: Słowację zapewniono, że nie będzie musiała obawiać się żadnych poważnych konsekwencji gospodarczych lub finansowych w przypadku wprowadzenia zakazu importu rosyjskiego gazu. W przeciwieństwie do pakietu sankcji, plan ten może zostać przyjęty większością głosów – nawet wbrew woli poszczególnych państw.

Zastrzeżenia miały także Malta, Grecja i Cypr w szczególności do środków mających na celu zmniejszenie przychodów z eksportu rosyjskiej ropy naftowej do krajów trzecich. Obawiały się one niekorzystnych warunków konkurencji dla swoich firm żeglugowych w przypadku drastycznego obniżenia tak zwanego pułapu cen na sprzedaż rosyjskiej ropy naftowej do krajów trzecich.

Pułap na cenę rosyjskiej ropy

Kompromis przewiduje obecnie, że pułap cenowy będzie regularnie dostosowywany – w dłuższej perspektywie nie powinien on być niższy niż 15 procent od średniej ceny na rynku światowym. Pierwotnie planowano stałą stawkę maksymalną w wysokości 45 dolarów za baryłkę. Obecnie, przy cenie rynkowej w wys. 60 dolarów za baryłkę, pułap cenowy wyniesie 47,60 dolarów za baryłkę. Firmom zaangażowanym w transport rosyjskiej ropy po cenie wyższej niż limit cenowy grożą sankcje. Dotyczy to także firm żeglugowych, ale także do oferujących ubezpieczenia, pomoc techniczną i usługi finansowania i pośrednictwa.

Regulacje te mają wpływ na sprzedaż do takich krajów, jak Indie, Chiny i Turcja. Wprowadzono je wspólnie z krajami G7.

Unijne sankcje uderza też w kolejnych 105 statków z tzw. floty cieni, które przewożą rosyjską ropę omijając międzynarodowe sankcje.

Kolejnym kluczowym punktem nowego pakietu jest odłączenie 22 dodatkowych banków od międzynarodowego systemu finansowego SWIFT. Po raz pierwszy środki te dotyczą również dwóch chińskich instytucji finansowych, a także kilku chińskich firm, które są oskarżane o bezpośrednie wspieranie rosyjskiej wojny.

DPA, AFP/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Samolot z deportowanymi Afgańczykami wystartował w piątek rano (18.07.2025) z Lipska. To druga deportacja z Niemiec do Afganistanu od czasu przejęcia władzy w Kabulu przez talibów w 2021 roku. Po raz pierwszy Niemcy odesłali afgańskich obywateli 30 sierpnia 2024 roku, jeszcze za rządów kanclerza Olafa Scholza. Wówczas deportowano skazanych przestępców narodowości afgańskiej, a było to poprzedzone rozmowami z rządem talibów za pośrednictwem Kataru.

Tym razem deportacja – przeprowadzona przez nowy niemiecki rząd kanclerza Friedricha Merza – objęła 81 osób. Jak podała agencja DPA, samolot należący do linii Quatar Airlines wystartował z Lipska około godziny 8:30. Wcześniej pasażerów przywieziono na lotnisko kilkoma autobusami, co najmniej jeden miał nogi skute kajdankami – relacjonował fotograf agencji DPA.

Według ministra spraw wewnętrznych Alexandra Dobrindta odesłano sprawców „ciężkich i najcięższych przestępstw”. – W naszym kraju nie ma prawa pobytu dla ciężkich przestępców – oświadczył. W rozmowie z telewizją ARD potwierdził on, że w przygotowanie lotu deportacyjnego zaangażowany był Katar, a poprzedziły go „kontakty techniczne” z talibami. Zdaniem niemieckiego ministra tego rodzaju rozmowy z izolowaną przez społeczność międzynarodową władzą talibów są konieczne, jeżeli deportacje do Afganistanu mają być kontynuowane. – Odbywa się to na poziomie poniżej stosunków dyplomatycznych, ale te rozmowy muszą się odbyć – powiedział Dobrindt.

Kontrowersyjne deportacje

Organizacja Pro Asyl, broniąca praw uchodźców ostro skrytykowała deportacje do Afganistanu. To „rażące naruszenie prawa międzynarodowego” – oświadczyła przedstawicielka organizacji Wiebke Judith. Dodała, że talibowie rządzą w Afganistanie za pomocą brutalnej przemocy. Stosują chłostę i karę śmierci za wykroczenia przeciwko ich zasadom moralnym. Europejska Konwencja Praw Człowieka zabrania deportacji w takich okolicznościach.

Nowy niemiecki rząd kanclerza Merza, który wygrał lutowe wybory obiecując zaostrzenie polityki migracyjnej, zapowiedział jednak kontynuowanie deportacji również do Afganistanu. Według oficjalnych danych, cytowanych przez sieć redakcji RND, w Niemczech jest 446 287 obywatelek i obywateli Afganistanu. Ponad 11 400 ma obowiązek opuszczenia Niemiec, z których 9 602 ma status pobytu tolerowanego. Tzw. pobyt tolerowany przysługuje, gdy deportacja została czasowo wstrzymana z różnych powodów, np. w celu uniknięcia rozdzielenia rodziny, wskutek choroby, braku dokumentów albo w przypadku podjęcia kształcenia.

Szczyt w sprawie migracji

Piątkowy lot deportacyjny do Afganistanu przeprowadzono na krótko przed planowanym w tym dniu szczytem migracyjnym z udziałem szefów MSW Niemiec, Polski, Francji, Austrii, Danii i Czech oraz unijnego komisarza spraw wewnętrznych Markusa Brunnera. Spotkanie odbędzie się u podnóży alpejskiego szczytu Zugspitze. Dobrindt zapowiedział, że jednym z głównych tematów ma być uproszczenie deportacji osób, których wnioski o azyl zostały odrzucone. W rozmowie z gazetą „Augsburger Allgemeine” Dobrindt wskazał, że główną przeszkodą dla takich deportacji jest do tej pory to, że „niektóre kraje ojczyste nie chcą przyjmować z powrotem swoich obywateli”.

„W takich przypadkach chcemy stworzyć możliwość powrotu migrantów do krajów sąsiadujących z ich krajami pochodzenia” – wyjaśnił. Odnosząc się do kontrowersji towarzyszących deportacjom do Afganistanu, Dobrindt nie wykluczył odsyłania do Pakistanu. „Zasadą jest, że ludzie byliby przejmowani w regionach sąsiadujących z ich krajami pochodzenia, gdzie często są już członkowie tych społeczności” – dodał.

Jednak partnerzy Niemiec, w tym Polska, zapewne zechcą poruszyć na spotkaniu temat zaostrzonych niemieckich kontroli granicznych i zawracania migrantów ubiegających się o azyl. W odpowiedzi Polska także przywróciła na początku lipca kontrole po swojej stronie granicy. „Ludzie są po prostu bardzo niezadowoleni z decyzji podjętych przez Niemcy w 2023 roku. Zostaliśmy zmuszeni do podjęcia podobnych decyzji tydzień temu” – powiedział telewizji ARD polski minister spraw wewnętrznych Tomasz Siemoniak, który wybiera się na szczyt migracyjny pod Zugspitze.

DPA, AFP, ARD/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemcy i Wielka Brytania podpisały w czwartek (17.07.25) traktat o przyjaźni. W dokumencie, podpisamym przez kanclerza Friedricha Merza i brytyjskiego premiera Keira Starmera mowa jest m.in. o współpracy w zakresie bezpieczeństwa i obrony oraz ułatwieniach wizowych. Niemiecka prasa komentuje.

Określenie „traktat o przyjaźni” brzmi po niemiecku trochę jak protokolarny zwrot grzecznościowy, a trochę jak ze szkolnego pamiętnika – zauważa komentator dziennika „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. „I oczywiście inauguracyjnej wizycie Merza u Starmera towarzyszyły ciepłe słowa. Kanclerz powiedział, że jest 'naprawdę zadowolony', premier mówił o 'przywileju'. A jednak mniej chodzi o uczucia, a bardziej o namacalne interesy. Już rząd Scholza chciał podpisać traktat niemiecko-brytyjski, ale nie zdołał tego zrobić z powodu upadku koalicji. (Traktat) stawia dwustronne stosunki na nowych podstawach po brexicie. Przede wszystkim jednak jest wyrazem świadomości po obu stronach kanału La Manche, że Europa musi się do siebie zbliżyć. Druga prezydentura Trumpa pokazała, że nawet na długoletnich sojusznikach niekoniecznie można polegać” – czytamy.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Gazeta „Stuttgarter Zeitung” komentuje: „Na szczęście Brytyjczycy mają teraz w osobie Keira Starmera premiera, który ponownie zbliża kraj do UE. Niemiecko-brytyjski traktat o przyjaźni jest dobrym krokiem w tym kierunku. Kanclerz Friedrich Merz przyjechał do Londynu specjalnie po to, by spotkać się ze Starmerem na ceremonii podpisania traktatu. Jest to rodzaj spóźnionej wizyty inauguracyjnej - ale obaj mieli już ze sobą wiele wspólnego. Merz słusznie przywiązuje dużą wagę do koordynowania wielu spraw ze Starmerem i prezydentem Francji Emmanuelem Macronem w skomplikowanej globalnej sytuacji politycznej. Jako najważniejszy kraj w Europie Wschodniej również Polska jest często uwzględniana. Miejmy nadzieję, że Merz będzie kontynuował to podejście”.

„Najwyższy czas. Welcome back”

W regionalnej gazecie „Lausitzer Rundschau” czytamy: „ Od czasu szoku związanego z brexitem Wielka Brytania zdała sobie sprawę, że nie jest tak silna, jak chciałaby być bez swoich europejskich partnerów. I odwrotnie, po początkowych złośliwościach, UE zdała sobie sprawę, że Wielka Brytania pozostaje cennym sojusznikiem nawet bez członkostwa w UE. Utrzymanie Wielkiej Brytanii na europejskim pokładzie jako ważnej potęgi militarnej powinno wzmocnić odstraszającą siłę Zachodu wobec Rosji. Ściślejsza współpraca między służbami wywiadowczymi może zwalczać zagrożenie terroryzmem, podczas gdy współpraca gospodarcza może zapewnić nowy impuls do wzrostu. A obie strony mogą tylko skorzystać na wzajemnej wymianie uczniów, studentów i naukowców. Pod tym względem umowa o przyjaźni między Niemcami a Wielką Brytanią normalizuje ich wzajemnie ważne stosunki. Najwyższy czas. Welcome back” - czytamy.

Pomimo zamieszania z wyborem sędziów Trybunału Konstytucyjnego w Bundestagu, kanclerz Niemiec Friedrich Merz jest zdania, że jego rząd jest na dobrym kursie. Kilka dni temu kanclerz mówił w telewizji ARD, że udało się zrealizować wszystkie elementy napiętego programu przed rozpoczęciem parlamentarnej przerwy letniej. Zdaniem kanclerza rozsądna polityka koalicji chadeków i socjaldemokratów już przynosi pożądane efekty.

Przed objęciem urzędu Merz mówił, że ważne jest, aby do lata poprawić nastroje w kraju. Według jego własnej oceny, właśnie to zrobił. Kilka tygodni po objęciu urzędu Merz powiedział nawet: – To jeden z najlepszych rządów federalnych, jakie mieliśmy w Niemczech w ostatnich dziesięcioleciach. Jednak wiele osób w w Niemczech nie podziela optymizmu kanclerza. Oto przegląd niektórych głosów.

Co mówią sondaże

W ankiecie YouGov zleconej przez agencję prasową DPA, instytut zapytał prawie 2200 osób, czy Niemcy zmieniły się na lepsze, na gorsze, czy w ogóle nie zmieniły się od czasu objęcia urzędu przez Merza. Wynik: 22 procent dostrzegło zmianę na lepsze, 32 procent na gorsze. Dla 37 procent nic się nie zmieniło.

Tylko 2 procent w pełni zgodziło się z opinią kanclerza o jednym z najlepszych rządów w ostatnich dziesięcioleciach, podczas gdy kolejne 15 procent w pewnym stopniu się z nią zgodziło. 71 procent w pewnym stopniu się nie zgodziło lub nie zgodziło się wcale. 12 procent nie miało jasnego zdania.

– Większość nie jest zadowolona z pracy rządu – mówi badacz opinii publicznej Peter Matuschek z Instytutu Forsa. – To samo dotyczy pracy kanclerza – dodaje. W najnowszych sondażach CDU/CSU nadal znajduje się poniżej swojego lutowego wyniku wyborczego i może liczyć na 26-27,5 procent głosów. Podobnie jest z SPD, na którą chce głosować 13-15 procent wyborców.

Jeśli chodzi o gospodarkę, nadal przeważają pesymistyczne oczekiwania, dodaje Matuschek. – Obecnie 51 procent obywateli Niemiec uważa, że sytuacja gospodarcza w kraju pogorszy się, a tylko 22 procent, że się poprawi – mówi. W ostatnim czasie tendencja jest raczej spadkowa niż wzrostowa.

Co mówią instytuty badawcze

W analizach instytutu badań gospodarczych Ifo, który bada klimat biznesowy w Niemczech, widać co prawda trend wzrostowy. „Nastroje wśród firm w Niemczech poprawiły się” – napisał instytut w czerwcu. „Niemiecka gospodarka powoli nabiera pewności siebie”.

Jednak wskaźnik klimatu biznesowego na poziomie 88,4 punktu był znacznie niższy niż wkrótce po objęciu urzędu przez poprzedniego kanclerza Olafa Scholza: w lutym 2022 r. wynosił 98,9 punktu pomimo kryzysu w Ukrainie. Szef Ifo Clemens Fuest mówi o dzisiejszej sytuacji, że „zwycięża nadzieja”.

Nastroje konsumentów – mierzone wskaźnikiem klimatu konsumenckiego GfK – również pozostają przytłumione. Chociaż oczekiwania gospodarcze i dochodowe uległy poprawie, ludzie wstrzymują się z zakupami i zamiast tego oszczędzają. „Wskaźnik klimatu konsumenckiego przewiduje niewielki spadek o 0,3 punktu do -20,3 punktu w lipcu 2025 r. w porównaniu z poprzednim miesiącem (zrewidowany -20,0 punktów)” – podsumowali badacze konsumenccy.

Co mówi przemysł

Według Tanji Gönner, dyrektor generalnej Zrzeszenia Niemieckiego Przemysłu, wśród firm panuje większy optymizm. – Nastroje są jednak lepsze niż obecna sytuacja – powiedziała Gönner agencji DPA. – Nadal spodziewamy się niewielkiej recesji w tym roku – dodała. Oznaki na przyszły rok są bardziej pozytywne.

Stowarzyszenie Niemieckich Izb Przemysłowo-Handlowych jest podobnego zdania. – Oczekiwane ożywienie jeszcze się nie zmaterializowało, a obecne dane gospodarcze nie dają nam jeszcze powodów, by odwołać alarm – mówi dyrektor zarządzająca Helena Melnikov. Jednocześnie chwali szybkie tempo, z jakim nowy rząd federalny przedstawił wstępne propozycje. – To daje nam nadzieję i pokazuje, że wszystko można zrobić inaczej – mówi.

Federacja Niemieckich Organizacji Konsumenckich nazywa błędem to, że koalicja nie obniżyła podatku od energii elektrycznej dla wszystkich zgodnie z obietnicą. – Wielu konsumentów cierpi z powodu utrzymujących się wysokich kosztów życia – mówi dyrektor Ramona Pop. – Zmianę nastrojów można osiągnąć tylko dzięki zaufaniu konsumentów – a to wymaga wyraźnego sygnału w postaci obniżenia kosztów energii elektrycznej.

I co dalej?

– Zasadniczo nastroje mogą poprawić się – lub pogorszyć – bardzo szybko – mówi badacz opinii publicznej Matthias Jung z grupy badawczej Wahlen. – Aby tak się stało, wystarczyć mogą na przykład wiarygodne zapowiedzi działań – mówi.

Dla wielu ludzi gospodarka pozostaje najważniejszą kwestią, a CDU/CSU może na tym zyskać, mówi Jung. – Jeśli rządowi nie uda się zebrać sił, współpracować i skupić się na tej kwestii, to nie będzie w stanie poprawić nastrojów – mówi. Ostatni skandal związany z wyborem sędziów konstytucyjnych w zeszłym tygodniu sprawił, że koalicja wydała się bardzo podzielona, dodaje.

Badacz Instytutu Forsa Peter Matuschek uważa, że szybkie zmiany zapowiedziane przez Merza i tak nie były realistyczne – i ludzie o tym wiedzieli. – Mówienie, że nastroje zmienią się w ciągu dwóch miesięcy, było nieco zuchwałe – mówi.

(DPA/szym)

W czwartek (17.07.2025) poinformował o tym szef resortu obrony Boris Pistorius podczas wizyty w batalionie szkoleniowym w Germersheim w Nadrenii-Palatynacie. Jeszcze w tym tygodniu mają rozpocząć się uzgodnienia międzyresortowe w rządzie dotyczące ustawy o służbie wojskowej. Jej przyjęcie przez rząd jest planowane na koniec sierpnia. – Młodzi mężczyźni i kobiety powinni otrzymać najlepsze możliwe wykształcenie – powiedział Pistorius. Przy tym należy się skupić na tym „co ma sens”. Musi być jasne, „że służba dla własnego kraju jest czymś wyjątkowym” – podkreślił polityk SPD. Jednocześnie zaznaczył, że „wykształcenie musi być tak atrakcyjne, jak to tylko możliwe”. Podczas nowego, co najmniej sześciomiesięcznego okresu służby wojskowej Bundeswehra powinna „mieć możliwość zaprezentowania się jako atrakcyjny pracodawca”.

„Nowa służba wojskowa”

Do nowego programu szkoleniowego dodano także specjalny moduł poświęcony obsłudze dronów. – Rekruci dowiedzą się zarówno o zagrożeniach ze strony dronów, jak i ich zaletach oraz jak mogą chronić się przed dronami bojowymi i jak z nich korzystać – powiedział Pistorius.

Bundeswehra chce również oferować żołnierkom i żołnierzom dodatkowe kwalifikacje, takie jak kursy językowe czy prawo jazdy. Już realizowane są inwestycje w niezbędną infrastrukturę.

Jak zaznaczył generalny inspektor Bundeswehry Carsten Beruer podczas wspólnego wystąpienia z Borisem Pistoriusem: „Rozpoczęła się nowa służba wojskowa”.

Program szkolenia wojskowego został odpowiednio zmieniony 1 lipca. Celem jest zwiększenie gotowości operacyjnej i wyposażenie żołnierzy „tak, aby mogli sprostać warunkom walki”. Breuer podkreślił, że Bundeswehra ma w przyszłości wraz z rezerwistami osiągnąć poziom 460 000 żołnierzy.

Nowa ustawa o służbie wojskowej ma według rządu wejść w życie najpóźniej do stycznia.

Na razie zasada dobrowolności

Nabór ma odbywać się na zasadzie dobrowolności. Nie wyklucza się jednak możliwości wprowadzenia służby obowiązkowej, jeśli potrzeby kadrowe Bundeswehry nie będą mogły zostać zaspokojone przez ochotników lub jeśli sytuacja bezpieczeństwa ulegnie znacznemu pogorszeniu.

W myśl planów Pistoriusa początkowo do wszystkich młodych mężczyzn i kobiet zostanie wysłany kwestionariusz. Jego wypełnienie jest dla mężczyzn obowiązkowe dla kobiet nie. Wybrani kandydaci zostaną zaproszeni do wzięcia udziału w rekrutacji.

(AfP/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

14 lipca prezydent USA Donald Trump dał Władimirowi Putinowi kolejne 50 dni na osiągnięcie porozumienia pokojowego z Ukrainą. Jednocześnie zagroził nałożeniem ceł wtórnych na partnerów handlowych Rosji, jeśli do tego nie dojdzie. DW rozmawia o tej propozycji z merem Kijowa Witalijem Kliczką.

DW: Donald Trump wyznaczył Władimirowi Putinowi nowy termin, a jednocześnie otworzył możliwość dostarczenia Ukrainie nowej broni. Jak ocenia Pan propozycje amerykańskiego prezydenta?

Witalij Kliczko: Nie rozumiem, po co te 50 dni. W ciągu tego czasu Rosjanie mogą zebrać siły, mogą zabić jeszcze więcej cywilów. Jestem przekonany, że należy nałożyć surowe sankcje, ponieważ miałoby to efekt odstraszający. Uważam, że powinniśmy jak najlepiej wykorzystać ten czas. Wychodzimy z założenia, że w ciągu tych 50 dni uda nam się pozyskać od naszych partnerów jeszcze więcej nowoczesnej broni, której nam brakowało. Jesteśmy im wdzięczni.

Jestem przekonany, że Putin rozumie tylko język siły: ma respekt dla silnych i nie ma szacunku dla słabych. Musimy więc być silni. Tylko razem i łącząc nasze siły możemy być skuteczni. Jeśli chodzi o dalsze wsparcie, liczymy na naszych partnerów, na surowe sankcje i dostawy broni.

Trump zapowiedział jednocześnie dostarczenie kolejnych rodzajów broni, w tym nowych systemów obrony powietrznej Patriot. Wcześniej mówiono, że miasto Kijów jest chronione jedynie przez dwa takie systemy. Najnowsze brutalne ataki Rosji, w których użyto setek dronów i rakiet, pokazują, że ta obrona powietrzna nie jest wystarczająca. Jakiej ochrony potrzebuje jeszcze Kijów?

Nie chcę komentować, ile systemów Patriot i innych systemów obrony powietrznej mamy w tej chwili. Jedno, co mogę powiedzieć, to to, że będziemy mogli powiedzieć „dość” dopiero po zakończeniu wojny. Obecnie, zarówno w naszym mieście, jak i w innych miastach w Ukrainie, jesteśmy stale narażeni na zmasowane ataki i ataki łączone. Obrona powietrzna jest kluczowym wyzwaniem dla każdego miasta, nie tylko dla stolicy.

„Dziś na Ukrainie każdy ryzykuje życie”

Masowe ataki z ostatnich tygodni wymagają wzmożonych wysiłków, aby poradzić sobie z konsekwencjami...

Jak poradzić sobie ze skutkami, gdy w zeszłym tygodniu zginęło ponad 30 osób? Nie da się ich przywrócić do życia. Domy zostały zniszczone, a ich odbudowa potrwa miesiące, a może nawet lata. Robimy wszystko, co w naszej mocy, aby pomóc każdemu, kto znajduje się w sytuacji kryzysowej i potrzebuje pomocy, ale nasze zasoby są ograniczone. Otwarcie przyznaję, że pomimo nowoczesnych technologii i nowoczesnej broni, nie możemy w pełni zagwarantować bezpieczeństwa wszystkim mieszkańcom stolicy i innych miast Ukrainy, jeśli tego typu masowe ataki będą kontynuowane.

Dziś w Ukrainie każdy ryzykuje swoje życie. W każdej chwili mogą uderzyć drony prowadząc do kolejnych ofiar w ludziach. Dlatego każdy Ukrainiec ma tylko jedno pragnienie czy jedno pytanie: Kiedy to się skończy?

Mamy nadzieję, że uda się zakończyć wojnę na drodze dyplomatycznej. Ale bądźmy szczerzy: ani Putin, ani wielu Ukraińców nie jest tym zainteresowanych. Nigdy nie uznamy, że część Ukrainy, która dziś jest okupowana przez Rosję, już do niej nie należy.

To jest nasz kraj, nasze państwo, którego bronimy. Bardzo trudno jest zgodzić się na oddanie części terytorium. Owszem, może to być w ramach tzw. kompromisu, niemniej jednak...

Rosja chce siać panikę

Jak ocenia Pan ogólne szkody wyrządzone Kijowowi podczas rosyjskiej agresji? Czy posiada Pan jakieś dane liczbowe?

Zniszczonych zostało ponad 1600 budynków mieszkalnych. Zginęło ponad 300 cywilów. Łączna liczba zniszczonych budynków wynosi około 3000. Zniszczenia są we wszystkich dzielnicach miasta. Nie raz zadawałem sobie zasadnicze pytanie: Jaki jest cel ataków na spokojne miasto i zabijania niewinnych ludzi, niszczenia infrastruktury krytycznej, pozbawiania mieszkańców prądu, wody i ogrzewania? Długo się nad tym zastanawiałem. Jest tylko jedna odpowiedź: zasiać panikę, wywołać depresję i strach, aby wszyscy spakowali się, wyjechali gdzieś do Europy, opuścili kraj pozostawiając go napastnikowi. Nie ma innej odpowiedzi na to pytanie.

Jak przebiega odbudowa Kijowa? Skąd pochodzą pieniądze?

Są to głównie pieniądze z budżetu miasta. Ubiegamy się również o środki z budżetu państwa. Są one przeznaczane np. na odbudowę zniszczonych budynków. Jeśli zniszczenia są tak duże, że ludzie nie mogą tam mieszkać, opłacamy czynsz za ich mieszkania. Zapewniamy pomoc w przypadku zniszczenia przedszkoli i szkół, a do tej pory zniszczonych zostało już ponad 200 placówek oświatowych. Dzieci muszą chodzić do szkoły i lokalny budżet musi to udźwignąć, choć to kwestia ogromnych pieniędzy. Teraz budujemy schrony przeciwlotnicze, czego nigdy wcześniej nie robiliśmy, ale zmusza nas do tego wojna. Oczywiście sytuacja jest trudna.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

80 lat po zakończeniu II wojny światowej Niemcy i Wielka Brytania podpisały traktat o przyjaźni. Kanclerz Friedrich Merz i brytyjski premier Keir Starmer podpisali w czwartek w Londynie dokument, który został w dużej mierze wynegocjowany przez poprzedni niemiecki rząd.

Obrona i bezpieczeństwo

Oprócz chęci ścisłej współpracy w zakresie bezpieczeństwa i obrony traktat i towarzyszący mu plan działania obejmują również zobowiązanie do zapewnienia pomocy w przypadku kryzysu i ułatwienia wizowe dla wymian studenckich. Porozumienie, że Niemcy pomogą Wielkiej Brytanii w walce z nielegalną imigracją, jest bardzo ważne z brytyjskiej perspektywy.

– To historyczny dzień dla stosunków niemiecko-brytyjskich – powiedział Merz po podpisaniu umowy. – Chcemy ściślej współpracować, zwłaszcza po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej – dodał.

Kanclerz zaznaczył, że oba kraje już dawno powinny były zawrzeć ze sobą taki traktat. – Chcemy ściślej współpracować w dziedzinie obronności, polityki zagranicznej, ale także polityki gospodarczej i wewnętrznej – mówił.

Związać Londyn z UE

W ostatnich tygodniach Merz wielokrotnie podkreślał potrzebę ściślejszego związania Wielkiej Brytanii z UE. To w związku z rosnącym zagrożeniem ze strony Rosji i wątpliwościami, czy na USA można nadal polegać jako na partnerze pod rządami prezydenta Donalda Trumpa. Wielka Brytania wystąpiła z UE w 2020 roku.

Starmer już wcześniej chwalił porozumienie. – Umowa (...) jest pierwszą tego rodzaju i zbliży Wielką Brytanię i Niemcy do siebie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej – mówił. Premier przyjął również w zeszłym tygodniu prezydenta Francji Emmanuela Macrona. Wielka Brytania i Francja także zgodziły się na ściślejszą współpracę. Trzy główne kraje Europy Zachodniej ostatnio współpracowały coraz ściślej w ramach tak zwanej grupy E3. Merz podróżował już do Kijowa ze Starmerem i Macronem w pierwszym tygodniu po wyborze na kanclerza.

– Z jednej strony traktat jest oznaką normalizacji stosunków niemiecko-brytyjskich po brexicie – powiedział Agencji Reutera Nicolai von Ondarza, ekspert ds. europejskich w Niemieckim Instytucie Spraw Międzynarodowych i Bezpieczeństwa (SWP). – Z drugiej strony traktat jest znakiem, że Wielka Brytania stała się jeszcze ważniejszym partnerem w zakresie bezpieczeństwa z powodu niepewności transatlantyckiej – dodał.

(RTR/szym)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Władze Berlina, Bundeswehra i dwanaście klinik w stolicy Niemiec szczegółowo przygotowały się na ponure scenariusze: milionowa metropolia zostaje zaatakowana, na ulicach toczą się walki. Szpitale przestają funkcjonować, a jednocześnie trzeba opatrzyć wielu rannych – co wtedy?

Powstał dokument, nad którym pracowano dwa lata: plan ramowy „Obrona cywilna szpitali”. Został on przedstawiony kierownictwu berlińskich klinik.

Tajny plan

Cały plan pozostaje tajny ze względów bezpieczeństwa. Berliński Senat poinformował jednak, jakie ważne kwestie zostały w nim poruszone: Jak zapobiec przerwom w świadczeniu usług medycznych i łańcuchach dostaw niezbędnych do funkcjonowania szpitali? Jak rozdzielić pacjentów w sytuacji kryzysowej? Czy jest wystarczająca sieć awaryjnego zasilania szpitali w energię elektryczną, czy wystarczy im materiałów medycznych i leków?

Tłem dla tych działań jest wojna Rosji przeciwko Ukrainie oraz obawy NATO przed dalszym posuwaniem się Rosji w kierunku Europy. Już w 2014 roku, gdy Rosja zaanektowała ukraiński Półwysep Krymski, rząd Niemiec podjął decyzję o odbudowie obrony cywilnej w Niemczech, która po zjednoczeniu kraju pozostawała w cieniu.

W dokumencie dotyczącym planu ramowego „Obrona cywilna szpitali” stwierdza się obecnie: „Najpóźniej od początku wojny w Ukrainie w 2022 roku sytuacja zagrożenia Niemiec uległa radykalnej zmianie”.

Scenariusz: konflikt zbrojny w Berlinie

Berlińska minister zdrowia Ina Czyborra wyjaśniła: „W Niemczech, a także w Berlinie, mamy bardzo dobrze wyposażony i funkcjonujący system radzenia sobie z katastrofami, wypadkami, zagrożeniami naturalnymi i przestępczością. Jednak ze względu na zmianę sytuacji zagrożenia konieczne stało się wzmocnienie obrony cywilnej w większym stopniu niż miało to miejsce w ostatnich latach”.

W najlepszym przypadku Berlin robi tym samym coś, „co przydaje się w czasie pokoju i chroni nas przed atakami, ponieważ jesteśmy silni”. Jako najgorsze scenariusze zakłada się między innymi: „zwiększoną liczbę pacjentów przy jednoczesnym załamaniu się infrastruktury i niedostatku zasobów, konflikt zbrojny w Berlinie i całkowitą ewakuację stolicy”.

Dyrektor generalny Berlińskiego Stowarzyszenia Szpitali, Marc Schreiner, wyjaśnił, że dzięki regularnym ćwiczeniom stołeczne szpitale są dobrze przygotowane do reagowania na sytuacje kryzysowe i zagrożenia. Plan ramowy "Obrona cywilna szpitali" pokazuje jednak, że pozostaje jeszcze wiele do zrobienia.

Od fal upałów po artykuł 5

Ewentualne szczególne sytuacje kryzysowe, np. spowodowane konfliktami zbrojnymi lub zagrożeniami hybrydowymi, wymagają dalszych przygotowań. – Musimy sprawić, by nasza infrastruktura zdrowotna była bardziej odporna na kryzysy – stwierdził Marc Schreiner.

W dokumencie informacyjnym Senatu stwierdza się, że sytuacje kryzysowe i zagrożenia są bardzo złożone i różnorodne. Chodzi o pandemie i katastrofy pogodowe, takie jak fale upałów, powodzie lub zalania, ale także o cyberataki i ataki terrorystyczne, ataki na infrastrukturę krytyczną, zagrożenia hybrydowe, a nawet ewentualne konflikty zbrojne, wymagające uruchomienia artykułu 5 Traktatu Północnoatlantyckiego.

(DPA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

W ubiegłym roku wskaźnik urodzeń w Niemczech spadł do 1,35 dziecka na kobietę. Był on o 2 procent niższy niż w 2023 roku, w którym wynosił 1,38 dziecka, jak podał w czwartek (17.07.2025) Federalny Urząd Statystyczny w Wiesbaden. Według tych danych spadek urodzeń wyraźnie zwolnił. W ubiegłym roku w Niemczech urodziło się łącznie 677 117 dzieci. Oznacza to spadek liczby urodzeń o 15 072, czyli o 2 procent w porównaniu z rokiem 2023, w którym odnotowano 692 989 noworodków.

Dolna Saksonia w górę

Najwięcej dzieci urodziło się w Dolnej Saksonii. Wskaźnik urodzeń w tym landzie wynosi 1,42 dziecka na kobietę, a najmniej w Berlinie – 1,21 dziecka. Urodzeń we wschodnich landach była znacznie mniej niż w zachodnich – statystycznie 1,27 dziecka w porównaniu z 1,38.

Najwyższy wskaźnik we wschodnich krajach związkowych odnotowano w Brandenburgii, w której wyniósł on 1,34. W 2024 roku wskaźnik urodzeń spadł we wszystkich niemieckich krajach związkowych: najsilniej w Turyngii do 1,24 dziecka, a najsłabiej w Badenii-Wirtembergii do 1,39.

W ubiegłym roku wskaźnik urodzeń kobiet posiadających obywatelstwo niemieckie był najniższy od 30 lat i wyniósł 1,23 dziecka. W przypadku kobiet posiadających obywatelstwo zagraniczne wskaźnik ten wyniósł 1,84 dziecka, czyli o 2 procent mniej niż w roku poprzednim. Według danych od 2017 roku kobiety posiadające obce obywatelstwo rodzą coraz mniej dzieci.

Średnia powyżej trzydziestki

Z danych statystycznych wynika też, że średni wiek wszystkich rodziców w momencie narodzin dziecka utrzymuje się na stałym poziomie od 2021 roku. W 2024 roku matki w chwili narodzin dziecka – niezależnie od tego, czy było to ich pierwsze dziecko, czy kolejne – miały średnio 31,8 lat, a ojcowie 34,7 lat.

W większości krajów UE także odnotowano spadek liczby urodzeń. W 2023 oku średnia liczba dzieci na kobietę we wszystkich 27 krajach członkowskich UE wyniosła 1,38, czyli znacznie mniej niż dziesięć lat wcześniej, gdy wynosiła 1,51. W 2023 roku Niemcy plasowały się w europejskiej średniej.

Najwyższy wskaźnik urodzeń odnotowano w Bułgarii, w której na każdą kobietę przypadało 1,81 dziecka. Najniższe wskaźniki odnotowano na Malcie (1,06) i w Hiszpanii (1,12). Federalny Urząd Statystyczny powołuje się tu na dane europejskiego urzędu statystycznego Eurostat.

(KNA/jak)

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Jak wynika z międzynarodowego badania, wykonanego na zlecenie czasopisma naukowego „Nature” z udziałem naukowców z Norymberskiego Instytutu Badań Rynku Pracy i Zawodów (IAB), imigranci w Niemczech zarabiają średnio mniej niż rdzenni mieszkańcy. Zjawisko to dotyczy również ośmiu innych krajów: Kandy, Danii, Francji, Holandii, Norwegii, Hiszpanii, Szwecji i USA. Jednak niektóre z tych krajów szybciej niż Niemcy zmniejszają lukę płacową w drugim pokoleniu imigrantów.

Usuwanie barier

W Niemczech różnica w dochodach w pierwszym pokoleniu wynosi 19,6 procent. Głównym powodem tego problemu nie jest jednak niejednakowe wynagrodzenie za taką samą pracę, ale ograniczony dostęp do lepiej płatnych branż, zawodów i firm. To właśnie ma decydujące znaczenie dla różnicy w wynagrodzeniach. Łącznie w ramach badania przeanalizowano dane 13,5 miliona imigrantów i rodzimych pracowników w dziewięciu krajach.

– Integracja nie oznacza wyłącznie równego wynagrodzenia za tę samą pracę. Przede wszystkim chodzi o to, aby zlikwidować strukturalne bariery utrudniające dostęp do dobrze płatnych sektorów zatrudnienia – powiedział współautor badania, Malte Reichelt z IAB. W tym celu ważne jest wsparcie językowe, uznawanie zagranicznych kwalifikacji zawodowych, rozwijanie sieci kontaktów zawodowych oraz lepsze rozpowszechnianie informacji.

W Niemczech luka płacowa nadal utrzymuje się w drugim pokoleniu imigrantów i wynosi średnio 7,7 procent. Chociaż różnica ta jest mniejsza niż w przypadku pokolenia rodziców, potomkowie osób pochodzących z Afryki i Bliskiego Wschodu wciąż mają mniejsze dochody.

Różnice płacowe w drugim pokoleniu

Porównanie międzynarodowe ukazuje różny stopień nierówności w wynagrodzeniach w pierwszym pokoleniu. Największe różnice stwierdzono w Hiszpanii – 29,3 procent oraz w Kanadzie – 27,5 procent, następnie w Norwegii – 20,3 procent, Niemczech – 19,6 procent, Francji – 18,9 procent i w Niderlandach – 15,4 procent.

Znacznie mniejsze różnice odnotowano w USA – 10,6 procent, Danii – 9,2 procent oraz Szwecji – 7 procent.

Różnice w dochodach widoczne są również w drugim pokoleniu; średnia luka płacowa wynosi tutaj 5,7 procent. Niemcy z 7,7 procent plasują się tu zatem nieco powyżej średniej. Luka płacowa w drugim pokoleniu jest najwyższa w Norwegii i wynosi 8,7 procent, a najniższa w Kanadzie z 1,9 procent.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Komisja Europejska przedstawiła w środę (16.07.2025) projekt wieloletniego budżetu UE na lata 2028-2034, który miałby wynieść 2 bln euro. Choć na czele KE stoi Niemka Ursula von der Leyen, wywodząca się ze współrządzącej w Berlinie chadecji, niemiecki rząd nie zamierza poprzeć jej propozycji planu finansowego dla UE.

Znaczny wzrost budżetu planowany przez Komisję Europejską jest „nie do wytłumaczenia w czasie, gdy wszystkie państwa członkowskie podejmują znaczne wysiłki w celu konsolidacji swoich budżetów krajowych” – oświadczył rzecznik niemieckiego rządu Stefan Kornelius w środę wieczorem. – Dlatego nie będziemy w stanie zaakceptować propozycji Komisji – dodał.

Kornelius podkreślił, że Europa stoi w obliczu „historycznych wyzwań, na które muszą odpowiedzieć kolejne ramy finansowe”. Chodzi przede wszystkim o konieczność wzmocnienia konkurencyjności UE i jej zdolności do obrony, tak by była „zdolna do działania w skali globalnej”. Pozytywnie Berlin ocenia z kolei propozycję reform i zmianę priorytetów planu finansowego Unii.

„Zły sygnał”

Minister finansów Lars Klingbeil z socjaldemokratycznej SPD powiedział w czwartek (17.07.2025), że projekt KE w obecnej formie nie jest możliwy do zaakceptowania przez Niemcy. – W sprawie finansów absolutnie musimy zachować proporcje. Nie uważam, by to zapewniono – zaznaczył polityk na marginesie spotkania ministrów finansów G20 w Durbanie w RPA.

Jak dodał, niemiecki rząd chce wzmocnić gospodarkę, zapewnić bezpieczne miejsca pracy i przyciągnąć inwestycje do kraju. – I w tym kontekście, opodatkowanie przedsiębiorstw, które jest obecnie proponowane przez Komisję Europejską, jest w takiej formie złym sygnałem – powiedział Klingbeil, cytowany przez DPA.

Chodzi o proponowane przez KE nowe „zasoby własne” UE, obejmujące m.in. opłatę od zysków dużych firm, których roczny obrót przekracza 100 milionów euro. Ponadto, 15 procent dochodów krajowych z akcyzy od wyrobów tytoniowych miałoby wpływać do Brukseli.

Biznes krytyczny

Cytowany przez dziennik „Bild” minister ds. europejskich landu Hesja, Manfred Pentz, także krytykuje propozycje dotyczące nowych zasobów własnych. „Zaczyna się od dodatkowych podatków od wyrobów tytoniowych, odpadów elektrycznych i podatków od przedsiębiorstw. Ale jestem pewien, że kreatywność nie zna granic” – mówi. Wyraża jednak wątpliwości, czy nowym źródłom finansowania będą towarzyszyć potrzebne fundamentalne reformy. „Moim zdaniem podatki UE niestety nie doprowadzą do reform, ale sprawią, że nieefektywny instrument marnotrawstwa podatków stanie się jeszcze bardziej nieefektywny i marnotrawny” – ocenia.

Krytyczna jest także prezeska Niemieckiego Stowarzyszenia Przemysłu Motoryzacyjnego (VDA) Hildegard Müller. „Firmy w Niemczech i Europie są w niezwykle trudnej sytuacji gospodarczej i już teraz muszą stawić czoła bardzo wysokim obciążeniom podatkowym i celnym. Jakakolwiek podwyżka podatków lub wprowadzenie dodatkowych opłat nie wchodzi zatem w rachubę; zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim” – oświadczyła.

Jak pisze „Bild”, niektóre propozycje KE spotkały się też jednak z przychylnością w Niemczech. Europoseł liberalnej FDP Moritz Koerner powiedział gazecie, że częściowe przesunięcie punktu ciężkości ze wsparcia dla rolników i polityki regionalnej na inwestycje zorientowane na wzrost w przyszłości sprawi, że UE będzie bardziej konkurencyjna na świecie, a obywatele UE będą bardziej zamożni”.

Propozycje KE będą podstawą do negocjacji między 27 krajami UE a Parlamentem Europejskim w ciągu najbliższych dwóch do trzech lat. Niemcy są największym płatnikiem netto do unijnego budżetu.

(DPA, AFP/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemieckie nadal media przyglądają się sytuacji na granicy polsko-niemieckiej po przywróceniu obustronnych kontroli, by przeciwdziałać nielegalnej migracji. „Gdy w ubiegłym tygodniu Polska zaczęła kontrolować granicę z Niemcami, niemieckie stowarzyszenia przemysłowe i biznesowe podniosły alarm: pracownicy nie będą mogli dotrzeć do pracy na czas; kierowcy ciężarówek będą musieli pracować w nadgodzinach; ważne łańcuchy dostaw w UE zostaną przerwane. Jednak po wejściu w życie nowych zasad sytuacja jest spokojna” – pisze gospodarczy tygodnik „Wirtschaftswoche” w wydaniu internetowym.

„Nawet nie zauważamy kontroli granicznych” – mówi gazecie rzecznik firmy Alstom, producenta pojazdów szynowych z zakładami w Goerlitz i Bautzen. Według niego samochody z tablicami rejestracyjnymi z regionu przygranicznego są przepuszczane bez żadnych problemów. Również grupa Siemens Energy, która ma zakład produkcyjny w Goerlitz, twierdzi, że nie odczuwa skutków kontroli granicznych.

Według „Wirtschaftswoche” poważnych problemów w związku z kontrolami na granicy nie zgłaszają niemieckie firmy logistyczne i transportowe. Automobilklub ADAC potwierdza, że jak dotąd nie doszło do wielkich problemów komunikacyjnych na granicy. „Czyżby więc cała ta wrzawa była na marne?” – pyta „Wirtschaftswoche”.

I dodaje, że po polskiej stronie granicy panuje niezadowolenie z powodu kontroli. Polski przedsiębiorca Andrzej Szajna zastępca dyrektora zarządzającego firmy Digital Technology Poland (DTP) mówi: „Te kontrole graniczne to akt frustracji: najpierw z Niemiec, teraz z Polski”. Winą obarcza złą politykę migracyjną UE.

Mniej wniosków o azyl

Także według reporterów wschodnioniemieckiego magazynu „SuperIllu” sytuacja na granicy na razie nie wygląda tak źle, jak wielu przewidywało. „Ograniczenia swobód mieszkańców, na przykład w wyniku korków, których obawiało się wielu krytyków kontroli, jak dotąd nie wystąpiły” – piszą autorzy Maximilian Praschl i Gerald Schroth, którzy wybrali się do Guben i Gubina. I dodają, że ruch graniczny przebiega spokojnie, kierowcy, jak i piesi przekraczają granice bez opóźnień, a samochody dostawcze i z przyciemnioną szybą są na krótko zatrzymywane.

„SuperIllu” cytuje burmistrza Guben Freda Mahro, który jest zadowolony ze wzmożonych kontroli po stronie niemieckiej, prowadzonych już od jesieni 2023 r. i zaostrzonych w maju br. przez nowy rząd w Berlinie. „W pierwszych sześciu miesiącach tego roku w Guben złożono tylko 50 wniosków o azyl, podczas gdy w latach wcześniej w tym samym okresie było ich czasami ponad 500” – mówi burmistrz.

Według niego nie ma żadnych w ograniczeń dla mieszkańców, którzy muszą jedynie pamiętać o zabraniu dowodu lub paszportu, gdy chcą przejść na druga stronę. Również lokalna gospodarka nie wydaje się odczuwać dużych negatywnych skutków. „Jak dotąd nikt nie spóźnił się do pracy z powodu kontroli granicznych” – zapewnia Mahro po rozmowach z różnymi przedsiębiorcami z regionu przygranicznego.

Według niemieckich dziennikarzy podobnie sytuacja ma wyglądać we Frankfurcie nad Odrą. Jak relacjonuje „SuperIllu”, w Polsce, tak jak w Niemczech polityka azylowa jest obecnie najbardziej sporną kwestią polityczną. „Zlecając kontrole graniczne w Polsce, (premier Donald) Tusk chce pokazać, że Polska panuje nad problemem, nawet bez pomocy Niemiec. Chce, aby Niemcy ponownie zaprzestali kontrolowania granicy. Jego argument: Polska robi wystarczająco dużo, ściśle zamykając zewnętrzną granicę UE na wschodzie” – pisze tygodnik.

„Faktem jest, że nie ma długich kolejek tysięcy ciężarówek, które codziennie przekraczają granicę, ponieważ prawie nigdy nie są sprawdzane. Faktem jest również to, że liczba nowych migrantów starających się o azyl, którzy dotarli do Niemiec, gwałtownie spadła od czasu rozpoczęcia kontroli. W czerwcu 2025 r. przybyło ‚tylko' 6 860 osób proszących o azyl, dla porównania w czerwcu 2024 roku było to 16 773. Wynika to również z faktu, że kraje na zewnętrznych granicach UE w coraz większym stopniu uniemożliwiają migrantom wjazd” – zauważa „SuperIllu”.

„Polska wykonuje „znakomitą robotę”

O ochronie zewnętrznej, wschodniej granicy UE przez Polskę pisze dziennik „Bild”, który alarmuje: „Kryzys na europejskich granicach z Białorusią! Tam dyktator i kumpel Putina Aleksander Łukaszenka coraz częściej wykorzystuje uchodźców jako broń na wschodniej granicy UE. Jego celem jest destabilizacja sytuacji politycznej w Niemczech”. Tabloid podaje dane polskich władz, według których w weekend z granicy Polski z Białorusią zawrócono 390 migrantów, a tylko w poniedziałek 185 osób próbowało przedostać się przez umocowania na granicy.

„Trasa migrantów prowadzi przez Moskwę (Rosja), Dohę (Katar), Stambuł (Turcja) i Bengazi (Libia) do Mińska. Stamtąd Łukaszenka transportuje ich do granicy. W autobusach, w bagażu z narzędziami do sabotowania umocnień granicznych. Obecnie z Turcji na Białoruś lata 78 samolotów pasażerskich tygodniowo, w kwietniu było ich 20” – pisze „Bild”. I dodaje, że według jego informacji linie lotnicze Belavia zaczęły regularnie latać z Mińska do Bengazi. Nowo zakupiony odrzutowiec wystartował na tej trasie po raz pierwszy 18 czerwca.

Niemiecki szef MSW Alexander Dobrindt mówi gazecie: „Polska nie tylko chroni swoją granicę z Białorusią, ale także zewnętrzną granicę Europy”. Jego zdaniem rząd w Warszawie wykonuje „znakomitą robotę”.„Polska zasługuje nie tylko na szacunek, ale także na większe wsparcie z całej Europy – podkreśla Dobrindt, cytowany przez „Bilda”. – Wyraźnie popieram środki, które Polska podejmuje w celu zabezpieczenia zewnętrznej granicy Europy”.

W poniedziałek, 21 lipca, Dobrindt ma udać się na polsko-białoruską granicę na spotkanie kryzysowe z polskim ministrem Tomaszem Siemoniakiem – informuje gazeta, powołując się na MSW Niemiec.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Bezpośrednia podróż pociągiem z Niemiec do sąsiedniej Szwajcarii? Kiedyś, z ponad 40 bezpośrednimi połączeniami, było to oczywiste. Teraz jednak połączenia na czterech trasach kończą się w przygranicznej Bazylei. Podróżni muszą się tam przesiąść do pociągów szwajcarskich.

„Od 2022 r. pociągi z Niemiec regularnie się spóźniają” – napisały w uzasadnieniu decyzji Szwajcarskie Koleje Federalne (SBB). Środek ten jest konieczny, aby „zminimalizować przenoszenie opóźnień do sieci szwajcarskiej”. Na innych trasach z Niemiec do Szwajcarii pasażerów nadal obowiązuje zasada nadziei. Jeśli pociągi dotrą do granicy z opóźnieniem mniejszym niż 10-15 minut, mogą przejechać. W przeciwnym razie również tutaj następuje przesiadka.

Opóźnienia kosztują miliony i nerwy pasażerów

W Szwajcarii od 98 do 99 procent pociągów kursuje idealnie według rozkładu. W Niemczech wskaźnik ten spadł od 2022 r. do zaledwie 62 procent. Pociąg w Niemczech jest uważany za punktualny, jeśli ma mniej niż sześć minut opóźnienia. Odwołanie kursów jest równie częste jak pociągi, które z powodu dużych opóźnień kończą bieg przed czasem, co oznacza, że nie docierają do stacji końcowej.

W czasie strajku lub przy wyjątkowo upalnej lub zimnej pogodzie problemów jest jeszcze więcej. W Europie tylko Włosi radzą sobie podobnie, choć nie aż tak źle.

Podróżowanie pociągiem w Niemczech wymaga czasu, cierpliwości i stalowych nerwów. Opóźnienia trwające od dwóch do trzech godzin nie są rzadkością. W 2024 roku Deutsche Bahn musiało z tych powodów wypłacić swoim pasażerom prawie 200 mln euro odszkodowań. To o prawie 70 mln euro więcej niż w roku poprzednim.

Zużyta infrastruktura: widać dekady zaniedbań

„Deutsche Bahn przeżywają najgorszy kryzys od 30 lat” – przyznał otwarcie w maju 2025 roku prezes spóki Richard Lutz. Funkcję tę pełni od 2017 roku i od tamtej pory bezskutecznie próbuje przywrócić niemieckie koleje na właściwe tory. „W kluczowych obszarach jesteśmy dalecy od osiągnięcia naszych celów i oczekiwań klientów”.

Sieć Deutsche Bahn obejmuje około 33 500 kilometrów torów. Jako przedsiębiorstwo państwowe, firma jest zależna od dotacji rządowych. Jednak przez dziesięciolecia rząd federalny inwestował w infrastrukturę kolejową zdecydowanie za mało. Kolej była eksploatowana do granic możliwości. „Nie możemy zapewnić stabilnej działalności przy tak podatnej na awarie i przestarzałej infrastrukturze” – stwierdził Lutz.

Największy program infrastrukturalny w historii kolei

Rzeczywiście, niektóre tory, szyny, rozjazdy i nastawnie pochodzą jeszcze z XIX wieku. Wiele systemów jest całkowicie zużytych, praktycznie niemożliwych do naprawy i tak przestarzałych, że nie nadają się do sterowania cyfrowego, które stanie się standardem.

Wielki remont jest nieunikniony. Projekt „Renowacja Generalna” rozpoczął się w 2024 roku. Koncentruje się na 41 trasach głównych o łącznej długości 4200 kilometrów, które są niezbędne do funkcjonowania sieci o wysokiej wydajności. To gigantyczny projekt, największy w dotychczasowej historii firmy.

Pierwszym remontowanym odcinkiem była 70-kilometrowa linia między Frankfurtem nad Menem a Mannheim, tzw. Riedbahn. Była całkowicie zamknięta przez sześć miesięcy. Zdemontowano i ponownie zainstalowano szyny oraz tłuczeń, 152 rozjazdy i 140 km sieci trakcyjnej. Wyremontowano również 20 stacji wzdłuż tej linii, a także systemy sygnalizacji oraz izolacji akustycznej. Instalacja technologii cyfrowej okazała się bardziej skomplikowana niż oczekiwano. Koszty odnowienia tego odcinka wzrosły do ponad 1,5 mld euro; to dwa razy więcej niż pierwotnie szacowano.

Eksplozja kosztów i krytyka państwowego audytora

W konsekwencji Federalny Trybunał Obrachunkowy (odpowiednik polskiej NIK), który nadzoruje zarządzanie budżetem państwa, zarzucił Federalnemu Ministerstwu Transportu zaniedbanie. Wg konrolerów Deutsche Bahn powinny były zostać zobowiązane do wykazania gospodarności i swojego podejścia do wycen. „Dotychczasowe standardowe ceny rynkowe usług budowlanych wzrosły w bardzo krótkim czasie” – napisał w maju Trybunał do Komisji Budżetowej Bundestagu. Ponadto sytuację pogarsza niedobór wykwalifikowanych pracowników i sprzętu budowlanego.

Dalsze środki na remonty generalne na kolei powinny być udostępniane dopiero po tym, jak Ministerstwo Transportu „wykaże ponad wszelką wątpliwość, że są one konieczne i opłacalne”. W związku z tym Deutsche Bahn ogłosiły, że remont generalny zostanie przedłużony aż o sześć lat, do 2036 roku.

Berlin – Hamburg: zamknięcie najważniejszej trasy

Kolejnym ważnym etapem mają być prace na 280-kilometrowej trasie Berlin-Hamburg. Z liczbą pasażerów przekraczającą 30 tys. dziennie jest to najczęściej wykorzystywane bezpośrednie połączenie miejskie w niemieckim transporcie dalekobieżnym. Codziennie po torach między dwoma największymi miastami Niemiec przejeżdża około 230 pociągów regionalnych, dalekobieżnych i towarowych.

Od 1 sierpnia trasa będzie całkowicie zamknięta przez – wg planu – dziewięć miesięcy. Pociągi dalekobieżne będą musiały skorzystać ze 100-kilometrowego objazdu. Pociągi towarowe zostaną skierowane na jeszcze dłuższe trasy. W transporcie regionalnym około 170 autobusów będzie pokonywać 86 tys. kilometrów dziennie, aby nadal łączyć miasta między Berlinem a Hamburgiem, które zostaną odcięte od sieci kolejowej. Już teraz są obawy, że w tym przypadku zarówno prace budowlane, jak i komunikacja zastępcza mogą być znacznie bardziej skomplikowane i podatne na zakłócenia niż na trasie Riedbahn.

Oszczędności zagrażają efektom

Deutsche Bahn i tak znacznie ograniczyły swoje pierwotne plany odbudowy infrastruktury. Instalacja Europejskiego Systemu Sterowania Pociągiem (ETCS) została przełożona na kolejną dekadę. Powód: jednocześnie nadal trzeba odnawiać technologię konwencjonalną, ponieważ jeszcze nie wszystkie pociągi mogą jeździć w oparciu o nową. To komplikuje i zwiększa koszty prac budowlanych, co DB przyznały w majowym komunikacie dla mediów.

W porównaniu z pierwotnymi planami zmniejszono również liczbę zwrotnic. Wraz z torami wyprzedzającymi miały zapewnić szybkiemu pociągowi możliwość wyprzedzania wolniejszych pociągów. Oszczędności poczyniono jednak również tutaj, prawdopodobnie ze względów kosztowych. Przewidywane koszty ich budowy wzrosły już na etapie planowania do 2,2 miliarda euro.

Trybunał Obrachunkowy wzywa do reformy strukturalnej

Rząd Niemiec obiecał Deutsche Bahn dodatkowe finansowanie modernizacji linii kolejowych. Minister transportu Patrick Schnieder (CDU) mówił o inwestycjach w kolej o łącznej wartości 107 mld euro do 2029 roku.

Pieniądze mają pochodzić głównie ze specjalnego funduszu na infrastrukturę i ochronę klimatu, finansowanego długiem, a utworzonego na początku roku.

Federalny Trybunał Obrachunkowy jednak ostrzega w swoim majowym raporcie, że rząd nie może zakładać, że same pieniądze pozwolą trwale rozwiązać „długotrwały kryzys” w Deutsche Bahn. Apeluje też o całościową strategię dla Deutsche Bahn, która powinna obejmować „dostosowanie struktury korporacyjnej”, czyli reformę grupy z setkami inwestycji i spółek zależnych.

Większa konkurencja na kolei?

Od lat toczy się również dyskusja nt. rozdzielenia samej infrastruktury kolejowej od transportu. Celem jest zachęcenie do wejścia w transport kolejowy prywatnych inwestorów, a tym samym umożliwienie konkurencji na kolei. Audytorzy mają jednak na razie nikłe nadzieje na szybki powrót kolei do świetności.

Według raportu Federalnego Trybunału Obrachunkowego, nie będzie ona w stanie sprostać „w najbliższej przyszłości oczekiwaniom w zakresie polityki transportowej i klimatycznej”.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

W ostatni piątek (11.07.2025) Bundestag miał wybrać trzech sędziów do Federalnego Trybunału Konstytucyjnego. Komisja Bundestagu ds. wyboru sędziów nominowała odpowiednie osoby. Jednak parlament i opinia publiczna są teraz głęboko podzieleni w sprawie prawniczki Frauke Brosius-Gersdorf, kandydatki SPD. Posłowie CDU/CSU nie udzielili jej poparcia, za powód podając jej liberalne podejście do aborcji. Ostatnio zarzucono jej także plagiat pracy naukowej.

„Kampania oszczerstw przeciwko Brosius-Gersdorf opierała się na osobistych atakach, groteskowych przekłamaniach i jawnych kłamstwach” – stwierdza „Süddeutsche Zeitung”. Jest to świat, dla którego naukowiec nie ma narzędzi, ponieważ nie ma pojęć, które przedziałałyby truciźnie zniesławienia. (..) Jej jedyną szansą było przeniesienie debaty z powrotem do sfery racjonalności i otwartego dialogu. Udało jej się to – w formacie telewizyjnym ZDF. „W każdym razie decydenci partyjni mają wszelkie powody, by w następnych wyborach przemyśleć swoje procedury” – czytamy.

W ocenie „Frankfurter Allgemeine Zeitung” wybory nigdy nie są racjonalne. „W mniejszym stopniu chodzi o profesjonalizm lub retoryczną zakomitość, a bardziej o osobowość, a raczej: wrażenie, które ona wywołuje” – pisze komentator. I dodaje: „Czy konstytucja i jej największa wartość są tutaj w dobrych rękach, oto jest pytanie”. Wybór przeprowadzony przez Bundestag, połączony z dążeniem do przejrzystości, ma swoją cenę. Ta cena jest zamierzona, choć nigdy nie powinno się z nią wiązać gróźb ani oszczerstw. Może jednak doprowadzić do uproszczeń, zaostrzenia stanowisk i starcia opinii. „Taka sytuacja być może nigdy wcześniej nie miała miejsca, i to nie tylko w koalicji CDU/CSU i SPD. Każdy musi wyrobić sobie własne zdanie. Mądrze jest, jeśli wszyscy zaangażowani przedłożą ochronę instytucji ponad wszystko inne” – wskazuje dziennik z Frankfurtu.

Według dziennika regionalnego „Kölner Stadt-Anzeiger”: „Decydując się na złożenie publicznego i szczegółowego oświadczenia, Frauke Brosius-Gersdorf była w stanie oczyścić się z zarzutów. Każdy, kto nadal twierdzi, że prawniczka jest aktywistką lub posiada skrajnie lewicowe poglądy, musi przetrzeć oczy. Swoim wystąpieniem w telewizji, Brosius-Gersdorf odbiła piłeczkę z powrotem do polityków. Unia CDU/CSU twierdzi teraz, że jej sprzeciw nie był podyktowany prawicowo-populistyczną kampanią oszczerstw. Jeśli to prawda, wycofanie się prawniczki SPD będzie możliwe tylko wtedy, gdy u chadeków polecą głowy. Czy Brosius-Gersdorf jest kandydatką, którą chadecy mogliby zaakceptować, powinno było zostać wyjaśnione, zanim została ona publicznie nominowana. Kto tego nie rozumie, nie opanował nawet podstaw zasad polityki”.

Z kolei „Augsburger Allgemeine” konstatuje: „Dla wielu obywateli Frauke Brosius-Gersdorf jest kobietą, która chce umożliwić aborcję na krótko przed narodzinami i odmawia nienarodzonym dzieciom godności ludzkiej. Fakt, że nie jest to prawdą, ginie w powszechnej gadaninie. Co pozostało: Niepokojące poczucie, że kraj obsuwa się z demokratycznego centrum (jest to dokładnie to wrażenie, które „nowa prawica” podsyca i którego potrzebuje) oraz gorzka świadomość, że Niemcy nie są odporne na dryfowanie w stronę debaty pozbawionej kultury w stylu Trumpa”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Linie przesyłowe, czyli tzw. niemieckie autostrady energetyczne, stopniowo się rozrastają. Ale w jakim tempie? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, jednak spojrzenie na szczegóły pozwala ocenić, gdzie widać wyraźne postępy, a gdzie wciąż występują trudności.

Za budowę nowych linii przesyłowych w Niemczech odpowiadają czterej operatorzy sieci przesyłowej: 50Hertz Transmission – we wschodnich landach, Amprion – w zachodniej części kraju, TransnetBW – w Badenii-Wirttembergii i na południowym zachodzie oraz Tennet TSO – odpowiedzialny za centralny korytarz od Szlezwiku-Holsztynu na północy do Bawarii na południu. Dla tych przedsiębiorstw Federalna Agencja ds. Sieci określiła pięć etapów, które należy zrealizować przed rozpoczęciem budowy.

Proces ten zaczyna się od opracowania tzw. „ram scenariusza”, w których czterej operatorzy sieci mają przedstawić prawdopodobny rozwój podaży i popytu na energię. Następnie muszą sporządzić „plan rozwoju sieci” oraz przedłożyć „raport środowiskowy”. W trzecim etapie tworzony jest „federalny plan zapotrzebowania”, zanim w czwartym kroku przeprowadzone zostanie „postępowanie w zakresie zagospodarowania przestrzennego”. Ostatnim krokiem jest administracyjne „zatwierdzenie planu”.

Aktualny stan

Wytyczne rządu Niemiec, określone w ustawach o rozbudowie sieci energetycznych (EnLAG) oraz o federalnym planie zapotrzebowania (BBPlG), obejmują – według Federalnej Agencji ds. Sieci – około 128 projektów budowlanych o łącznej długości 16 832 km linii energetycznych do końca 2024 roku.

Z tego, jak podaje agencja, „w pełni zakończono” już 34 projekty. Brzmi to imponująco i wydaje się, że prace postępują w szybkim tempie. Jednak nawet Federalna Agencja ds. Sieci przewiduje, że prace budowlane potrwają jeszcze od ośmiu do dwudziestu lat. O ile nie dołączą kolejne projekty.

Akceptacja obywateli

Dochodzą do tego jednak także ciągłe napięcia i nieporozumienia. Jak powiedział prezes Federalnej Agencji ds. Sieci, Klaus Müller w maju 2025 roku w rozmowie z Handelsblatt: „Musimy zreformować system, według którego pobierane są opłaty za korzystanie z sieci”.

Dla wielu odbiorców energii elektrycznej opłaty sieciowe (opłata za korzystanie z sieci elektrycznej) stanowią obecnie jedną czwartą kosztów energii elektrycznej. Opłaty te różnią się w zależności od regionu. Do tej pory wyłącznie odbiorcy energii elektrycznej ponoszą opłaty za korzystanie z sieci. W przyszłości, podmioty dostarczające energię elektryczną do sieci, takie jak operatorzy elektrowni lub systemów fotowoltaicznych, również mogą być zobowiązane do płacenia.

W przypadku rozbudowy sieci niezwykle ważna jest akceptacja ze strony obywateli i podatników. Do tej pory nie było powszechnego sprzeciwu. Może się to jednak zmienić, jeśli stanie się to jeszcze droższe dla klientów energii elektrycznej.

Mogłoby postępować szybciej

Ogólnie rzecz biorąc, niemożliwe jest określenie terminu zakończenia projektów rozbudowy. – Rozbudowa sieci nie jest zadaniem, które zostanie zakończone na konkretnym etapie – mówi Maria Köhler, rzeczniczka operatora Tennet. Jest to „ciągły proces” w kierunku „sieci neutralnej dla klimatu”. Oznacza to „docelowo 2037 r. i rozszerzoną perspektywę do 2045 roku”.

W pojedynczych przypadkach może (a właściwie powinno) to iść szybciej. Według Katrin Dietl, rzeczniczki operatora sieci przesyłowych 50Hertz, ma on ambitne cele: „Na naszym obszarze sieciowym (Brandenburgia, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Saksonia, Saksonia-Anhalt i Turyngia oraz Berlin i Hamburg) chcemy zapewnić integrację 100 procent odnawialnych źródeł energii z siecią i systemem, licząc średniorocznie do roku 2032”.

Utrudnienia w ekspansji

Jednakże również Katrin Dietl jest świadoma, że nie zawsze wszystko dzieje się tak szybko, jak sobie życzymy: Przeszkody w rozbudowie sieci elektrycznej obejmują „brak wykwalifikowanej siły roboczej, wąskie gardła w dostawach i długie procesy zatwierdzania”.

Te same problemy dostrzega również operator sieci Tennet. Rolę w tym „technicznie i organizacyjnie złożonym projekcie” odegrało wiele czynników takich, jak „zatwierdzenia i koordynacja z władzami, dostęp do gruntów, dostępność materiałów, logistyka transportu i wykwalifikowana siła robocza”.

Claudia Halici rzeczniczka operatora sieci TransnetBW, podkreśla w szczególności kwestię „długich i złożonych procedur zatwierdzania w przeszłości”. W przypadku projektu SuedLink „samo planowanie i zatwierdzanie trwało około siedmiu lat”. Również Federalna Agencja ds. Sieci dostrzega ten problem. Marta Mituta wymienia jednak także inne przeszkody, takie jak „krótkoterminowe zmiany w planowaniu tymczasowych rozwiązań, działania związane z ochroną gatunków czy zaktualizowane wyniki analiz alternatyw”.

Powody rozbudowy

Produkcja „zielonej energii elektrycznej” w postaci energii wiatrowej odbywa się głównie w północnych landach. Oprócz tego energia elektryczna jest przesyłana ze Skandynawii (Danii i Norwegii) do wybrzeży Morza Północnego i Bałtyckiego. Energia ta musi być transportowana na południe. Aby było to możliwe, niemiecka sieć dalekosiężna musi zostać rozbudowana.

Dwa aspekty odgrywają rolę w tej ekspansji. Pierwszym z nich jest cel neutralności klimatycznej. Celem jest pokrycie całego zapotrzebowania Niemiec na energię elektryczną ze źródeł odnawialnych do 2045 roku. Po drugie, w ostatnich latach istotną rolę odegrały również względy polityki bezpieczeństwa. Po tym, co były kanclerz federalny Olaf Scholz nazwał punktem przełomowym, czyli po inwazji Rosji na Ukrainę, dostawy energii do Niemiec stały się trudniejsze. Chociaż Niemcom udało się w znacznym stopniu uniezależnić od dostaw rosyjskiego gazu i ropy w zadziwiająco krótkim czasie, samowystarczalność energetyczna staje się dla nich coraz ważniejsza.

Prąd stały, prąd zmienny

Przy budowie linii energetycznych najpierw należy rozstrzygnąć podstawowe pytanie, w jakiej formie energia ma być przesyłana: jako prąd stały czy prąd zmienny? W przypadku większych odległości prąd stały okazuje się zdecydowanie bardziej ekonomiczny. Wówczas występują najmniejsze straty napięcia.

Potrzebne są jednak stacje konwertujące prąd stały na prąd zmienny, który płynie z gniazdek w Niemczech. Ich budowa jest bardzo kosztowna, ale opłaca się tym bardziej, im większa jest odległość, na jaką transportowana jest energia elektryczna.

Linia napowietrzna czy kabel podziemny?

Kolejne fundamentalne pytanie brzmi: linie wysokiego napięcia narażone na burze i opady śniegu oraz szczególnie podatne na ataki wojskowe - czy kable podziemne? Podziemne kable nie psują krajobrazu i są lepiej chronione przed atakami terrorystycznymi lub wojskowymi, ale są znacznie droższe.

Operatorzy sieci mają jasne preferencje. –TransnetBW od dawna opowiada się za zniesieniem ogólnego priorytetu kabli podziemnych dla nowego przesyłu prądu stałego o bardzo wysokim napięciu (HVDC). W przypadku projektów OstWestLink, NordWestLink i SuedWestLink spodziewamy się oszczędności od 20 do 23 miliardów euro w porównaniu z okablowaniem podziemnym – mówi Claudia Halici. Oznacza to zmniejszenie kosztów o około połowę.

Katrin Dietl również liczy na oszczędności rzędu 20 miliardów euro: „Dlatego 50Hertz opowiada się w nowych projektach za przejściem na linie napowietrzne”. Jednak, jak mówi rzeczniczka, „zmiana koni w trakcie jazdy nie jest dobrym pomysłem. Zmiana w przypadku już ustawowo zatwierdzonych działań mogłaby potencjalnie prowadzić do znacznych opóźnień”.

Strach przed ciemnością

Główną słabością odnawialnych źródeł energii jest ich ograniczona dostępność - słońce nie świeci w nocy, a wiatr na morzu nie zawsze jest wystarczająco silny. To widmo spędza sen z powiek każdemu producentowi energii odnawialnej.

Można jednak temu zaradzić. Dzięki dużym magazynom energii można niejako „przechowywać” prąd i gdy zajdzie potrzeba, oddawać go z powrotem do sieci. Umożliwiają to elektrownie szczytowo-pompowe, które często znajdują się w górach. Jednak wymagają one dużo miejsca i nie zdobią krajobrazu. A z braku gór i dolin nie da się ich w ogóle zainstalować na nizinnych terenach północnych Niemiec.

Zamiast tego naukowcy pracują nad instalacją dużych podziemnych baterii. Obiecują one zminimalizować straty mocy przy jednoczesnym zapewnieniu stałej dostępności energii. Jednak większość modeli nie jest jeszcze gotowa do wprowadzenia na rynek. Kiedy będą gotowe, mogą stać się użytecznym dodatkiem do inteligentnej sieci energetycznej dla całego kraju.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Jak poinformował w środę (16.07.2025) ubezpieczyciel kredytów Coface: „Odsetek firm dotkniętych opźónieniami w płatnościach wzrósł czwarty rok z rzędu, z 59 procent w 2021 roku do 81 procent w 2025 roku”. Szczególnie sektor transportowy cierpi z powodu wyraźnie pogorszonej uczciwości płatniczej. Według raportu Coface dziewięć na dziesięć firm transportowych zgłosiło opóźnienia w płatnościach – co stanowi wzrost o 22 punkty procentowe w porównaniu z rokiem poprzednim. – Branża transportowa cierpi z powodu recesji w sektorze produkcyjnym i słabych danych handlowych – wyjaśniła Christiane von Berg z Coface. I dodała: – Mniejsza liczba zamówień dla branży oznacza również gorszą sytuację dla klientów z sektora logistyki.

Natomiast poprawiła się nieco sytuacja w branży motoryzacyjnej, gdzie odsetek firm, które muszą czekać na swoje pieniądze dłużej niż uzgodniono, spadł z 88 procent do 76 procent. Jak tłumaczy von Berg, pojawił się „efekt usprawnienia”: „W przeszłości liczba bankructw była wyższa, ale firmy, które pozostały na rynku, płacą teraz nieco bardziej terminowo”.

Najgorzej w branży budowlanej

Według badania Coface średnio czas opóźnień w płatnościach wydłużył się o jeden dzień – do niespełna 32 dni. Ponadprzeciętnie długo zwlekają z płatnościami dłużnicy w branży budowlanej (40 dni), podczas gdy w branży metalowej opóźnienia wynoszą średnio tylko 25 dni. Wyjątkowo długimi opóźnieniami, które dodatkowo stanowią 2 procent lub więcej ich rocznego obrotu dotkniętych jest 12 procent ankietowanych firm. – Problem polega na tym, że jak wynika z naszego doświadczenia, około 80 procent takich faktur nigdy nie zostaje zapłaconych – wyjaśniła von Berg. – Może to zagrozić płynności finansowej, stać się ryzykiem dla działalności i ostatecznie doprowadzić do upadłości firmy.

W porównaniu międzynarodowym niemieckie firmy ustalają stosunkowo krótkie terminy płatności – średnio 32 dni. Według danych Coface w Polsce wynoszą one 46 dni, we Francji 51 dni, a w Chinach nawet 76 dni.

Według zapewnień ubezpieczyciela kredytowego, przeprowadził on ankietę wśród 847 firm „z ponad 12 szeroko zróżnicowanych sektorów” w maju i czerwcu.

(AfP/jar)

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Prawie co piąty nastolatek chce po ukończeniu szkoły od razu podjąć pracę, nawet bez kwalifikacji zawodowych. Odsetek ten jest szczególnie wysoki wśród uczniów o niskim wykształceniu (25 proc.), jak wynika z badania opublikowanego w środę (16.07.2025) przez Fundację Bertelsmanna. Jednak nawet 16 proc. nastolatków, którzy chcą uzyskać wyższe wykształcenie, chce „na pewno” najpierw zarobić pieniądze.

Poważne konsekwencje zawodowe

Według fundacji niskie wynagrodzenie praktykantów i brak orientacji zawodowej to główne powody, dla których młodzież decyduje się na pracę bez wykształcenia zawodowego. W przypadku osób, które chcą uzyskać wyższe wykształcenie, jako powód podaje się również ofertę miejsc szkoleniowych. Respondenci z niższym wykształceniem częściej widzą problem już w samym napisaniu podania o pracę i braku wymaganych kwalifikacji.

Dla ponad jednej czwartej osób w wieku od 14 do 25 lat chęć bezpośredniego zarabiania pieniędzy jest ważnym powodem, dla którego nie decydują się na podjęcie nauki zawodu. W badaniu na ten temat wzięło udział 1755 osób z tej grupy wiekowej. Fundacja Bertelsmanna ostrzega przed poważnymi konsekwencjami dla osób dotkniętych tym problemem i dla rynku pracy.

– Zdobycie kwalifikacji zawodowych musi być dla młodych ludzi bardziej atrakcyjne niż praca niewymagająca kwalifikacji – podkreśliła Helen Renk, ekspertka Fundacji Bertelsmanna. – Bez formalnego wykształcenia zawodowego wzrasta ryzyko bezrobocia lub pozostania w sektorze niskich wynagrodzeń.

W obliczu niedoboru wykwalifikowanych pracowników i niekorzystnych zmian demograficznych Niemcy nie mogą sobie na to pozwolić. Z raportu o kształceniu zawodowym z 2023 roku wynika, że 19 procent, czyli 2,86 miliona osób w wieku od 20 do 34 lat nie posiadało formalnego wykształcenia zawodowego.

Niepokojący odsetek

Gospodarka Badenii-Wirtembergii uznała wysoki odsetek młodzieży, która po ukończeniu szkoły od razu podejmuje pracę zamiast formalnego kształcenia zawodowego, za niezwykle niepokojący.

– Grozi to dalszym pogłębieniem niedoboru wykwalifikowanych pracowników spowodowanego zmianami demograficznymi – powiedział Stefan Kuepper, dyrektor ds. edukacji, rynku pracy i polityki landowej w Stowarzyszeniu Przedsiębiorców Badenii-Wirtembergii. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest znaczny wzrost płacy minimalnej w Niemczech.

– Stale rosnąca różnica zarobków w stosunku do wynagrodzeń za naukę zawodu i praktyki zawodowe, które także poważnie wzrosły, wywiera niekorzystny wpływ – podkreślił ekspert. – Dla wielu młodych ludzi oznacza to wzrost długoterminowego ryzyka utraty miejsca pracy i obniżenia dochodów, ponieważ bez wykształcenia zawodowego ich szanse na karierę są znacznie ograniczone.

Z badania wynika, że kształcenie zawodowe nadal jest najpopularniejszą ścieżką edukacyjną po ukończeniu szkoły, wybieraną przez 43 procent jego uczestników, przed studiami, na które decyduje się 40 procent młodych ludzi w Niemczech. – Wydaje się, że wieloletni trend do studiowania został przełamany – stwierdził Markus Kiss, ekspert ds. kształcenia z Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej (DIHK).

Ważne jest przy tym, aby obowiązkowa i zorientowana na praktykę orientacja zawodowa stała się obowiązującą praktyką we wszystkich szkołach. „Gimnazja nie mogą jednostronnie informować o studiach, ale muszą również informować o bardzo dobrych perspektywach po ukończeniu szkolenia zawodowego”, dodał Kiss.

Pesymizm wśród młodych

Z przeprowadzonego badania wynika również, że młodzi ludzie z niskim wykształceniem znacznie bardziej pesymistycznie oceniają swoje szanse na znalezienie miejsca nauki zawodu. Ponad jedna trzecia z nich nie wierzy w to lub nie jest pewna, czy uda im się znaleźć takie miejsce.

– To właśnie ci młodzi ludzie, dla których kształcenie zawodowe jest najbardziej oczywistym wyborem po ukończeniu szkoły, najczęściej wątpią w swoje szanse – powiedział ekspert Fundacji Bertelsmanna Clemens Wieland. Dlatego wielu z nich woli pracować dorywczo. Ważne jest zatem, aby wspierać młodych ludzi z niskim wykształceniem w przejściu do życia zawodowego i zwrócić ich uwagę na konkretne perspektywy kształcenia zawodowego.

Ekspert DIHK Markus Kiss powiedział, że szczególnie skutecznym narzędziem jest tutaj tzw. kwalifikacja wstępna. Młodzi ludzie, którzy nie są jeszcze w pełni gotowi do podjęcia klasycznego kształcenia zawodowego, mogą w ten sposób w ciągu czterech do dwunastu miesięcy zapoznać się z częścią zawodu wymagającego szkolenia zawodowego, z przedsiębiorstwem i życiem zawodowym: „Następnie wielu z nich zostaje wciągniętych przez dane przedsiębiorstwo w ramach regularnego kształcenia zawodowego”, wyjaśnił Kiss.

(RTR/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Według adwokata Gerharda Schroedera, pomimo wypalenia zawodowego były kanclerz jest jednak gotowy stanąć przed komisją śledczą parlamentu krajowego w Schwerinie. Złoży zeznania w sprawie fundacji na rzecz ochrony klimatu i środowiska, ale tylko za pośrednictwem wideokonferencji.

Hans-Peter Huber przekazał tę informację przewodniczącemu komisji Sebastianowi Ehlersowi w piśmie, którego treść trafiła do Niemieckiej Agencji Prasowej i o którym jako pierwszy poinformował tygodnik „Der Spiegel”. Zgodnie z dokumentem Gerhard Schroeder ma zostać połączony z komisją 17 października ze swojego biura w Hanowerze.

Stawi się, ale...

W piśmie Huber stawia jednak pewne warunki. „Transmisja odbędzie się bez udziału opinii publicznej” – głosi dokument. Adwokat będzie uczestniczył w przesłuchaniu jako pełnomocnik świadka, a Schroeder musi mieć możliwość robienia przerw.

„Jeśli pan Schroeder poprosi o przerwę, nie zostanie to natychmiast odrzucone z żądaniem wezwania lekarza urzędowego, ale wspólnie omówimy, kiedy kontynuowanie przesłuchania będzie możliwe, biorąc pod uwagę ogólne względy humanitarne” – napisał Huber.

Wiosną tego roku Schroeder trafił do kliniki w Szwajcarii z diagnozą wypalenia zawodowego i zgłosił tę chorobę jako powód jego nieobecności na planowanym przesłuchaniu w Schwerinie. Komisja śledcza tego nie zaakceptowała i zażądała od niego przedstawienia zaświadczenia lekarskiego do 31 sierpnia.

Jako rozwiązanie kompromisowe Schroeder proponuje teraz przesłuchanie go za pośrednictwem wideokonferencji.

Opozycja: sprawa rosyjskich wpływów

Po odejściu z polityki Schroeder przez wiele lat działał na rzecz rosyjskich koncernów energetycznych, m.in. jako prezes rady nadzorczej koncernu Nord Stream 2 AG. Komisja śledcza w Schwerinie zajmuje się m.in. sprawą zamkniętego i częściowo zniszczonego gazociągu Nord Stream 2 przebiegającego po dnie Bałtyku między Rosją a Niemcami.

Partie opozycyjne w parlamencie krajowym w Schwerinie, z których inicjatywy powołano komisję specjalną, mają nadzieję, że bezpośrednie przesłuchanie Gerharda Schroedera dostarczy informacji na temat ewentualnego wpływu Rosji na decyzje rządu krajowego Meklemburgii-Pomorza Przedniego.

Na początku 2021 roku rząd ten powołał Fundację na rzecz Ochrony Klimatu i Środowiska Meklemburgii-Pomorza Przedniego, aby zabezpieczyć ukończenie budowy rosyjsko-niemieckiego gazociągu Nord Stream 2, który był zagrożony sankcjami ze strony USA. W odpowiedzi na napastniczą wojnę Rosji przeciwko Ukrainie fundacja ta miała zostać rozwiązana, ale nie udało się tego przeprowadzić.

(DPA/jak)

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Wczoraj (15.07), po około dwóch tygodniach na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS, czworo astronautów z załogi Axiom 4, w tym Sławosz Uznański-Wiśniewski, powróciło na Ziemię. Dziś Uznański-Wiśniewski na pokładzie polskiego samolotu rządowego przyleciał do Kolonii. Tu, w Europejskim Centrum Szkolenia Astronautów ESA w Kolonii, przez ok. tydzień będzie dochodził do siebie po pobycie w przestrzeni kosmicznej, a eksperci ESA sprawdzą, jak pobyt w kosmosie wpłynął na organizm Polaka.

Polski astronauta będzie przebywał w najnowocześniejszym ośrodku Niemieckiego Centrum Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (DLR) Envihab, który jest kluczowym centrum monitorowania medycznego i rehabilitacji po misjach.

Sławosz w Kolonii. Uśmiechnięty i szczęśliwy

Tuż po lądowaniu na lotnisku w Kolonii Sławosz Uznański-Wiśniewski miał krótkie wystąpienie. Uśmiechnięty i zadowolony przywitał dziennikarzy i współpracowników. Zaczął od podziękowań.

– Chciałem serdecznie podziękować wszystkim, którzy przybyli i pracowali nad misją. I ze strony polskiej – Polskiej Agencji Kosmicznej i Ministerstwa Rozwoju – jak również Europejskiej Agencji Kosmicznej. Chciałem podziękować wszystkim znajomym, którzy tu przybyli i mnie wspierali podczas startu. Jestem z tego niesamowicie dumny. Chciałem podziękować rodzinie i Aleksandrze (żonie, obecnej na lotnisku – red.) za całe wsparcie, które dostałem. Nie było nam łatwo w tym roku, ale wiele to dla mnie znaczy – mówił, machając do obecnych na płycie.

Jak podkreślił, łącznie nad misją Axiom-4 pracowało ok. 500 osób i w Polsce, i w ESA. – Dziękuję za całą pracę, którą wykonaliście, nie dałbym rady zrobić tego bez was. Ta misja to nasz wspólny sukces, stoję na barkach gigantów – zwrócił się do obecnych na lotnisku po angielsku. Jak dodał, sytuacja w badaniach kosmicznych zmiania się bardzo szybko i ESA nadąża za tą zmianą.

Sukces Axiom 4. „Big cudos to ESA”

– Misja Axiom 4 to chyba najtrudniejsze wyzwanie w moim życiu. Najtrudniejsze, ale również najważniejsze i najbadziej wartościowe doświadczenie mojego życia. Wracam z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, wracam z pierwszej polskiej misji na ISS, wracam również z głową pełną pomysłów, ogromu doświadczeń, niesamowitych możliwości współpracy międzynarodowej z największymi agencjami na świecie jak NASA ESA, JAXA, kanadyjska agencja, z nowymi partnerami… – wyliczał. – Jak również z sektorem prywatnym.

– Mam nadzieję, że my również będziemy jedną z tych wschodzących gwiazd. To niesamowity moment w historii i niesamowity moment dla nas, by wykorzystać tę szansę. To dopiero początek. Jestem przekonany, że mamy ogrom pracy do wykonania, by zbudować naszą pozycję, która na rynku już jest widoczna. Mam nadzieję, że uda nam się ją skonsolidować – mówił.

Jak podkreślił, Axiom 4 to misja z najwyższym w historii misji komercyjnych wkładem naukowych i technologicznym. – Wykonaliśmy 60 badań, z czego 13 zaprojektowanych i zleconych przez polskie instytucje i firmy (…). Wszystko się udało, 100 procent priorytetów misji zostało wykonanych, a to pokazuje nie tylko wysoką jakość, ale i naprawdę dużą motywację polskich instytucji oraz wysokie kompetencje ekipy ESA, co pozwoliło nam to połączyć – relacjonował. – Big cudos to ESA – dziękował. Podkreślił też znaczenie współpracy Polski z Węgrami i Indiami dzięki ESA.

– Sławosz, Sławosz! – odpowiedzieli zebrani na płycie lotniska.

„Stan aklimatyzacji przebiegł bardzo dobrze”

Uznański-Wiśniewski odpowiedział też na pytania dziennikarzy, m.in. o swoją kondycję po pobycie w kosmosie. – To był sprint. Pracowałem od 6:00 do 20:00, natomiast wracam z głową pełną pomysłów i mam mnóstwo energii – mówił. – Myślę, że stan aklimatyzacji przebiegł bardzo dobrze. Sam jestem zaskoczony, jak dobrze mi poszło w jedną i drugą stronę. Przeciążenie, które budowało się podczas powrotu było dosyć emocjonujące, spodziewałem się dużo większych wibracji i dużo bardziej chaotycznego powrotu. Zaskoczony byłem, jak gładko kapsuła przemierza atmosferę, ale jednocześnie buduje się dość duże przeciążenie.

Na pytanie, co go najbardziej zaskoczyło, odpowiedział, że to widok na Ziemię, która jest z kosmosu piękna i bardziej niebieska, niż sobie wyobrażał. Zapowiedział też, że podzieli się zdjęciami, które zrobił na ISS.

Po ok. tygodniowym pobycie w centrum ESA Kolonii polski astronauta wróci na kilka dni do kraju przed swoim kolejnym wylotem do USA. – Będę dostępny w Polsce przez mniej więcej tydzień, nie wiem dokładnie ile, ale wtedy na pewno będziemy mieć możliwość porozmawiania dłużej – zapowiedział dziennikarzom.

W Niemczech do szkół uczęszcza około 11,4 miliona dzieci i młodzieży. Gdyby wszyscy wyjechali na wakacje w tym samym czasie, na autostradach byłyby jeszcze większe korki, a pociągi i hotele przepełnione.

Dlatego 16 niemieckich landów rozpoczyna wakacje w różnych terminach. Na przykład sześciotygodniowe wakacje w Saksonii w 2025 roku trwają już od końca czerwca, a w Bawarii zaczną dopiero na początku sierpnia.

Dłuższy okres wakacji letnich leży również w interesie branży turystycznej. Dzięki temu hotele, plaże i parki rozrywki są równomiernie odwiedzane przez kilka miesięcy.

Kto decyduje, kto ma wakacje?

W Niemczech edukacja leży w gestii poszczególnych landów, a nie rządu federalnego w Berlinie. Dolna Saksonia, Turyngia, Hesja i inne kraje mogą zatem samodzielnie decydować o terminach wakacji szkolnych.

Ministrowie edukacji wszystkich 16 landów uzgadniają jednak terminy wakacji podczas tzw. konferencji ministrów kultury. Tam wspólnie planują terminy wakacji z kilkuletnim wyprzedzeniem. Od ponad 50 lat starają się w ten sposób pogodzić wszystkie interesy.

Wszystkie landy powinny mieć bowiem mniej więcej taką samą długość semestru szkolnego. Szkoły potrzebują również wystarczająco dużo czasu na egzaminy przed długimi wakacjami, a także na wycieczki, dni sportu lub tygodnie projektowe.

Dlaczego dochodzi do sporów?

Każdy land chciałby mieć najlepszy okres na wakacje; nie tylko wystarczająco dużo czasu na egzaminy, ale także jak najwięcej słońca, tanie loty i hotele. Trudniej je znaleźć w połowie lipca niż pod koniec sierpnia.

Dlatego szczególnie poszukiwane są późne terminy. Obiecują one przyjemną pogodę i okazje na rezerwację wycieczek ze względu na początek sezonu turystycznego.

Spory dotyczą jednak przede wszystkim Bawarii i Badenii-Wirtembergii. Nie zgadzają się one na zmianę terminów i upierają się, aby zawsze jako ostatnie rozpoczynać wakacje.

Wcześniej uzasadniały to tym, że dzieci w regionach rolniczych muszą pomagać w żniwach. Dzisiaj powołują się na późne ferie wielkanocne.

Czy widać jakieś rozwiązanie?

Na razie – nie. Od lat przedstawiciele innych landów wzywają Bawarię i Badenia-Wirtembergię do współpracy. Minister edukacji Nadrenii Północnej-Westfalii (NRW) Dorothee Feller powiedziała w wywiadzie dla „Westdeutsche Allgemeine Zeitung”: „NRW również chętnie miałaby późniejszą datę rozpoczęcia wakacji”.

Jednak rok po roku dwa południowe landy blokują takie inicjatywy. Podobnie jak premier Bawarii Markus Söder z konserwatywnej partii CSU. Mówi on: „Mamy swój rytm wakacyjny, który jest niejako zakodowany w DNA Bawarczyków”.

Nawet gdyby Bawaria i Badenia-Wirtembergia ustąpiły, zmiana byłaby możliwa dopiero za pięć lat, do tego czasu wszystkie terminy są już ustalone.

Jak jest w innych krajach?

Niemcy nie są jedynym państwem, w którym wakacje letnie rozpoczynają się i kończą w różnych terminach w poszczególnych regionach. Na przykład w Holandii istnieją trzy strefy krajowe z różnymi terminami wakacji letnich. Różnica między nimi wynosi jednak maksymalnie dwa tygodnie i są one ustalane centralnie przez Ministerstwo Edukacji.

W niektórych innych krajach, na przykład w Wielkiej Brytanii, od dawna dyskutowany jest system rotacyjny. Z kolei inne kraje, na przykład Francja, mają wprawdzie rozłożony w czasie początek wakacji, ale nie dotyczy to szczególnie długich wakacji letnich. Coroczna dyskusja na temat początku wakacji między północą a południem: jak dotąd czysto niemiecki letni rytuał.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Około 17 mln osób w Niemczech mieszkało w ubiegłym roku samodzielnie – wynika z danych Federalnego Urzędu Statystycznego, na podstawie mikrospisu z 2024 r., opublikowanych w środę (16.07.2025). To ponad jeden na pięciu mieszkańców Niemiec.

Liczba jednoosobowych gospodarstw domowych w ciągu ostatnich dwóch dekad gwałtownie wzrosła: o około 22 proc. od 2004 roku, gdy samodzielnie mieszkało 14 mln (17,1 proc. mieszkańców). Obecnie odsetek ten to 20,6 proc. w ok. 83-milionowej populacji Niemiec.

Gospodarstwa jednoosobowe są najczęstsze wśród osób seniorów. Ponad jedna trzecia (34 proc.) osób w wieku 65 lat i starszych żyje samodzielnie, a odsetek ten wzrasta do 56 proc. wśród osób w wieku 85 lat i starszych. To jeden z efektów starzenia się społeczeństwa i coraz większej długości życia.

Jednak trend ten dotyczy również młodych dorosłych: 28 proc. osób w wieku 25-34 lat żyje obecnie samodzielnie – to też znacznie powyżej średniej krajowej, jak podkreślają w raporcie statystycy. Kobiety mieszkają samodzielnie nieco częściej (21,2 proc.) niż mężczyźni (20,0 proc.).

Ogólny wskaźnik jednoosobowych gospodarstw jest w Niemczech i tak znacznie wyższy niż średnia UE wynosząca 16,2 proc.

Osoby żyjące samodzielnie są, poza coraz większym problemem samotności, bardziej narażone na ubóstwo. Według wstępnych wyników mikrospisu z 2024 r. 29 proc. jednoosobowych gospodarstw domowych jest zagrożonych ubóstwem, co stanowi prawie dwukrotność wskaźnika dla ogółu populacji.

Za osobą zagrożoną ubóstwem uznaje się tu taką, której dochód wynosi mniej niż 60 proc. średniego dochodu w populacji.

(DPA/mar)

Podczas tegorocznych obchodów rocznicy mordu na żydowskich mieszkańcach Jedwabnego doszło do wyjątkowo niegodnych scen - pisze w środę (16.07.25) warszawski korespondent gazety „Frankfurter Allgemeine Zeitung“ Stefan Locke.

Gazeta opisuje protesty osób negujących winę Polaków za tragedię z lipca 1941 roku oraz antysemickie wypowiedzi europosła Grzegorza Brauna, który w wywiadzie radiowym nazwał obchody w Jedwabnem „aktem antypolskiej, żydowskiej propagandy“, a potem negował istnienie komór gazowych w Auschwitz. Próbował też zatrzymać obecnego na ceremonii naczelnego rabina Polski Michaela Schudricha.

Zgoda ponad podziałami

Autor tekstu zauważa, że skandal w Jedwabnem wywołał wyjątkowo zgodną reakcję zwaśnionych na co dzień stronnictw politycznych: „W Polsce panuje obecnie rzadka zgoda między głównymi obozami politycznymi, które występują przeciwko jawnemu antysemityzmowi. Powodem tego jest masakra w Jedwabnem, która uchodzi za gruntownie przeanalizowaną i udokumentowaną historycznie“.

„W małym miasteczku w północno-wschodniej Polsce, niedaleko granicy z Białorusią, polscy mieszkańcy zamordowali 10 lipca 1941 roku swoich żydowskich sąsiadów. Większość z nich zapędzili do stodoły, zamknęli ją i podpalili. W pogromie zginęli niemal wszyscy żydowscy mieszkańcy miasteczka; szacuje się, że było to nawet tysiąc osób. Niemieccy okupanci nie interweniowali” - pisze Locke.

„Trudny temat, zwłaszcza dla PiS”

Gazeta opisuje polskie reakcję na skandal podczas obchodów w Jedwabnem. Przytacza wypowiedź premiera Donalda Tuska, który mówił o hańbie, czy prezydenta Andrzeja Dudy, który uznał słowa wypowiedziane przez Brauna za jednoznacznie zasługujące na potępienie.

„Jednak podczas swojej pierwszej prezydenckiej kampanii wyborczej w 2015 roku Duda krytykował swoich poprzedników, którzy prosili o przebaczenie za Jedwabne” - przypomina gazeta.

Z kolei lider PiS Jarosław Kaczyński potępił zakłócenie uroczystości w Jedwabnem, ale uznał je za sterowane z zewnątrz, dodaje autor.

„Fakt, że Polacy dopuścili się współwiny w prowadzonym przez Niemców Holokauście, jest trudnym tematem, zwłaszcza dla narodowo-konserwatywnej partii opozycyjnej PiS” - czytamy.

W tym kontekście Locke przypomina o dokonanej w czasie rządów PiS zmianie kształtu wystawy w gdańskim Muzeum Drugiej Wojny Światowej. Jak czytamy, jasno nazywała ona niemiecką odpowiedzialność za prześladowanie Żydów, ale nie przemilczała polskiego współudziału. Po zmianach, ten drugi aspekt stracił na znaczeniu. Dyrektorem placówki był wówczas Karol Nawrocki, przyszły prezydent Polski - zauważa gazeta.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Stosunek młodych ludzi do pracy wcale tak bardzo nie różni się od tego, jaki mają starsi pracownicy, a stereotypy na ten temat okazują się dalekie od rzeczywistości. Takie wnioski płyną z ankiety przygotowanej na zlecenie niemieckiej kasy chorych DAK.

Pytane o najważniejsze aspekty w życiu zawodowym osoby poniżej 30. roku życia wymieniają na pierwszym miejscu dobrą atmosferę w pracy – tak samo jak średnia wszystkich pracowników.

Chorzy częściej, ale krócej

Z analizy wynika też, że osoby poniżej 30. roku życia idą na zwolnienia lekarskie częściej niż przeciętnie, ale są one znacznie krótsze. Z tego względu wynoszący 4,7 procent wskaźnik zachorowań wśród pracowników poniżej 30. roku życia jest niższy niż wśród wszystkich pracowników (5,4 proc.).

W ankiecie 65 procent respondentów poniżej 30. roku życia stwierdziło również, że byli obecni w pracy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, mimo że powinni byli iść na chorobowe. Średnia dla wszystkich pracowników była nieco niższa i wyniosła 62 procent.

Podobne wymagania

Jednocześnie nie było wielu różnic w wymaganiach stawianych środowisku pracy. Spośród kilku badanych aspektów, atmosfera w pracy została oceniona jako „bardzo ważna” przez 64 procent wszystkich uczestników badania. Wśród osób poniżej 30. roku życia odsetek ten wyniósł 65 proc.

Dobre wynagrodzenie znalazło się na drugim miejscu w obu grupach, a równowaga między pracą a życiem prywatnym – na trzecim. Na kolejnych miejscach uplasowały się bezpieczeństwo zatrudnienia i kierownictwo zapewniające wsparcie i zachętę.

Pomimo takich podobieństw, wielu pracowników zgłaszało konflikty międzypokoleniowe. Według badania 28 procent osób w wieku od 18 do 29 lat doświadczyło takich napięć w miejscu pracy. W grupie wiekowej od 30 do 49 lat odsetek ten wyniósł 26 procent, a w grupie wiekowej od 50 do 65 lat – 22 procent.

Instytut IGES przeanalizował dane DAK z roku 2024 na potrzeby tegorocznego „Raportu zdrowotnego”. Uwzględniono również ankietę internetową przeprowadzoną jesienią ubiegłego roku przez firmę badawczą Forsa wśród 7 068 osób w wieku od 18 do 65 lat.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

(EPD/szym)

Prezydent USA zagroził partnerom handlowym Rosji wysokimi cłami, jeśli w ciągu 50 dni nie zostanie osiągnięte porozumienie w sprawie zakończenia wojny przeciwko Ukrainie. Dodatkowo państwa NATO mają sfinansować duże zakupy uzbrojenia dla Ukrainy.

Czy to faktyczny zwrot w podejściu Trumpa do Rosji? Niemiecka prasa komentuje to w środę (16.07.25) następująco:

W dzienniku „Sueddeutsche Zeitung" czytamy, że konkretne elementy rzekomego zwrotu Trumpa nie napawają optymizmem. „Prezydent nie obiecał żadnej nowej amerykańskiej pomocy zbrojeniowej. Zgodził się jedynie, że Europejczycy dostarczą Ukrainie broń, którą następnie będą mogli ponownie kupić od USA. Termin tak zwanego ultimatum dla Putina, aby zgodził się na porozumienie pokojowe, jest tak hojny i wynosi 50 dni, że jest dużo czasu na dalsze zmiany kursu w Waszyngtonie.

Pakiet sankcji w amerykańskim Senacie, który przewiduje 500-procentowe cła karne dla wszystkich krajów, które kupują rosyjską ropę lub gaz, został przyjęty z zadowoleniem przez Trumpa po długim okresie wahań, ale tylko dlatego, że nie będzie on dla niego wiążący. Może on nałożyć cła lub nie, według własnego uznania. (…) Rzekomy zwrot Trumpa nie jest zerwaniem z jego poprzednimi stanowiskami. Wszystko jest nadal w powietrzu, Trump pozostaje niepewny. Jak zawsze".

Komentator dziennika „Frankfurter Allgemeine Zeitung" zauważa, że rzecznik Kremla zdementował słowa byłego prezydenta Dmitrija Miedwiedwiewa, który stwierdził, że ‚teatralne ultimatum‘ Trumpa nie obchodzi Rosji. Rzecznik stwierdził nawet, że Kreml traktuje je bardzo poważnie.

„Również Moskwie trudno jest ocenić, czy ostatni zwrot Trumpa w jego polityce wobec Ukrainy i Rosji jest ponownie tylko krótkotrwały, czy też jest wynikiem fundamentalnej zmiany w jego stosunkach z Putinem. Udawało mu się wodzić Trumpa za nos od czasu objęcia przez niego urzędu. Kreml prawdopodobnie nie porzucił jeszcze nadziei, że będzie w stanie przekonać amerykańskiego prezydenta do zmiany postawy za pomocą rozmowy telefonicznej lub osobistego spotkania (w cztery oczy). Trump był na tyle hojny, że dał Putinowi na to 50 dni, podczas których Rosja może nadal bombardować Ukrainę”.

Komentator gazety dodaje, że gdyby Trump zdecydował się przynajmniej pośrednio wesprzeć Ukrainę bronią i utrudnić Kremlowi finansowanie wojny poprzez „sankcje wtórne”, wówczas Putin musiałby poważnie rozważyć, czy zawrzeć układ z Trumpem, który za wszelką cenę chce mieć wojnę z głowy. „Należy się obawiać, że agresor nigdy nie opuści pola bitwy z pustymi rękami" – czytamy.

W regionalnej gazecie „Stuttgarter Nachrichten" czytamy zaś: „Trump przyjął rolę sprzedawcy dla amerykańskich firm obronnych i upomina pomocników Putina. Nic więcej. Rozpoznanie w tym zwrotu zakłada ogromną ilość myślenia życzeniowego. Podkreśla to szybka i sarkastyczna reakcja Moskwy. Dlatego słusznie, że niemiecki rząd chce kupić od USA dwa systemy obrony powietrznej Patriot dla Ukrainy. Ale nawet w odniesieniu do Niemiec nie można mówić o zwrocie. Jeśli chodzi o politykę wobec Ukrainy kanclerz Unii Friedrich Merz pozostaje na kursie swojego poprzednika z SPD Olafa Scholza, który zawsze starał się ułagodzić Putina. Więcej tego samego, jak Patrioty, dla Ukrainy, tak. Wyraźne stanowisko przeciwko Putinowi, lepiej nie" – czytamy.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W tle niemal wszystkich sporów w UE są pieniądze. Dziś Komisja Europejska zaprezentuje projekt, o którego szczegóły europejscy politycy będą się kłócić przez następne miesiące – długoterminowy budżet, czyli Wieloletnie Ramy Finansowe (WRF) na lata 2028-2034.

Wielka reforma i niewiele więcej pieniędzy

Ursula von der Leyen zapowiadała, że budżet czeka duża reforma. A to oznacza twardą walkę beneficjentów aktualnego kształtu WRF i potencjalnych beneficjentów planowanych zmian o to, kto dostanie większy kawał tortu z napisem 1,2 biliona euro.

Tyle wynosi aktualny wieloletni budżet UE i raczej nie urośnie, choć eksperci m.in. z think-tanku Bruegel wskazują, że wyzwania transformacji cyfrowej i klimatycznej, obrony, migracji i konkurencyjności wymagają jego zwiększenia z 1 do 2 proc. rocznego PKB wszystkich jej państw – mniej więcej tyle, ile postulował w zamówionym przez KE raporcie były premier Włoch i przewodniczący Europejskiego Banku Centralnego Mario Draghi.

Państwa nie chcą zwiększać składek

Ale, jak Deutsche Welle usłyszała niedawno w Brukseli od osób dobrze zorientowanych w pracach nad WRF, dziś w większości państw gotowość do zwiększenia składki do budżetu UE jest ograniczona, a w zasadzie nie ma jej wcale – mimo, że cały wschód UE życzyłby sobie ogólnie większego budżetu.

Zadaniem Piotra Serafina, polskiego komisarza UE odpowiadającego za projekt WRF, było więc zatem także poszukiwanie „nowych środków”, czyli nowych źródeł dochodów UE, które pozwoliłyby m.in. sfinansować plany rozbudowy potencjału obronnego kontynentu.

Reformy zapowiadane przez Ursulę von der Leyen mają zaś unijny budżet uprościć, uelastycznić, aby np. w razie klęsk żywiołowych sprawnie przesuwać pieniądze z jednego obszaru polityki do drugiego – i dostosować go do priorytetów strategicznych Unii. A do tradycyjnych – wyrównywania poziomu regionów, czyli spójności, oraz rolnictwa, doszły obrona i konkurencyjność.

Festiwal przecieków

Przewodnicząca Komisji Europejskiej i szef jej gabinetu Bjoern Seibert pilnowali, aby jak najmniej szczegółów WRF przedostało się do opinii publicznej przed oficjalną prezentacją. Według doniesień europejskich mediów urzędnicy odpowiedzialni za poszczególne gałęzie WRF nie znali szczegółów ani ustaleń dotyczących tego, co nie leżało w ich zakresie kompetencji.

Ale niektóre założenia wyciekły.

Najostrzejsze reakcje wywołały – pojawiające się zresztą od miesięcy – doniesienia, że KE planuje radykalnie przebudować dwa największe programy: wspólną politykę rolną (WPR) i politykę spójności. Z około 540 programów zrobiłoby się 27 tak zwanych Narodowych i Regionalnych Planów Partnerstwa. Wypłata około 800 miliardów euro środków byłaby uzależniona od zaakceptowanych przez Unię reform krajowych. W założeniach miałoby to zmniejszyć koszty administracyjne.

„Trochę to przypomina KPO” – usłyszała DW od europejskiego polityka, specjalizującego się w kwestiach budżetowych. I rzeczywiście: plan Komisji na wieloletni budżet – jeśli taki będzie miał ostateczny kształt – zawierałby podobieństwa do unijnego funduszu odbudowy po pandemii Covid-19. Czyli zmniejszałby wpływ regionów na podział unijnego tortu, a zwiększał wpływ rządów krajowych.

A przecież polityka spójności – najważniejsza polityka inwestycyjna UE, prawie 400 mld euro w obecnej perspektywie budżetowej – ma na celu wyrównywanie dysproporcji właśnie regionów europejskich. W ramach unijnej polityki rolnej wypłacane są m.in. dopłaty dla rolników. I z tego, co DW usłyszała w Brukseli, te dopłaty w budżecie „będą”. Dopiero po prezentacji WRF przez Komisję okaże się jednak, na jaki mechanizm zarządzania tymi politykami zdecydowała się KE.

PE: „nie” dla „maszyny z kasą dla interesów narodowych”

Decyzje mogą się ważyć do ostatniej chwili, bo von der Leyen spotkała się z opozycją nawet w samej Komisji. Krytyka wybrzmiała 15 lipca głośno również na politycznym zapleczu von der Leyen, czyli w tych partiach w Parlamencie, które zaledwie kilka dni temu odnowiły KE wotum zaufania.

– Odrzucimy wszelkie próby renacjonalizowania europejskiego budżetu i zredukowania go do maszyny z pieniędzmi dla 27 różnych interesów narodowych – mówił w PE sprawozdawca ds. WRF, Siegfried Muresan.

Rumuński europoseł macierzystej dla von der Leyen Europejskiej Partii Ludowej (EPL) przypomniał też, że Parlament już wcześniej odrzucał wprowadzanie „jednolitych planów narodowych, które rozwodniłyby Wspólną Politykę Rolną i Politykę Spójności”.

W tle jego słów jest fakt, iż przesunięcie dwóch trzecich z 1,2 bln euro budżetu Unii do krajowych planów reform negocjowanych między Komisją a państwami członkowskimi zmniejszyłoby nie tylko rolę regionów w ich dzieleniu, ale i PE w procesie decyzyjnym. Tymczasem budżet potrzebuje nie tylko jednomyślności w Radzie, ale i większości na sali plenarnej.

Przez najbliższe pół roku sprawujący w UE prezydencję Duńczycy będą próbowali więc wypracować kompromisową wersję WRF, a zarówno PE, jak i Rada – oraz różne frakcje w tych instytucjach – wniosą swoje propozycje i czerwone linie, których nie będą chciały przekraczać.

Skąd UE ma wziąć pieniądze?

„Nie wiem, czy Piotr Serafin będzie do końca przekonany do tego, co sam będzie musiał w Parlamencie Europejskim referować” – usłyszał w przeddzień ogłoszenia projektu WRF dziennikarz DW od europejskiego polityka, eksperta w sprawach budżetu. Co dokładnie będzie referował polski komisarz, okaże się więc zapewne dopiero w momencie samej prezentacji. Na niecałą dobę przed nią w europejskich mediach pojawiają się wciąż kolejne przecieki co do tego, co znajdzie się w budżecie lub co z niego właśnie wypadło.

Dylematem Komisji jest wyasygnowanie potężnych środków na nowe priorytety Unii, czyli obronę i konkurencyjność, bez szkody dla dotychczasowych, czyli właśnie spójności i rolnictwa. Z pustego i Serafin nie naleje, tymczasem zdobycie nowych pieniędzy jest trudne, skoro kraje UE nie chcą zwiększać składki, a wiele z nich nie chce, by UE znów się zadłużała.

Co z ETS-2? „To przeciek, ale bez budynków i transportu”

Instrumentem, który mógłby przynieść pewne dochody, jest drugi filar unijnego systemu handlu emisjami – ETS2. Planowany na 2027 r., objąłby emisje z sektora transportu i budynków. Te dochody miałyby jednak cenę, którą nie każdy w Brukseli i w unijnych stolicach chciałby zapłacić.

Wzrost kosztów emisji dostawcy paliwa i energii mogliby przerzucić na indywidualnych konsumentów. Czyli wzrosłyby ceny energii, ogrzewania i paliw. I kilka tygodni temu dziennikarz DW usłyszał w Brukseli, że proponowanie ETS-2 jako sposobu na finansowanie budżetu UE byłoby skrajnie nierozsądne.

15 lipca zaś cytowany wcześniej europejski polityk – ekspert w sprawach budżetu – powiedział DW, że system ETS ma zostać okrojony do wersji „bez budynków i transportu, bo to by było dla nas zabójcze”. Nasze źródło zastrzegło jednak, że są to „pierwsze przecieki”,wiele może się zmienić, a ostateczny kształt propozycji Komisji Europa pozna dziś.

Broda jest dla niego znakiem rozpoznawczym: Jürgen Burkhardt jest wielokrotnym mistrzem świata brodaczy. Niedawno zdobył kolejny tytuł na Mistrzostwach Świata Brodaczy w USA. – Broda jest cool – mówi 68-latek tuż po powrocie do rodzinnego miasta Stuttgartu. I nie chodzi tylko o zawody.

Na co dzień broda Niemca również jest zadbana i, jak twierdzi, nie przeszkadza w całowaniu. - Broda nie jest przeszkodą, ludzie często za dużo o niej myślą. Jeśli chcesz kogoś pocałować, po prostu go całuj - mówi.

50-letni zarost

Według Burkhardta jego broda liczy sobie ponad 50 lat. Jak zaznacza: Wąsy nigdy nie były przycinane. A wszystko inne pojawiło się z czasem. – Od dawna nie przycinałem też brody – mówi mistrz świata. Wszystko, co teraz odrasta, automatycznie łączy z tym, co już tam jest. – Długie włosy wypadają w pewnym momencie, ale wszystko regeneruje się samo – dodaje.

Ponad 180 godzin na pielęgnację brody

Według Burkhardta rozpiętość jego brody wynosi około 1,80 metra. Odpowiada to mniej więcej rozpiętości skrzydeł orła. Sześciokrotny mistrz świata w kategorii freestyle jest przekonany, że po raz kolejny podbił jury zawodów swoim dobrym i dopracowanym stylem. Od ponad 30 lat bierze udział w zawodach. Swój pierwszy tytuł mistrza świata brodaczy Burkhardt zdobył w 1997 roku. Zdaniem fotografa z Leinfelden-Echterdingen zajmowanie pierwszego miejsca przez kilkadziesiąt lat jest czymś wspaniałym.

Na stylizację brody poświęca 30 minut dziennie, co w skali roku daje 182,5 godziny. Jak przyznaje, w przypadku zawodów może to oczywiście zająć trochę więcej czasu i nie należy patrzeć na zegarek.

Układanie brody podczas zawodów może trwać nawet sześć godzin. Jeśli chodzi o codzienną pielęgnację Jürgen Burkhardt radzi: - Szczotkowanie szczotką z włosiem dzika oraz olejk do brody. Dzięki temu broda jest piękna i nabiera blasku.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

(DPA/jar)

Antynagroda „Złoty Ptyś", przyznawana przez niemiecką organizację konsumencką Foodwatch, trafiła w tym roku do producenta czekolady Milka. W głosowaniu internetowym 34 procent z ponad 58 tys. uczestników uznało alpejską czekoladę mleczną Milka za „najbardziej zuchwałe kłamstwo reklamowe roku”.

Jak podreślono, malejąca tabliczka tej czekolady jest przykładem „shrinkflacji”. Słowo to opisuje praktykę zmniejszania ilości lub rozmiaru produktu, podczas gdy cena pozostaje taka sama lub wzrasta.

Ukryte podwyżki cen są coraz bardziej popularnym oszustwem przemysłu spożywczego, skrytykował Foodwatch.

Ukryty wzrost ceny o 48 procent

Producent Milki, koncern Mondelez, obniżył wagę czekolady alpejskiej i wielu innych odmian produktu na początku roku. Rozmiar opakowania pozostał jednak taki sam. Cena została zaś drastycznie podniesiona krótko wcześniej. Według Foodwatch w sumie odpowiada to wzrostowi ceny o 48 procent. Zmiana gramatury jest trudna do rozpoznania przez konsumentów.

Producent Milki przyznał się do zmniejszenia wagi i jednoczesnego wzrostu cen, ale zaprzeczył brakowi przejrzystości. „Przejrzystość wobec naszych konsumentów jest naszym najwyższym priorytetem w tym kontekście”, wyjaśniła firma w odpowiedzi na zapytanie agencji EPD. „Dlatego wyraźnie wskazujemy nową wagę tabliczki na opakowaniu produktu”. Klienci zostali również poinformowani o zmianie na stronie internetowej firmy i kanałach mediów społecznościowych.

Odnosząc się do wzrostu ceny Mondelez wyjaśnił, że producent działa w środowisku „które jest bardziej złożone i niestabilne niż kiedykolwiek wcześniej”. W szczególności ceny kakao osiągnęły rekordowe poziomy: „W tym trudnym środowisku musieliśmy podjąć starannie przemyślane środki, takie jak dostosowanie wagi niektórych naszych tabliczek czekolady Milka, aby pozostać konkurencyjnymi i nie rezygnować ze smaku i jakości naszych produktów”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Foodwatch krytykuje jednak, że zmiana gramatury nie została wyraźnie wskazana. Organizacja zwraca uwagę, że na czekoladach jest napisane z przodu małymi literami „90 g”, ale często nie widać tego na półce w supermarkecie, bo zasłania to karton.

Foodwatch zwraca też uwagę, że według niemieckiego Urzędu Statystycznego ceny czekolady wzrosły o około ośmiu procent między początkiem 2024 a 2025 roku, ale Mondelez podniósł ceny nawet o 64 procent w tym okresie.

(EPD,AFP/szym)

Wielu pracowników zatrudnionych w Niemczech przy żniwach i zbiorze owoców oraz warzyw to pracownicy sezonowi. Pomysł nieobjęcia ich płacą minimalną zyskał początkowo przychylność ministra rolnictwa, który otwarcie się za tym opowiadał. Jednak wewnętrzna analiza przeprowadzona przez Ministerstwo Rolnictwa wykazała, że nie jest to prawnie możliwe.

Sprzeczne z prawem

Wynika to z zasady równego traktowania zapisanej w niemieckiej Ustawie Zasadniczej, ogłosiło ministerstwo. Płaca minimalna jest zapisana w prawie jako bezwzględna dolna granica zarobku. Dotyczy to wszystkich miejsc pracy, w tym pracowników krótkoterminowych i pracowników sezonowych.

Wcześniej minister rolnictwa Alois Rainer okazał się otwarty na pojawiające się ze strony gospodarstw żądania wprowadzenia wyjątków od tej zasady. Dlatego zlecił analizę prawną. „Było dla mnie bardzo ważne, aby dokładnie przeanalizować tę drogę” – powiedział polityk niemieckiej agencji prasowej. Jego zdaniem wiele gospodarstw znajduje się pod znaczną presją – zwłaszcza tam, gdzie nadal wymagana jest praca ręczna, jak ma to miejsce w przypadku owoców i warzyw.

Stowarzyszenie rolników proponowało, aby pracownicy sezonowi otrzymywali jedynie 80 procent płacy minimalnej. Federalne Ministerstwo Pracy od razu wskazało, że jest to niedopuszczalne. Ustawowa płaca minimalna wzrośnie w dwóch etapach, od 1 stycznia 2026 r. do 13,90 euro za godzinę, a od 2027 roku do 14,60 euro za godzinę.

Wyzwanie dla rolników

Rainer powiedział, że stopniowy wzrost płacy minimalnej stanowi poważne wyzwanie dla wielu gospodarstw rolnych. Jak stwierdził, w końcu uprawa musi być ekonomicznie opłacalna „dlatego skupiamy się na zmniejszeniu obciążenia w innych miejscach”. Jako przykład wyliczył zmniejszenie kosztów administracyjnych, obniżenie podatku od energii elektrycznej oraz ponowne wprowadzenie ulgi na olej napędowy dla rolnictwa. „Wysokiej jakości i niedroga żywność z naszego kraju nadal powinna być serwowana w przyszłości” – dodał minister.

(DPA/stef)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Kapsuła „Crew Dragon” z astronautami wylądowała w oceanie u wybrzeży Kaliforni w USA – poinformowała NASA. Wcześniej kapsuła odłączyła się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. Na pokładzie „Dragona” znajdowało się również około 260 kilogramów ładunku, w tym sprzęt NASA i akcesoria naukowe z ponad 60 eksperymentów.

Dzięki misji Axiom-4 na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS znaleźli się trzej inżynierowie: Polak Sławosz Uznański-Wiśniewski, Hindus Shubhanshu Shukla i Węgier Tibor Kapu, a także była astronautka NASA Peggy Whitson.

Podczas gdy Whitson była wcześniej w kosmosie kilka razy, dla każdego z trzech astronautów-amatorów był to pierwszy lot w kosmos.

Teraz astronauci bedą pod opieką lekarzy. W środę (16.07.2025) przed południem spodziewany jest przylot Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego do Kolonii w Niemczech, gdzie będzie dochodził do siebie i przejdzie badania.

Kosmos i ludzki organizm

Celem badań, które prowadzone będą w Europejskim Centrum Astronautów w Kolonii, będzie sprawdzenie, jaki wpływ przebywanie w kosmosie wywarło na organizm Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego. Polski astronauta zostanie przewieziony do najnowocześniejszego ośrodka Niemieckiego Centrum Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (DLR) „envihab”, który jest kluczowym centrum monitorowania medycznego i rehabilitacji po misjach.

Envihab to połączenie słów „environment”- środowisko i „habitat” - przestrzeń życiowa. Tam, na 3500 metrach kwadratowych, badany jest wpływ ekstremalnych warunków na organizm ludzki. Envihab składa się z kilku modułów. Wśród nich jest laboratorium psychologiczne, gdzie bada się, w jaki sposób ekstremalne warunki pracy (np. izolacja i stres) wpływają na psychikę i wydajność. Polakiem zajmie się zespół medycyny kosmicznej: lekarze, fizjoterapeuci i trenerzy sportowi. Będą monitorować jego stan zdrowia i kondycję podczas powrotu do ziemskiej grawitacji.

Sztab ludzi

Za Polakiem, niezależnie czy jest na Ziemi czy kosmosie, stoi sztab ludzi, o czym można było przekonać się w Centrum Kontroli Columbus w Oberfaffenhofen niedaleko Monachium. W tym miejscu na Ziemi około stu naukowców i inżynierów wspierało astronautów. Z „europejskiego Houston” (placówka ma inny zakres zadań niż centrum załogowych lotów kosmicznych NASA za oceanem) nadzorowana była praca astronautów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. Układano i koordynowano ich plany dnia.

Odpowiedzialna za planowanie misji Axiom Vivien-Sophie Stotz tłumaczyła, że przypomina to układanie wielkich puzzli albo grę w tetris. Na wielkim ekranie różnymi kolorami oznaczona się poszczególne aktywności astronautów. – Wszystko musi do siebie pasować. Nie tylko każdego dnia, ale przez cały tydzień. I być skoordynowane z pracą każdego z astronautów. Ja odpowiadam za agendę Sławosza. Ta koordynacja jest sporym wyzwaniem – przyznała w rozmowie z DW.

Sergio Palumberi, manager misji, podkreślił, że wszystko planowane jest z dokładnością co do pięciu minut i przygotowane pół roku wcześniej. – Ale nawet dziesięć razy sprawdzamy każdy poszczególny dzień. Musimy być pewni, że wszystko zadziała –mówił.

Od prawie dwóch dekad europejska nauka i przemysł mają bezpośredni dostęp do laboratorium badawczego Columbus, które jest pierwszym uruchomionym europejskim laboratorium na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. To wielozadaniowe laboratorium, które umożliwia astronautom przeprowadzenie badań w stanie mikrograwitacji. Europejski moduł Columbus został na stałe zamontowany na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej niemal dwie dekady temu i jest pierwszą stale obsadzoną europejską placówką w kosmosie. Oprócz niego na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej znajdują się amerykańskie, japońskie i rosyjskie moduły. Łącznie na ISS jest 16 modułów, służą do realizacji różnych zadań.

Napięty plan dnia w kosmosie i na Ziemi

Również po powrocie na Ziemię plan dnia Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego będzie napięty. W medycznym ośrodku badawczym Instytutu Medycyny Kosmicznej Niemieckiego Centrum Aeronautycznego polski astronauta zostanie poddany szeregowi testów medycznych i psychologicznych, aby przeanalizować jak pobyt w kosmosie wpłynął na jego organizm. Chodzi o zbadanie między innymi mięśni, kości, serca czy systemu odporności i systemu nerwowego. Utrata masy mięśniowej to tylko jeden z wielu skutków pobytu w przestrzeni kosmicznej. To standardowa procedura po powrocie z kosmosu na Ziemię służąca nauce, ale i ułatwiająca astronautom powrót do warunków ziemskich.

Pierwszy Polak na ISS

Polak na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej przeprowadził 13 eksperymentów przygotowanych przez polskich naukowców i firmy oraz 30 pokazów edukacyjnych i popularnonaukowych. Uczestniczył też w przeprowadzaniu eksperymentów innych astronautów, a oni również wspierali Polaka. Polska Agencja Kosmiczna poinformowała, że priorytetowe cele misji IGNIS zostały wykonane w 100 proc. O tym, czego doświadczył w Kosmosie, Sławosz Uznański-Wiśniewski opowiadał w łączeniach z młodzieżą i dziećmi w Polsce.

Doktor Uznański-Wiśniewski jest astronautą projektowym Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), drugim – po Mirosławie Hermaszewskim – Polakiem w kosmosie i pierwszym Polakiem, który postawił stopę na pokładzie ISS. Misja Ax-4, której jest uczestnikiem, rozpoczęła się 25 czerwca. W Europejskim Centrum Astronautów w Kolonii od dziś, obok portretów innych astronautów, zawiśnie także jego portret.

Według ankiety, której wyniki ogłosiła we wtorek (15.07.2025) Niemiecka Centrala Wymiany Akademickiej (DAAD) w Bonn, prawie dwie trzecie (64 proc.) ankietowanych zagranicznych studentów planuje pozostać w Niemczech po ukończeniu studiów, a prawie połowa (49 proc.) wyobraża sobie założenie firmy.

W badaniu wzięło udział około 21 000 studentów, którzy mieli zamiar ukończyć naukę na 132 niemieckich uniwersytetach w semestrze zimowym 2023/24 r. Według badania, zamiar pozostania w Niemczech jest szczególnie wysoki na kierunkach ekonomicznych, inżynieryjnych i informatycznych. Wyniki badania pokazały, że „Osoby studiujące dziś w Niemczech chcą pomóc w kształtowaniu przyszłości naszego kraju. To wielka szansa, zwłaszcza w obliczu niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej i zmian demograficznych” – powiedział prezes DAAD Joybrato Mukherjee.

Trzy główne powody

Ankietowani wymieniali trzy główne powody, dla których zdecydowali się studiować w Niemczech: przystępna cena studiów, atrakcyjne perspektywy kariery i szeroka gama anglojęzycznych programów studiów.

Studenci studiów magisterskich w szczególności docenili możliwość ukończenia pełnego programu studiów w języku angielskim. Z perspektywy DAAD anglojęzyczne programy studiów pozostają tym samym ważnym instrumentem rekrutacji.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Rynek pracy

Jednocześnie, według badania, tylko około jedna trzecia ankietowanych uważa, że jest dobrze przygotowana do rozpoczęcia kariery w Niemczech. Wielu z nich życzyłoby sobie większego wsparcia, na przykład poprzez usługi związane z karierą, kursy językowe lub kontakty z firmami. Jak podkreślił prezes DAAD, „jeśli chcemy przyciągnąć międzynarodowych studentów jako przyszłych specjalistów, musimy lepiej przygotować ich do rynku pracy”.

Według DAAD w semestrze zimowym 2023/24 na niemieckich uczelniach studiowało ponad 379 900 osób z zagranicy. To sprawiło, że Niemcy znalazły się na trzecim miejscu wśród krajów goszczących studentów zza granicy i najpopularniejszym nieanglojęzycznym krajem - gospodarzem.

(EPD/jar)

Ekonomiczny dziennik „Handelsblatt” z Duesseldorfu zamieszcza we wtorek, 15 lipca, wywiad z Dietmarem Woidke, będącym od 2013 roku premierem Brandenburgii. Na pytanie, czy po zaostrzeniu polityki migracyjnej Niemiec i wprowadzeniu przez Polskę kontroli granicznych, doświadczamy teraz w Europie spirali izolacji, Woidke odpowiada, że kontrole graniczne są ważnym instrumentem ograniczania nieregularnej migracji. „Odegrały one kluczową rolę w znacznym zmniejszeniu liczby nielegalnych przybyszów – w tym liczby wniosków o azyl – w Niemczech. To sukces. Nie można pozwolić na dalszy wzrost nieregularnej migracji” – mówi polityk SPD.

Zagrożona równowaga społeczna

Zdaniem premiera Brandenburgii kwestia migracji zagroziła równowadze społecznej i politycznej w Niemczech. Dlatego uważa kontrolę granic zewnętrznych Niemiec za niezwykle istotne posunięcie. Woidke podkreśla jednak, że kontrole – ze względu na swój ogromny wpływ na mieszkańców pogranicza – mogą być przeprowadzane jedynie tymczasowo. Przyznaje też, że Niemcy nadal muszą pomagać ludziom, którzy potrzebują ochrony, a jednocześnie potrzebują wykwalifikowanej siły roboczej. „Niemcy w szczególności są zależne od imigracji wykwalifikowanych pracowników, zarówno tych wyszkolonych, jak i tych, którzy są szkoleni tutaj, aby stać się wykwalifikowanymi pracownikami” – czytamy.

Woidke nie chce oceniać wprost polityki migracyjnej Angeli Merkel, mówi jednak, że sygnały ostrzegawcze ze strony społeczeństwa pojawiały się już wcześniej, szczególnie na szczeblu komunalnym. Występowało coraz większe przeciążenie. Systemy osiągały swoje granice. Mieszkalnictwo, opieka, integracja – wszystko to wymaga ogromnego wysiłku, także w zakresie personelu” – mówi Woidke.

Zbyt mało dialogu z Polską

Premier Brandenburgii uważa, że w sprawie zaostrzonej polityki migracyjnej było zbyt mało rozmów z polską stroną. „Kluczowym problemem jest rzeczywiście niedawne ochłodzenie stosunków między Berlinem a Warszawą. Było zbyt mało dialogu. My w Brandenburgii odczuwamy to szczególnie mocno. Polska jest naszym najważniejszym partnerem handlowym, wyprzedzającym wszystkie inne kraje. Dlatego poprawa relacji ma dla nas ogromne znaczenie gospodarcze” – podkreśla Woidke.

Według polityka z Polską potrzebny jest intensywny dialog, nie tylko polityczny, ale także dotyczący współpracy gospodarczej, energetyki i infrastruktury. „Nawiasem mówiąc, po polskiej stronie jest duże zrozumienie, że Niemcy chcą ograniczyć nieregularną migrację. Nie zawsze tak było. Nasza polityka otwartych granic w ostatnich latach wywołała wiele niechęci” – uważa premier Brandenburgii. Dodaje też, że wielu było zaskoczonych „oczywistą naiwnością strony niemieckiej”.

Potrzebne zezwolenia dla pracowników transgranicznych

Aby odciążyć pracowników dojeżdżających do pracy w Niemczech i firmy ich zatrudniające, np. fabrykę samochodów Tesla pod Berlinem, federalny zarząd autostrad powinien – zdaniem Dietmara Woidkego – utworzyć dodatkowy pas ruchu, aby kontrole nie ograniczały płynności. Potrzebny jest także system zezwoleń dla osób dojeżdżających do pracy na wzór takiego, jaki funkcjonował w czasie pandemii koronawirusa – mówi polityk.

Pytany o to, czy szkody gospodarcze spowodowane przez kontrole graniczne są nadal proporcjonalne do kilkuset osób zawracanych na granicy, Woidke odpowiada, że w tej chwili „nie widzimy żadnych poważnych szkód gospodarczych”. „Jedno jest pewne: kontrole graniczne są konieczne. Ale równie jasne jest, że musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zminimalizować wpływ na regiony przygraniczne, lokalną ludność i gospodarkę” – podkreśla w rozmowie z „Handelsblatt”.

W Tesli stabilnie

Sytuację w Tesli Dietmar Woidke ocenia jako stabilną. Jak mówi, to, co odróżnia Teslę od trudnej sytuacji niektórych producentów samochodów to fakt, że Tesla dostarcza swoje auta do 38 krajów, w tym do krajów arabskich. Pytany o stosunek do szefa tej firmy, Elona Muska, który prowadził kampanię na rzecz skrajnie prawicowej partii AfD, premier przyznaje, że nie zgadza się z wieloma wypowiedziami Muska i mówi, że go także „irytują”. „Ale ludzie pracujący w Tesli zasługują na nasze zaufanie. I są tak samo krytyczni wobec wielu rzeczy jak ja” – dodaje.

Co z energią z Rosji?

W obliczu wysokich cen energii, które odpowiedzialne są za problemy firm, Woidke mówi, że nie wyobraża sobie kupowania energii z Rosji, dopóki kraj ten atakuje Ukrainę. „Ale jeśli Rosja znów będzie zachowywać się jak cywilizowane państwo i powróci do normalnego współistnienia ze swoimi sąsiadami, to nie mogę tego wykluczyć” – stwierdza polityk.

Dla Woidkego decydującym czynnikiem jest to, czy Rosja będzie w stanie zaakceptować rozwiązanie dyplomatyczne. „On (Putin) trzyma się tej wojny – bez względu na koszty. Dopóki tak jest, nie ma powrotu do „biznesu jak zwykle”. Wszystkie państwa NATO i demokratyczni partnerzy na całym świecie muszą to jasno powiedzieć: Ta wojna musi się skończyć. Każdy, kto wierzy, że wystarczy porozmawiać z Putinem w przyjazny sposób, aby go powstrzymać, jest w wielkim błędzie” – podkreśla Woidke.

Amerykański gigant oprogramowania Oracle planuje zainwestować dwa miliardy dolarów w Niemczech w ciągu najbliższych pięciu lat, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na aplikacje sztucznej inteligencji i infrastrukturę chmurową. 1,7 miliarda euro zostanie w dużej mierze zainwestowane w regionie Ren-Men i we Frankfurcie, gdzie ma zostać rozbudowana infrastruktura chmury danych oraz znacznie zwiększone możliwości aplikacji sztucznej inteligencji.

Wiodący ośrodek cyfrowy Europy

Jak wskazał minister ds. cyfryzacji Karsten Wildberger, strategiczna inwestycja Oracle podkreśla, że Niemcy są atrakcyjną lokalizacją dla cyfrowych innowacji i inwestycji. – Rosnący popyt na rozwiązania chmurowe pokazuje, że transformacja cyfrowa w naszym kraju postępuje bardzo dobrze – powiedział. Inwestycja ta wzmacnia infrastrukturę cyfrową w Niemczech i umożliwia firmom i władzom korzystanie z najnowocześniejszych technologii sztucznej inteligencji oraz chmury. –Tą drogą chcemy podążać wspólnie z gospodarką i dalej rozwijać rolę Niemiec jako wiodącego ośrodka cyfrowego w Europie – podkreślił minister.

Ponadprzeciętna liczba inwestycji w regionie Ren-Men

Już wcześniej największe na świecie firmy chmurowe, w tym Amazon Web Services, Google i Microsoft ogłosiły inwestycje w centra danych w Niemczech.

Region Ren-Men pozyskuje ponadprzeciętną liczbę tych inwestycji, ponieważ we Frankfurcie znajduje się DE-CIX, jeden z największych na świecie węzłów internetowych. Ten ogromny punkt wymiany zapewnia wysokie prędkości transmisji oraz krótkie czasy przesyłania danych.

Równolegle z decyzjami inwestycyjnymi niezmiennie trwa jednak kontrowersyjna debata na temat tego, czy oferty amerykańskich firm spełniają wymogi suwerenności cyfrowej w Niemczech. Odkąd Donald Trump po raz drugi objął urząd w USA, debata ta przybrała na sile.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Oracle jest jedną z największych na świecie firm zajmujących się oprogramowaniem oraz liderem w dziedzinie systemów zarządzania bazami danych i rozwiązań chmurowych dla firm.

Amerykańska firma z siedzibą w Austin (Teksas) konkuruje przede wszystkim z takimi gigantami jak Amazon, Google i Microsoft, ale także z niemiecką grupą programistyczną SAP.

(DPA/jar)