Deutsche Welle | Onet

Koszty pracy w Niemczech rosły w 2023 roku wolniej niż średnia w Unii Europejskiej – podał w czwartek (25.04.2024) Federalny Urząd Statystyczny w Wiesbaden. W ubiegłym roku pracodawcy w Niemczech musieli zapłacić za godzinę pracy 41,30 euro, czyli o 4,8 proc. więcej niż w roku 2022.

Średnio w UE stawka za godzinę pracy z uwzględnieniem dodatkowych kosztów wzrosła o 5,3 proc. W statystyce uwzględniono koszty pracy w przemyśle i u prywatnych usługodawców.

W Niemczech wysokie koszty

Porównanie z innymi krajami wykazało, że po raz kolejny koszty pracy w Niemczech są o około 30 proc. wyższe niż średnia w UE. Powyżej średniej europejskiej plasują się także Luksemburg (53,90 euro za godzinę), Dania (48,10 euro) i Belgia (47,10 euro).

Z kolei do krajów Unii z najniższymi kosztami pracy zaliczają się Węgry (12,80 euro), Rumunia (11 euro) i Bułgaria (9,30 euro). W Polsce koszty za godzinę pracy wynoszą 14,50 euro i są o 10 eurocentów wyższe od Chorwacji i o 20 eurocentów niższe niż na Litwie – wyliczył niemiecki urząd statystyczny. U innych sąsiadów Polski koszty pracy są wyższe – i tak na przykład w Czechach wynoszą 18 euro, a na Słowacji – 17,20 euro

Polska w czołówce

Wraz z rosnącym uprzemysłowieniem i przenoszeniem produkcji z regionów o wysokich płacach, rosną również koszty pracy w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Najwyższe stopy wzrostu w 2023 roku odnotowano na Węgrzech (+19,9 proc.), Rumunii (+16,1 proc.) i w Polsce (+15,9 proc.). Najmniejszy wzrost z kolei we Włoszech (1,4 proc.), Danii (2,5 proc.) i na Malcie (3,2 proc.)

Jak wynika z obliczeń statystyków, Szwecja jest jedynym krajem UE, który odnotował w ubiegłym roku spadek kosztów pracy. Godzina kosztowała szwedzkich pracodawców 38,90 euro – o ponad 3 proc. mniej niż w roku 2022.

(DPA/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Przed rozpoczęciem obrad Petersberskiego Dialogu Klimatycznego w Berlinie Jennifer Morgan, specjalna pełnomocniczka do spraw ochrony klimatu w niemieckim ministerstwie spraw zagranicznych, oceniła, że wciąż są szanse na to, by ocieplenie Ziemi nie przekroczyło 1,5 stopnia Celsjusza.

– Dobra wiadomość jest taka: może się to nam jeszcze udać i mamy wszelkie niezbędne do tego środki i technologie – powiedziała Morgan dziennikom „Rheinische Post” i „General-Anzeiger”.

Podkreśliła, że najwięcej do zrobienia mają najwyżej rozwinięte państwa – członkowie grupy G20 – które są odpowiedzialne za ponad 80 procent światowych emisji gazów cieplarnianych. Wskazała, że w skali globalnej Chiny spalają ponad połowę węgla i wciąż z rozmachem budują nowe elektrownie węglowe.

Czas nagli

Jennifer Morgan postuluje jednak podjęcie szybkich działań na rzecz ochrony klimatu. Przypomina, że według naukowców mamy jeszcze mniej czasu, niż sądziliśmy. – Wszyscy muszą zrobić więcej, jeśli chcemy ograniczyć globalne ocieplenie do 1,5 stopnia – podkreśliła pełnomocniczka. Za kluczową sprawę uznała finansowanie. Zapowiedziała dyskusje o przekształceniu Banku Światowego w taki sposób, aby mógł on wspierać przyjazną dla klimatu transformację także w skali międzynarodowej.

Egzystencjalne zagrożenie

Osiągnięcie globalnego celu ochrony klimatu zależy zdaniem Morgan przede wszystkim od tego, czy uda nam się zużywać znacznie mniej węgla, ropy i gazu. Świat ma bowiem do czynienia z „egzystencjalnym zagrożeniem” i wszystkie państwa powinny traktować ten temat w taki właśnie sposób.

Dialog w Berlinie przed konferencją w Baku

Wysocy rangą przedstawiciele około 40 państw wezmą 25 i 26 kwietnia w Berlinie udział w 15. Petersberskim Dialogu Klimatycznym. Spotkanie ma charakter przygotowawczy przed listopadowym szczytem klimatycznym ONZ (COP 29) w stolicy Azerbejdżanu Baku. Obrady mają doprowadzić do ożywienia międzynarodowej dyplomacji klimatycznej.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W porozumieniu paryskim z 2015 roku społeczność międzynarodowa uzgodniła, że będzie dążyć do ograniczenia globalnego ocieplenia do poziomu poniżej dwóch stopni, a optymalnie do 1,5 stopnia w porównaniu z epoką przedindustrialną. Na razie jednak ocieplenie Ziemi się nasila, co sprawia, że groźba przekroczenia granicy 1,5º wydaje się coraz bardziej realna.

(AFP/pesz)

Po Russiagate i doniesieniach nt. działań na rzecz Kremla od kilku dni głównym tematem wokół AfD jest zatrzymanie asystenta głównego kandydata tej partii w eurowyborach. Zarzut to szpiegostwo na rzecz Chin: przekazywanie cennych informacji z działań PE oraz nt. chińskiej opozycji w Europie. Pomimo afery szpiegowskiej poseł AfD Maximilian Krah pozostaje liderem populistycznej partii na wybory do Parlamentu Europejskiego, a partia go broni. Komentatorzy w największych niemieckich gazetach są tym oburzeni.

AfD to „pożyteczni idioci”

„Jeśli nieekstremistyczna część AfD miała rację, że partia ta jest moralnie lepsza od establishmentu, bo zrzesza prawdziwych patriotów z czystymi kontami, powinno być im łatwo się oczyścić. Zamiast tego w letnim podejściu do szemranej relacji Kraha z Chinami i Rosją widać całą podwójną moralność AfD, jeśli w ogóle można tu jeszcze mówić o moralności. Fakt, że teraz skarży się, że rząd i inne partie ją zaatakowały, to kiepski żart, biorąc pod uwagę, z czym po drodze jest samej AfD. Czy jej wyborcom przeszkadza to, że jest tak zdeprawowana? Niestety zdecydowanie za mało. Bo nie wiedzą co robią” – pisze o sprawie „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

„W ostatnich tygodniach AfD została przekształcona nie do poznania. Jako partia, która nie jest alternatywą za, ale przeciw Niemcom. Która tak otwarcie agituje przeciw liberalnej demokracji i zachodnim wartościom, że nie tylko toleruje, ale wręcz dąży do podejrzanych kontaktów z autokratami i oligarchami – i teraz ma jeszcze w swoich szeregach masową sprawę szpiegowską. Przewodniczący Chrupalla i Weidel nieprzekonująco usiłują zminimalizować szkody. Działają bez planu i nieporadnie. Pozostawia to niepochlebny obraz AfD jako ryzyka dla bezpieczeństwa Niemiec i pożytecznych idiotów” – cenia „Kölner Stadt-Anzeiger” z Kolonii.

„Odpowiedzialni są także liderzy AfD”

„Liderzy AfD Alice Weidel i Tino Chrupalla mają problem, by wypchnąć słonia Maksymiliana Kraha ze składu porcelany. Początek europejskiej kampanii wyborczej i prawdopodobnie też większość pozostałych wydarzeń Weidel i Chrupalla rozegrają bez wyraźnego głównego kandydata. Brakuje jednak woli i konsekwencji, by całkowicie wykluczyć z wyścigu” – pisze „Leipziger Volkszeitung”.

„Ale to nie tylko Krah jest odpowiedzialny za to nieszczęście. Odpowiedzialni są także liderzy partii, którzy nie zapobiegli jego kandydaturze. Bo zarzuty zbyt bliskich stosunków z Rosją i Chinami chodzą za nim od dawna. Od dłuższego czasu podejrzewany o nie był także jego aresztowany pracownik. Głównie z powodów taktycznych wspierał swojego saksońskiego kolegę partyjnego Chrupalla, także Weidel go nie powstrzymała” – czytamy.

„AfD liczy, że historia wygaśnie”

„Już samo zdemaskowanie chińskiego szpiega w otoczeniu europosła Maximiliana Kraha to skandal. A że przybiera on teraz coraz większe rozmiary to sprawa polityka AfD i przywództwa jego partii – a nie agentów Pekinu. W Alternatywie dla Niemiec to reguła, że jeśli pojawiają się zarzuty przeciw jej prominentnym członkom - jak Björn Höcke, Petr Bystron czy obecnie Krah – w pierwszej fazie partia nie chce o nich nic wiedzieć” – pisze „Volksstimme”.

„W drugiej fazie zainteresowani wyrażają własną niewiedzę, nieświadomość bezprawia i personalnych konsekwencji: Krah ani myśli zrezygnować z kandydowania w wyborach europejskich. Potem następuje faza trzecia: kierownictwo partii udziela mu wsparcia i – podobnie jak sam ludowy pretorianin Krah – liczy, że historia szybko wygaśnie. Tak się nie stanie: polityczna odpowiedzialność Kraha za szpiegostwo na rzecz Pekinu to żadnen mały grzeszek, a palący powód, aby wycofać się z kandydowania” – ocenia gazeta z Magdeburga.

(DPA/mar)

Biuro prasowe niemieckiego prokuratora generalnego pracuje ostatnio na wysokich obrotach: „Aresztowanie w związku z podejrzeniem o agenturalną działalność w tajnych służbach” to nagłówek jego komunikatu prasowego z 23 kwietnia. Dokładnie taki sam nagłówek ma komunikat z poprzedniego dnia. W obu tych wypadkach czwórce podejrzanych, trzem mężczyznom i jednej kobiecie, zarzuca się szpiegostwo na rzecz Chin.

„Aresztowania pod zarzutem działalności wywiadowczej i członkostwa w zagranicznej organizacji terrorystycznej ‘Doniecka Republika Ludowa' (DRL)” to z kolei tytuł wiadomości z 18 kwietnia dotyczącej dwóch mężczyzn, którzy na zlecenie Rosji mieli planować ataki na cele wojskowe w Niemczech.

Szpiedzy Chin w Niemczech: „Musimy działać szybko”

Aresztowania wywołały pełne zaniepokojenia komentarze. Pełen obaw jest przewodniczący parlamentarnej komisji ds. kontroli tajnych służb, poseł Partii Zielonych Konstantin von Notz. – Musimy wreszcie zrozumieć, że tu się rozchodzi o nadzwyczaj poważne i całkiem realne zagrożenie naszego bezpieczeństwa – podkreśla. – Jako zdolna do obrony demokracja musimy działać szybko i zdecydowanie, zarówno w zakresie ścigania karnego, jak i ujawniania szpiegowskich struktur i sieci przez wszystkie organy bezpieczeństwa – apeluje.

Że tak się właśnie dzieje, zapewnia w rozmowie z DW Thomas Haldenwang, prezes Urzędu Ochrony Konstytucji (BfV), czyli kontrwywiadu. – Zainicjowaliśmy te dochodzenia. A gdy dowody były jednoznaczne, sprawę mogliśmy przekazać policji i prokuraturze – wyjaśnia.

Kontrwywiad kreśli globalne cele Chin

Dla szefa niemieckiego kontrwywiadu obecny rozwój sytuacji nie jest zaskoczeniem. To, do czego według kierowanego przezeń urzędu Chiny są zdolne, można przeczytać w raporcie o ochronie konstytucji z 2023 roku: „Globalne ambicje Chin są realizowane przez ogólne dążenie do coraz większej potęgi, co wzmocni własne dążenia do organizacji i przywództwa, a także pozwoli na jeszcze większą intensyfikację działań szpiegowskich, jak i wywierania wpływu przez podmioty państwowe”.

O potencjale zagrożeń prezes BfV mówił również na sympozjum zorganizowanym przez jego urząd w Berlinie, które odbyło się w dniu aresztowania podejrzanej o szpiegostwo trójki. – Chiny mają czas – tłumaczy Haldenwang w odpowiedzi na pytanie DW o to, jaką strategię szpiegowską ma ten kraj. – Do 2049 roku chcą stać się potęgą polityczną, militarną i gospodarczą numer jeden na świecie. W tym kierunku zmierzają stale, zarówno w sposób legalny, jak i z użyciem środków nielegalnych – wyjaśnia szef Urzędu Ochrony Konstytucji.

Klasyczne cele szpiegów: uniwersytety i firmy

Przykładem tego jest wykorzystywanie chińskich pracowników naukowych i studentów goszczących na niemieckich uniwersytetach. – Ci ludzie są zobowiązani do przekazywania informacji państwu – mówi Haldenwang. Niemiecka minister oświaty i badań Bettina Stark-Watzinger z FDP traktuje to ostrzeżenie równie poważnie: – W naszych kontaktach z Chinami nie możemy być naiwni – mówi. Potrzebne jest „jeszcze bardziej krytyczne wyważanie ryzyka i korzyści z takiej współpracy, zwłaszcza w nauce i na uniwersytetach”.

Tak samo ocenia to również Urząd Ochrony Konstytucji w odniesieniu do gospodarki. Jego prezes zwraca uwagę, że skutkiem każdego joint venture i każdej inwestycji bezpośredniej jest przyjazd menedżerów i innych pracowników z Chin do Niemiec, co otwiera kolejną furtkę do potencjalnych działań szpiegowskich: – Tajemnice handlowe mogą trafić także do Chin – uważa Haldenwang.

Potwierdzają to m.in. ostatnie doniesienia mediów o wieloletnim wykradaniu tajemnic Volkswagena poprzez cyberataki. Ich ślady prowadzą własnie do Chin.

Szpieg w zespole polityka AfD?

Do tego scenariusza może pasować człowiek aresztowany z podejrzenia o działalność agenturalną. Szczególnie pikantnym jest fakt, że to bliski współpracownik Maximiliana Kraha, czołowego kandydata Alternatywy dla Niemiec (AfD) w rozpisanych na czerwiec wyborach europejskich. Tę partię, którą Urząd Ochrony Konstytucji obserwuje w całym kraju jako przypadek podejrzenia o skrajnie prawicową działalność, coraz to posądza się również o utrzymywanie bliskich kontaktów z Rosją.

Ustalenia służb wywiadowczych mówią, że kierowane z Moskwy działania szpiegowskie inaczej niż w wypadku działań chińskich koncentrują się często na celach krótkoterminowych. Po sprzecznym z prawem międzynarodowym ataku Rosji na Ukrainę ta diagnoza zdaniem Haldenwanga wydaje jeszcze bardziej słuszna niż kiedykolwiek wcześniej. – W obliczu gorącej wojny z ogromnym użyciem siły przez Rosję zaniechaniem byłoby nie wychodzić z założenia, że jej służby wywiadowcze są zdolne i skłonne do prowadzenia złożonych operacji w Europie – uważa szef BfV.

Celują w ludzi o prorosyjskich poglądach

Prezes Urzędu Ochrony Konstytucji spodziewa się dalszego wzrostu aktywności rosyjskich szpiegów. Stąd również konieczność zatrudnienia nowego personelu. Krótko po rozpoczęciu wojny Niemcy wydaliły w 2022 r. około 40 dyplomatów podejrzanych o działalność szpiegowską, którzy byli akredytowani przy rosyjskiej ambasadzie w Berlinie. Jednak ich miejsca miały już zostać zapełnione.

Prezydent Rosji Władimir Putin bierze również na celownik mieszkających w Niemczech ludzi z rosyjskim pochodzeniem. – Jak dotąd społeczność ta okazała się bardzo odporna na takie próby – podkreśla Haldenwang. W tym kręgu ludzi zdarzają się jednak również pojedyncze przypadki osób mocno sympatyzujących z Putinem i Rosją. – Pod tym względem może tu istnieć pewna grupa ludzi, którzy również są gotowi działać tak, jak tego oczekuje Rosja – sądzi szef niemieckiego kontrwywiadu.

Minister Faeser chwali

Niemiecka minister spraw wewnętrznych Nancy Faeser pozytywnie podsumowuje bezprecedensowe aresztowanie sześciorga podejrzanych o szpiegostwo w ciągu sześciu dni: – Nasze organy bezpieczeństwa, przede wszystkim Urząd Ochrony Konstytucji, znacznie wzmocniły ochronę kontrwywiadowczą. Dzięki temu chronimy się przed hybrydowymi zagrożeniami ze strony rosyjskiego reżimu, ale także przed szpiegostwem ze strony Chin. Najnowsze sukcesy śledcze tego dowodzą.

Specjalną opłatę w wysokości pięciu euro za wejście do słynącego z kanałów i zabytków włoskiego miasta będą musieli uiścić ci wszyscy, którzy zechcą odwiedzić je między 8:30 a 16:00. Polegać to ma na wcześniejszym zakupieniu kodu QR, który będzie sprawdzany w najważniejszych punktach miasta.

W tym roku 29 płatnych dni

– Naszym celem jest, by Wenecja stała się lepszym miejscem do życia – tłumaczy ten krok burmistrz miasta Luigi Brugnaro. Zdecydowanie odrzuca oskarżenia o zdzieranie z turystów pieniędzy. – Nie chodzi o to, by zarabiać pieniądze – zapewnia. Zarząd miasta podkreśla również, że opłata ma być pobierana tylko w określone dni, kiedy miasto nad laguną przyciąga szczególnie wielu gości. Ci, którzy nie chcą uiszczać opłaty, mogą na zwiedzanie Wenecji wybrać inny dzień.

Na ten rok ustalono 29 takich dni, kiedy będą pobierane opłaty. Wszystkie przypadają na szczytowy sezon turystyczny. Od czwartku opłata w wysokości 5 euro będzie obowiązywać codziennie do 5 maja włącznie. Goście, którzy nie planują nocowania w mieście, będą proszeni do kasy także we wszystkie kolejne weekendy maja i czerwca oraz pierwsze dwa weekendy lipca. Szczegóły znaleźć można na stronie weneckiego zarządu miasta, która jest dostępna w pięciu językach: włoskim, angielskim, hiszpańskim, francuskim i niemieckim (w tym na przykład dziesięć powodów, dla których można uzyskać zwolnienie od opłaty). Zawsze jednak trzeba będzie złożyć stosowny wniosek, nawet jeśli jest się mieszkańcem miasta. Tam też można uiścić opłatę.

Tym samym Wenecja staje się pierwszym miastem na świecie, które podobnie jak parki rozrywki pobiera opłaty za wstęp. – Nie jest to rewolucja, ale pierwszy krok w kierunku stworzenia systemu regulującego dostęp turystów do miasta – mówi Brugnaro. – Celem jest poprawa jakości życia w mieście dla tych, którzy tu mieszkają i pracują – tłumaczy burmistrz Wenecji. Od opłat zwolnieni będą goście nocujący w mieście, przewidziane są też wyjątki np. dla uczniów i studentów.

Presja ze strony UNESCO

Wprowadzając opłatę dzienną, Wenecja odpowiada również na presję ze strony UNESCO. Organizacja ta wpisała miasto i jego laguny w 1987 roku na Listę Światowego Dziedzictwa. Jednak w ubiegłym roku ta oenzetowska organizacja zagroziła, że z powodu „niewystarczających środków ochronnych” w odniesieniu do turystyki masowej przesunie Wenecję Listę Światowego Dziedzictwa w Zagrożeniu (List of World Heritage in Danger; obecnie znajduje się na niej 56 miejsc światowego dziedzictwa, poczynając od Starego Miasta i murów Jerozolimy, które trafiły tam już w 1982 roku, aż po wpisane w ubiegłym roku Sobór Sofijski i Ławrę Pieczerską w Kijowie oraz starówki we Lwowie i w Odessie – przyp.).

Dopiero, gdy we wrześniu rada miasta zagłosowała za wprowadzeniem opłaty dziennej, Komitet Światowego Dziedzictwa zdecydował się nie umieszczać Wenecji na Liście Światowego Dziedzictwa w Zagrożeniu.

Sto tysięcy nocujących turystów

Historyczne centrum Wenecji ma zaledwie nieco ponad 50 tysięcy mieszkańców. Jednak w szczycie sezonu nocuje tam nawet 100 tysięcy turystów, a kolejne dziesiątki tysięcy odwiedzają miasto w ciągu dnia. Celem nowej opłaty jest zmniejszenie, zwłaszcza w godzinach szczytu, liczby turystów jednodniowych, którzy odwiedzają miasto ze względu na kanały, pałace i muzea, ale przynoszą Wenecji mniej pieniędzy niż goście nocujący.

Teraz ci jednodniowi turyści będą przynajmniej wpłacać do kasy miasta opłatę za wstęp. Po dokonaniu płatności online otrzymają kody QR, które będą musieli okazywać kontrolerom wchodząc do historycznego centrum. Ci, którzy nie będą mogli udowodnić, że mają kod lub nocleg w mieście, powinni mieć możliwość uiszczenia opłaty bezpośrednio na miejscu.

Grzywny do 300 euro

Burmistrz Brugnaro obiecuje „bardzo łagodne kontrole”, które będą prowadzone raczej wyrywkowo i w żadnym wypadku nie mają powodować tworzenia się kolejek. Dla turystów, którzy będą próbować prześlizgnąć się i zostaną przyłapani, przewidziana jest grzywna, która ma teoretycznie wynosić od 50 do 300 euro. Władze twierdzą jednak, że przynajmniej na razie postawią raczej na perswazję niż na kary.

(AFP/amp)

Parlament Europejski zagłosował za regulacją, która ma spowodować zaostrzenie kar dla przemocy seksualnej i domowej w UE. Cyberstalking, przymusowe małżeństwa, okaleczenie żeńskich narządów płciowych lub przesłanie intymnych zdjęć bez zgody osoby, której dotyczą, mają być teraz jednakowo karalne we wszystkich krajach UE– postanowiła większość eurodeputowanych w Strasburgu. Ponadto osoby dotknięte przemocą muszą mieć dostęp do bezpiecznego schronienia. Władze państw członkowskich muszą również uświadomić społeczeństwu, że akty seksualne bez zgody są uznawane za przestępstwo.

Kamień milowy

Dyrektywę UE z zadowoleniem przyjęła Niemiecka Rada Kobiet. – Przemoc wobec kobiet i dziewcząt jest najbardziej powszechnym naruszeniem praw człowieka – powiedziała członkini zarządu Sylvia Haller. Jak podkreśliła: – Właśnie dlatego dyrektywa UE jest kamieniem milowym w dziedzinie ochrony przed przemocą.

Skrytykowała jednak poważną „lukę dotyczącą przestępstwa gwałtu”.

W dyrektywie nie zostały ustanowione ogólnounijne standardy dotyczące gwałtów. Parlament domagał się takiego uregulowania, zgodnie z którym na każdy akt seksualny należy wyrazić zgodę: „Tylko tak oznacza tak”. Jednak kilka krajów w UE, w tym Niemcy, zablokowało to.

Krytycy dowodzili, że w prawie europejskim nie ma podstawy prawnej dla takiej ujednoliconej regulacji i że UE prawdopodobnie przekracza w tej kwestii swoje kompetencje. Dlatego w ustawie nie znalazł się odpowiedni zapis. Wcześniej ponad sto znanych i wpływowych kobiet napisało list otwarty do ministra sprawiedliwości Niemiec Marco Buschmanna, wzywając go do zaniechania blokady zapisu.

Państwa członkowskie UE muszą jeszcze zatwierdzić obecny plan. Jest to jednak uważane za formalność. Na wdrożenie postanowień mają one trzy lata.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Po zatrzymaniach podejrzanych szpiegów Chin niemiecki Urząd Ochrony Konstytucji wzywa polityków i firmy do zachowania czujności w kontaktach z państwami autorytarnymi, zwłaszcza z Chinami. „Dostrzegamy coraz silniejsze próby wywierania wpływu nielegalnymi środkami w polityce, biznesie i nauce, ale także klasyczne szpiegostwo” – stwierdził w środę wiceprezes Federalnego Urzędu Ochrony Konstytucji (BfV) Sinan Selen podczas konferencji dotyczącej bezpieczeństwa w Berlinie, wspólnego wydarzenia Urzędu i stowarzyszenia ASW (Sojusz na rzecz Bezpieczeństwa w Gospodarce).

Odbyło się ono pod hasłem „Aspiracje Chin na świecie – wpływ na bezpieczeństwo niemieckich firm i polityki”. Ostrzegano na nim, że Chiny stosują szereg nielegalnych metod: zarówno kasyczne szpiegostwo, jak i cyberataki, uzależnianie ekonomiczne czy kradzież technologii. Niemcy są na to szczegónie narażone i stanowią atrakcyjny cel z uwagi na rozwinięty sektor przemysłowy i technologiczną, otwartość w relacjach gospoodarczych z Chinami i mocną pozycję w regionie.

– Myślę, że jesteśmy na drodze od bardzo naiwnego i wysokiego poziomu optymistycznego nastawienia do partnerów gospodarczych do bardziej realistycznego, być może bardziej odpornego i zróżnicowanego podejścia, jeśli chodzi o partnerstwa i ochronę Niemiec jako celu inwestycji – dodał Selen.

Wg Urzędu najwyższy czas dokonać w tej kwestii realistycznej oceny. Jak przestrzega, w przypadkach, gdzie niemieccy menedżerowie byli ws. zagranicznych inwestycji „zbyt naiwni i optymistyczni”, ich firmy „praktycznie się rozwiązały”.

Jak przestrzegł Selen, chińskie firmy prezentują się jako prywatne, ale w rzeczywistości wszystkie podlegają i są wspierane przez chiński reżim: – Niemieccy gracze wchodzą w interakcje nie tylko z tymi chińskimi odpowiednikami, z ich partnerami handlowymi. W tle jest całe chińskie państwo... które ma własne interesy i korzysta ze wszystkich dostępnych w tym celu środków.

Środki bezpieczeństwa w Chinach

Selen wskazał też, że Urząd Ochrony Konstytucji, czyli kontrwywiad, zwracał już uwagę na zagrożenia związane z oprogramowaniem do rozliczeń podatkowych, które dają władzom państw dostęp do danych firm.

Na konferencji rozmawiano o tym, jak zwiększyć bezpieczeństwo Europejczyków i ich działalności w państwach autorytarnych. Już teraz aby zabezpieczyć się przed tym ryzykiem, a także złośliwym oprogramowaniem, niemieckie firmy wysyłają teraz swoich pracowników do Chin z „pustymi” urządzeniami, które działają poza korporacyjnymi sieciami.

Dyrektor zarządzający ASW Günther Schotten przestrzegł z kolei, że osoby podróżujące do Chin służbowo powinny pamiętać, że ich dokumenty nie są bezpieczne także, jeśli przechowuje się je w chińskich sejfach hotelowych.

Wiceszef Urzędu wzywa do ochrony

Wiceszef Urzędu Ochrony Konstytucji przestrzegł, że chińscy przywódcy realizują długoterminowy cel – „światowe przywództwo” do 2049 r. – właśnie poprzez gromadzenie wiedzy i wpływów w obszarze robotyki, lotnictwa i kosmonautyki, automatyzacji. Wg Selena, izolacja Chin nie jest dobrym rozwiązaniem dla Zachodu. Zamiast tego należy rozpoznać ryzyka i zwłaszcza w kluczowych technologiach ograniczyć zależności od Chin i wdrożyć solidne środki bezpieczeństwa.

Chiny mocno skupiają się na budowaniu zależności gospodarczych, aby mogły je w przyszłości wykorzystać politycznie – powiedziała z kolei kierowniczka Centrum Chin na Uniwersytecie w Bremie Sandra Heep. W relacjach Chin z Rosją nie chodzi głównie o kwestie gospodarczych, a o podobieństwa ideologiczne – postrzeganie siebie jako mocarstw, które po „okresie upokorzenia” chcą odzyskać poprzedni status.

Jak dodał prezes ASW Alexander Borgschulze, ochrona przed szpiegostwem przemysłowym nie dotyczy więc tylko firmy, ale także całą RFN, którą obce mocarstwa „próbują systematycznie osłabić”.

W tym kontekście Selen wspomniał o ostatnich ustaleniach mediów ws. Volkswagena: wg „Spiegla” i ZDF niemiecki gigant był od lat szpiegowany i okradany z tajemnic zakładowych – prawdopodobnie przez hakerów właśnie z Chin. „To wpisuje się to całkowicie w nasz obraz sytuacji” – stwierdził wiceszef Urzędu Ochrony Konstytucji.

Aresztowania szpiegów. AfD jako chińska kolumna

Wpisują się w niego też inne ostatnie doniesienia. W poniedziałek w Dreźnie zatrzymano podejrzanego o szpiegostwo na rzecz Chin asystenta europosła AfD Maksymiliana Kraha. Prokuratura Generalna podała, że od stycznia ubiegłego roku wielokrotnie przekazywał on informacje o negocjacjach i decyzjach w Parlamencie Europejskim i szpiegował członków chińskiej opozycji w Niemczech. Sam Krah, jak inni członkowie AfD, od dawna prezentował bezkrytyczne stanowisko wobec Chin i Rosji.

W środę w Berlinie na wspólnej konferencji z brytyjskim premierem Rishi Sunakiem do sprawy odniósł się Olaf Scholz. – Nie możemy zaakceptować szpiegostwa przeciwko nam, nieważne z jakiego pochodzi ono kraju – powiedział kanclerz. – Zarzuty wobec AfD są bardzo niepokojące – ocenił, dodając, że nie będzie dalej komentował sprawy, aby nie zaszkodzić postępowaniu sądowemu.

Także w poniedziałek w Duesseldorfie i Bad Homburg aresztowano trzy osoby podejrzane o szpiegostwo na rzecz Chin. Dwóch mężczyzn i jedna kobieta mieli pozyskiwać informacje o technologii wojskowej w Niemczech, przydatne dla zwiększenia zdolności bojowej chińskiej marynarki wojennej.

Groźne doniesienia ws. działalności Chin zbiegły się w czasie z ujawnieniem Russiagate. Tak media określiły akcję Kremla mającą na celu wpłynięcie na wynik czerwcowych wyborów do PE poprzez dezinformację, fake newsy i korumpowanie polityków. Przedmiotem tych działań Rosji mieli być w Niemczech również działacze AfD.

(DPA, Reuters/mar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W środę (24.04.2024) podczas spotkania kryzysowego w Berlinie przywódcy partii AfD Alice Weidel i Tino Chrupalla uzgodnili z europosłem Maximilianem Krahem, że chociaż powinien zrezygnować z planowanego na weekend pierwszego wystąpienia w kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, to nadal pozostaje liderem partii na te wybory.

Ponadto przywództwo partii potwierdziło, że gotowe materiały wyborcze wideo z udziałem polityka nie zostaną opublikowane. Pierwotnie o tym informowała gazeta „Bild”. Nie będą także drukowane plakaty z Krahem. Nie ogłoszono jednak żadnych dalszych konsekwencji. Po spotkaniu Krah powiedział, że nie ma sobie nic do zarzucenia. Tymczasem krytycy wyrazili wątpliwości co do jego niewinności. A Federalny Urząd Ochrony Konstytucji ostrzegł w środę niemieckich polityków i przedsiębiorstwa przed naiwnością w kontaktach z autorytarnymi państwami, takimi jak Chiny.

Rozmowa kryzysowa w ścisłym gronie

Rozmowa przywódców AfD z Maximilianem Krahem odbyła się w środę o dziewiątej rano i trwała 20 minut. Według Kraha miała przyjazny i konstruktywny charakter. Polityk nie weźmie udziału w starcie kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego w sobotę w Donaueschingen w Badenii-Wirtembergii.

„Kto jednak myśli, że oznacza to koniec mojej kandydatury na lidera w tych wyborach, ten się myli. Jestem i będę czołowym kandydatem” – dodał polityk AfD, który weźmie udział w innych spotkaniach wyborczych. Zapowiedział także, że dziś jeszcze zwolni swojego asystenta, który obecnie przebywa w areszcie z podejrzeniem szpiegostwa na rzecz Chin.

Chrupalla und Weidel wstrzymują się od komentarzy

Przewodniczący AfD ustosunkowali się do sprawy na piśmie, stwierdzając: „Przeprowadzono rozmowę z Krahem na temat poważnych zarzutów szpiegostwa wobec jego pracownika oraz związanych z tym szkód wizerunkowych. Krah zdecydował, że nie będzie tymczasowo uczestniczył w zbliżającej się kampanii wyborczej, aby nie obciążać kampanii i reputacji partii”.

„Wszelkie próby ingerencji obcych państw poprzez szpiegostwo, ale także próby kupowania opinii i stanowisk muszą zostać wyjaśnione i powstrzymane z wszelką surowością” – czytamy w oświadczeniu Weidel i Chrupalli.

AfD nie uda się jednak uniknąć publicznej debaty na temat możliwych uchybień tej partii. Na żądanie klubów poselskich SPD, Zielonych i FDP w czwartek dojdzie do debaty w Bundestagu na temat zagrożeń demokracji i roli w tym Rosji, Chin oraz AfD.

Skandal szpiegowski obciążeniem

Na niecałe siedem tygodni przed wyborami europejskimi, które odbędą się 9 czerwca, afera szpiegowska ciąży na partii jeszcze bardziej niż wcześniejsze doniesienia o możliwych powiązaniach Maximiliana Kraha i jego partyjnego kolegi Petra Bystrona (drugiego na liście wyborczej AfD) z Rosją.

Asystent Kraha miał przekazywać informacje z Parlamentu Europejskiego do Chin i szpiegować chińskich opozycjonistów w Niemczech. W środę Krah mówił o nieprzyjemnej sprawie. Jednak, jak podkreślił: „nie ma osobiście sobie nic do zarzucenia”.

Ale jego polityczni przeciwnicy nie dają temu wiary. Krah uchodził za „najgłośniejszego wasala Chin” z obozu prawicowego w Parlamencie Europejskim w ciągu upływającej kadencji – powiedział eurodeputowany Zielonych, Reinhard Bütikofer, w radiu Deutschlandfunk. „Faktycznie nie mogę sobie wyobrazić, że Krah nie wiedział, co jego pracownik robi” – dodał polityk.

Służby bezpieczeństwa prawdopodobnie miały Jiana G. na celowniku od dłuższego czasu. Fakt, że śledczy podjęli działania teraz, może wynikać również z tego, że nie chcieli ryzykować jego ucieczki za granicę. Jak dotąd Jian G. nie był osiągalny do skomentowania całej sytuacji.

Niezmienna kandydatura

To, co stanie się dalej z głównym kandydatem AfD Maximilianem Krahem, będzie zależeć od wyników dochodzenia w sprawie jego pracownika i czy on sam nie zostanie przy tym obciążony. Kraha jako głównego kandydat nie da się po prostu wymienić. Lista kandydatów AfD została złożona w terminie i nie może już zostać zmieniona. Jest to możliwe jedynie w przypadku śmierci kandydata lub utraty przez niego prawa do kandydowania, na przykład w wyniku procesu karnego. Według niemieckiego federalnego Biura Wyborczego, gdy kandydat został upoważniony do kandydowania, nie może po prostu wycofać się ze swojej kandydatury przed wyborami. Teoretycznie, członek parlamentu taki jak Maximilian Krah może zrzec się mandatu zaraz po tym, jak zostanie wybrany.

Tymczasem Urząd Ochrony Konstytucji ostrzega, że Chiny korzystają z całego spektrum metod. W środę w ramach konferencji bezpieczeństwa w Berlinie eksperci omawiali „globalne dążenia Chin”. Jak podkreślił w rozmowie z agencją DPA wiceszef kontrwywiadu Sinan Selen, Parlament Europejski jest dla Rosji i Chin ważną platformą do pozyskiwania informacji oraz wpływania na decyzje. Zapytany później na konferencji prasowej, czy odniósł wrażenie, że chińskie służby specjalne już skutecznie wywierają wpływ na niemieckich parlamentarzystów w Bundestagu lub Parlamencie Europejskim, powiedział: „Tak, trzeba to wziąć pod uwagę”.

Istnieje wymiana polityczna z Chinami, która jest „więcej niż pożądana” i nie jest to temat dla Urzędu Ochrony Konstytucji. Oprócz tego istnieją jednak również metody nielegalne. I można wyjść z założenia, że Chiny również stosują pełen zakres takich metod w Niemczech.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niepokój władz Berlina wzbudziły widea, które krążą w internecie i rozpowszechniają fałszywą informację, jakoby dziś, 24 kwietnia przypadał „National Rape Day”, czyli „narodowy dzień gwałtu”, w którym napaści seksualne rzekomo pozostają bezkarne.

Jak podaje agencja DPA, we wtorek (23.04.) senatorka ds. edukacji w Berlinie Katharina Guenther-Wuensch wysłała w tej sprawie list do około 800 szkół w stolicy Niemiec, przestrzegając w nim, że „narodowy dzień gwałtu” jest coraz bardziej nagłaśniany również w szkołach w Niemczech.

Wyjaśnia ona, że już w 2021 roku po raz pierwszy na TikToku pojawiło się wideo, zachęcające do seksualnych napaści na młode kobiety i dziewczynki 24 kwietnia. Wprawdzie wówczas film został usunięty i zdemaskowany jako fake news, ale temat powraca. „Aktualnie ta fałszywa informacja znów coraz chętniej jest podchwytywana przez użytkowników TikToka i jest rozpowszechniana m.in. poprzez czaty w szkołach” – ostrzega berlińska senatorka.

Nauczyciele musza być czujni

Apeluje do nauczycieli o zwiększanie świadomości na temat tej formy fałszywych wiadomości w Internecie oraz poważne traktowanie uczniów, którzy poruszą ten temat. „Napaść na tle seksualnym, przymus seksualny i gwałt są przestępstwami zgodnie z paragrafem 177 niemieckiego Kodeksu karnego, które należy natychmiast zgłaszać. Dotyczy to również rozpowszechniania treści podżegających do czynów niezgodnych z prawem” – podkreśliła.

Według agencji DPA, wydział edukacji w Senacie (czyli rządzie krajowym) Berlina wyjaśnił, że sami uczniowie w kilku szkołach zwrócili uwagę na tę sprawę, a list miał być środkiem zapobiegawczym.

„Odrażający trend”

Także tygodnik „Der Spiegel” pisze w internetowym wydaniu o zaniepokojeniu rodziców i nauczycieli w Hamburgu trendem na TikToku. Nie jest jasne, jak to się zaczęło w 2021 roku, a oryginalne wideo już nie istnieje. Według „Spiegla” podejrzewano, że był to niesmaczny żart w związku z Miesiącem Świadomości Napaści na tle Seksualnym (Sexual Assault Awareness Month) w kwietniu i kampanii mającej na celu podniesienie świadomości na ten temat i edukowanie o tym, jak zapobiegać przemocy seksualnej w USA.

Według danych z narzędzia statystycznego Google w tym roku od 9 kwietnia w Niemczech znów wzrosło wyszukiwanie hasła „National Rape Day” „Zasadniczo jest to coroczny i odrażający trend, z którego szkoły i rodzice często nie zdają sobie sprawy” – mówi w rozmowie ze „Spieglem” dyrektorka szkoły i pierwsza ambasadorka cyfrowa Dolnej Saksonii Silke Mueller. „Potrzebujemy o wiele więcej uwagi i świadomości tego, co dzieje się w sieciach społecznościowych, aby dzieci nie były pozostawione same sobie” – dodaje.

Jak wynika ze wspólnego oświadczenia opublikowanego w środę (24.04.2024) przez ministerstwa rozwoju i spraw zagranicznych, z zadowoleniem przyjęły one raport z dochodzenia ws. Agencji Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA), które prowadzi była francuska minister spraw zagranicznych Catherine Colonne.

Zalecenia raportu Colonny muszą zostać bezzwłocznie wdrożone. „W tym kontekście i wspierając te zalecenia rząd niemiecki wkrótce będzie kontynuować współpracę z UNRWA w Strefie Gazy” – czytamy.

Oba ministerstwa wskazują, że Australia, Kanada, Szwecja i Japonia już podjęły ten krok. Niemcy będą ściśle współpracować z najbliższymi partnerami międzynarodowymi w sprawie wypłaty dodatkowych środków. Krótkoterminowe potrzeby finansowe UNRWA w Strefie Gazy są obecnie pokrywane z innych dostępnych środków – wynika z oświadczenia.

Zarzuty pod adresem UNRWA

Dochodzenie ws. UNRWA zostało wszczęte wskutek zarzutów, że pracownicy agencji byli zamieszani w atak na izraelskie tereny graniczne dokonany przez radykalną islamską organizację palestyńską Hamas 7 października, w wyniku którego zginęło ponad 1200 osób. Niemcy i inne państwa wstrzymały tymczasowo płatności dla UNRWA. Niemiecki rząd jednak wspierał inne organizacje humanitarne zaopatrujące ludność palestyńską.

Jak podkreślają obecnie oba niemieckie ministerstwa: „Kontynuując ścisłą współpracę, wspieramy kluczową i niezastąpioną rolę UNRWA w zapewnianiu pomocy ludności w Strefie Gazy”. „To jest obecnie ważniejsze niż kiedykolwiek, ze względu na utrzymującą się tam humanitarną katastrofę”. Jednocześnie oba resorty zaapelowały, aby agencja pomocowa ONZ poprawiła kontrolę w obsadzaniu swoich stanowisk oraz wprowadziła zewnętrzny nadzór. Konieczne jest także ciągłe weryfikowanie list pracowników z izraelskimi organami bezpieczeństwa i rozszerzanie szkoleń wewnętrznych.

(RTR/jar)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Reporterzy niemieckiego dziennika wybrali się do polskiej wsi Tuplice w woj. lubuskim w pobliżu granicy z Niemcami, gdzie na terenie dawnej cegielni od lat zalegają nielegalnie przywiezione z Niemiec odpady. „Co najmniej 20 tysięcy ton żużli pocynkowych leży bez żadnego zabezpieczenia na skraju rozlewiska Nysy. Od 2013 roku opady deszczu wypłukują z granulatu do wód gruntowych niebezpieczne substancje, jak cynk kadm, ołów, arsen i rtęć” – pisze wysokonakładowy „Bild”.

Pod koniec marca polska minister minister klimatu i środowiska Paulina Hennig-Kloska poinformowała, że jeszcze w tym roku niemiecki kraj związkowy Saksonia ma usunąć odpady, co potwierdziło następnie DW saksońskie Ministerstwo ds. Energii, Ochrony Klimatu, Środowiska i Rolnictwa.

Zapłacą podatnicy

Rzecznik saksońskiej Dyrekcji Krajowej, czyli administracji landu, Ingolf Ulrich mówi w rozmowie z „Bildem”, że niebezpieczne odpady w Tuplicach pochodzą „z Saksonii”. „Trop prowadzi do Rudaw i firmy Befesa Zinc Freiberg GmbH. Przyznaje ona w rozmowie z ‚Bildem’, że faktycznie była producentem żużlu pocynkowego. Mimo to firma od lat uparcie odmawia usunięcia własnych śmieci. Powód: za wywóz odpowiedzialny był broker odpadów. Jednak firma realizująca zlecenie, Mineral Projekt Chemnitz, od lat jest w stanie upadłości…” – pisze gazeta.

I dodaje, że „ponieważ także Polska wywiera presję”, Saksonia zamierza usunąć odpady „za pieniądze podatników”, a jednocześnie „pociągnąć do odpowiedzialności sprawcę”. Rzecznik administracji wyjaśnia, że takie działania wynikają z przepisów europejskich. Koszt to 2,5 mln euro, a przetarg już się rozpoczął – dodaje „Bild”.

Skarga na Niemcy w Brukseli i Luksemburgu

Według polskich władz na terenie czterech województw zalega w sumie ok. 35 tysięcy ton odpadów nielegalnie przywiezionych z zagranicy, przede wszystkim z Niemiec. Po wielu bezowocnych apelach do niemieckich władz federalnych i regionalnych o usunięcie tych odpadów zgodnie z przepisami UE, w zeszłym roku poprzedni polski rząd Zjednoczonej Prawicy złożył skargi na Niemcy do Komisji Europejskiej oraz do Trybunału Sprawiedliwości UE.

Na początku kwietnia br. niemiecki resort środowiska deklarował, że jest zainteresowany polubownym rozstrzygnięciemsporu prawnego. Sprawa ta leży jednak w kompetencji niemieckich krajów związkowych, a nie rządu federalnego. Strona polska mówi o planach organizacji oględzin składowisk odpadów dla przedstawicieli władz niemieckich landów, aby doprowadzić do takiego rozwiązania, jak w Tuplicach.

Pakiet jest wart łącznie 95 miliardów dolarów (385 miliardów złotych). 61 miliardów dolarów z tej kwoty przeznaczone jest dla zaatakowanej przez Rosję Ukrainy. Po zdominowanej przez opozycyjnych Republikanów Izbie Reprezentantów projekt ustawy zatwierdził również Senat, w którym większość mają Demokraci Bidena. Za głosowało 79 senatorów, przeciw padło 18 głosów.

Biden podpisze natychmiast

Biden zapowiedział, że podpisze ustawę, gdy tylko „trafi ona jutro na moje biurko”, i zwróci się do mieszkańców USA. Dostawy broni i sprzętu na Ukrainę mają się rozpocząć według prezydenta jeszcze w tym tygodniu. Przyjęcie pakietu pomocy dowodzi według niego, że Stany Zjednoczone stoją „zdecydowanie za demokracją i wolnością”, a „przeciwko tyranii i uciskowi”.

Według lidera demokratycznej większości w Senacie Chucka Schumera przesłanie jest takie, że USA „nie odwrócą się plecami” od Ukrainy. Rzecznik Pentagonu powiedział we wtorek, że nowa pomoc mogłaby być dostarczona Ukrainie „w ciągu kilku dni”.

Podziękowania od Zełenskiego

Prezydent Ukrainy podziękował Senatowi USA za uchwalenie wielomiliardowego pakietu pomocy dla jego kraju. Wołodymyr Zełenski cieszy się, że ustawa zostanie wkrótce podpisana.

Ustawa pozwala Bidenowi na konfiskatę i sprzedaż rosyjskich aktywów, a także przekazanie Ukrainie uzyskanych w ten sposób pieniędzy na finansowanie odbudowy kraju. Ten krok został przyjęty z zadowoleniem przez inne państwa z grupy G7.

Głębokie podziały, głębokie rysy

Rosja rozpoczęła wojnę przeciwko Ukrainie w lutym 2022 roku. Teraz ukraińska armia cierpi na brak amunicji i ma trudności z rekrutacją nowych żołnierzy. Ukraina liczy się z tym, że w nadchodzących miesiącach może dojść do jeszcze silniejszej od dotychczasowych, letniej ofensywy rosyjskiej.

Debata na temat wsparcia dla Ukrainy odsłoniła w USA głębokie podziały między Demokratami a Republikanami, ale także głębokie rysy w samej partii konserwatywnej. Podczas gdy niektórzy republikańscy twardogłowi sprzeciwiają się wysyłaniu pieniędzy za granicę, Demokraci uważają pomoc dla Ukrainy za inwestycję w zabezpieczanie Stanów Zjednoczonych przeciw rosyjskiej agresji.

Podziękowania również z Izraela

Podziękowania dla amerykańskiego Senatu za przyjęcie pakietu pomocy napłynęły tymczasem również z Izraela. Dla kraju, który znajduje się w stanie wojny z islamistyczną organizacją palestyńską Hamas, przeznaczono 13 miliardów dolarów. Pakiet jest „wyraźnym dowodem siły naszego sojuszu i wysyła mocną wiadomość do wszystkich naszych wrogów”, oświadczył izraelski minister spraw zagranicznych Israel Katz w internetowym serwisie X, dawniej Twitter.

Oprócz tego pakiet obejmuje również wsparcie w wysokości dziewięciu miliardów dolarów dla znajdujących się w potrzebie mieszkańców Strefy Gazy oraz osiem miliardów dolarów pomocy dla Tajwanu, uznawanego przez Chiny za zbuntowaną prowincję, która powinna zostać zjednoczona z kontynentem, o ile to konieczne także przy użyciu wojska.

Tiktok musi zostać sprzedany

Ustawa przyjęta teraz przez Senat jest wymierzona również w internetową sieć Tiktok. Platforma ma zostać wyłączona z chińskiego koncernu Bytedance, w przeciwnym razie zostanie usunięta z amerykańskiego rynku. Ta szczególnie popularna wśród młodych ludzi aplikacja z wideofilmami jest podejrzewana o umożliwianie Pekinowi szpiegowania w USA oraz manipulowanie 170 milionami amerykańskich użytkowników Tiktoka. Przedsiębiorstwo temu zaprzecza.

Ustawa daje koncernowi Bytedance rok na sprzedaż Tiktoka. Gdyby Tiktok nie spełnił tego ultimatum, apka miałaby zostać usunięta z amerykańskich sklepów Apple’a i Google’a z aplikacjami.

Tiktok jest niezmiernie popularny zwłaszcza wśród młodych i pod względem czasu spędzanego w aplikacji już dawno wyprzedził takich konkurentów, jak Facebook czy Instagram. Na całym świecie Tiktok ma ponad miliard użytkowników. Również w Unii Europejskiej Tiktok znajduje się pod coraz większą presją polityczną. W marcu weszły w życie unijne reguły, których celem jest ograniczenie siły rynkowej Bytedance i innych wielkich koncernów wykorzystujących cyfrowe technologie, takich jak Amazon, Apple czy Meta.

(AFP/pedz)

Liczba zarejestrowanych zabiegów aborcji w Niemczech wzrosła w roku 2023 w porównaniu z rokiem wcześniejszym, poinformował w środę (24.04.24) niemiecki Federalny Urząd Statystyczny. W 2023 roku przeprowadzono 106 tysięcy aborcji – to o 3,3 proc. więcej niż w roku 2022.

Ostatnio tak wysoki poziom zabiegów przerwania ciąży odnotowano w Niemczech dwanaście lat temu – w roku 2012, kiedy wyniósł 107 tys. W latach 2014 - 2020 liczba zabiegów wahała się w przedziale od 99 tys. do 101 tys. rocznie.

Aborcje. Zagadkowy wzrost

Urząd Statystyczny nie potrafi wskazać jasnej przyczyny dla wzrostu w ubiegłym roku. Z danych wynika, że siedem z dziesięciu kobiet, które usunęły ciąże w 2023 roku, były w wieku od 18 do 34 lat. 19 procent kobiet było w wieku 34 do 39 lat. Kobiety w wieku powyżej 40 lat stanowią osiem procent. Około trzech procent było młodszych niż 18 lat.

Około 42 procent kobiet, które usunęły ciąże, nie urodziło wcześniej żadnego dziecka.

Zdecydowaną większość (96 procent) aborcji w 2023 roku stanowiły te przeprowadzone po przewidzianej w niemieckim prawie obowiązkowej konsultacji w odpowiedniej poradni. Odbycie konsultacji pozwala na legalną aborcję w pierwszych 12 tygodniach ciąży.

Aborcja ze względu na wskazania medyczne albo na ciąże będącą wynikiem przestępstwa o charakterze seksualnym, stanowiły cztery procent zabiegów.

(DPA/szym)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemiecki dziennik przypomina o niedawnej wizycie prezydenta Andrzeja Dudy w USA i jego spotkaniu z byłym amerykańskim prezydentem i kandydatem w tegorocznych wyborach prezydenckich Donaldem Trumpem. Rozmawiali oni o pomocy militarnej dla Ukrainy. „Krótko po spotkaniu Trumpa i Dudy Izba Reprezentantów USA, po kilkumiesięcznej blokadzie przez Republikanów, zgodziła się na pomoc wojskową dla Ukrainy w wysokości 61 mld dolarów. Od tego czasu jest wiele spekulacji o powodach zmiany nastawienia części Partii Republikańskiej” – piszą Stefanie Bolzen i Philipp Fritz. „Być może jednak była to perswazja polskiego prezydenta Dudy? Wciąż jest on starym przyjacielem prawdopodobnego republikańskiego kandydata na prezydenta (Donalda) Trumpa” – dodają.

Jak pisze niemiecki dziennik, w minionych tygodniach „Polska rozpoczęła dyplomatyczną ofensywę w Waszyngtonie, aby zapewnić, że Ukraina otrzyma pilnie potrzebną pomoc wojskową”. „Polscy doradcy polityczni, dyplomaci i politycy, jak na przykład przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych w polskim parlamencie Paweł Kowal byli ostatnio bardziej aktywni w USA” – zauważa „Welt”, przypominając także o wizycie Dudy i premiera Donalda Tuska w Waszyngtonie i ich wspólnym spotkaniu z prezydentem Joe Bidenem.

Ważna rola Polski w NATO

„Jako państwo frontowe na wschodniej flance NATO, jako militarna waga ciężka i centrum logistyczne dla zachodnich dostaw uzbrojenia dla Ukrainy Polska awansowała na pozycję kluczowego członka Sojuszu” – ocenia „Welt”. Jak dodaje, świadczy o tym także wczorajsza (23.04) wizyta szefa NATO Jensa Stoltenberga i brytyjskiego premiera Rishi Sunaka w Warszawie. Jednakże z USA Polska tradycyjnie utrzymuje bliskie relacje, podkreśla dziennik.

„Warszawa faktycznie dysponuje pewnym instrumentarium, aby wywierać wpływ w Waszyngtonie, którego nie mają inne europejskiej państwa” – dodaje niemiecka gazeta. Cytuje eksperta Polityki Insight Marka Świerczyńskiego, który wskazuje m.in., że w Waszyngtonie docenia się to, iż Polska przeznacza bardzo dużo pieniędzy na obronność, kupując wiele sprzętu w USA.

Politycy zabiegają o względy Polonii

„Ponadto, w USA żyje od ośmiu do dziesięciu milionów Polaków albo osób polskiego pochodzenia. Wielu z nich nadal czuje się związanych ze swą ojczyzną i uzależnia swoje decyzje wyborcze od tego, czy kandydat bierze pod uwagę interesy bezpieczeństwa Polski. Trump już w czasie swojej kampanii wyborczej w 2017 roku zabiegał o względy polskiej diaspory, Polonii. Także politycy Demokratów często mają ciepłe słowa dla ‚polskich Amerykanów’. Jednym z powodów jest to, że oprócz Nowego Jorku, Polacy mieszkają głównie w tzw. swing states na Środkowym Zachodzie, gdzie czasami wystarczy kilka tysięcy głosów, aby wygrać stan w wyborach prezydenckich. Duda mógł przypomnieć o tym Trumpowi w Nowym Jorku” – spekuluje niemiecki dziennik.

„Spotkanie Dudy z Trumpem jest też sygnałem dla innych Europejczyków, że w przypadku wyborczego zwycięstwa Trumpa polska polityka może pomóc dotrzeć do republikańskiego establishmentu – niezależnie od tego, jak duży był faktycznie udział Polski w odblokowaniu pakietu pomocy dla Ukrainy” – ocenia „Welt”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Maximilian Krah to czołowy kandydat prawicowo-populistycznej AfD w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Wczoraj (23.04.) niemiecka Prokuratura Federalna poinformowała o zatrzymaniu w Dreźnie jego bliskiego współpracownika w Parlamencie Europejskim pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Chin.

Dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” (FAZ) pisze dziś (24.04.2024), że Maximilian Krah, „oprócz Rosji, szczególnie darzy sympatią Chiny i z zaangażowaniem uprawia PR po myśli Pekinu”. „To, że teraz bliski niemiecko-chiński współpracownik Kraha został aresztowany w związku z podejrzeniem o szpiegostwo, pasuje do tego obrazu. Jeżeli potwierdzą się doniesienia, że czołowy kandydat (AfD) w wyborach europejskich już od 2023 roku wiedział o tych podejrzeniach, to AfD powinna podjąć działania, zamiast grać rolę niczego nieświadomych obrońców” – pisze „FAZ”.

„Część skrajnie prawicowej partii w coraz większym stopniu staje się zagrożeniem dla bezpieczeństwa Niemiec” – dodaje gazeta.

Jak przypomina, niemiecka chadecja, SPD, Zieloni i FDP w Bundestagu już od dawna maja uzasadnione obawy, że istotne dla bezpieczeństwa informacje na przykład z komisji obrony „lądują w Moskwie za pośrednictwem donosicieli z AfD” „Byłby to sukces dla hybrydowej wojny Putina” – ocenia „FAZ”.

Dziwaczna sympatia AfD dla autokratycznych reżimów

Gazeta „Sueddeutsche Zeitung” (SZ) przypomina, że już w ubiegłym roku informowała o podejrzeniach kontrwywiadu, iż Jian G. pracuje dla chińskiego rządu. „Krah i AfD najwyraźniej się tym nie przejęli, a Jian G. pozostał pracownikiem Parlamentu Europejskiego, gdzie regularnie krążą wewnętrzne informacje o kontaktach UE z Chinami” – dodaje. „Jednocześnie Krah jest podejrzewany o otrzymywanie pieniędzy ze źródeł bliskich Kremlowi. On sam temu zaprzecza, ale pewne jest to, że udzielił wywiadów portalowi internetowemu‚Voice of Europe', organowi prorosyjskiej propagandy” – zauważa „SZ”.

Jak pisze, „Krah i inni członkowie AfD kultywują dziwaczną sympatię dla autokratycznych reżimów”. „Czy to z powodu antyamerykanizmu, zaślepienia czy też chęci prowokacji, starają się wybielać lub legitymizować reżimy w Moskwie czy Pekinie. Oczywiście ignorują to, w co i z kim się angażują. Na przykład domniemany agent Jian G. miał również przekazywać informacje o członkach chińskiej opozycji. A Krah, jako główny kandydat swojej partii w wyborach europejskich, jest obecnie postrzegany jako ktoś, kto przynajmniej przez zaniedbanie pozwolił się wykorzystać Pekinowi” – dodaje dziennik.

Jednocześnie – zauważa „SZ” – sprawa ta ma też szersze znaczenie. „Czy niemieckie podejście do Chin jest nierozważne? Kanclerz Olaf Scholz, wraz z delegacją biznesu, właśnie wrócił z podróży do Chin, a Niemcy starali się o dobre interesy z Chinami. Ale kanclerz musiał też przyznać, że w centralnych kwestiach nie może oczekiwać ustępstw. Prezydent Chin Xi Jinping nie chce przywołać do porządku imperialistycznej potęgi wojennej, jaką jest Rosja, ani zmienić nieuczciwych praktyk handlowych” – dodaje „SZ”.

Atak na demokrację

Gazeta „Westfälische Nachrichten” przypomina o niedawnych wielotysięcznych protestach przeciwko AfD na ulicach niemieckich miast. Jak pisze, „dobrze było zobaczyć” te liczne demonstracje przeciwko skrajnej prawicy. „Ale partii one nie zaszkodziły. AfD ma obecnie 18-procentowe poparcie wyborców – drugie miejsce w rankingu partii. Również inne skandale jej nie zaszkodzą. Ani proces (Bjoerna) Hoecke w związku z posługiwaniem się nazistowskim słownictwem, ani postępowanie w Muenster, w którym partia broni się przeciwko etykiecie ekstremizmu, zarzuty o korupcję wobec posłów Bystrona i Kraha, ani teraz zarzut szpiegostwa przeciwko zaufanemu współpracownikowi Kraha” – ocenia gazeta.

Jak pisze, próby tłumaczenia aktualnej siły AfD jedynie słabością koalicji rządzącej nie wystarczą. „Trzeba raczej znaleźć odpowiedź na następujące pytanie: Co dokładnie musi się stać, aby społeczeństwo w całości przekonało się, czym jest AfD? Partią niewybieralną” – ocenia dziennik „Westfälische Nachrichten”

Z kolei „Frankenpost” z Hof pisze, że w sprawie tej „chodzi o nic innego, jak wewnętrzny atak i poważne podważenie (europejskiej) demokracji”. „Krótko mówiąc: jest to czyn antydemokraty, zdrajcy. Krah, który z kolei otwarcie utrzymuje kontakty z prorosyjskim aktywistą i był już przesłuchiwany przez FBI, ponieważ podejrzewano go o

o otrzymywanie płatności od tego aktywisty, po raz kolejny wciągnięty zostaje w wir zdrady tajemnic i przestępczych machinacji. Zarówno Krah, jak i jego współpracownik nie mają czego szukać w Parlamencie Europejskim i w polityce” – ocenia „Frankenpost”.

„Leipziger Volkszeitung” pisze: „To, że AfD podoba się autorytarne podejście, można regularnie dostrzec w jej wypowiedziach na temat polityki zagranicznej, szczególnie na temat Rosji”. „Podczas gdy po części skrajnie prawicowa partia frontalnie atakuje demokratycznie wybrany rząd niemiecki, to prezydent Rosji Putin w dalekiej Moskwie może zawsze liczyć na łagodność. Zarzut szpiegostwa wobec bliskiego współpracownika czołowego kandydata AfD w wyborach europejskich pasuje do tego obrazu. Maximilian Krah nie może pozostać tym, kim jest” – dodaje gazeta z Lipska.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

– I przed tym konfliktem mieliśmy wiele kryzysów, ale nie sądziłam, że kiedykolwiek opuszczę mój kraj. Po prostu kocham to miejsce – mówi Aya El Sammani, Sudanka, urodzona w stołecznym Chartumie, która mieszka obecnie w Berlinie.

Przed ucieczką studiowała anglistykę i sztukę. W kwietniu ubiegłego roku w Chartumie wybuchły walki między rywalizującymi ze sobą klanami. W ciągu kilku tygodni ludzie zdali sobie sprawę, że muszą opuścić miasto, w którym spotykają się Biały i Błękitny Nil.

– Kiedy na przykład wychodziłam z domu na zakupy, nie było spokojnie. Ryzykowałam, że zostanę zabita lub zgwałcona. Chartum jest teraz ich miastem, nie naszym – wyjaśnia El Sammani.

Konflikt toczy się przede wszystkim między wojskiem pod wodzą generała Abdela Fattaha al-Burhana a Siłami Szybkiego Wsparcia (RSF), dowodzonymi przez byłego zastępcę Burhana, Mohammeda Hamdana Daglo, znanego jako „Hemeti”.

Po obaleniu rządu wspieranego przez kraje zachodnie, obaj generałowie przejęli władzę po wojskowym zamachu stanu w roku 2021. Miał powstać rząd cywilny, a oddziały RSF miały być zintegrowane z wojskiem. Generałowie pokłócili się jednak i walczą o kontrolę nad ogromnym, bogatym w zasoby krajem na styku Afryki Subsaharyjskiej i Bliskiego Wschodu.

Wszystko to odbywa się kosztem sudańskiej ludności cywilnej, która stoi w obliczu niszczycielskiej katastrofy humanitarnej. Ponad 6,6 miliona osób jest uchodźcami wewnątrz kraju, a kolejne dwa miliony uciekły do sąsiednich krajów – do Czadu, Sudanu Południowego i Egiptu.

Walka o przetrwanie

Każdego dnia 20 tys. osób jest zmuszonych do ucieczki. Ponad połowa z tych migrantów to niepełnoletni – szacuje Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji. W kraju załamał się system opieki medycznej – przestało funkcjonować ponad 70 procent placówek służby zdrowia, alarmowała Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) już w grudniu 2023 r. Brak środków higienicznych, eksodus personelu medycznego i wybuch chorób zakaźnych – cholery i odry – potęgują katastrofę humanitarną.

Rozkradziony dobytek

El Sammani postrzega siebie jako jedną z niewielu osób, którym się poszczęściło. Po wojnie miała ważny paszport i wizę wjazdową do Arabii Saudyjskiej, gdzie pracuje jej ojciec. Tam mieszkała prawie rok, zanim w marcu przeniosła się do Berlina w ramach programu rezydencyjnego organizacji pozarządowej Media in Cooperation and Transition.

– Jak my tu sobie tak rozmawiamy – wyjaśnia w wywiadzie dla DW – to w Sudanie całe armie żołnierzy mieszkają w moim domu, w moim pokoju, a ja nie mam dokąd wrócić. Nie mogę nawet wyjść na moją ulicę. Wszystko zostało doszczętnie zrabowanie. Każda osobista rzecz. Wejdziesz do swojego domu, a tam pewnie mebli już nie ma.

Eksodus milionów Sudańczyków

El Sammani martwi się o swoje siostry, które uciekły do nadmorskiego miasta Bur Sudan, oddalonego o 800 kilometrów. Nie mają dokumentów niezbędnych do podróży do Arabii Saudyjskiej. Dziecko jednej z sióstr nie ma paszportu. El Sammani wspomina też przyjaciółkę, która uciekła do Egiptu, ale wróciła, by opiekować się starszym ojcem. Tydzień po jej powrocie do Chartumu udało jej się do niej dodzwonić. Od tamtej pory kontakt się z nią urwał i obawia się, czy nadal żyje.

– Trudno mi pogodzić się tym, że konflikt nie zakończy się szybko – mówi. Obawia się, że świat zapomniał o Sudanie i nie ma wzmianek o sytuacji w nim w międzynarodowych mediach, zwłaszcza w ciągu ostatnich sześciu miesięcy. Reszta świata nie jest zainteresowana kryzysem w Sudanie. Od kwietnia br. w konflikcie zginęło 16 tys. osób – podaje Armed Conflict Location & Event Data Project. – A tu przecież toczą się konflikty, tu giną ludzie – mówi El Sammani.

„To nie nasza wojna”

– Staramy się uświadamiać, że ta wojna nie jest nasza – wyjaśnia sudańska aktywistka Mai Shatta z międzynarodowej sieci feministycznej Bana Group for Peace and Development.

Urodzona w Chartumie w rodzinie z Darfuru – regionu w zachodnim Sudanie, którego mieszkańcy doświadczyli szczególnej brutalności i przemocy, mieszka dziś w Niemczech – od 12 lat. Musiała uciekać z powodu swojej działalności politycznej i społecznej.

– Wiele osób myśli, że to wojna między obydwoma generałami. Ale to nie jest czysto wewnętrzny konflikt. Państwa ościenne mają interes w podsycaniu konfliktu. – [Sudan] wciągnięto w tę walkę, a my, cywile płacimy za to cenę, często najwyższą.

Kryzys w Sudanie trzeba analizować przez pryzmat złożonych sieci wpływów regionalnych i międzynarodowych. Ważnym czynnikiem zapalnym jest walka o kontrolę nad Sudanem, jego zasobami naturalnymi i przepływami finansowymi.

Końca nie widać

Pisarka Stella Gaitano pochodzi z południowego Sudanu. Od dwóch lat mieszka w niemieckim miasteczku Kamen. Jest stypendystką PEN-u dla pisarzy na uchodźstwie. Przed rokiem dołączyły do niej jej dzieci, w wieku 13 i 15 lat. Planują zostać na emigracji, gdyż – jak mówi – naprawdę nie wiadomo, gdzie i jak to wszystko się skończy.

Gdy w kwietniu ubiegłego roku po raz pierwszy doszło do krwawych zamieszek, Gaitano mieszkała w Chartumie. Do stolicy uciekła z Sudanu Południowego po prześladowaniach za krytykowanie rządu. Konflikt zmusił ją do dalszej ucieczki.

Gaitano ma ciągle dwie siostry w Sudanie. Zostały już dwukrotnie przesiedlone i obecnie mieszkają na wschodzie kraju. – Nie mogą pracować, ich mężowie zrezygnowali z pracy. Dzieci już od prawie roku nie były w szkole. W Sudanie miliony dzieci nie chodzą do szkoły – mówi DW.

W Niemczech Gaitano ukończyła swoją drugą powieść. Ubolewa, że Sudańczykom brakuje głosu, by opowiedzieć światu o swoim cierpieniu.

Rocznica wybuchu wojny

Hager Ali, politolożka z Niemieckiego Instytutu Studiów Globalnych i Przestrzennych, zgadza się z tą opinią. Mamy właśnie rocznicę wojny, a media milczą.

– Wojna w Sudanie ujawnia poważny problem z „opowiadaniem historii”. Nie można jej łatwo podsumować jako wojny dobra ze złem czy demokracji z autokracją. To ogranicza międzynarodowe zainteresowanie – powiedziała Hager w wywiadzie dla DW. Dodatkowo pokutuje błędne przekonanie, że wojna nie ma wpływu politycznego poza Sudanem i że nie jest szczególnie ważna z punktu widzenia globalnej gospodarki. Na tle innych konfliktów na świecie Sudańczycy czują się niewidzialni – mówi.

– Wyobraź sobie, że musisz opuścić dom i rodzinę, i przekonać się, że twoje cierpienie nie jest nawet traktowane priorytetowo i że nikt o nim nie pamięta. W obliczu wszystkiego innego, co dzieje się na Bliskim Wschodzie, wojna w Sudanie została po prostu zapomniana.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Wolisz lekarza czy lekarkę? W przypadku tego pytania szczególnie kobiety decydują się na leczenie przez osobę płci własnej i tłumaczą to, na przykład, na forach internetowych intuicją. Okazuje się, że jest ona niezłym doradcą. Gdyż starsze kobiety, które są leczone przez lekarkę zamiast lekarza w szpitalu,w przypadku niektórych chorób mają nieco niższy wskaźnik śmiertelności. Przynajmniej tak wynika z japońskiego badania opublikowanego w czasopiśmie medycznym „Annals of Internal Medicine”, opartego na danych ponad 700 000 pacjentów.

W swoim badaniu grupa naukowców z Uniwersytetu w Tokio analizowała informacje dotyczące pacjentek i pacjentów w wieku 65 lat i starszych, którzy zostali przyjęci do szpitala między 2016 a 2019 rokiem. Spośród ponad 458 000 pacjentek i niemal 319 000 pacjentów tej grupy około 142 000 kobiet (31,1 procent) i 97 500 mężczyzn (30,6 procent) było leczonych przez lekarki. Okazało się, że wskaźniki śmiertelności po 30 dniach od przyjęcia do szpitala były nieco niższe u kobiet leczonych przez lekarki. Ponadto kobiety te rzadziej były ponownie hospitalizowane w celu leczenia. W przypadku mężczyzn nie stwierdzono znaczących różnic niezależnie od tego czy byli leczeni przez lekarki czy lekarzy.

Niewielkie efekty

Wynik dotyczący kobiet nie dziwi Ute Seeland. Jednak lekarka, która jako pierwsza w Niemczech posiada profesurę w dziedzinie medycyny uwzględniającej płeć i prewencji oraz ambulatoryjnej praktyki na Uniwersytecie w Magdeburgu, zwraca uwagę, że opisane w badaniu efekty są stosunkowo niewielkie. Faktycznie wskaźnik śmiertelności pacjentek wynosił 8,15 procent, jeśli były one leczone przez lekarkę, w porównaniu do 8,38 procent przy leczeniu przez mężczyznę. Według badania różnica ta jest niewielka, ale klinicznie znacząca. Seeland podkreśla, że konieczne jest dokładne przyjrzenie się sytuacji. Różnice między płciami w leczeniu przez lekarzy powinny być rozpatrywane z uwzględnieniem konkretnej choroby. I tak analiza przeprowadzona w ramach badania pokazała, że z leczenia prowadzonego przez kobietę szczególnie skorzystały pacjentki z zaburzeniami układu nerwowego oraz chorobami nerek i układu moczowego.

Według profesor Seeland projekt badania nie może jednak odpowiedzieć na pytanie, dlaczego kobiety odnoszą korzyść z leczenia przez lekarzy płci żeńskiej. Badanie nie było też w stanie wyjaśnić, czy kobiety faktycznie odnoszą korzyści, czy też może odgrywają tu rolę inne powiązane czynniki.

Konkretnie badanie wymienia trzy możliwe przyczyny zaobserwowanego efektu. Po pierwsze,lekarze mogą być skłonni niedoszacować stopnia ciężkości choroby u pacjentek. Co nie tylko zgadza się z doświadczeniami, którymi kobiety od pewnego czasu dzielą się pod hasztagiem #kobietyulekarza na platformie X (dawniej Twitter), ale także z wynikami wcześniejszych badań.

Pokazały one, że lekarze płci męskiej nie oceniają właściwie poziomu bólu u swoich pacjentek, objawów związanych z układem pokarmowym i sercowo-naczyniowym oraz ryzyka udaru, co może prowadzić do opóźnionej lub niepełnej opieki medycznej.

Normą mężczyzna

W tym kontekście problemem jest to, że w wielu badaniach analizowano przeważnie mężczyzn, co może prowadzić do zabiegów i terapii medycznych, które mogą nie być optymalnie dopasowane do potrzeb kobiet. To może prowadzić do błędnej diagnozy, niewłaściwego leczenia lub nawet poważnych powikłań. Dlatego ważne jest, aby kobiety były uwzględnione w badaniach klinicznych i aby uwzględniono w medycynie także różnice płciowe. Tylko w ten sposób możemy zagwarantować, że opieka zdrowotna dla wszystkich pacjentów będzie równie efektywna.

Kobiety są często niedoreprezentowane w badaniach dotyczących chorób i leków. Ze względu na tę lukę przez długi czas nie wiedziano, że zawał serca może przebiegać inaczej u kobiet niż u mężczyzn. „A zawał serca to tylko jedna z chorób, w której zaobserwowano te różnice” – mówi Ute Seeland. Według niej wyjaśnia to również różnice we wskaźnikach śmiertelności wśród kobiet z chorobami układu nerwowego. „Demencja występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn – mając tę wiedzę, lekarki mogłby poważniej traktować takie choroby u swoich pacjentek, ponieważ konsekwencje wyższej średniej długości życia kobiet w porównaniu z mężczyznami oznaczają dłuższy okres cierpienia” – spekuluje Seeland. Ponadto leczenie pacjentów z demencją wymaga cierpliwości i czasu: „A to cechy, które stereotypowo przypisywane są kobietom” – stwierdza lekarka. Faktycznie jedną z hipotez w badaniu jest ta, że leczenie przez lekarki może prowadzić do skuteczniejszej komunikacji i większego skupienia na pacjentach.

Pasowałoby to do badania przeprowadzonego w 2014 roku w Lipsku, zgodnie z którym kobiety lekarze rozmawiają inaczej z pacjentami niż ich koledzy. W badaniu z udziałem osób cierpiących na raka stało się jasne, że są one bardziej zadowolone, gdy komunikacja jest dobra – i właśnie ta satysfakcja była większa wśród kobiet lekarzy.

Wreszcie, obecne badanie zakłada, że pacjentki są bardziej otwarte wobec lekarek, zwłaszcza jeśli chodzi o tematy wstydliwe. Według Ute Seeland jest to bardzo prawdopodobna hipoteza, która może również wyjaśniać większy sukces kobiet lekarzy w leczeniu kobiet z problemami układu moczowego: „Takie choroby dotykają delikatnych obszarów, które często nadal są tabu, zwłaszcza jeśli chodzi o nietrzymanie moczu”. Lekarki mogą być w tym przypadku bardziej uwrażliwione.

Dla autorek i autorów wyniki badań podkreślają konieczność dalszej poprawy różnorodności płciowej w zawodzie lekarza. Są to wnioski, które w pełni popiera Ute Seeland, podobnie jak postulat szerszych badań w tym obszarze, aby lepiej zrozumieć opisane różnice. Według profesor z Marburga dane na ten temat są szczególnie rzadkie w Niemczech. I jak podsumowuje: „Badanie to nie jest kamieniem milowym z punktu widzenia medycyny uwzględniającej płeć, ale jest jednym z rosnącej liczby badań na ten kompleksowy temat”.

(DPA/jar)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Planowane przez koncern Tesla zwolnienia w zakładach na całym świecie nie ominą fabryki w Gruenheide pod Berlinem. We wtorek (23.04.2024) firma poinformowała, że zlikwiduje tam 400 miejsc pracy. Aby uniknąć zwolnień grupowych Tesla planuje program dobrowolnych odejść pracowników i rozmawia na temat z radą zakładową. Szczegółów na razie nie podano.

„Słabnąca obecnie sprzedaż samochodów elektrycznych stanowi wyzwanie również dla Tesli” – oświadczyła firma w komunikacie o przyczynach planowanych redukcji. Już w zeszłym tygodniu Tesla potwierdziła, że nie przedłużyła umów z 300 pracownikami tymczasowymi w Gruenheide.

Związkowcy protestują

Aktualnie w gigafabryce w niemieckiej Brandenburgii pracuje ponad 12 tysięcy osób, w tym wielu Polaków. Na całym świecie Tesla zatrudnia ponad 140 tys. osób. Według planów szefa firmy Elona Muska prace ma stracić co dziesiąty, czyli ponad 14 tys. pracowników.

Członkowie związku zawodowego IG Metall w nowo wybranej radzie zakładowej w Tesli w Gruenheide zażądali zaprzestania cięć zatrudnienia. „Szczególnie w świetle planowanego wzrostu produkcji i planów ekspansji redukcja zatrudnienia jest błędem” – oświadczyli związkowcy w zeszłym tygodniu. I wskazali, że w wielu obszarach produkcji panuje ogromna presja na pracowników z powodu braku personelu.

(DPA, RTR/ widz)

Po sporach dotyczących planów wyburzenia willi należącej do ministra propagandy Rzeszy Josepha Goebbelsa w Wandlitz, władze Berlina chcą zezwolić na dalsze wykorzystanie i zagospodarowanie tego miejsca. Berlińskie przedsiębiorstwo zarządzające nieruchomościami BIM poinformowało w poniedziałek, 22 kwietnia, że gmina Wandlitz, na terenie której znajduje się działka nad jeziorem Bogensee, powinna ubiegać się o środki z programu wsparcia pod nazwą „Narodowe projekty rozwoju obszarów miejskich” na zagospodarowanie tego terenu. Jak informowały media, rada nadzorcza BIM podjęła tę decyzję w piątek,19 kwietnia. Teren, na którym Joseph Goebbels zbudował swoją willę, jest od 2000 roku niewykorzystany i popada w ruinę. Powiat i gmina walczą o zachowanie tego miejsca

Możliwe wyburzenie i zalesienie

Jeśli nie uda się znaleźć ekonomicznie opłacalnych rozwiązań, BIM zbada i przygotuje „możliwe kroki” w celu ponownego zalesienia obszaru lub przekazania go berlińskiemu urzędowi Berliner Forsten, zarządzającemu terenami leśnymi wokół stolicy Niemiec. Następstwem tego może być wyburzenie historycznej willi.

Teren szkoleniowy dla policji federalnej

Ponadto ustalono, że BIM spróbuje uzgodnić tymczasowe użytkowanie obiektu z jedną z instytucji na szczeblu federalnym. Liczne media informowały, że chodzi o Policję Federalną, która ewentualnie mogłaby utworzyć tam centrum szkoleniowe.

BIM nie odpowiedziała dotąd na zapytania w tej sprawie. Stwierdzono, że jeśli nie powiedzie się tymczasowe użytkowanie przez instytucję federalną, gmina Wandlitz powinna otrzymać propozycję przekazania terenu.

Szukanie pomysłu na ponowne wykorzystanie

Teren nad jeziorem Bogensee w gminie Wandlitz w Brandenburgii należy do Berlina. W piśmie do Berlińskiego Zarządu Nieruchomościami starosta powiatu Barnim Daniel Kurth oraz burmistrz Wandlitz Oliver Borchert domagali się między innymi, aby przez okres pięciu lat nie podejmowano żadnych działań ani decyzji dotyczących rozbiórki willi Goebbelsa. W tym czasie miałaby zostać opracowana koncepcja przyszłych opcji użytkowania obiektu.

Jak podkreślił starosta Kurth, w skali krajowej teren ten jest historycznie i architektonicznie wyjątkowy i należy koniecznie go chronić. Także burmistrz Borchert chce zachować to ważne miejsce pamięci. Dotychczas liczne próby sprzedania terenu nie powiodły się.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

W 1936 r. miasto Berlin podarowało Bogensee i otaczające go tereny ministrowi propagandy Rzeszy Josephowi Goebbelsowi. Po zakończeniu nazistowskiej dyktatury alianci przez krótki czas wykorzystywali to miejsce dla potrzeb szpitala wojskowego. W 1946 r. Sowieci przekazali teren Wolnej Młodzieży Niemieckiej (FDJ), która założyła tam akademię młodzieżową. W latach 50. ubiegłego wieku powstał tam nowy zespół budynków. Po zjednoczeniu Niemiec akademia FDJ została zlikwidowana.

(DPA/jar)

Gdyby wybory parlamentarne w Niemczech odbyły się w najbliższym czasie, to 22 proc. młodych ludzi w wieku od 14 do 29 lat głosowałoby na populistyczno-prawicową Alternatywę dla Niemiec (AfD) – wynika z zaprezentowanego we wtorek (23.04) badania pt. „Młodzież w Niemczech 2024”. Poparcie dla AfD w tej grupie wiekowej wzrosło ponad dwukrotnie w ciągu minionych dwóch lat; jeszcze w 2022 r. wynosiło 9 procent., zaś w ubiegłym roku – 12 procent.

Według badania, które przeprowadzono w styczniu i lutym br. na reprezentatywnej próbie 2000 osób w wieku 14-29 lat, młodzi ludzie w Niemczech są także bardziej niezadowoleni niż w poprzednich latach, przede wszystkim jeżeli chodzi o sytuację społeczno-gospodarczą.

Skutki pandemii koronawirusa

Po trudnym okresie pandemii koronawirusa, na pierwszy plan wysuwają się obecnie obawy o przyszłość związane z sytuacją gospodarczą i polityczną, na przykład z powodu inflacji, wysokich czynszów, wojen w Ukrainie i Bliskim Wschodzie czy podziałów społecznych, piszą zajmujący się badaniem młodzieży naukowcy Simon Schnetzer i Klaus Hurrelmann oraz politolog Kilian Hampel, którzy są autorami badań. „To tak, jakby pandemia koronawirusa pozostawiła po sobie osłabienie zaufania ludzi do ich zdolności radzenia sobie z przyszłością, co znajduje odzwierciedlenie w utrzymującej się głębokiej niepewności” – oceniają.

Wprawdzie nadal lekko przeważają pozytywne oceny, jeżeli chodzi o zadowolenie z własnej sytuacji finansowej, szans zawodowych, stanu zdrowia i akceptacji społecznej, jednak wszędzie widać tendencję spadkową. Już w 2022 i 2023 roku młode pokolenie było „raczej niezadowolone” z sytuacji gospodarczej i społecznej. W tym roku jednak bardzo pogorszyły się oceny sytuacji politycznej. Obawy związane ze zmianami klimatu są nieco mniejsze, rosną za to troski dotyczące inflacji, gospodarki i ubóstwa w starszym wieku.

„Wyraźne przesunięcie w prawo”

Pogorszenie nastrojów idzie w parze ze zwrotem młodych ludzi w stronę radykalnej prawicy. – Możemy mówić o wyraźnym przesunięciu w prawo wśród młodego pokolenia – powiedział Hurrelmann. – Podczas gdy partie koalicji SPD, Zielonych i FDP stale tracą poparcie, AfD ma szczególnie dużą popularność – dodał.

Według badania 18 proc. młodzieży i młodych dorosłych głosowałaby na Zielonych; w 2022 r. było to jeszcze 27 proc. Liberalna FDP spadła w sondażu z 19 proc. do 8 proc., a SPD – z 14 proc. do 12 proc.

Wzrosło z kolei poparcie młodych ludzi dla chadecji CDU/CSU – z 16 proc. w 2022 r. do 20 proc. Z kolei nowa partia Sojusz Sahry Wagenknecht ma 5 proc. Wzrósł także odsetek osób, które nie wie, na kogo chciałoby głosować w wyborach (z 19 proc. dwa lata temu do 25 proc. obecnie).

Według autorów badania na uwagę zasługuje to, że pomimo rosnącego poparcia dla AfD, większość młodych ludzi ma odmienne zdanie niż ta populistyczno-prawicowa partia w jednym z centralnych tematów: Unii Europejskiej. Tylko 13 proc. badanych zgodziło się z twierdzeniem, że „Niemcom wiodłoby się lepiej bez UE”, zaś 56 proc. zaprzeczyło tej opinii.

AfD punktuje na TikToku

W porównaniu z innym badaniem, Shell Jugendstudie z 2019 roku, bardzo zmniejszyła się gotowość młodego pokolenia do przyjęcia dużej liczby uchodźców. Wówczas za było 57 proc. badanych, zaś w tym roku – tylko 26 proc. Według autorów badań wyniki te powinny być sygnałem dla partii rządzących, by prowadząc politykę migracyjną odnosiły się także do obaw z tym związanych.

Innym sygnałem może być wynik badań dotyczący kanałów komunikacji młodego pokolenia. Ten, kto nie jest aktywny w mediach społecznościowych, nie jest zauważany przez młodych ludzi. AfD od dawna jest obecna na TikToku i ma wielu obserwujących. Dzięki temu w dużym stopniu dociera do młodzieży. Pozostałe partie powinny to nadrobić, zalecają autorzy.

Większość (57 procent) nastolatków i młodych dorosłych czerpie wiadomości o polityce z mediów społecznościowych. 92 procent regularnie korzysta z WhatsApp, Instagramu (80 procent) i YouTube (77 procent). TikTok zyskuje na znaczeniu: obecnie regularnie korzysta z niego 51 procent osób w wieku od 14 do 29 lat.

Niemiecki rząd powoli reaguje: minister zdrowia Karl Lauterbach uruchomił niedawno kanał na Tiktoku jako pierwszy niemiecki minister, podobnie postąpił kanclerz Olaf Scholz. A ostatnio pojawił się rządowy kanał na WhatsApp, który informuje o decyzjach i planach niemieckiej koalicji.

(DPA/ widz)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Rosja nieustannie bombarduje infrastrukturę cywilną Ukrainy. Celem dronów, bomb manewrujących i pocisków rosyjskich są zwłaszcza elektrownie i pozycje armii ukraińskiej. Rząd w Kijowie apeluje do zachodnich sojuszników o szybkie dostarczenie sprzętu do obrony przeciwlotnicznej. Ponawiał ten apel na spotkaniach szefów resortów spraw zagranicznych NATO dwa tygodnie temu i – w tym samym składzie – w ramach grupy G7 na Capri, na szczytach unijnych w Brukseli i ostatnio w Luksemburgu.

Potrzebne decyzje

Ukraina pilnie potrzebuje systemów obrony powietrznej średniego i krótkiego zasięgu typu Patriot bądź Iris T, by skutecznie odpierać rosyjską agresję. Na linii frontu Ukraińcom brakuje też amunicji. Reakcje zachodnich sojuszników też są niezmienne: dostarczymy sprzęt tak szybko, jak będzie to możliwe i w takim zakresie, by nie nadwątlić naszych własnych zdolności obronnych – powtarzają.

Frustracja rządu w Kijowie udziela się też unijnym urzędnikom. Także Wysoki Przedstawiciel UE ds. zagranicznych i bezpieczeństwa Josep Borrell stracił cierpliwość wobec 27 niezdecydowanych. – Nie mamy w Brukseli systemów obrony przeciwrakietowej. Patrioty muszą udostępnić bezpośrednio państwa członkowskie – wybuchnął Borrell po wideokonferencji szefów dyplomacji panstw UE i ukraińskiego ministra spraw zagranicznych Dmytro Kułeby 22 kwietnia, która zakończyła się fiaskiem. – Potrzebujemy szybkich decyzji – dodał. Także polski minister Radosław Sikorski apelował o szybkie udostepnienie Ukrainie rozmieszczonych w UE systemów obrony przeciwrakietowej.

Obrona przeciwlotniczna pilnie potrzebna

W opinii prezydenta Wołodymyra Zełenskego Ukraina potrzebuje co najmniej 24 systemy obrony przeciwrakietowej typu Patriot, by zapewnić skuteczną obronę całego terytorium. Ukraiński szef dyplomacji Kułeba wzywa do dostarczenia natychmiast choćby sześciu systemów.

Obecnie w Ukrainie rozmieszczone są trzy amerykańskie i trzy systemy Patriot niemieckiej Bundeswehry. Ukraińcy czekają na dostawę trzech kolejnych systemów broni z niemieckich zapasów.

Niemcy są jedynym krajem w Europie, który uznał, że może obejść się bez Patriotów. Inne kraje, a w tym Polska, Holandia, Hiszpania, Grecja, Rumunia i Szwecja także mają nowoczesne systemy obronne, dostarczane przez Stany Zjednoczone, ale, jak twierdzą, jest ich za mało, by się nimi dzielić.

Baerbock: Nasze zapasy są wyczerpane

Holenderska minister obrony Kajsa Ollogren tłumaczyła na spotkaniu Rady UE w Luksemburgu, że jej kraj robi wszystko, co w jego mocy i szuka sposobów, by dostarczyć jeszcze więcej broni. Jej hiszpański odpowiednik Jose Manuel Albares w rozmowie z reporterami unikał konkretnych deklaracji. – Nie możemy ujawniać publicznie naszych arsenałów broni – argumentował. Szefowa niemieckiej dyplomacji Annalena Baerbock podkreślała, że od miesięcy Niemcy szukają dodatkowego sprzętu dla Ukrainy, ale zapasy są wyczerpane.

Niemcy mają dwanaście systemów Patriot, z których w sumie cztery ma mieć wkrótce Ukraina, a resztę Niemcy potrzebują do ewentualnej samoobrony. Tym bardziej, że dwanaście systemów Niemcy mają tylko w teorii. Nie zostały one bowiem zaprojektowane tak, by mogły służyć jako kompleksowy system obrony do ochrony ludności cywilnej, ale jako mobilne jednostki samoobrony aglomeracji czy dużych jednostek wojskowych.

Oprócz Patriotów Ukraina otrzymała także cztery niemieckie systemy obronne Iris-T. To systemy nowego typu, jeszcze niewdrożone przez Bundeswehrę. Parę systemów obronnych krótkiego zasięgu NASAM dostarczyły też Norwegia, Włochy, Francja oraz USA.

Ameykańska pomoc wojskowa owartości 61 miliardów dolarów, której przekazanie zatwierdził Kongres USA, obejmuje amunicję do NASAM-ów i rakiety typu Patriot. Każdy wystrzał z Patriota kosztuje około czterech milionów dolarów. Sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg podkreślił, że ważna jest nie tylko liczba systemów obronnych, ale także zdolność do ich utrzymania i wyposażenia w amunicję.

Kolejna szansa: Ramstein

Zobowiązania co do pomocy Ukrainie mogą zapaść na kolejnym cyklicznym spotkaniu tzw. grupy z Ramstein pod koniec tego tygodnia. To forum sojuszników Ukrainy, którzy dostarczają broń i sprzęu oraz szkolą ukraińskich żołnierzy. Nie jest to grupa w ramach struktur NATO, ale działa pod przewodnictwem USA. Nazwa pochodzi od miejsca pierwszego spotkania – amerykańskiej bazy lotniczej Ramstein w Niemczech koło Heidelbergu.

Zdolności ukraińskiej obrony przeciwlotniczej do przechwytywania rosyjskich pocisków rakietowych, bomb manewrujacych i dronów z dnia na dzień się pogarszają – szacuje amerykański think tank Rand.

Pod wpływem oostatnich zmasowanych ataków, wskaźnik obrony spadł poniżej 50 procent, a nawet 80 procent zasobów energii Ukrainy zostało uszkodzonych. Brytyjscy eksperci wojskowi z Royal United Services Institute zakładają, że ukraińska armia może wystrzeliwać tylko 2000 pocisków dziennie. Rosja ma tymczasem do dyspozycji do 10000 pocisków dziennie.

Wiele wytwarzanych przez więźniów produktów, jak rajstopy damskie, silniki elektryczne i aparaty fotograficzne Praktica, trafiło na eksport i było produkowanych dla dużych odbiorców z Zachodnich Niemiec, między innymi Aldi, firm wysyłkowych Quelle i Otto oraz fabryki maszyn Scheppach – wynika z raportu przedstawionego w poniedziałek (22.04.2024) w Berlinie.

Więźniowie pracowali zazwyczaj w nieludzkich warunkach. Nie przestrzegano przepisów dotyczących ochrony pracy i dochodziło do wielu wypadków. Według raportu wielu osadzonych doznało trwałego uszczerbku na zdrowiu fizycznym i psychicznym, który do dziś nie został uznany przez odpowiednie władze.

Zleceniodawcą wstępnych badań „Praca przymusowa więźniów politycznych w zakładach karnych w NRD” był Związek Organizacji Ofiar Komunistycznych Rządów Totalitarnych (UOKG). Dwóch badaczy, pod kierownictwem historyka Jörga Baberowskiego z Katedry Nauk o Europie Wschodniej na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie, przeanalizowało między innymi protokoły, korespondencje i zamówienia dostaw. Dodatkowo przeprowadzili wywiady ze świadkami tamtych czasów. Badanie zostało sfinansowane przez pełnomocnika rządu federalnego ds. kultury i mediów, Claudię Roth (Zieloni).

Tysiące pracowników przymusowych

Według autora badań Markusa Mirschela w NRD w latach 1950 –1989 każdego roku zmuszano do pracy od 15 do 30 tysięcy więźniów, głównie w obszarach, w których robotnicy cywilni nie chcieli pracować z powodu złych warunków pracy, na przykład przy produkcji chloru w kombinacie chemicznym Bitterfeld.

Na czterech wybranych przykładach takich, jak zakłady: VEB Strumpfkombinat, Esda Thalheim i VEB Pentacon Dresden, Marcus Mirschel i współautor badań Samuel Kunze odtworzyli łańcuchy dostaw między Wschodem a Zachodem Niemiec oraz skutki zdrowotne dla dotkniętych osób.

Jak podkreślili obaj naukowcy, 120-stronicowe opracowanie jest wstępem do głównych badań. Wiele wątków na ten temat pozostaje wciąż nieznanych.

Wstępny raport o pracy przymusowej w enerdowskich wiezieniach został przedstawiony w 2014 roku przez politologa Christiana Sachse. Badanie zostało wówczas sfinansowane przez szwedzki koncern Ikea kwotą 120 000 euro. Za czasów NRD koncern zlecił między innymi produkcję swoich sof Klippan więźniom z zakładu karnego w Waldheim w Saksonii. Przewodniczący UOKG Dieter Dombrowski zaapelował do innych przedsiębiorstw, aby poszły za tym przykładem. Jak zaznaczył, tak wtedy, jak i obecnie chodzi o etykę oraz odpowiedzialność korporacyjną w łańcuchach dostaw.

(EPD/jar)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Czy pracownik polityka AfD Maximiliana Kraha przekazywał tajne informacje Chinom? Podejrzany o szpiegostwo został aresztowany w Dreźnie.

Według informacji pochodzących z kręgów bezpieczeństwa pracownik niemieckiego eurodeputowanego Maximiliana Kraha został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Chin. Niemiecka Prokuratura Generalna poinformowała we wtorek (23.04.2024) o jego aresztowaniu w Dreźnie, nie podając nazwiska Kraha.

„Szczególnie poważna sprawa”

Zdaniem prokuratury aresztowany mężczyzna miał przekazywać informacje z Parlamentu Europejskiego. Pierwszy program niemieckiej telewizji publicznej ARD i tygodnik „Die Zeit” również o tym informowały. Europoseł Maximilian Krah był niedostępny i nie chciał tego komentować.

Jak podaje niemiecka Prokuratura Generalna, wspomniany pracownik został aresztowany przez saksońską policję kryminalną w Dreźnie w poniedziałek wieczorem. Ponadto przeszukano należące do niego mieszkania. Zgodnie z oświadczeniem prokuratury jest on oskarżony o działalność agenturalną na rzecz zagranicznych służb specjalnych w szczególnie poważnej sprawie.

Obywatel Niemiec Jian G. miał być pracownikiem chińskich służb specjalnych. Od roku 2019 miał pracować dla niemieckiego posła do Parlamentu Europejskiego i, według ARD i „Die Zeit”, już wtedy pracował dla Kraha.

Prokuratura Generalna podała, że od stycznia ubiegłego roku wielokrotnie przekazywał on informacje o negocjacjach i decyzjach w Parlamencie Europejskim. Miał również szpiegować członków chińskiej opozycji w Niemczech dla chińskich służb wywiadowczych. Jeszcze dziś Jian G. ma stanąć przed sędzią śledczym Federalnego Trybunału Sprawiedliwości.

„Możliwe rozwiązanie stosunku pracy”

Biuro partii AfD oświadczyło dziś: „Doniesienia o aresztowaniu pracownika pana Kraha pod zarzutem szpiegostwa są bardzo niepokojące. Ponieważ obecnie nie mamy dalszych informacji na temat tej sprawy, musimy poczekać na dalsze dochodzenie prowadzone przez Prokuratora Generalnego”.

Jian G. jest wymieniony jako akredytowany asystent na stronie internetowej Maximiliana Kraha w Parlamencie Europejskim. Sam polityk AfD wyraził zaskoczenie aresztowaniem. Jak wyjaśnił, dowiedział się o tym rano z prasy i „nie ma dalszych informacji”.

Podkreślił ponadto, że oskarżenie o szpiegostwo na rzecz innego kraju jest poważnym zarzutem. Dodał, że „jeśli zarzuty okażą się prawdziwe, spowoduje to natychmiastowe rozwiązanie stosunku pracy”.

Faeser: Nowe zarzuty „niezwykle poważne”

Minister spraw wewnętrznych Nancy Faeser określiła nowe zarzuty szpiegostwa przeciwko pracownikowi jednego z eurodeputowanych jako „niezwykle poważne”.

– Jeśli potwierdzi się, że Parlament Europejski szpiegował dla chińskich służb wywiadowczych, będzie to atak od wewnątrz na europejską demokrację – powiedziała we wtorek w Berlinie polityk SPD.

Równie poważne jest oskarżenie o szpiegowanie chińskiej opozycji. – Każdy, kto zatrudnia takiego pracownika, również ponosi za to odpowiedzialność – zaznaczyła Nancy Faeser.

– Wszystkie powiązania i tło muszą zostać wyjaśnione. Nasze organy bezpieczeństwa, przede wszystkim Federalny Urząd Ochrony Konstytucji, znacznie wzmocniły swoje środki przeciwdziałania szpiegostwu. Chronią się przed zagrożeniami hybrydowymi ze strony Rosji, ale także przed szpiegostwem ze strony Chin. Pokazują to obecne sukcesy śledcze.

„Wierzchołek góry lodowej”

W poniedziałek w Duesseldorfie i Bad Homburg aresztowano trzy osoby podejrzane o szpiegostwo na rzecz Chin. Dwóch mężczyzn i jedna kobieta mieli pozyskiwać informacje o technologii wojskowej w Niemczech w celu przekazania ich chińskim służbom specjalnym. W momencie aresztowania podejrzani prowadzili negocjacje w sprawie projektów badawczych, które mogłyby być szczególnie przydatne dla zwiększenia zdolności bojowej chińskiej marynarki wojennej.

Pekin tymczasem odrzucił oskarżenia Niemiec o szpiegostwo. „Wzywamy stronę niemiecką, by nie wykorzystywała oskarżeń o szpiegostwo do politycznej manipulacji wizerunkiem Chin i ich zniesławiania” – brzmi oświadczenie przekazane państwowej agencji prasowej Xinhua przez chińską ambasadę w Berlinie.

Aresztowanie trzech Niemców pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Chin to tylko „wierzchołek góry lodowej”, jak stwierdził ekspert CDU ds. bezpieczeństwa Roderich Kiesewetter. W rozmowie z dziennikiem „Handelsblatt” wyraził obawę, że istnieje więcej takich niewykrytych przypadków: „Podobnie jak Rosja, również Chiny utrzymują prawdziwą sieć w polityce, gospodarce i nauce, gdzie znajdują ludzi i firmy, które stają się narzędziami chińskich operacji wpływu i wojny hybrydowej”. Jego zdaniem te trzy aresztowania są „tylko początkiem i małym sukcesem śledczym dla władz, a takich przypadków będzie znacznie więcej”.

Roderich Kiesewetter, który jako poseł do Bundestagu jest również wiceprzewodniczącym Parlamentarnej Komisji Kontroli, która monitoruje służby wywiadowcze, powiedział sieci redakcji Redaktionsnetzwerk Deutschland: „Niemcy są słabo przygotowane do obrony przeciwko atakom hybrydowym, także tym prowadzonym przez organizacje wywiadowcze, i łatwo jest zadać im cios. Chiny mają zatem dość łatwe zadanie w Niemczech”.

(AFP, DPA/jak)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

„No migration, no gender, no war!” – wykrzykiwał kilka dni temu premier Węgier Viktor Orban, chcąc, aby jego parole zrozumiała także Bruksela. Niemiecki dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” („FAZ”) pisze we wtorek (23.04.2024) o „sojuszu”, jaki tworzą Polska, Węgry i Słowacja przeciwko paktowi migracyjnemu.

Nowe przepisy uchwalone przez Parlament Europejski będą w poniedziałek, 29 kwietnia, przedmiotem obrad Rady Unii Europejskiej.

Zaskoczył opór Warszawy

Sojusz można nazwać „Wyszehrad minus jeden”, bo z Grupy Wyszehradzkiej nie ma w nim Czech. To, że w grupie przeciwników paktu migracyjnego znajdą się Węgry, było do przewidzenia, natomiast „mniej przewidywalny był opór Warszawy” – pisze „FAZ”. Dziennik wyjaśnia, że takie samo stanowisko jak Węgry reprezentował poprzedni rząd Polski – rząd PiS – teraz jednak również „liberalny chrześcijański demokrata” Tusk zapewnił, że będzie „bronił Polski przeciwko mechanizmowi relokacji”.

Podobnie premier Słowacji Robert Fico opisuje środki, które obejmują przyjęcie uchodźców lub alternatywnie zapewnienie pomocy dla krajów najbardziej dotkniętych nielegalną migracją na zewnętrznych granicach, jako „dyktat”. I zapowiedział, że jego koalicja najprawdopodobniej nie uchwali odpowiednich przepisów krajowych – wyjaśnia dziennik.

„Wyszehrad minus jeden”

Z Grupy Wyszehradzkiej brakuje w antymigracyjnym sojuszu tylko Czech, choć rząd Petra Fiali jest pod silną presją, a opozycja wygraża, że jeśli rząd poprze pakt, będzie to „największa zdrada” w najnowszej historii Czech – czytamy.

„FAZ” przypomina, że Węgry i Polska już w czerwcu 2023 roku głosowały przeciwko reformie azylowej, ale wtedy w Warszawie był jeszcze narodowo-konserwatywny rząd PiS. „Dyplomaci w Brukseli mieli nadzieję, że Tusk zmieni kurs”.

Zgoda Polski, Węgier i Słowacji nie jest jednak niezbędna do uzyskania kwalifikowanej większości w ostatecznym głosowaniu w Radzie UE – zauważa niemiecki dziennik.

Grożą wysokie kary

Po przyjęciu paktu migracyjnego kraje UE mają dwa lata na wdrożenie reformy. Na przykład Węgry muszą stworzyć 8,5 tys. miejsc dla migrantów, którzy nielegalnie przyjechali do UE. Nie będzie obowiązku przyjmowania migrantów z innych krajów na zewnętrznej granicy Unii, nawet w przypadku kryzysowego przeciążenia ich systemów azylowych. Możliwa jednak będzie inna forma solidarności – 20 tys. euro za jednego imigranta, którego miałby przyjąć dany kraj, albo inna forma pomocy materialnej czy finansowej – wyjaśnia „FAZ”.

Państwa członkowskie, które nie wdrożą reformy, muszą być przygotowane na postępowanie z tytułu naruszenia traktatów. Wówczas Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może nałożyć wysokie kary pieniężne. Środki te Komisja Europejska może potrącić z unijnych wypłat dla danego kraju – pisze „FAZ”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Dwunastopunktowy dokument FDP, który liberałowie przedstawili przed zaplanowanym w nadchodzący weekend konwentem partii, wywołuje dyskusje w koalicji sygnalizacji świetlnej. Największe kontrowersje budzą zakusy FDP, aby zlikwidować tzw. emeryturę od 63 roku życia, wdrożyć bardziej rygorystyczne kary dla osób odmawiających notorycznie podjęcia pracy, a pobierających zasiłek obywatelski, oraz ograniczyć środki na cele socjalne.

Według „Frankfurter Allgemeine Zeitung”: „Postulaty przyspieszenia transformacji gospodarczej nie są żadnym 'aktem rozwodowym' dla koalicji SPD, Zielonych i FDP, tylko dlatego, że tak uważa lider CSU Markus Söder. To wyraźny sygnał zarówno dla wyborców, jak i partnerów koalicyjnych, że musi się coś zmienić – nie tylko dla FDP, ale także dla kraju. To nie jest szczególnie socjaldemokratyczne, gdy dostaje się tyle samo lub nawet więcej za nicnierobienie niż za ciężką pracę. To nie jest ekologiczne, gdy Niemcy idą na dno. Niekoniecznie są to czerwone linie, na które wskazuje FDP. Jest to sygnał alarmowy. Jeśli rząd koalicyjny tego nie słyszy, to najpóźniej wyborcy o tym przypomną”.

„FDP przekroczyła Rubikon: po dwunastopunktowym planie wychodzenia z kryzysu gospodarczego już nie ma dla liberałów drogi powrotu. Każde z żądań byłoby wystarczającym powodem do zerwania koalicji, gdyż nie do przezwyciężenia są różnice w poglądach z Zielonymi i SPD” – stwierdza „Münchner Merkur”. I pisze dalej: „Ale najmniejszy partner koalicyjny nie kończy na tym. Dwunastopunktowy dokument Christiana Lindnera (minister finansów) dokumentuje nic innego jak utratę podstaw modelu biznesowego koalicji rządowej, malując obraz chwiejącego się państwa przemysłowego. Jest to wyzwanie dla kanclerza, który od miesięcy podróżuje po kraju z zupełnie innym przesłaniem: Niemcy mają się dobrze, a każdy, kto twierdzi inaczej, po prostu szkodzi krajowi. Nie ma tu miejsca na kompromis, który pozwoliłby wszystkim zachować twarz”.

W ocenie „Rhein -Neckar-Zeitung”: „Za szorstkim zachowaniem kryją się również uzasadnione obawy. FDP będzie miała trudności w tym i następnym roku z przekroczeniem pięcioprocentowego progu wyborczego. To wynika z tego, że partia staje się coraz bardziej zbędna. „Gotowa do wojny”? Być może. Ale jej kompetencji gospodarczych, z których zawsze była taka dumna, nie da się zauważyć w obecnej koalicji rządowej. Kraj tonie w kryzysie, zaniedbywany brakiem reform. SPD, Zieloni i liberałowie rozdają lub bronią świadczeń: od wysokiego zasiłku obywatelskiego po emeryturę w wieku 63 lat. Jasne, że to nie działa. I logiczne jest to, że liberałowie się dystansują. To nie zniszczy koalicji, ale sprawia, że staje się trochę bardziej niekomfortowa. W końcu musi przetrwać jeszcze tylko półtora roku”.

Z kolei „Rhein – Zeitung” z Koblencji podkreśla, że Christian Lindner musi zapobiec temu, aby jego partia nie wyleciała z parlamentu w kolejnych wyborach do Bundestagu. I wskazuje, że „Scholz musi stawić czoła coraz bardziej zirytowanej SPD, która zastanawia się przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, czy bonus kanclerski u wyborców nie został już całkowicie wykorzystany i jaką rolę w tym odgrywa Olaf Scholz osobiście. A u Zielonych nadal otwarta jest kwestia właściwego centrum władzy; wicekanclerz Robert Habeck musi przede wszystkim ugruntować swój autorytet we własnych szeregach. Postrzeganie najnowszego dokumentu FDP jako 'świadectwa rozwodu', na co już powołał się lider CSU Markus Söder, jest przesadą. Jednak mówienie o skonfliktowanym partnerstwie na pewno nie jest błędem”.

Natomiast „Kölner Stadt-Anzeiger” konstatuje: „Od miesięcy spekuluje się, że przewodniczący FDP Christian Lindner opuści koalicję. I on sam tego nie dementuje. To w czasach najtrudniejszego kryzysu międzynarodowego jest właściwie nieodpowiedzialne. Kanclerz z kolei nie ma na tyle siły, aby przywrócić swojego ministra finansów ponownie do swojego zespołu. Ponure perspektywy”.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

W sobotę (20.04.2024) Recep Tayyip Erdogan po raz kolejny spotkał się z przywódcą militarno-islamistycznej organizacji terrorystycznej Hamas Ismailem Haniją. Prezydent Turcji wezwał Palestyńczyków do zjednoczenia się i opowiedział się za zawieszeniem broni w Strefie Gazy. Według tureckiego nadawcy TRT spotkanie odbyło się w Stambule.

„Grupa oporu” kontra „państwo terrorystyczne”

Turcja, która jest członkiem NATO, od lat utrzymuje kontakty z palestyńskimi bojownikami islamistycznymi. Według konserwatywnego amerykańskiego think tanku Fundacja Obrony Demokracji (FDD) Hamas otrzymuje od Turcji wsparcie nie tylko polityczne, lecz także finansowe i materialne.

Hamas kontroluje Strefę Gazy i tamtejsze struktury administracyjne od 2007 roku. Przez około 40 państw uznawany jest za organizację terrorystyczną. Należą do nich Izrael, państwa UE, USA i większość krajów NATO, ale nie Turcja.

Prezydent Erdogan potępił zakrojony na szeroką skalę atak terrorystyczny na Izrael z 7 października ubiegłego roku, podczas którego terroryści Hamasu zamordowali około 1200 osób i uprowadzili 240 zakładników do Strefy Gazy. Jednocześnie określił organizację jako „grupę oporu”. Zaś sprzymierzony z NATO Izrael wielokrotnie nazywał „państwem terrorystycznym”.

Przywódcy Hamasu z tureckimi paszportami

Kontakty polityczne między Hamasem a Turcją są obecnie szczególnie intensywne. Kilka dni przed wizytą u Erdogana Hanija spotkał się w Katarze z tureckim ministrem spraw zagranicznych Hakanem Fidanem. Związki Palestyńczyków z turecką partią rządzącą AKP, narodowo-konserwatywną Partią Sprawiedliwości i Rozwoju, sięgają ponad dekady. Na początku 2012 roku Erdogan, ówczesny premier Turcji, zaprosił do Turcji Ismaila Haniję, przywódcę Hamasu, który w wyborach do Palestyńskiej Rady Legislacyjnej (parlament Autonomii Palestyńskiej) w 2006 roku został wyłoniony na premiera.

Turcja jest obecnie uważana za kraj udzielający liderom Hamasu bezpiecznego schronienia. W ostatnich latach tureckie obywatelstwo otrzymał nie tylko Hanija, lecz także inni szefowie Hamasu, a wśród nich zastępca Haniji, Saleh al-Aruri, który zginął w wyniku ataku izraelskiego drona na biuro Hamasu na przedmieściach Bejrutu na początku 2024 roku.

Pomoc finansowa z Turcji

Istnieje również wiele dowodów na to, że Turcja odgrywa ważną rolę w finansowaniu Hamasu. Według różnych badań organizacja posiada konta w tureckich bankach, za pośrednictwem których na rzecz islamistów wpływają m.in. datki od zwolenników z krajów UE.

Według doniesień tureckich mediów w 2012 roku rząd Erdogana przekazał bojownikom islamistycznym w Strefie Gazy około 300 mln dolarów. O zbieranie datków na rzecz Hamasu podejrzewane są także tureckie organizacje pozarządowe. Znane są również firmy, mające siedzibę w Turcji, które przypisuje się Hamasowi i na które zostały nałożone sankcje Departamentu Skarbu Stanów Zjednoczonych za wspieranie terroryzmu.

To samo dotyczy Jihada Yaghmoura, przedstawiciela Hamasu w Turcji, który zbierał pieniądze na rzecz tego terrorystycznego ugrupowania. Jak uznał amerykański sąd okręgowy, Yaghmour sfinansował atak terrorystyczny Hamasu na Zachodnim Brzegu Jordanu w 2015 roku, w wyniku którego zginęło dwóch Izraelczyków posiadających obywatelstwo amerykańskie. Wkrótce po ataku terrorystycznym 7 października 2023 roku Departament Skarbu USA umieścił na swojej liście sankcji kolejnych czterech podejrzanych o wspieranie terroryzmu zwolenników Hamasu, którzy przebywają w Turcji.

Plany Erdogana wobec Hamasu

Od jakiegoś czasu Erdogan próbuje pośredniczyć między skłóconymi palestyńskimi obozami politycznymi: islamistycznym Hamasem a świeckim Al-Fatahem, z którego wywodzi się prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmoud Abbas i który kontroluje Zachodni Brzeg.

Żyjący na wygnaniu turecki dziennikarz Fehim Tastekinem powiedział w wywiadzie udzielonym niemieckiej telewizji ZDF, że Erdogan chce tonować Hamas, by móc doprowadzić go do rozmów z Al-Fatahem, a tym samym zapewnić mu akceptację na arenie międzynarodowej.

– Jeśli Turcji uda się przekształcić Hamas, będzie to również oznaczało, że zdystansuje się on wobec Iranu – wyjaśnił Fehim Tastekin. Jego zdaniem celem Erdogana może być ograniczenie wpływów Iranu w regionie i poza nim oraz wzmocnienie wpływów Turcji.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Lekarze zaangażowani w mordowanie osób niepełnosprawnych w czasach narodowego socjalizmu, po zakończeniu wojny testowali leki na młodych pacjentach chorych na gruźlicę. Miało to miejsce w Hesji, w sanatorium dziecięcym Mammolshöhe. Badanie zlecone przez Krajowe Stowarzyszenie Opieki Społecznej w Kassel potwierdziło zarzuty wobec byłego dyrektora placówki Wernera Catela.

Za jego zgodą sanatorium dla dzieci położone w pobliżu miasta Königstein im Taunus testowało w 1947 roku niezatwierdzony jeszcze preparat na tuberkulozę. Próby, prowadzone bez zgody rodziców, doprowadziły w co najmniej czterech przypadkach do śmierci małych pacjentów.

Kluczowa rola w eutanazji

„Przypadek ten jest przykładem tego, do czego może prowadzić po 1945 roku brak krytycznej analizy roli medycyny w państwie narodowo-socjalistycznym” – brzmi wniosek historyków, którzy zajmowali się sprawą. Według raportu, w czasach Trzeciej Rzeszy, Werner Catel miał jako dyrektor kliniki uniwersyteckiej w Lipsku i ekspert „Komisji Rzeszy do naukowej ewidencji chorób dziedzicznych” odegrać kluczową rolę w morderstwach eutanazyjnych dokonywanych przez nazistów.

Werner Catel został po zakończeniu wojny zdymisjonowany przez sowieckie władze okupacyjne, a następnie uciekł na Zachód. Po tym jak w 1947 roku objął kierownictwo sanatorium w Mammolshöhe sprowadził tam dwóch innych lekarzy z Lipska, którzy byli wcześniej zaangażowani w morderstwa dzieci.

Badania wykazały, że kwestia personelu już pod koniec lat lat 40. wywołała w Hesji kontrowersje. Nominacja Catela na szefa katedry pediatrii na Uniwersytecie w Marburgu nie powiodła się właśnie z powodu jego działalności w czasach nazistowskich. Dochodzenie prowadzone w sprawie zgonów w sanatorium pediatrycznym w pobliżu Königstein im Taunus nic jednak nie dało. Wydarzenia te, w kontekście „ukrywania, zaprzeczania, trywializowania, zniekształcania i przekręcania faktów historycznych, doprowadziły do reinterpretacji i ponownej oceny biografii Catela” – stwierdzili historycy.

Uniknął kary

Osoby odpowiedzialne wówczas w heskim Ministerstwie Spraw Wewnętrznych nie zajęły się kwestią rażących naruszeń prawa i etyki zawodowej. Zamiast tego, w odniesieniu do serii przeprowadzonych eksperymentów, podkreślano zasługi Catela dla badań nad gruźlicą.

Werner Catel prowadził sanatorium przeciwgruźlicze w Hesji do 1954 roku, następnie objął profesurę na Uniwersytecie Christiana Albrechta w Kilonii. Nawet po przejściu na wcześniejszą emeryturę, w wywiadzie z lat sześćdziesiątych, opowiadał się za mordowaniem upośledzonych umysłowo dzieci. Jak mówił, „uwolnienie tych idiotycznych dzieci od ich nieszczęścia” byłoby bardziej humanitarnie.

(EPD/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Falko Goerres zatrzymuje rower, wyciąga z kieszeni telefon komórkowy i robi zdjęcie samochodu dostawczego, który jest częściowo zaparkowany na ścieżce rowerowej na ruchliwej ulicy Mainzer Landstraße w dzielnicy bankowej Frankfurtu. Później, już w domu, dołączy je do e-maila, w którym poinformuje władze o postępowaniu niesfornego kierowcy.

Samozwańczy stróże porządku

Ów „porządkowy z powołania” wysyła takie donosy niemal codziennie, około 70 miesięcznie. Jego motyw: chce, aby on i inni mogli bezpiecznie jeździć na rowerze. Nie jest to możliwe – wyjaśnia ten 42-latek – jeśli kierowcy samochodów blokują ścieżki rowerowe.

Inni mieszkańcy Frankfurtu nad Menem mają takie samo podejście jak on, a liczba wysłanych przez nich donosów na kierowców każdego miesiąca idzie w tysiące. Jest to zjawisko ogólnokrajowe z tendencją wzrostową, o czym poinformowały liczne władze lokalne w odpowiedzi na ankietę Niemieckiej Agencji Prasowej.

Wiele miast w Nadrenii Północnej-Westfalii odnotowuje rosnącą liczbę donosów na kierowców parkujących samochody w niedozwolonych miejscach. W Wuppertalu i Bochum już teraz jest ona wyższa niż w latach poprzednich. W Bielefeld zauważono, że ponad połowa takich donosów pochodzi od jednej osoby.

Kilka dużych miast w Badenii-Wirtembergii również odnotowuje wzrost liczby zgłoszeń tego typu. Władze Fryburga Bryzgowijskiego podały, że do czterdziestu osób stale zajmuje się ich wysyłaniem, a wśród nich około dziesięciu tworzy „twardy rdzeń” grupy samozwańczych stróżów porządku, bardzo intensywnie i prawie codziennie zgłaszając nieprawidłowo zaparkowane pojazdy.

Lawinowy wzrost liczby zgłoszeń

Pewien młody mężczyzna, który nazywa siebie „głównym funkcjonariuszem ds. powiadomień”, trafił na pierwsze strony gazet w całych Niemczech za masowe zgłaszanie przypadków nieprawidłowego parkowania samochodów. Wydaje się, że szum wokół niego odnosi pewien skutek.

Według doniesień z Erfurtu liczba takich zgłoszeń od obywateli wzrosła ostatnio trzykrotnie. W marcu otrzymano 848 zgłoszeń, w porównaniu do średnio 261 w każdym z poprzednich pięciu miesięcy. Władze miasta podają, że większość zgłoszeń w marcu pochodzi od dwóch osób: 360 zgłoszeń otrzymano od jednej z nich, a 216 od drugiej. Jak przy okazji podkreślono, władze Erfurtu podchodzą neutralnie do obywatelskich donosów.

Policja bez zachwytu

Berlińska policja wypowiada się o nich w bardziej krytycznym tonie, twierdząc, że jest to „dodatkowa praca dla urzędu zajmującego się wystawianiem mandatów”. Z drugiej strony działania obywateli na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa na drogach należy przyjąć z zadowoleniem. Przychodzące zgłoszenia też trzeba dokładnie zbadać.

„Często brakuje im wiedzy fachowej i wymaganego poziomu obiektywizmu” – twierdzi biuro prasowe stołecznej policji. Napływające informacje powinny być również kompletne, aby mogły zostać przetworzone: „Doniesienia od obywateli oznaczają zatem znaczną ilość dodatkowej pracy dla organów uprawnionych do nakładania kar”.

Berlińska policja powołuje się na orzeczenie Wyższego Sądu Administracyjnego Dolnej Saksonii z września 2013 roku, zgodnie z którym nie ma roszczenia o rozpatrzenie sprawy, jeśli osoby prywatne działają jako samozwańczy pomocnicy śledczych. Tymczasem w roku ubiegłym w Berlinie do odpowiedniej mailowej skrzynki pocztowej wpłynęło 34 400 donosów od osób prywatnych, w porównaniu do około 31 700 w 2022 roku.

Falko Goerres z Frankfurtu zaprzecza, by dążył do uzyskania jak największej liczby zgłoszonych „przestępców parkingowych”. Nie poluje na nich, tylko zgłasza tych, których zauważa na swoich codziennych trasach rowerowych przez miasto. Nie spodziewa się też żadnych osobistych korzyści ze swojego działania. – Nie uważam siebie za pomocnika policji, chcę tylko, aby ja i inni mogli bezpiecznie dostać się rowerem z punktu A do punktu B – mówi.

Brak mocy przerobowych

We Frankfurcie nad Menem w ubiegłym roku otrzymano 54 500 prywatnych donosów o tak zaparkowanych pojazdach, o 200 mniej niż w roku 2022 i o 15 400 więcej niż w 2021 roku. Frankfurcki urząd ds. porządku i bezpieczeństwa publicznego stwierdził w odpowiedzi na zapytanie, że w takich zgłoszeniach nie widzi znamion donosu. Choćby z tego powodu, że osoba składająca takie doniesienie nie czerpie z tego żadnych korzyści.

Falko Goerres korzysta z narzędzi internetowych, takich jak weg.li, za pomocą którego można wysyłać zdjęcia nieprawidłowo zaparkowanych pojazdów do odpowiednich władz. Kilka tygodni temu Frankfurt uruchomił również własny portal internetowy, aby przyspieszyć ten proces, ponieważ w przeszłości wiele prywatnych zgłoszeń pozostawało nieprzetworzonych z powodu braku odpowiednich mocy przerobowych.

Wskaźnik ich przetwarzania w czwartym kwartale 2023 roku wyniósł tylko około 40 procent. Tymczasem zgłoszenia otrzymane teraz za pośrednictwem nowego portalu internetowego są przetwarzane w 100 procentach. Falko Goerres jest honorowym radnym miasta z ramienia partii Die Partei. Ma nadzieję, że jego konsekwentne podejście wobec kierowców ignorujących zasady właściwego parkowania w końcu przyniesie widoczne efekty.

Brak zrozumienia ze strony kierowców

Nieprawidłowo zaparkowane samochody stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa pieszych, ponieważ ich widok na ruch drogowy jest wtedy ograniczony, ale ten sam problem mają rowerzyści.z

Na drodze między wieżowcami Falko Goerres wskazuje na rowerzystów, którzy muszą włączyć się do gęstego ruchu, aby ominąć samochód dostawczy zaparkowany na ścieżce rowerowej. Gdy ów „stróż porządku” przybył na miejsce, kierowca nadal rozładowywał towar i wnosił go do budynku. Nie odstraszyło go, że jego pojazd został sfotografowany. Tymczasem obok ścieżki rowerowej znajdowały się dwa wolne miejsca parkingowe. W końcu kierowca uporał się z rozładunkiem, usiadł za kierownicą i odjechał, pokazując Goerresowi środkowy palec. Prawie spowodował przy tym wypadek, ponieważ nie zauważył rowerzysty po swojej lewej stronie.

– Nigdy jeszcze nie widziałem, żeby ktoś okazał zrozumienie dla mojej postawy – mówi Falko Goerres. Wręcz przeciwnie, często na niego krzyczano i grożono mu przemocą fizyczną. Tym razem też doniesie na kierowcę dostawczaka za „parkowanie na ścieżce rowerowej z utrudnianiem ruchu”, za co grozi mandat w wysokości 70 euro.

(DPA/jak)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na Facebooku! >>

Jak podała w niedzielę (21.04.2024) wieczorem austriacka policja, dwie siostry wraz z partnerami w wieku 24 –31 lat, pochodzące z okolic Plattling w powiecie Deggendorf w Bawarii, udały się 20 kwietnia do austriackiego Braunau. Chciały odwiedzić dom rodzinny Adolfa Hitlera i złożyć białe róże w miejscu narodzin przywódcy Trzeciej Rzeszy.

Uwagę patrolu policji zwróciła uwagę jedna z dwóch kobiet, która heilowała. Jak poinformowała austriacki portal „meinbezirk”, 26-latka przyznała się później do tego czynu. Ale podczas przesłuchania twierdziła, że heilowała wyłącznie dla żartu. Jednak policja znalazła na jej telefonie komórkowym zapis czatu z pozostałymi czterema zaangażowanymi osobami, w którym wysyłano wiadomości i zdjęcia związane z narodowym socjalizmem. Wszystkie cztery osoby usłyszały zarzuty rozpowszechniania treści zabronionych przez antynazistowskie ustawodawstwo.

Każdego roku około dnia urodzin Hitlera funkcjonariusze częściej patrolują okolice domu, w którym się urodził. W październiku rozpoczęto przebudowę budynku, by uniemożliwić neonazistom odwiedzanie tego obiektu jako miejsca pielgrzymek. W przyszłości w będącym własnością państwa budynku znajdzie się posterunek policji i miejsce szkoleń z zakresu praw człowieka.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

60 kilogramów głęboko mrożonego mięsa do kebabu – taki ładunek prawdopodobnie jeszcze nigdy nie znalazł się na pokładzie niemieckiego samolotu prezydenckiego. Mięsny podarunek zabrał ze sobą w podróż do Turcji Frank-Walter Steinmeier.

Oprócz mięsa prezydent RFN zabrał ze sobą Arifa Kelesa, właściciela budki z kebabem w Berlinie. Keles jest trzecim pokoleniem w tureckiej rodzinie, które sprzedaje kebab w stolicy Niemiec. Steinmeier zabrał sprzedawcę kebabu jako przykład udanej tureckiej imigracji do Niemiec.

Zaskakująca propozycja

„Zadzwonił do mnie ktoś z Biura Prezydenta, chciał wpaść na kawę i powiedział mi o pomyśle zabrania mnie z wizytą państwową. Pomyślałem: co za zaszczyt!” – powiedział Keles magazynowi „Stern” przed rozpoczęciem podróży. Po wylądowaniu w Stambule gastronom udał się do rezydencji niemieckiego ambasadora, gdzie wieczorem miał zaserwować swój kebab gościom na przyjęciu. Keles jest dobrze znany w Berlinie – jego kebab odwiedzili m.in. zawodnicy niemieckiej reprezentacji w piłce nożnej.

Arif Keles oprócz mięsa przywiózł także sosy. W Turcji kebaby są spożywane często z ryżem, a sosy, z którymi mięso podaje się w Berlinie, nie są dostępne. Turecki portal internetowy nazwał nietypowy prezent Steinmeiera „kebabową dyplomacją”.

Politycy tureckiego pochodzenia

Wśród pozostałych osób, które prezydent Niemiec zabrał na pokład samolotu, jest Belit Onay, syn tureckich imigrantów, od 2019 r. burmistrz Hanoweru z ramienia Partii Zielonych. Do Turcji prezydenckim samolotem poleciał także aktor Adnan Maral. Urodzony we wschodniej Anatolii, w wieku dwóch lat przybył do Niemiec i dorastał we Frankfurcie nad Menem. Stał się sławny dzięki serialowi „Turecki dla początkujących”. Do Turcji zaproszona została również Aydan Özoguz (SPD), wiceprzewodnicząca Bundestagu, której rodzice przybyli ze Stambułu na początku lat 60. i osiedlili się w Hamburgu jako kupcy.

(dpa/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Europa nie jest wyjątkiem, jeśli chodzi o skutki zmian klimatycznych; szybko staje się to jasne, gdy spojrzymy na informacje zebrane przez unijny program obserwacji Ziemi Copernicus (Climate Change Service) i Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) w ich najnowszym raporcie. Wszystkie trzy najcieplejsze lata w Europie odnotowano od 2020 roku, a dziesięć najcieplejszych – od roku 2007.

Rok 2023 również pobił kolejne negatywne rekordy: wraz z 2020 był najcieplejszym rokiem w Europie, o około jeden stopień powyżej okresu referencyjnego 1991–2020. Ogólnie rzecz biorąc, 2023 był rokiem złożonym i wielowarstwowym pod względem zagrożeń klimatycznych w Europie, jak podsumowuje wyniki dyrektor programu Copernicus Carlo Buontempo: „W 2023 roku Europa doświadczyła największych pożarów, jakie kiedykolwiek zarejestrowano, jednego z najbardziej ulewnych lat, poważnych morskich fal upałów i niszczycielskich powodzi”.

Prawie 11 mld euro strat przez powodzie

Ogółem w 2023 roku w Europie zanotowano o około siedem procent więcej opadów niż zwykle. Jedna trzecia rzek wylała, a niektóre nawet katastrofalnie.

Według wstępnych szacunków EM-DAT, międzynarodowej bazy danych dotyczących katastrof, powodzie w Europie dotknęły około 1,6 mln ludzi, a co najmniej 40 osób straciło w nich życie. 63 osoby zginęły w wyniku burz, a 44 w pożarach lasów. 13,4 mld euro – tyle szkód spowodowały w Europie zdarzenia pogodowe i klimatyczne, z czego ponad 80 proc. stanowią powodzie.

„Kryzys klimatyczny to największe wyzwanie stojące przed naszym pokoleniem. Koszt działań klimatycznych może wydawać się wysoki, jednak koszty bierności są znacznie wyższe” – powiedziała Celeste Saulo, sekretarz generalna WMO.

Coraz więcej dni z ekstremalnymi upałami

Zdaniem naukowców szkodliwe skutki zdrowotne ekstremalnych zjawisk pogodowych i klimatycznych w Europie również się nasilają. W ciągu ostatnich 20 lat liczba osób, które zmarły na skutek upałów, wzrosła o około 30 proc. W całej Europie rośnie liczba dni ekstremalnie upalnych, a rok 2023 był pod tym względem rekordowy.

W szczytowym momencie lipcowej fali upałów 41 proc. południowej Europy doświadczyło poważnych, bardzo dotkliwych czy też ekstremalnych upałów, a wiele osób doznało stresu cieplnego. Termin ten opisuje wpływ, jaki wysokie temperatury w połączeniu z innymi czynnikami, takimi jak wilgotność powietrza i prędkość wiatru, promieniowanie słoneczne i cieplne, wywierają na organizm ludzki.

Bagatelizowane ryzyko stresu cieplnego

Długotrwały stres cieplny może pogorszyć istniejące problemy zdrowotne. Zwiększa także ryzyko wyczerpania i udaru cieplnego, zwłaszcza u małych dzieci, osób starszych i osób przewlekle chorujących.

Niemniej jednak według autorów raportu nie tylko społeczna świadomość ryzyka, jakie niosą dla zdrowia zmiany klimatyczne, jest niedostatecznie wysoka. Często także świadczący opiekę zdrowotną nie podchodzą do problemu z należytą powagą.

Topnienie lodu w Alpach i płonące lasy

Fala ubiegłorocznych upałów nie pozostała bez wpływu na europejskie lodowce. Wszystkie straciły pokaźne masy lodu, a wśród nich szczególnie dotknięte zostały lodowce alpejskie. Zwłaszcza że zimą spadło tam bardzo mało śniegu. Według raportu programu Copernicus w ciągu ostatnich dwóch lat lodowce alpejskie straciły łącznie około 10 proc. swojej objętości.

Ciepło, śnieg i susza są ze sobą ściśle powiązane. I tak na przykład ze względu na niską pokrywę śnieżną ilość wody w alpejskiej rzece Po przez cały rok utrzymywała się poniżej średniej. Tej wody brakowało wówczas w północnych Włoszech, gdzie już panowała susza.

Upały i susza to także przyczyny pożarów lasów, które dotknęły duże części Europy w 2023 roku. W ciągu jednego roku spłonął obszar wielkości Londynu, Paryża i Berlina razem wziętych. Największy pożar lasu, jaki kiedykolwiek zarejestrowano w UE, miał miejsce w Grecji: objął obszar dwukrotnie większy niż Ateny.

Dlaczego Europa tak bardzo się ociepla?

Europa jest kontynentem, który ociepla się w największym tempie, a temperatury rosną tu około dwukrotnie szybciej niż średnia światowa. Według zastępczyni dyrektora Copernicusa Samanthy Burgess wynika to częściowo ze stosunkowej bliskości Europy i Arktyki, która ociepla się około cztery razy szybciej niż pozostałe części świata.

Według Burgess poprawa jakości powietrza w Europie spowodowała, że znajduje się w nim mniej cząstek odbijających światło słoneczne i przyczyniających się do chłodzenia.

Rekordowa energia odnawialna

Na koniec pozytywna wiadomość: nigdy w Europie nie powstało tyle energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, co w 2023 roku. Ogółem stanowiła ona 43 proc. wytworzonej energii. Dla porównania: w 2022 roku było to 36 proc. Jesienne i zimowe burze wygenerowały ponadprzeciętną ilość energii wiatrowej, a wysoki poziom rzek spowodował zwiększył ilości energii wodnej.

Oznacza to, że już drugi rok z rzędu produkujemy więcej energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych niż ze szkodliwych dla klimatu paliw kopalnych. Autorzy raportu ostrzegają jednak, że emisje gazów cieplarnianych, które są odpowiedzialne za obserwowane skutki globalnego ocieplenia, będą w 2023 roku nadal rosły.

Krótka perspektywa na rok 2024: promyk nadziei

Zdaniem dyrektora Copernicusa Buontempo jest mało prawdopodobne, by te skutki klimatyczne zostały ograniczone, przynajmniej w najbliższej przyszłości.

Według jego zastępczyni Samanthy Burgess można się zatem spodziewać, że aż do osiągnięcia celu zerowego netto i ustabilizowania się klimatu będziemy notować coraz więcej rekordów. Jednak w jej ocenie przyszłoroczne lato w Europie nie pobije już żadnych termicznych rekordów. Ale to głównie dlatego, że w tym roku dobiega końca zjawisko El Niño.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Dwóch mężczyzn i jedna kobieta zostali aresztowani w Düsseldorfie i Bad Homburg przez funkcjonariuszy Federalnego Urzędu Kryminalnego – poinformowała Prokuratura Federalna w Karlsruhe. Zarzuca się im, że pracowali dla chińskich służb specjalnych najpóźniej od czerwca 2022 roku, naruszając ustawę o handlu zagranicznym i płatnościach. Przeszukano domy i miejsca pracy podejrzanych.

Thomas R. był agentem pracownika służb wywiadowczych w Chinach i pozyskiwał w imieniu Chin informacje na temat innowacyjnych technologii przydatnych z wojskowego punktu widzenia. W tym celu korzystał z usług małżeństwa Herwiga oraz Iny F., którzy prowadzili firmę w Düsseldorfie, jak dodała prokuratura federalna. Firma służyła jako pośrednik w nawiązywaniu kontaktów i współpracy z przedstawicielami niemieckiej nauki i badań. Para zawarła umowę o współpracy z niemieckim uniwersytetem w celu transferu wiedzy naukowej za pośrednictwem firmy.

Szpiegostwo na rzecz chińskiej marynarki wojennej?

Pierwsza faza obejmowała przygotowanie studium dla chińskiego partnera kontraktowego na temat strony technicznej części maszyn, które są również ważne na przykład dla działania potężnych silników morskich na okrętach wojennych. Za chińskim kontrahentem stał pracownik służb specjalnych.

Podejrzani zakupili również specjalny laser w imieniu Chin i wyeksportowali go tam bez zezwolenia. Według informacji z Karlsruhe, mają oni zostać postawieni przed sędzią śledczym Federalnego Trybunału Sprawiedliwości w najbliższy poniedziałek i wtorek.

Szpiegostwo ze strony Chin w celu osiągnięcia korzyści gospodarczych, ale także przez wojskowe służby wywiadowcze, jest uważane za jedno z największych zagrożeń dla niemieckiej gospodarki oraz nauki. Interesujące w tej sprawie jest to, że próba szpiegostwa nie została przeprowadzona bezpośrednio przez Chińczyków, ale firma-przykrywka została najwyraźniej założona przez oskarżonych.

Policja najpierw aresztowała w środę dwóch mężczyzn w Bawarii, którzy mieli szpiegować dla Rosji. Według Prokuratora Generalnego przy Federalnym Trybunale Sprawiedliwości obu obywateli niemiecko-rosyjskich podejrzewa się o współpracę z zagranicznymi służbami specjalnymi w szczególnie poważnej sprawie.

Szpiegostwo w centrum uwagi politycznej

Minister sprawiedliwości Marco Buschmann (FDP) powiedział w poniedziałek (22.04.2024) o ostatnich aresztowaniach: „Każdy, kto pracuje dla zagranicznych służb wywiadowczych w Niemczech i nielegalnie eksportuje potencjalnie użyteczne militarnie materiały, musi spodziewać się ostrej reakcji ze strony państwa prawa. Przestępstwa, o których mowa, po raz kolejny pokazują, że musimy być czujni”.

Minister spraw wewnętrznych Nancy Faeser zaznaczyła, że należy pamiętać o znacznym zagrożeniu, jakie stanowi chińskie szpiegostwo w biznesie, przemyśle i nauce. – Bardzo uważnie przyglądamy się temu ryzyku i zagrożeniom, wydaliśmy wyraźne ostrzeżenia i podnieśliśmy świadomość, aby wszędzie zwiększyć środki ochronne – powiedziała polityk SPD. Jak dodała, obszar innowacyjnych technologii o zastosowaniach wojskowych, którego dotyczy obecna sprawa, jest szczególnie wrażliwy, przez co przeciwdziałanie szpiegostwu jeszcze ważniejsze.

(afp, dpa, tagesschau.de/jak)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Liczba ofiar śmiertelnych wśród ludności cywilnej spowodowanych działaniami z użyciem broni wybuchowej wzrosła w ubiegłym roku o 122 procent w porównaniu z rokiem 2022. Tak wynika z informacji organizacji pomocowej Handicap International, która przedstawiła raport w Monachium.

Wzrost liczby ofiar cywilnych był szczególnie widoczny na terytoriach palestyńskich, w Sudanie, Mjanmie, Syrii oraz Pakistanie. Raport monitorujący użycie broni wybuchowej na obszarach zaludnionych stwierdza również, że użyto jej w co najmniej 75 krajach i terytoriach świata.

Mniej ofiar w Ukrainie

Według Handicap International liczba ofiar cywilnych spadła natomiast w ubiegłym roku w Ukrainie, Etiopii, Afganistanie oraz Jemenie. W 20 krajach zniszczone lub uszkodzone zostały obiekty służby zdrowia. Zgodnie z raportem ok. 90 procent osób rannych w wyniku bombardowań obszarów mieszkalnych to cywile.

Jak informuje Handicap, broń zawierająca ładunki wybuchowe jest różnego typu i wielkości. Są to pociski moździerzowe, rakiety, pociski rakietowe, granaty artyleryjskie, bomby lotnicze, prowizoryczne materiały wybuchowe, a także miny lądowe i amunicja kasetowa.

Niebezpieczne pozostałości

Eksplozje i powstające podczas nich odłamki ranią i zabijają ludzi, a także niszczą i uszkadzają budynki oraz infrastrukturę. Materiały wybuchowe zaś, które nie eksplodowały, zagrażają cywilom nawet po zakończeniu konfliktów.

W poniedziałek (22.04.2024) w Oslo rozpoczęła się konferencja sprawdzająca wdrażanie deklaracji przeciwko używaniu broni wybuchowej na obszarach mieszkalnych. Niemcy, wspólnie z innymi państwami, przyjęły tę deklarację w 2022 roku. W konferencji udział biorą przedstawiciele 86 państw oraz społeczeństwa obywatelskiego.

Raport monitorujący aktualny stan zostanie opracowany przez Międzynarodową Sieć ds. Broni Wybuchowej (INEW). Organizacja pomocowa Handicap International jest członkiem tej sieci.

(EPD/stef)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

„Po przegłosowaniu wielomiliardowego pakietu wsparcia USA dla Ukrainy, także w Niemczech rośnie presja, by zwiększyć pomoc” dla Kijowa – pisze w poniedziałek (22.04.2024) niemiecki dziennik „Sueddeutsche Zeitung”.

Gazeta cytuje posłankę współrządzących Niemcami Zielonych Agnieszkę Brugger. „Sytuacja w Ukrainie jest katastrofalna i bardzo dramatyczna” – mówi. Wprawdzie teraz są powody, by odczuwać „ulgę i wdzięczność”, ale „nikt nie powinien wyciągać błędnego wniosku, że teraz Europa nie musi robić więcej”. „Jeżeli także Europa szybko nie będzie aktywniejsza, aby wesprzeć Ukrainę i zatrzymać Putina, ludzie w Ukrainie zapłacą za to gorzką cenę, a my będziemy tego gorzko żałować, gdy chodzi o nasze bezpieczeństwo” – powiedziała „SZ” wiceszefowa klubu parlamentarnego Zielonych.

Jak zauważa „Sueddeutsche Zeitung”, Niemcy w tym roku Niemcy wprawdzie podwoiły fundusze na wsparcie dla Ukrainy, zwiększając je do 8 mld euro, „ale pomimo napiętej sytuacji budżetowej coraz bardziej palące staje się pytanie, czy to naprawdę wystarczy”.

„Także niemiecki rząd nie ma już wymówek, by się wahać i zwlekać” – powiedział gazecie polityk opozycyjnej chadecji Juergen Hardt. „Ukraina musi wygrać tę wojnę, aby Europa mogła żyć w wolności. Brakuje mi takich słów ze strony niemieckiego kanclerza” – dodał.

Spór o kotwicę budżetową

Z kolei polityk rządzącej SPD Nils Schmid zaapelował o „złagodzenie zasad dyscypliny budżetowej na szczeblu krajowym i europejskim”, aby ułatwić sfinansowanie przyszłej pomocy wojskowej dla Ukrainy”. „Wiele państw UE osiągnęło już swoje granice” – powiedział polityk w rozmowie „SZ”, wzywając do złagodzenia niemieckiej kotwicy budżetowej, która ogranicza możliwość zaciągania długu przez niemieckie państwo.

Temu jednak stanowczo sprzeciwia się minister finansów Christian Lindner z liberalnej FDP. Według liberałów teraz w szczególności inne kraje europejskie powinny zrobić więcej.

„Niemcy są drugim największym dawcą pomocy dla Ukrainy i wspierają ten kraj w sposób wzorowy” – powiedział „SZ” poseł FDP Alexander Mueller. Dodał, że Niemcy nadal będą badać, jak zwiększyć moce produkcyjne i co mogą dostarczyć, ale także inne kraje, zwłaszcza europejskie, muszą teraz pilnie zwiększyć swoje wsparcie, ocenił Mueller.

FAZ: Niemcy muszą zrobić więcej

Z kolei dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” (FAZ) pisze, że wielka ulga, z jaka niemieccy politycy zareagowali na odblokowanie amerykańskiej pomocy dla Ukrainy, „pokazuje nie tylko zależność od Ameryki, ale także rozbieżność między słowami a czynami”. „Chociaż Niemcy nie muszą się wstydzić w sprawie swojego wkładu (w pomoc Ukrainie), podczas gdy wsparcie Francji jest marginalne, to mogą i muszą zrobić więcej zgodnie z własnymi standardami. Muszą wykonać i dostarczyć to, co możliwe, aby powstrzymać rosyjską kampanię podboju, a tym samym ratować życie ludzi. Brakuje ku temu woli i impulsów” – pisze „FAZ”.

„Niemcy z pewnością mają własne interesy, szczególną sytuację i szczególne doświadczenia; w tym fakt, że appeasement nie powstrzyma tyrana. Dziś sytuacja jest jaśniejsza niż w czasach Chamberlaina. Putinowska mania zniszczenia musi zostać nie tylko zamrożona, ale i wyeliminowana. Wolność Niemiec i Europy jest obecnie broniona w Ukrainie. Ci, którzy się poddadzą, są skazani na zagładę” – ocenia niemiecki dziennik.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Generał André Bodemann, z którym rozmowę publikuje dziś (22.04.2024) dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” (FAZ), odpowiada za opracowanie nowego „Planu operacyjnego dla Niemiec”, czyli planu obrony wojskowej i cywilnej kraju. Prace nad dokumentem trwają od marca ub. roku. Plan ma zostać przyjęty jeszcze tej wiosny.

Według Bodemanna stare niemieckie plany obronne, pochodzące jeszcze z czasów zimnej wojny, nie mogą stanowić podstawy do obrony w czasach nowych zagrożeń, na przykład cybernetycznych. Jak mówi, w przeszłości była sytuacja zerojedynkowa: wojna albo pokój. „Dziś mamy do czynienia z długim pasmem zagrożeń hybrydowych. Obecnie jest tak, że nie jesteśmy w stanie wojny w sensie formalnoprawnym, ale od dawna nie jesteśmy w stanie pokoju, ponieważ codziennie jesteśmy zagrożeni i atakowani” – mówi szef Dowództwa Terytorialnego Bundeswehry.

Jak podkreśla, „zagrożenie jest realne”. „Codziennie jesteśmy atakowani fałszywymi wiadomościami i dezinformacją. Druga rzecz to ataki w cyberprzestrzeni. Trudno je komuś przypisać – Rosja, Chiny, przestępczość zorganizowana – ale skutki są widoczne. Po trzecie, nastąpił ogromny wzrost szpiegostwa. Widzimy gwałtowne zwiększenie aktywności obserwacyjnej dronów nad instalacjami wojskowymi, ale także próby szpiegowania przez pojazdy z rosyjskich konsulatów, z których niektóre podróżowały nawet na poligony wojskowe” – wylicza Bodemann.

Do tego należy dodać sabotaże takie, jak wysadzenie rur Nord Stream, przewiercone rury z LNG, manipulacje na liniach kolejowych, czy „materiał wybuchowy znaleziony wzdłuż rurociągu NATO”.

Kluczowa obrona cywilna

Bodemann tłumaczy, że zasadniczą częścią nowego planu operacyjnego dla Niemiec jest cywilne wsparcie obrony militarnej i odwrotnie. „Mamy do czynienia z pytaniem, jakiego wsparcia cywilnego potrzebujemy, aby obronić lub odzyskać integralność terytorialną kraju. Jak utrzymać zdolność do rządzenia, jak chronić ważną infrastrukturę. Bundeswehra absolutnie nie może tego zrobić sama, dlatego potrzebujemy wsparcia strony cywilnej” – mówi generał.

„Na przykład, gdy amerykańska dywizja przemieszcza się na wschód przez Niemcy, tysiące pojazdów, tysiące żołnierzy. Wówczas trzeba ich nakarmić, zatankować pojazdy i ewentualnie je naprawić. Logistyka Bundeswehry byłaby wtedy prawdopodobnie powiązana z naszymi żołnierzami na froncie. Oznacza to, że będziemy potrzebować maksymalnego wsparcia usług cywilnych. Konwój otrzymałby paliwo ze stacji benzynowej lub pojazdu cywilnego, Czerwony Krzyż zapewniłby pierwszą pomoc, a wyżywienie pochodziłby od cywilnej firmy cateringowej. To byłby klasyczna sytuacja” – wyjaśniał.

„Jeśli mosty na Odrze zostaną zniszczone, to mamy problem”

Podczas prac nad planem zaniepokoiło go to, jak przyznał, „jak wiele rzeczy jest publicznie dostępnych w Niemczech”. Na przykład plany infrastruktury krytycznej dla obronności można łatwo znaleźć w Internecie. „Weźmy na przykład sieć rurociągów NATO, cała sieć Deutsche Bahn jest w Internecie. Musimy być tu znacznie bardziej wyczuleni” – ocenił Bodemann.

Jego zdaniem część infrastruktury w Niemczech nie jest przygotowana na wypadek konfliktu. „Wystarczy rzut oka na mapę, by zobaczyć, gdzie możemy łatwo ucierpieć. Jest tylko kilka mostów na Odrze. Jeśli zostaną zniszczone, to mamy problem” – powiedział. Infrastruktura transportowa wymaga zaś modernizacji. „Wschodnia linia kolejowa z Brandenburgii do Polski jest dobrze rozwinięta po polskiej stronie, ale jeszcze nie po naszej” – przyznał. Piloci muszą też na nowo nauczyć się korzystać z prowizorycznych pasów startowych i lądowisk.

Według generała 27 marca br. 1000-stronicowy plan obrony Niemiec został przedłożony do akceptacji Generalnemu Inspektorowi Bundeswehry.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

„Augsburger Allgemeine” komentuje: „Szybkie dostarczenie sprzętu wojskowego jest niezwykle ważne w obliczu rosnącej przewagi agresora. Ale co najmniej tak samo znaczący jest polityczny efekt tej decyzji: Stany Zjednoczone stoją również po stronie Ukrainy w tym wrażliwym roku wyborczym. To udaremnia kalkulacje rosyjskiego władcy Władimira Putina, który liczy na zmęczenie Zachodu i pokój narzucony przez dyktatora. I wzmacnia to presję na partnerów NATO w Europie Zachodniej, aby w ślad za obietnicami wykonali konkretne działania. W następstwie nowej obietnicy Waszyngtonu o miliardowej pomocy, Ukraina jest wyraźnie silniejszą pozycję: polityczną, moralną i militarną.”

„Rhein-Zeitung” zauważa, że kwestia pakietu pomocy dla Ukrainy „sprowadza nas z powrotem do kwestii odpowiedzialności Europy, w szczególności Niemiec jako drugiego najważniejszego zwolennika Ukrainy. Nawet po zadeklarowaniu przez USA nowych funduszy, nadal istnieje potrzeba okazywania solidarności z Ukrainą, a w szczególności dążenia do dalszych dostaw broni, pomocy dla zniszczonej infrastruktury energetycznej i wsparcia gospodarczego. Wiele osób w Niemczech i innych krajach europejskich nie zrozumiało jeszcze, co ta wojna może ostatecznie oznaczać.

W „Volksstimme” z Magdeburga czytamy: „Dywagacje na temat amerykańskiego wsparcia dla Ukrainy tymczasem dobiegają końca, pod warunkiem zatwierdzenia przez Senat. To ważny sygnał dla kraju zaatakowanego przez Putina: nie zostawimy was. Ale teraz ta pomoc musi nadejść szybko. Kreml już grozi dalszymi ofensywami, nie pozostawiając wątpliwości, że niezmiennie jest gotów do aneksji dużej części Ukrainy. Rosyjski minister spraw zagranicznych snuje obecnie bez ogródek opowieść o Ukrainie jako „części rosyjskiego świata". Decyzja w sprawie pomocy finansowej z Waszyngtonu na chwilę zdejmuje presję z europejskich sojuszników, w tym Niemiec. Nie może być jednak źle zrozumiana jako sygnał, by się póki co wycofać, na przykład w celu uniknięcia krytyki w polityce wewnętrznej. Zasadniczo obowiązuje następująca zasada: rosyjska agresja musi zakończyć jak najszybciej, ale w żadnym wypadku na warunkach Putina.”

„Badische Zeitung” pisze w komentarzu: „Ameryka znów wyrobiła się na zakręcie, ale zaufanie do jej niezawodności ucierpiało. To, jak długo radykalna grupka była w stanie bojkotować pomoc dla partnerów, jest przerażające. Kwota 61 miliardów dolarów będzie prawdopodobnie ostatnią dużą pomocą dla Ukrainy. Wkrótce w USA nadejdzie czas wyborów, a izolacjonistyczne głosy wśród Republikanów Donalda Trumpa prawdopodobnie staną się jeszcze głośniejsze.”

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

W obliczu międzynarodowych kryzysów nie może dziwić, że liderzy wydatków wojskowych – USA, Chiny i Rosja – po raz kolejny znacznie zwiększyli swoje nakłady militarne. Fakt, że wydatki wojskowe w Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Europie, Azji i Oceanii, a także w Ameryce Północnej i Południowej wzrosły po raz pierwszy od 2009 r., niekoniecznie jest zaskakujący w świecie pogrążonym w kryzysie.

Jednak nawet Sztokholmski Instytut Badań nad Pokojem (SIPRI) nie spodziewał się największego procentowego wzrostu (105 procent) w 2023 r. na przykład w kraju takim, jak Demokratyczna Republika Konga, gdzie przedłuża się konflikt między rządem a grupami zbrojnymi.

– Zaskoczyła nas wielkość wzrostu w pozostałych częściach świata, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej i Afryce – mówi Xiao Liang, pracownik naukowy w programie wydatków wojskowych i produkcji broni SIPRI, w rozmowie z DW . Dodał, że na przykład w Meksyku i Salwadorze rządy wykorzystują wojsko wewnątrz kraju do walki z przestępczością zorganizowaną i przemocą gangów, a podobne niepokojące trendy występują w Ekwadorze i Brazylii.

– Sam wzrost nie jest więc zbyt zaskakujący, ale skala i zakres już tak. A jeśli chodzi o globalny trend, prawdopodobnie będziemy świadkami dalszego wzrostu w nadchodzących latach, jeśli obecne konflikty i napięcia będą się utrzymywać – mówi Xiao Liang.

Rosja: gospodarka wojenna

Ukraina pozostaje centrum konfliktu numer jeden po rosyjskiej inwazji. W 2023 r. rosyjskie wydatki wojskowe jako procent produktu krajowego brutto osiągnęły najwyższy poziom od końca Związku Radzieckiego, oblicza Xiao Liang: 5,9 procent. W tym samym czasie wydatki wojskowe Ukrainy wyniosły 37 procent jej produktu krajowego brutto. Według badacza SIPRI wojna jest zatem znacznie większym obciążeniem dla Ukrainy niż dla Rosji. Gołe dane liczbowe pokazują, że jest to nierówna walka, ale Ukraina nadrobiła zaległości dzięki wsparciu Zachodu.

– Wszyscy członkowie NATO z wyjątkiem trzech zwiększyli swoje wydatki. Ponadto, jedenastu z 31 członków NATO osiągnęło lub nawet przekroczyło swój cel w wysokości dwóch procent produktu krajowego brutto, więcej niż kiedykolwiek od zakończenia zimnej wojny. Nawet po przystąpieniu Finlandii i Szwecji do NATO spodziewamy się, że więcej krajów osiągnie swoje cele, a ogólne wydatki państw NATO będą nadal rosły – stwierdził ekspert SIPRI.

Zbrojenia w Azji i Oceanii

Statystyki SIPRI uzmysławiają, który konflikt tli się od dłuższego czasu i spowodował gwałtowny wzrost wydatków wojskowych w 2023 r.: konflikt między Chinami a Tajwanem. Chiny wydały na swoje wojsko o kolejne sześć procent więcej niż w poprzednim roku, co wyniosło 296 miliardów dolarów, czyli połowę wydatków całego regionu Azji i Oceanii.

W odpowiedzi Japonia i Tajwan również zwiększyły swoje wydatki o jedenaście procent, odpowiednio do 50,2 i 16,6 miliarda dolarów. Chiny wykorzystują dużą część swojego rosnącego budżetu wojskowego do zwiększenia gotowości bojowej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, jak mówi Xiao Liang.

– Wydatki Chin rosną nieprzerwanie od 29 lat z rzędu, co stanowi najdłuższą passę w historii tego kraju. Odbywa się równolegle do wzrostu gospodarczego, niezależnie od wahań napięć geopolitycznych lub globalnych kryzysów takich, jak wojna w Ukrainie czy COVID. Chińska modernizacja wojskowa oznacza z kolei, że kraje takie jak Japonia, Tajwan i Indie również zwiększają swoje wydatki – wyjaśnia Xiao Liang.

Bezpieczeństwo znów priorytetem

Inne ważne wydarzenia w raporcie SIPRI: W Sudanie Południowym, dotkniętym przemocą wewnętrzną i rozprzestrzenianiem się sudańskiej wojny domowej, wydatki wojskowe wzrosły o 78% w 2023 r. w porównaniu z rokiem poprzednim. W obliczu zagrożenia ze strony Rosji, Polska odnotowała najwyższy wzrost spośród wszystkich krajów europejskich, o 75% rok do roku, do 31,6 mld dolarów. Iran znajduje się obecnie na czwartym miejscu pod względem wydatkami wojskowymi na Bliskim Wschodzie w wysokości 10,3 mld dolarów.

Niklas Schörnig, politolog z Instytutu Badań nad Pokojem i Konfliktem im. Leibniza we Frankfurcie, powiedział DW, że w dzisiejszych czasach „bezpieczeństwo militarne ponownie staje się priorytetem, a o bezpieczeństwie ponownie myśli się w kategoriach militarnych”, zaś liczby te są „wyrazem tego sposobu myślenia". Ponadto przykłady Ukrainy i niedawnych irańskich ataków na Izrael pokazują, że obrona jest znacznie droższa niż atak. – Na przykład z obecnymi dronami, które Iran dostarcza Rosji i które Iran teraz rozmieścił, wysiłki obronne są (w Ukrainie) niezwykle kosztowne – dodał.

Era niekontrolowanych zbrojeń

Schörnig, który napisał książkę na temat dynamiki i kontroli zbrojeń, uważa, że rozbrojenie wojskowe jest bardzo odległe, biorąc pod uwagę niektóre sytuacje zagrożenia jak ta w Ukrainie. Świat znajduje się obecnie w nowej erze: erze niekontrolowanych zbrojeń, ponieważ większość porozumień w sprawie kontroli zbrojeń przestała obowiązywać lub została zawieszona. To z kolei prowadzi do tego, że państwa na całym świecie zbroją się coraz bardziej, co powoduje spiralę rosnącej niestabilności. Apeluje o nowy międzynarodowy cel.

– Aby państwa przynajmniej zbroiły się w sposób kontrolowany; innymi słowy, aby osiągnięto porozumienie: Nie będziemy się zbroić powyżej pewnego poziomu. To usunęłoby pewną dynamikę. Celem przejściowym mogłaby być z pewnością kontrola i stabilizacja zbrojeń tak, aby nie każdy zbroił się według własnego uznania – powiedział niemiecki politolog.

Bliski Wschód również się zbroi

Jest bardzo prawdopodobne, że kolejny raport SIPRI na temat wydatków wojskowych w 2024 r. ponownie wykaże wzrost. Wynika to między innymi z faktu, że wojna w Strefie Gazy i napięcia na Bliskim Wschodzie doprowadziły już w 2023 r. do największego wzrostu wydatków w regionie w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Szacowane wydatki wojskowe na Bliskim Wschodzie wzrosły o dziewięć procent do 200 miliardów dolarów. Same wydatki wojskowe Izraela – drugie co do wielkości w regionie, po Arabii Saudyjskiej – wzrosły o 24 procent do 27,5 miliarda dolarów.

Dlatego też politolog Niklas Schörnig ma raczej pesymistyczną wizję przyszłości. – Jeśli ogólna sytuacja polityczna się nie zmieni, nie wierzę, że trend w kierunku zwiększenia zbrojeń zostanie odwrócony. Byłoby to możliwe tylko wtedy, gdyby na Ukrainie zapanował pokój, który nie podzieliłby kraju – mówi.

Z drugiej strony, w kwestii konfliktu chińsko-tajwańskiego nadal ma nadzieję, że USA i Chiny mogą kontrolować sytuację poprzez negocjacje, niemniej jednak „w tej chwili obecna sytuacja na świecie, a dane SIPRI wyraźnie to odzwierciedlają, jest niezwykle niebezpieczna".

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Artykuł ukazał się pierwotnie nad stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Na terenie Polski z Holokaustu uratowało się 50 tys. ukrywających się Żydów. Grafika ścienna na wystawie w Muzeum Żydowskim we Frankfurcie nad Menem ukazuje morze pojedynczych punktów – setki przedwojennych żydowskich „sztetli” – miasteczek – w Polsce i Ukrainie. Na niej architektka i artystka Natalia Romik zaznaczyła dziewięć miejsc, w których znalazła kryjówki ratujących się podczas zagłady Żydów.

Dzięki wsparciu Fundacji im. Gerdy Henkel artystka gruntownie eksplorowała te miejsca – często uległe erozji, a nawet nieistniające dziś fizycznie. Uwieńczeniem wielowątkowych poszukiwań jest poruszająca, multimedialna wystawa znalezionych śladów materialnych, sporządzonej w trakcie poszukiwań dokumentacji, jak i rzeźb powstałych na podstawie silikonowych odcisków kryjówek.

– Sam projekt badania kryjówek trwał ponad pięć lat i towarzyszyło mi ponad 70 naukowców i naukowczyń z różnych dziedzin – dendrologii, geodezji, historii, historii mówionej, kartografii – mówi Natalia Romik w wywiadzie dla DW. – Bez tej szerokiej koalicji nigdy by się to nie odbyło. Dotychczas wspaniali polscy badacze i badaczki, jak Barbara Engelking, Marta Cobel-Tokarska, czy Jacek Leociak badali wątek ukrywania się Żydów pod kątem relacji. Jednakże same kryjówki nie były badane fizycznie – wskazuje artystka.

Architektura to myślenie o funkcjonalności, o przestrzeni i świetle. Koncepcja Natalii Romik ukazuje ekstremalną zmianę zadań architektury w momencie zagrożenia życia. – W czasie zagłady Żydzi budowali kryjówki, mając czasami tylko łyżkę, nóż, jakiś tępy majzel, bojąc się, że okupant odkryje budowę kryjówki, ale również, że odkryje to ukraiński czy polski sąsiad. One powstawały potajemnie. Ich funkcjonalność dotyczyła przeżycia, przetrwania, czasami nawet jeden dzień – podkreśla Romik.

Poszukiwanie śladów

W badaniach architektury byłych kryjówek Natalia Romik sięga po wszelkie dostępne dziś nauce środki, łącznie z technologią używaną do badań kryminalistycznych. Posiłkuje się wiedzą historyków, antropologów, archeologów i miejskich odkrywców. Docierając do przekazów ustnych, czasem udaje się jej skorygować je, jak podczas badań nad kryjówką w 650-letnim dębie „Józef” w Wiśniowej na Podkarpaciu.

We wnętrzu wydrążonego przez naturę drzewa, do którego prowadziło wejście przez prawie zarośniętą szczelinę, ukrywali się po ucieczce w 1942 roku z KL Plaszow bracia Dawid i Paul Denholzowie. Wprowadzona do wnętrza kamera endoskopowa sfilmowała teraz kilkanaście drewnianych schodów i metalowych klamr. Natalia Romik uściśliła nazwisko braci i dotarła w Nowym Jorku do ich córek.

Podobnie nieopowiedziana na szerszym forum była historia kryjówki w kwaterze 41 na Cmentarzu Żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie. Obmurowany i powiększony grób, przykryty macewami, dawał tymczasowe schronienie osobom z rodzin Posner i Aroniak. Końca wojny doczekało jedynie dwóch mężczyzn. Jednego z nich, 96-letniego Abrahama Carmi, artystka spotkała osobiście.

Proces związany z architekturą kryjówek nie jest dla Romik zamknięty. Artystka nadal poszukuje chłopca, który ukrywał się w Hucie Zaborowskiej w odnalezionej niedawno podczas remontu szafie. Świadczą o tym pozostawione w niej napisy. Nie wszystkie opisane przez Romik kryjówki przetrwały. Likwidacji uległa wyrafinowana architektonicznie kryjówka w prywatnym domu w Siemianowicach Śląskich. Trzydzieści osób ukrywających się pod podłogą miało tam prąd i ostrzegawczą sygnalizację świetlną. Romik upamiętniła architekturę kryjówki, wykonując model architektoniczny domu.

Kryjówki na terenie Ukrainy

Część eksplorowanych przez Romik kryjówek znajduje się na terenie Ukrainy. Jedna z nich to lwowska kanalizacja, gdzie ukrywało się kilkadziesiąt osób. Natalia Romik razem z kuratorem Kubą Szrederem i Andrijem Ryżtunem z grupy „Urban Explorers Lviv” podążyła przez uliczny właz kanalizacyjny do miejsca, gdzie do końca lipca 1944 roku ukrywała się w 21-osobowej grupie rodzina Chiger. Ich historię świat poznał dzięki filmowi „W ciemności” Agnieszki Holland. W jednej z witryn wystawy spoczywają wydobyte z kryjówki ślady rodziny Chiger: butelka, baranek wielkanocny, który służył jako zabawka, latarka.

Inna kryjówka, do której dotarła Romik, została zbudowana pod podłogą wcześniej niepodpiwniczonego domu w miejscowości Schowkwa. Dojście zapewniały wyjęte klepki z parkietu. Do tej kryjówki Romik dotarła dzięki Tarasowi Nazarukowi z „Center for Urban History of East Central Europe” we Lwowie. Podczas prac pomiarowych i trwających wiele godzin prac nad silikonowym odlewem wejścia do kryjówki, Romik czytała pamiętnik ukrywającej się tam Klary Schwarz. Ze zdumieniem skonstatowała, jak niezmienione pozostało otoczenie. Przetrwała nawet dziura w ścianie, przez którą nadal dociera zapach opisywanych aksamitek, rosnących przed domem.

W Ukrainie Natalia Romik eksplorowała również kryjówki w trudno dostępnych jaskiniach. W ekstremalnych warunkach w obwodzie tarnopolskim w jaskini Ozerna, z rozgałęziającymi się korytarzami o długości 150 km, ukrywało się przez niemal rok 38 osób. Zaadaptowały przestrzeń jaskini, wyposażając ją m.in. w żarna do mielenia zboża.

Artystyczny hołd

W każdej z kryjówek zespół Natalii Romik sporządzał odciski wybranych fragmentów powierzchni ścian. Posłużono się w tym celu specjalną masą silikonową. Potem w pracowni konserwatorskiej we Wrocławiu na jedną ze stron odlewu w mozolnym procesie nakładano najwyższej jakości płatki srebra. Powstawały rzeźby z lustrzaną, srebrną powłoką po jednej stronie.

– Ta autentyczność wydaje mi się, że jest bardzo mocno widoczna na wystawie – wskazuje Romik. – A z drugiej strony dla mnie te rzeźby są hołdem dla osób, które te kryjówki budowały. Czasami nie znamy imienia i nazwiska tych osób, ale dla mnie właśnie ich odwaga i wyobraźnia powinny mieć reprezentację w tej wystawie. Stąd też ta powłoka lustrzana, srebrna. Chciałam, żeby te rzeźby były hołdem dla tych raczej nieznanych z nazwiska architektów – podkreśla artystka w rozmowie z DW.

Kondycja pamięci historycznej

Multimedialna wystawa Natalii Romik to także opowieść o kondycji pamięci historycznej. Romik dotarła do miejsc, które dzięki cienkim niciom powiązań utrzymały się w przekazywanej między pokoleniami narracji. Wielu ocalałych po wojnie spisało swoje wspomnienia.

Zwiedzający wystawę we Frankfurcie mogą nie zdawać sobie sprawy, że w budynku Muzeum Żydowskiego od kilku lat znajduje się archiwum pochodzącego z Będzina frankfurckiego historyka Arno Lustigera. W swej pracy naukowej zajmował się on żydowskim ruchem oporu podczas drugiej wojny światowej. Jedną z książek poświęcił Żydom ukrywającym się podczas Holokaustu, ukuwając pojęcie oporu ratunkowego („Rettungswiderstand”). W ten sposób złożył hołd osobom ratującym się przed Zagładą, jak i wspierającym je pomocnikom.

Natalia Romik również składa hołd ocalałym, próbując jednocześnie odnaleźć emocje, jakie niesie w sobie sama architektura kryjówek.

Frankfurckiej wystawie, która potrwa do 1 września br., towarzyszy obszerny katalog w języku niemieckim i angielskim. W połowie czerwca br. Natalia Romik wraz z Kubą Szrederem z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie zapraszają do Centrum Sztuki i Mediów w Karlsruhe na międzynarodową konferencję „Matters of Evidence” o roli badań kryminalistycznych w odkrywaniu materialnych śladów przeszłości.

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Kto chce zrozumieć świat, nie musi koniecznie po nim podróżować. Dowiódł tego Immanuel Kant (1724–1804). 22 kwietnia świat będzie obchodzić jego 300. urodziny. Niemiecki filozof nigdy nie opuścił swojego ojczystego Królewca (obecnie Kaliningrad) w ówczesnych Prusach Wschodnich, ale to zupełnie nie zaszkodziło jego rozumieniu świata. Swoimi ideami zrewolucjonizował filozofię i został pionierem oświecenia. Jego najsłynniejsze dzieło, „Krytyka czystego rozumu”, uchodzi za punkt zwrotny w dziejach ludzkiej myśli. Dziś Kanta zalicza się do najwybitniejszych myślicieli wszech czasów.

Wiele jego konkluzji zachowuje aktualność do dziś – w obliczu zmian klimatycznych, wojen i kryzysów. Co mogłoby na przykład doprowadzić do trwałego pokoju między państwami? Kant rekomendował w rozprawie „O wiecznym pokoju” z 1795 roku „związek narodów” jako federalną wspólnotę państw republikańskich. Działanie polityczne musi się jego zdaniem zasadniczo kierować moralnością. Jego dzieło było inspiracją do utworzenia po I wojnie światowej (1914-1918) Ligi Narodów, poprzedniczki Organizacji Narodów Zjednoczonych, która w swojej Karcie uwzględniła spuściznę Ligi.

Oprócz prawa międzynarodowego Kant rozwijał również prawo obywateli świata, odrzucając kolonializm i imperializm oraz formułując idee humanitarnego traktowania uchodźców. Filozof z Królewca uważał, że każdy człowiek ma prawo do odwiedzenia każdego kraju, ale niekoniecznie do przebywania tam przez czas nieokreślony.

Rozum i argumentacja

Kant uzasadnia godność i prawa człowieka nie religijnie, odwołując się do Boga, lecz filozoficznie, odwołując się do rozumu. Kant miał duże zaufanie do ludzi. Uważał ich za zdolnych do brania odpowiedzialności – za siebie samych i za świat. Wierzył, że dzięki rozumowi i argumentom można zapanować nad swoim życiem. W tym celu sformułował podstawową regułę: „postępuj wedle takiej tylko zasady, co do której mógłbyś chcieć, aby była prawem powszechnym”. Nazwał to „imperatywem kategorycznym”. Dziś ujęlibyśmy to tak: czyń tylko to, co przyniosłoby wszystkim największą korzyść.

W 1781 roku Kant publikuje swoje chyba najwybitniejsze dzieło. W „Krytyce czystego rozumu” stawia cztery zasadnicze pytania filozofii: Co mogę wiedzieć? Co powinienem czynić? Czego mogę się spodziewać? Czym jest człowiek? Jego poszukiwanie odpowiedzi na te pytania określa się mianem teorii poznania. W przeciwieństwie do wielu filozofów przed nim wyłuszcza w swojej rozprawie, że ludzki umysł nie potrafi odpowiedzieć na pytania o istnienie Boga, duszy ani o początek świata.

„Kant nie jest światłem świata, lecz całym promieniującym układem słonecznym”. Takim komplementem obdarował filozofa współczesny mu pisarz Jean Paul (1763–1825). Inne wielkie umysły uważały jednak pisma Kanta za ciężkostrawne. Ich lektura wyciska „sok z nerwów” – skarżył się filozof Moses Mendelssohn. Sam nie zdołał przez nie przebrnąć.

Pionier oświecenia

Nauczanie i pisma Immanuela Kanta położyły podwaliny pod nowy sposób myślenia. Jego sentencja „Sapere aude” („Miej odwagę posługiwać się własnym rozumem”) stała się słynna i nadała mu rangę pioniera oświecenia. Ten ruch umysłowy, powstały pod koniec XVII wieku w Europie, obwołał rozum (racjonalność) człowieka i właściwe posługiwanie się nim miarą wszelkiego działania. W swoich pismach Kant wzywał do uwolnienia się od wszelkich zewnętrznych nakazów (takich jak boskie przykazania) i do wzięcia odpowiedzialności za własne postępowanie.

Na temat Kanta krąży do dziś wiele sądów i przesądów. Niemiecki filozof i badacz Kanta Otfried Höffe wziął niektóre z nich pod lupę w swojej nowej książce „Der Weltbürger aus Königsberg” („Obywatel świata z Królewca”) – między innymi pytanie, czy Kant był „eurocentrycznym rasistą” i czy dyskryminował kobiety. W obu wypadkach jego odpowiedź brzmi: „Tak, ale...”.

Filozof, który nie zamykał się w czterech ścianach

Kant nie był rasistą we współczesnym rozumieniu, przeciwnie: potępiał kolonializm i niewolnictwo. Nigdy wprawdzie nie opuścił Królewca, ale stolica Prus Wschodnich była wówczas tętniącym życiem miastem handlowym, „Wenecją Północy”. Poza tym Kant wręcz pochłaniał opisy podróży z innych krajów.

I wreszcie: czy Kant był zdziwaczałym, zamykającym się w czterech ścianach uczonym i mizantropem? Dzisiejsza nauka rozprawia się także z tym stereotypem – Kant miał wprawdzie ściśle uregulowany rytm dnia, ale rozkoszował się długimi obiadami z przyjaciółmi i znajomymi, uwielbiał bilarda i gry karciane, chodził do teatru, a w salonach miasta uchodził za duszę towarzystwa.

Imprezy rocznicowe

O Kancie i jego spuściźnie przypomina w tym roku wiele imprez, także w Niemczech: Bundeskunsthalle w Bonn pokazała dużą wystawę poświęconą filozofowi. W czerwcu w Berlinie odbędzie się wielka konferencja naukowa, a jesienią w Bonn międzynarodowy kongres, który zaplanowano właściwie w Kaliningradzie, ale który nie mógł tam dojść do skutku z powodu rosyjskiej napaści na Ukrainę.

Grób Kanta zdobi tylną ścianę katedry w Królewcu, która do dziś jest symbolem miasta. Jako jedna z nielicznych zabytkowych budowli gotycka świątynia przetrwała naloty podczas II wojny światowej i późniejszą falę wyburzeń po przyłączeniu do Związku Radzieckiego. Kant jest dziś niezmiernie popularny, a jego pismami inspiruje się wiele nurtów politycznych. A kto nazywa siebie samego swoim ulubionym myślicielem? Słusznie – Immanuel Kant!

Artykuł ukazał się pierwotnie nad stronach Redakcji Niemieckiej DW

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Prezydent Rosji Władimir Putin jest nieprzewidywalny i skory nawet do użycia broni jądrowej. „Nie wiemy, czego się po nim spodziewać” – powiedziała w wywiadzie dla niemieckiej agencji prasowej DPA Julia Nawalna, wdowa po zmarłym rosyjskim opozycjoniście Aleksieju Nawalnym.

W odniesieniu do użycia broni atomowej dodała: „Prawdopodobnie tak by zrobił”. Podobnie jak na początku rosyjskiej wojny z Ukrainą – wtedy Nawalna też nie spodziewała się ataku Putina ze względu na silne więzi łączące Rosję i Ukrainę. „Ale zdecydował się to zrobić. On napędza ludziom strach i trzyma ich w strachu. Nikt nie wie, co Putin zrobi jutro” – powiedziała, dodając, że nie jest pewna, czy szef Kremla naprawdę ma „mocną strategię”.

„Walka w sercu Europy”

Mówiąc o aresztowaniu podejrzanych o szpiegostwo rosyjskich agentów, Nawalna uznała to za kolejny znak, że Putin od dawna wszystkimi środkami prowadzi walkę w sercu Europy. „Putin nie zaczął teraz – robi to już cały czas. Wszczyna wojny, zabija swoich przeciwników” – powiedziała, dodając, że zawsze zakładała, iż w Europie jest wielu rosyjskich szpiegów. Wdowa po Aleksieju Nawalnym ubolewa tylko, że Europa nie dostrzegła zagrożeń ze strony Rosji znacznie wcześniej. „Wolałabym, żeby Europa tematyzowała to znacznie częściej i dużo wcześniej. Wtedy prawdopodobnie udałoby się zapobiec niektórym wojnom i morderstwom” – oceniła.

Kilka dni temu w Bawarii aresztowano dwóch obywateli niemiecko-rosyjskich podejrzanych o szpiegostwo i planowanie aktów sabotażu w Niemczech. Obaj przebywają w areszcie. W Polsce z kolei służby specjalne aresztowały mężczyznę, który miał pomagać rosyjskiemu wywiadowi wojskowemu w planowaniu zamachu na prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego.

Walka z Putinem

W wywiadzie dla DPA Julia Nawalna po raz kolejny mówiła o zdecydowanej walce z Putinem i zaapelowała o silne wsparcie ze strony Zachodu. Podkreśliła, że ona sama się nie boi – nawet jeśli żyje z pewnym ryzykiem. „I to ryzyko wzrośnie, jeśli wykonam dobrą robotę” – wskazała.

47-letnia Nawalna dodała, że marzy o powrocie do ojczyzny. „Chciałabym mieszkać w Rosji. Moje dzieci marzą o powrocie do Rosji. Chcę iść na grób mojego męża. To dla mnie bardzo ważne. I mam nadzieję, że będę mogła to wkrótce zrobić” – powiedziała.

Aleksiej Nawalny zmarł 16 lutego br. w kolonii karnej na Syberii. Okoliczności jego śmierci nie zostały wyjaśnione. Według informacji zespołu Nawalnego w akcie zgonu jest mowa o „naturalnych” przyczynach. Bliscy Nawalnego mówią jednak o morderstwie.

Julia Nawalna otrzymała w piątek (19.04.2024) w Niemczech Nagrodę Wolności Mediów przyznawaną co roku przez czołowych przedstawicieli polityki i biznesu na Szczycie im. Ludwiga Erharda.

Rosja to nie Putin

Wdowa po Nawalnym pytana o wojnę w Ukrainie, stwierdziła, że na razie nie widzi rozwiązania. „Cały świat próbuje znaleźć sposób na rozwiązanie tego problemu i nikt jeszcze go nie znalazł”, dlatego nie będzie łatwego rozwiązania. Ma nadzieję na pojednanie między Rosjanami i Ukraińcami, ale „Putin doprowadził oba kraje do sytuacji, w której bardzo trudno będzie odbudować relacje” – podkreśliła.

A kiedy opozycja w Rosji będzie wystarczająco duża, aby zdestabilizować Putina? „Naprawdę mam nadzieję i wierzę, że stanie się to znacznie szybciej niż się spodziewamy” – odpowiedziała, dodając, że wielu ludzi jest już zmęczonych wojną. „Nie popierają wojny, ale bardzo boją się to głośno powiedzieć, bo jeszcze tego samego dnia może ich to wpędzić do więzienia”. Jednak Julia Nawalna ma nadzieję, że naród rosyjski jeszcze bardziej się zmobilizuje. „Jeśli rząd będzie próbował jeszcze więcej ludzi zmobilizować do wojny, opór będzie wzrastał”. Rosja to nie Putin – zaznaczyła opozycjonistka. W kraju jest wielu aktywistów antywojennych i antyputinowskich i potrzebują oni wsparcia z Zachodu – podkreśliła.

(DPA/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Po ataku terrorystycznym na salę koncertową Crocus City Hall pod Moskwą pod koniec marca br., w Rosji dyskutuje się o przywróceniu kary śmierci. Wymagałoby to jednak zmian w konstytucji. Obecna konstytucja z 1993 roku definiuje bowiem karę śmierci jako „środek nadzwyczajny do czasu jej zniesienia ustawą federalną". W ten sposób ustanowiono cel: zniesienie kary śmierci. W 1997 roku kara ta została zawieszona na mocy moratorium pod rządami ówczesnego prezydenta Borysa Jelcyna.

W związku z tym rosyjscy propagandyści i politycy proponują przeniesienie podejrzanych o terroryzm na Białoruś, gdzie mogliby zostać straceni po wyroku sądu. Białoruś jest jedynym krajem na terenie Europy i byłego Związku Radzieckiego, który stosuje karę śmierci.

W ataku terrorystycznym pod Moskwą zginęło ponad 140 osób, a około 500 zostało rannych. W związku z atakiem aresztowano ponad dziesięć osób, z których cztery zostały wskazane przez śledczych jako bezpośredni sprawcy. W Rosji grozi im co najmniej 15 lat więzienia za terroryzm, ale mogą również otrzymać wyrok dożywocia.

Rozmowy między Moskwą a Mińskiem?

Po zamachu wiceprzewodniczący rosyjskiej Rady Bezpieczeństwa i były prezydent Dmitrij Miedwiediew jako pierwszy opowiedział się za przywróceniem kary śmierci. Przewodniczący frakcji partii rządzącej Jedna Rosja w Dumie Państwowej, Władimir Wasiljew, wyjaśnił, że kwestia ta zostanie rozpatrzona w niższej izbie parlamentu, a decyzja w tej sprawie spełni „oczekiwania społeczeństwa". Jednak ze względu na moratorium nie jest możliwe orzeczenie kary śmierci w tym przypadku – wyjaśnił Andriej Kliszas, przewodniczący Komisji Ustawodawstwa Konstytucyjnego i Budowy Państwa w Radzie Federacji.

W reakcji na tę wypowiedź deputowana do Dumy Państwowej Maria Butina powiedziała, że domniemani sprawcy mogą zostać przeniesieni na Białoruś i tam osądzeni. Po pierwsze, Białoruś i Rosja są zjednoczone w „państwie związkowym", a po drugie, Białoruś ma takie samo prawo do sądzenia oskarżonych, jak Federacja Rosyjska, ponieważ w ataku zginęli również obywatele Białorusi.

„Oskarżeni uważają, że mogą uniknąć kary śmierci z powodu moratorium w Rosji. Ale zobaczymy, ponieważ negocjacje trwają" – powiedziała Butina państwowej telewizji „Białoruś 1". Jak dotąd jednak ani władze rosyjskie, ani białoruskie nie potwierdziły takich rozmów.

Kontrola nad postępowaniem

Aby sprawa mogła zostać rozpatrzona przez białoruski sąd, śledztwo musiałoby być prowadzone przez tamtejszych urzędników.

Maria Kolesowa-Gudilina, szefowa Białoruskiego Stowarzyszenia Prawników na rzecz Praw Człowieka, uważa, że Rosjanie nigdy nie powierzą Białorusinom tej ważnej sprawy w obawie, że nie będą mieli wystarczającej kontroli nad postępowaniem. Co więcej, taki proces podważyłby suwerenność obu państw. – Można by postawić pytanie, czy Rosja, jako niezależne i autonomiczne państwo, nie jest w stanie rozwiązać problemów z bezpieczeństwem i wymiarem sprawiedliwości we własnym kraju – mówi ekspertka.

Wspólna walka z terroryzmem

Traktat o rosyjsko-białoruskim państwie związkowym przewiduje wspólną walkę z terroryzmem. Nie zawiera on jednak mechanizmu przekazywania spraw karnych partnerowi. Ponieważ w ataku zginęli obywatele Białorusi, Białoruś mogłaby ewentualnie wszcząć postępowanie w ramach jurysdykcji uniwersalnej i zażądać ekstradycji domniemanych sprawców. Jednak od momentu ekstradycji nie mogliby oni być już ścigani w Rosji.

Maria Kolesowa-Gudilina uważa, że ekstradycja na Białoruś jest mało prawdopodobna. Atak został przeprowadzony na terytorium Rosji, a większość ofiar to obywatele rosyjscy. Ponadto Rosja ratyfikowała Konwencję Kiszyniowską, która zabrania ekstradycji przestępców, jeśli grozi im kara śmierci. Dlatego jeśli Mińsk wystąpi o ekstradycję, musi zapewnić Moskwę, że oskarżony nie zostanie stracony, ale co najwyżej otrzyma wyrok dożywocia, tak jak w Rosji.

I były już takie przypadki. Na przykład w 2022 roku Siergiej Derbeniew, członek „gangu Morozowa" z Homla na Białorusi, został skazany na 15 lat więzienia za zabójstwo kilku osób. Był to maksymalny wyrok, jaki mógł nałożyć białoruski sąd. Stało się tak, ponieważ w czasie popełnienia przestępstw przez Derbeniewa obowiązywał kodeks karny z 1960 roku, co oznacza, że ówczesne prawo karne zostało uwzględnione z mocą wsteczną. Kara dożywotniego pozbawienia wolności została wprowadzona na Białorusi wraz z kodeksem karnym z 1997 roku. Ponieważ Derbeniew został poddany ekstradycji z Rosji, białoruska prokuratura generalna zagwarantowała, że nie będzie domagać się kary śmierci.

Maria Kolesowa-Gudilina uważa również, że „nielegalne" przekazanie podejrzanych terrorystów na Białoruś jest mało prawdopodobne: - Nawet jeśli przyjmiemy, że zostaną oni po prostu porzuceni na granicy z Białorusią, postępowanie przeciwko nim w Rosji musiałoby zostać umorzone - mówi. Jednak zdaniem ekspertki, jest mało prawdopodobne, aby władze zgodziły się na to, gdyż chodzi o głośną sprawę budzącą wiele emocji.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Artykuł ukazał się pierwotnie nad stronach Redakcji Rosyjskiej DW.

Obfite opady śniegu utrudniają ruch drogowy w niektórych częściach Niemiec. Biegnąca na północ autostrada A7 w Kassel (Hesja) była w niedzielę rano (21.04.2024) całkowicie zablokowana z powodu samochodów, które utknęły na drodze. W regionie były zablokowane także drogi krajowe i landowe z powodu powalonych drzew.

Służby porządkowe i straż pożarna apelowały do kierowców z powiatu Kassel i Schwalm-Eder o zrezygnowanie z podróży samochodem, a do mieszkańców – o niewchodzenie do lasów ze względu na zagrożenie życia.

Powalone drzewa na drogach

Także w sąsiedniej Nadrenii Północnej-Westfalii powrót zimy utrudniał miejscami ruch na drogach. W powiecie Lippe policja naliczyła w niedzielę do siódmej rano już około 20 incydentów związanych z pogodą. W większości przypadków chodziło o powalone drzewa, które przewróciły się pod ciężarem śniegu i musiały zostać usunięte przez straż pożarną.

Według Niemieckiej Służby Meteorologicznej (DWD), w niedzielę spodziewane są obfite opady śniegu w centralnej i południowej części Niemiec na wysokościach powyżej 400- 600 metrów. Meteorolodzy ostrzegają przed dużymi utrudnieniami w ruchu drogowym i złamaniami drzew lub ich konarów na skutek nadmiernego obciążenia śniegiem. O tej porze roku drzewa są już pokryte liśćmi, co wzmaga ryzyko tzw. śniegołomu. Na drogach może wystąpić ślizgawica.

W górach opady śniegu

Szczególnie w Bawarii mogą wystąpić utrudnienia w ruchu drogowym i niebezpieczeństwo związane z uszkodzeniem drzew.

Także w paśmie górskim na południe od rzeki Men należy spodziewać się opadów śniegu powyżej 600 metrów – ostrzega DWD. W Alpach prognozowano do dziesięciu centymetrów świeżego śniegu, a na niektórych obszarach nawet do 15 centymetrów. Opady śniegu spodziewane są również w Schwarzwaldzie i na Jurze Szwabskiej.

Śnieg i oblodzenie nawet na niższych wysokościach spodziewane są w Badenii-Wirtembergii, Nadrenii Północnej-Westfalii, Hesji, Nadrenii-Palatynacie i Kraju Saary. Podobnie w pasmach górskich Turyngii i Saksonii.

Tam, gdzie nie ma śniegu, mogą wystąpić opady deszczu lub deszczu ze śniegiem i miejscami burze – przestrzegają meteorolodzy.

(AFP, DPA/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Kanclerz Niemiec Olaf Scholz wyraził zadowolenie z głosowania Izby Reprezentantów USA za nowym miliardowym pakietem pomocy dla Ukrainy. „Decyzja amerykańskiej Izby Reprezentantów o wsparciu Ukrainy jest w tym czasie mocnym sygnałem” – napisał Scholz w internetowym serwisie X. „Wspólnie stoimy u boku Ukrainek i Ukraińców, którzy walczą o swój wolny, demokratyczny i niepodległy kraj” – podkreślił Scholz.

Wicekanclerz i minister gospodarki Niemiec Robert Habeck powiedział gazecie „Rheinische Post”, że uwolnienie amerykańskiego pakietu pomocowego to „ważna wiadomość dla Ukrainek i Ukraińców, którzy z tak wielką siłą i wolą bronią się przed rosyjską inwazją”. Zapadła w Waszyngtonie decyzja to również sygnał dla przywódcy Kremla Władimira Putina i pokazuje „determinację międzynarodowych partnerów, aby odeprzeć atak Putina na ład pokojowy” – dodał wicekanclerz. „Bo o to właśnie chodzi: jeśli nie powstrzyma się Putina, on nie poprzestanie”.

Odblokowane miliardy

Po długich sporach Izba Reprezentantów USA zagłosowała w sobotę (20.04.2024) za przyznaniem Ukrainie kolejnych 61 mld dolarów pomocy. Pakiet musi jeszcze zatwierdzić Senat USA, co może nastąpić najwcześniej we wtorek, 23 kwietnia. Opozycyjni Republikanie od miesięcy blokowali pomoc dla Ukrainy.

Kijów apeluje do zachodnich sojuszników, że pilnie potrzebuje większej pomocy wojskowej, aby bronić się przed rosyjską agresją.

Po stronie Ukrainy

Po sobotnim głosowaniu szefowa niemieckiej dyplomacji Annalena Baerbock mówiła o „dniu optymizmu dla Ukrainy i bezpieczeństwa Europy”. „USA+Europa stoją razem po stronie wolności – przeciwko wojnie terroru Putina. To dzień optymizmu dla Ukrainy i bezpieczeństwa Ukrainy i Europy” –napisała w serwisie X.

Również przewodnicząca komisji obrony w Bundestagu Marie-Agnes Strack-Zimmermann z zadowoleniem przyjęła głosowanie w Izbie Reprezentantów. „My, zachodnie demokracje, stoimy razem po stronie Ukrainy i nigdy nie możemy zaprzestać starań” – powiedziała gazecie „Tagesspiegel”.

Przewodniczący parlamentarnej komisji ds. europejskich Anton Hofreiter powiedział tej samej gazecie, że Republikanie „zbyt długo blokowali pomoc dla Ukrainy”. Kompleksowa i szybka pomoc dla Ukrainy jest jego zdaniem teraz niezbędna. „Im silniejsza militarnie jest Ukraina, tym bardziej Putin jest pod presją, by zaprzestać walk i podejść do stołu negocjacyjnego” – zaznaczył polityk Zielonych.

(AFP/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Dorośli w Niemczech mogą od 1 kwietnia legalnie palić marihuanę. Prawo wciąż jednak nakłada na to szereg ograniczeń, m.in. zakazy w konkretnych miejscach, jak place zabaw i szkoły, a wkrótce także dworce kolejowe. Deutsche Bahn dostosuje do tego swój regulamin.

„Z uwagi na ustawowy zakaz konsumpcji konopi w strefach dla pieszych lub wokół szkół i placów zabaw pragniemy na naszych dworcach chronić podróżnych, zwłaszcza dzieci i młodzież. Dlatego jak najszybciej dostosujemy do tego nasz regulamin” – powiedziała rzeczniczka Deutsche Bahn gazecie „Bild am Sonntag”.

Zakaz także w strefach dla palących

Nowy regulamin powinien wejść w życie za około cztery tygodnie. Od czerwca br. kolej będzie karać to wykroczenie, wcześniej jej pracownicy mają poprzez „przyjazne pouczenia i instrukcje” namawiać ludzi do powstrzymywania się od używania marihuany na stacjach i dworcach.

Nowe zasady obejmą również strefy dla palących na stacjach kolejowych, co DB potwierdziła agencji DPA. Na niemieckich stacjach obowiązuje już ogólny zakaz palenia tytoniu, wyłączone z niego są tylko wyznaczone obszary. Zakaz palenia marihuany obejmie również te miejsca.

Jedynym wyjątkiem od zakazu korzystania z marihuany na dworcach pozostaje marihuana medyczna.

(DPA/mar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>