Deutsche Welle | Onet

Stosunek młodych ludzi do pracy wcale tak bardzo nie różni się od tego, jaki mają starsi pracownicy, a stereotypy na ten temat okazują się dalekie od rzeczywistości. Takie wnioski płyną z ankiety przygotowanej na zlecenie niemieckiej kasy chorych DAK.

Pytane o najważniejsze aspekty w życiu zawodowym osoby poniżej 30. roku życia wymieniają na pierwszym miejscu dobrą atmosferę w pracy – tak samo jak średnia wszystkich pracowników.

Chorzy częściej, ale krócej

Z analizy wynika też, że osoby poniżej 30. roku życia idą na zwolnienia lekarskie częściej niż przeciętnie, ale są one znacznie krótsze. Z tego względu wynoszący 4,7 procent wskaźnik zachorowań wśród pracowników poniżej 30. roku życia jest niższy niż wśród wszystkich pracowników (5,4 proc.).

W ankiecie 65 procent respondentów poniżej 30. roku życia stwierdziło również, że byli obecni w pracy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, mimo że powinni byli iść na chorobowe. Średnia dla wszystkich pracowników była nieco niższa i wyniosła 62 procent.

Podobne wymagania

Jednocześnie nie było wielu różnic w wymaganiach stawianych środowisku pracy. Spośród kilku badanych aspektów, atmosfera w pracy została oceniona jako „bardzo ważna” przez 64 procent wszystkich uczestników badania. Wśród osób poniżej 30. roku życia odsetek ten wyniósł 65 proc.

Dobre wynagrodzenie znalazło się na drugim miejscu w obu grupach, a równowaga między pracą a życiem prywatnym – na trzecim. Na kolejnych miejscach uplasowały się bezpieczeństwo zatrudnienia i kierownictwo zapewniające wsparcie i zachętę.

Pomimo takich podobieństw, wielu pracowników zgłaszało konflikty międzypokoleniowe. Według badania 28 procent osób w wieku od 18 do 29 lat doświadczyło takich napięć w miejscu pracy. W grupie wiekowej od 30 do 49 lat odsetek ten wyniósł 26 procent, a w grupie wiekowej od 50 do 65 lat – 22 procent.

Instytut IGES przeanalizował dane DAK z roku 2024 na potrzeby tegorocznego „Raportu zdrowotnego”. Uwzględniono również ankietę internetową przeprowadzoną jesienią ubiegłego roku przez firmę badawczą Forsa wśród 7 068 osób w wieku od 18 do 65 lat.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

(EPD/szym)

Prezydent USA zagroził partnerom handlowym Rosji wysokimi cłami, jeśli w ciągu 50 dni nie zostanie osiągnięte porozumienie w sprawie zakończenia wojny przeciwko Ukrainie. Dodatkowo państwa NATO mają sfinansować duże zakupy uzbrojenia dla Ukrainy.

Czy to faktyczny zwrot w podejściu Trumpa do Rosji? Niemiecka prasa komentuje to w środę (16.07.25) następująco:

W dzienniku „Sueddeutsche Zeitung" czytamy, że konkretne elementy rzekomego zwrotu Trumpa nie napawają optymizmem. „Prezydent nie obiecał żadnej nowej amerykańskiej pomocy zbrojeniowej. Zgodził się jedynie, że Europejczycy dostarczą Ukrainie broń, którą następnie będą mogli ponownie kupić od USA. Termin tak zwanego ultimatum dla Putina, aby zgodził się na porozumienie pokojowe, jest tak hojny i wynosi 50 dni, że jest dużo czasu na dalsze zmiany kursu w Waszyngtonie.

Pakiet sankcji w amerykańskim Senacie, który przewiduje 500-procentowe cła karne dla wszystkich krajów, które kupują rosyjską ropę lub gaz, został przyjęty z zadowoleniem przez Trumpa po długim okresie wahań, ale tylko dlatego, że nie będzie on dla niego wiążący. Może on nałożyć cła lub nie, według własnego uznania. (…) Rzekomy zwrot Trumpa nie jest zerwaniem z jego poprzednimi stanowiskami. Wszystko jest nadal w powietrzu, Trump pozostaje niepewny. Jak zawsze".

Komentator dziennika „Frankfurter Allgemeine Zeitung" zauważa, że rzecznik Kremla zdementował słowa byłego prezydenta Dmitrija Miedwiedwiewa, który stwierdził, że ‚teatralne ultimatum‘ Trumpa nie obchodzi Rosji. Rzecznik stwierdził nawet, że Kreml traktuje je bardzo poważnie.

„Również Moskwie trudno jest ocenić, czy ostatni zwrot Trumpa w jego polityce wobec Ukrainy i Rosji jest ponownie tylko krótkotrwały, czy też jest wynikiem fundamentalnej zmiany w jego stosunkach z Putinem. Udawało mu się wodzić Trumpa za nos od czasu objęcia przez niego urzędu. Kreml prawdopodobnie nie porzucił jeszcze nadziei, że będzie w stanie przekonać amerykańskiego prezydenta do zmiany postawy za pomocą rozmowy telefonicznej lub osobistego spotkania (w cztery oczy). Trump był na tyle hojny, że dał Putinowi na to 50 dni, podczas których Rosja może nadal bombardować Ukrainę”.

Komentator gazety dodaje, że gdyby Trump zdecydował się przynajmniej pośrednio wesprzeć Ukrainę bronią i utrudnić Kremlowi finansowanie wojny poprzez „sankcje wtórne”, wówczas Putin musiałby poważnie rozważyć, czy zawrzeć układ z Trumpem, który za wszelką cenę chce mieć wojnę z głowy. „Należy się obawiać, że agresor nigdy nie opuści pola bitwy z pustymi rękami" – czytamy.

W regionalnej gazecie „Stuttgarter Nachrichten" czytamy zaś: „Trump przyjął rolę sprzedawcy dla amerykańskich firm obronnych i upomina pomocników Putina. Nic więcej. Rozpoznanie w tym zwrotu zakłada ogromną ilość myślenia życzeniowego. Podkreśla to szybka i sarkastyczna reakcja Moskwy. Dlatego słusznie, że niemiecki rząd chce kupić od USA dwa systemy obrony powietrznej Patriot dla Ukrainy. Ale nawet w odniesieniu do Niemiec nie można mówić o zwrocie. Jeśli chodzi o politykę wobec Ukrainy kanclerz Unii Friedrich Merz pozostaje na kursie swojego poprzednika z SPD Olafa Scholza, który zawsze starał się ułagodzić Putina. Więcej tego samego, jak Patrioty, dla Ukrainy, tak. Wyraźne stanowisko przeciwko Putinowi, lepiej nie" – czytamy.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W tle niemal wszystkich sporów w UE są pieniądze. Dziś Komisja Europejska zaprezentuje projekt, o którego szczegóły europejscy politycy będą się kłócić przez następne miesiące – długoterminowy budżet, czyli Wieloletnie Ramy Finansowe (WRF) na lata 2028-2034.

Wielka reforma i niewiele więcej pieniędzy

Ursula von der Leyen zapowiadała, że budżet czeka duża reforma. A to oznacza twardą walkę beneficjentów aktualnego kształtu WRF i potencjalnych beneficjentów planowanych zmian o to, kto dostanie większy kawał tortu z napisem 1,2 biliona euro.

Tyle wynosi aktualny wieloletni budżet UE i raczej nie urośnie, choć eksperci m.in. z think-tanku Bruegel wskazują, że wyzwania transformacji cyfrowej i klimatycznej, obrony, migracji i konkurencyjności wymagają jego zwiększenia z 1 do 2 proc. rocznego PKB wszystkich jej państw – mniej więcej tyle, ile postulował w zamówionym przez KE raporcie były premier Włoch i przewodniczący Europejskiego Banku Centralnego Mario Draghi.

Państwa nie chcą zwiększać składek

Ale, jak Deutsche Welle usłyszała niedawno w Brukseli od osób dobrze zorientowanych w pracach nad WRF, dziś w większości państw gotowość do zwiększenia składki do budżetu UE jest ograniczona, a w zasadzie nie ma jej wcale – mimo, że cały wschód UE życzyłby sobie ogólnie większego budżetu.

Zadaniem Piotra Serafina, polskiego komisarza UE odpowiadającego za projekt WRF, było więc zatem także poszukiwanie „nowych środków”, czyli nowych źródeł dochodów UE, które pozwoliłyby m.in. sfinansować plany rozbudowy potencjału obronnego kontynentu.

Reformy zapowiadane przez Ursulę von der Leyen mają zaś unijny budżet uprościć, uelastycznić, aby np. w razie klęsk żywiołowych sprawnie przesuwać pieniądze z jednego obszaru polityki do drugiego – i dostosować go do priorytetów strategicznych Unii. A do tradycyjnych – wyrównywania poziomu regionów, czyli spójności, oraz rolnictwa, doszły obrona i konkurencyjność.

Festiwal przecieków

Przewodnicząca Komisji Europejskiej i szef jej gabinetu Bjoern Seibert pilnowali, aby jak najmniej szczegółów WRF przedostało się do opinii publicznej przed oficjalną prezentacją. Według doniesień europejskich mediów urzędnicy odpowiedzialni za poszczególne gałęzie WRF nie znali szczegółów ani ustaleń dotyczących tego, co nie leżało w ich zakresie kompetencji.

Ale niektóre założenia wyciekły.

Najostrzejsze reakcje wywołały – pojawiające się zresztą od miesięcy – doniesienia, że KE planuje radykalnie przebudować dwa największe programy: wspólną politykę rolną (WPR) i politykę spójności. Z około 540 programów zrobiłoby się 27 tak zwanych Narodowych i Regionalnych Planów Partnerstwa. Wypłata około 800 miliardów euro środków byłaby uzależniona od zaakceptowanych przez Unię reform krajowych. W założeniach miałoby to zmniejszyć koszty administracyjne.

„Trochę to przypomina KPO” – usłyszała DW od europejskiego polityka, specjalizującego się w kwestiach budżetowych. I rzeczywiście: plan Komisji na wieloletni budżet – jeśli taki będzie miał ostateczny kształt – zawierałby podobieństwa do unijnego funduszu odbudowy po pandemii Covid-19. Czyli zmniejszałby wpływ regionów na podział unijnego tortu, a zwiększał wpływ rządów krajowych.

A przecież polityka spójności – najważniejsza polityka inwestycyjna UE, prawie 400 mld euro w obecnej perspektywie budżetowej – ma na celu wyrównywanie dysproporcji właśnie regionów europejskich. W ramach unijnej polityki rolnej wypłacane są m.in. dopłaty dla rolników. I z tego, co DW usłyszała w Brukseli, te dopłaty w budżecie „będą”. Dopiero po prezentacji WRF przez Komisję okaże się jednak, na jaki mechanizm zarządzania tymi politykami zdecydowała się KE.

PE: „nie” dla „maszyny z kasą dla interesów narodowych”

Decyzje mogą się ważyć do ostatniej chwili, bo von der Leyen spotkała się z opozycją nawet w samej Komisji. Krytyka wybrzmiała 15 lipca głośno również na politycznym zapleczu von der Leyen, czyli w tych partiach w Parlamencie, które zaledwie kilka dni temu odnowiły KE wotum zaufania.

– Odrzucimy wszelkie próby renacjonalizowania europejskiego budżetu i zredukowania go do maszyny z pieniędzmi dla 27 różnych interesów narodowych – mówił w PE sprawozdawca ds. WRF, Siegfried Muresan.

Rumuński europoseł macierzystej dla von der Leyen Europejskiej Partii Ludowej (EPL) przypomniał też, że Parlament już wcześniej odrzucał wprowadzanie „jednolitych planów narodowych, które rozwodniłyby Wspólną Politykę Rolną i Politykę Spójności”.

W tle jego słów jest fakt, iż przesunięcie dwóch trzecich z 1,2 bln euro budżetu Unii do krajowych planów reform negocjowanych między Komisją a państwami członkowskimi zmniejszyłoby nie tylko rolę regionów w ich dzieleniu, ale i PE w procesie decyzyjnym. Tymczasem budżet potrzebuje nie tylko jednomyślności w Radzie, ale i większości na sali plenarnej.

Przez najbliższe pół roku sprawujący w UE prezydencję Duńczycy będą próbowali więc wypracować kompromisową wersję WRF, a zarówno PE, jak i Rada – oraz różne frakcje w tych instytucjach – wniosą swoje propozycje i czerwone linie, których nie będą chciały przekraczać.

Skąd UE ma wziąć pieniądze?

„Nie wiem, czy Piotr Serafin będzie do końca przekonany do tego, co sam będzie musiał w Parlamencie Europejskim referować” – usłyszał w przeddzień ogłoszenia projektu WRF dziennikarz DW od europejskiego polityka, eksperta w sprawach budżetu. Co dokładnie będzie referował polski komisarz, okaże się więc zapewne dopiero w momencie samej prezentacji. Na niecałą dobę przed nią w europejskich mediach pojawiają się wciąż kolejne przecieki co do tego, co znajdzie się w budżecie lub co z niego właśnie wypadło.

Dylematem Komisji jest wyasygnowanie potężnych środków na nowe priorytety Unii, czyli obronę i konkurencyjność, bez szkody dla dotychczasowych, czyli właśnie spójności i rolnictwa. Z pustego i Serafin nie naleje, tymczasem zdobycie nowych pieniędzy jest trudne, skoro kraje UE nie chcą zwiększać składki, a wiele z nich nie chce, by UE znów się zadłużała.

Co z ETS-2? „To przeciek, ale bez budynków i transportu”

Instrumentem, który mógłby przynieść pewne dochody, jest drugi filar unijnego systemu handlu emisjami – ETS2. Planowany na 2027 r., objąłby emisje z sektora transportu i budynków. Te dochody miałyby jednak cenę, którą nie każdy w Brukseli i w unijnych stolicach chciałby zapłacić.

Wzrost kosztów emisji dostawcy paliwa i energii mogliby przerzucić na indywidualnych konsumentów. Czyli wzrosłyby ceny energii, ogrzewania i paliw. I kilka tygodni temu dziennikarz DW usłyszał w Brukseli, że proponowanie ETS-2 jako sposobu na finansowanie budżetu UE byłoby skrajnie nierozsądne.

15 lipca zaś cytowany wcześniej europejski polityk – ekspert w sprawach budżetu – powiedział DW, że system ETS ma zostać okrojony do wersji „bez budynków i transportu, bo to by było dla nas zabójcze”. Nasze źródło zastrzegło jednak, że są to „pierwsze przecieki”,wiele może się zmienić, a ostateczny kształt propozycji Komisji Europa pozna dziś.

Broda jest dla niego znakiem rozpoznawczym: Jürgen Burkhardt jest wielokrotnym mistrzem świata brodaczy. Niedawno zdobył kolejny tytuł na Mistrzostwach Świata Brodaczy w USA. – Broda jest cool – mówi 68-latek tuż po powrocie do rodzinnego miasta Stuttgartu. I nie chodzi tylko o zawody.

Na co dzień broda Niemca również jest zadbana i, jak twierdzi, nie przeszkadza w całowaniu. - Broda nie jest przeszkodą, ludzie często za dużo o niej myślą. Jeśli chcesz kogoś pocałować, po prostu go całuj - mówi.

50-letni zarost

Według Burkhardta jego broda liczy sobie ponad 50 lat. Jak zaznacza: Wąsy nigdy nie były przycinane. A wszystko inne pojawiło się z czasem. – Od dawna nie przycinałem też brody – mówi mistrz świata. Wszystko, co teraz odrasta, automatycznie łączy z tym, co już tam jest. – Długie włosy wypadają w pewnym momencie, ale wszystko regeneruje się samo – dodaje.

Ponad 180 godzin na pielęgnację brody

Według Burkhardta rozpiętość jego brody wynosi około 1,80 metra. Odpowiada to mniej więcej rozpiętości skrzydeł orła. Sześciokrotny mistrz świata w kategorii freestyle jest przekonany, że po raz kolejny podbił jury zawodów swoim dobrym i dopracowanym stylem. Od ponad 30 lat bierze udział w zawodach. Swój pierwszy tytuł mistrza świata brodaczy Burkhardt zdobył w 1997 roku. Zdaniem fotografa z Leinfelden-Echterdingen zajmowanie pierwszego miejsca przez kilkadziesiąt lat jest czymś wspaniałym.

Na stylizację brody poświęca 30 minut dziennie, co w skali roku daje 182,5 godziny. Jak przyznaje, w przypadku zawodów może to oczywiście zająć trochę więcej czasu i nie należy patrzeć na zegarek.

Układanie brody podczas zawodów może trwać nawet sześć godzin. Jeśli chodzi o codzienną pielęgnację Jürgen Burkhardt radzi: - Szczotkowanie szczotką z włosiem dzika oraz olejk do brody. Dzięki temu broda jest piękna i nabiera blasku.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

(DPA/jar)

Antynagroda „Złoty Ptyś", przyznawana przez niemiecką organizację konsumencką Foodwatch, trafiła w tym roku do producenta czekolady Milka. W głosowaniu internetowym 34 procent z ponad 58 tys. uczestników uznało alpejską czekoladę mleczną Milka za „najbardziej zuchwałe kłamstwo reklamowe roku”.

Jak podreślono, malejąca tabliczka tej czekolady jest przykładem „shrinkflacji”. Słowo to opisuje praktykę zmniejszania ilości lub rozmiaru produktu, podczas gdy cena pozostaje taka sama lub wzrasta.

Ukryte podwyżki cen są coraz bardziej popularnym oszustwem przemysłu spożywczego, skrytykował Foodwatch.

Ukryty wzrost ceny o 48 procent

Producent Milki, koncern Mondelez, obniżył wagę czekolady alpejskiej i wielu innych odmian produktu na początku roku. Rozmiar opakowania pozostał jednak taki sam. Cena została zaś drastycznie podniesiona krótko wcześniej. Według Foodwatch w sumie odpowiada to wzrostowi ceny o 48 procent. Zmiana gramatury jest trudna do rozpoznania przez konsumentów.

Producent Milki przyznał się do zmniejszenia wagi i jednoczesnego wzrostu cen, ale zaprzeczył brakowi przejrzystości. „Przejrzystość wobec naszych konsumentów jest naszym najwyższym priorytetem w tym kontekście”, wyjaśniła firma w odpowiedzi na zapytanie agencji EPD. „Dlatego wyraźnie wskazujemy nową wagę tabliczki na opakowaniu produktu”. Klienci zostali również poinformowani o zmianie na stronie internetowej firmy i kanałach mediów społecznościowych.

Odnosząc się do wzrostu ceny Mondelez wyjaśnił, że producent działa w środowisku „które jest bardziej złożone i niestabilne niż kiedykolwiek wcześniej”. W szczególności ceny kakao osiągnęły rekordowe poziomy: „W tym trudnym środowisku musieliśmy podjąć starannie przemyślane środki, takie jak dostosowanie wagi niektórych naszych tabliczek czekolady Milka, aby pozostać konkurencyjnymi i nie rezygnować ze smaku i jakości naszych produktów”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Foodwatch krytykuje jednak, że zmiana gramatury nie została wyraźnie wskazana. Organizacja zwraca uwagę, że na czekoladach jest napisane z przodu małymi literami „90 g”, ale często nie widać tego na półce w supermarkecie, bo zasłania to karton.

Foodwatch zwraca też uwagę, że według niemieckiego Urzędu Statystycznego ceny czekolady wzrosły o około ośmiu procent między początkiem 2024 a 2025 roku, ale Mondelez podniósł ceny nawet o 64 procent w tym okresie.

(EPD,AFP/szym)

Wielu pracowników zatrudnionych w Niemczech przy żniwach i zbiorze owoców oraz warzyw to pracownicy sezonowi. Pomysł nieobjęcia ich płacą minimalną zyskał początkowo przychylność ministra rolnictwa, który otwarcie się za tym opowiadał. Jednak wewnętrzna analiza przeprowadzona przez Ministerstwo Rolnictwa wykazała, że nie jest to prawnie możliwe.

Sprzeczne z prawem

Wynika to z zasady równego traktowania zapisanej w niemieckiej Ustawie Zasadniczej, ogłosiło ministerstwo. Płaca minimalna jest zapisana w prawie jako bezwzględna dolna granica zarobku. Dotyczy to wszystkich miejsc pracy, w tym pracowników krótkoterminowych i pracowników sezonowych.

Wcześniej minister rolnictwa Alois Rainer okazał się otwarty na pojawiające się ze strony gospodarstw żądania wprowadzenia wyjątków od tej zasady. Dlatego zlecił analizę prawną. „Było dla mnie bardzo ważne, aby dokładnie przeanalizować tę drogę” – powiedział polityk niemieckiej agencji prasowej. Jego zdaniem wiele gospodarstw znajduje się pod znaczną presją – zwłaszcza tam, gdzie nadal wymagana jest praca ręczna, jak ma to miejsce w przypadku owoców i warzyw.

Stowarzyszenie rolników proponowało, aby pracownicy sezonowi otrzymywali jedynie 80 procent płacy minimalnej. Federalne Ministerstwo Pracy od razu wskazało, że jest to niedopuszczalne. Ustawowa płaca minimalna wzrośnie w dwóch etapach, od 1 stycznia 2026 r. do 13,90 euro za godzinę, a od 2027 roku do 14,60 euro za godzinę.

Wyzwanie dla rolników

Rainer powiedział, że stopniowy wzrost płacy minimalnej stanowi poważne wyzwanie dla wielu gospodarstw rolnych. Jak stwierdził, w końcu uprawa musi być ekonomicznie opłacalna „dlatego skupiamy się na zmniejszeniu obciążenia w innych miejscach”. Jako przykład wyliczył zmniejszenie kosztów administracyjnych, obniżenie podatku od energii elektrycznej oraz ponowne wprowadzenie ulgi na olej napędowy dla rolnictwa. „Wysokiej jakości i niedroga żywność z naszego kraju nadal powinna być serwowana w przyszłości” – dodał minister.

(DPA/stef)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Kapsuła „Crew Dragon” z astronautami wylądowała w oceanie u wybrzeży Kaliforni w USA – poinformowała NASA. Wcześniej kapsuła odłączyła się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. Na pokładzie „Dragona” znajdowało się również około 260 kilogramów ładunku, w tym sprzęt NASA i akcesoria naukowe z ponad 60 eksperymentów.

Dzięki misji Axiom-4 na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS znaleźli się trzej inżynierowie: Polak Sławosz Uznański-Wiśniewski, Hindus Shubhanshu Shukla i Węgier Tibor Kapu, a także była astronautka NASA Peggy Whitson.

Podczas gdy Whitson była wcześniej w kosmosie kilka razy, dla każdego z trzech astronautów-amatorów był to pierwszy lot w kosmos.

Teraz astronauci bedą pod opieką lekarzy. W środę (16.07.2025) przed południem spodziewany jest przylot Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego do Kolonii w Niemczech, gdzie będzie dochodził do siebie i przejdzie badania.

Kosmos i ludzki organizm

Celem badań, które prowadzone będą w Europejskim Centrum Astronautów w Kolonii, będzie sprawdzenie, jaki wpływ przebywanie w kosmosie wywarło na organizm Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego. Polski astronauta zostanie przewieziony do najnowocześniejszego ośrodka Niemieckiego Centrum Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (DLR) „envihab”, który jest kluczowym centrum monitorowania medycznego i rehabilitacji po misjach.

Envihab to połączenie słów „environment”- środowisko i „habitat” - przestrzeń życiowa. Tam, na 3500 metrach kwadratowych, badany jest wpływ ekstremalnych warunków na organizm ludzki. Envihab składa się z kilku modułów. Wśród nich jest laboratorium psychologiczne, gdzie bada się, w jaki sposób ekstremalne warunki pracy (np. izolacja i stres) wpływają na psychikę i wydajność. Polakiem zajmie się zespół medycyny kosmicznej: lekarze, fizjoterapeuci i trenerzy sportowi. Będą monitorować jego stan zdrowia i kondycję podczas powrotu do ziemskiej grawitacji.

Sztab ludzi

Za Polakiem, niezależnie czy jest na Ziemi czy kosmosie, stoi sztab ludzi, o czym można było przekonać się w Centrum Kontroli Columbus w Oberfaffenhofen niedaleko Monachium. W tym miejscu na Ziemi około stu naukowców i inżynierów wspierało astronautów. Z „europejskiego Houston” (placówka ma inny zakres zadań niż centrum załogowych lotów kosmicznych NASA za oceanem) nadzorowana była praca astronautów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. Układano i koordynowano ich plany dnia.

Odpowiedzialna za planowanie misji Axiom Vivien-Sophie Stotz tłumaczyła, że przypomina to układanie wielkich puzzli albo grę w tetris. Na wielkim ekranie różnymi kolorami oznaczona się poszczególne aktywności astronautów. – Wszystko musi do siebie pasować. Nie tylko każdego dnia, ale przez cały tydzień. I być skoordynowane z pracą każdego z astronautów. Ja odpowiadam za agendę Sławosza. Ta koordynacja jest sporym wyzwaniem – przyznała w rozmowie z DW.

Sergio Palumberi, manager misji, podkreślił, że wszystko planowane jest z dokładnością co do pięciu minut i przygotowane pół roku wcześniej. – Ale nawet dziesięć razy sprawdzamy każdy poszczególny dzień. Musimy być pewni, że wszystko zadziała –mówił.

Od prawie dwóch dekad europejska nauka i przemysł mają bezpośredni dostęp do laboratorium badawczego Columbus, które jest pierwszym uruchomionym europejskim laboratorium na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. To wielozadaniowe laboratorium, które umożliwia astronautom przeprowadzenie badań w stanie mikrograwitacji. Europejski moduł Columbus został na stałe zamontowany na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej niemal dwie dekady temu i jest pierwszą stale obsadzoną europejską placówką w kosmosie. Oprócz niego na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej znajdują się amerykańskie, japońskie i rosyjskie moduły. Łącznie na ISS jest 16 modułów, służą do realizacji różnych zadań.

Napięty plan dnia w kosmosie i na Ziemi

Również po powrocie na Ziemię plan dnia Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego będzie napięty. W medycznym ośrodku badawczym Instytutu Medycyny Kosmicznej Niemieckiego Centrum Aeronautycznego polski astronauta zostanie poddany szeregowi testów medycznych i psychologicznych, aby przeanalizować jak pobyt w kosmosie wpłynął na jego organizm. Chodzi o zbadanie między innymi mięśni, kości, serca czy systemu odporności i systemu nerwowego. Utrata masy mięśniowej to tylko jeden z wielu skutków pobytu w przestrzeni kosmicznej. To standardowa procedura po powrocie z kosmosu na Ziemię służąca nauce, ale i ułatwiająca astronautom powrót do warunków ziemskich.

Pierwszy Polak na ISS

Polak na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej przeprowadził 13 eksperymentów przygotowanych przez polskich naukowców i firmy oraz 30 pokazów edukacyjnych i popularnonaukowych. Uczestniczył też w przeprowadzaniu eksperymentów innych astronautów, a oni również wspierali Polaka. Polska Agencja Kosmiczna poinformowała, że priorytetowe cele misji IGNIS zostały wykonane w 100 proc. O tym, czego doświadczył w Kosmosie, Sławosz Uznański-Wiśniewski opowiadał w łączeniach z młodzieżą i dziećmi w Polsce.

Doktor Uznański-Wiśniewski jest astronautą projektowym Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), drugim – po Mirosławie Hermaszewskim – Polakiem w kosmosie i pierwszym Polakiem, który postawił stopę na pokładzie ISS. Misja Ax-4, której jest uczestnikiem, rozpoczęła się 25 czerwca. W Europejskim Centrum Astronautów w Kolonii od dziś, obok portretów innych astronautów, zawiśnie także jego portret.

Według ankiety, której wyniki ogłosiła we wtorek (15.07.2025) Niemiecka Centrala Wymiany Akademickiej (DAAD) w Bonn, prawie dwie trzecie (64 proc.) ankietowanych zagranicznych studentów planuje pozostać w Niemczech po ukończeniu studiów, a prawie połowa (49 proc.) wyobraża sobie założenie firmy.

W badaniu wzięło udział około 21 000 studentów, którzy mieli zamiar ukończyć naukę na 132 niemieckich uniwersytetach w semestrze zimowym 2023/24 r. Według badania, zamiar pozostania w Niemczech jest szczególnie wysoki na kierunkach ekonomicznych, inżynieryjnych i informatycznych. Wyniki badania pokazały, że „Osoby studiujące dziś w Niemczech chcą pomóc w kształtowaniu przyszłości naszego kraju. To wielka szansa, zwłaszcza w obliczu niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej i zmian demograficznych” – powiedział prezes DAAD Joybrato Mukherjee.

Trzy główne powody

Ankietowani wymieniali trzy główne powody, dla których zdecydowali się studiować w Niemczech: przystępna cena studiów, atrakcyjne perspektywy kariery i szeroka gama anglojęzycznych programów studiów.

Studenci studiów magisterskich w szczególności docenili możliwość ukończenia pełnego programu studiów w języku angielskim. Z perspektywy DAAD anglojęzyczne programy studiów pozostają tym samym ważnym instrumentem rekrutacji.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Rynek pracy

Jednocześnie, według badania, tylko około jedna trzecia ankietowanych uważa, że jest dobrze przygotowana do rozpoczęcia kariery w Niemczech. Wielu z nich życzyłoby sobie większego wsparcia, na przykład poprzez usługi związane z karierą, kursy językowe lub kontakty z firmami. Jak podkreślił prezes DAAD, „jeśli chcemy przyciągnąć międzynarodowych studentów jako przyszłych specjalistów, musimy lepiej przygotować ich do rynku pracy”.

Według DAAD w semestrze zimowym 2023/24 na niemieckich uczelniach studiowało ponad 379 900 osób z zagranicy. To sprawiło, że Niemcy znalazły się na trzecim miejscu wśród krajów goszczących studentów zza granicy i najpopularniejszym nieanglojęzycznym krajem - gospodarzem.

(EPD/jar)

Ekonomiczny dziennik „Handelsblatt” z Duesseldorfu zamieszcza we wtorek, 15 lipca, wywiad z Dietmarem Woidke, będącym od 2013 roku premierem Brandenburgii. Na pytanie, czy po zaostrzeniu polityki migracyjnej Niemiec i wprowadzeniu przez Polskę kontroli granicznych, doświadczamy teraz w Europie spirali izolacji, Woidke odpowiada, że kontrole graniczne są ważnym instrumentem ograniczania nieregularnej migracji. „Odegrały one kluczową rolę w znacznym zmniejszeniu liczby nielegalnych przybyszów – w tym liczby wniosków o azyl – w Niemczech. To sukces. Nie można pozwolić na dalszy wzrost nieregularnej migracji” – mówi polityk SPD.

Zagrożona równowaga społeczna

Zdaniem premiera Brandenburgii kwestia migracji zagroziła równowadze społecznej i politycznej w Niemczech. Dlatego uważa kontrolę granic zewnętrznych Niemiec za niezwykle istotne posunięcie. Woidke podkreśla jednak, że kontrole – ze względu na swój ogromny wpływ na mieszkańców pogranicza – mogą być przeprowadzane jedynie tymczasowo. Przyznaje też, że Niemcy nadal muszą pomagać ludziom, którzy potrzebują ochrony, a jednocześnie potrzebują wykwalifikowanej siły roboczej. „Niemcy w szczególności są zależne od imigracji wykwalifikowanych pracowników, zarówno tych wyszkolonych, jak i tych, którzy są szkoleni tutaj, aby stać się wykwalifikowanymi pracownikami” – czytamy.

Woidke nie chce oceniać wprost polityki migracyjnej Angeli Merkel, mówi jednak, że sygnały ostrzegawcze ze strony społeczeństwa pojawiały się już wcześniej, szczególnie na szczeblu komunalnym. Występowało coraz większe przeciążenie. Systemy osiągały swoje granice. Mieszkalnictwo, opieka, integracja – wszystko to wymaga ogromnego wysiłku, także w zakresie personelu” – mówi Woidke.

Zbyt mało dialogu z Polską

Premier Brandenburgii uważa, że w sprawie zaostrzonej polityki migracyjnej było zbyt mało rozmów z polską stroną. „Kluczowym problemem jest rzeczywiście niedawne ochłodzenie stosunków między Berlinem a Warszawą. Było zbyt mało dialogu. My w Brandenburgii odczuwamy to szczególnie mocno. Polska jest naszym najważniejszym partnerem handlowym, wyprzedzającym wszystkie inne kraje. Dlatego poprawa relacji ma dla nas ogromne znaczenie gospodarcze” – podkreśla Woidke.

Według polityka z Polską potrzebny jest intensywny dialog, nie tylko polityczny, ale także dotyczący współpracy gospodarczej, energetyki i infrastruktury. „Nawiasem mówiąc, po polskiej stronie jest duże zrozumienie, że Niemcy chcą ograniczyć nieregularną migrację. Nie zawsze tak było. Nasza polityka otwartych granic w ostatnich latach wywołała wiele niechęci” – uważa premier Brandenburgii. Dodaje też, że wielu było zaskoczonych „oczywistą naiwnością strony niemieckiej”.

Potrzebne zezwolenia dla pracowników transgranicznych

Aby odciążyć pracowników dojeżdżających do pracy w Niemczech i firmy ich zatrudniające, np. fabrykę samochodów Tesla pod Berlinem, federalny zarząd autostrad powinien – zdaniem Dietmara Woidkego – utworzyć dodatkowy pas ruchu, aby kontrole nie ograniczały płynności. Potrzebny jest także system zezwoleń dla osób dojeżdżających do pracy na wzór takiego, jaki funkcjonował w czasie pandemii koronawirusa – mówi polityk.

Pytany o to, czy szkody gospodarcze spowodowane przez kontrole graniczne są nadal proporcjonalne do kilkuset osób zawracanych na granicy, Woidke odpowiada, że w tej chwili „nie widzimy żadnych poważnych szkód gospodarczych”. „Jedno jest pewne: kontrole graniczne są konieczne. Ale równie jasne jest, że musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zminimalizować wpływ na regiony przygraniczne, lokalną ludność i gospodarkę” – podkreśla w rozmowie z „Handelsblatt”.

W Tesli stabilnie

Sytuację w Tesli Dietmar Woidke ocenia jako stabilną. Jak mówi, to, co odróżnia Teslę od trudnej sytuacji niektórych producentów samochodów to fakt, że Tesla dostarcza swoje auta do 38 krajów, w tym do krajów arabskich. Pytany o stosunek do szefa tej firmy, Elona Muska, który prowadził kampanię na rzecz skrajnie prawicowej partii AfD, premier przyznaje, że nie zgadza się z wieloma wypowiedziami Muska i mówi, że go także „irytują”. „Ale ludzie pracujący w Tesli zasługują na nasze zaufanie. I są tak samo krytyczni wobec wielu rzeczy jak ja” – dodaje.

Co z energią z Rosji?

W obliczu wysokich cen energii, które odpowiedzialne są za problemy firm, Woidke mówi, że nie wyobraża sobie kupowania energii z Rosji, dopóki kraj ten atakuje Ukrainę. „Ale jeśli Rosja znów będzie zachowywać się jak cywilizowane państwo i powróci do normalnego współistnienia ze swoimi sąsiadami, to nie mogę tego wykluczyć” – stwierdza polityk.

Dla Woidkego decydującym czynnikiem jest to, czy Rosja będzie w stanie zaakceptować rozwiązanie dyplomatyczne. „On (Putin) trzyma się tej wojny – bez względu na koszty. Dopóki tak jest, nie ma powrotu do „biznesu jak zwykle”. Wszystkie państwa NATO i demokratyczni partnerzy na całym świecie muszą to jasno powiedzieć: Ta wojna musi się skończyć. Każdy, kto wierzy, że wystarczy porozmawiać z Putinem w przyjazny sposób, aby go powstrzymać, jest w wielkim błędzie” – podkreśla Woidke.

Amerykański gigant oprogramowania Oracle planuje zainwestować dwa miliardy dolarów w Niemczech w ciągu najbliższych pięciu lat, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na aplikacje sztucznej inteligencji i infrastrukturę chmurową. 1,7 miliarda euro zostanie w dużej mierze zainwestowane w regionie Ren-Men i we Frankfurcie, gdzie ma zostać rozbudowana infrastruktura chmury danych oraz znacznie zwiększone możliwości aplikacji sztucznej inteligencji.

Wiodący ośrodek cyfrowy Europy

Jak wskazał minister ds. cyfryzacji Karsten Wildberger, strategiczna inwestycja Oracle podkreśla, że Niemcy są atrakcyjną lokalizacją dla cyfrowych innowacji i inwestycji. – Rosnący popyt na rozwiązania chmurowe pokazuje, że transformacja cyfrowa w naszym kraju postępuje bardzo dobrze – powiedział. Inwestycja ta wzmacnia infrastrukturę cyfrową w Niemczech i umożliwia firmom i władzom korzystanie z najnowocześniejszych technologii sztucznej inteligencji oraz chmury. –Tą drogą chcemy podążać wspólnie z gospodarką i dalej rozwijać rolę Niemiec jako wiodącego ośrodka cyfrowego w Europie – podkreślił minister.

Ponadprzeciętna liczba inwestycji w regionie Ren-Men

Już wcześniej największe na świecie firmy chmurowe, w tym Amazon Web Services, Google i Microsoft ogłosiły inwestycje w centra danych w Niemczech.

Region Ren-Men pozyskuje ponadprzeciętną liczbę tych inwestycji, ponieważ we Frankfurcie znajduje się DE-CIX, jeden z największych na świecie węzłów internetowych. Ten ogromny punkt wymiany zapewnia wysokie prędkości transmisji oraz krótkie czasy przesyłania danych.

Równolegle z decyzjami inwestycyjnymi niezmiennie trwa jednak kontrowersyjna debata na temat tego, czy oferty amerykańskich firm spełniają wymogi suwerenności cyfrowej w Niemczech. Odkąd Donald Trump po raz drugi objął urząd w USA, debata ta przybrała na sile.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Oracle jest jedną z największych na świecie firm zajmujących się oprogramowaniem oraz liderem w dziedzinie systemów zarządzania bazami danych i rozwiązań chmurowych dla firm.

Amerykańska firma z siedzibą w Austin (Teksas) konkuruje przede wszystkim z takimi gigantami jak Amazon, Google i Microsoft, ale także z niemiecką grupą programistyczną SAP.

(DPA/jar)

Niemiecki Federalny Trybunał Konstytucyjny odrzucił dziś (15.07.2025) skargę przeciwko Niemcom, złożoną przez dwóch Jemeńczyków, którzy stracili krewnych w ataku amerykańskich dronów w 2012 roku. Atak przeprowadzono za pośrednictwem bazy armii USA w Ramstein w Niemczech. Mężczyźni twierdzili, że Niemcy łamią prawo międzynarodowe, pozwalając na tego rodzaju ataki za pośrednictwem bazy na swoim terytorium i nie podejmując kroków wobec USA..

Trybunał w Karlsruhe nie przyznał im racji. Według sędziów Republika Federalna Niemiec nie narusza prawa międzynarodowego, jeśli nie sprawuje ściślejszej kontroli nad amerykańskimi operacjami z użyciem dronów, kontrolowanych przez bazę Ramstein w Nadrenii-Palatynacie.

Jednakże, zgodnie z wyrokiem, w pewnych okolicznościach Niemcy mogą mieć obowiązek ochrony osób przebywających za granicą. Między innymi musi zachodzić wystarczający związek z władzami niemieckiego państwa, a także musi istnieć poważne ryzyko systematycznego naruszania obowiązującego prawa międzynarodowego. Wyrok wykracza zatem poza dotychczasowe orzecznictwo, jak wyjaśniła wiceprezes sądu Doris König.

Przesłanki te nie zostały jednak spełnione w odniesieniu do amerykańskich operacji z użyciem dronów. Sąd nie był w stanie ustalić, czy USA stosowały nieuzasadnione kryteria rozróżniania celów wojskowych od cywilnych.

Dziesięcioletnia batalia sądowa

Niemiecki wymiar sprawiedliwości zajmował się skargą obywateli Jemenu od ponad dziesięciu lat.

W sierpniu 2012 r. dwóch mężczyzn zginęło w Jemenie w wyniku ataku amerykańskiego drona. Zostali zabici podczas spotkania z trzema podejrzanymi członkami organizacji terrorystycznej Al-Kaida. Według skarżących ofiarami byli policjant i duchowny, który głosił kazania przeciwko Al-Kaidzie w regionie.

Dwaj krewni, obywatele Jemenu, od 2014 r. procesują się przed sądami w Niemczech, a ostatnio złożyli skargę konstytucyjną w Karlsruhe. Powołali się oni na prawo do życia i fizycznej integralności zapisane w ustawie zasadniczej. Powodowie uważają również, że rząd federalny jest współodpowiedzialny, ponieważ baza wojskowa Ramstein w Nadrenii-Palatynacie odgrywa znaczącą rolę.

W 2010 r. siły zbrojne USA poinformowały niemieckie Ministerstwo Obrony, że na terenie Ramstein zostanie zbudowana satelitarna stacja przekaźnikowa do kontrolowania dronów zdolnych do przenoszenia broni za granicę. Według sądu ministerstwo nie miało do tego żadnych zastrzeżeń.

Podczas batalii sądowej niemiecki rząd argumentował m.in., że wiarygodność Niemiec w sojuszu wojskowym byłaby zagrożona, gdyby musiał kontrolować rozmieszczenie zagranicznych sił zbrojnych w krajach trzecich zgodnie z niemieckim rozumieniem prawa międzynarodowego tylko dlatego, iż korzystały one z bazy w Niemczech.

Ramstein jest ważnym centrum danych dla amerykańskiej armii. Drony nie startują z Ramstein i nie są stamtąd bezpośrednio kontrolowane. Dane są jednak przesyłane z USA do Ramstein za pomocą kabla, a stamtąd sygnały są przekazywane przez satelitarną stację przekaźnikową.

DPA, AFP/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Wzmocnienie obrony powietrznej Ukrainy, która jest celem zmasowanych ataków rosyjskich dronów i rakiet, było jednym z głównych tematów poniedziałkowej (14.07.2025) wizyty niemieckiego ministra obrony Borisa Pistoriusa w Waszyngtonie. Berlin proponuje, że kupi od USA dwa systemy obrony powietrznej Patriot, aby przekazać je Ukrainie. Jak poinformował Pistorius po rozmowie z amerykańskim sekretarzem obrony Pete'em Hegsethen, porozumienia w tej sprawie jeszcze nie udało się dopiąć, bo do wyjaśnienia pozostają „ostatnie szczegóły techniczne, logistyczne i finansowe”, które jednak – zdaniem Pistoriusa – „wydają sie do rozwiązania”.

Niemcy chcą przeznaczyć na zakup Patriotów dla Ukrainy około dwóch miliardów euro. Jednak Boris Pistorius zaapelował także do innych parterów z NATO o zaangażowania w zakupy broni dla Kijowa. Jak podkreślił, Niemcy wywiążą się ze swojej części. – Jedno jest jasne i jest to apel do wszystkich innych europejskich państw członkowskich NATO: wszyscy muszą otworzyć swoje portfele, że tak powiem – powiedział Pistorius w rozmowie z niemiecką telewizją publiczną ARD.

Wyjaśnił, że celem jest szybkie zebranie kwot, przede wszystkim na wzmocnienie obrony powietrznej. Ukraina jest pod ogromną presją, „ponieważ Putin zawsze zwiększa intensywność nalotów, gdy tylko pojawia się choćby wzmianka o pokoju” – dodał Pistorius.

Według szefa NATO Marka Rutte, który także był wczoraj w Waszyngtonie, w zakupie Patriotów, rakiet i amunicji dla Ukrainy gotowe są uczestniczyć także Finlandia, Dania, Norwegia, Szwecja, wielka Brytania i Holandia.

Nowa broń dla Bundeswehry

W Waszyngtonie poinformował on również o planach wzmocnienia uzbrojenia niemieckiej armii. Berlin chce bowiem kupić od USA precyzyjną broń dalekiego zasięgu

Typhon, która może być wykorzystywana do wystrzeliwania pocisków o zasięgu około 2000 kilometrów. – Mówiąc prościej, są to wyrzutnie lądowe, z których można wystrzeliwać różne pociski kierowane na różne odległości – powiedział dziennikarzom niemiecki minister.

Broń ta mogłaby również dosięgnąć celów w Rosji. Jednak Pistorius podkreślił, że ma ona służyć wyłącznie jako środek odstraszający. Jak dotąd Bundeswehra nie dysponuje podobnym rodzajem uzbrojenia, a odpowiednie europejskie systemy są nadal w fazie rozwoju i – według Pistoriusa – nie będą dostępne przez co najmniej siedem do dziesięciu lat. Wyrzutnie rakietowe Typhon mają zostać zakupione na okres przejściowy.

Zakup nie został jeszcze sfinalizowany. Niemcy wyraziły jedynie zainteresowanie bronią. Stany Zjednoczone badają obecnie, czy są w stanie ją dostarczyć. Sekretarz obrony USA Pete Hegseth przyjął niemiecka prośbę do wiadomości, poinformował Pistorius.

Trump daje Putinowi 50 dni na pokój

Tymczasem prezydent USA Donald Trump, który postawił sobie za cel doprowadzenie do pokoju w Ukrainie, zaostrza ton wobec Rosji. W poniedziałek dał on przywódcy Kremla Władimirowi Putinowi 50 dni na zakończenie działań wojennych i zagroził sankcjami.

– Jesteśmy bardzo, bardzo niezadowoleni (z Rosji) – powiedział Trump na spotkaniu z szefem NATO Markiem Rutte w Białym Domu. Dodał, że jeżeli w ciągu 50 dni nie dojdzie do „porozumienia” w sprawie pokoju w Ukrainie, USA mogą nałożyć „cła w wysokości około 100 procent”. Według Trumpa są to tak zwane sankcje wtórne. Są one wymierzone w kraje takie jak Chiny, Indie i Brazylia, które nadal kupują tanią ropę i gaz z Rosji.

– Myśleliśmy, że mamy porozumienie jakieś cztery razy – przyznał Trump, ale – jak dodał – za każdym razem Putin dalej bombardował Ukrainę.

Pomimo ostrzejszego tonu, zapowiedzi Trumpa dotyczące sankcji nie idą tak daleko, jak żąda Senat USA. Chce on nałożyć bezpośrednie sankcje na Rosję, a na jej sojuszników – karne cła w wysokości 500 procent, czyli pięć razy więcej niż zapowiedział Trump.

Z zadowoleniem na zmiane postawy Trumpa zareagowała wysoka przedstawiciel UE ds. polityki zagranicznej Kaja Kallas. Zastrzegła jednak, że 50-dniowy termin dla Putina to bardzo dużo czasu”.

Z kolei niemiecki minister obrony Boris Pistorius ocenił, że przemówienie Trumpa i wyraźne zagrożenie Rosji konsekwencjami do dowód, iż USA wreszcie zdały sobie sprawę, że „nie mogą polegać na słowach Putina”.

DPA, RTR, AFP/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Raport komisji ekspertów pt. „Inicjatywa na rzecz sprawnego państwa” (Initiative für einen handlungsfähigen Staat) został zainicjowany w 2024 roku przez menadżerkę Julię Jäkel, byłego przewodniczącego niemieckiego TK Andreasa Voßkuhle, polityków i byłych ministrów Thomasa de Maizière i Peera Steinbrücka. Patronat nad inicjatywą sprawuje prezydent Niemiec.

„Handelsblatt” pisze bardzo krytycznie: „Nowy raport dotyczący 'państwa zdolnego do działania', który komisja ekspertów przekazała prezydentowi Niemiec, brzmi jak dokument grozy. Pokazuje, jak bardzo bieżąca polityka nie nadąża za modernizacją państwa. Już w 2001 roku ówczesny kanclerz Gerhard Schroeder powiedział, że 'za kilka lat prawie nikt nie będzie rozumiał, dlaczego nie można złożyć wniosku o dowód osobisty lub prawo jazdy przez Internet'. 24 lata później obywatele już nie mają zrozumienia dla takiej sytuacji. Skutkiem tego jest słabnące zaufanie do niemieckiego państwa i przestawianie się jego obywateli na skrajne poglądy. Absurdalność tej sytuacji wzrosła od czasów Schroedera: jeśli ktoś dzisiaj przeprowadza się do innego kraju związkowego, jego dane podatkowe są częściowo ręcznie przepisywane z federalnego rejestru podatkowego ELSTER przez urzędnika skarbowego na formularz i wysyłane pocztą, aby urzędnik w innym kraju związkowym mógł je ponownie wprowadzić do tego systemu. Brakuje tu tylko gołębia pocztowego”.

„Nuernberger Nachrichten” zaznacza: „Rządzący muszą wykazać wspólną wolę, aby rzeczywiście zrealizować niezbędne projekty; nawet jeśli oznacza to odejście od własnych zasad partyjnych. Niestety, rosną wątpliwości, czy nowa koalicja rządowa jest do tego zdolna i czy jest w stanie to zrobić – pomimo wszystkich zapewnień, jakie politycy chadecji CDU/CSU i SPD składali przed wyborami, po wyborach i podczas tworzenia koalicji. Teraz trzeba dostarczyć wyborcom efekty ich działań. W przeciwnym razie w 2029 roku obecnej koalicji rządowej grozi porażka. Wymaga to jednak profesjonalnego, dobrze przemyślanego i cichego przygotowania pracy rządu. W przypadku wyboru nowych sędziów Federalnego Trybunału Konstytucyjnego całkowicie się to nie udało. Chadecja CDU/CSU i SPD przyjęły dokładnie takie role, do których chce je doprowadzić AfD: zgodnie z pewnego rodzaju scenariuszem AfD koalicję czarno-czerwoną należy 'podzielić i skłócić', doprowadzając ją do podobnego samozniszczenia, jak w przypadku koalicji sygnalizacji świetlnej (SPD, Zielonych i FDP - red). Jak dotąd chadecja CDU/CSU i SPD oddalają się od siebie, zamiast zbliżać, blokują kompromisy, zamiast je inicjować. Wszyscy wiedzą, jakie to może przynieść skutki”.

„Weser-Kurier” z Bremy zauważa: „W niektórych kwestiach – na przykład w zakresie remontu linii kolejowych – państwo już podjęło działania mające na celu rozwiązanie podstawowych problemów. Te działania należy kontynuować. Nie tylko w przypadku mostów, dróg i szkół, ale także w kwestii nielegalnej migracji. Tylko w ten sposób niemieccy politycy odzyskają utracone zaufanie. Jeśli jednak obywatele poczują, że państwo nie funkcjonuje należycie, zaczną szukać rozwiązań alternatywnych”.

„Neue Osnabrücker Zeitung” ocenia: „Tytuł brzmi dość alarmistycznie: 'Inicjatywa na rzecz państwa zdolnego do działania'. Nie tylko 'bardziej efektywnego', 'bliższego obywatelom' czy po prostu 'lepszego', ale przede wszystkim zdolnego do działania; tak jakby państwo obecnie zdolne nie było. Autorzy piszą w jednym miejscu, że nie potrzeba 'szybszych ustaw, ale lepszych'. No coś takiego. Aby ustawy były 'lepsze', należy na przykład wcześnie sprawdzić ich 'praktyczną przydatność', jak twierdzą. Jakkolwiek to ma wyglądać. Ogólnie pozostawia to duże pole do interpretacji”.

„Rhein-Zeitung” z Koblencji analizuje: „Komisja, którą kierują Andreas Voßkuhle i Peera Steinbrueck, nie uznaje żadnych tabu. To dobrze. Chce ona złagodzić przepisy dotyczące ochrony danych i ułatwić ich wymianę, stworzyć jasny podział kompetencji i odebrać krajom związkowym prawo głosu, a także położyć kres rozdrobnieniu w zakresie cyfryzacji. Nie wszystko to jest popularne. Komisja domaga się też wprowadzenia powszechnego obowiązku służby wojskowej. Słusznie, bez tego kraj nie będzie zdolny do prowadzenia wojny, a starzejące się społeczeństwo nie będzie w stanie właściwie funkcjonować. Oczywiste jest, że obowiązek ten nie może dotyczyć tylko młodych ludzi. Voßkuhle wzywa do 'przebudowy maszynowni państwa'. Dla koalicji CDU/CSU/SPD oznacza to: do roboty!”.

Zdaniem „Straubinger Tagblatt/Landshuter Zeitung”: „Być może najważniejsza jest teraz zmiana nastawienia. Państwo musi bardziej ufać swym obywatelom i przedsiębiorstwom, aby mogli się rozwijać, zamiast ciągle im przeszkadzać i działać im na nerwy. Wiele z tego, co zalecają de Maizière i spółka, słyszy się w tej lub podobnej formie od dawna. Teraz rząd spisał to czarno na białym. Również partie polityczne zostały zobowiązane do modernizacji. No to do dzieła!”.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Właśnie zakończyła się trwająca kilka miesięcy antyukraińska kampania na Węgrzech. Była skierowana przeciwko przystąpieniu Ukrainy do UE. Autokratyczny premier Węgier Viktor Orban i jego aparat przedstawiali w niej kraj swojego sąsiada jako państwo mafijne, pełne hord przestępców, niebezpiecznych dla społeczeństwa, którzy okradają, porywają i zabijają Węgrów.

Ordynarna propaganda

Kto sądził, że propaganda Orbana osiągnęła w ten sposób dno, musi się rozczarować. 6 lipca 2025 roku w Ukrainie zmarł rekrut węgierskiego pochodzenia. Władze w Budapeszcie przedstawiają jego śmierć rekruta jako atak na naród węgierski i mówia o Ukrainie jak o imperium zła, mimo że okoliczności śmierci mężczyzny nie są jasne.

Orban oświadczył: „W Ukrainie pobito na śmierć obywatela Węgier”. Bez żadnych dowodów oskarża Ukrainę i UE o tuszowanie rzekomego przestępstwa. Na Facebooku pisze na czarnym tle: „Prawdy nie da się przemilczeć”.

Media zbliżone do rządu węgierskiego opublikowały setki emocjonalnych wpisów dotyczących śmierci rekruta. Ambasador Ukrainy w Budapeszcie Sandor Fegyir został wezwany na rozmowę, co w dyplomacji oznacza najwyższy stopień oburzenia rządu. Przed ambasadą Ukrainy w Budapeszcie pod przewodnictwem głównego propagandysty Orbana, Zsolta Bayera, demonstrowały setki ludzi.

„Dowiedział się o okolicznościach śmierci”

Prezydent Węgier Tamas Sulyok wysłał list do rodziców zmarłego rekruta, w którym napisał, że jest całkowicie zbulwersowany tym, co usłyszał o okolicznościach śmierci ich syna: „Coś takiego nie powinno mieć miejsca w Europie, jest to sprzeczne z wszystkimi wartościami ludzkimi”, pisał.

Co właściwie się wydarzyło? Chodzi o 45-letniego mężczyznę o nazwisku Jozsef Sebestyen z miasta Berehowo w ukraińskim obwodzie zakarpackim, gdzie mieszka prawie 100 tys. etnicznych Węgrów. Berehowo, liczące 23 tys. mieszkańców, z czego około połowa to etniczni Węgrzy, leży kilka kilometrów od granicy węgierskiej. Sebestyen prowadził tam pensjonat. Podobnie jak wielu Węgrów w obwodzie zakarpackim posiadał obywatelstwo ukraińskie i węgierskie.

Jak większość obywateli Ukrainy w wieku poborowym, po rozpoczęciu wojny w lutym 2022 roku został zarejestrowany w ukraińskiej administracji wojskowej (TCK). W połowie czerwca w Berehowie został zatrzymany podczas kontroli drogowej przeprowadzonej przez pracowników TCK, zmobilizowany, uznany za zdolnego do służby wojskowej i wysłany na podstawowe szkolenie. 6 lipca 2025 roku Sebestyen zmarł w szpitalu psychiatrycznym w Berehowie. To jest pewne; co do wszystkiego innego relacje są rozbieżne i niepotwierdzone.

Filmy o niejasnym pochodzeniu

Wieczorem 9 lipca 2025 roku zbliżony do rządu węgierski portal Mandiner opublikował raport, w którym twierdzi się, że Jozsef Sebestyen został tak dotkliwie pobity żelaznymi prętami, że później zmarł. Raport ten powołuje się na post zamieszczony na Facebooku siostry Sebestyena, Marty, który jednak nie istnieje lub został usunięty.

Marta Sebestyen nie odpowiedziała na zapytanie DW w tej sprawie. Natomiast redakcja portalu Mandiner odpowiedziała na zapytanie DW artykułem, w którym stwierdza, że „nie dopuści do bagatelizowania” tej sprawy.

Później portal Mandiner opublikował również filmy, które mają pokazywać Jozsefa Sebestyena po pobiciu. Na jednym z nich widać, jak klęczy na trawie, a ratownicy medyczni i osoby w mundurach wojskowych zadają mu pytania. Nie widać żadnych obrażeń, po chwili Sebestyen upada na trawę. Na dwóch innych filmach czołga się na czworakach po terenie, który może być obozem szkoleniowym. Wygląda na zdezorientowanego i wyczerpanego. Nigdzie nie widać jednak przejawów przemocy wobec niego.

Nie jest jasne, kto nakręcił te filmy. Te jednak krążą już w tysiącach kopii na Węgrzech i są wielokrotnie pokazywane w mediach zbliżonych do rządu, na przykład w programie informacyjnym publicznej stacji telewizyjnej MTVA, jako dowód okrucieństwa w ukraińskiej armii.

Armia zaprzecza maltretowaniu

W swoich reportażach węgierski program informacyjny MTVA Hirado pokazuje również film przedstawiający mężczyznę w szpitalu, prawdopodobnie na oddziale intensywnej terapii. Film został opatrzony podpisem, że pokazuje Sebestyena „w szpitalu tuż przed śmiercią” 6 lipca 2025 roku.

DW udało się jednak przypisać ten film do ukraińskiego kanału na platformie Telegram, na którym został opublikowany już 22 maja 2025 roku. Według administratora tego kanału, Witalija Glagoli, film przedstawia innego mężczyznę. Glagola powiedział DW, że film jest nadużywany przez węgierskie media. Viktor Orban również wykorzystuje ten film na swoich kontcie na TikToku i w mediach społecznościowych.

Hirado nadużywa również innego filmu z kanału Glagoli z 22 maja 2025 roku. Nadawca MTVA nie odpowiedział do tej pory na pisemne zapytanie DW w tej sprawie. Również węgierski urząd ds. komunikacji nie odpowiedział na pytania DW.

W komunikacie z 10 lipca 2025 roku dowództwo ukraińskich sił lądowych zaprzecza wszelkim zarzutom znęcania się nad Sebestyenem. Został on przewieziony 15 czerwca 2025 roku do jednostki szkoleniowej, z której trzy dni później zdezerterował. W dniu 24 czerwca 2025 roku zgłosił się z dolegliwościami do szpitala powiatowego w Berehowie, skąd został przeniesiony do szpitala psychiatrycznego, w którym zmarł w dniu 6 lipca 2025 roku na skutek zatorowości płucnej, „bez śladów obrażeń wskazujących na przemoc”.

„Trauma Trianon” jako ważny temat

Ukraiński MSZ oskarża Węgry o wykorzystywanie sprawy Sebestyena „w sposób manipulacyjny i do celów politycznych”. Viktor Orban nie tylko twierdzi, że „na Ukrainie pobito na śmierć Węgra”, ale dodaje, że „taki kraj nie może zostać członkiem UE”. Chodzi mu więc o kontynuowanie kampanii przeciwko członkostwu Ukrainy w UE. Pomimo intensywnej propagandy kampania ta odniosła raczej umiarkowany sukces.

Sprawa Sebestyena ma jednak inny charakter. Dla wielu Węgrów sprawy ich rodaków mieszkających w sąsiednich krajach odgrywają bardzo ważną rolę emocjonalną. Reżim Orbana ponownie uczynił „traumę Trianon”, traktowaną przez dziesięciolecia jako temat tabu, ważnym tematem, co spotyka się z szerokim oddźwiękiem. Chodzi tu o to, że po I wojnie światowej Węgry straciły na mocy traktatu z Trianon dwie trzecie swojego terytorium i ludności.

Obecnie w krajach sąsiadujących z Węgrami mieszka około dwóch milionów etnicznych Węgrów. Chociaż wielu Węgrów reaguje na sprawę Sebestyena z poruszeniem, to jednak dopiero okaże się, czy kampania ta zdoła powstrzymać powszechne obecnie zmęczenie Orbanem na Węgrzech.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

W sporze celnym z prezydentem USA Donaldem Trumpem UE przygotowuje kolejne cła odwetowe na amerykańskie produkty o łącznej wartości 72 mld euro.

Komisja Europejska przedstawiła państwom członkowskim listę, która powinna wejść w życie, jeśli negocjacje z rządem USA zakończą się niepowodzeniem – poinformował w poniedziałek (14.07.2025) w Brukseli komisarz UE ds. handlu Maroš Šefčovič. Jednak – jak przyznał – celem UE jest nadal znalezienie kompromisu.

Wypracować kompromis

Pomimo trwających negocjacji Trump jeszcze bardziej zaostrzył spór taryfowy i w sobotę, 12 lipca, ogłosił mające obowiązywać od sierpnia cła w wysokości 30 proc. na towary z UE. Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen oświadczyła wówczas, że UE jest gotowa pracować nad porozumieniem do 1 sierpnia. Do tego czasu Unia nie chce nakładać żadnych ceł odwetowych na produkty amerykańskie.

Niemniej jednak przygotowania do takich ceł trwają. Wstępna lista została już sporządzona, ale obecnie jest zawieszona. Obejmuje ona produkty amerykańskie o wartości około 21 mld euro, w tym dżinsy, motocykle oraz niektóre produkty ze stali i aluminium. Do tej listy mogą dojść amerykańskie produkty o wartości ok. 72 mld euro. W tym celu Komisja Europejska przedstawi państwom członkowskim drugą listę – zapowiedział komisarz Šefčovič. Według szacunków Brukseli obecne amerykańskie cła dotyczą europejskich towarów o łącznej wartości około 370 mld euro.

Cła, którymi grozi Trump, są tak wysokie, że eksport do USA może przestać być opłacalny dla wielu firm – wyjaśnił Šefčovič. – Jeśli pozostaną na poziomie 30 proc. lub więcej, nie będzie już takiego handlu, jaki znamy – dodał.

Berlin: zapobiec eskalacji

Niemiecki rząd popiera strategię Komisji Europejskiej dotyczącą dalszych negocjacji. – Kanclerz Niemiec robi wszystko, aby zapewnić, że zapowiadane w tej wysokości cła nie nastaną – powiedział w poniedziałek rzecznik niemieckiego rządu Stefan Kornelius. Do sierpnia należy zapobiec eskalacji – zaznaczył.

Przedstawiciele niemieckiej gospodarki, która przez wzajemne wysokie cła może wiele stracić, nalegają na kompromis. – Kompleksowa umowa z USA musi zapobiec dalszym cłom i zapewnić firmom bezpieczeństwo planowania – zażądał Volker Treier, szef handlu zagranicznego w Niemieckiej Izbie Przemysłowo-Handlowej (DIHK).

Różne stanowiska

Na dalsze negocjacje w Brukseli naciskają również Irlandia i Chorwacja. – Chcemy kontynuować prace nad umową handlową ze Stanami Zjednoczonymi, która maksymalnie obniży taryfy celne – powiedział irlandzki minister stanu ds. handlu zagranicznego Thomas Byrne. Umowa musi przywrócić stabilność gospodarki, „której, szczerze mówiąc, obecnie nam brakuje” – dodał.

Z drugiej strony kraje, takie jak Francja i Austria, naciskają na zaostrzenie stanowiska. – Panująca od soboty sytuacja musi zmusić nas do zmiany strategii – powiedział w Brukseli francuski minister handlu zagranicznego Laurent Saint-Martin. – Głównym celem są oczywiście negocjacje, ale uważam, że powinniśmy równolegle wdrożyć również środki odwetowe – powiedział austriacki minister gospodarki Wolfgang Hattmannsdorfer.

Oprócz ceł odwetowych UE „musi być przygotowana na dalszą eskalację, na przykład poprzez środki przeciwko amerykańskim koncernom cyfrowym” – zażądał niemiecki ekonomista Achim Truger w wywiadzie dla magazynu „Focus”. Chodzi o „wiarygodne pokazanie, że nie damy się Trumpowi” – zaznaczył.

Cła Donalda Trumpa

Prezydent USAwywołał w kwietniu br. konflikt taryfowy z partnerami handlowymi na całym świecie, zapowiadając wysokie dopłaty importowe dla UE i innych krajów.

Potem obniżył je do 10 proc. w celach negocjacji. Zwolnione z nich są leki i produkty farmaceutyczne. Wyższe stawki w wysokości 25 proc. dotyczą samochodów, a na produkty ze stali i aluminium Trump przewidział dopłaty w wysokości 50 proc. Trump wyznaczył termin negocjacji, który przedłużył do 1 sierpnia. Od tego czasu opublikował już w sieci listy do ponad 20 krajów, w których określa, jakie taryfy celne powinny obowiązywać je od tego dnia.

(AFP/dom)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Ci, którzy przejeżdżają przez Szwajcarię w drodze na wakacje bez zatrzymywania się tam na nocleg, być może będą musieli w przyszłości zapłacić za przejazd. Odpowiednie wnioski zostały złożone przez pięć partii.

Jednym ze zwolenników tego pomysłu jest Simon Stadler, poseł do Rady Narodowej z partii Centrum, dawniejszej Chrześcijańsko-Demokratycznej Partii Ludowej Szwajcarii.

Skanowanie rejestracji

Tablice rejestracyjne samochodów turystów miałyby być skanowane na granicach przy wjeździe i wyjeździe do Szwajcarii. Poza nielicznymi wyjątkami kierowcy mieliby płacić w zależności od natężenia ruchu, jeśli zostaną zarejestrowani jako „bez istotnego pobytu w kraju”.

– Oznacza to wyższe ceny w dni świąteczne (np. Wniebowstąpienie Pańskie), w weekendy i na początku wakacji oraz niższe ceny, gdy w ciągu tygodnia nie ma korków – powiedział Simon Stadler w szwajcarskim radiu SRF.

Wszystko to ma na celu lepszą organizację ruchu. Poseł, pochodzący z kantonu Uri, twierdzi, że mieszkańcy tego regionu bardzo cierpią z powodu dużego natężenia ruchu. Uri leży przy północnym wjeździe do tunelu św. Gotarda, przed którym w dni świąteczne i na początku wakacji często tworzą się kilometrowe korki.

Duże korki w tunelu św. Gotarda

Tunel ten o długości prawie 17 kilometrów łączy Uri z kantonem Ticino i stanowi ważne połączenie północ-południe przez Alpy. Przejazd nim jest objęty obowiązkową szwajcarską winietą autostradową, która kosztuje 40 franków szwajcarskich (około 43 euro) rocznie. Trwa sprawdzanie, czy jest to zgodne z umową o transporcie lądowym między Szwajcarią a państwami UE.

Simon Stadler powiedział, że ma „trochę dość” zarzutów, że taka opłata dyskryminuje obcokrajowców. Obecnie, jego zdaniem, dyskryminowani są mieszkańcy kantonu Uri, którzy utknęli w korkach z powodu dużego natężenia ruchu.

Zanim taka opłata wejdzie w życie, jej pomysłodawcy muszą pokonać kilka przeszkód. Między innymi rząd Szwajcarii, Rada Federalna, musi wypowiedzieć się w tej sprawie. W razie potrzeby konieczne będą również negocjacje z sąsiednimi państwami. Parlament szwajcarski zbiera się ponownie dopiero we wrześniu.

(DPA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Przed sądem krajowym w Berlinie rozpoczął się proces lekarza oskarżonego o zamordowanie 15 pacjentów – dwunastu kobiet i trzech mężczyzn. W niektórych przypadkach miał podpalić mieszkania ofiar, aby zatuszować zbrodnię.

W pierwszy dzień procesu, w poniedziałek (14.07.2025), oskarżony lekarz nie ustosunkował się do stawianych mu zarzutów. Podczas rozprawy milczał.

Podstępnie i z niskich pobudek

Z aktu oskarżenia wynika, że 40-letni obecnie lekarz opieki paliatywnej podał co najmniej 15 pacjentom – podstępnie, bez ich wiedzy i zgody – leki, które doprowadziły do śmierci. Miało do tego dojść między wrześniem 2021 r. a lipcem 2024 r.

Oskarżony przebywa w areszcie od 6 sierpnia 2024 r. Morderstwa miał dokonać – według prokuratury – z niskich pobudek.

W pierwszy dzień procesu prokurator wyjaśnił, że oskarżony wykorzystał fakt, iż cieszył się największym zaufaniem swoich ciężko chorych pacjentów. Chciał przeforsować swoje stanowisko wobec śmierci pacjentów, sytuując się jako „pan życia i śmierci”. Prokuratura widzi szczególny ciężar winy i oprócz wyroku skazującego domaga się stwierdzenia szczególnego stopnia winy, dodatkowych i przymusowych środków po odbyciu kary oraz dożywotniego zakazu wykonywania zawodu.

Ślad do Polski

Śledczy kontynuują śledztwo, a dochodzenie dotyczy 71 kolejnych podejrzanych przypadków.

Ofiarą berlińskiego lekarza mogła paść także jego teściowa w Polsce. Jak donosiły przed procesem telewizja RTL i tygodnik „Stern”, teściowa lekarza chorowała na raka i zmarła podczas wizyty oskarżonego i jego żony w Polsce. Prokuratura potwierdziła, że objęła ten przypadek śledztwem.

Ofiary w wieku 25-87 lat

Na pierwszej rozprawie nie przesłuchano żadnych świadków. Podczas kolejnych zostaną wezwani najpierw świadkowie w pięciu sprawach, w których doszło również do podpalenia mieszkań ofiar. Najmłodszą, pierwszą ofiarą berlińskiego lekarza ma być 25-letnia kobieta z Gwinei chora na raka, a najstarszą 87-latka.

Proces zaplanowano do 28 stycznia 2026 r. W rozprawie przed berlińskim sądem uczestniczy w charakterze oskarżycieli posiłkowych 13 krewnych ofiar.

(KNA, DPA, AFP/dom)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Policjanci z polskiej jednostki specjalnej aresztowali w minioną środę trzech mężczyzn w wieku 24, 28 i 39 lat, którzy są podejrzani o udział w porwaniu 25-letniego mężczyzny z dzielnicy Bad Cannstatt w Stuttgarcie, jak poinformowała w poniedziałek (14.07.2025) policja i prokuratura w stolicy Badenii-Wirtembergii.

Tło sprawy pozostaje niejasne. Dochodzenie jest wciąż na wczesnym etapie. Jednak według policji sprawca i ofiara znali się w momencie popełnienia przestępstwa.

Grozili śmiercią

6 lipca br. świadek zaalarmował policję po tym, jak zobaczył kilku mężczyzn bijących innego mężczyznę w Bad Cannstatt, wciągających go do samochodu i odjeżdżających z miejsca zdarzenia. Niedługo później przyjaciel 25-latka zgłosił jego zaginięcie. Podejrzani porywacze zażądali okupu w wysokości kilkuset tysięcy euro i zagrozili, że poważnie zranią i zabiją mężczyznę.

Ślady podejrzanych o porwanie doprowadziły policję do Polski. Specjalna jednostka polskiej policji aresztowała w Warszawie 39-letniego mężczyznę i jego podejrzanego 24-letniego wspólnika i uwolniła porwanego 25-latka. Ten ostatni pozostał bez szwanku. Wkrótce potem, inny 28-letni podejrzany, został aresztowany w Katowicach.

Wydział dochodzeń karnych powołał zespół śledczy w celu ustalenia motywu i dalszego tła przestępstwa. W Polsce kontynuowane są operacje prowadzone przez polską policję i prokuraturę przeciwko sprawcom.

(AFP/stef)

Służby celne w Kolonii odkryły około 1500 pająków-ptaszników w paczce, zadeklarowanych jako dostawa herbatników. Przemycane pająki znajdowały się w przesyłce z Wietnamu i wpadły w ręce urzędników na lotnisku Kolonia/Bonn trzy tygodnie temu, o czym teraz poinformowali.

Umieszczone w małych plastikowych pojemnikach i ukryte w opakowaniach po herbatnikach ptaszniki najwyraźniej miały dotrzeć do odbiorcy w regionie Sauerland.

Zaskoczenie po otwarciu

Według rzecznika służb celnych „wyraźny zapach” po otwarciu paczki sugerował, że w środku nie było herbatników.

– Moi koledzy na lotnisku są regularnie zaskakiwani zakazaną zawartością paczek z całego świata – powiedział rzecznik. – Ale fakt, że w tej paczce znaleźli około 1500 małych plastikowych pojemników z młodymi ptasznikami, sprawił, że nawet najbardziej doświadczeni z nich zaniemówili.

Nie wszystkie przeżyły

Jak dodał przedstawiciel służb celnych, chciwość i żądza zysku niektórych ludzi i traktowanie przez nich zwierząt są szokujące.

Większość pająków była wciąż żywa, gdy znaleźli je celnicy. Jednak wiele z nich było już martwych po transporcie z naruszeniem przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt.

Żywe pająki zostały przekazane specjaliście, który się nimi zajmie. Postępowanie karne toczy się przeciwko odbiorcy paczki w Sauerland.

Ptaszniki są jadowite, ale większość gatunków nie stanowi poważnego zagrożenia dla człowieka. Mogą zdarzać się jednak reakcje alergiczne w przypadku ukąszenia.

(DPA/stef)

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Podczas podróży pociągiem przez Hesję, jedna z pasażerek została w nocy na torach. Kobieta wysiadła z wagonu, gdy skład stanął na otwartym terenie, uznała bowiem, że to świetny moment, by wyprowadzić psa. Pociąg ruszył, zaś ani ona, ani jej pies nie zdążyli wskoczyć z powrotem na pokład.

Szwedka na torach

Według policji 54-latka jechała w weekend pociągiem Urlaubsexpress 1849 z Hamburga-Altona do Lörrach. Maszynista odebrał w trakcie jazdy sygnał, by zatrzymać się w okolicy Cornberg w północnej Hesji, w powiecie Hersfeld-Rotenburg. Pochodząca ze Szwecji pasażerka doszła do wniosku, że postój się przedłuży, więc wykorzysta tę okazję na spacer z psem. W środku nocy, około godziny 2:45, wysiadła z pociągu i udała się z czworonogiem na przechadzkę.

Gdy pociąg dostał sygnał, by ruszać dalej, Szwedka była jeszcze na torach i pozostała na otwartej przestrzeni. Mąż zgłosił jej zaginięcie konduktorowi. Policja poinformowała, że udało mu się skontaktować z żoną przez telefon i wyjaśnić sytuację.

Wsiąść do pociągu byle jakiego...

Kolejny pociąg otrzymał komunikat, by stanąć w tym samym miejscu. Maszynista zauważył kobietę z psem na torach i zdał sobie sprawę z jej niebezpiecznego położenia, konduktor wpuścił ją do pociągu.

Koleje niemieckie Deutsche Bahn podjęły decyzję o zatrzymaniu obu pociągów w Fuldzie, aby zaginiona mogła ponownie wsiąść do swojego pociągu.

Komitet powitalny na peronie stanowili mąż oraz funkcjonariusze policji. Policja prowadzi obecnie postępowanie w sprawie wykroczenia polegającego na nieuprawnionym przebywaniu na torach i stworzeniu zagrożenia.

(DPA/jak)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na Facebooku! >>

Budowa maszyn, chemia czy elektronika: według Bundesbanku niemiecka gospodarka straciła konkurencyjność na światowych rynkach. „Udziały Niemiec w rynkach eksportowych spadły od 2017 r., a od 2021 r. rosły wyjątkowo słabo w porównaniu międzynarodowym”, ostrzega bank centralny w analizie z najnowszego miesięcznego raportu. Słabość eksportu wyraźnie przyczyniła się do kryzysu niemieckiej gospodarki, która w 2025 r. stanie w obliczu trzeciego z rzędu roku bez wzrostu.

W porównaniu z innymi krajami strefy euro, a także USA i Chinami, Niemcy pozostały w tyle na rynku globalnym. Chociaż w 2023 r. Niemcy nieco nadrobiły zaległości, w 2024 r. trend był już ponownie spadkowy. Bez utraty udziału w rynku eksportu niemiecka gospodarka rozwijałaby się o 2,4 punktu procentowego szybciej w latach 2021-2024, wyliczył bank.

Ustalenia Bundesbanku są alarmujące: niemiecka gospodarka jest silnie uzależniona od handlu zagranicznego. Prawie co czwarte miejsce pracy w Niemczech zależy od eksportu, który skurczył się w 2024 r. i znajduje się obecnie pod dużą presją z powodu sporu celnego z USA.

Spadek popytu na samochody

Szczególnie niepokojące: większość utraconego udziału w rynku eksportowym w latach 2021-2023 wynika z pogorszenia pozycji w kluczowych branżach, pisze bank centralny - wymieniając przemysł maszynowy, elektryczny, chemiczny i metalowy. Na to nałożył się słaby globalny popyt na niemieckie bestsellery, w szczególności samochody.

Słabość eksporterów nastąpiła po stosunkowo dobrych latach dla niemieckiego handlu zagranicznego. Po globalnym kryzysie finansowym niemieckie udziały w rynku eksportowym pozostały praktycznie stabilne do 2016 roku, zaznacza Bundesbank.

Wstrząsy zewnętrzne szczególnie mocno uderzyły w Niemcy

Według raportu problemy ostatnich lat były również spowodowane wstrząsami gospodarczymi, które miały szczególnie negatywny wpływ na niemiecką gospodarkę. Były to m.in. przerwane łańcuchy dostaw podczas pandemii koronawirusa oraz wzrost cen energii w wyniku wojny w Ukrainie, który dotknął m.in. przemysł chemiczny.

Aby temu przeciwdziałać, Bundesbank wzywa do reform. Należy wzmocnić zachęty dla pracowników i obniżyć bariery dla imigracji wykwalifikowanych pracowników. Ponadto należy zwiększyć zachęty podatkowe dla inwestycji prywatnych, obniżyć koszty energii i zminimalizować obciążenia biurokratyczne.

„Potrzebne są również reformy systemów zabezpieczenia społecznego, aby ograniczyć wzrost kosztów i podatków”. Plany rządu federalnego tylko częściowo zmierzają w tym kierunku. Istnieje potrzeba reform, szczególnie w odniesieniu do starzenia się społeczeństwa i niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej.

(DPA/szym)

Kobiety oraz pracownicy żyjący we wschodnich landach Niemiec najbardziej skorzystają na przyjętej niedawno podwyżce niemieckiej płacy minimalnej. Do takiego wniosku doszedł niemiecki Urząd Statystyczny, który przeanalizował dane o wynagrodzeniach.

Pod koniec czerwca komisja ds. płacy minimalnej zdecydowała, że na początku przyszłego roku minimalna stawka za godzinę ma wzrosnąć do 13,90 euro, a 1 stycznia 2027 roku do docelowego poziomu 14,60 euro.

Miliony pracowników odczują różnicę

Z wyliczeń statystyków wynika, że po pierwszej podwyżce wzrosną płace około 6,6 miliona zatrudnionych. Podwyżka wyniesie 6 procent lub ogólnie 400 milionów euro.

Gdy płaca minimalna wzrośnie ponownie 1 stycznia 2027 r. do 14,60 euro, nastąpi dalszy wzrost o około 4 procent lub 430 milionów euro dla około 8,3 milionów pracujących.

W rzeczywistości podwyżki mogą być jednak nieco niższe dla obu poziomów, ponieważ model statystyczny nie uwzględnia podwyżek płac z ostatnich miesięcy.

Głównie na wschodzie

Kobiety i mieszkańcy wschodnich Niemiec częściej skorzystają z podwyżek ustawowej płacy minimalnej. Wynika to z faktu, że są oni szczególnie silnie reprezentowani w niższych grupach płacowych.

W pierwszym etapie podwyżek 20 procent kobiet, a także 20 procent wszystkich pracowników we wschodnich Niemczech powinno otrzymać podwyżki płac.

W przypadku mężczyzn liczba ta wynosi tylko 14 procent i 16 procent na zachodzie kraju. Znaczący wzrost kosztów spodziewany jest w branży hotelarskiej, gdzie 56 procent pracowników oczekuje wzrostu płac.

(DPA/szym)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Niemiecki minister obrony Boris Pistorius wyruszył w poniedziałek, 14 lipca, do Waszyngtonu, aby omówić dalsze wsparcie dla Ukrainy i współpracę wojskową w ramach NATO ze swoim amerykańskim odpowiednikiem Petem Hegsethem. Jest to pierwsza wizyta Pistoriusa w USA od czasu objęcia urzędu przez prezydenta Donalda Trumpa w styczniu br.

Również sekretarz generalny NATO Mark Rutte jest dziś oczekiwany w stolicy Stanów Zjednoczonych. Prezydent USA Donald Trump chce złożyć przełomowe oświadczenie w sprawie Rosji. Kilka godzin przed wylotem Pistoriusa pojawił się już tego przedsmak. Trump ogłosił zamiar sprzedaży systemów uzbrojenia Patriot europejskim sojusznikom, tak aby można je było dostarczyć Ukrainie. - To będzie interes dla nas - powiedział. - UE płaci za to. My nic nie płacimy, ale dostarczymy.

Patrioty dla Ukrainy

Jednym z krajów, które są gotowe za to zapłacić, są Niemcy. Niewykluczone, że podczas wizyty Pistoriusa w Waszyngtonie podjęte zostaną decyzje. Kanclerz Niemiec Friedrich Merz już w miniony czwartek podczas konferencji poświęconej odbudowie Ukrainy w Rzymie publicznie zadeklarował gotowość Niemiec do zakupu od USA systemów obrony powietrznej Patriot i wysłania ich do Ukrainy.

Według doniesień chodzi o dwa systemy, a kolejny ma zostać sfinansowany przez Norwegię. Ukraina oszacowała swoje zapotrzebowanie na dziesięć systemów. Do tej pory Bundeswehra przekazała Ukrainie trzy systemy Patriot. Inne systemy obrony powietrznej, takie jak Iris-T i czołg przeciwlotniczy Gepard, również zostały dostarczone przez Niemcy. Wsparcie poprzez zakup od USA systemów Patriot byłoby teraz nowym sposobem zapewnienia pomocy.

Co z amerykańskimi żołnierzami w Niemczech?

Wsparcie dla Ukrainy nie jest jednak jedynym tematem podróży ministra obrony do Waszyngtonu. Dalsza obecność 38 tysięcy żołnierzy amerykańskich w Niemczech również ma znaleźć się w porządku obrad. W swojej pierwszej kadencji Trump planował drastyczną redukcję sił w Europie.

Jednak podczas wizyty kanclerza Niemiec w Białym Domu na początku czerwca nie było już o tym mowy. Jeśli Niemcy chcą amerykańskich żołnierzy, jesteśmy na to przygotowani, zapewnił go Trump. - To nie jest problem – stwierdził.

Rakiety średniego zasięgu pojawią się w Niemczech?

Nie jest jednak jasne, czy Trump jest również gotów dotrzymać obietnicy złożonej przez swojego poprzednika Joe Bidena, aby stacjonować amerykańskie pociski średniego zasięgu w Niemczech. Na zeszłorocznym szczycie NATO Biden obiecał Niemcom pociski manewrujące Tomahawk o zasięgu do 2,5 tys. kilometrów, które mogą dosięgnąć Rosji. Ponadto mają zostać dostarczone pociski przeciwlotnicze SM-6 i nowo opracowana broń hipersoniczna.

Co z myśliwcami F-35?

Ważny projekt obronny Bundeswehry również może odegrać rolę podczas rozmów w Waszyngtonie. Niemieckie siły powietrzne zamówiły 35 myśliwców F-35 od amerykańskiej firmy Lockheed Martin o wartości dziesięciu miliardów euro. Mają one być dostarczane od przyszłego roku i będą również dostępne dla NATO-wskiego odstraszania nuklearnego. Innymi słowy, w sytuacji awaryjnej mogą zrzucić amerykańską broń nuklearną przechowywaną w Niemczech.

Spotkanie Pistoriusa z Hegsethem zaplanowano na godzinę 20:00 czasu środkowoeuropejskiego. Minister obrony Niemiec wróci do Berlina już we wtorek rano.

(DPA/stef)

Polsce grozi kryzys finansowy podobny do kryzysu, który 15 lat temu wstrząsnął Grecją – pisze Klaus Bachmann w weekendowym wydaniu „Berliner Zeitung”. Jego zdaniem oba kryzysy mają niemal identyczne przyczyny.

Główną przyczyną nadmiernego zadłużenia państwa jest według Bachmana polityka socjalna. Autor przypomniał, że PiS rozpoczął swoje rządy w 2015 r. od wprowadzenia zasiłku na dziecko w wysokości 125 euro dla rodzin z co najmniej dwójką dzieci. Jak podkreślił, świadczenie było niezależne od wysokości zarobków rodziców.

Gotówka zamiast usług publicznych

Zdaniem Bachmanna należało ograniczyć zasiłki do rodzin rzeczywiście potrzebujących wsparcia. „Z punktu widzenia całego społeczeństwa, decyzja była fatalna – zamiast zapewnić więcej i lepszych świadczeń publicznych, co pozwoliłoby zasypywać przepaść między biednymi i bogatymi, państwo rozdzielało gotówkę” – czytamy w „Berliner Zeitung”.

Autor przyznał, że Polakom spodobała się decyzja o 500+. „Rządy PiS likwidowały jedno po drugim świadczenie publiczne i w zamian rozdawały gotówkę. Skutek – prywatni oferenci wypełnili lukę. Dostęp do lekarza jest dziś trudniejszy niż 10 lat temu, ale ludzie cieszą się, że dzięki zasiłkowi na dziecko swoim nowo zakupionym gruchotem mogą zawieźć dzieci do prywatnej kliniki w najbliższym mieście powiatowym, do prywatnego przedszkola lub prywatnej szkoły” – pisze Bachmann. W 2019 r. PiS poszedł jeszcze dalej – zasiłek dostało każde dziecko, oczywiście bez ograniczenia wysokości zarobków.

Spirala oczekiwań

Decyzje PiS „wprawiły w ruch spiralę oczekiwań”, której nikt nie mógł się oprzeć – ocenił publicysta. Jak podkreślił, w chwili dojścia Donalda Tuska do władzy, kasa państwowa była pusta. Aby wygrać wybory, Tusk obiecał podniesienie zasiłku na dziecko do 200 euro.

Podczas gdy media w Polsce i za granicą obserwowały zafascynowane, jak Polska rozpoczyna budowę najsilniejszej armii Europy, zwiększa wydatki na wojsko do 5 proc. PKB, kupuje koreańskie czołgi, amerykańskie śmigłowce i wyrzutnie Patriot, „po cichu coś innego rosło jeszcze szybciej – wydatki na cele socjalne, deficyt budżetowy i zadłużenie państwa.

Bachmann przytacza w tym miejscu opinię eksperta podatkowego Sławomira Dudka – „Mamy wydatki, jakbyśmy byli Skandynawią, a podatki mamy jak Irlandia”.

Polska poza strefą euro

Autor zaznaczył, że Polska nie należy do strefy euro, co oznacza, że nikt nie będzie ratował Polski, jak miało to miejsce w przypadku Grecji, ponieważ inne kraje bały się efektu domina.

Problemem Polski jest pozostawanie poza strefą euro. Nikt nie będzie ratował Polski, aby nie dopuścić do efektu domina, jak robiła to Angela Merkel w przypadku Grecji. Mniej niż 13 proc. polskiego długu znajduje się w rękach zagranicznych, dlatego w przypadku kryzysu, banki nie będą obawiały się upadku.

Obsługa długu pożera już teraz 9 -10 proc. wpływów budżetowych. W Niemczech jest to 6-8 proc. a w USA 13,6 proc., jednak dolar jest nadal najważniejszą walutą rezerwową.

Tusk nie jest pogromcą smoka populizmu

Bachmann zarzucił rządom PiS, że przez osiem lat opóźniały reformy strukturalne. Aby pozostać u władzy, rozdawano coraz bardziej wspaniałomyślnie prezenty socjalne, kasując równocześnie usługi publiczne. Kryzys demograficzny zaostrzał się, a cudzoziemców trzymano z daleka od kraju prowadząc ksenofobiczne kampanie.

Taką sytuację odziedziczył Tusk, gdy w 2023 r. przejął władzę. Po dwóch latach i wyborze Karola Nawrockiego na prezydenta, premier nie może w sposób demokratyczny i praworządny ani unieważnić tej sytuacji, ani jej zmienić. „Tusk nie jest pogromcą smoka populizmu, lecz jego ofiarą” – pisze w konkluzji Bachmann.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Louisa Specht-Riemenschneider powiedziała gazetom grupy medialnej Funke, że takie rozwiązanie jest wprawdzie paternalistyczne i protekcjonalne, ale „musimy zastanowić się, jak lepiej chronić młodzież w mediach społecznościowych. Wprowadzenie ograniczenia wiekowego jest jednym z możliwych rozwiązań”.

Celowa manipulacja

Celowe manipulowanie młodymi ludźmi przez Internet i mowa nienawiści stanowią ogromne zagrożenie dla rozwoju dzieci i młodzieży, powiedziała pełnomocniczka niemieckiego rządu ds. ochrony danych. Zaproponowała rozwiązanie w postaci cyfrowego portfela do kontroli wieku.

„Z punktu widzenia przepisów o ochronie danych nie jest właściwe, żeby wszyscy musieli przesyłać swoje dokumenty tożsamości. Ale również w tym przypadku istnieją techniczne możliwości ograniczenia ilości danych, na przykład poprzez taki portfel. Wystarczyłoby wtedy podanie wieku w dokumencie tożsamości” – podkreśliła.

Pełniejsza ochrona danych osobowych

Niemiecki minister ds. cyfryzacji Karsten Wildberger planuje wprowadzenie cyfrowego portfela, w którym obywatele będą mogli przechowywać ważne dokumenty, takie jak prawo jazdy lub karta kredytowa. Pełnomocniczka rządu ds. ochrony danych stwierdziła, że ważne jest dla niej, aby dane były przechowywane w sposób zdecentralizowany, a cyfrowy portfel służył wyłącznie jako mechanizm dostępu do nich.

„Moje prawo jazdy powinno pozostać w urzędzie wydającym ten dokument, a jeśli zostanę zatrzymana podczas kontroli drogowej, pokażę policjantowi jego cyfrową wersję w portfelu” – podkreśliła.

Zdecentralizowane przechowywanie danych wiąże się z dużo mniejszym ryzykiem niż scentralizowane. „Należy zapewnić, aby użytkownicy mogli autoryzować każdy dostęp do danych za pośrednictwem cyfrowego portfela, tak aby w miarę możliwości wykluczyć nadużycia”.

(AFP/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

„Handelsblatt” rozważa: „Prezydent USA stosuje przypominające szantaż metody mafijne, na które pozwala sobie również dlatego, że rynki finansowe, w przeciwieństwie do jego 'dnia wyzwolenia', jak dotąd reagują zaskakująco spokojnie, przynajmniej na razie. Jak zatem powinniśmy na nie reagować? Nie reagować wcale, aby dać jeszcze szansę trwającym negocjacjom? A może jednak wprowadzić cła odwetowe, które UE zapowiedziała na 15 lipca, ale teraz ponownie je odroczyła? Albo nawet otwarcie zagrozić potężnymi sankcjami, na przykład wobec amerykańskich firm technologicznych? Uleganie oczywistym próbom szantażu byłoby bowiem równoznaczne z kapitulacją. Bruksela nie będzie jednak mogła uniknąć przedłożenia Waszyngtonowi jakiejś oferty, ponieważ potencjalne szkody w razie zachowania przez nią bierności byłyby zbyt duże. Tym bardziej, że zależność Europy od USA w zakresie polityki bezpieczeństwa znacznie ogranicza jej pole manewru”.

„Frankfurter Rundschau” podkreśla: „Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen dobrze robi, nie reagując na razie na nową groźbę Trumpa. Od początku sporu jedno nie uległo bowiem zmianie: Unia Europejska nie jest jakąś wyspą zamieszkaną przez pingwiny, ale supermocarstwem gospodarczym z 450 milionami mieszkańców w 27 krajach. To prawda, że logika nie jest pewnym doradcą w obliczu nieprzewidywalnej polityki Trumpa. Wszystko wskazuje jednak na to, że czas działa także na korzyść Europy. W pierwszych etapach eskalacji tego konfliktu na wiosnę Europejczycy byli stosunkowo ostrożni, ponieważ obawiali się, że Stany Zjednoczone mogą w ramach odwetu całkowicie wycofać się z NATO lub wstrzymać pomoc dla Ukrainy. Oba scenariusze byłyby katastrofą dla Europy, dlatego że nie miałaby możliwości wypełnienia powstałych luk”.

„Kölner Stadt-Anzeiger” analizuje: „Niezależnie od tego, czy cła na import z UE wyniosą 30 czy 50 procen, obie opcje są dla Europy całkowicie nie do przyjęcia. Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen dobrze robi, nie reagując na nową groźbę Trumpa i robiąc to, co rozumie ten wielki gawędziarz: pokazując mu swoją siłę. Wygląda na to, że czas działa na korzyść Europy”.

„Westfaelische Nachrichten” z Muenster przewiduje: „Jeśli do 1 sierpnia nie dojdzie do porozumienia z USA w sprawie ceł, Europejczycy będą musieli podjąć konsekwentne działania i wprowadzić zdecydowane środki odwetowe: wysokie cła na amerykańskie towary i odczuwalne opłaty dla amerykańskich gigantów technologicznych. W USA musi jak najszybciej stać się jasne, że kurs prezydenta Trumpa wyrządza ogromne szkody w tym kraju. Wówczas należy się spodziewać jego reakcji”.

„Suedwest Presse” z Ulm zauważa: „W wielokrotnie nagradzanym amerykańskim serialu 'Sukcesja' patriarcha rodu Logan Roy – wzorowany na właścicielu stacji informacyjnej Fox News Rupercie Murdochu – wypowiada zdanie, które obecnie mogłoby opisać nastroje przewodniczącej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen: 'Wygrywam każdą rundę negocjacji z bokserem, ale nie wiem, jak znokautować klauna'. Trzeba przyznać, że nie jest to łatwe, gdy klaunem jest w tym przypadku prezydent USA, który zapowiedzianą przez siebie podwyżką ceł o 30 procent może ponownie pogrążyć słabnącą gospodarkę europejską w recesji. Kluczowe znaczenie będzie miało to, żeby UE w dalszym ciągu nie dała się podzielić. Zjednoczona i jednomyślna jest bardzo silna. To właśnie ten rodzaj siły robi wrażenie na prezydencie USA. Donald Trump nie życzyłby sobie niczego bardziej niż specjalnych umów z poszczególnymi krajami. Bo one z pewnością nie są w stanie w pojedynkę znokautować klauna”.

Zdaniem „Straubinger Tagblatt/Landshuter Zeitung”: „Prezydent USA Donald Trump przypomina w tej chwili cyrkowego akrobatę, który z zawrotną prędkością rzuca piłki w powietrze, a następnie je łapie. Donald Trump zdecydowanie potwierdził to wrażenie, ogłaszając w liście do Komisji Europejskiej, że państwa UE będą musiały w przyszłości płacić 30-procentowe cła na eksport do USA, z nielicznymi wyjątkami. Faktem jest przede wszystkim to, że można kontynuować negocjacje ze strony europejskiej, w celu zapobieżenia grożącemu chaosowi gospodarczemu na świecie. Oczywiście wymaga to dużej wyrozumiałości wobec żądań, które Trump nieustannie stawia Europejczykom. Ale taka jest większość opinii na ten temat: lepiej osiągnąć zły wynik w drodze negocjacji niż żaden, z uwzględnieniem eskalacji konfliktu, której można się wtedy spodziewać”.

„Augsburger Allgemeine” pisze: „Najnowsza zapowiedź nałożenia ceł w wysokości 30 procent w trakcie trwających rozmów jest sama w sobie bezczelnością. Ale nawet gdyby Bruksela się na to zgodziła, kto uwierzy, że po dwóch miesiącach nie pojawi się kolejne żądanie z Waszyngtonu, jeśli tylko będzie ono pasowało prezydentowi USA? UE musi nadal dążyć do zawarcia sprawiedliwego porozumienia. W Niemczech presja na jego osiągnięcie jest szczególnie duża. Ale jeśli obecnie nie ma takiej możliwości, Bruksela musi trzymać się swojego planu: utrzymania jedności na zewnątrz i większego zaangażowanie wewnątrz, aby wzmocnić unijny rynek wewnętrzny. Gospodarcza jazda Trumpa na przeciwnym pasie ruchu szkodzi wszystkim. Europejczycy powinni przynajmniej zadbać o to, aby najbardziej zaszkodziła ona jemu samemu”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Na Bliskim Wschodzie trwa obecnie tak zwana „cicha rewolucja” – proces, który nie wiąże się ani z protestami ulicznymi, ani z obalaniem rządów.

Rewolucja ta toczy się w ukryciu, we własnych czterech ścianach i dotyczy wskaźników urodzeń w tym regionie. W prawie wszystkich krajach Bliskiego Wschodu w ciągu ostatnich dwóch do trzech dekad liczba dzieci urodzonych przez jedną kobietę dramatycznie spadła.

Spadek o połowę w ciągu pół wieku

Współczynnik dzietności (TFR) – czyli średnia liczba dzieci urodzonych przez kobietę w wieku od 15 do 49 lat – spadł na Bliskim Wschodzie od lat 60. XX wieku o ponad połowę. O ile wcześniej kobiety rodziły około siedmiorga dzieci, to na początku 2010 roku było ich już tylko troje.

Spadek liczby urodzeń jest zjawiskiem globalnym. Jednak już w 2016 roku naukowcy informowali, że Bliski Wschód doświadcza „największego spadku liczby urodzeń na świecie w ciągu ostatnich 30 lat”.

W szczególności w ciągu ostatnich 15 lat ten spadek stale się powiększał. Jak pokazuje badanie, którego wyniki opublikowano w październiku ubiegłego roku w czasopiśmie specjalistycznym stowarzyszenia „Middle East Fertility”, w latach 2011–2021 kraje tego regionu odnotowały spadek TFR o 3,8–24,3 procent. Największy spadek odnotowano w Jordanii, Iraku i Jemenie.

Według statystyk Banku Światowego w 2023 roku pięć z 22 państw członkowskich Ligi Arabskiej miało wskaźnik TFR poniżej 2,1, czyli liczby dzieci na jedną kobietę niezbędnej do utrzymania poziomu populacji. Kolejne cztery kraje zbliżyły się do tej wartości.

Na przykład Zjednoczone Emiraty Arabskie mają współczynnik TFR wynoszący zaledwie 1,2, co znacznie odbiega od poziomu zastępowalności pokoleń. Jest to wartość niższa nawet od niektórych krajów europejskich: w 2024 roku współczynnik TFR Niemiec wyniósł 1,38 dziecka na kobietę w wieku rozrodczym.

Przyczyny spadku liczby urodzeń

Eksperci wysunęli różne hipotezy dotyczące tego spadku. Ich wyjaśnienia można zasadniczo podzielić na dwie powiązane ze sobą kategorie: ekonomiczno-polityczną i społeczno-kulturową.

Do pierwszej z nich należą takie czynniki, jak wojna i niepewność polityczna – wiele osób nie chce mieć dzieci w niestabilnym świecie. Ważną rolę odgrywają również zmiany gospodarcze, np. ograniczenie dotacji państwowych w Egipcie i Jordanii, inflacja czy spadek liczby miejsc pracy w sektorze publicznym w krajach naftowych.

Wszystko to sprawia, że coraz trudniej jest sfinansować ślub i założenie rodziny. Również zmiany klimatyczne – ponura rzeczywistość w tym regionie, który ociepla się szybciej niż wiele innych – mogą odgrywać coraz większą rolę dla młodych par.

Zmiany społeczno-kulturowe obejmują między innymi rosnącą dostępność i akceptację społeczną środków antykoncepcyjnych – również wśród grup religijnych i konserwatywnych – oraz rozwodów. Przede wszystkim jednak decydującą rolę odgrywają reformy dotyczące statusu kobiet: ich dostępu do edukacji i wejścia na rynek pracy.

Również postępująca urbanizacja ma tu pewne znaczenie. Na przykład na obszarach wiejskich Jordanii i Egiptu wskaźnik urodzeń jest stale dwukrotnie wyższy niż w dużych miastach. Być może przyczyniają się do tego również media społecznościowe: niektórzy analitycy twierdzą, że dostęp do informacji o tak zwanym „zachodnim stylu życia” zmienia wyobrażenia o tym, jak powinna wyglądać idealna rodzina.

Czekanie na dorosłość

Wszystkie te czynniki są ze sobą powiązane, twierdzą eksperci tacy jak Marcia Inhorn, profesor antropologii i stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Yale w Stanach Zjednoczonych. Przeprowadziła ona dogłębne badania nad zmieniającym się podejściem do małżeństwa i dzieci w tym regionie.

Na styku tych dwóch kategorii – ekonomiczno-politycznej i społeczno-kulturowej – znajduje się zjawisko, które socjologowie nazywają „waithood”, wyjaśniła Inhorn w rozmowie z DW. Termin ten to połączenie dwóch słów: "wait" (czekać) i "adulthood" (dorosłość) i odnosi się on do postawy młodych ludzi, którzy są już formalnie dorośli, ale odwlekają decyzję o małżeństwie.

Zwyczaje małżeńskie na Bliskim Wschodzie często wiążą się z przekazaniem majątku – w Iraku może to być złota biżuteria, gotówka lub w pełni wyposażony dom, zazwyczaj finansowany przez pana młodego.

– A młodzi ludzie po prostu nie mają środków finansowych, aby sfinansować wszystko to, co jest potrzebne do zawarcia małżeństwa – mówi Inhorn. – Więc wolą najpierw poczekać.

Jednocześnie w tym regionie rośnie liczba kobiet, które czekają na odpowiedniego partnera – lub może w ogóle nie chcą wychodzić za mąż, dodaje Inhorn.

– W całym regionie spadło zainteresowanie dużymi rodzinami. Coraz częściej dominuje w nim postawa: „Wolę mieć małą rodzinę, w której mogę dać moim dzieciom to, na co zasługują, zamiast po prostu mieć dużą rodzinę” – wyjaśnia.

Skutki spadku liczby urodzeń

„Ludzkość stoi u progu nowej epoki historii. Nazwijmy ją „epoką wyludnienia” – napisał pod koniec ubiegłego roku Nicholas Eberstadt, ekonomista polityczny z waszyngtońskiego think tanku American Enterprise Institute, w magazynie "Foreign Affairs". „Po raz pierwszy od czasów dżumy w XIV wieku liczba ludności świata zacznie spadać”.

Eksperci nie są zgodni co do skutków tego, że w ciągu najbliższych 25 lat w 76 procentach krajów na świecie wskaźnik dzietności (TFR) spadnie poniżej poziomu niezbędnego do utrzymania populacji.

W niektórych krajach, które osiągną „płodność poniżej poziomu reprodukcji”, wyniki gospodarcze będą słabe, powiedział Eberstadt w rozmowie z DW. – Oznacza to, że w ciągu jednego pokolenia wiele społeczeństw na Bliskim Wschodzie – nie wszystkie, ale wiele – będzie się starzeć, a nawet kurczyć. Z dużym odsetkiem osób starszych cierpiących na choroby przewlekłe – dodał. Dzieje się to jednak „bez możliwości finansowych krajów zachodnich, aby sfinansować opiekę zdrowotną i emerytury”.

Trudno stwierdzić, czy spadające wskaźniki urodzeń należy oceniać pozytywnie, czy negatywnie w perspektywie długoterminowej, jednak Eberstadt jest ostrożnym optymistą. – Zajmuję się tym tematem już od dawna – od czasów, kiedy wszyscy martwili się eksplozją demograficzną – wyjaśnia.

– Uważam jednak, że wiele z tej histerii było całkowicie nieuzasadnione, ponieważ ludzie nie rozmnażali się po prostu tak sobie, po prostu przestali umierać w młodym wieku. Eksplozja demograficzna była w rzeczywistości eksplozją zdrowia – dodaje Eberstadt.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Prezydent USA Donald Trump zagroził UE wprowadzeniem 30-procentowych ceł od 1 sierpnia, zwiększając presję w czasie trwających negocjacji w tej sprawie. Zdaniem niemieckiego wicekanclerza i ministra finansów Larsa Klingbeila rozmowy należy kontynuować, ale Unia musi się przygotować na ewentualność fiaska negocjacji.

W ocenie Klingbeila na cłach Trumpa tracą wszyscy. „Zagrażają one amerykańskiej gospodarce co najmniej w takim samym stopniu, jak firmom w Europie. Dlatego ten konflikt taryfowy musi zostać zakończony” – powiedział minister niemieckiej gazecie „Sueddeutsche Zeitung”.

Wezwał do deeskalacji po obu stronach. „Nikt nie potrzebuje teraz nowych gróźb czy prowokacji. Zamiast tego potrzebujemy kontynuacji przez UE poważnych i ukierunkowanych negocjacji z USA. Europa pozostaje zjednoczona i zdeterminowana: Chcemy uczciwego porozumienia” – podkreślił Klingbeil.

„Nie zgodzimy się na wszystko”

Jednocześnie niemiecki rząd daje jednak jasno do zrozumienia, że nie zamierza z pokorą przyjmować polityki Trumpa. „Jeśli nie powiedzie się wynegocjowanie uczciwego rozwiązania, musimy podjąć zdecydowane środki zaradcze, aby chronić miejsca pracy i firmy w Europie” – powiedział lider niemieckich socjaldemokratów.

Jego zdaniem, należy pracować nad przygotowaniem tych środków. „Nasza ręka pozostaje wyciągnięta, ale nie zgodzimy się na wszystko” – podkreślił.

Klingbeil mówił także o potrzebie rozszerzenia relacji handlowych w innych kierunkach. „Jednocześnie musimy teraz dalej wzmacniać nasze globalne stosunki handlowe z innymi krajami. Będziemy również rozmawiać o wolnym i opartym na zasadach handlu na spotkaniu ministrów finansów G20 w RPA w tym tygodniu” – zapowiedział.

Konflikt handlowy Trumpa

Na początku kwietnia prezydent USA wywołał konflikt celny z partnerami handlowymi na całym świecie, w tym z UE. Ogłosił najpierw wysokie cła importowe dla UE i wielu innych krajów, ale obniżył je do podstawowej stawki 10 procent, dając 90 dni na negocjacje w tej sprawie. W miniony poniedziałek przedłużył ten termin do 1 sierpnia. Od tego czasu poinformował już w listach ponad 20 krajów, jakie stawki celne będą dla nich obowiązywać od tej daty.

Samochody z UE są już objęte w USA podwyższoną stawką celną w wysokości 25 procent. Importerzy produktów stalowych i aluminiowych muszą płacić 50-procentowe opłaty dodatkowe, w tym również za stal stosowaną do produkcji lodówek i pralek.

Bruksela przygotowała cła odwetowe na produkty amerykańskie o wartości około 21 mld euro, ale zostały one zawieszone na czas negocjacji. Pierwsza lista unijna obejmuje produkty amerykańskie, takie jak dżinsy i motocykle.

W niedzielę (13.07.2025) Komisja Europejska poinformowała o przesunięciu wdrożenia wyższych ceł do 1 sierpnia br. Miały one wejść życie w poniedziałek (14.07.2025).

Ministrowie ds. handlu państw UE mają spotkać się w poniedziałek w Brukseli, by naradzić się nad odpowiedzią na list Trumpa.

DPA, AFP/ widz

Przyczyną głębokiego kryzysu Zachodu jest odejście Ameryki od geostrategicznej zasady jaką była dotychczas amerykańska kontrola atlantyckiego wybrzeża Europy. Donald Trump dąży do zerwania z Europą, aby całkowicie skoncentrować się na obszarze Pacyfiku” – powiedział niemiecki politolog Herfried Muenkler w wywiadzie dla tygodnika „Die Zeit”.

Trump chce przeciwdziałać „imperialnemu przeciążeniu” Ameryki zawężając granice amerykańskiego imperium – tłumaczy politolog. W jego ocenie jest to „racjonalny motyw” wyjaśniający podejmowane przez prezydenta decyzje. Część amerykańskich elit wojskowych i politycznych uważa, że należy „dogadać się” Rosją, a uwolnione dzięki temu siły i środki wykorzystać w polityce wobec Chin.

Cel – osłabienie Unii Europejskiej

Zdaniem Muenklera przyszły porządek świata będzie się opierał na „pentarchii” – władzy pięciu mocarstw: USA, Europy, Chin, Rosji i Indii. Niewiadomą jest jego zdaniem rozwój sytuacji w Ameryce. „Pytanie brzmi - czy instytucje demokratyczne wytrzymają konfrontację z Trumpem, czy też Ameryka stanie się autokracją rządzoną przez rodzinę Trumpa. Dopóki nie jest to rozstrzygnięte, Europa jest zdana na własne siły i pozostaje +ostatnim chorążym+ demokracji” – uważa politolog. „Przywódca Chin Xi i prezydent Rosji Putin widzą to i próbują rozbić UE. Trump też ma interes w osłabieniu Unii” – powiedział Muenkler.

Jak zaznaczył, USA, Chiny i Rosja wspierają siły odśrodkowe w Europie, stawiając przede wszystkim na Węgry i Słowację. „Celem jest sparaliżowanie UE” – podkreślił.

„UE musi się przekształcić w siłę zdolną do politycznego działania. Konieczne jest powstanie silniejszego centrum – Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii, chociaż ta ostatnia pozostaje poza Wspólnotą. Polska i Włochy też powinny dołączyć do tego centrum wyznaczającego kierunek w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa” – czytamy w portalu „Die Zeit”.

Merkel i Hollande jak Chamberlain

Muenkler zarzucił politykom zachodnim błędną reakcję na aneksję Krymu w 2014 r. Angela Merkel i Francois Hollande myśleli jego zdaniem tak, jak brytyjski premier Neville Chamberlain w 1938 r. na Konferencji Monachijskiej – „jak damy coś agresorowi, żeby go zaspokoić, to zapobiegniemy wielkiej wojnie. Tak samo myślano w 2014 r.” – krytykuje Muenkler.

Niemiecki rząd uważał, że Rosjanie zrozumieją, że niekończąca się, kosztowna i pełna ofiar wojna nie opłaca się. Berlin nie docenił jednak „siły resentymentu”, która odsunęła na dalszy plan kalkulację kosztów i zysków. „Nie doceniliśmy poczucia poniżenia i upokorzenia byłego imperium, ponieważ wyznajemy neoliberalną wiarę, że w polityce chodzi o maksymalizację ekonomicznych korzyści” – przyznał politolog.

Historyk opowiedział się za dalszym wspieraniem Ukrainy, aby „była w stanie walczyć tak długo, aż Rosja zrezygnuje i wyrazi gotowość do negocjacji jak równy z równym”. „Moraliści mają rację, gdy mówią, że oznacza to dużo dalszych ofiar. Ale pacyfizm nie prowadzi do pokoju. Jest pacyfizmem podporządkowania się i zaproszeniem dla Putina do kontynuacji wojny, ponieważ prezydent Rosji uważa, że ma do czynienia z dekadenckimi tchórzami” – powiedział na zakończenie wywiadu Muenkler.

Koniec Zachodu?

O „Końcu Zachodu” mówi też Nicole Deitelhoff, szefowa Instytutu Badań nad Pokojem i Konfliktami we Frankfurcie.

„Trzy lata temu uważałam, że atak Rosji na Ukrainę jest punktem kulminacyjnym kryzysu porządku światowego. Dzisiaj mogę powiedzieć, że był to zaledwie początek o wiele większego kryzysu. Uważałam, że wojna doprowadzi do zbliżenia państw Zachodu. To, co obserwujemy teraz, jest końcem Zachodu” – powiedziała Deitelhoff w wywiadzie dla tygodnika „Der Spiegel”.

Jak podkreśliła, jesteśmy świadkami wycofywania się państw z międzynarodowego systemu i odrzucania międzypaństwowych ograniczeń na rzecz władzy wykonawczej. „Reguły są odrzucane, zarówno w polityce wewnętrznej, jak i w rywalizacji między mocarstwami. Widzimy to zarówno u Putina, jak i u Xi, Milei'a i Trumpa” – zaznaczyła.

„Europa jest być może potęgą ekonomiczną, ale jeśli chodzi o politykę siedzimy przy podrzędnym stoliku. Stany Zjednoczone wykazują coraz mniejsze zainteresowanie Europą i opartym na zasadach porządkiem międzynarodowym” - oceniła.

Jej zdaniem możliwy jest powrót do sytuacji z XIX wieku, gdy kilka europejskich mocarstw podzieliło między siebie niemal cały świat. „W przyszłości będą to inne mocarstwa, ale system może mieć taki sam charakter, jak opisywał go Tukidydes - silni robią co chcą, a słabi godzą się na to, na co muszą” – podsumowała Deitelhoff.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Ta wiadomość wywołała ulgę i radość w Niemczech i Australii: zaginiona od ponad dziesięciu dni 26-letnia niemiecka turystka Carolina Wilga została odnaleziona na australijskim outbaku. I żyje! Prezenterka telewizyjna ABC News nazwała to cudem. Teraz policja ujawniła, jak kobiecie udało się przetrwać na odludziu.

Przez dwanaście dni niezliczone służby ratunkowe poszukiwały 26-latki. Informacja o jej zaginięciu pojawiła się w całym kraju. Media publikowały zdjęcia młodej turystki i nagrania z kamer monitoringu. Przez dwa lata Carolina Wilga z Nadrenii Północnej-Westfalii w Niemczech podróżowała po Australii, zatrzymując się w hostelach i okazjonalnie pracując w kopalniach. Była w stałym kontakcie z przyjaciółmi i rodziną. Jednak od 29 czerwca kontakt się urwał. Ostatni raz widziano ją w Beacon, bardzo małym, odległym miasteczku w Australii Zachodniej.

Policja i detektywi z wydziału zabójstw przeszukali rozległy obszar, czasami używając helikopterów i samolotów. W czwartek (10.07.2025) znaleziono jej porzuconą czarną furgonetkę Mitsubishi. Samochód utknął w piaszczystej ziemi, w gęstym buszu w rejonie Karroun Hill, około dwóch godzin jazdy od Beacon i dziesiątki kilometrów od utwardzonych dróg. Na tylnych oponach miał pomarańczowe maty trakcyjne, które pomagają podczas jazdy w trudnym terenie, takim jak piasek lub błoto.

Straciła nadzieję na ratunek

Wielu spodziewało się najgorszego. Jednak w piątek, 11 lipca, kobieta się znalazła. Była zdezorientowana, oszołomiona i straciła nadzieję na ratunek. Znajdowała się 24 kilometry od swojego pojazdu, gdy w środku dziczy dostrzegła jadący samochód i zdołała go zatrzymać – poinformowała w sobotę policja w stanie Australia Zachodnia. Jadąca samochodem kobieta zawiozła Wilgę na posterunek policji w Beacon, położonej na północny wschód od Perth. Stamtąd została przetransportowana do szpitala w Perth.

– Była wystawiona na działanie żywiołów przez jedenaście nocy i przeżyła, żywiąc się niewielkimi zapasami jedzenia, które miała przy sobie, oraz pijąc deszczówkę i wodę z kałuż – relacjonowała policja. – W nocy szukała schronienia tam, gdzie było to możliwe, w tym w jaskini.

Według policji Wilga była wyczerpana i odwodniona, doznała też oparzeń słonecznych, licznych ukąszeń owadów i urazu stopy. Kobieta, która znalazła turystkę, Tania Henley powiedziała radiu ABC, że Wilga machała na poboczu drogi. Była osłabiona pokąszona przez komary i marzła. „W buszu wszędzie jest pełno cierni. Nie mogę uwierzyć, że przeżyła. Nie miała butów, tylko owinięte stopy” – mówiła Henley.

„Czyste szczęście”

Także zastępczyni inspektora miejscowej policji Jessica Securo mówi, że o odnalezieniu turystki zdecydowało ‚czyste szczęście”. – Wciąż nie może uwierzyć, że udało jej się przeżyć. Była głęboko przekonana, że nie zostanie odnaleziona – powiedziała policjantka na konferencji prasowej po rozmowie z Wilgą.

Dziewczyna „w zasadzie patrzyła na pozycję słońca i próbowała iść na zachód, myśląc, że będzie to najlepszy sposób na dotarcie do osoby lub drogi”, relacjonowała policjantka. Wilga miała potem powiedzieć policji, że była bardzo zdezorientowana.

– Wygląda na to, że straciła kontrolę nad pojazdem, a następnie doszło do usterki mechanicznej i utknęła – mówiła Securo. Wilga pozostała w samochodzie przez jeden dzień, a następnie wyruszyła w panice i z nadzieją na znalezienie pomocy. – Miała bardzo mało jedzenia i bardzo mało wody. Powiedziała, że mogła to lepiej zaplanować – dodała policjantka, opisując swoją rozmowę z Wilgą.

26-latka pozostała na razie w szpitalu. Potrzebowała wsparcia emocjonalnego, a niektóre obrażenia musiały zostać opatrzone.

Według policji Carolina Wilga jest w regularnym kontakcie ze swoją rodziną, która odczuwa wielką ulgę i jest wdzięczna, że władze Australii Zachodniej zrobiły wszystko, aby odnaleźć dziewczynę. – Carolina powiedziała mi, że kocha Australię. Nadal bardzo chce podróżować po kraju – powiedziała Securo. – Nie dotarła jeszcze na wschodnie wybrzeże, więc to wciąż jest na jej liście rzeczy do zrobienia.

(AFP/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Zasięg niemieckiej sieci telefonii komórkowej jest generalnie silny, ale na niektórych obszarach nadal występują spore luki. To wynik pierwszego ogólnokrajowego „tygodnia pomiarów sieci telefonów komórkowych”, w którym wzięło udział ponad 150 000 osób.

Dane były przechowywane anonimowo na ich telefonach komórkowych za pomocą aplikacji o nazwie „Funkloch” (czyli „dziura w zasięgu”) i przekazywane do Federalnej Agencji ds. Sieci. Teraz są wykorzystywane do kontroli zasięgu, jaki podają operatorzy sieci oraz konfrontowania ich ze strukturalnymi lub widocznymi lokalnymi rozbieżnościami, jak wyjaśnił rzecznik niemieckiej agencji.

Według Federalnej Agencji ds. Sieci martwe punkty bez zasięgu występowały w mniej niż jednym procencie zarejestrowanych punktów pomiarowych. Największe luki stwierdzono w Badenii-Wirtembergii i Nadrenii-Palatynacie, gdzie dostępności sieci nie stwierdzono w 1,12 proc. punktów pomiarowych. W odniesieniu do całych Niemiec brak zasięgu występował w 0,76 proc. punktów pomiarowych.

W praktyce jednak „białe plamy” dla użytkowników telefonów komórkowych mogą być znacznie większe, bowiem zazwyczaj mają oni dostęp tylko do sieci jednego operatora.

W przypadku 1,27 proc. pomiarów dostępna była tylko sieć 2G, która z uwagi na szybkość transmisji danych nadaje się do telefonowania i wysyłania wiadomości tekstowych, ale nie do używania aplikacji internetowych. Meklemburgia-Pomorze Przednie miała największe obszary z wyłącznie tą siecią (2,25 proc. punktów pomiarowych)

Dokładnie obrazuje to „Monitoring komunikacji mobilnej” Federalnej Agencji ds. Sieci.

Rozbudowa sieci „nadrzędnym interesem”

Nowo utworzone niemieckie Ministerstwo Cyfryzacji jednak uznało wyniki „tygodnia pomiarów” za sukces. Zarejestrowano około 145 milionów ważnych punktów pomiarowych. Dostarczają one informacji na temat obszarów, w których wyzwania związane z rozbudową sieci są szczególnie duże – zaznaczył rzecznik ministerstwa.

Rozbudowa sieci komórkowych i światłowodowych ma zostać wkrótce uznana za „nadrzędny interes publiczny” w Niemczech. W ślad za niemieckim Bundestagiem, poprawkę do ustawy o telekomunikacji zatwierdził w piątek (11.07.2025) także Bundesrat, druga izba parlamentu.

Nowelizacja ustanawia prawnie zabezpieczony priorytet dla rozbudowy sieci w Niemczech. Podobne przepisy mają już zastosowanie do budowy elektrowni opartych na źródłach odnawialnych i niektórych projektów rozbudowy infrastruktury transportowej.

Teraz „zwiększymy tempo rozbudowy sieci” – oświadczył minister cyfryzacji Karsten Wildberger. – W przeszłości było wiele rozmów, dyskusji i wahania – teraz nadszedł czas, aby w końcu zabrać się za wdrażanie – dodał.

Stephan Albers, dyrektor zarządzający Federalnego Stowarzyszenia Komunikacji Szerokopasmowej (Breko), również jest optymistą. – Nowe przepisy mogą znacznie skrócić długie procedury zatwierdzania projektów rozbudowy sieci światłowodowych i mobilnych, które do tej pory często trwały od sześciu do 24 miesięcy – powiedział.

(DPA/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Ataki Rosji na Ukrainę przybierają niespotykaną dotąd siłę. W sobotę, 12 lipca, kilka regionów w Ukrainie po raz kolejny stało się celem zmasowanych ataków. Według prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego rosyjskie wojsko użyło co najmniej 597 dronów i 26 pocisków rakietowych. W piątek rano Rosja przeprowadziła kolejny atak dronowy na Odessę. Według lokalnych mediów celem ataku był budynek terytorialnego centrum rekrutacyjnego ukraińskiej armii, a także budynki mieszkalne.

Dzień wcześniej co najmniej dwie osoby zginęły w zmasowanym nocnym ataku na Kijów, który objął kilka dzielnic ukraińskiej stolicy. Burmistrz Witalij Kliczko poinformował o zniszczeniu stacji pogotowia ratunkowego.

Piekielna noc w Kijowie

W ostatnim czasie doszło do całej serii zmasowanych ataków ze strony Rosji. To, co wydarzyło się w Kijowie w nocy 4 lipca, zostało opisane w ukraińskich mediach jako „noc z piekła rodem”. Rosyjska armia użyła ponad 500 dronów, a także rakiet Kindżał i Iskander.

W rezultacie nawet prezydent USA Donald Trump, który wcześniej postrzegał siebie jako mediatora w konflikcie między Rosją a Ukrainą, oświadczył, że jest rozczarowany Rosją. Zaostrzył też swoją retorykę wobec Kremla. Trump powiedział, że „Putin gada bzdury”, dodając, że rosyjski prezydent był „zawsze bardzo miły”, ale ostatecznie okazało się to bez znaczenia.

Wkrótce po tych uwagach USA wznowiły dostawy niektórych rodzajów broni do Ukrainy, jak podaje Reuters. Według agencji informacyjnej są to pociski artyleryjskie i działa samobieżne.

Produkcja tysięcy dronów miesięcznie

Rosja jest w stanie przeprowadzać obecnie tak zmasowane ataki dzięki zwiększeniu produkcji dronów. Nie jest już zależna od Iranu, jak to było w 2022 roku.

– Rosja używa dronów od 2022 roku, ale skala się zmieniła – powiedział DW ekspert ds. technologii wojskowych David Hambling. – Teraz produkują tysiące dronów miesięcznie, może nawet dziesiątki tysięcy. To wystarczy, aby przeciążyć większość systemów obronnych zaprojektowanych do przechwytywania pocisków – wyjaśnia.

W rozmowie z DW pułkownik Markus Reisner z austriackich sił zbrojnych wskazuje, że Rosja nie byłaby w stanie przeprowadzić tak zmasowanych ataków na Ukrainę bez pomocy innych krajów. Chiny dostarczają Rosji części, których Kreml używa do budowy dronów, a Korea Północna dostarcza Moskwie pociski balistyczne. – Widać, że Rosja polega tutaj na zwolennikach – mówi Reisner.

Terroryzowanie ukraińskiej ludności

Po niedawnym ataku na Kijów prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski wypowiedział się, dlaczego Rosja nasila ostrzał stolicy. Władimir Putin chce, aby „ludzie cierpieli i uciekali z Ukrainy, aby domy, szkoły i całe samo życie były niszczone wszędzie, nie tylko na linii frontu” – powiedział Zełenski, według ukraińskiego portalu informacyjnego NV.

Amerykański dziennik „New York Times”, powołując się na źródła bliskie Kremlowi, napisał, że w ten sposób Rosja zamierza złamać obronę Ukrainy w nadchodzących miesiącach.

Pułkownik Reisner twierdzi, że Władimir Putin próbuje osiągnąć dwa strategiczne cele swoimi ostatnimi zmasowanymi atakami – po pierwsze, zniszczyć ukraiński ośrodek wojskowo-przemysłowy, a po drugie, wpłynąć na ukraińską opinię publiczną poprzez jednoczesne atakowanie ludności cywilnej. – Ukierunkowane ataki na ludność, która ma być jeszcze bardziej osłabiona przez terror, są zatem pośrednią próbą wywarcia presji na ukraiński rząd – uważa Reisner.

Czy to początek rosyjskiej letniej ofensywy?

Wielu ekspertów wojskowych spodziewa się, że tego lata Rosja rozpocznie nową ofensywę. Niemiecki politolog Andreas Heinemann-Grüder postrzega rosnącą liczbę ataków, którym Ukraina została ostatnio poddana, jako część tej kampanii.

Celem Rosji jest unieszkodliwienie ukraińskiej obrony powietrznej w takim stopniu, aby straty nie mogły zostać zrekompensowane dostawami z krajów zachodnich. Może to również wskazywać, że Rosja przygotowuje się do „decydującej bitwy”, przypuszcza Heinemann-Grüder. Nie wyklucza on, że Rosji uda się zapędzić Ukrainę w kozi róg do końca bieżącego roku lub na początku przyszłego i podporządkować ją żądaniom Kremla.

Co może zrobić Zachód?

W rozmowach z DW eksperci wyrażają przekonanie, że Zachód musi podjąć bardziej zdecydowane działania, aby odebrać Rosji inicjatywę na polu bitwy. Na konferencji poświęconej odbudowie Ukrainy, która odbyła się w ostatnich dniach w Rzymie, Wołodymyr Zełenski wyjaśnił, że Ukraina znalazła rozwiązanie, aby odeprzeć rosyjskie ataki: drony przechwytujące. Jednocześnie podkreślił, że sektor obronny jego kraju pilnie potrzebuje znacznych inwestycji.

Pułkownik Reisner potwierdził, że Ukraina osiąga obecnie dobre wyniki w produkcji własnych dronów. Jednak nadal nie może obejść się bez wsparcia Zachodu. – Potrzebuje wsparcia z Zachodu, zwłaszcza w zakresie specjalnych systemów uzbrojenia, takich jak rakiety przeciwlotnicze Patriot – powiedział. Kanclerz Niemiec Friedrich Merz oświadczył wcześniej, że Niemcy są gotowe zakupić od USA systemy Patriot dla Ukrainy.

Aby zapewnić naprawdę skuteczną pomoc, Zachód musi przezwyciężyć obawy, że broń dostarczona Ukrainie może wpaść w rosyjskie ręce, mówi Andreas Heinemann-Grüder. Niektóre zachodnie firmy zbrojeniowe obawiają się utraty przewagi technologicznej, gdyby tak się stało. Firmy zbrojeniowe obawiają się również, że utworzenie spółek joint venture z Ukrainą może obniżyć ceny ich produktów. – Moim zdaniem należy przezwyciężyć tego rodzaju myśli – mówi ekspert.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Mówisz płynnie po polsku, skończyłeś studia w Polsce, od kilku lat mieszkasz w Krakowie, a twój profil na Instagramie obserwuje już prawie 80 tys. osób. Skąd wynika ta sympatia do Polski?

Vincent Helbig*: Ludzie często pytają mnie o polskie korzenie. Moi dziadkowie pochodzą z terenów, które dzisiaj są częścią Polski. Moja babcia jest z Dolnego Śląska, a mój dziadek z Warmii. Ludzie się dziwią, gdy słyszą, że chcę mieszkać w Polsce. Tłumaczę im, że tu się żyje naprawdę dobrze. Polska to piękny kraj z bardzo bogatą i żywą kulturą.

Pamiętasz, kiedy miałeś pierwszy kontakt z Polską i styczność z polską kulturą?

- Przez większość mojego życia Polska była mi całkowicie obca. Pierwszą styczność miałem z papieżem Jana Pawłem II, ale oczywiście nie na żywo, lecz przez telewizję. Pewnego popołudnia wróciłem ze szkoły, telewizor był włączony, zerknąłem na ekran, na którym pokazywano pogrzeb papieża. Jego trumna wydawała się taka mała. Pomyślałem wtedy, że skoro papież był tak ważnym człowiekiem, to powinien mieć trumnę ze złota. Jak król… (śmiech).

Kolejny raz Polska zaistniała w moim życiu rok później. Latem 2006 roku odbywały się w Niemczech Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej. Niemiecka reprezentacja grała z Polską. Prawie do końca meczu był remis. Dopiero w dziewięćdziesiątej minucie Niemcy strzelili gola, który zadecydował o ich wyjściu z grupy. Polacy musieli się pożegnać z mundialem.

Potem Polska na długo zniknęła z mojego życia, by znów w nim zaistnieć kilka lat później. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że los mojej rodziny ściśle wiąże się z Polską.

Czy w niemieckiej szkole mówi się o Polsce tylko w kontekście historii?

- Dla nas, Niemców, Polska nie należy do najważniejszych tematów. Przeciętny Niemiec nie wstaje rano z myślą, czego się może dowiedzieć o sąsiedzie zza Odry. Tak to, niestety, nie działa.

A jak?

- Oczywiście, w szkole, na lekcjach historii, Polska pojawia się w trakcie omawiania II wojny światowej. Poza tym nie jest obecna w naszym życiu. Jako nastolatek jeździłem z rodzicami na Polenmärkte blisko granicy. Polskie produkty kojarzyły mi się z bylejakością i podróbkami. Coś wyglądało polnisch, czyli polsko, bo było tożsame z nieładem. Ale tak było kiedyś. Dziś piękna Polska jest może nawet bardziej zadbanym krajem niż Niemcy.

Kiedy i w jakich okolicznościach znów usłyszałeś więcej o Polsce?

- Od babci i dziadka, którzy, aby przepracować traumę, zaczęli opowiadać o II wojnie światowej i wypędzeniach. We mnie znaleźli wiernego słuchacza. Zafascynowałem się tą historią do tego stopnia, że po maturze, jako osiemnastoletni chłopak, planowałem odwiedzić Warmię i Dolny Śląsk. Chciałem nie tylko poznać strony rodzinne swoich dziadków, ale również w pewnym sensie lepiej poznać samego siebie. Rodzinne Halle nie było dla moich dziadków miastem z wyboru. Nie mamy tam żadnych korzeni.

Odkąd dziadek opowiedział mi o swojej małej ojczyźnie na Warmii, marzyłem o podróży do tego regionu. Razem z kolegą zdecydowałem się na pieszą wędrówkę w 2013 roku. Wyruszyliśmy z Olsztyna do Dobrego Miasta, Ornety, stamtąd do Bażyn, a zakończyliśmy naszą wyprawę w Gdańsku. Niesamowite krajobrazy oraz serdeczność i życzliwość Polaków zupełnie nie pokrywały się ze stereotypami. Po okołu dziewięciu miesiącach nogi zaniosły nas na Dolny Śląsk, do Winnicy, w której stoi jeszcze dom rodzinny mojej prababci. W kieszeni kurtki trzymałem kartkę z krótkim tekstem: „Dzień dobry, jestem Vincent, mam dwadzieścia lat i jestem potomkiem mojej prababci Agnes. Tu się urodziła i mieszkała do końca wojny. Przychodzę z dobrymi intencjami”. Drzwi otworzyła nam starsza kobieta, która zaprosiła nas do środka. Rozmawialiśmy za pomocą tłumacza Google’a. Po hojnym obiedzie poszliśmy jeszcze do wiejskiej kapliczki, w której wspólnie modliliśmy się o pokój między naszymi narodami. To był moment, w którym poczułem, że chcę lepiej poznać ten kraj. I uzmysłowiłem sobie, że do tego niezbędne jest narzędzie – język.

Ile zajęła ci nauka polskiego?

- Około tysiąca godzin w ciągu trzech lat. Każdego dnia poświęcałem na naukę co najmniej godzinę. Na początku korzystałem z aplikacji Babbel, ale do przygody z gramatyką potrzebowałem nauczyciela. I tu ciekawostka: dla Niemców polski jest czwartym najtrudniejszym do nauki językiem na świecie. Uczestniczyłem w różnych kursach językowych, również w Polsce. I szukałem okazji do kontaktów z Polakami i ich językiem.

I jakie stereotypy i uprzedzenia przełamałeś podczas swoich pobytów w Polsce?

- Po pierwsze, Polska wcale nie jest zacofanym krajem i nie należy do Europy B, czyli gorszej, wschodniej części kontynentu. Rozwija się coraz szybciej, żyje się tu może nawet lepiej niż w Niemczech. Internet działa szybciej, a płatności telefonem były już powszechne dziesięć lat temu, kiedy w Niemczech postrzegano je jako magię. W ogóle cyfryzacja jest na bardzo wysokim poziomie.

Na pewno dostrzegasz też negatywy.

- Na początku wszystko widziałem przez różowe okulary. Dopiero niedawno zacząłem zauważać minusy. Mieszkam w Krakowie, który od lat zmaga się z poważnym smogiem. Aż 100 tys. osób rocznie umiera w Polsce z powodu zanieczyszczonego powietrza. Myślę poważnie o przeprowadzce nad morze.

A polska kindersztuba cię nie razi? Polak to taki homo bellicus – człowiek walczący.

- Z jednej strony dobrze jest trochę ochłonąć, zanim rzuci się mięsem. Z drugiej strony to swoboda i wolność, prawo do wyrażania swojego zdania, czasem nawet w drastyczny sposób. Mam wrażenie, że w Niemczech nieprzyjazne opinie są zamiatane pod dywan, co według mnie nie służy demokracji. Ludzie są bardzo ostrożni, uważają na to, co mówią i bardziej niż w Polsce zwracają uwagę na poglądy innych ludzi.

A ostatnie wybory w Polsce dobitnie pokazały, że bardzo dużo mówi się tu o Niemczech, ale nie rozmawia się z Niemcami. Tego brakuje mi w dyskursie publicznym, nie wspominając o wypowiedziach w internecie. O Niemcach wiedzą wszystko ci, którzy nigdy nie mieli z nimi kontaktu. Chciałbym to zmienić, dlatego jestem w sieci, dostępny dla wszystkich, jako „wasz Niemiec”.

Na Instagramie dzielisz się swoimi spostrzeżeniami na temat Polski, relacji polsko-niemieckich i kultury. To z pewnością duży krok w stronę przyjaźniejszych kontaktów między naszymi ziomkami.

- Oby tak było. Niemcy osiemdziesiąt lat po wojnie to już inny naród. Ci, którzy go tworzą, też mają w sobie dobro, chcą kochać, zakładać rodziny itd. Nie mamy wpływu na przeszłość, ale możemy kształtować przyszłość, starać się o lepsze życie. O to walczę, o to zabiegam. Dlatego napisałem książkę, aby udowodnić, że się da, a moja polsko-niemiecka rodzina to najlepszy dowód.

Żyję z Polką. Nasza córka Helena urodziła się 8 maja 2024 roku, czyli dokładnie 79 lat po zakończeniu wojny. Czyż to nie znak? Postaram się przekazać swemu dziecku to, co dobre w naszych relacjach.

Twoja książka powinna też być wydana w Niemczech. Nie dość, że pokazujesz w niej Polskę, w której mogą przeglądać się Polacy, to jeszcze przedstawiasz Polskę Niemcom i całej Europie Zachodniej.

- Przetłumaczyłem już jedną trzecią i zamierzam dobiec do mety. Dopinguje mnie żona, której zadedykowałem książkę, oraz rodzina, dzięki której znalazłem się w Polsce – mojej ojczyźnie z wyboru. Bez wątpienia chęć poznawania Polski była najlepszą decyzją w moim życiu.

*Vincent Helbig (rocznik 1994), autor książki „Wasz Niemiec. Jak pokochałem Polskę”. Prowadzi kanał waszniemiec na Instagramie. Mieszka w Krakowie, nauczył się polskiego. Jego dziadkowie pochodzą z Dolnego Śląska i Warmii, które przed wojną należały do Niemiec.

Cła mają wejść w życie 1 sierpnia, jak ogłosił dziś (12.07.2025) Donald Trump w liście opublikowanym na swojej platformie internetowej Truth Social, w którym odniósł się do nierównowagi handlowej Stanów Zjednoczonych z UE. W kolejnym liście zagroził również sąsiadującemu z USA Meksykowi wprowadzeniem takich samych ceł.

Pierwotnie Trump groził UE cłami w wysokości 50 procent. Jego negocjacje z Unią Europejską wciąż jednak trwają. Prezydent USA wywołał konflikt celny z partnerami handlowymi na całym świecie na początku kwietnia. Donald Trump ogłosił najpierw wysokie cła importowe dla UE i wielu innych krajów, ale obniżył je do podstawowej stawki 10 procent, aby przeprowadzić negocjacje w tej sprawie w ciągu 90 dni.

W poniedziałek przedłużył ten termin do 1 sierpnia. Od tego czasu poinformował już w listach ponad 20 krajów, jakie stawki celne będą dla nich obowiązywać od tej daty.

Samochody z UE są już objęte w USA podwyższoną stawką celną w wysokości 25 procent. Importerzy produktów stalowych i aluminiowych muszą płacić 50-procentowe opłaty dodatkowe, w tym również za stal stosowaną do produkcji lodówek i pralek.

Bruksela przygotowała cła odwetowe na produkty amerykańskie o wartości około 21 mld euro, ale zostały one zawieszone na czas negocjacji. Pierwsza lista unijna obejmuje produkty amerykańskie, takie jak dżinsy i motocykle.

(AFP/jak)

W czasie, gdy Grecja znajduje się w szczycie sezonu turystycznego, rośnie liczba uchodźców przybywających do niej przez Morze Śródziemne z Libii. Najbardziej dotknięte ich napływem są obecnie południowe wybrzeże Krety oraz mała wyspa Gawdos – najbardziej wysunięty na południe punkt Grecji. Zwiększa się tam presja spowodowana codziennym wzrostem liczby uchodźców na trasie z Libii, która leży około 350 kilometrów dalej na południe. Tylko w tym tygodniu na Kretę i Gawdos przybyło około 1500 uchodźców lub zostało zatrzymanych przez grecką straż przybrzeżną na morzu u wybrzeży Krety.

Lokalne władze wydają się być przytłoczone takim rozwojem sytuacji. Setki ludzi czekają w palącym słońcu w portach Krety – w Chanii, Retimnie i Heraklionie. W ostatnich dniach około 500 osób zostało przewiezionych z nich do portu Lawrio położonego na wschód od Aten.

Aresztowanie uchodźców

W odpowiedzi na obecną sytuację grecki rząd pod przewodnictwem premiera Kyriakosa Mitsotakisa wprowadził kontrowersyjną zmianę prawa: przez co najmniej trzy miesiące wnioski o azyl składane przez uchodźców, którzy przybyli do Grecji przez Libię i drogą morską, nie będą rozpatrywane. Na Krecie ma poza tym powstać dla nich nowy obóz.

Przyjęty projekt ustawy przewiduje, że uchodźcy z Afryki Północnej będą najpierw zatrzymywani na Krecie bez bezpośredniego dostępu do procedury azylowej.

Po upływie trzech miesięcy planowana jest ich przyspieszona deportacja. Przepis ten jest jednak sprzeczny z międzynarodowymi i europejskimi podstawami prawnymi, takimi jak Europejska Konwencja Praw Człowieka i Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, a także z greckim porządkiem prawnym – wszystkie one gwarantują uchodźcom prawo do sprawiedliwej procedury azylowej.

Niektórzy greccy eksperci wątpią w zgodność tej ustawy z obowiązującymi normami i uważają, że na szczeblu europejskim może zostać wszczęte postępowanie przeciwko Grecji. Pojawiają się także pytania dotyczące praktycznej wykonalności i ram czasowych takiego rozwiązania; na przykład od kiedy zostanie zawieszona procedura azylowa oraz gdzie i przede wszystkim w jakich warunkach zostaną zakwaterowani uchodźcy, którym uda się dotrzeć do Grecji.

Odwrócenie uwagi od innych problemów

Po gwałtownym wzroście liczby nowo przybyłych osób rząd grecki stoi w obliczu zwiększonej presji społecznej i politycznej, aby opanować sytuację kryzysową. Zmianę przepisów można rozumieć jako reakcję na tę presję. Nowe przepisy mają prawdopodobnie nie tylko odstraszyć uchodźców. Chodzi tu również o odwrócenie uwagi greckiego społeczeństwa od innych problemów wewnętrznych.

Od końca czerwca 2025 roku na pierwszych stronach greckich gazet porusza się aferę dotyczącą nielegalnie przyznanych unijnych dotacji rolniczych. Opinia publiczna nadal zajmuje się również katastrofą kolejową w Tempi, której przyczyn nadal nie wyjaśniono przez dwa lata po wypadku.

Zmiany w polityce azylowej uzasadnia się obecnie wyjątkową sytuacją, która zdaniem rządu wymaga szybkiej i zdecydowanej reakcji. Wielu ekspertów uważa jednak, że środki te nie mają szans na utrzymanie się przed sądem w razie ich zaskarżenia.

Mała wyspa z niewielkimi zasobami

Około jednej piątej uchodźców dociera do UE przez małą wyspę Gawdos, położoną około 35 km na południe od Krety, na Morzu Libijskim. Wyspa ta dysponuje jednak bardzo ograniczonymi zasobami infrastrukturalnymi, takimi jak odpowiednie miejsca zakwaterowania dla uchodźców.

Zasoby wody są ograniczone i przeznaczone przede wszystkim dla lokalnej ludności oraz turystów, którzy przybywają tu w sezonie letnim. Władze tutejszej gminy mają zbyt mało pracowników, a wyspa jest dostępna tylko promem z Krety.

Zaopatrzenie uchodźców jest zatem minimalne, a jego celem jest jak najszybsze przekazanie ich dalej. Gawdos otrzymuje wsparcie finansowe i logistyczne od greckiego Ministerstwa Migracji oraz dzięki tymczasowemu stacjonowaniu statków Frontexu, które interweniują w sytuacjach zagrożenia na morzu w tym regionie.

Opór w Grecji

Do całkowitego zawieszenia rozpatrywania wniosków o azyl doszło w Grecji do tej pory tylko podczas pandemii koronawirusa oraz w wyjątkowych przypadkach nad rzeką Ewros, która stanowi granicę z Turcją w północno-wschodniej Grecji. Planowane obecnie środki mają charakter silnie represyjny i budzą bardzo poważne wątpliwości co do przestrzegania przez Grecję zasad państwa prawnego.

Szczególnie kontrowersyjne jest odsyłanie uchodźców do niebezpiecznych krajów ich pochodzenia lub krajów tranzytowych, które mogą naruszać międzynarodowe standardy ochrony uchodźców i stanowić dla nich zagrożenia humanitarne.

W Grecji istnieją również inne powody do sprzeciwu wobec nowej ustawy – wielu ludzi uważa, że nie idzie ona wystarczająco daleko. Lokalne protesty utrudniają budowę lub rozbudowę ośrodków dla uchodźców. W większości partii, w tym nawet w rządzącej Nowej Demokracji premiera Mitsotakisa, także pojawia się sprzeciw wobec budowy ośrodków dla uchodźców na Krecie.

Grecka branża turystyczna też obawia się negatywnego wpływu problemów z uchodźcami na wizerunek Krety jako popularnej wyspy wakacyjnej. Protesty łączy to, że odrzucają one przyjęcie uchodźców na Krecie, ale jednocześnie nie mówią nic, co ma się z nimi stać.

Delegacja UE wydalona

Komisja Europejska została poinformowana o zmianie ustawy i wyraziła zrozumienie dla obciążeń, jakim poddane są greckie granice zewnętrzne UE. Publiczna krytyka ze strony Brukseli jest bardzo powściągliwa. Zwłaszcza że w tle najnowszej fali uchodźców pojawiają się kwestie geopolityczne: generał Chalifa Haftar, rządzący we wschodniej i południowej Libii, wysyłając uchodźców do Grecji, najwyraźniej chce wywrzeć presję na UE, aby uznała jego reżim.

Na początku tygodnia doprowadził on do fiaska negocjacje z przedstawicielami UE – członkowie unijnej delegacj, w tym austriacki komisarz UE Markus Brunner i włoski minister spraw wewnętrznych Matteo Piantedosi, zostali po przybyciu do Bengazi uznani za osoby niepożądane i natychmiast z niego wydaleni.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Zamki Neuschwanstein, Linderhof i Herrenchiemsee króla Ludwika II (1845-1886), w tym dom królewski w Schachen, zostały w sobotę (12.07.2025) wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Premier Bawarii Markus Söder (CSU) mówił na Platformie X o niezwykłym wyróżnieniu dla tych budowli: „Dla naszych bajkowych zamków spełnia się bajka: jesteśmy dziedzictwem kultury światowej!” Jak powiedział, jest to uhonorowanie historii, kultury i architektury Bawarii: „Bawaria jest krajem gościnnym, a zamki królewskie przyciągają turystów z całego świata” – dodał.

Wielka sztuka i kicz w jednym

W szczególności Neuschwanstein jest symbolem Bawarii par excellence, stwierdził Söder. Bajkowy zamek łączy w sobie wielką sztukę i kulturę z odrobiną kiczu i banału. Ale nawet jeśli niektórzy, patrząc na niego, mogą pomyśleć o Disneyu: „Nie. Neuschwanstein jest i pozostanie oryginałem z Bawarii” – zapewnił premier. Dodał, że chce zachować dziedzictwo kulturowe dla przyszłych pokoleń. Dlatego Bawaria inwestuje dużo pieniędzy w jego zachowanie i renowację.

Bawarski minister sztuki Markus Blume wyjaśnił, że ten status to spełnienie marzeń. Pałace królewskie to światowej klasy zabytki i miejsca, które zachwycają miliony ludzi z całego świata. Emanuje z nich wyjątkowa magia. – Tutaj wspaniała architektura i zapierająca dech w piersiach sceneria łączą się, tworząc niezrównane dzieła sztuki – podkreślił Blume.

Ludwik II – nietuzinkowy monarcha

Minister finansów i spraw wewnętrznych Albert Füracker podkreślił, że bawarskie pałace królewskie zostały w ten sposób oficjalnie zrównane ze światowej sławy miejscami, takimi jak Pałac Wersalski, Akropol w Atenach czy Wielki Mur Chiński. Wyróżnienie to potwierdza znaczenie tych wyjątkowych budowli i ich niezwykłą uniwersalną wartość dla całej ludzkości.

Przewodniczący Bawarskiej Administracji Pałacowej, Hermann Auer, uznał nominację za wielki zaszczyt. „Dziękuję wszystkim pracownikom, którzy każdego dnia i przez wiele dziesięcioleci z pasją i fachową wiedzą przyczyniali się do zachowania i ożywienia tych wyjątkowych zabytków”.

Zamki królewskie Neuschwanstein, Linderhof, Herrenchiemsee i dom królewski w Schachen są nierozerwalnie związane z osobą króla Ludwika II. Monarcha był jednocześnie budowniczym i źródłem pomysłów. Jak czytamy w komunikacie prasowym, wykorzystał on wszystkie dostępne mu środki, aby stworzyć sztuczne inscenizacje minionych epok, takich jak średniowiecze, barok i rokoko. W jego królewskich pałacach zachowały się niezwykłe obiekty rzemiosła i innowacyjnej technologii, których nie można znaleźć nigdzie indziej.

(KNA/stef)

„Narodowo-konserwatywna partia opozycyjna PiS rozpoczęła w Polsce sezon polowań. Jej zdeklarowanym celem jest obalenie lewicowo-liberalno-konserwatywnej koalicji premiera Donalda Tuska. Preferowanym środkiem (do tego celu) jest zarzut germanofilstwa” – pisze Stafan Locke w komentarzu opublikowanym w sobotę na łamach „Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung” (FAS).

W atakach na Tuska PiS pozbył się wszelkich zahamowań

Warszawski korespondent gazety zaznaczył, że szkalowanie Tuska jako „niemieckiego agenta” nie jest niczym nowym, jednak od czasu zwycięstwa w wyborach prezydenckich, partia PiS „pozbyła się wszelkich zahamowań”. Politycy PiS codziennie atakują Niemcy w sposób haniebny – ocenił niemiecki dziennikarz.

Zdaniem „FAS” zaostrzenie przez niemiecki rząd kontroli granicznych było wodą na młyn PiS, chociaż podjęte działania są jedynie realizacją przepisów konwencji dublińskiej. Stanowi ona, że migranci powinni złożyć wniosek o azyl w pierwszym kraju UE, do którego wjechali. Polska też odsyła migrantów na Litwę i w dodatku zawiesiła prawo do azylu na granicy z Białorusią.

Polska stylizowana na ofiarę niemieckiej polityki migracyjnej

Locke pisze, że PiS rozpowszechnia „wziętą z sufitu” tezę, iż zawracanie migrantów na granicy z Polską, doprowadziło do anarchii i chaosu. W swoich partyjnych mediach politycy PiS mówią o „inwazji na zachodniej granicy” i o jakoby zagrożonej suwerenności i niepodległości Polski.

Z danych niemieckiego rządu wynika, że miesięcznie cofanych jest do Polski ponad 700 osób. Zdaniem Locke należy wątpić, że taka liczba migrantów może zachwiać państwem takim jak Polska. „PiS stylizuje Polskę na ofiarę i oskarża Tuska o cichą kapitulację przed niemiecką presją i niemieckimi atakami” – czytamy w „FAS”. Każdy, nawet najmniejszy incydent, jak ostatnio sprowadzenie na ziemię przez niemiecką policję drona samozwańczej ROG, rozdmuchiwany jest do rozmiarów wielkiego ataku na Polskę.

Przechodząc do reakcji Tuska na te wydarzenia, Locke pisze, że osłabiony porażką swojego kandydata w wyborach prezydenckich premier długo przyglądał się rozwojowi wypadków, aby następnie popełnić „fatalny błąd” wprowadzając polskie kontrole.

Fatalny błąd Tuska – kapitulacja przed ROG

Decyzja miała pokazać siłę i zdolność do działania, jednak w rzeczywistości była równoznaczna z kapitulacją – ocenił dziennikarz „FAS”. Kapitulacją przed PiS, ale przede wszystkim przed Ruchem Obrony Granic.

Locke tłumaczy, że skrajny prawicowiec Robert Bąkiewicz „dyryguje” nielegalnymi patrolami, które samowolnie blokują przejścia i kontrolują przechodzących przez granicę.

Rząd Tuska, który w przeszłości usuwał z ulicy aktywistów klimatycznych, którzy przyklejali się do ulicy, pozwala na te prowokacje. „Ustąpił przed radykalnymi prowokatorami, zamiast się im zdecydowanie przeciwstawić i przywołać ich do porządku. Na tym polega w istocie porażka, nie tylko jego rządu, lecz także państwa prawa” – pisze w konkluzji Stefan Locke w „FAS”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Według badań przedstawionych przez Federalny Instytut Hydrologii (BfG) z siedzibą w Koblencji i holenderski instytut badawczy Deltares, eksperci spodziewają się, że do końca stulecia średnia temperatura Renu wzrośnie nawet o 4,2 stopnia w porównaniu do średniej z lat 1990-2010. Jednocześnie fazy niskiego poziomu wody będą prawdopodobnie coraz częstsze.

Wiosną br. poziom wody w Renie był już znacznie poniżej średniej długoterminowej. – Takie warunki są przedsmakiem tego, czego możemy spodziewać się częściej na Renie wiosną i latem w przyszłości" – wyjaśnia Miriam Haritz, przewodnicząca Międzynarodowej Komisji Ochrony Renu (ICPR). Niskiemu poziomowi wody często towarzyszy wysoka temperatura wody.

Niepokojący rozwój sytuacji

Na potrzeby badania naukowcy przeanalizowali historyczne serie pomiarowe za okres od 1978 do 2023 roku, a także opracowali modele z prognozami przyszłego rozwoju sytuacji do 2100 roku.

Modele te przewidują ocieplenie wód Renu do połowy wieku o 1,1-1,8 stopnia. Do 2100 r. średnia roczna temperatura wody może wzrosnąć nawet o 2,9 do 4,2 stopnia. Szczególnie dotknięte zostaną południowe odcinki Renu od Szwajcarii do Karlsruhe.

Oznacza to, że średnia roczna liczba dni z temperaturami poniżej 10 stopni w głównym nurcie Renu spadnie z obecnych 170 dni do 104 dni do końca wieku. I odwrotnie, liczba dni z temperaturami powyżej 21,5 stopnia prawdopodobnie znacznie wzrośnie, z obecnej średniej 32 dni do 106 dni rocznie – odpowiada to prawie jednej trzeciej roku. Obejmowałoby to prawie 50 dni, w których temperatura wody wzrosłyby nawet do 25-28 stopni.

Możliwe szkody ekologiczne

Według badania wzrost temperatury wody wynika przede wszystkim ze wzrostu temperatury powietrza. Z drugiej strony zmniejszyły się zrzuty ciepła przez człowieka, takie jak podgrzana woda używana do chłodzenia w elektrowniach.

– Rosnące temperatury wody mają znaczący wpływ na warunki życia w Renie – mówi Tanja Bergfeld-Wiedemann, naukowczyni z BfG. – Jeśli krytyczne progi temperatury będą przekroczone przez dłuższy czas, może to prowadzić do szkód ekologicznych.

Mniejszy dostęp do tlenu

Tanja Bergfeld-Wiedemann ostrzegła, że organizmy wodne mogą cierpieć z powodu stresu cieplnego, który osłabia je i czyni bardziej podatnymi na choroby. – W wyższych temperaturach zmniejsza się również rozpuszczalność gazów w wodzie, co oznacza, że zwierzęta mają mniejszy dostęp do tlenu – wyjaśnia naukowczyni.

Środki zaradcze nie są łatwe do wdrożenia – wynika z badania. Wzrost temperatury wody można ograniczyć w małych dopływach poprzez tworzenie zacienionych obszarów odosobnienia, renaturalizację lasów łęgowych i przywracanie funkcjonujących ekosystemów zalewowych. Środki te są trudniejsze do wdrożenia w dużych dopływach i w głównym nurcie Renu.

(KNA/stef)

Podczas spotkania ministrów spraw wewnętrznych UE pod koniec przyszłego tygodnia Alexander Dobrindt zamierza opowiedzieć się za zmianą definicji tzw. elementu łączącego, który obecnie uniemożliwia wprowadzenie modelu rwandyjskiego, wypróbowanego przez Wielką Brytanię. „Opowiadamy się za stworzeniem takich możliwości” – powiedział szef MSW w „Wywiadzie tygodnia” w radiu Deutschlandfunk.

W piątek Dobrindt spotka się ze swoimi odpowiednikami z Francji, Polski, Austrii, Danii i Czech w Zugspitze, aby omówić zaostrzenie europejskiej polityki migracyjnej. Oczekuje się również udziału komisarza UE Magnusa Brunnera.

Zgodnie z obowiązującym prawem UE osoby ubiegające się o azyl muszą mieć powiązania z „bezpiecznym państwem trzecim”, aby mogły zostać tam deportowane. Muszą mieć tam członków rodziny lub przebywać w danym kraju przez dłuższy czas; zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości sam tranzyt nie jest wystarczający.

Ten element powiązania, zapisany we wspólnym europejskim systemie azylowym, nie jest obowiązkowy na mocy prawa międzynarodowego ani traktatów UE. Może zostać zmieniony przez Radę i Parlament Europejski na wniosek Komisji Europejskiej.

Raport kontrolny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z początku maja, tuż przed zmianą rządu, stwierdził, że zastosowanie modeli państw trzecich w odniesieniu do dużej liczby osób ubiegających się o azyl jest nierealne. Wdrożenie modeli państw trzecich wymagałoby częściowo daleko idących zmian w prawie krajowym i unijnym. Ponadto należałoby znaleźć państwa trzecie, które byłyby gotowe do takiej współpracy.

(EPD/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Kontrole na granicy polsko-niemieckiej to „spektakl inscenizowany przez oba kraje” – ocenił badacz migracji Marcus Engler w wywiadzie dla dziennika „Frankfurter Rundschau". Podczas gdy Polska utrzymuje, że walczy z przemytnikami, a Niemcy chcą pokazać, że zapewniają bezpieczeństwo, wskutek rozwoju wydarzeń cierpią inni – gospodarka, osoby z terenów przygranicznych pracujące w jednym, a mieszkające w drugim kraju oraz przede wszystkim migranci poszukujący ochrony.

Engler uważa, że obecna sytuacja na granicy stanowi duże niebezpieczeństwo dla swobody podróżowania w strefie Schengen. Kontrole szkodzą idei wspólnej Europy – powiedział naukowiec wyrażając żal, że Niemcy są inicjatorami praktyk prowadzących do podziału Europy i łamiących prawo unijne. „Sięganie do takich środków przez państwa uważane z tradycyjnych bojowników o praworządność jest fatalnym sygnałem dla innych krajów UE” – czytamy we „Frankfurter Rundschau”.

„Rosnąca obojętność”

Zdaniem Englera niemiecki rząd wykazuje „rosnącą obojętność” wobec ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji. Naukowiec wskazał na problem osób, które zawracane są zarówno przez władze niemieckie, jak i służby polskie. Zastrzegł, że sytuacja na granicy polsko-niemieckiej nie jest tak zła jak na granicy Polski z Białorusią, gdzie panuje „brutalna przemoc”.

„Kontrole graniczne powodują podziały w Polsce” – pisze Volker Pabst w wiodącym dzienniku kół biznesowych – „Handelsblatt”. Decyzja o wprowadzeniu kontroli była próbą „ucieczki do przodu” polskiego rządu w obliczu coraz bardziej gorącej debaty o migracji – ocenił komentator zastrzegając, że powodzenie tego manewru jest wątpliwe.

Pabst zwraca uwagę na działalność Ruchu Obrony Granic (ROG), który jego zdaniem doprowadził do dalszego zaostrzenia dyskusji o migracji w Polsce. „Samozwańcza straż obywatelska kontroluje bez żadnego mandatu wjeżdżających do Polski” – podkreślił autor.

Symboliczna polityka

„Handelsblatt” pisze o krążących w Polsce pogłoskach o odsyłaniu przez Niemcy do Polski osób ubiegających się o azyl, które wjechały do Niemiec nie z Polski, lecz z innego kraju. „Migrantom wkładane są rzekomo do ręki paragony z polskich supermarketów, aby udowodnić, że wjechali do Niemiec z Polski. ROG twierdzi, że ma kilka takich udokumentowanych przypadków” – czytamy w gazecie. Rządy Niemiec i Polski wielokrotnie dementowały te plotki.

Polska – pisze Pabst – jest krajem silnie spolaryzowanym. Wielu mieszkańców Słubic nastawionych jest negatywnie do ROG. Słubice korzystają z otwartej granicy, podobnie jak cała zachodnia Polska.

Kontrole graniczne to „czysta polityka symboliczna” – cytuje Piotra Burasa „Handelsblatt”. Dyrektor warszawskiego biura Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych zwraca uwagę na fakt, że dotychczas z granicy niemieckiej zawróconych zostało zaledwie kilkaset osób. „Wprowadzenie przez Tuska kontroli jest oznaką słabości” – ocenił Buras. Porażka Rafała Trzaskowskiego w wyborach prezydenckich spowodowała, że rząd znalazł się pod silną presją.

Szkody w gospodarce

Zdaniem Pabsta za kontrole graniczne wysoką cenę płaci gospodarka. Na autostradzie A2 Berlin-Poznań – najważniejszej arterii niemiecko-polskich relacji gospodarczych – powiększa się zator z samochodów osobowych i ciężarówek w obu kierunkach. „Każde opóźnienie (w przekroczeniu granicy) kosztuje” – cytuje Piotra Mierzewskiego, szefa centrum logistycznego DHL w Poznaniu, na zakończenie „Handelsblatt”.

Szereg gazet, w tym tygodnik „Die Zeit” publikują depeszę DPA ze stanowiskiem Związku Zawodowego Policjantów GdP ostrzegającym przed powiększającymi się zatorami na granicy polsko-niemieckiej. Związkowcy obawiają się zaostrzenia sytuacji w związku z rozpoczynającym się sezonem wakacyjnym. Szef DdP Andreas Rosskopf wezwał niemieckie władze do modyfikacji systemu kontroli poprzez wykorzystanie dronów i wprowadzenie kontroli mobilnych.

GdP ocenił sceptycznie skuteczność niemieckich kontroli. Niemiecka policja zawraca z granicy miesięcznie ponad 6000 osób, jednak liczba cudzoziemców, które zamierzają złożyć wniosek o azyl lub inne formy ochrony nie przekracza kilkuset. Wobec zwiększonych obowiązków dla policji federalnej nasuwa się pytanie, „jak długo będziemy mogli to wytrzymać?” – powiedział Rosskopf.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

„Frankfurter Allgemeine Zeitung” podkreśla: „Wybór sędziów Federalnego Trybunału Konstytucyjnego przez parlament jest decyzją polityczną, a nie zawodami olimpijskimi z obiektywną oceną. (...) Każdy kandydat, a SPD ma ich wystarczająco wielu, musi być w stanie uzyskać większość głosów. To, że 'pakietowe rozwiązania' mogą się nie powieść, nie jest niczym nowym. W przeszłości przeszkody były zazwyczaj wcześnie rozpoznawane i rozwiązywane. (...) Należy mieć nadzieję, że pewne podstawowe wartości będą nadal widoczne w koalicji, w której unia CDU/CSU jest największym partnerem. Wygłaszanie frazesów nie wystarczy. Słabe zarządzanie kryzysowe nie szkodzi demokracji. Jeśli chce się dostrzec w tym tymczasowo nieudanym wyborze sędziów Trybunału walkę kulturową, jest to znak, że demokracja żyje”.

„Handelsblatt” zauważa: „W piątek spodziewano się ogłoszenia informacji o pakiecie ulg podatkowych, który miał poprawić nastroje w kraju i pobudzić inwestycje. Jednak nagłówki gazet zdominowały nieudany start koalicji CDU/CSU i SPD oraz obawy: czy wytrzyma cztery lata? W końcu przed rządem Merza stoją jeszcze naprawdę trudne zadania: reforma hamulca zadłużenia, ogromne cięcia budżetowe najpóźniej w przyszłym roku, gdy odbędą się wybory do parlamentów krajowych, które na wschodzie mogą wygrać skrajnie prawicowa AfD, a także pilnie potrzebna reforma ubezpieczeń zdrowotnych i pielęgnacyjnych. Tak czy inaczej, nadchodzą czasy kryzysu.

„Stuttgarter Zeitung” ocenia: „To, że konflikt został rozstrzygnięty na forum publicznym, jest skutkiem fatalnego zarządzania politycznego na szczytach klubu poselskiego unii CDU/CSU. Dotyczy to również ryzykownej taktyki Jensa Spahna, który zamiast szukać kompromisu z umiarkowaną lewicą, wolał uzyskać większość głosów skrajnej prawicy. Człowiek na jego stanowisku powinien znać różnicę między partią pogardzającą państwem a partią, która wprawdzie może sprzyjać ryzykownym fantazjom politycznym, ale ostatecznie okazała się lojalna wobec państwa. Spahn sam zdyskwalifikował się do pełnienia swojej funkcji”.

„Muenchner Merkur” analizuje: „Również w przypadku wyboru sędziów Federalnego Trybunału Konstytucyjnego posłowie do Bundestagu są odpowiedzialni przede wszystkim przed swoim sumieniem, a nie przed zachowaniem harmonii w koalicji rządowej. W przypadku prawniczki zaproponowanej przez SPD sceptycy z szeregów unii CDU/CSU mieli, ich zdaniem, poważne powody, aby odmówić kandydatce swojego poparcia. Wielu posłów unii do tej pory z zaciśniętymi zębami akceptowało to, czego wymagał od nich koalicyjny partner SPD w zamian za wybór Friedricha Merza na kanclerza. Teraz niektórym członkom unii CDU/CSU wyczerpała się cierpliwość. Wszyscy powinni wyciągnąć z tego wnioski. Kierownictwo unii nie może posuwać się zbyt daleko w wymaganiach wobec swoich ludzi, aby spełnić życzenia lewego skrzydła SPD. Grożenie partnerowi przy każdej okazji własną niespokojną bazą nie jest żadnym przywilejem kierownictwa SPD”.

„Nuernberger Zeitung” zaznacza:

„Aby zapobiec polaryzacji w Bundestagu podobne przeszkody pokonywano w taki sposób, że osoby odstępujące od linii danego klubu poselskiego wyrażały swoje niezadowolenie. W razie potrzeby również w drodze głosowania w sali klubu. Jednak na posiedzeniu plenarnym zwyciężał parlamentarny rozsądek i w rezultacie wynik głosowania było jednogłośny. Teraz najwyraźniej każda mniejszość chce przeforsować swoje zdanie tak długo, aż normalne pluralistyczne procedury ulegną zablokowaniu. Jeśli tak będzie dalej w tej centrowej koalicji, to wkrótce doprowadzi ona do zachwiania całą demokracją parlamentarną. Nawet Jens Spahn nie może tego chcieć”.

„Nordwest-Zeitung” z Oldenburga pisze: „Nic dziwnego, że SPD, Zieloni oraz partia Lewica są wściekli. Na razie przegrali ważną bitwę w wojnie kulturowej. Jednak zachowanie kierownictwa CDU jest słabe: zamiast rzeczowo argumentować, Spahn, Merz i spółka stawiają zarzuty innym. Tymczasem należało sformułować jasne przesłanie: W Federalnym Trybunale Konstytucyjnym nie ma miejsca dla radykalnej lewicowej ideologii. Na razie piechota unii CDU/CSU zdołała przynajmniej opóźnić upolitycznienie i dyskredytację Federalnego Trybunału Konstytucyjnego. Postąpiła słusznie i odważnie, sprzeciwiając się własnemu kierownictwu. Miejmy nadzieję, że wyciągnie ono z tego właściwe wnioski”.

Zdaniem „Rhein-Zeitung” z Koblencji: „To, że wybory sędziów są delikatną sprawą, nie jest żadnym nowym zjawiskiem. Można było się tego spodziewać. Teraz już jasne jest – niezależnie od wyniku – że głosowania w koalicji rządowej nie funkcjonują dobrze, że kierownictwo klubu poselskiego unii CDU/CSU nie ma kontroli nad swoimi członkami podczas ważnych głosowań, co grozi upolitycznieniem Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, czemu należy bezwzględnie zapobiec”.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

To tylko niewielki, rutynowy akt administracyjny Bundestagu, niemieckiego parlamentu. W spokojniejszych czasach takie rozporządzenie nie trafiłoby zapewne na pierwsze strony gazet. Jednak obecnie w Bundestagu niewiele jest normalności.

Częściowo skrajnie prawicowa partia Alternatywa dla Niemiec (AfD) podwoiła swój wynik w lutowych wyborach do Bundestagu, uzyskując 20,8 procent głosów, a debaty parlamentarne stały się ostrzejsze i bardziej burzliwe. Nowa przewodnicząca Bundestagu Julia Kloeckner z konserwatywnej CDU postanowiła wprowadzić bardziej rygorystyczne zasady i od tygodni spiera się głównie z politykami opozycji z Zielonych i partii Lewica. Najczęściej dotyczy to właściwego zachowania się w parlamencie, symboli i tego, czy powinny mieć one miejsce w Bundestagu.

Flagi są „zasadniczo niedozwolone”

Na początku tygodnia administracja Bundestagu, która podlega Julii Kloeckner, wystosowała wezwanie do kilku posłów. Mieli natychmiast usunąć tęczowe flagi (i podobne symbole) umieszczone w swoich biurach i na nich. Tęczowa flaga jest symbolem społeczności queerowej na całym świecie.

Jako uzasadnienie podano, że umieszczanie flag w Bundestagu jest „zasadniczo i niezależnie od ich symboliki” niedozwolone. Rzecznik administracji dodał, że otrzymano informacje od innych posłów, że w widocznych z zewnątrz oknach niektórych biur wyraźnie widać tęczowe flagi.

Paragraf 4 regulaminu Bundestagu stanowi: „Umieszczanie wywieszek, a zwłaszcza plakatów, tabliczek i naklejek na drzwiach, ścianach lub oknach w ogólnodostępnych budynkach Bundestagu, a także na oknach i fasadach tych budynków, które są widoczne z zewnątrz, jest zabronione”.

Tak brzmi oficjalne sformułowanie, ale w przeszłości prawie nikt nie przejmował się mniejszymi symbolami lub flagami. Teraz jest inaczej. Posłanka partii Lewica, Stella Meredino, poinformowała, że z powodu flagi zgłosiła się do niej nawet policja, odpowiedzialna za Bundestag.

To, że zawzięta konserwatystka Julia Kloeckner występuje przeciwko społeczności queer ma swoją historię i sprawia, że raczej nieszkodliwa dyskusja przeradza się w poważną sprawę. Była minister rolnictwa, a od końca marca tego roku nowa przewodnicząca Bundestagu, jest – delikatnie mówiąc – kontrowersyjną konserwatystką.

Zajmuje drugie najwyższe stanowisko państwowe w Niemczech i powinna kierować posiedzeniami Bundestagu w sposób jak najbardziej niezależny od interesów partyjnych oraz dbać o rzeczową i spokojną debatę. Reprezentuje również parlament na zewnątrz, a tym samym – wszystkich posłów. W przeszłości była jednak często znana z prowokacyjnych wypowiedzi skierowanych przeciwko Zielonym i partii Lewica, a także przeciwko stanowisku zajmowanym przez socjaldemokratów.

Brak flagi na dachu

Wcześniej zaangażowała się w spór z posłami bliskimi społeczności queer. Od 2022 roku podczas święta Christopher Street Day na budynku Reichstagu zawsze powiewała tęczowa flaga. W tym roku – nie. Kloeckner uzasadniła swoją odmowę zasadą neutralności.

Od teraz tęczowa flaga będzie wywieszana na budynku parlamentu 17 maja, w Międzynarodowym Dniu przeciw Homofobii. Jednak tradycyjnie to Christopher Street Day jest najważniejszą datą w roku dla społeczności queer. W tym roku przypada ona 26 lipca. Bez flagi na parlamencie. Kloeckner nie zmieniła zdania nawet po podpisaniu petycji w tej sprawie przez około 220 tys. osób.

„Bigoteryjne rozumienie neutralności”

Krytycy zarzucają Julii Kloeckner, że nie dostrzega presji, pod jaką znajduje się społeczność queer, geje, lesbijki i osoby transpłciowe, zwłaszcza w obecnych czasach.

Posłanka Partii Zielonych Lamya Kaddor powiedziała DW, że Kloeckner ujawnia „bigoteryjne rozumienie neutralności”: „W czasach, gdy osoby queer, a tym samym otwarte społeczeństwo, są coraz bardziej narażone na ataki i pełną nienawiści retorykę, nie możemy sobie pozwolić na tak formalistyczną neutralność. Odpowiedzialność polityczna państwa oznacza ochronę wolności i godności wszystkich ludzi” - stwierdziła.

Julia Kloeckner otrzymała jednak wsparcie ze strony najwyższych kręgów politycznych: kanclerz Friedrich Merz z CDU powiedział w popularnym telewizynym talk-show „Maischberger”: „Bundestag to nie namiot cyrkowy”, w którym można dowolnie wywieszać flagi. Jest jeden dzień w roku, 17 maja, dzień przeciwko homofobii, w którym wywiesza się tęczową flagę.

Zastępcy Kloeckner na Christopher Street Day

Niemniej jednak w środę w Bundestagu kanclerz wyraźnie opowiedział się za osobami queer. Stwierdził: „Robimy wszystko, aby osoby queer mogły prowadzić dobre i bezpieczne życie w naszym społeczeństwie”. I dalej: „Osobiście również opowiadam się za tym, aby tak było i aby sytuacja uległa poprawie”. Wrogość wobec osób queer nie jest „drobnym wykroczeniem i nie nadaje się do mało wybrednych żartów”.

Podobnie jak sama Kloeckner, wszyscy jej zastępcy są nowi na swoich stanowiskach, a jedną z nich jest Josephine Ortleb z partii SPD. W rozmowie z tygodnikiem „Die Zeit” powiedziała, że sama miała kiedyś tęczową flagę w swoim biurze. Teraz stwierdziła: „Nie może być wrażenia, że symbole queer są tłumione”.

Wraz z Omidem Nouripourem z partii Zielonych, innym wiceprzewodniczącym Bundestagu, Ortleb przemówi 26 lipca podczas Christopher Street Day w Berlinie. Będą tam również inni pracownicy Bundestagu. Nie będą jednak mieli własnej platformy podczas ulicznej parady, co również różni się od poprzednich lat. Julia Kloeckner tego zabroniła.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Jeden na ośmiu dorosłych Amerykanów przyjmował już leki odchudzające, takie jak Ozempic. Jednak według badania przeprowadzonego przez Blue Health Intelligence, amerykańską firmę zajmującą się danymi dotyczącymi opieki zdrowotnej, ponad 30 procent z nich odstawia je już po czterech tygodniach, zanim substancje te mogą wywrzeć znaczący wpływ na zdrowie.

Potencjalnie śmiertelne skutki

Oprócz utraty wagi Ozempic, sprzedawany również pod nazwą Wegovy, zyskał reputację leku powodującego nieprzyjemne skutki uboczne. Najczęstsze z nich, zgłaszane przez pacjentów, to nudności, biegunka lub inne problemy z trawieniem.

Zgłaszano również zmiany widzenia, zaburzenia erekcji i zmiany nastroju. Słyszy się też o takich skutkach ubocznych jak „ozempikowa twarz” lub „ozempikowe pośladki” (więdnięcie skóry w niepożądanych miejscach).

Jednak tym, co niepokoi lekarzy, są doniesienia o poważnych schorzeniach po kilku miesiącach stosowania leków odchudzających, znanych również jako semaglutyd lub leki GLP-1.

– Najbardziej niepokojące skutki uboczne to zapalenie trzustki i wpływ na zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego – powiedziała Deutsche Welle Penny Ward, lekarka z Kings College London w Wielkiej Brytanii.

Brytyjski organ regulacyjny zwrócił uwagę na potencjalnie śmiertelne skutki uboczne ostrego zapalenia trzustki po tym, gdy co najmniej dziesięć zgonów wśród brytyjskich użytkowników leków GLP-1 powiązano z tym schorzeniem.

Dodatkowe działania niepożądane

Leki GLP-1 są dostępne na rynku amerykańskim od 2017 roku. Ozempic został po raz pierwszy zatwierdzony do leczenia cukrzycy typu 2, a Wegovy został zatwierdzony jako lek odchudzający w 2021 roku.

Badania kliniczne oceniające ich bezpieczeństwo i skuteczność wykazały, że są wystarczająco bezpieczne dla przewidzianych użytkowników. Jednak od chwili wprowadzenia tych leków do obrotu zgłaszano nowe skutki uboczne, które nie wystąpiły w pierwszych badaniach klinicznych.

Zdaniem Penny Ward „nie jest to niczym niezwykłym”, że po wprowadzeniu produktu do użytku klinicznego obserwuje się dodatkowe działania niepożądane. – Rzadziej występujące skutki uboczne mogą pojawić się w miarę przyjmowania tych leków przez większą liczbę pacjentów w praktyce klinicznej. Po prostu jest to skutek znacznie większej liczby osób nimi leczonych niż tych, które wzięły udział w badaniach klinicznych. Dlatego nadal monitorujemy bezpieczeństwo leków dostępnych na rynku – zaznaczyła lekarka.

W styczniu 2025 roku w czasopiśmie „Nature Medicine” opublikowano wyniki dużego badania, którego celem była systematyczna analiza wszystkich zgłoszonych zagrożeń dla zdrowia ponad 215 tys. osób przyjmujących leki GLP-1 w leczeniu cukrzycy.

Naukowcy odkryli ryzyko związane ze stosowaniem leków GLP-1 wykraczające poza ryzyko rozpoznane wcześniej w badaniach klinicznych, w tym 11-procentowy wzrost ryzyka zapalenia stawów i 146-procentowy wzrost ryzyka zapalenia trzustki. Zgłaszano również zwiększone ryzyko niskiego ciśnienia krwi, zawrotów głowy lub omdleń, wystąpienia kamieni nerkowych i zapalenia nerek. Podkreślono również dobrze znane ryzyko wystąpienia kilku zaburzeń żołądkowo-jelitowych.

Konieczne są dalsze badania

W ubiegłym roku pojawiły się również doniesienia o przypadkach utraty wzroku po zażyciu leku Wegovy. Naukowcy, którzy zbadali tę sprawę, odkryli, że leki GLP-1 są związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia choroby nerwu wzrokowego, zwanej niearterytyczną przednią niedokrwienną neuropatią wzrokową (NAION).

Chociaż schorzenie to występuje rzadko, szacunkowo u 10 na 100 tys. osób, badanie, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie „JAMA Ophthalmology”, wykazało, że osoby z cukrzycą przyjmujące leki GLP-1 są czterokrotnie bardziej narażone na wystąpienie choroby NAION niż średnia populacyjna.

– Badanie to wskazuje na związek między leczeniem semaglutydami z jedną z form neuropatii wzrokowej, ale najlepiej byłoby to zbadać na większą skalę – powiedział Graham McGeown, profesor fizjologii na Queen's University w Belfaście w Wielkiej Brytanii. Także inni eksperci twierdzą, że potrzeba znacznie więcej badań na reprezentatywnych populacjach, aby lepiej zrozumieć skutki uboczne leków GLP-1 i ocenić rzeczywiste ryzyko dla osób je przyjmujących.

– Potrzebne są na przykład dodatkowe dane dotyczące osób przyjmujących te leki w leczeniu otyłości, które wymagają wyższych dawek niż osoby z cukrzycą i przyjmują je przez ponad dwa lata – wyjaśnia Karolina Skibicka, neuroendokrynolog z Uniwersytetu w Calgary w Kanadzie.

– Szczególnie potrzebne są jednak badania obejmujące kobiety. Kobiety wykazują specyficzne skutki uboczne wielu farmakoterapii, a mimo to w większości badań są one często niedostatecznie reprezentowane na różnych etapach – dodała.

Korzyści przewyższają ryzyko

Pomimo obaw dotyczących nowych skutków ubocznych, Karolina Skibicka powiedziała DW, że „lista korzyści płynących z tych leków, jeśli są one przyjmowane zgodnie z zaleceniami, jest nadal znacznie dłuższa i bardziej znacząca niż związane z nimi ryzyko. Mają szansę uratować i poprawić jakość życia wielu osób”.

W związku z tym – jak stwierdziła – jest mało prawdopodobne, aby pojawienie się rzadkich, ale poważnych skutków ubocznych, stanowiło podstawę do stworzenia nowych, bardziej rygorystycznych zaleceń dotyczących przepisywania leków GLP-1.

Poza tym naukowcy odkrywają również zaskakujące korzystne skutki uboczne przyjmowania leków GLP-1. Badania pokazują, że stosowanie takich medykamentów wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem demencji i choroby Alzheimera. Naukowcy badają również, czy leki te mogą być stosowane w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych.

W styczniowym badaniu odnotowano również zmniejszenie ryzyka zaburzeń krzepnięcia krwi i zakrzepicy, zaburzeń sercowo-nerkowych i metabolicznych oraz kilku schorzeń układu oddechowego u pacjentów z cukrzycą przyjmujących leki GLP-1.

Ich autorzy przypuszczają, że leki GLP-1 mogą wpływać na ryzyko wystąpienia tak wielu schorzeń z dwóch powodów: po pierwsze, ponieważ działają na wiele części organizmu, a po drugie, ponieważ leczą otyłość, która przyczynia się do wielu problemów zdrowotnych.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Niemieckie koleje Deutsche Bahn (DB) wyposażą część swojej floty pociągów dalekobieżnych ICE w pociągi typu 3neo tak, aby mogły jeździć do Polski i Francji. „Dostosujemy pod względem technicznym do 32 pociągów tak, aby mogły kursować również w Polsce i Francji” – poinformował koncern DB.

Do tej pory ICE 3neo jeździły na trasach w Niemczech, a także do Brukseli i Amsterdamu.

Aż do Warszawy

Jak zapowiada DB, po raz pierwszy ICE będzie mógł dojechać aż do Warszawy. – W przyszłości chcemy pociągiem ICE połączyć także Berlin i Warszawę – zapowiedział szef działu transportu dalekobieżnego, Michael Peterson. Dodał, że obecnie w Europie panuje boom na międzynarodowe podróże koleją.

Aby ICE 3neo mogły jeździć też do Francji i Polski, DB zainwestuje dodatkowe 200 milionów euro. Po raz pierwszy ICE z Niemiec będzie mógł pojechać do Warszawy.

Od kiedy?

Jak informuje DB, koncern Siemens Mobility wyposaży kilkadziesiąt ICE 3neo w odpowiednie komponenty, tak aby pociągi były kompatybilne z technologią sygnalizacyjną i trasami w Polsce oraz we Francji.

Podróżni muszą się jednak uzbroić w cierpliwość. Pierwsze pojazdy dopuszczone do ruchu spodziewane są… w 2031 roku. Poprzedzą je intensywne testy i jazdy homologacyjne. A potem – jeśli ICE 3neo zostaną dopuszczone do ruchu także w Polsce – będą mogły rozwijać prędkość do 320 km/h i przewozić w jednym składzie 439 pasażerów.

Łącznie koncern DB zamówił w Siemensie 90 pociągów ICE 3neo. Do tej pory dostarczono 29 z nich.

(AFP, DB/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

W niemieckich mediach nie milkną komentarze poświęcone kontrolom na granicy polsko-niemieckiej. Niemcy kontrolują wspólną granicę od jesieni 2023 roku, od 7 lipca kontrole wprowadziła Polska.

„To krok wstecz dla miejscowej ludności i Europy, a prawicowi ekstremiści, samozwańcze patrole w żółtych kamizelkach, czują się wzmocnieni” – pisze niemiecki dziennik „Tageszeitung” („TAZ”) w reportażu z polsko-niemieckiego pogranicza.

Kiedyś sukces, dzisiaj kontrole

„Do niedawna granica na Odrze i Nysie między Polską a Niemcami była prawdziwym europejskim sukcesem” – czytamy. Autorzy przypominają o traktacie granicznym z 1990 roku, gdy „dawny agresor, Niemcy, ostatecznie i oficjalnie zrzekł się wszelkich roszczeń do dawnych ziem wschodnich”, o przystąpieniu Polski do UE w 2004 roku i trzy lata później – do strefy Schengen.

„Od tego czasu przygraniczne miasta i społeczeństwa zrosły się. Pokój, współpraca i wymiana powinny być przyszłością: Frankfurtczycy spacerujący przez granicę do Słubic na zakupy, polscy studenci zapisujący się na frankfurcki Uniwersytet Europejski Viadrina i niemieccy producenci samochodów kupujący ważne komponenty w Polsce” – pisze „TAZ”.

Jednak – jak zauważają autorzy – od 2023 roku obraz się pogorszył. „Niemcy wprowadziły kontrole graniczne, aby zawracać uchodźców. Od tego czasu przepływ towarów spowalnia na granicy, a korki ciężarówek ciągną się kilometrami. Izba Przemysłowo-Handlowa Wschodniej Brandenburgii (IHK) donosi o zauważalnych skutkach dla branży logistycznej. Dostawy trwają teraz dłużej”.

Rząd Friedricha Merza zintensyfikował kontrole w maju tego roku i po raz pierwszy poinstruował policję federalną, aby zawracała osoby, które wyraźnie proszą o azyl. „Prawie wszyscy eksperci widzą w tym naruszenie prawa europejskiego. Dawno minęły czasy, kiedy stosunki graniczne można było świętować jako wyraz nowych humanitarnych i pokojowych Niemiec. Teraz wyczerpani ludzie szukający ochrony są odsyłani przez policję federalną. (…) Granica polsko-niemiecka zbrzydła”.

Rząd Tuska pod presją

Wprowadzenie przez Polskę własnych kontroli granicznych to – jak pisze „TAZ” – nie tylko odpowiedź na niemiecki afront, ale i reakcja na samozwańcze patrole graniczne. „Rząd premiera Donalda Tuska znajduje się również pod ogromną wewnętrzną presją polityczną”. Od wiosny tego roku grupa kierowana przez „polskiego nacjonalistę Roberta Bąkiewicza” organizuje demonstracje przeciwko migrantom. „Bąkiewicz i jego zwolennicy zdobyli władzę, ingerując w zadania zarezerwowane dla państwa.

Podczas gdy jedni cieszą się z wprowadzenia przez Polskę kontroli granicznych, uważając, że powstrzymują one „napływ migrantów”, inni protestują przeciwko nim, uważając je za „wyścig zbrojeń na granicy” i „objaw braku komunikacji między rządami Polski i Niemiec – ze szkodą dla miejscowej ludności” – pisze niemiecki dziennik.

I dodaje, że w przypadku polskich środków nie jest nawet jasne, do kogo dokładnie są one skierowane. Czy osoby odrzucone z Niemiec mają być w Polsce ponownie zawracane? „Nie ma oficjalnych oświadczeń polskich polityków w tej sprawie. Takie podejście ostatecznie zmieniłoby uchodźców w pionki w absurdalnej rywalizacji o to, kto może przyjąć najtwardszą linię” – pisze „TAZ”. „Granica między Polską a Białorusią pokazuje, dokąd może to prowadzić w skrajnych przypadkach”. Organizacja pomocowa „We are Monitoring” naliczyła uż 97 przypadków śmierci na tej granicy – zaznacza dziennik.

Badacz migracji: „polityczna inscenizacja”

Z kolei w mediach grupy Ippen, do której należy w Niemczech wiele dzienników regionalnych, portali informacyjnych i gazet ogłoszeniowych, badacz migracji Marcus Engler krytykuje obustronne kontrole graniczne jako „polityczną inscenizację”. Pracownik Niemieckiego Centrum Badań nad Integracją i Migracją (DEZIM) w Berlinie mówi o polityce bez długotrwałego planu w obu krajach.

Polska – jak wskazuje Engler – nie ma prawdziwego problemu migracyjnego, a kontrole graniczne są napędzane przez politykę wewnętrzną. „Trzeba wiedzieć, że kraj jest bardzo prawicowo-konserwatywny i prawicowo-narodowy. Poprzez kontrole rząd chce zademonstrować, że nie pozwoli Niemcom wodzić się za nos” – mówi.

Narrację, że Niemcy przemycają dużą liczbę uchodźców do Polski Engler opisuje jako „po prostu błędną”. „Polska ma absolutnie restrykcyjny system azylowy” – mówi niemiecki badacz. I wyjaśnia, że przez dziesięciolecia Polska była krajem z ujemnym saldem migracji. Kiedy rozpoczęła się wojna w Ukrainie, do Polski uciekło około miliona osób. W 2024 roku saldo migracji powróciło do odpływu około 250 tys. osób – czytamy.

„Tam i z powrotem”

Zdaniem badacza osoby ubiegające się o ochronę, które są zawracane zarówno na granicy niemieckiej, jak i polskiej, mogą być teraz odsyłane przez służby graniczne tam i z powrotem. „Takie ryzyko (…) zdecydowanie istnieje” – mówi w wywiadzie. Za nieprawdopodobne uznaje jednak, że na granicy polsko-niemieckiej dojdzie do takiej sytuacji jak na granicy polsko-białoruskiej, „gdzie ludzie są również siłą przewożeni na drugą stronę granicy przez odpowiednie siły bezpieczeństwa”.

Engler prawdziwy problem widzi w rosnącej obojętności niemieckiego rządu wobec ludzi w potrzebie: „Nie ma już zainteresowania tym, co się z nimi dzieje”. Taka postawa oznacza niebezpieczną zmianę w niemieckiej i europejskiej polityce wobec uchodźców – stwierdza.

Badacz migracji postrzega obecne wydarzenia jako ogromne zagrożenie dla systemu Schengen i swobodnego przemieszczania się między 27 krajami europejskimi. „To jedno z największych osiągnięć projektu europejskiego. Teraz jest to bardzo lekko kwestionowane” – krytykuje ekspert. „Pracowano nad tym przez dziesięciolecia. Rządy niszczą to teraz w ciągu kilku miesięcy”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>