Deutsche Welle | Gazeta.PL_news CopyPaste

Należący do The Walt Disney Company kanał telewizyjny ABC zdecydował się zdjąć z anteny na czas nieokreślony wieczorny program „Jimmy Kimmel Live”. Powodem są komentarze gospodarza programu na temat zabójstwa ultraprawicowego działacza Charliego Kirka.

– W ten weekend osiągnęliśmy kolejne szczyty wraz z kliką MAGA, która za wszelką cenę próbuje przedstawić tego młodziaka, który zamordował Charliego Kirka, jako kogoś innego niż jednego z nich i robi wszystko, aby zbić na tym kapitał polityczny – powiedział Kimmel, otwierając program.

W programie zaprezentowano także nagranie, na którym prezydent USA Donald Trump przechodzi od pytania o to, jak wpłynęła na niego śmierć Kirka, do chwalenia się nową salą balową, która powstaje w Białym Domu.

Problemy mają też dziennikarze z Niemiec

Problemy po wypowiedziach związanych ze śmiercią Charliego Kirka mają też niemieccy dziennikarze. Elmar Thewessen, amerykański korespondent niemieckiej publicznej telewizji ZDF, wypowiedział się w ubiegłym tygodniu w talk-show Markusa Lanza na temat nastrojów w USA po zabójstwie Charliego Kirka.

Jedno zdanie, które padło, wywołało poruszenie: Kirk – jak powiedział Thewessen – opowiadał się za kamienowaniem osób homoseksualnych. Dopiero po dopytywaniu go przez Lanza korespondent przyznał, że Kirk powołuje się na Biblię. „To powiązanie powinno było być wyraźniejsze” – stwierdziła potem ZDF. „Elmar Thevessen żałuje, że w tym momencie nie rozwinął tematu” – oświadczono.

Charlie Kirk zginął od strzału podczas dyskusji na kampusie Uniwersytetu Utah Valley 10 września. Uchodził za bliskiego powiernika prezydenta USA Donalda Trumpa. W podcaście ZDF Thewessen powiedział o zastępcy szefa personelu w Białym Domu, Stephenie Millerze, że jego przekonania „wywodzą się po części z ideologii Trzeciej Rzeszy”.

Były ambasador grozi cofnięciem wizy

Wszystko to było wystarczającym powodem, aby były ambasador USA w Niemczech, Richard Grenell, zagroził Thewessenowi cofnięciem wizy dziennikarskiej w USA. Na platformie X Grenell nazwał dziennikarza ZDF „lewicowym radykałem”, który wzywa do przemocy wobec osób o odmiennych poglądach.

Telewizja ZDF wyjaśniła, że Thewessen chciał zwrócić uwagę na stanowisko rządu USA, „który opowiada się za silną koncentracją władzy w rękach prezydenta i kwestionuje demokratyczne normy”. Grenell jest od lutego br. „specjalnym wysłannikiem rządu USA ds. misji specjalnych” i jest uważany za bliskiego powiernika prezydenta. Od maja 2018 roku do czerwca 2020 roku pełnił funkcję ambasadora USA w Niemczech. Obecnie Stany Zjednoczone reprezentuje w Berlinie wyłącznie chargé d'affaires Alan Meltzer.

Groźby śmierci dla prezenterki

Dyskusje toczą się również wokół prezenterki ZDF, Dunji Hayali. W prowadzonym przez nią programie informacyjnym mówiła o morderstwie Kirka, opisując go jako „skrajnego i niezwykle kontrowersyjnego”. „Dokąd to wszystko prowadzi? W kraju wolności słowa, w USA, coraz trudniej tolerować lub sprzeciwiać się innym poglądom bez eskalacji” – powiedziała. „To, że są grupy świętujące teraz jego śmierć, nie może być usprawiedliwione niczym, nawet jego często odrażającymi, rasistowskimi, seksistowskimi i wrogim ludziom wypowiedziami” – dodała Hayali, która spotkała się z ostrą krytyką, a nawet groźbami śmierci w mediach społecznościowych.

W pisemnym oświadczeniu stowarzyszenie pisarzy PEN skrytykowało radykalizację debaty publicznej. Odnosząc się do Grenella, stowarzyszenie stwierdziło: „Biorąc pod uwagę, że jest członkiem rządu, grożenie dziennikarzowi cofnięciem wizy za wyrażanie poglądów nieprzychylnych rządowi i oskarżanie go o zamiary stosowania przemocy to metody niegodne demokracji”.

Mniej wiz prasowych

Niezależnie od przypadku dwóch niemieckich dziennikarzy, niemieccy przedstawiciele mediów są również zaniepokojeni planem departamentu bezpieczeństwa krajowego USA. Zgodnie z tym planem wiza dziennikarska będzie w przyszłości ważna tylko przez 240 dni, czyli około ośmiu miesięcy. Obecnie dziennikarze z Niemiec otrzymują wizy na pięć lat. Oczekuje się, że plan ten obejmie również wiele innych krajów. Około 100 krajowych i międzynarodowych mediów, w tym Europejska Unia Nadawców (EBU), niemiecka telewizja ZDF oraz Deutschlandradio, zaapelowało do departamentu o uchylenie tych środków.

Przewodniczący Niemieckiego Związku Dziennikarzy (DJV), Mika Beuster, powiedział, że 240 dni to wystarczająco długo na jeden research, „ale zdecydowanie nie na stałą pracę korespondenta”. Trudno zbudować kontakty w osiem miesięcy. – Żaden zagraniczny korespondent nie zrobi w ten sposób dobrej roboty – dodał.

Rząd Niemiec zaniepokojony

Sprawa Thewessena i plany wizowe dla dziennikarzy zaniepokoiły też niemiecki rząd. – Mogę jedynie wyrazić nadzieję i oczekiwanie, że wolność relacjonowania w Stanach Zjednoczonych Ameryki nie zostanie naruszona w przypadku niemieckich dziennikarzy – powiedział we wtorek, 16 września, minister spraw zagranicznych Niemiec Johann Wadephul podczas konferencji prasowej ze swoją szwedzką odpowiedniczką Marią Malmer Stenergard.

Dzień później w Bundestagu dodał: – Będziemy uważnie monitorować, w jakim stopniu niemieccy dziennikarze mogą pracować w innych krajach.

Według szefa niemieckiej dyplomacji dotyczy to zarówno Chin, jak i USA.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Po rozpoczęciu pełnoskalowej rosyjskiej inwazji na Ukrainę Polacy jawnie wyrażali solidarność z napadniętym sąsiadem. Berlińska gazeta „Die Tageszeitung” („TAZ”) na przykładzie Poznania sprawdza, co stało się z solidarnością w ciągu ostatniego 3,5 roku. Liczące 530 tysięcy mieszkańców miasto przyjęło wówczas ok. 80 tysięcy Ukraińców uciekających przed wojną, a Polska najwięcej ze wszystkich państw UE. „Nastroje społeczne jednak się zmieniają: według sondażu CBOS, wiosną 2025 roku tylko połowa ankietowanych opowiadała się za przyjęciem osób z Ukrainy” – czytamy.

Jak pisze gazeta, jeszcze w kampanii przed wyborami na prezydenta kandydat liberalnej Platformy Obywatelskiej, Rafał Trzaskowski, niespodziewanie opowiedział się za cięciami finansowymi dla ukraińskich uchodźców. „Propozycja ta pokazuje, że siły liberalne w Polsce wykorzystują w polityce głosy narodowo-konserwatywne i prawicowo-skrajne do szerzenia antyukraińskich haseł” – komentuje „TAZ”.

Rosną bariery formalne

Pytani przez reporterkę gazety ukraińscy studenci z Poznania przyznają, że w ciągu trzech lat wiele się zmieniło, od początkowej solidarności do zmęczenia wojną. Są jednak też tacy, którzy nie widząc obecnie drogi powrotnej, „chcą oderwać się od ojczyzny, ale dla nas ważne jest, abyśmy nadal żyli jako Ukraińcy w Polsce” – mówi jedna ze studentek.

Studenci z Ukrainy wskazują też na zmieniające się wymagania formalne i konieczność przedstawienia dowodu znajomości języka polskiego, podczas gdy test mogą zdawać dopiero w nowym roku. „Wielu nie znało nowych przepisów i dlatego rozpocznie naukę semestr później. Mimo to, Oleh (jeden z bohaterów tekstu) podkreśla, że ​​podoba im się życie w Poznaniu. Znajomi mówią mu, że we wschodniej, konserwatywnej części Polski nastroje wobec Ukraińców są bardziej napięte” – czytamy.

„Najpierw Polska”

„TAZ” podkreśla, że jedną z osób podsycających sceptycyzm wobec obywateli Ukrainy jest nowy prezydent Karol Nawrocki, który jeszcze w kampanii wyborczej dał do zrozumienia, że najpierw liczy się Polska. Gazeta pisze, że zawetowanie przez ustawy regulującej pomoc finansową dla ukraińskich obywateli wywołało ostrą krytykę ze strony „postępowych sił” w Polsce.

Cytowany przez berliński dziennik Bartosz Hordecki, badacz Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, mówi, że tak naprawdę sceptycyzm wobec migrantów był obecny już w czasie przybycia ukraińskich uchodźców. „Gościnność i chęć pomocy wciąż istnieją, ale już wtedy wiele nieprzyjemnych rzeczy zostało przeoczonych. Dziś wspominamy ówczesny nastrój jako zbyt pozytywny” – mówi w „TAZ”. Hordecki krytykuje także antyukraińską postawę obozu konserwatywnego, argumentując, że większość Ukraińców pracuje i często wykonują prace, których Polacy nie chcą już wykonywać.

Rośnie dezinformacja

Gazeta przypomina, że migranci z Ukrainy odpowiadają za 2,7 proc. PKB Polski i wnoszą więcej do budżetu niż otrzymują w postaci świadczeń socjalnych. Analiza postów w mediach społecznościowych dotyczących Ukraińców przeprowadzona przez naukowca z UAM wykazała wzrost liczby zmanipulowanych filmów i zdjęć. „Rosja dąży do osłabienia solidarności Polaków z Ukrainą i jej obywatelami poprzez ukierunkowaną dezinformację” – pisze „TAZ”.

Zdaniem Hordeckiego, oprócz osobistych kontaktów, pomóc w zmniejszeniu dezinformacji i sceptycyzmu mogłyby relacje w lokalnych mediach. W Poznaniu niedługo w komunikacji publicznej będzie można słuchać lokalnej stacji radiowej z wiadomościami z miasta i kraju – podsumowuje gazeta.

Niemieckie gazety komentują dziś (18.09.2025) propozycję Komisji Europejskiej wprowadzenia sankcji wobec Izraela. Proponowany pakiet to m.in. zawieszenie umowy stowarzyszeniowej o wolnym handlu i sankcje na konkretnych członków rządu Netanjahu. Niemcy najpewniej ich nie poprą, choć jest w tej kwestii spór w koalicji rządowej.

„To punkt zwrotny”

„Dopiero ogromna presja skłoniła przewodniczącą Komisji Europejskiej Ursulę von der Leyen do zaproponowania sankcji wobec Izraela za eskalację konfliktu w Strefie Gazy. I nawet jeśli doskonale wie, że znaczna część sankcji nie spotka się z koniecznym poparciem państw członkowskich, nie można bagatelizować ich wpływu” – pisze „Kölner Stadt-Anzeiger”.

„Ten krok to punkt zwrotny. To długo oczekiwany, spóźniony sygnał: Europa nie chce dłużej biernie przyglądać się sytuacji w Strefie Gazy. Przesłanie jest jednoznaczne: Izrael musi zaprzestać ataków, położyć kres cierpieniom w Strefie Gazy, przedstawić plan wyjścia z wojny i wreszcie stworzyć przyszłość dla mieszkańców Gazy. Ten, kto chce być partnerem, musi przestrzegać prawa” – pisze dziennik z Kolonii.

„Rząd nie powinien dać się zarazić tą furią”

„W tej sytuacji prawdziwi przyjaciele muszą przemówić do sumienia Izraelczyków, wołając: ile warte są wasze korzyści w zakresie bezpieczeństwa, jeśli unicestwicie Hamas, a Żydzi na całym świecie staną się celem radykalnych islamistów i lewicowych hejterów Izraela? Przecież niektóre europejskie rządy pod presją opinii publicznej posunęły się do otwartej wrogości wobec Izraela i wzywają do coraz surowszych sankcji, a nawet całkowitego bojkotu handlu i dostaw broni” – pisze „Münchner Merkur”.

„Hiszpania jest tu liderem, a jej premier publicznie żałuje, że nie ma broni jądrowej, która mogłaby sprowadzić rząd Netanjahu na ziemię. Co za wykolejenie. Rząd niemiecki nie powinien dać się zarazić tą furią. Przyjaciół nie zostawia się w potrzebie, nawet jeśli popełniają błędy” – przekonuje dziennik z Monachium.

Nie zgadza się z tym inna bawarska gazeta. „Porażka Europejczyków to wstyd, biorąc pod uwagę naruszenia prawa międzynarodowego przez Izrael w Strefie Gazy i jego politykę osadniczą na Zachodnim Brzegu, które uniemożliwiają obecnie rozwiązanie dwupaństwowe. Aby UE nie straciła całkowicie wiarygodności, potrzebuje czegoś więcej niż banałów i kojących słów. I choć proponowane sankcje to niewiele więcej niż polityka symboli, przynajmniej byłoby to istotne przesłanie do Jerozolimy. Fakt, że z powodu wewnętrznych sporów najpewniej się to nie uda, po raz kolejny obnaża podwójne standardy Europejczyków” – pisze „Nürnberger Zeitung”.

Sankcje wobec ministrów: „właściwy symbol”

„Presja ze strony Brukseli rośnie. Jeden z pomysłów Komisji Europejskiej na sankcje wobec rządu Netanjahu rzeczywiście jest przekonujący: to środki karne wobec ekstremistycznych ministrów Izraela. Oczywiście, miałoby to charakter głównie symboliczny, raczej nie doprowadziłoby do zmiany zachowania. Ale byłby to symbol właściwy. To właśnie przez groźby ministrów, że pozbawią Netanjahu większości w Knesecie, gdy zakończy konflikt, nadal trwa ta brutalna wojna z islamistami z Hamasu rodem z epoki kamienia łupanego” – pisze „Märkische Oderzeitung” z Frankfurtu nad Odrą.

„Z drugiej strony nie byłyby właściwe sankcje przeciwko wolnemu handlowi z Izraelem. Wyższe cła na niemal 40 procent importu zaprzyjaźnionego kraju to zły pomysł. Według sondaży zdecydowana większość Izraelczyków opowiada się za zawieszeniem broni. Dlaczego Niemcy miałyby podejmować działania, które tym ludziom szkodzą tak samo jak podżegaczom wojennym?” – czytamy.

Jest godzina 9:00. Autobusy i samochody po kolei przejeżdżają przez punkt kontrolny Szeginie w obwodzie lwowskim na granicy polsko-ukraińskiej. Na przejściu dla pieszych nie ma kolejki. Większość osób przekraczających granicę to kobiety, dzieci i osoby starsze, ale jest też wielu mężczyzn.

Pod koniec sierpnia ukraiński rząd zezwolił mężczyznom w wieku od 18 do 22 lat na opuszczenie kraju, który od wiosny 2022 roku znajduje się w stanie wojny z powodu inwazji Rosji. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski powiedział, że decyzja ta ma na celu pomoc w zatrzymaniu młodych ludzi w Ukrainie. Dodał, że nowe przepisy nie wpłyną na zdolności obronne kraju.

Jednak decyzja ta podzieliła opinię publiczną w Ukrainie: niektórzy postrzegają ją pozytywnie, inni uważają za niesprawiedliwą wobec czynnych żołnierzy i poborowych. Obserwatorzy, z którymi rozmawiała DW, wątpią w to, że młodzi mężczyźni, którzy opuszczają Ukrainę, kiedykolwiek powrócą.

Dlaczego młodzi Ukraińcy wyjeżdżają?

Reporterka DW spędziła na granicy ukraińsko-polskiej trzy godziny i rozmawiała z dziesięcioma mężczyznami. Podali oni różne powody, dla których opuszczają kraj.

Mykoła ma 22 lata, pochodzi z obwodu iwanofrankiwskiego i pracuje jako kierowca autobusu. Mówi, że chce pojechać do Polski, żeby odwiedzić szwagra w Krakowie. – Na tydzień, najwyżej dwa – zapewnia, dodając, że potem wróci do domu, gdzie czeka na niego dziewczyna.

22-letni Ilja z Krzywego Rogu również chce odwiedzić krewnych i jedzie do Warszawy. – Nadszedł ten moment i musimy wykorzystać okazję, żeby przez kilka dni zobaczyć się z naszymi bliskimi – mówi.

Ale odwiedziny u rodziny to niejedyny powód wyjazdów. Przed punktem kontrolnym natykamy się na minibus z dziewięcioma Ukraińcami w wieku od 18 do 21 lat. To grupa przyjaciół jadąca na mecz piłkarski do Wrocławia. Niektórzy po raz pierwszy wyjeżdżają za granicę. Wyjaśniają, że kupili bilety zaledwie kilka dni przed meczem i postanowili wziąć pięć dni wolnego. Potem wrócą do Ukrainy, żeby się uczyć.

W międzyczasie 21-letni Iwan i jego matka Gloria przechodzą przez granicę pieszo. Pochodzą ze Lwowa i nie mają walizki, ale torby na zakupy. Jadą do polskiego supermarketu. – Pomogę mamie nieść torby, pewnie będą ciężkie – mówi Iwan. Planują wrócić do Ukrainy tego samego dnia.

Iwan na razie nie planuje dłuższych wyjazdów zagranicznych. Jest zawodowym tancerzem i w związku z tym odwiedził wiele krajów na całym świecie. Zgodnie z nowymi przepisami dotyczącymi podróży, może teraz ponownie brać udział w zagranicznych zawodach, ale woli kontynuować naukę w Ukrainie. – W przyszłym roku będę robić magisterium na politechnice. Jestem zadowolony z życia tutaj. Oczywiście, wojna jest okropna, ale mam tu rodzinę i przyjaciół – mówi młody mężczyzna.

Młodzi wrócą do Ukrainy? „Tak, na święta”

Jednak nie wszyscy wyjeżdżający młodzi mężczyźni w wieku od 18 do 22 lat rozważają powrót do Ukrainy. Andrij ma 21 lat i pochodzi z obwodu iwanofrankiwskiego. W Ukrainie pracował w przemyśle naftowym i gazowym, a teraz chce zarabiać za granicą: szuka pracy jako spawacz. Wybiera się do Holandii, gdzie ma rodzinę i przyjaciół. Zapytany, czy wróci do Ukrainy, odpowiada: – Tak, na Nowy Rok i święta – ale potem znowu wyjadę.

Dla młodych mężczyzn nie ma ograniczeń co do liczby wyjazdów zagranicznych. Nawet ci, którzy zdecydują się pozostać za granicą, nie ponoszą konsekwencji karnych. Mogą opuścić kraj do ukończenia 23 lat, a dokładniej do dnia poprzedzającego ich urodziny. Od 25. roku życia mężczyźni w Ukrainie podlegają mobilizacji. Zgodnie z nowymi przepisami, jeśli mężczyzna nie wróci do Ukrainy po ukończeniu 25 lat i nie zgłosi się do wojska, grozi mu postępowanie sądowe.

Roman, kierowca busa, przewozi pasażerów do Czech i Niemiec. Mówi, że odkąd młodzi mężczyźni mogą wyjeżdżać za granicę, liczba chętnych wzrosła. – W tym tygodniu było dużo zapytań – mówi Roman. Co tydzień dzwoni od pięciu do dziesięciu mężczyzn. Na razie w busie siedzi tylko jeden z jego klientów, 22-letni Mykoła z obwodu iwanofrankiwskiego. Ale za tydzień będzie podróżował z innym 22-latkiem. Czy obaj wrócą do Ukrainy po tygodniu? Nie wiadomo – przyznaje kierowca. Sam Mykoła zapewnia, że ​​zdecydowanie chce wrócić: – Dom to dom. Nie widzę siebie za granicą i nie chcę tam mieszkać – mówi.

Ukrainie grozi masowa emigracja?

Funkcjonariusze straży granicznej w obwodzie lwowskim w rozmowie z DW twierdzą, że nie zaobserwowali znaczącego wzrostu liczby młodych mężczyzn opuszczających kraj. – Wzrost ruchu pasażerskiego na przejściach granicznych w obwodzie lwowskim nie ma nic wspólnego z grupą wiekową 18-22 lat – mówi Switłana Burda, rzeczniczka miejscowej jednostki straży granicznej. – Ta grupa osób jest obecna na przejściach granicznych, ale nie w dużych liczbach.

Jak dodaje, przyczyną dużego zwiększenia ruchu na granicy jest sezon letni i turystyczny: – Na przejściach granicznych w obwodzie lwowskim ruch pasażerski wciąż jest w szczycie, czyli o 40 proc. większy niż przed sezonem letnim. Także w weekendy wzrósł o 16 procent – informuje.

Funkcjonariusze straży granicznej spodziewają się spadku ruchu do końca września.

Co po zmianie prawa? Ukraińcy spokojni

21-letni Andrij, który już pracuje za granicą, pozytywnie ocenia nowe przepisy. – Ludzie będą mieli więcej pewności, będą podróżować, zarabiać i będą mogli jeździć na wakacje – mówi.

Roman, kierowca busa, jest przekonany, że „jeśli będzie możliwość powrotu i ponownego wyjazdu za granicę, to zwiąże to młodych ludzi z Ukrainą”. Podejrzewa, że ​​bez tej możliwości wszyscy młodzi ludzie prawdopodobnie zostaliby za granicą.

A według Glorii, matki Iwana, ​​ci, którzy chcieli wyjechać, już to zrobili. Jej zdaniem część młodych ludzi i tak wyjedzie z Ukrainy, a reszta będzie realizować własne plany na przyszłość w kraju. – Nikt nie zmienia swojego życia z dnia na dzień tylko po to, żeby wyjechać z Ukrainy. Droga jest teraz otwarta: można podróżować, jeździć na wakacje i zwiedzać świat – mówi kobieta. Zakłada jednak, że wszystko będzie przebiegać w normalnych granicach.

Syryjczycy w Niemczech nie mogą spodziewać się automatycznie prawa do azylu – orzekł sąd administracyjny w Kolonii na zachodzie Niemiec. Koloński sąd – jak poinformował w środę, 17 września – oddalił pozew Syryjczyka dotyczący odrzucenia jego wniosku o azyl.

Brak zagrożenia

Mężczyzna pochodzący z północno-wschodniego regionu Syrii Al-Hasaka nie jest już zagrożony w swojej ojczyźnie przez reżim Baszara al-Asada. Nie zagraża mu również nowy rząd przejściowy autonomicznej administracji północnej i wschodniej Syrii – orzekli sędziowie.

Jak wynika z informacji prasowej opublikowanej przez sąd w Kolonii, mężczyzna w październiku 2023 roku złożył wniosek o azyl w Niemczech. Federalny Urząd ds. Migracji i Uchodźców (BAMF) odrzucił ten wniosek w kwietniu 2025 roku i zagroził deportacją. Sąd stwierdził, że sytuacja w Syrii uległa znaczącej zmianie od upadku al-Asada w grudniu 2024 roku.

Wcześniej BAMF przyznawał status ochronny obywatelom Syrii niemal automatycznie.

Sąd: może wrócić

W przypadku powrotu do Syrii sąd nie dostrzega również ryzyka egzystencjalnego. Mężczyzna mógłby bezpłatnie zamieszkać u swojej rodziny w Syrii, gdzie nadal mieszkają jego rodzice, troje rodzeństwa i żona. W przypadku dobrowolnego opuszczenia Niemiec otrzymałby również pomoc finansową na powrót.

Wyrok nie jest jeszcze prawomocny. Syryjczyk może wnieść skargę do wyższego sądu administracyjnego Nadrenii Północnej-Westfalii.

(KNA/dom)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Na początku sierpnia w landzie Meklemburgia-Pomorze Przednie u mieszkańców i turystów zdiagnozowano pierwsze poważne przypadki biegunek. Ustalono, że za infekcje przewodu pokarmowego odpowiedzialny jest szczep bakterii jelitowych Escherichia coli EHEC. Drobnoustroje te wytwarzają silne toksyny, które u ludzi powodują ostrą biegunkę, a w szczególnie ciężkich przypadkach mogą prowadzić do zaburzeń krzepnięcia krwi lub niewydolności nerek.

Fala zakażeń od sierpnia

Fala zakażeń utrzymuje się już ponad miesiąc i wciąż nie udało się ustalić źródła zakażenia ani zlokalizować miejsca, w którym rozpoczęły się infekcje.

– Im dłużej ten szczep bakterii występuje w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, tym trudniej znaleźć próbki skażonej żywności lub przypomnieć sobie, gdzie i co się jadło – wyjaśniła minister zdrowia tego landu Stefanie Drese.

Zakażenia EHEC diagnozowane są regularnie. Według danych Instytutu Roberta Kocha w całych Niemczech w 2023 roku zarejestrowano ponad 3 440 zachorowań, a w 2024 – około 4 570. W tym roku do końca sierpnia odnotowano już 3 700 infekcji wywołanych przez EHEC. W minionych latach pojedyncze przypadki kończyły się zgonami.

Źródło zakażenia? „Syzyfowa praca”

Bakterie EHEC występują głównie u przeżuwaczy. Do zakażenia może dojść poprzez bezpośredni kontakt ze zwierzętami lub spożycie skażonej żywności. Pierwsze objawy mogą pojawić się nawet dopiero po dziesięciu dniach.

Chorych w Meklemburgii-Pomorzu Przednim szczegółowo pytano o ostatnie miejsca pobytu i spożywane produkty. Minister Drese porównywanie odpowiedzi i szukanie podobieństw przy próbach odkrycia ogniska zakażenia określiła jako syzyfową pracę.

Przypomniała, że podczas dużego wybuchu infekcji EHEC w 2011 roku na ustalenie przyczyny potrzeba było ponad ośmiu tygodni. Wtedy źródłem zakażeń miały być kiełki nasion kozieradki z Egiptu.

Już 78 przypadków w jednym landzie

W Meklemburgii-Pomorzu Przednim od sierpnia zgłoszono 78 przypadków zachorowań, z czego 21 potwierdzonych i 57 podejrzeń. W całym kraju łącznie odnotowano 89 pacjentów zakażonych EHEC.

Zidentyfikowany na początku września szczep bakterii określono jako szczególnie agresywny i rzadko spotykany w Europie. W wielu przypadkach konieczna była hospitalizacja dzieci, także na oddziałach intensywnej terapii.

(DPA/ser)

W Niemczech działa centralny system punktów karnych prowadzony przez Federalny Urząd Transportu Samochodowego (KBA) z siedzibą we Flensburgu. Na podstawie danych z tego rejestru portal porównawczy Verivox sprawdził, jakie samochody najczęściej trafiają do rejestru punktów karnych.

Audi na czele

Według analizy kierowcy Audi A5 o 87 proc. częściej otrzymują wpisy w rejestrze wykroczeń drogowych niż wynosi średnia krajowa. O sześć punktów procentowych mniej za nim plasuje się model A6, a następnie Volvo XC60 – kierowcy tego samochodu przekraczają średnią o 73 proc. częściej.

Najmniej brawurowo jeżdżą kierowcy Hondy.

Z kolei kto prowadzi Porsche, mandaty dostaje o 65 proc. częściej niż przeciętny Niemiec. Wysoko w tym mało chlubnym rankingu znaleźli się właściciele Tesli – statystycznie otrzymują punkty karne o 37 proc. częśiej niż średnia – podobnie prowadzący pojazdy marki Chevrolet.

Gdzie jeździ się najostrożniej

Za przewinienia drogowe w zależności od wagi można otrzymać 1, 2 lub 3 „punkty w Flensburgu”. Przedawniają się one po upływie od 2,5 do 10 lat. Ich ilość można częściowo zredukować poprzez udział w specjalnym kursie poprawy kwalifikacji.

Najczęściej wykroczenia odnotowuje się w Nadrenii Północnej-Westfalii, najbardziej zaludnionym kraju związkowym Niemiec. Kierowcy z tego landu do flenburskiego systemu trafiają o 15 proc. częściej niż średnio w całych Niemczech. Powyżej średniej krajowej lokują się też mieszkańcy Saksonii, Dolnej Saksonii oraz Badenii-Wirtembergii.

Po osiągnięciu ośmiu punktów karnych kierowca traci prawo jazdy, a odzyskanie uprawnień możliwe jest dopiero po spełnieniu określonych warunków i pozytywnej decyzji urzędu. W rejestrze z Flensburga najczęściej goszczą kierowcy z Kolonii, średnią krajową przekraczając aż o 58 proc.

Najostrożniejsi na drodze okazują się zmotoryzowani z Bremy, gdzie częstotliwość wykroczeń jest o 32 proc. niższa od średniej. Również w stolicy Niemiec, Berlinie, kierowcy nie dostają punktów karnych zbyt często – o 27 proc. rzadziej niż przeciętnie w całym kraju.

(AFP/ser)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Prezydent Polski Karol Nawrocki przebywał we wtorek, 16 września, z oficjalną i pierwszą wizytą w Berlinie. W stolicy Niemiec spotkał się z prezydentem Niemiec Frankiem-Walteren Steinmeierem i z kanclerzem Friedrichem Merzem.

Zgodnie z zapowiedziami Nawrocki miał poruszyć kwestię wypłacenia Polsce zadośćuczynienia za szkody i ofiary poniesione podczas drugiej wojny światowej. Zarówno Steinmeier, jak i Merz te żądania odrzucili, argumentując, że kwestia ta została prawnie uregulowana.

Tak miał argumentować Nawrocki

Teraz magazyn „Der Spiegel" ujawnia, jak argumentował prezydent Polski za zamkniętymi drzwiami. Według informacji magazynu Nawrocki próbował przekonać prezydenta Niemiec Steinmeiera do pewnego układu. Według uczestników spotkania polski prezydent miał zaproponować: jeśli Niemcy spełnią żądania reparacyjne, Polska zrobi więcej na wschodniej flance NATO – donosi „Der Spiegel”. „To powiązanie dlatego zasługuje na uwagę, ponieważ kwestia reparacji i wzmocnienia wschodniej flanki NATO nie mają ze sobą nic wspólnego” – czytamy. Na to miał też zwrócić uwagę prezydent Niemiec – pisze magazyn, powołując się na relacje uczestników spotkania.

Napięta sytuacja na wschodniej flance

„Der Spiegel” zauważa, że obecnie sytuacja na wschodniej flance NATO jest napięta. W zeszłym tygodniu około 20 prawdopodobnie rosyjskich dronów naruszyło polską przestrzeń powietrzną. Chociaż zarówno polskie myśliwce, jak i eskadra alarmowa NATO wzbiły się w powietrze, zestrzelono tylko trzy drony. Wojskowi postrzegają ten incydent jako próbę sprawdzenia przez Rosję skuteczności obrony powietrznej na wschodniej flance.

Magazyn przypomina, że NATO poważnie traktuje zagrożenie dronami i po incydencie w Polsce sojusz znacznie zwiększył swoje zdolności w zakresie obrony powietrznej. Ruszył też z nową operacją „Eastern Sentry".

Przed wizytą prezydenta Nawrockiego w Berlinie pełnomocnik rządu Niemiec ds. Polski Knut Abraham podkreślił interes i odpowiedzialność Niemiec za wschodnią flanką NATO. „Przesłanie dla polskiego prezydenta powinno brzmieć: każde wzmocnienie bezpieczeństwa Polski jest wzmocnieniem bezpieczeństwa Niemiec, niezależnie od tego, czy chodzi o pomoc finansową, systemy uzbrojenia czy jednostki Bundeswehry” – powiedział poseł chadeckiej CDU w wywiadzie dla sieci redakcji RND.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Szefowa unijnej dyplomacji Kaja Kallas wezwała m.in. Niemcy do poparcia planów sankcji handlowych wobec Izraela lub zaproponowania alternatywy. „Skoro uznajemy, że ta sytuacja jest nie do przyjęcia i chcemy zmusić rząd Izraela do zmiany kursu, to musimy wyjaśnić: co możemy zrobić, aby to osiągnąć?” – powiedziała Kallas w rozmowie z Euronews.

Komisja Europejska chce m.in. zawieszenia umowy stowarzyszeniowej z Izraelem, co będzie oznaczać cła. Kallas ocenia, że ​​dla Izraela oznaczałoby to wysokie koszty, które mogą przekonać go do deeskalacji w Strefie Gazy. Do zawieszenia umowy konieczna jest większość kwalifikowana 15 z 27 państw członkowskich UE. Wiele zależy od decyzji Niemiec. Sceptyczne ws. sankcji są też Węgry i Austria.

Unia Europejska jest najważniejszym partnerem handlowym Izraela, choć Izrael dla UE odgrywa mniej ważną rolę gospodarczą, z wolumenem wymiany handlowej poniżej 1 proc. (5,8 mld euro). Całkowita wartość dwustronnej wymiany handlowej wynosi nieco ponad 42 mld euro.

Komisja proponuje również nałożenie sankcji na dwóch skrajnie prawicowych ministrów Izraela i na ekstremistycznych osadników izraelskich. A także na członków biura politycznego Hamasu, który jest klasyfikowany przez wiele państw jako organizacja terrorystyczna. Wg dyplomatów do tego potrzeba zgody wszystkich państw.

Izrael wchodzi do miasta Gaza

Impulsem dla Komisji Europejskiej było rozpoczęcie we wtorek, 16 września, izraelskiej ofensywy lądowej na miasto Gaza, która może pogorszyć i tak tragiczną sytuację Palestyńczyków w Gazie.

Według rzeczniczki izraelskiej armii Effie Defrin operacja może potrwać wiele miesięcy, a jej celem jest zniszczenie islamistycznego Hamasu. Przez wiele państw Hamas klasyfikowany jest jako organizacja terrorystyczna.

Izrael twierdzi, że w tym nadmorskim mieście wciąż przebywa nawet 3 tys. gotowych do walki członków Hamasu, a także składy broni i infrastruktura.

Niemcy wahają się ws. sankcji

Rząd Niemiec oficjalnie nie odrzuca propozycji, pozostawia sprawę otwartą. - Rząd Niemiec nie zajął jeszcze ostatecznego stanowiska w tej sprawie – powiedział w środę, 17 września, rzecznik rządu Stefan Kornelius w Berlinie.

Nic się nie zmieniło w ogólnym stanowisku rządu Niemiec, który popiera Izrael, ale uważa ofensywę w Strefie Gazy za niesłuszną. Jednak to, że rząd nie odrzuca od razu sankcji, jest postrzegany przez niemiecką opinię publiczną za niewielką zmianę: wcześniej Niemcy były zdecydowanie przeciw.

W koalicji rządowej (złożonej z CDU/CSU i SPD) rośnie presja socjaldemokratycznej SPD na ich poparcie, z kolei bawarska CSU (konserwatywna frakcja chadecji w Bawarii) jest im zdecydowanie przeciwna. Kanclerz Friedrich Merz musi pogodzić te rozbieżne stanowiska.

Wg Agencji Reutera w niemieckim rządzie panuje też zwątpienie co do tego, czy sankcje przekonają rząd Izraela do deeskalacji.

„Nie kupujcie u Żydów”? Chadek ostrzega

Jens Spahn, przewodniczący klubu poselskiego CDU/CSU w Bundestagu, zapytał w porannym programie telewizji ZDF: „Jakie będą tego konsekwencje? 'Nie kupujcie u Żydów'? Przecież to już przerabialiśmy” - powiedział chadecki polityk.

Tym historycznym cytatem Spahn nawiązał do nazistowskich wezwań do bojkotu żydowskiego handlu w latach 30. XX wieku, co poprzedziło masowe zbrodnie na Żydach. Debata nt. Izraela i Strefy Gazy często w Niemczech łączy się z pamięcią o nazistowskiej przeszłości Niemiec i obawami przed antysemityzmem. Spahn podkreślił, że w tej kwestii należy zachować ostrożność.

Zieloni naciskają: Rząd musi podjąć decyzję

Liderka opozycyjnej partii Zielonych Franziska Brantner wezwała rząd Niemiec do poparcia zdecydowanych działań przeciwko rządowi Izraela. Kanclerz Friedrich Merz i minister spraw zagranicznych Johann Wadephul (obaj z CDU) muszą podjąć decyzję – powiedziała Brantner w rozmowie z DPA.

- Czy staną po stronie sił zaangażowanych w pokój dla wszystkich ludzi w Izraelu i Palestynie? Czy też będą się biernie przyglądać, jak rząd Izraela, w którym część stanowią prawicowi ekstremiści, nadal sieje spustoszenie w Strefie Gazy, a perspektywa pokoju i uwolnienia zakładników staje się coraz bardziej odległa? – pytała liderka partii Zielonych.

Wojna w Strefie Gazy

Impulsem do izraelskiej ofensywy wojskowej był atak Hamasu na Izrael w październiku 2023 roku, w którym, według źródeł izraelskich, zginęło około 1200 osób, a 251 zostało wziętych jako zakładnicy.

Według kontrolowanego przez Hamas ministerstwa zdrowia, w późniejszej izraelskiej operacji wojskowej w Strefie Gazy zginęło ponad 64 tys. Palestyńczyków.

(DPA, AFP, Reuters, AP/ mar)

Wnioski trzech pracowników o wydanie przepustek na teren Bundestagu zostały odrzucone, poinformował w środę (17.09.2025) rzecznik klubu parlamentarnego AfD agencję prasową AFP. Innemu pracownikowi posła AfD cofnięto wcześniej przyznany dostęp do systemów informatycznych Bundestagu, w tym do intranetu.

Bundestag uzasadnił tę decyzję, stwierdzając, że istnieje prawdopodobieństwo, iż dostęp „może zostać wykorzystany w celach sprzecznych z konstytucją”. Ma to dotyczyć wszystkich osób, których wnioski zostały odrzucone. „Decyzja ta została oparta na ustaleniach o charakterze krytycznym dla bezpieczeństwa, uzyskanych podczas niezbędnej kontroli przeszłości” – podaje Bundestag w oświadczeniu. Wydanie przepustek „stanowiłoby zagrożenie dla funkcjonalności i sprawności działania, bezpieczeństwa, integralności lub wiarygodności niemieckiego Bundestagu”.

Poważne ustalenia

„Liczba i waga ustaleń o charakterze krytycznym dla bezpieczeństwa dotyczących pracowników parlamentu, o których mowa, sprawiły, że konieczne stało się odrzucenie ich wniosków – wyjaśniła przewodnicząca parlamentu Julia Klöckner. Jej zdaniem nie powinno być „żadnych uzasadnionych wątpliwości co do osobistej wiarygodności kogokolwiek, kto ma niezależny dostęp do budynków i systemów informatycznych” Bundestagu. Klöckner podkreśliła, że Bundestag jest „otwartym parlamentem – a jednocześnie przestrzenią naszej demokracji, którą musimy szczególnie chronić”.

Rzecznik klubu parlamentarnego AfD odmówił komentarza w sprawie zarzutów wobec personelu. „Ponieważ zatrudnianie personelu osobistego leży wyłącznie w gestii poszczególnych posłów, klub parlamentarny nie może udzielić dalszych informacji w tych sprawach” – powiedział. Jak dodał, klub parlamentarny będzie jednak wspierać posłów „w miarę swoich możliwości w wyjaśnianiu faktów”.

(AFP/stef)

Oddziały specjalne niemieckiej policji zatrzymały we Frankfurcie nad Menem mężczyznę podejrzanego o przemyt ludzi i związek ze śmiertelnym incydentem na granicy polsko-białoruskiej w 2021 roku. Wtedy, podczas nielegalnej przeprawy przez Bug, wywrócił się ponton i zginął syryjski uchodźca.

Ścigany z przemyt ludzi

Zatrzymany przez niemiecką policję to 29-letni Syryjczyk, który się ukrywał – poinformowały prokuratura w Kilonii i policja federalna w Rostocku.

Mężczyzna jest ścigany od 2021 roku w związku z podejrzeniem o przemyt ludzi w dziewięciu przypadkach. Wraz z innymi osobami miał pomagać uchodźcom w nielegalnym przedostaniu się z Austrii, Białorusi i Polski do Niemiec. W związku ze śmiertelnym incydentem z 2021 roku, jest on ścigany m.in. za przemyt ludzi ze skutkiem śmiertelnym.

Ukrywał się w Niemczech

Mężczyzna mieszkał w Kilonii, ale ukrywał się. Nakaz aresztowania wydany pod koniec 2024 roku nie mógł zostać wykonany. Syryjczyka poszukiwano na skalę międzynarodową. Po kilku miesiącach śledztwa niemieckiej policji udało się zlokalizować podejrzanego we Frankfurcie nad Menem.

Jak poinformowały prokuratura i policja, 29-latek przebywa w areszcie śledczym.

(AFP/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Pisząc o wtorkowej (16.09.2025) wizycie polskiego prezydenta Karola Nawrockiego w Berlinie i Paryżu dziennik „Die Welt” zauważa, że można by w tym upatrywać lustrzanego działania wobec wizyty kanclerza Niemiec Friedricha Merza, który po objęciu urzędu w maju br. odwiedził najpierw Paryż, a następnie Warszawę. Gazeta przypomina, że sygnał zaangażowania w Trójkąt Weimarski i koordynację polityki Niemiec, Francji i Polski, spotkały się z uznaniem polskiego rządu.

Korespondent niemieckiego dziennika ma jednak wątpliwości, czy w przypadku Nawrockiego jego wizytę w stolicach Niemiec i Francji również tak można odczytać. „Pierwsza podróż Nawrockiego zaprowadziła go do Waszyngtonu, gdzie spotkał się z Donaldem Trumpem, a druga – na spotkanie z papieżem Leonem XIV. Pierwszą szefową rządu UE, którą spotkał Nawrocki, była Włoszka Giorgia Meloni, prawicowa nacjonalistka. To polityka symboliczna – z pewnością zauważona w Berlinie i Paryżu” – czytamy.

Reparacje czy zadośćuczycnienie?

Korespondent gazety Philipp Fritz podkreśla, że ton wizyty w Berlinie został nadany ponad dwa tygodnie temu, gdy na Westerplatte padły słowa Nawrockiego o domaganiu się od Niemiec reparacji za zbrodnie popełnione podczas drugiej wojny światowej. Publicysta przypomina, że kwestia ta od dawna sprawia, że stosunki polsko-niemieckie są napięte, a polski premier w rzeczywistości także domaga się odszkodowań od Niemców. „Odzwierciedla to wolę większości polskiego społeczeństwa” – tłumaczy Fritz.

Różnicą jest jednak fakt, że przedstawiciele Platformy Obywatelskiej nie mówią o „reparacjach”, ale o „zadośćuczynieniu” i jak pisze dziennikarz, „są w tej kwestii bardziej powściągliwi”, podczas gdy Nawrocki ma na myśli prawdopodobnie reparacje rzędu 1,3 biliona euro oszacowane przez zespół parlamentarny powołany za rządów PiS.

„Die Welt” zwraca uwagę, że aktualne i palące problemy, takie jak obrona polskiej przestrzeni powietrznej po ataku rosyjskich dronów, kwestia migracji, transformacji energetycznej czy konkurencyjności Europy zostały przyćmione przez powrót przez Nawrockiego do kwestii reparacji.

Agitacja antyukraińska

„Pozostaje pytanie, w jakim stopniu prezydent prowadzi politykę zagraniczną zgodną z polską polityką wewnętrzną, tj. zwraca się przede wszystkim do swoich wyborców. Wielu obserwatorów podejrzewa, że ​​tak właśnie jest. Jednocześnie jednak nie byłby to pierwszy raz, gdy Nawrocki, były dyrektor państwowego Instytutu Pamięci Narodowej (IPN), postrzega relacje z krajem partnerskim przede wszystkim przez pryzmat historii” – czytamy.

Publicysta „Die Welt” podkreśla, że w stosunkach z Ukrainą Nawrocki kładzie mocny nacisk na względy historyczne, jak rzeź wołyńska, a także że w przeciwieństwie do innych polskich polityków znalazł niewiele słów solidarności z Ukrainą. „Podczas kampanii wyborczej agitował nawet przeciwko Ukrainie i mniejszości ukraińskiej w Polsce” – pisze autor.

Trudna sytuacja Tuska

Zdaniem Fritza to odróżnia obecnego prezydenta RP od jego poprzednika Andrzeja Dudy, który publicznie „inscenizował” swoją przyjaźń z Wołodymyrem Zełenskim. Duda – zdaniem publicysty – mimo wszelkich sporów w stosunkach polsko-niemieckich starał się też utrzymywać dobre relacje z prezydentem Niemiec. Natomiast otwartą sprawą pozostaje to, czy Steinmeier i Nawrocki będą w stanie nawiązać „w miarę przyjazne stosunki”.

Jak czytamy, w Berlinie wielu zdaje się jednak polegać w obopólnych relacjach na polskim rządzie o proeuropejskim nastawieniu, a nie na prezydencie. Fritz zwraca uwagę, że koegzystencja polskiego prezydenta z rządem jest trudna, ponieważ – podobnie jak jego poprzednik – blokuje on politykę rządu, wetując kolejne ustawy. „Obserwatorzy oczekują, że Nawrocki zrobi wszystko, co w jego mocy, by zablokować reformatorską politykę Tuska, aby umożliwić powrót PiS do władzy w 2027 roku” – stwierdza publicysta.

Autor uważa, że spadająca popularność rządu Tuska i blokady ze strony Nawrockiego osłabiły już polskiego premiera w polityce wewnętrznej. „Pozycja międzynarodowa Polski jako jednego z kluczowych krajów Europy, szczególnie w polityce wobec Ukrainy, ucierpiała” – czytamy.

Wojna w Ukrainie, „wywołana przez Rosję i tylko przez Rosję”, od dawna w bardzo konkretny sposób wpływa na życie mieszkańców krajów UE i NATO – przekonywał w środę (17.09.2025) kanclerz Friedrich Merz podczas głównej debaty budżetowej w niemieckim Bundestagu.

Przestrzegł przed pozwoleniem na to, aby to rosyjski przywódca Władimir Putin podyktował warunki zakończenia wojny. – Chcemy, aby ta wojna się skończyła, choć jednocześnie należy się obawiać, że będzie ona trwać jeszcze przez dłuższy czas – mówił. – Jednak zakończenie jej kosztem politycznej suwerenności i integralności terytorialnej Ukrainy nie wchodzi w grę dla nas jako kraju doradzającego i wspierającego Ukrainę – podkreślił Merz.

– Bowiem dyktat pokojowy, pokój polegający na zniewoleniu, kapitulacja (…) tylko zachęciłaby Putina do tego, aby poszukać sobie następnego celu – oświadczył.

„Putin sabotuje, szpieguje i morduje”

– O tym, jak konkretne może to być, przekonaliśmy się wraz z naruszeniem polskiej i rumuńskiej przestrzeni powietrznej w ostatnich dniach. Te wydarzenia wpisują się w trend w Niemczech i w Europie: Putin od dawna testuje granice. Sabotuje, szpieguje, morduje, próbuje zasiać niepewność. Rosja chce zdestabilizować nasze społeczeństwa. Ale my do tego nie dopuścimy – zarówno w kraju, jak i poza nim – zapewnił kanclerz.

I dodał, że temu służyć ma wzmacnianie obronności Niemiec i zdolności do stawienia oporu – także poprzez współpracę z sojusznikami i wzmocnienie Bundeswehry, aby odstraszać potencjalnego agresora. – Niemcy zdają sobie sprawę ze swojej odpowiedzialności za pokój i wolność w Europie – powiedział.

Merz zapowiada bolesne reformy

Główna debata nad projektem budżetu Niemiec tradycyjnie poświęcona jest działaniom i planom rządu oraz stanowi okazję do starcia z udziałem liderów partii rządzących i opozycji. W swoim wystąpieniu Merz zapowiedział głębokie reformy w najbliższych miesiącach, na które powinni przygotować się mieszkańcy Niemiec. – Decyzje, które przed nami stoją, nie dotyczą drobiazgów, ale mają charakter bardzo fundamentalny – powiedział. – Chodzi o nic więcej i nic mniej niż o przyszłość naszego kraju: o to, jak żyjemy, jak współpracujemy, jak pracujemy, jak prowadzimy gospodarkę i czy nasze wartości nadal się liczą.

– Jesień reform już dawno się rozpoczęła – powiedział Merz i zaapelował o wypracowanie „nowego konsensusu” w sprawie tego, co oznacza sprawiedliwość. Wskazał na potrzebę reformy systemu emerytalnego. Jak mówił, młode pokolenie nie powinno ponosić dodatkowych obciążeń tylko dlatego, że stanowi mniejszość. Jednocześnie osoby starsze muszą mieć możliwość cieszenia się emeryturą bez obaw o swoje bezpieczeństwo ekonomiczne.

Szefowa AfD: „podżegacze wojenni”

Przemawiająca jako pierwsza szefowa AfD - partii klasyfikowanej jako częściowo skrajnie prawicowa - Alice Weidel ostro zaatakowała kanclerza, zarzucając mu złamanie obietnic wyborczych i „podżeganie do wojny” w Ukrainie. Ostro skrytykowała m.in. politykę migracyjną rządu chadeków i socjaldemokratów. Wypominała Merzowi, że obiecał „zwrot” w tej dziedzinie, a tymczasem – jak mówiła – prowadzi „politykę symboliczną” i podejmuje „działania, które mają mu dać alibi”.

– Prawdziwy zwrot w dziedzinie migracji wymaga całościowej koncepcji, a mianowicie: całkowite i szczelne zamknięcie granic, odsyłanie bez wyjątku wjeżdżających nielegalnie i nieuprawnionych do azylu, wstrzymanie łączenia rodzin, obywatelstwo najwcześniej po dziesięciu latach – wyliczała Weidel. Żądała także konsekwentnych deportacji zagranicznych skazanych przestępców, jak również uzależnienie wypłat świadczeń socjalnych od uiszczania minimalnej składki na systemy ubezpieczenia społecznego.

Szefowa AfD oskarżała też rząd Merza o „sabotowanie starań prezydenta USA Donalda Trumpa o szybkie zakończenie wojny w Ukrainie”.

Inaczej niż podczas poprzedniej debaty generalnej w lipcu, tym razem Friedrich Merz nie odniósł się do oskarżeń liderki AfD. Partia ta jest największym klubem opozycyjnym w niemieckim Bundestagu.

(DPA/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Zaginięcie trzyletniej Brytyjki Maddie McCann w Portugalii od ponad 18 lat pozostaje zagadką. Teraz zaś na wolność wyszedł mężczyzna, na którym w ostatnich latach śledczy koncentrowali swoje podejrzenia. Zakład karny w Sehnde w Dolnej Saksonii opuścił w środę (17.09.2025) Christian B., skazany w 2019 roku za przestępstwa seksualne, głównie za ciężki gwałt na 72-letniej kobiecie w Portugalii w 2005 roku. W ubiegłym roku został uniewinniony przez sąd w innym procesie o gwałt w Portugalii.

Nieoczekiwany przełom w śledztwie

O zwolnieniu 48-latka z więzienia poinformował w środę agencję DPA rzecznik prasowy miejscowej policji. Przestępstwa, za które został skazany, nie miały nic wspólnego ze sprawą zaginięcia Madeleine McCann. Trzyletnia wówczas brytyjska dziewczynka zniknęła 3 maja 2007 r. z kompleksu apartamentowego w Praia da Luz w Portugalii. W czerwcu 2020 r. prokuratura w Brunszwiku w Niemczech poinformowała nieoczekiwanie, że zakłada, iż dziewczynka nie żyje oraz że ma podejrzanego w tej sprawie. Chodziło właśnie o Christiana B.

Jego obrońca odrzucał podejrzenia, twierdząc, że jest to „zmasowana kampania osądzania przedprocesowego”. Argumentował, że nie wniesiono żadnego oskarżenia w tej sprawie i obowiązuje domniemanie niewinności.

Za niemieckie śledztwo w sprawie z Portugalii odpowiedzialni są prokuratorzy z Dolnej Saksonii, ponieważ podejrzany miał ostatnie miejsce zamieszkania w Brunszwiku.

Prokuratura: mężczyzna jest wciąż niebezpieczny

Na początku września niemiecka prokuratura poinformowała, że Christian B. uznawany jest w dalszym ciągu za osobę niebezpieczną. – Z naszej perspektywy musimy założyć, że ponownie dopuści się przestępstwa – powiedział agencji prasowej AFP rzecznik prokuratury w Brunszwiku Christian Wolters.

Mężczyzna nie przeszedł żadnej terapii w zakładzie karnym. Prokuratura dpowiedzialna za tę sprawę potwierdziła w środę rano dziennikowi "Bild", że Christian B. musi nosić bransoletkę z czujnikiem elektronicznym. Umożliwi to ustalenie miejsca jego pobytu.

Mężczyzna ma zostać także objęty nadzorem kuratorskim, musi oddać swój paszport i może podróżować za granicę wyłącznie za zgodą sądu.

DPA/ widz

Po rozmowie telefonicznej z prezydentem USA Donaldem Trumpem przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen zapowiedziała inicjatywę mającą na celu szybszą rezygnacje z importu ropy i gazu z Rosji do UE. „Rosyjska gospodarka wojenna, utrzymywana dzięki dochodom ze sprzedaży paliw kopalnych finansuje rozlew krwi na Ukrainie” – napisała von der Leyen na platformie X. „Aby położyć temu kres, Komisja Europejska zaproponuje przyspieszenie wycofania się z importu rosyjskich paliw kopalnych” – zapowiedziała.

Jej inicjatywa może być odpowiedzią na warunki amerykańskiego prezydenta, który w liście do przywódców państw NATO przekazał, że gotowy jest nałożyć na Rosję poważne sankcje, ale pod warunkiem, że inne państwa Sojuszu zrobią to samo i przestaną kupować rosyjską ropę.

Wkrótce nowy pakiet sankcji na Rosję

Jak przekazała von der Leyen tematem jej „konstruktywnej rozmowy telefonicznej” z Trumpem były dalsze kroki mające na celu zwiększenie presji gospodarczej na Rosję. Szefowa KE zapowiedziała również, że wkrótce przedstawi propozycję 19. pakietu sankcji UE wobec Rosji. Ma on być wymierzony w szczególności w rosyjskie banki i sektor energetyczny, a także ukrócić wykorzystywanie kryptowalut w celu obchodzenia sankcji.

Von der Leyen nie wyjaśniła, jak dokładnie wyglądać przyśpieszenie rezygnacji z importu energii z Rosji. Obecne plany UE z czerwca br. przewidują całkowite odejście od importu gazu z Rosji w 2028 r. Według danych Komisji Europejskiej w 2024 r. dostawy gazu z Rosji stanowiły prawie 19 procent całego importu surowca.

Zgodnie z dotychczasowym planem import ropy naftowej ma zostać całkowicie wstrzymany do końca 2027 r. Choć po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę UE znacząco ograniczyła import rosyjskiej ropy, to – według danych unijnych – w 2024 r. na rynek europejski trafiło jeszcze 13 mln ton rosyjskiej ropy naftowej. Najwięcej importują Węgry i Słowacja.

DPA/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Połowa września minęła, nadchodzi jesień. Unijne magazyny gazu zapełnione są w niemal 80 proc. – donosi stowarzyszenie operatorów gazowych Gas Infrastructure Europe. To mniej niż bezpieczne 90 proc., które Europa utrzymywała w ostatnich latach, ale i tak lepiej niż w 2021 roku. Czy Stary Kontynent jest gotowy na zimę?

Po rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2022 roku kraje Unii Europejskiej skupiły się na dywersyfikacji źródeł energii. Sięgnięto po LNG (skroplony gaz ziemny) z Norwegii, Stanów Zjednoczonych i Kataru. Położono też większy nacisk na rozwój odnawialnych źródeł energii – przede wszystkim wiatrowej i słonecznej.

W tym roku bez kryzysu

Ostatniej zimy Europa zużyła więcej zapasów gazu, dlatego obecna nadwyżka jest mniejsza niż zwykle. Mimo to, do alarmującego niedoboru wciąż daleko, a jeśli zajdzie taka potrzeba, Bruksela nie wyklucza przedłużenia terminu osiągnięcia 90 proc. napełnienia magazynów gazu aż do 1 grudnia.

Analityk energetyczny z Centrum Badań nad Energią i Czystym Powietrzem Petras Katinas ocenia obecny poziom zapasów jako wystarczający. Przy dostępnych alternatywnych źródłach dostaw, Europejczycy dysponują solidnym buforem bezpieczeństwa na wypadek ewentualnych zakłóceń.

– Szybkie zużycie zasobów i zmienność pogody wciąż mogą powodować krótkotrwałe skoki cen lub lokalne niedobory – zauważył Katinas w rozmowie z DW.

Globalna sytuacja rynkowa również pozostaje względnie stabilna, wzmacniając energetyczną gotowość Unii na nadchodzącą zimę.

Według Toma Marzec-Manzera, dyrektora europejskiego oddziału ds. gazu i LNG w firmie doradczej Wood Mackenzie, w tym roku globalna podaż energii jest wysoka, podczas gdy popyt – zwłaszcza na gaz – prawdopodobnie będzie słabszy.

– Uzupełnienie europejskich magazynów gazu tego lata przyniosło realne korzyści – przekazał w rozmowie z DW Marzec-Manzer dodając, że aktualnie wciąż napełnia się je w szybkim tempie.

Pomimo tego, Unia wciąż pozostaje podatna na geopolityczne wstrząsy – chociażby te związane z nakładanymi przez Donalda Trumpa cłami.

Cła na rosyjską energię

Amerykański prezydent naciska Brukselę, by ukarała nabywców rosyjskiej energii sankcjami. Jego zdaniem zwiększona presja finansowa na Moskwę może przyczynić się do zakończenia trwającego już trzy i pół roku konfliktu w Ukrainie.

W zeszłym tygodniu sekretarz skarbu Stanów Zjednoczonych Scott Bessent stwierdził, że państwa UE oraz państwa G7 powinny poprzeć stanowisko Waszyngtonu i nałożyć na Chiny oraz Indie znaczące cła w związku z ich kontraktami energetycznymi z Rosją.

Trump zapowiedział, że Stany Zjednoczone rozważają podniesienie swoich taryf celnych do poziomu 100 procent.

Przypomnijmy: USA nałożyły już na Indie cła w wysokości 50 procent – 25 proc. od wartości bazowej oraz dodatkowe 25 proc. za zawarcie w 2022 roku umowy z Moskwą na zakup węglowodorów po preferencyjnej cenie.

Problemem mogą okazać się Chiny, które – choć również zwiększyły skalę zakupu rosyjskiej energii – w obliczu groźby ceł cieszą się znacznie silniejszą pozycją negocjacyjną wobec Waszyngtonu niż Indie. Rozmowy wciąż trwają, a Trump nie przedstawił jeszcze konkretnych stawek celnych wobec drugiej co do wielkości gospodarki świata.

Koniec rosyjskich dostaw

1 stycznia 2025 wygasła pięcioletnia umowa tranzytowa, która pozwalała Rosji na przesył gazu do krajów UE przez ukraińskie gazociągi. Oznacza to faktyczne zamknięcie jednego z głównych kanałów przepływu rosyjskiego gazu do Europy. Kijów zdecydował się nie przedłużać porozumienia, które zapewniałoby Kremlowi kolejne źródło dochodu na wspieranie agresji wojennej.

Pojawiały się obawy o skoki cen i zakłócenia w dostawach – szczególnie w Austrii, Słowacji czy na Węgrzech – krajach, które były bardziej uzależnione od surowca przesyłanego tymi rurociągami. Momentami ceny referencyjne gazu wzrosły nawet o 50 procent, napędzane prognozami spadków temperatur i ograniczeń w dostawach.

W ostatecznym rozrachunku wpływ na rynek okazał się nieznaczny. Europa Zachodnia już wcześniej zaczęła różnicować swoje źródła energii, a stany magazynowe podziemnych zbiorników na początku sezonu grzewczego były odpowiednio wysokie.

– Spadek dostaw nie był duży, choć niektóre państwa, w szczególności Słowacja, musiały częściowo zmienić plany zaopatrzeniowe – przekazał Tom Marzec-Manzer. – Ponieważ zakończenie umowy było spodziewane, jej wygaśnięcie nie miało większego wpływu na ceny ani na łańcuchy dostaw.

Odciąć się od rosyjskiej energii

Po przetrwaniu zeszłorocznego kryzysu energetycznego UE jest dziś lepiej przygotowana, by uniezależnić się od ostatnich źródeł rosyjskich dostaw surowców energetycznych. Według Komisji Europejskiej import rosyjskiego gazu spadł z 45 proc. do 19 proc., a import ropy zmniejszył się z 27 proc. na początku wojny do zaledwie 3 proc. odnotowanych w ubiegłym roku.

W maju Komisja opublikowała szczegółowy plan całkowitego zakazu importu rosyjskiego gazu oraz LNG do 2027 roku. Harmonogram zakłada, że państwa członkowskie do końca roku przedstawią krajowe strategie odejścia od rosyjskich dostaw. Dla niektórych państw może to okazać się wyzwaniem.

– Kraje bałtyckie doskonale poradziły sobie z odejściem od rosyjskich paliw kopalnych, a Polska w dużej mierze wyeliminowała rosyjski gaz – przekazał Katinas, zaznaczając jednocześnie, że postępy innych państw Grupy Wyszechradzkiej są nierównomierne, co wynika z braku dywersyfikacji zaopatrzenia oraz niedostatecznych inwestycji w odnawialne źródła energii.

Dzięki silnym zapasom gazu oraz zróżnicowanym łańcuchom dostaw Europa może spokojnie czekać na zimę. Jedynie działania Trumpa w sprawie ceł oraz nieprzewidywalna pogoda rzucają cień obaw na nadchodzący sezon. Ceny gazu ziemnego raczej nie sięgną ekstremalnych stawek 340 euro za MWh z 2022 roku, ale lokalne niedobory mogą powodować chwilowe skoki cen.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Według „Frankfurter Allgemeine Zeitung” nie było zaskoczeniem, że podczas swojej pierwszej oficjalnej wizyty w Berlinie prezydent Polski przywiózł ze sobą „stawiane przez Warszawę astronomicznie wysokie żądania reparacji”. „Karol Nawrocki, kandydat nacjonalistycznej partii PiS, która nawet osiem dekad po zakończeniu wojny chętnie mobilizuje swoich wyborców, odwołując się do antyniemieckich resentymentów” - czytamy.

„Jednocześnie Nawrocki i jego polityczni sojusznicy powinni zdawać sobie sprawę, jak ilusoryczne jest, z wielu powodów, domaganie się od Niemiec wypłaty reparacji w wysokości 1,3 biliona euro osiemdziesiąt lat po zakończeniu wojny” – pisze autor komentarza Berthold Kohler i podkreśla, że politycy tak silnie skupieni na interesach narodowych jak Nawrocki powinni również rozważyć konsekwencje strategiczne swoich działań. „Czy rzeczywiście korzystne dla Polski jest ciągłe obciążanie relacji z Niemcami tematem reparacji - z demokratycznymi Niemcami, które z uwagi na wielkie cierpienie zadane Polsce przez napaść Hitlera (i Stalina) zawsze starają się poprawiać stosunki dwustronne i pozostają kluczowym partnerem w UE i NATO, mimo antyniemieckiej retoryki PiS” – pyta Kohler. I konstatuje: „Ostatni atak dronami jasno pokazał: to nie Niemcy, ale Rosja zagraża dziś polskiej suwerenności i integralności terytorialnej.(…) Nawrocki i jego obóz polityczny liczą przede wszystkim na wsparcie Donalda Trumpa. Dlaczego ufają człowiekowi, który okazuje się podatny na wpływy agresora, gotowego ponownie podporządkować sobie także Polskę, pozostaje ich tajemnicą”.

„Niespotykane”

Również dziennik „Süddeutsche Zeitung” pisze o żądaniach reparacji od Niemiec, które Berlin stanowczo odrzuca. W relacji z wizyty polskiego prezydenta w Berlinie autor Daniel Brössler zwraca uwagę, że ani po spotkaniu z prezydentem Steinmeierem, ani po spotkaniu z kanclerzem Merzem nie było konferencji prasowej, „co jest raczej niespotykane”. Zamiast tego Nawrocki udzielił przed podróżą wywiadu dziennikowi „Bild”, powtarzając, że kwestia reparacji „oczywiście nie jest prawnie rozstrzygnięta”.

Jak czytamy dalej, w przeciwieństwie do Nawrockiego liberalno-konserwatywny premier Polski Donald Tusk również nie widzi podstaw prawnych dla żądań reparacji, ale w przeszłości apelował o zdecydowany gest ze strony Niemiec. Podczas wizyty w Berlinie w lutym 2024 roku zwrócił uwagę, że „zadośćuczynienie materialne i moralne nigdy nie zostało zrealizowane”. Ówczesny rząd kanclerza Olafa Scholza rozpoczął negocjacje, które przewidywały trzy elementy: pomnik dla polskich ofiar nazizmu oraz Dom Polsko-Niemiecki w Berlinie, pomoc finansową dla ocalałych ofiar nazizmu i niemiecki wkład w obronność Polski.

„Dla niemieckiego rządu relacja z Nawrockim to drażliwa sprawa. Po pierwsze, nie krył on do tej pory swojego sceptycyzmu wobec Niemiec i sprzeciwiał się zbyt silnej pozycji Niemiec w UE. Nawrocki postrzega siebie jako politycznego sojusznika prezydenta USA Donalda Trumpa i sprzeciwia się temu, co uważa za zbyt daleko idącą integrację europejską” - zauważa autor.

„Spojrzeć w przyszłość”

Wizytę polskiego prezydenta komentują także mniejsze dzienniki.

Regionalny dziennik „Neue Osnabrücker Zeitung” pisze:

„Po ostatnim wtargnięciu rosyjskich dronów w polską przestrzeń powietrzną Berlin natychmiast zadeklarował przedłużenie i rozszerzenie uzgodnionej ochrony nieba przez myśliwce Bundeswehry. To, co służy bezpieczeństwu Polski, służy także bezpieczeństwu Niemiec. Zamiast więc spierać się o przeszłość, Warszawa powinna spojrzeć w przyszłość i zrezygnować z roszczeń odszkodowawczych, opartych na pokrętnej logice. Podobne przesłanie – miejmy nadzieję – przekazali gościowi z Warszawy prezydent Frank-Walter Steinmeier i kanclerz Friedrich Merz. Kto ignoruje realia XXI wieku, traci nie tylko sojuszników, ale także bezpieczeństwo i pole manewru” - czytamy w komentarzu.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Warstwa ozonowa, pełniąca funkcję naturalnej tarczy ochronnej Ziemi, stopniowo się regeneruje. Z danych opublikowanych przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) z okazji Międzynarodowego Dnia Ochrony Warstwy Ozonowej wynika, że w 2024 r. dziura ozonowa była mniejsza niż w latach 2020-2023 i poniżej średniej z okresu 1990-2020.

Jak wyjaśnia WMO, do poprawy przyczyniły się częściowo naturalne zjawiska atmosferyczne, które powodują coroczne wahania. Kluczowe znaczenie miało jednak ograniczenie w ostatnich dekadach substancji niszczących ozon wytwarzanych przez człowieka. Wcześniej stosowano je m.in. w urządzeniach chłodniczych, klimatyzatorach, pianie gaśniczej i lakierach do włosów.

Do połowy tego stulecia

40 lat temu weszła w życie konwencja ONZ dotycząca ochrony warstwy ozonowej. W 1987 roku przyjęto protokół montrealski, który – według danych WMO – umożliwił wyeliminowanie ponad 99 procent substancji niszczących ozon m.in. freonów.

„W efekcie warstwa ozonowa powinna do połowy tego stulecia odzyskać poziom z lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia” – informuje WMO. Według badań z 2022 roku pełna regeneracja dziury ozonowej spodziewana jest nad Arktyką w 2045 roku, a nad Antarktydą dopiero w 2066 roku.

Niedobór ozonu stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi i ekosystemów roślinnych. Cieńsza warstwa ozonowa prowadzi do większego natężenia szkodliwego promieniowania ultrafioletowego docierającego do powierzchni Ziemi. U ludzi może to skutkować uszkodzeniami skóry, rozwojem raka skóry oraz zaćmy. Również rośliny odczuwają negatywny wpływ promieniowania.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Luksemburg po raz kolejny wniósł do Komisji Europejskiej zastrzeżenia wobec przedłużenia kontroli granicznych przez Niemcy. – Same kontrole graniczne nie są rozwiązaniem. Konieczne jest natomiast skuteczniejsze zabezpieczenie i nadzorowanie granic zewnętrznych Unii Europejskiej – powiedział rzecznik luksemburskiego resortu spraw wewnętrznych.

Pierwszy oficjalny sprzeciw Luksemburg złożył w połowie lutego br., drugi – 21 sierpnia. Kraj ten sprzeciwia się kontrolom na granicach wewnętrznych Schengen. – Nie można dopuścić do tego, by w głowach ludzi na nowo powstawały granice – mówił rzecznik MSW. Dodał, że kontrole generują m.in. zbędne utrudnienia w ruchu przygranicznym.

Przedłużenie granic do marca 2026 r.

Niemcy zaczęli kontrolować granicę z Polską, Czechami i Szwajcarią jesienią 2023 roku, jeszcze wcześniej wprowadzono kontrole na granicy z Austrią. Pozostałe granice lądowe Niemiec są kontrolowane od roku.

Niemieckie ministerstwo spraw wewnętrznych początkowo wprowadziło je na sześć miesięcy, aby skuteczniej ograniczyć liczbę nielegalnych przekroczeń granicy. W lutym br. kontrole przedłużono o kolejne pół roku – do 15 września, a teraz ponownie – do połowy marca 2026 roku.

To proponuje Luksemburg

Minister spraw wewnętrznych Luksemburga, Leon Gloden, postuluje zawieranie dwustronnych porozumień dotyczących procedur przekazywania osób przekraczających nielegalnie granice oraz współpracy policyjnej, aby „doprowadzić do realnych postępów w normalizacji sytuacji na granicach wewnętrznych strefy Schengen”.W zasadzie kontrole graniczne w tym obszarze nie są przewidziane.

Kontrole stacjonarne, jak te na autostradzie A64 w pobliżu Trewiru, spotykają się ze szczególną krytyką wśród osób dojeżdżających do pracy. W Luksemburgu jest zatrudnionych ponad 50 tysięcy niemieckich pracowników transgranicznych.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Minister spraw zagranicznych Niemiec Johann Wadephul wzywa Stany Zjednoczone, aby w związku z naruszeniem przez rosyjskie drony przestrzeni powietrznej na wschodniej flance NATO, w tym w Polsce, zatwierdziły ostatecznie surowe sankcje dla Rosji. – Kto jasno opowiada się po stronie wolności, a żaden kraj nie robi tego bardziej przekonująco niż Stany Zjednoczone Ameryki, musi teraz działać – powiedział szef niemieckiej dyplomacji podczas spotkania we wtorek (16.09.2025) ze swoją szwedzką odpowiedniczką, Marią Malmer Stenergard, w Berlinie.

Również Stenergard opowiedziała się za zachęceniem krajów partnerskich do dalszego zwiększenia wsparcia dla Ukrainy.NATO chce wzmocnić ochronę nieba nad wschodnią flanką

Czekanie na sankcje

Johann Wadephul przypomniał, że rząd USA zapowiadał na początku lata, iż ​​nałoży sankcje na Rosję. Teraz wzywa on stronę amerykańską, „aby w końcu to zrobiła”. – Wiemy, że ponad 90 senatorek i senatorów popiera sprawę. I zastanawiam się, dlaczego to nie jest wdrażane – powiedział szef niemieckiej dyplomacji.

Jednocześnie podkreślił, że ma nadzieję na szybkie zatwierdzenie 19. pakietu sankcji wobec Rosji, przygotowanego przez UE.

Projekt ustawy w Senacie USA

Zgodnie z wcześniejszymi oświadczeniami republikańskiego senatora Lindseya Grahama Senat USA przygotował projekt ustawy o daleko idących sankcjach wobec Rosji. Według Grahama projekt ten cieszy się szerokim, ponadpartyjnym poparciem około 80 senatorów.

Jak informował Graham, projekt ustawy przewiduje drastyczne cła dla krajów importujących rosyjską ropę, gaz lub inne produkty energetyczne, takich jak Chiny.

(DPA/dom)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Z powodu słabego popytu na pojazdy elektryczne producent samochodów Ford wprowadza kolejne oszczędności. Zakład w Kolonii w Niemczech zlikwiduje dalsze 1000 miejsc pracy. Od stycznia 2026 roku zakład przejdzie z obecnego systemu dwuzmianowego na jednozmianowy. Prawie rok temu zarząd ogłosił inny plan oszczędnościowy, który doprowadził do ostrych protestów i pierwszego strajku w historii fabryki Forda w Kolonii.

Dopiero niedawno pracownicy niechętnie zaakceptowali ten plan oszczędnościowy. Zainicjowany w 2024 roku plan przewiduje do roku 2027 redukcję zatrudnienia o 2900 miejsc pracy w zakładzie – w administracji, rozwoju i innych obszarach. Pracownicy mają odejść dobrowolnie i otrzymać odprawy lub przejść na częściową emeryturę. Ten plan oszczędnościowy rozszerzono obecnie o 1000 miejsc pracy – dokładna liczba będzie jeszcze ustalana podczas rozmów z przedstawicielami pracowników.

Jeśli plany zostaną wdrożone, Ford w Kolonii będzie miał za około dwa lata tylko około 7600 pracowników. Kilka lat temu było ich jeszcze 20 tys.

Pakiety odpraw w opracowaniu

We wtorek, 16 września, kierownictwo Forda poinformowało pracowników produkcji o konieczności dodatkowych zwolnień. "Zaoferujemy pakiety dobrowolnych odejść" – podkreślono. Warunki dobrowolnych odejść zostaną przejęte z pierwszego programu oszczędnościowego. Pakiet odpraw wynegocjowany przez IG Metall jest uważany za stosunkowo atrakcyjny dla pracowników.

Plan oszczędnościowy Forda nie przewiduje na razie przymusowych zwolnień. Jeśli jednak redukcje zatrudnienia okażą się znacznie niższe od oczekiwań, a zbyt mało pracowników odejdzie dobrowolnie, presja będzie stopniowo rosła, a ostatecznie Ford może też zarządzić zwolnienia grupowe.

W Kolonii od prawie 100 lat

Zakłady Forda w Kolonii mają prawie 100 lat. Otwarto je w 1930 roku. W ostatnich 25 latach ubiegłego stulecia zakładom udało się odnieść sukces kasowy samochodem Fiesta – małym, solidnym, prostym i niedrogim. Później ulepszona Fiesta stała się wygodniejsza, ale też droższa. Latem 2023 roku ostatnia Fiesta zjechała z linii produkcyjnej w Kolonii.

Ford przestawił fabrykę na produkcję samochodów elektrycznych, co kosztowało prawie dwa miliardy euro. Amerykanie spóźnili się z przejściem na e-mobilność, konkurencja była już daleko z przodu. Inwestycje dały jednak pracownikom nadzieję na przetrwanie kolońskich zakładów po erze silników spalinowych.

Rozpoczęcie produkcji samochodów elektrycznych nie wróżyło jednak dobrze. Krótko przedtem niemiecki rząd wycofał ulgi na zakup samochodów elektrycznych, a popyt na nie gwałtownie spadł – i właśnie w tej słabej fazie Ford wprowadził na rynek nowe modele elektryczne Explorer i Capri, które kosztowały co najmniej 40 tys. euro i nie zaliczały się niskobudżetowego segmentu, w którym punktował Ford.

Słaba sprzedaż

Według niemieckiego Federalnego Urzędu Transportu Samochodowego (KBA) w Niemczech między styczniem a sierpniem br. zarejestrowano około 74 tys. samochodów marki Ford, z czego około 20 tys. miało napęd elektryczny. Dotyczy to również innych pojazdów elektrycznych Forda, które nie są produkowane w Kolonii. Udział Forda w niemieckim rynku wzrósł od początku roku z 3 do 4,5 procent. Sytuacja się poprawia, ale na niskim poziomie.

Ford uzasadnia cięcia w Kolonii słabym popytem na samochody elektryczne w Europie. Kiedy firma zainwestowała miliardy w fabrykę pojazdów elektrycznych, oczekiwała, że ​​do 2023 roku pojazdy z tym napędem stanowić będą 35 procent wszystkich samochodów sprzedawanych na rynku. Tymczasem jest to obecnie zaledwie 18 procent. Sytuacja się poprawia – ale zbyt powoli dla Forda.

Eksperci branżowi nie są zaskoczeni zaostrzeniem polityki oszczędnościowej. – Można to było przewidzieć: Ford sprzedaje samochody, które są za drogie i nie udaje mu się ich sprzedać – uważa Stefan Bratzel z Centrum Zarządzania Motoryzacją (CAM) w Bergisch Gladbach. Jak zaznacza, marka Ford jest synonimem solidnych i niedrogich samochodów, więc samochody elektryczne w kategorii cenowej poniżej 30 tys. euro lepiej pasowałyby do wizerunku firmy. – Amerykanie od dawna mają błędne wyobrażenie o rynku europejskim i nie trafiają w sedno ze swoimi produktami. Rozwój Forda w Kolonii to tragedia – uważa niemiecki ekspert.

Według niego praca na jedną zmianę w nowoczesnym i drogim zakładzie zaprojektowanym z myślą o dużej wydajności to pod względem ekonomicznym wątpliwy krok. – Fordowi zależy tylko na ograniczeniu strat – mówi Bratzel. Tymczasem – jak podkreśla ekspert – firma potrzebuje szybko nowych i niedrogich modeli, aby odnosić sukcesy na rynku.

(DPA/dom)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Trwająca od ponad trzech lat rosyjska wojna przeciwko Ukrainie oraz powtarzające się rosyjskie prowokacje wobec państw europejskich ożywiły dyskusję na temat obrony cywilnej w Niemczech.

Jeden z jej głównych elementów – a mianowicie szpitale – wydaje się być nieprzygotowany na ewentualny konflikt zbrojny, informuje niemiecka publiczna telewizja NDR.

„Nikt o tym nie myślał”

Dziennikarze stacji rozesłali zapytania do wszystkich szpitali w północnych Niemczech mających ponad 100 łóżek. Co czwarta placówka odpowiedziała. Z przekazanych informacji wynika, że większość szpitali nie wie, jakimi rezerwami świeżej wody dysponuje. Jak czytamy, przez wiele lat tą sprawą w ogóle się nie zajmowano.

Lepiej wygląda zabezpieczenie przed przerwami w dostawie prądu. To wynika jednak z innych przepisów, które nakazują dużym szpitalom zapewnienie zasilania awaryjnego na 72 godziny.

Tylko 20 procent klinik, które odpowiedziały na ankietę przeprowadzoną przez NDR, zamierza w ciągu najbliższych pięciu lat zmodernizować budynki tak, aby były one bezpieczniejsze w przypadku konieczności obrony.

Nie wiedzą, co robić

Z jednej z odpowiedzi, przekazanych NDR, wynika ponadto, że szpitale nie wiedzą, jaką konkretnie rolę miałyby odgrywać w sytuacji kryzysowej. Dlatego domagają się od rządu przyjęcia jasnych wytycznych co do tego, które placówki mają być przygotowane na sytuację nadzwyczajne i co dokładnie miałyby robić.

Jak czytamy na stronach internetowych niemieckiej telewizji publicznej, jak dotąd brakuje jasnych wytycznych w tej sprawie. „Krytykują to również inne szpitale. Federalny Urząd ds. Ochrony Ludności i Pomocy w Sytuacjach Katastrof (BBK) potwierdza, że jak dotąd w całym kraju istnieje bardzo niewiele wytycznych”.

Z ankiety przeprowadzonej w szpitalach przez NDR wynika, że 41 procent północnoniemieckich szpitali uważa, że ich personel nie jest przygotowany na zadanie związane z obroną cywilną. Powód? Ćwiczenia są drogie, trzeba przesuwać operacje, a personel musi robić nadgodziny.

„W ten sposób koszty dla szpitala szybko przekroczyłyby 100 tys. euro, mówi jeden z ordynatorów. Są to pieniądze, których wiele szpitali najwyraźniej nie chce lub nie może wydać” - czytamy.

(ARD/szym)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

We wtorek (16 września) rano prezydent RP Karol Nawrocki został przyjęty w Pałacu Bellevue przez prezydenta Niemiec Franka-Waltera Steinmeiera. Po powitaniu z honorami wojskowymi politycy udali się na rozmowy w cztery oczy.

Zgodnie z zapowiedziami Nawrocki miał poruszyć kwestię wypłacenia Polsce zadośćuczynienia za poniesione szkody i ofiary podczas drugiej wojny światowej. Jak poinformowała na platformie X rzeczniczka prezydenta Niemiec, Cerstin Gammelin, Frank-Walter Steinmeier odrzucił te żądania. „Odnosząc się do żądania reparacji przez Prezydenta RP, prezydent podkreślił, że z perspektywy Niemiec kwestia ta została prawnie uregulowana. Jednak wspieranie upamiętnienia i pamięci pozostaje wspólną troską” — czytamy we wpisie na platformie X.

Odmienne stanowiska

Innego zdania jest Nawrocki, który kilkakrotnie przed wizytą podkreślał, że sprawa reparacji z polskiego punktu widzenia nie jest zamknięta, a w interesie obu państw leży, by o niej rozmawiać. Stanowisko Nawrockiego różni się w tym względzie od stanowiska polskiego rządu, który uważa, że pod względem prawnym uzyskanie reparacji nie jest możliwe, choć pod względem moralnym Polsce się one należą. Szef polskiej dyplomacji, Radosław Sikorski, tak skomentował dzisiejsze doniesienia z Berlina na X: „W sprawie reparacji Pan Prezydent odniósł w Berlinie zwycięstwo moralne (…) Polityka zagraniczna jest trudniejsza niż się wydaje”.

Jak informuje rzeczniczka Steinmeiera, obaj prezydenci rozmawiali także o znaczeniu bliskiej i opartej na zaufaniu współpracy między oboma krajami. Poruszyli także temat wojny w Ukrainie i „byli zgodni, że Ukrainę należy nadal wspierać, a bezpieczeństwo na wschodniej flance NATO musi zostać zwiększone” – informuje Gammelin.

Bezpieczeństwo priorytetem

Przed południem Nawrocki spotkał się z kanclerzem Niemiec Friedrichem Merzem. Także tu rozmawiano o sytuacji bezpieczeństwa. Jak czytamy w komunikacie niemieckiego rządu, „kanclerz podkreślił, że Niemcy stoją zdecydowanie i niezłomnie po stronie Polski w obliczu rosyjskiego zagrożenia. Wspólne bezpieczeństwo regionu Morza Bałtyckiego i wschodniej flanki NATOjest priorytetem. Dlatego rząd Niemiec przedłużył i rozszerzył swoje zaangażowanie w nadzór przestrzeni powietrznej nad Polską”. Obaj politycy potępili ostro niedawny incydent wtargnięcia na terytorium Polski rosyjskich dronów. Podkreślili też swoją solidarność z Ukrainą.

Merz nazwał Polskę „ważnym europejskim sąsiadem” i „bliskim przyjacielem Niemiec”. Dodał, że Polska odgrywa kluczową rolę w Unii Europejskiej i wzmacnianiu europejskiego filaru NATO. Zapewnił też, że „wspieranie pojednania z Polską po koszmarze II wojny światowej i okupacji niemieckiej pozostaje historyczną odpowiedzialnością rządu Niemiec”.

„Antyniemiecki dyskurs”

Podnoszenie po raz kolejny kwestii reparacji przez część polskiego środowiska politycznego, w tym obecnego prezydenta RP, jest szeroko komentowane w Niemczech. „Ten sceptyczny wobec Niemiec lub antyniemiecki dyskurs ma oczywiście swoje historyczne podstawy we wszystkich okrucieństwach i brutalnościach, jakich Niemcy dopuścili się w Polsce podczas wojny, o których znaczna część niemieckiej opinii publicznej wciąż niewiele wie. Musimy jednak wyjść poza historię i nieustannie szukać pragmatycznych sposobów współpracy” – powiedział redakcji euronews Peter Oliver Loew, dyrektor Niemieckiego Instytutu Spraw Polskich w Darmstadt.

Knut Abraham, koordynator ds. współpracy polsko-niemieckiej, przyznał natomiast w rozmowie z DW, że Niemcy powinny obecnie koncentrować się na większym wsparciu polskiego bezpieczeństwa. – Uważam, że w interesie obu stron jest, aby te trudne historyczne kwestie w obecnej sytuacji zagrożenia dla obu państw – a bezpieczeństwo Polski jest bezpieczeństwem Niemiec – nie wpływały bardziej na stosunki bilateralne niż to konieczne – powiedział Abraham DW.

Po niedawnym naruszeniu polskiej przestrzeni powietrznej przez rosyjskie drony, Niemcy zwiększyły wsparcie militarne dla Polski. Do monitorowania przestrzeni powietrznej oddelegowano cztery niemieckie myśliwce zamiast dotychczasowych dwóch.

Bez wspólnych wystąpień

Inaczej niż zazwyczaj podczas wizyt głów państwa po spotkaniu Karola Nawrockiego z prezydentem Niemiec, a następnie kanclerzem, nie było wspólnych wystąpień polityków przed prasą.

– Jeśli nie zdecydowano się na wspólne wystąpienie, to widocznie uznano, że tak będzie dla stosunków polsko-niemieckich lepiej – mówi DW wysoki rangą urzędnik państwowy.

Z Berlina prezydent Nawrocki udał się do Paryża.

– Najnowsza ofensywa w kierunku miasta Gaza to (...) całkowicie błędny kierunek – powiedział we wtorek (16.09.2025) niemiecki minister spraw zagranicznych Johann Wadephul. – Odrzucamy te działania i jasno to przekazaliśmy rządowi izraelskiemu – oświadczył.

O północy z poniedziałku na wtorek armia Izraela rozpoczęła długo zapowiadaną ofensywę wojsk lądowych w mieście Gaza. „Gaza płonie” – oznajmił izraelski minister obrony Izrael Katz na platformie X. Po zmasowanych atakach lotniczych, do centrum miasta wjechały czołgi – podały media. To kolejna eskalacja blisko dwuletniej wojny w Strefie Gazy, zapoczątkowanej atakiem terrorystycznym palestyńskiego Hamasu na Izrael 7 października 2023 r. i izraelskim odwetem.

Działania te wywołały krytykę i niepokój w wielu stolicach – także w Berlinie. Szef MSZ Niemiec podkreślił, że Niemcy ponoszą szczególną odpowiedzialność wobec państwa Izrael, którego walka z Hamasem jest co do zasady uprawniona. – Ale przyglądamy się dokładnie, jakimi środkami i jakim kosztem toczy się ta walka – oświadczył Wadephul. Sytuacja humanitarna w Strefie Gazy jest nie do przyjęcia, a kontynuowanie konfliktu w celu zdobycia miasta Gaza jest niewłaściwym rozwiązaniem.

Ostrzeżenie przed aneksją Gazy

Johann Wadephul dodał, że niemiecki rząd „stanowczo apeluje” do rządu izraelskiego i wszystkich, którzy mają kontakty z Hamasem, „aby teraz poszukiwali drogi do negocjacji rozejmu i porozumienia w sprawie uwolnienia zakładników” uprowadzonych przez Hamas. – To jest teraz właściwa droga, a nie kontynuacja konfliktu zbrojnego – powiedział Wadephul.

Już w sierpniu, w reakcji na plany Izraela dotyczące rozszerzenia operacji wojskowej w Strefie Gazy i zajęcia miasta, kanclerz Niemiec Friedrich Merz zapowiedział, że do odwołania nie będzie zatwierdzał eksportu do Izraela żadnego sprzętu wojskowego, który mógłby być wykorzystany w Strefie Gazy.

Jak oświadczył we wtorek Wadephul, niemiecki rząd będzie na bieżąco oceniać rozwój wydarzeń w Strefie Gazy, w tym także „ewentualne działania aneksyjne” Izraela na Zachodnim Brzegu. Podkreślił, że stanowisko Niemiec jest „bardzo jasne: aneksje są niezgodne z prawem międzynarodowym i wymagałyby od nas reakcji politycznej”.

Komisja ONZ oskarża Izrael o ludobójstwo

Niemiecki minister odniósł się również do raportu Międzynarodowej Komisji Śledczej ONZ do spraw Okupowanych Terytoriów Palestyńskich, która zarzuciła Izraelowi ludobójstwo Palestyńczyków w Strefie Gazy. To pierwszy raz, kiedy ONZ bezpośrednio oskarża Izrael o zbrodnię ludobójstwa.

– To sąd ma rozstrzygnąć w sprawie zarzutów. Raport wyraźnie to podkreśla – powiedział Wadephul. Dodał, że opisane w raporcie wydarzenia są „niezwykle niepokojące”. – W czasie konfliktów zbrojnych wszystkie strony są zobowiązane do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego – powiedział. I dodał, że aby położyć kres cierpieniom w Strefie Gazy, kluczowe znaczenie ma „ostateczne zawarcie rozejmu, zapewnienie ludności wystarczającej pomocy humanitarnej oraz uwolnienie zakładników”.

Raport komisji ONZ stwierdza, że Izrael dopuścił się czterech z pięciu aktów ludobójstwa wymienionych w Konwencji o zapobieganiu oraz karaniu zbrodni ludobójstwa 1948 roku. Sa to: zabójstwo, spowodowanie poważnych obrażeń fizycznych lub psychicznych, umyślne stwarzanie warunków życia mających na celu zniszczenie grupy ludzi w całości lub w części, a także wprowadzanie środków mających na celu zapobieganie urodzeniom.

Izrael potępił raport jako skandaliczny. „Izrael kategorycznie odrzuca oszczercze tyrady” – oświadczył ambasador Izraela Daniel Meron, odczytując oświadczenie izraelskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Dodał, że raport nie wspomina ani słowem o aktach terroru ze strony Hamasu, a tymczasem Hamas ma zamiar dokonać ludobójstwa w Izraelu. Oskarżył członków komisji o antysemickie poglądy.

(DPA, RTR/ widz)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Sąd w Bolonii, w północnych Włoszech, nakazał we wtorek, 16 września, ekstradycję do Niemiec Serhija K. podejrzanego o organizację ataku na gazociąg Nord Stream. Ukrainiec zaprzecza, jakoby należał do grupy, która w 2022 roku miała wysadzić gazociągi biegnące po dnie Bałtyku – poinformował agencję AFP adwokat Nicola Canestrini. Złoży on odwołanie od nakazu ekstradycji do Najwyższego Sądu Kasacyjnego, najwyższego sądu we Włoszech.

Atak na Nord Stream 1 i 2

Niemiecka Prokuratura Federalna poinformowała 21 sierpnia br. o zatrzymaniu we Włoszech Ukraińca podejrzanego o koordynowanie ataku bombowego na niemiecko-rosyjski gazociąg. Wystąpiła o jego ekstradycję.

Gazociągi Nord Stream na dnie Bałtyku zostały zbudowane, by transportować rosyjski gaz do Niemiec. We wrześniu 2022 roku zostały poważnie uszkodzone przez materiały wybuchowe. W tym czasie gazociągi nie były eksploatowane. Wcześniej Rosja wstrzymała już dostawy gazu przez Nord Stream 1 – prawdopodobnie w odpowiedzi na sankcje Zachodu po rosyjskiej inwazji na Ukrainę.

Z kolei Nord Stream 2 nigdy nie został uruchomiony.

Koordynował atak?

Aresztowany w sierpniu Ukrainiec miał być jednym z koordynatorów ataku. Włoska policja aresztowała go w prowincji Rimini na północy Włoch. Tam, w miejscowości San Clemente, spędzał z rodziną urlop.

Trzy dni wcześniej niemiecki sąd wydał europejski nakaz aresztowania. Serhij K. jest podejrzany o udział w detonacji materiałów wybuchowych. Zarzuca mu się także sabotaż antykonstytucyjny i zniszczenie konstrukcji.

(AFP/dom)

Na karę dożywotniego pozbawienia wolności skazał dziś (16.09.2025) sąd w Stuttgarcie 26-letniego Afgańczyka Sulaimana A., który w maju 2024 roku na rynku w mieście Mannheim zaatakował nożem sześć osób, zabijając policjanta. Wyższy Sąd Krajowy uznał, że oskarżony jest winny morderstwa, a także usiłowania zabójstwa w czterech przypadkach, jak również niebezpiecznego uszkodzenia ciała. Dodatkowo sędziowie stwierdzili szczególnie ciężką wagę przestępstwa, co niemal całkowicie wyklucza możliwość przedterminowego zwolnienia po 15 latach. Wyrok nie jest jeszcze prawomocny.

31 maja 2024 r. Sulaiman A. zaatakował nożem pięciu uczestników wiecu krytycznego wobec islamu ruchu obywatelskiego Pax Europa (BPE) oraz policjanta Rouvena Laura. Laur zmarł kilka dni później w wyniku odniesionych obrażeń.

Napastnik, wówczas 25-letni, został postrzelony przez innego policjanta.

Radykalizacja przez wiele lat

Według niemieckiej prokuratury federalnej oskarżony już w latach przed popełnieniem przestępstwa radykalizował się i identyfikował z terrorystycznym „Państwem Islamskim". Chciał on zabić nie tylko krytyka islamu Michaela Stürzenbergera z BPE, ale jak najwięcej zwolenników tego ruchu, a także tych, których miał za „niewiernych”.

Oskarżony przyznał się do popełnienia przestępstwa podczas postępowania i okazał skruchę. Jako motyw wskazał wojnę w Strefie Gazy, która rozpoczęła się w 2023 r. po ataku terrorystycznym palestyńskiego Hamasu na Izrael i odwecie izraelskim. Twierdził, że wojna ta zmieniła jego życie. Miał on kontaktować się na kanale Telegram z rozmówcą, potwierdzając zamiar zabicia Stürzenbergera.

Zbrodnia wpłynęła na politykę Niemiec

Skazany prawdopodobnie uciekł z Afganistanu w wieku jedenastu lat. W 2013 r. przybył do Frankfurtu nad Menem i według informacji agencji DPA złożył wniosek o azyl. Został on odrzucony. Nałożono jednak zakaz deportacji, prawdopodobnie ze względu na młody wiek. Przed popełnieniem przestępstwa Sulaiman A. nie był znany policji.

Do czasu ataku A. mieszkał z żoną i dwójką małych dzieci w Heppenheim w Hesji – około 35 kilometrów na północny wschód od Mannheimu. Jego zbrodnia wywołała dyskusję na temat deportacji cudzoziemskich przestępców z Niemiec. Wkrótce potem ówczesny rząd koalicyjny kanclerza Olafa Scholza ogłosił, że ponownie umożliwi deportacje najcięższych przestępców, również do Afganistanu.

(DPA/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Pierwsza wizyta nowego polskiego prezydenta w Berlinie powinna wysłać sygnał, że wspólnymi europejskimi siłami można stawić czoła Władimirowi Putinowi, czytamy we wtorek (16.09.25) w niemieckim dzienniku „Sueddeutsche Zeitung“.

„Karol Nawrocki przyjeżdża jednak głównie jako posłaniec z rachunkiem na kwotę około 1,3 biliona euro. Przed podróżą dał do zrozumienia, że zamierza ponownie poruszyć kwestię reparacji wojennych“.

„Wierny antyniemieckiej tradycji”

Autor komentarza Daniel Brössler pisze, że polski prezydent pozostaje wierny sobie i swoim zwolennikom. „W kampanii wyborczej, zgodnie z tradycją polskiej prawicy, podsycał nastroje antyniemieckie i budził obawy przed masową imigracją z Zachodu”.

Dziennikarz dodaje, że Karol Nawrocki stawia w polityce na zbliżenie z prezydentem USA Donaldem Trumpem, mimo że pod jego przywództwem Stany Zjednoczone nie są wiarygodnym sojusznikiem. Jak czytamy, po wtargnięciu rosyjskich dronów do polskiej przestrzeni powietrznej Trump zachowywał się zagadkowo, podczas gdy Niemcy wzmocniły patrole polskiego nieba.

Brössler ocenia, że przy tak zbieżnych interesach bezpieczeństwa i tak głębokiej współpracy gospodarczej między Niemcami a Polską, niemieccy politycy nie rozumieją, dlaczego niektórzy w Polsce „szukają wroga na Zachodzie”.

Berlin niechcący pomógł Nawrockiemu

Jego zdaniem rząd kanclerza Friedricha Merza, który chciał „nowego początku” w relacjach z Niemcami, sam niechcący przyczynił się do nasilenia tych nastrojów, choćby poprzez zmiany w polityce migracyjnej.

„Ogłoszenie, że osoby nielegalnie przekraczające (niemiecką – red.) granicę będą konsekwentnie odsyłane, zostało odebrane w Polsce jako próba zepchnięcia problemu migracji. Friedrich Merz i minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt niechcący stali się pomocnikami Nawrockiego w wyborach”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Jeszcze głębsze – jak pisze Brössler – jest jednak rozgoryczenie wielu Polaków z powodu braku wiedzy Niemców na temat zbrodni popełnionych w okupowanej Polsce przez ich przodków. „Może brakować podstawy prawnej dla żądania reparacji, ale zdecydowany gest, również wobec nielicznych jeszcze żyjących ofiar nazizmu, jest już dawno spóźniony”.

Autor dodaje, że Niemcy muszą w większym stopniu niż obecnie zaangażować się na rzecz bezpieczeństwa Polski przed Rosją. „Szkody wyrządzone przez Niemców w Polsce są nie do naprawienia. Ale czy można wyciągnąć z historii lepszą lekcję niż wspólne odstraszenie agresora, jakim jest Rosja?” - czytamy.

To pierwsza oficjalna wizyta nowego polskiego prezydenta w Berlinie. We wtorek (16.09.2025) rano Karol Nawrocki został powitany z honorami wojskowymi przez prezydenta Niemiec Franka-Waltera Steinmeiera przed pałacem Bellevue w Berlinie, siedzibie prezydenckiej. Następnie obaj udali się na rozmowy. Nawrocki spotka się w Berlinie także z kanclerzem Friedrichem Merzem. Nie zaplanowano jednak wspólnych konferencji prasowych.

Jak sygnalizowano w minionych dniach, głównym tematem rozmów ma być współpraca obu państw, zwłaszcza w dziedzinie bezpieczeństwa Europy w obliczu zagrożenia ze strony Rosji i rosyjskiej wojny w Ukrainie. Polski prezydent zapowiadał jednak, że w relacjach z Niemcami zamierza poruszać także sprawę reparacji za straty Polski podczas II wojny światowej. W przeciwieństwie do niemieckich władz, nie uważa on tej kwestii za zamkniętą.

„Sprawa reparacji prawnie wyjaśniona”

Tymczasem na kilka godzin przed przylotem polskiego prezydenta do stolicy Niemiec poseł niemieckiej chadecji i przewodniczący polsko-niemieckiej grupy parlamentarnej Paul Ziemiak ponownie przypomniał stanowisko Berlina w sprawie roszczeń reparacyjnych. „Kwestia ta została już dla nas wyjaśniona pod względem prawnym, ale jesteśmy świadomi naszej odpowiedzialności” – powiedział w podcaście „Berlin Playbook” magazynu informacyjnego „Politico”.

Polityk zastrzegł jednocześnie, że Niemcy nie mogą lekceważyć tych żądań. „Powinniśmy traktować się nawzajem jak równych sobie i bardzo poważnie potraktować polskie roszczenia” – powiedział Ziemiak. „Ale my również musimy jasno określić nasze stanowisko. Twierdzimy, że sprawa została wyjaśniona” – dodał.

Ziemiak zwrócił uwagę na irytację, jaka pojawia się w Warszawie, gdy Niemcy prowadza debaty na temat swej odpowiedzialności dotyczącej okresu kolonializmu. „Kiedy w Niemczech toczą się debaty na temat gotowości Niemiec do wypłacenia odszkodowań za wydarzenia, które miały miejsce jeszcze dawniej – na przykład za panowanie kolonialne w Afryce – niektórzy w Polsce mówią: to śmieszne. Kwestie z czasów II wojny światowej zostały zamknięte, ale sprawy, które miały miejsce znacznie wcześniej, mają być teraz nadal dyskutowane” – tłumaczył niemiecki polityk, który ma polskie korzenie.

Po pierwsze bezpieczeństwo

Przestrzegł on także przed podgrzewaniem starych konfliktów. „Wzajemne wyliczanie sobie cierpień nikomu nie służy. Nigdy nie dojdzie do ostatecznego zamknięcia tych spraw” – powiedział. „Ta dyskusja odwraca uwagę od tego, co faktycznie możemy wspólnie osiągnąć w przyszłości” – dodał.

Jednocześnie Ziemiak podkreślił, że stosunki polsko-niemieckie „rozwinęły się wspaniale”, a dziś ich ważnym aspektem powinna być współpraca w dziedzinie polityki bezpieczeństwa. „Wiemy, jaki wkład w bezpieczeństwo Niemiec wnosi Polska” – powiedział. „Musimy wspólnie inwestować w nasze bezpieczeństwo. Niemcy są gotowe wnieść swój wkład”.

(AFP/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W minioną niedzielę w najludniejszym niemieckim kraju związkowym, Nadrenii Północnej-Westfalii, odbyły się wybory samorządowe. Był to zarazem pierwszy test nastrojów społecznych dla rządzącej Niemcami koalicji chadeków i socjaldemokratów pod wodzą kanclerza Friedricha Merza. Choć jego partia CDU wygrała wyraźnie te wybory, komentatorzy wskazują na historycznie wysoki na zachodzie Niemiec wynik uznawanej w części za skrajnie prawicową partii Alternatywa dla Niemiec (AfD).

Dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” („FAZ”) pisze, że nawet jeśli niebieska fala (od partyjnej barwy AfD) nie przerodziła się w tsunami od Akwizgranu po Bielefeld, to wynik AfD nie może pozwolić premierowi landu spać spokojnie. Gazeta zauważa, że choć wynik AfD nie wystarczył do zajęcia drugiego miejsca, jak było w wyborach federalnych, to jednak partia ta potroiła w Nadrenii Północnej-Westfalii swój wynik w zaledwie pięć lat i „zastąpiła SPD jako partia robotnicza w Zagłębiu Ruhry”.

„FAZ” zwraca jednocześnie uwagę, że pomimo radości liderów AfD, wyniki te powinny dać partii też do myślenia. „Nie stała się ona największą siłą w żadnym powiecie ani mieście na prawach powiatu. W przeciwieństwie do szczebla ogólnoniemieckiego, skrajnie prawicowa partia nie zdołała tym razem zdobyć punktów u młodych wyborców do 24 roku życia, zdobywając zaledwie jedenaście procent głosów. Na szczęście AfD wciąż jest daleko od zwycięstwa na zachodzie” – podsumowuje dziennik.

Dla ekonomicznego dziennika „Handelsblatt” jasne z kolei jest, że AfD o umacnia swoją pozycję na zachodzie kraju. „Im bardziej radykalne jest ich podejście, tym większy sukces odnoszą. Partia żywi się gniewem, który głęboko tli się w społeczeństwie w obliczu zaniedbanych centrów miast, długo ignorowanych problemów integracyjnych i niszczejącej infrastruktury. Tam, gdzie ludzie czują, że mają coraz mniej środków do życia z powodu inflacji, podatków i opłat, gdzie wiara w lepszą przyszłość słabnie, a wizerunek Niemiec jako kraju prosperującego jest niszczony przez codzienne doświadczenia, demagogowie mają łatwe życie” – czytamy.

Regionalny dziennik „Augsburger Allgemeine” pisze, że choć chadecy chcieli w tych wyborach zmieść AfD, to stało się odwrotnie. „AfD nie zmniejszyła (głosów) o połowę, ale ugruntowała swoją pozycję. Erozję można powstrzymać tylko wtedy, gdy Berlin w końcu dotrzyma swoich obietnic politycznych” – uważa gazeta. Przyznaje, że będzie to prawdopodobnie trudne z koalicjantem – partią SPD, która w Nadrenii Północnej-Westfalii także uzyskała słabe wyniki i będzie teraz dążyć do wyostrzenia wizerunku. Zdaniem dziennika może to robić nie zwracając uwagi na życzenia koalicjanta, dotyczące np. reformy dochodu obywatelskiego.

Natomiast „Neue Osnabruecker Zeitung” zauważa, że AfD po raz pierwszy jest tak szeroko obecna na szczeblu gminnym w zachodniej części kraju. „Jednocześnie (polityczne) centrum jest zmuszone do ponownego przemyślenia swojej polityki, stylu, aspiracji i odpowiedniego zareagowania na niezadowolenie wielu obywateli. Nie wystarczy już bagatelizować AfD jako zjawiska protestu. Tam, gdzie partie centrowe zazwyczaj zarządzają sprawami technicznie, populiści na prawo – a także na lewo – od centrum udzielają emocjonalnych, prostych odpowiedzi, zyskując w ten sposób poparcie nowych grup wyborców. AfD ma zamiar tu zostać; powinno to być już zrozumiałe w całych Niemczech. Jeśli demokratyczne centrum chce się temu przeciwstawić, musi wykazać się zdolnością do działania, wolą wpływania na bieg wydarzeń i wiarygodnością” – apeluje dziennik.

Niemiecki bloger podróżniczy z RPA Kurt Caz określa „nowe Niemcy” jako wstyd i farsę. W swoim materiale wideo przedstawia frankfurcką dzielnicę dworcową jako przykład tego, co jego zdaniem stanowi nową niemiecką rzeczywistość – środowisko zdominowane przez przestępczość, obecność nielegalnych migrantów i narkotyki.

Nagrania przedstawiające narkomanów leżących na ulicy, domniemanych dilerów grożących przechodniom czy kobietę rzucającą butelką w połączeniu z ksenofobicznymi komentarzami zdobywają ogromną popularność w sieci. Mają ponad sześć milionów odsłon na YouTube i ponad dziesięć milionów na TikToku. Podobnych materiałów jest mnóstwo i wydają się trafiać w czuły punkt. Pytanie jednak brzmi: na ile rzeczywiście odzwierciedlają one sytuację w Niemczech?

Większe zagrożenie w mieście niż na wsi

Dzielnica dworcowa we Frankfurcie nad Menem od lat ma reputację miejsca zdominowanego przez prostytucję – podkreśla kryminolożka Susanne Karstedt w rozmowie z DW. To, jak dodaje, otworzyło drzwi dla przemocy i narkotyków. Podobne enklawy wysokiej przestępczości można znaleźć także w innych miastach. I podobnie jak w wielu krajach, również w Niemczech obowiązuje zasada, że w mieście jest mniej bezpiecznie niż na obszarach wiejskich.

W Bremie, Berlinie czy Frankfurcie policja odnotowuje szczególnie wiele przestępstw, między innymi dlatego, że nierówności społeczne są tam większe niż na obszarach wiejskich. Mimo to Niemcy można uznać za „bardzo bezpieczny kraj” – podkreśla Susanne Karstedt. Jak dodaje, podobnie jak w innych krajach Europy Zachodniej, poziom przestępczości spada tutaj od lat 80. i 90. Jednym z czynników tego spadku jest postęp technologiczny: dziś na przykład znacznie trudniej włamać się do samochodu niż dawniej.

Niemcy w porównaniu międzynarodowym

W ocenie Susanne Karstedt, kryminolożki z Hamburga związanej dziś z australijskim uniwersytetem Griffith University, kluczowym miernikiem do porównań międzynarodowych jest wskaźnik zabójstw. – Część badaczy uważa go za złoty standard – wyjaśnia – gdyż dostępne są obszerne dane m.in. ONZ, sięgające wielu dekad wstecz. To z kolei czyni z niego wiarygodny wskaźnik dla oceny najpoważniejszych form przemocy.

Według danych z 2024 roku Niemcy z wynikiem 0,91 zabójstw na 100 tys. mieszkańców zajmują 147. miejsce w światowych statystykach. Dla porównania, w krajach takich jak RPA czy Ekwador wskaźniki przekraczają 40, a w Stanach Zjednoczonych wynoszą 5,76.

Jeszcze dwie dekady temu sytuacja w Niemczech była mniej korzystna – wskaźnik sięgał 2,5. Choć długofalowy trend wskazuje na spadek poważnych przestępstw, to w ostatnich latach widoczny jest wzrost w niektórych kategoriach, zwłaszcza w przypadku przestępstw z użyciem przemocy.

Jak zauważa Susanne Karstedt, przemoc w największym stopniu dotyczy młodych mężczyzn – i to właśnie ta grupa jest istotna również w kontekście migracji. W wielu krajach Europy Zachodniej zwiększyła się liczba młodych mężczyzn, którzy przyjechali bez rodzin i funkcjonują poza tradycyjną kontrolą społeczną, nierzadko zmagając się z głębokimi traumami wojennymi. Zdaniem Karstedt wyzwaniem jest stworzenie skutecznych mechanizmów integracji, gdyż to one – a nie kraj pochodzenia – redukują przestępczość. Kluczowe czynniki to brak pracy i perspektyw życiowych. Analizy pokazują, że migranci ogólnie popełniają mniej przestępstw niż ludność rodzima.

Nie wszystko wychodzi na światło dzienne

Badanie Instytutu Ifo pokazuje, że oprócz płci i wieku szczególne znaczenie ma miejsce zamieszkania. Kryminolożka Gina Rosa Wollinger z Wyższej Szkoły Policyjnej w Kolonii wyjaśnia, że migranci częściej wybierają miasta niż obszary wiejskie. I właśnie miasta są bardziej związane z przestępczością. To oznacza, że nie samo pochodzenie migracyjne sprzyja wzrostowi przestępczości. Potwierdzają to również tzw. badania szarej strefy, oparte na ankietach, które pokazują znacznie pełniejszy obraz niż policyjne statystyki.

– Badania nad przestępczością młodzieży nie pozostawiają wątpliwości: przyczyny przemocy u Niemców i obcokrajowców są identyczne. Różnica tkwi w nasileniu czynników ryzyka – zauważa Gina Rosa Wollinger. W przypadku młodzieży migracyjnej częściej występują problemy z edukacją, doświadczenia przemocy w domu czy przyzwolenie na twarde, przemocowe wzorce męskości. To właśnie te elementy zwiększają podatność na zachowania przestępcze.

Dane o przestępczości w Niemczech zbiera przede wszystkim Federalny Urząd Kryminalny (BKA). Co roku publikuje on Policyjną Statystykę Kryminalną. Uwzględnia ona jednak tylko te przypadki, które zostały zgłoszone policji. Ogromna ich część, tzw. szara strefa wymyka się jednak stytystykom. Może to prowadzić do zaniżenia liczby niektórych przestępstw, jak np. przemocy domowej. Poza tym osoby postrzegane jako obce bywają częściej zgłaszane niż inni. Statystyka nie zawsze oddaje więc rzeczywisty obraz przestępczości.

Przemoc w najbliższym otoczeniu

Analiza przemocy seksualnej pokazuje, że jej sprawcami są zazwyczaj osoby z najbliższego otoczenia, a nie nieznajomi – zauważa Susanne Karstedt. Zwykle ma miejsce w bliskich relacjach – ze strony wujka, ojczyma, nauczyciela czy trenera. Choć w debacie publicznej utrwaliły się dramatyczne wydarzenia, jak sylwestrowa noc w Kolonii w 2015 roku, gdy atakowali obcy sprawcy, to zjawiska tego typu należą do rzadkości.

Kryminolożka opuściła Niemcy 25 lat temu, najpierw mieszkała w Anglii, a obecnie w Australii. Jak czuje się dziś, odwiedzając Hamburg, swoje rodzinne miasto? – Zawsze czułam się tu bezpiecznie – mówi. – Również w metrze. – Niemcy to kraj bezpieczny i przyjazny, choć – jak dodaje z uśmiechem – nie tak serdeczny jak Australia.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Duża część rozmowy dziennika „Bild" z Karolem Nawrockim dotyczy kwestii bezpieczeństwa i wtargnięcia rosyjskich dronów w przestrzeń powietrzną Polski. Prezydent RP przyznaje, że jest zadowolony z akcji unieszkodliwiania dronów, choć - jak zauważa dziennik - zestrzelone zostały tylko trzy lub cztery: „Nie zabiły one ani jednego polskiego żołnierza, ani jednego Polaka” – mówi Nawrocki.

Na pytanie co zrobiłyby Polska i NATO, gdyby Rosja zaatakowała setkami dronów jednocześnie, Nawrocki odpowiada, że zakłada, iż „nie będzie już takich ataków na terytorium NATO”. Dodaje jednak, że „musimy zrobić wszystko, żeby być przygotowanym do wojny. Bo tylko to da nam pokój”.

Niemcy i inni ośmielili Rosję

Jak pisze „Bild”, polski prezydent nie szczędzi ostrych słów, nawet pod adresem sojuszników. „Niektóre kraje zachodnie, w tym Niemcy, prowadziły interesy z Federacją Rosyjską, zachęcając ją w ten sposób finansowo i gospodarczo do ataku na Ukrainę” – czytamy.

Nawrocki popiera także apel Donalda Trumpa o rezygnację z kupna rosyjskiej ropy. „Wszystkie kraje, które pragną pokoju i wolności, powinny zaprzestać dotowania Federacji Rosyjskiej” – stwierdził Nawrocki. Prowadzenie interesów z Rosją tylko ośmieliłoby Moskwę: „A wtedy mogłoby się wydarzyć to, co stało się w Ukrainie” – dodaje polski prezydent.

Nawrocki z przekonaniem wyraża się o planach Donalda Trumpa dotyczących zakończenia wojny w Ukrainie. Jest pewny, że tylko prezydent USA i sankcje mogą wywrzeć presję na Władimira Putina, by zakończył wojnę i zachował integralność terytorialną Ukrainy. Prezydent RP dodaje, że Trump jest „jedynym przywódcą wolnego świata, który może prowadzić takie negocjacje”. Natomiast Europa powinna „wspierać go w tych staraniach”.

Konfliktowy potencjał wizyty

Dziennik zauważa, że wizyta inauguracyjna polskiego prezydenta ma w sobie potencjał konfliktu. Chodzi o zapowiedziany przez Nawrockiego powrót do kwestii żądania od Niemiec reparacji za zbrodnie popełnione podczas drugiej wojny światowej. Prezydent podkreśla, że inaczej niż niemiecki rząd „nie uważa tego za prawnie zamknięte”.

Nawrocki krytykuje również niemieckie kontrole graniczne. Jego zdaniem Niemcy „popełniły błędy w polityce migracyjnej”, których Polska uniknęła. Jest zdania, że teraz polscy przedsiębiorcy i mieszkańcy regionu przygranicznego muszą cierpieć z powodu kontroli granicznych.

Susze, powodzie i fale upałów dotknęły tego lata jedną czwartą regionów Unii Europejskiej.

Uniwersytet w Mannheim i Europejski Bank Centralny przeanalizowali dane pogodowe z okresu od czerwca do sierpnia 2025 roku. Analiza objęła 1160 regionów europejskich. Około stu z nich nawiedziły fale upałów, dwieście zostało dotkniętych suszą, a pięćdziesiąt zmagało się z powodziami.

Koszty ekstremalnych zjawisk pogodowych oceniono na 43 mld euro, ale te w pełni stają się widoczne dopiero po pewnym czasie. Do 2029 roku za straty spowodowane ekstremalną pogodą Europejczycy zapłacą 126 mld euro – wynika z analizy.

Gdy pogoda uderza w gospodarkę

Skutki ekstremalnych zjawisk pogodowych wykraczają poza bezpośrednie konsekwencje, zauważył autor badania, Sehrish Usman. Upały prowadzą do spadku produktywności, na przykład w budownictwie i hotelarstwie.

Susze uderzają przede wszystkim w rolnictwo, a powodzie – w infrastrukturę. Zakłócając lub przerywając łańcuchy dostaw, generują znaczne straty pośrednie.

Polska również dotknięta

Na gwałtowne zjawiska pogodowe szczególnie narażone jest południe Europy. Portugalia, Grecja, Włochy, a nawet południowa Francja zmagają się kaprysami klimatu częściej niż kraje północne. Najwyższe straty notuje Hiszpania – już teraz przekraczają one 12 mld euro, a do 2029 roku mogą sięgnąć nawet 35 mld.

Skandynawia, Niemcy i Polska odnotowują stosunkowo mniej szkód, chociaż również w tych regionach częstotliwość i intensywność ekstremalnych zdarzeń pogodowych systematycznie rośnie. W Polsce największe straty przynoszą powodzie. W tym roku pogoda będzie kosztować Polaków około 350 mln euro, ale do 2029 roku łączne koszty strat mogą przekroczyć miliard euro.

(AFP/ser)

Z udziałem szefów resortów gospodarek Niemiec i Polski – Katheriny Reiche i Andrzeja Domańskiego – otwarto w poniedziałek (15.09.2025) w Berlinie trzecie Polsko-Niemieckie Forum Gospodarcze.

Polski minister, który obok resortu gospodarki zarządza także resortem finansów, mówił, że do spotkania w niemieckiej stolicy dochodzi w przełomowym momencie, nie tylko dla relacji polsko-niemieckich, ale także dla całej Europy.

„Europie grozi marginalizacja“

Domański ostrzegał, że Europa zmaga się dziś z bezprecedensowymi wyzwaniami w zakresie konkurencyjności, handlu i bezpieczeństwa. – Świat, który znaliśmy i w którym jako Europejczyczy czuliśmy się bezpieczni, oparty na przejrzystych zasadach, na wspólnych wartościach, jest poddawany ogromnej próbie – mówił.

Zdaniem polskiego ministra Europie grozi marginalizacja, jeśli nie uda się wzmocnić europejskiej konkurencyjności i odbudować przemysłu, także ciężkiego. - Jeśli nie wzmocnimy autonomii w strategicznych sektorach, nie będziemy w stanie samodzielnie kształtować nowego porządku świata – mówił.

Niemiecka minister Katherina Reiche podkreślała, że w obliczu napiętej sytuacji globalnej i zagrożenia ze strony Rosji współpraca polsko-niemiecka jeszcze bardziej zyskuje na znaczeniu. Wspólnie oba kraje mogą bowiem wzmocnić swoje zdolności obronne.

– Oznaki są bardziej niż jednoznaczne, że Rosja nie poprzestanie na tych agresjach. To czasy zagrożeń hybrydowych i agresji militarnych. Bliska współpraca w zakresie bezpieczeństwa i obronności oraz inwestycji zbrojeniowych między Niemcami a Polską jest nie tylko ważna i sensowna, ale ważna dla przetrwania i niezbędna – mówiła.

Niemiecka gospodarka w recesji, polska rośnie

Niemiecka minister przyznawała, że gospodarka Niemiec zmaga się z problemami. – Żyjemy nie tylko w trudnych czasach z geopolitycznymi konfliktami i ekonomicznymi wyzwaniami. To także czasy, w których, musimy sobie powiedzieć, że Niemcy cierpią z powodu strukturalnej słabości rozwojowej.

Reiche dodawała, że Niemcy, jako kraj nastawiony na eksport, wciąż mają dobre fundamenty, ale w ostatnich latach zrobiono zbyt mało, aby te fundamenty wesprzeć i zapewnić trwały wzrost gospodarczy. Przedłużająca się faza recesji w Niemczech może zaś zaszkodzić całej Europie.

Niemiecka polityk mówiła, że po przełomie roku 1989 Polska z własnych sił przeprowadziła trudne, odważne i bolesne reformy, a według prognoz wzrost gospodarczy w Polsce wyniesie w tym roku 3,3 proc. Jak zaznaczała, Niemcy mogą się uczyć od Polski jak odważnie reformować kraj.

Trzecie forum

Celem Polsko-Niemieckiego Forum Gospodarczego jest promowanie dwustronnego dialogu między przedsiębiorstwami niemieckimi i polskimi, a tym samym nadanie nowego impulsu współpracy gospodarczej. Głównymi tematami są współpraca przemysłowa między Niemcami a Polską oraz współpraca gospodarcza między regionami niemieckimi i polskimi.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Otwierając tegoroczne forum szefowa Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej Helena Melnikov mówiła, że Polska to kraj przyszłości. Jak przekonywała, Niemcy moga uczyć się od Polski sprawnej modernizacji państwa, pozostając jednocześnie bardzo dobrze pasującym partnerem gospodarczym.

– Niemcy są perfekcyjnym partnerem dla Polski. Zwłaszcza jeśli chodzi o planowane inwestycje w polską infrastrukturę energetyczną i komunikacyjną. Albo o modernizację przemysłu. Możemy nie tylko dzielić się doświadczeniami, ale także wesprzeć konkretnie pojazdami, maszynami i dużym know-how – mówiła.

Melnikov dodawała, że nie powinno dziwić, że polsko-niemiecka wymiana handlowa ciągle bije nowe rekordy.

W 2024 r. dwustronna wymiana handlowa między Niemcami a Polską osiągnęła wartość prawie 172 mld euro. Także w pierwszych siedmiu miesiącach 2025 r. rozwijała się dynamicznie, wbrew ogólnej tendencji. Polska jest piątym najważniejszym partnerem handlowym Niemiec, plasując się tuż za Francją.

Niemiecki rząd broni rozmów z reżimem talibów w Afganistanie w sprawie możliwych deportacji z Niemiec do tego kraju. Kontakty te są niezbędne, aby deportacje do Afganistanu odbywały się „znacznie częściej” niż dotychczas – powiedział w poniedziałek (15.09.2025) w Berlinie rzecznik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Pierwsza rozmowa odbyła się na początku września w Dosze, stolicy Kataru. Kolejne rozmowy są w przygotowaniu. Rzecznik nie podał jednak szczegółów.

Podróże służbowe do Kabulu

Początkowo nie było jasne, czy kolejna runda rozmów odbędzie się w stolicy Afganistanu, Kabulu. Według doniesień medialnych niemieckie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych miało mieć to w planach. Jednak minister spraw zagranicznych Johann Wadephul powiedział w niedzielę wieczorem w telewizji ZDF, że uważa rozmowy w miejscu innym niż Doha za „zbędne”. Rzecznik MSZ przyznał zaś w poniedziałek, że pracownicy niemieckiego biura łącznikowego odbywają już sporadyczne podróże służbowe do Kabulu.

Według rzecznika Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, aktualnym problemem jest deportacja z Niemiec afgańskich przestępców i osób stwarzających potencjalne zagrożenie. Nie potrafił on jednak sprecyzować, jak liczna jest ta grupa – odpowiadają za to poszczególne kraje związkowe. Jednak liczba osób jest taka, że ​​„te rozmowy są oczywiście warte zachodu” – dodał rzecznik.

Zastępca rzecznika rządu Steffen Meyer podkreślił natomiast, że kontakty „w żaden sposób” nie są związane z uznaniem talibów za prawowity rząd Afganistanu. Jest to „wyłącznie wymiana na poziomie technicznym” mająca na celu ułatwienie deportacji. Rozmowy na „poziomie technicznym” odnoszą się do dyskusji poniżej politycznego szczebla ministerstw, wyjaśnił rzecznik Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Naruszenie tabu

Organizacja ochrony uchodźców Pro Asyl postrzega te rozmowy jako naruszenie tabu. Zdaniem Wiebke Judith, ekspertki z zakresu prawa tej organizacji, minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt podważa międzynarodowe potępienie talibów swoją „obsesją na punkcie deportacji”.

Sytuacja w Afganistanie jest ogólnie „katastrofalna”, powiedziała Judith, powołując się między innymi na ucisk ludności i kryzys humanitarny, „który właśnie zaostrzył się po tragicznym trzęsieniu ziemi”.

Pierwsze deportacje już się odbyły

Organizacje praw człowieka zasadniczo sprzeciwiają się deportacjom do Afganistanu ze względu na rządy panujących tam radykalnych islamskich talibów. Niemcy początkowo zawiesiły deportacje w 2021 roku po ponownym dojściu do władzy talibów. Wcześniej deportowano tylko przestępców i osoby stanowiące potencjalne zagrożenie. W 2024 roku, za rządów koalicji rządowej Olafa Scholza po raz pierwszy doszło do deportacji do Afganistanu. W lipcu br. odbył się kolejny lot deportacyjny z 81 mężczyznami na pokładzie.

(EPD/stef)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Przed wtorkową wizytą inauguracyjną Karola Nawrockiego w Berlinie niemiecki rząd podkreślił wagę relacji ze wschodnim sąsiadem. – Stosunki niemiecko-polskie są prawdziwie centralnym filarem naszej całej polityki zagranicznej – powiedział w poniedziałek, 15 września, w Berlinie zastępca rzecznika rządu Steffen Meyer. Bezpośrednia wymiana zdań z Nawrockim jest dla niemieckiego rządu niezwykle ważna – podkreślił rzecznik.

Wspólne interesy bezpieczeństwa

Według Meyera niezwykle ważne jest, aby oba sąsiednie kraje ściśle współpracowały w kwestiach polityki bezpieczeństwa. Rzecznik dodał, że Rosja stanowi największe zagrożenie dla obu krajów. Bezpieczeństwo Polski jest również bezpieczeństwem Niemiec. – Każde wzmocnienie bezpieczeństwa Polski jest zatem również wzmocnieniem bezpieczeństwa Niemiec – powiedział rzecznik niemieckiego rządu.

Meyer podkreślił w poniedziałek, że Polska i Niemcy współpracują bardzo blisko ze sobą na różnych płaszczyznach. – Szczególnie po absolutnie niedopuszczalnym naruszeniu polskiej przestrzeni powietrznej przez drony wypowiedzieliśmy się jasno. Wyraziliśmy nie tylko nasze współczucie, ale wyciągnęliśmy też konkretne konsekwencje, na przykład, jeśli chodzi o air policing (patrolowanie przestrzeni powietrznej – red.) – stwierdził rzecznik.

We wtorek rano 16 września prezydent Polski zostanie powitany z honorami wojskowymi przez prezydenta Niemiec Franka-Waltera Steinmeiera przed Pałacem Bellevue. Po tym nastąpi rozmowa obu głów państwa. Następnie Nawrocki zostanie przyjęty przez kanclerza Friedricha Merza.

Ani po spotkaniu ze Steinmeierem ani po spotkaniu z Merzem nie zaplanowano żadnej konferencji prasowej.

Kwestia reparacji

Karol Nawrocki zamierza podczas rozmowy z prezydentem Niemiec poruszyć kwestię żądania od Niemiec reparacji za ogromne szkody wyrządzone podczas II wojny światowej.

Niemcy odrzucają żądania reparacji. Z perspektywy rządu niemieckiego kwestia reparacji została ostatecznie zamknięta. Steinmeier również wielokrotnie powtarzał to stanowisko. Powołany z inicjatywy Prawa i Sprawiedliwości zespół parlamentarny oszacował trzy lata temu kwotę reparacji na 1,3 biliona euro.

(DPA/stef, gwo)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Ubezpieczeni w kasie chorych AOK zgłosili w ubiegłym roku około 16 600 domniemanych błędów w leczeniu i opiece. – Wiemy z doradztwa, że wielu ubezpieczonych nadal ma duże problemy z egzekwowaniem swoich praw – skomentowała w poniedziałek dane ubezpieczyciela członkini zarządu AOK, Carola Reimann. Powodem publikacji jest Światowy Dzień Bezpieczeństwa Pacjenta w nadchodzącą środę (17.09.2025).

Zgłoszenia dotyczyły głównie zabiegów ortopedycznych i chirurgii urazowej. Z 5 335 spraw poddanych wnikliwej analizie, w ponad jednej czwartej (28,6 proc.) przypadków zweryfikowanych w 2024 roku potwierdzono wystąpienie błędu w leczeniu lub świadczeniach opiekuńczych. Jest to wynik porównywalny z rokiem poprzednim. Ekspertyzy przeprowadzono w przeważającej mierze przy współpracy Medycznej Służby Kas.

W swoim stanowisku AOK domaga się ułatwień dla pacjentów w udowadnianiu błędów medycznych – Jeśli prawdopodobieństwo związku między błędem a szkodą przekracza 50 procent, powinno to wystarczyć jako dowód – wskazuje Reimann. Obecnie pacjenci muszą wykazać, że szkoda powstała w całości w wyniku błędu.

Dostęp pacjentów do akt

Przed dochodzeniem roszczeń należy najpierw wykazać istnienie szkody i błędu. W związku z tym AOK postuluje pełny dostęp pacjentów do akt, włącznie z metadanymi dotyczącymi elektronicznej dokumentacji medycznej. Zdaniem Reimann obowiązująca od 2013 roku ustawa o prawach pacjenta wymaga pilnej aktualizacji. Dotyczy to także kwestii praw własności w przypadku wadliwych produktów medycznych, takich jak protezy. Należą one do pacjentów i powinny być odpowiednio przechowywane jako potencjalne dowody w sprawie.

AOK podkreśla, że następstwa błędnych zabiegów i wadliwych wyrobów medycznych, takie jak kolejne operacje i pobyty w szpitalu, generują wysokie koszty dla systemu opłacanego ze składek. Kasy chorych przejmują roszczenia odszkodowawcze i dochodzą ich zwrotu od placówek medycznych.

W 2024 roku łączna kwota zwrotu kosztów wypłaconego odszkodowania, wypłacona przez jedenaście kas AOK wyniosła 49,73 mln euro. To poziom podobny do poziomu roku poprzedniego. Uzyskane środki są przekazywane z powrotem do zasobów AOK.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

DW: W poniedziałek do Berlina przyjeżdża z pierwszą wizytą nowy prezydent Karol Nawrocki. Dla Niemców to ważne wydarzenie. Czeka się na nie z napięciem, czy jak na zwykłe spotkanie kurtuazyjne?

Dr. Kai Olaf Lang*: Ta wizyta będzie uważnie śledzona przez kręgi polityczne i w mediach. Niemcy odnotowali, kto wygrał ostatnie wybory prezydenckie w Polsce, jak i to, że Karol Nawrocki jest prezydentem, który chce mocno forsować polskie interesy i ma inne podejście w polityce zagranicznej, niż obóz rządzący. Niemcy są świadomi tego, że do Berlina przyjedzie asertywny i pewny siebie prezydent, również dlatego, że ma już za sobą wizytę w Stanach Zjednoczonych i spotkanie z Donaldem Trumpem.

Asertywny? Czy to oznacza, że pozostali politycy polscy tacy nie są? W Polsce sporo polityków prawej strony twierdzi, że premier Tusk i rząd są za mało asertywni – czy wręcz, że są podporządkowani Berlinowi. Że gdyby wybory prezydenckie wygrał kontrkandydat Karola Nawrockiego, to polityka wobec Niemiec byłaby zupełnie inna.

To kompletne nieporozumienie, by określać stanowisko polskiego rządu jako uległe czy naiwne wobec Berlina. Tam też jest wola do przeforsowania polskich interesów w Europie, również wobec Niemiec, tylko droga i sposób jest inny. Ale popatrzmy na konkrety w polityce europejskiej: polski rząd nie jest, delikatnie mówiąc, fanem paktu migracyjnego, na którym zależy m.in. Niemcom. Również choćby polityka klimatyczna – tu, co prawda, i Niemcy się przeorientowały, ale nadal główne cele wspierają. A Polska te cele odbiera inaczej. Różnice stanowisk za chwile będą też widoczne w związku z budżetem unijnym. Przecież niedługo zaczną się negocjacje o wieloletnich ramach finansowych Unii Europejskiej. I tu możemy też być pewni, że rząd w Warszawie będzie się mocno bić o swoje. To dotyczy też relacji dwustronnych – przecież Niemcy są głównym płatnikiem netto do budżetu UE. Więc w praktyce polityka Warszawy jest w wielu kwestiach raczej w kontrze do Berlina, a nie jest poparciem dla wizji niemieckiej.

Przed polskimi wyborami prezydenckimi w Niemczech wychodzono tylko z założenia, że gdyby wygrał Trzaskowski, rząd mógłby działać bardziej pragmatycznie. Teraz musi jeszcze bardziej dbać o to, żeby obalać ten image, który mu chce narzucać obóz narodowo-konserwatywny, że jest miękki albo służalczy. Musi i chce pokazać, że tak nie jest, co może utrudniać komunikację i współdziałanie. Ale w sprawach praktycznych i tak mielibyśmy ciągłość.

Mamy też ciągłość w innych sprawach. 1 września na Westerplatte prezydent Nawrocki powrócił do tematu reparacji i tę wypowiedź niemieckie media zauważyły. W zeszłym tygodniu jego kancelaria zapowiedziała, że będzie to też temat, który polski prezydent podejmie z rozmowie z niemieckim odpowiednikiem.

Ale o tym już od lat była mowa i nie jest to na pewno żadnym zaskoczeniem dla niemieckich polityków. Niemcy zdają sobie sprawę, że reparacje to temat, który jest ważny nie tylko w relacjach dwustronnych, ale przede wszystkim w polityce wewnętrznej w Polsce, więc obecny będzie zawsze. PiS traktuje to jako elementarny aspekt swojej polityki wobec Niemiec. I poza tym, widzi w tym temat mobilizujący i taki, który ma zepchnąć obóz rządzący do defensywy.

Karol Nawrocki, dla którego historia i polityka historyczna gra bardzo ważną rolę w programie politycznym, musi poruszyć tematy dotyczące przeszłości w stosunkach polsko-niemieckich. Wobec tego reparacje chyba będą ważnym tematem tej wizyty, a także jeśli chodzi o spojrzenie prezydenta Polski na Niemcy. Z niemieckiego punktu widzenia chodzi o to, w jaki sposób będzie mówił o tych sprawach – bardzo pryncypialnie, czy bardziej stonowanie. I przede wszystkim: czy będzie to temat dominujący, czy jeden z tematów. Czy na przykład będzie mówił również o obszarach, w których Niemcy i Polska mogą współdziałać, jak na przykład polityka bezpieczeństwa, wspieranie Ukrainy i jak mogą współpracować.

No właśnie. Między zapowiedzią kancelarii i jutrzejszą wizytą zdarzyło się dużo. Rosyjskie drony naruszyły przestrzeń powietrzną Polski. Europa, w tym Niemcy, zareagowały stanowczo. A jednocześnie okazało się, że obrona nie zadziałała, jak powinna. Czy to wydarzenie nie zmieni trochę punktu ciężkości wizyty prezydenta Nawrockiego, wobec wcześniejszych zapowiedzi?

Od początku zakładałem, że będzie wielotematyczna. Bezpieczeństwo i obronność w obecnej sytuacji generalnie stoją w centrum polityki, zarówno wewnętrznej jak i międzynarodowej. Po zeszłotygodniowym incydencie naruszenia przestrzeni powietrznej Polski, stało się to jeszcze bardziej aktualne. Bezpieczeństwo i wyhamowanie apetytów imperialnych Rosji, to kwestia egzystencjalna dla Europy, ale i dla Polski, i Niemiec. I jest to wspólne wyzwanie, które powinno Polskę i Niemcy zbliżać. Może ta prowokacja i obecnie odbywające się ćwiczenia Zapad mogą stać się impulsem dla bliższej współpracy polsko-niemieckiej. Właściwie już obserwujemy że również Niemcy wyraziły swoje zaangażowanie na rzecz Polski w wyniku ostatnich zdarzeń.

Deklaracje wsparcia, ale też kroki ku wzmocnieniu obrony przeciwlotniczej na flance wschodniej, w kierunku przeciwdziałania atakom hybrydowym, zwiększona obecność NATO w Polsce i na wschodniej flance np. w ramach nowej misji Eastern Sentry ( w tłumaczeniu: Wschodnia Straż – nowa inicjatywa NATO, która ma zabezpieczyć Polskę i całą wschodnią flankę Sojuszu przez zagrożeniami ze strony Rosji i Białorusi – red.) to tematy, które mogą zbliżyć Polskę i Niemcy. W czasie zagrożenia trzeba mówić wspólnym językiem. Byliśmy świadkami tego, że mimo wszystkich sporów wewnętrznych między ośrodkami władzy w Polsce, w środę wszyscy mówili jednym głosem, pokazując, że w obliczu konkretnych zagrożeń, działają wspólnie. I Niemcy, i Polska powinny teraz przede wszystkim podkreślać to, co je łączy. To też ważny sygnał na zewnątrz – do partnerów, ale przede wszystkim w kierunku Rosji.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Patrząc na obecną sytuację w Europie i na świecie i biorąc pod uwagę, że prezydent Nawrocki będzie chciał odegrać rolę w polityce międzynarodowej i europejskiej, na pewno będzie też chciał mocno określić stanowisko i oczekiwania Polski zwłaszcza w dziedzinie bezpieczeństwa. Więc jest co najmniej szansa na to, że właśnie to będzie taka wizyta, która może położyć grunt pod trzeźwy dialog o tematach ważnych dla Polski, dla Niemiec i dla Europy. Przy tym trzeba być realistycznym. Jedno krótkie spotkanie ma ograniczony efekt. I niewątpliwie obóz narodowo-konserwatywny nie zmieni podejścia wobec Niemiec z dnia na dzień. Ale gdyby prezydent Nawrocki wyjechał z Berlina z przekonaniem, że mimo wszystko z Berlinem można rozmawiać trzeźwo i rozsądnie o sprawach obronnych, to już byłby to jakiś wynik.

Może przemawiać za tym fakt, że prezydent Nawrocki bezpośrednio z Berlina udaje się do Paryża, następnego silnego aktora europejskiego, sojusznika w Trójkącie Weimarskim, czy grupie E-5.

Dokładnie. Widać, że harmonogram podróży prezydenta wskazuje na to, że bardzo dba o silne więzi transatlantyckie, o specjalny stosunek ze Stanami Zjednoczonymi i z prezydentem Trumpem, ale i wzmacnia swoje kontakty w Europie. Choćby z krajami bałtyckimi i nordyckimi, które uważa chyba pod wieloma względami za podobnie myślące, ale też z kluczowymi aktorami w Europie, a mianowicie z Niemcami i z Francją. To nie jest więc wizyta bilateralna stricto sensu, tylko jest częścią szerszej serii. Prezydent Nawrocki i jego otoczenie z góry byli ostrożni i nie chcieli kłaść akcentu w ramach tej podroży szczególnie na Berlin, ale również eksponowali znaczenia Paryża.

W tej chwili wszyscy w Polsce też zastanawiają, co będzie i jak prezydent Nawrocki będzie rozmawiał z Niemcami i jak wpłynie to na dalsze relacje. Jak wyglądają w tej chwili stosunki polsko-niemieckie?

Gdybym miał określić stosunki polsko-niemieckie jednym słowem, to bym powiedział, że to jest taka nowa trzeźwość. W Niemczech po ostatnich wyborach parlamentarnych były duże nadzieje, że dojdzie do nowego otwarcia. Oczywiście poniekąd stosunki się poprawiły. Infrastruktura komunikacji została odnowiona, doszło do konsultacji międzyrządowych, odbyło się Forum Polsko-Niemieckie. Natomiast nie doszło do fazy rozkwitu i strategicznej koordynacji. Przede wszystkim pozostała pewna nieufność i przede wszystkim trudne tematy.

Trudne tematy, czyli jakie konkretnie?

Pomijając, nazwijmy to, spory o pamięć i zadośćuczynienie, to niewątpliwie migracja, niektóre aspekty polityki bezpieczeństwa, polityka klimatyczna i energetyczna. Trudne tematy oczywiście nie zależą zupełnie od barw rządów obu krajach, ale raczej od interesów państwa. Ale nie tylko dlatego istnieją takie stałe kontrowersje w stosunkach polsko-niemieckich. Największym wyzwaniem nie są te tzw. tematy trudne, ale poczucie braku zaufania, zrozumienia i lojalności – i to działa w obu kierunkach. W stosunkach polsko-niemieckich nie powstało swoiste poczucie obowiązku współpracy mimo rozbieżności, takie które istnieje w stosunkach niemiecko-francuskich. Między Francją a Niemcami też często sytuacja nie jest idealna, ale ostatecznie wygrywa przekonanie, że szczególnie w sprawach europejskich trzeba się dogadać.

Co to oznacza dla przyszłości stosunków polsko-niemieckich?

Niemcy oczywiście chcą i muszą współpracować z każdym rządem i każdym prezydentem w Polsce. Tym bardziej teraz, kiedy za naszą granicą wschodnią toczy się wojna, są niepewności w relacjach transatlantyckich i też ze względu na to, że inni partnerzy Niemiec, jak Francja, poniekąd są niestabilni. Dlatego właśnie Polska, jako największy kraj na flance wschodniej, jako kraj, która mocno inwestuje we własne, ale i regionalne bezpieczeństwo, jest nieodzownym partnerem Niemiec. Ale oczywiście, to, czy z sąsiedztwa powstanie partnerstwo, zależy zawsze od obu stron.

*Dr. Kai Olaf Lang jest politologiem, członkiem grupy badawczej ds. europejskich w Stiftung Wissenschaft und Politik w Berlinie (Fundacja Nauka i Polityka). Zajmuje się państwami bałtyckimi, Europą Środkową i Wschodnią oraz polityką Unii Europejskiej

W obliczu przypadków naruszenia przestrzeni powietrznej przez rosyjskie bezzałogowce, planiści wojskowi NATO analizują doraźne opcje wzmocnienia systemu obrony powietrznej na wschodniej flance. Według informacji agencji DPA rozważane jest również szybkie wdrożenie dodatkowych rozwiązań opartych na doświadczeniach Ukrainy.

Naczelny dowódca sił sojuszniczych w Europie (Saceur) Alexus Grynkewich oraz sekretarz generalny NATO Mark Rutte ogłosili w piątek, 12 września, podczas konferencji prasowej rozpoczęcie operacji Eastern Sentry (Wschodnia Straż). Jej celem jest uruchomienie dodatkowych zdolności w zakresie nadzoru i obrony przeciwlotniczej.

W miniony weekend odnotowano kolejne incydenty. Po zestrzeleniu rosyjskich dronów doszło do poderwania myśliwców w Polsce i Rumunii, a systemy obrony powietrznej postawiono w stan najwyższej gotowości. Obecnie rozważane są różne warianty odpowiedzi, w tym adaptacja ukraińskich doświadczeń z rozwiązaniem „Sky Fortress”.

W reakcji na rosnącą liczbę rosyjskich dronów uderzeniowych Ukraina wprowadziła system „Sky Fortress” (Podniebna Twierdza). Tanio produkowane, małe i wolno latające bezzałogowce są wykrywane przez sieć tysięcy mikrofonów i identyfikowane po dźwięku, co umożliwia ich zestrzelenie.

W operacjach ukraińskich wykorzystywane są także mobilne patrole przewożone na platformach ładunkowych, które prowadzą ostrzał z karabinów maszynowych i armat automatycznych wyposażonych w urządzenia noktowizyjne, pozwalające prowadzić ogień także nocą.

NATO testowało system już w 2024 roku — a w magazynach w Estonii wciąż czekają urządzenia testowe. Nie wyklucza się też dołożenia kolejnych czujników, by z wyprzedzeniem i z większą dokładnością wykrywać nadlatujące drony.

Start-upy stawiają na drony do zwalczania dronów

W kilku europejskich państwach młode przedsiębiorstwa opracowały drony przechwytujące. Systemy cywilne, zorientowane na minimalizację ryzyka, używają sieci do zatrzymywania wrogich bezzałogowców. Technicznie możliwe są również systemy uzbrojenia, które neutralizują atakujące pociski za pomocą zakłócaczy lub niszczą je w powietrzu. Szwedzki start-up Nordic Air Defence przedstawił drona przechwytującego Krueger100, wspomaganego sztuczną inteligencją i wyposażonego w system wykrywania w podczerwieni, zdolnego do zbliżania się do celu z prędkością przekraczającą 270 km/h.

NATO zastanawia się nad źródłami finansowania szybkich zakupów nowych technologii wojskowych. Sojusz ma w tym celu specjalny mechanizm finansowania (crisis urgent requirement), umożliwiający natychmiastowe pozyskanie nowego sprzętu.

Nowa generacja dronów wymusza także zmiany w Bundeswehrze. Przywracane są wojska przeciwlotnicze, zlikwidowane już dawno, a pierwsze 18 systemów Skyranger, które zamówiono, ma chronić przed nisko latającymi zagrożeniami.

Mobilny system obrony przeciwlotniczej, montowany na pojazdach, pozwala zwalczać drony za pomocą 30-milimetrowego dział rewolwerowego z wnętrza kabiny. Dostępne są również modułowe wersje systemu. Dostawy mają trwać do 2028 roku, a Bundeswehra dysponuje modelem testowym. SPD wzywa do rozszerzenia zamówienia już teraz.

Co dalej?

Fakt, że państwa NATO muszą zwalczać rosyjskie drony-kamikadze za pomocą drogich systemów – myśliwców i pocisków kierowanych – pokazuje, że sojusz nie jest optymalnie przygotowany na tego rodzaju zagrożenia. Zwłaszcza kosztowne pociski kierowane są towarem deficytowym i należy unikać ich nadmiernego zużycia.

Dalsze przygotowania NATO do obrony przed rosyjskimi dronami i całymi ich rojami prowadzone są w centralnym dowództwie lotniczym (Aircom) w Ramstein w Nadrenii-Palatynacie.

Polityk CDU i partyjny ekspert od polityki zagranicznej Norbert Röttgen zaapelował o opracowanie programu zakupów dronów obronnych. W rozmowie z „Rheinische Post” stwierdził, że Niemcy są w tej dziedzinie „praktycznie nieprzygotowane”. Röttgen wezwał rząd do natychmiastowego wdrożenia odpowiedniego programu.

Z kolei prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski podkreślił strategiczne znaczenie dronów w systemach obronnych i zaproponował NATO współpracę. Ukraina jest gotowa udostępnić swoje doświadczenia operacyjne w tym zakresie.

– Jesteśmy gotowi szkolić naszych sojuszników zakresie tej obrony – powiedział Zełenski. – Każdy widzi, że Rosja szuka sposobów na rozszerzenie działań wojennych w Polsce i państwach bałtyckich, poddaje próbie także Rumunię – dodał. Mimo że NATO dysponuje skuteczną bronią obronną, Ukraina opracowała rozwiązania znacząco tańsze i możliwe do wykorzystania na większą skalę.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Był to pierwszy ważny test dla rządzącej od maja niemieckiej koalicji chadeków i socjaldemokratów (CDU/CSU i SPD) pod kierunkiem kanclerza Friedricha Merza. Niedzielne (14.09) wybory komunalne w najludniejszym kraju związkowym Niemiec, Nadrenii Północnej-Westfalii, wygrała chadecka CDU, zdobywając 33,3 proc. głosów, nieznacznie mniej niż w 2020 roku (34,3 proc.) – podała komisja wyborcza w regionie. Z kolei SPD uzyskała 22,1 proc. (w 2020 r. 24 proc.). Oba największe ugrupowania odnotowały najgorszy historii wynik w Nadrenii Północnej-Westfalii.

O sukcesie może mówić izolowana przez pozostałe partie prawicowo-populistyczna Alternatywa dla Niemiec (AfD), która uzyskała az trzy razy większe poprawcie niż w poprzednich wyborach: 14,5 proc. głosów i uplasowała się na trzeciej pozycji. – Ten wynik musi dać nam do myślenia i nie pozwala nam spać spokojnie. Nawet mojej partii, która tak wyraźnie wygrała te wybory – przyznał premier Nadrenii Północnej-Westfalii Hendrik Wüst z CDU.

Zieloni, którzy jeszcze pięć lat temu odnotowali aż 20-procentowy wynik, teraz ponieśli dotkliwe straty, uzyskując 13,5 proc. Lewica (Die Linke) zdobyła w niedzielę 5,6 proc., a liberalna FDP – 3,7 proc.

„Zapora ogniowa” przeciw AfD

To jeszcze nie koniec zmagań o władzę w samorządach zachodnioniemieckiego landu. 28 września w prawie wszystkich dużych gminach regionu odbędzie się druga tura wyborów na burmistrza. W niektórych do drugiej tury weszli kandydaci AfD – w tym w trzech dużych miastach Zagłębia Ruhry: Duisburgu, Gelsenkirchen i Hagen. W dwóch pierwszych politycy AfD zmierzą się z kandydatami SPD, zaś w Hagen – z politykiem CDU.

Zarówno socjaldemokraci i chadecy zapowiadają, że także na szczeblu komunalnym tzw. zapora ogniowa przeciwko populistycznej prawicy zostanie utrzymana. Oznacza to wykluczenie współpracy z AfD. „Oczywiście obowiązuje tak zwana zapora ogniowa, chociaż nie uważam tego słowa za szczególnie trafne” – powiedział w radiu Deutschlandfunk sekretarz generalny CDU w landzie Paul Ziemiak. To odpowiedź na apel szefa AfD w Nadrenii Północnej-Westfalii Martina Vincentza o współpracę z jego partią w radach gmin i powiatów.

Ziemiak potwierdził, że w drugiej turze wyborów na burmistrza zagłosuje przeciwko kandydatom AfD. „Dla nas, jako demokratów, jest jasne: gdy idziemy do drugiej tury tych wyborów, to jako demokraci wspieramy się wzajemnie” – wyjaśnił. I dodał, że może obiecać taka postawę i oczekuje tego również od innych. Wcześniej chadecki premier landu Hendrik Wüst i współprzewodnicząca SPD w regionie Sarah Philipp oświadczyli, że w drugiej turze wyborów 28 września poprą odpowiednich kontrkandydatów przeciwko AfD.

„Referendum w sprawie kierunku kraju”

Tymczasem szef AfD w Nadrenii Północnej-Westfalii oświadczył w niedzielę wieczorem: „Pierwsze wyniki głosowania pokazują wyraźnie: Nadrenia Północna-Westfalia chce mniej ‚kontynuacji dotychczasowej polityki', a więcej AfD – znacznie więcej!”. Jego zdaniem wybory samorządowe to coś więcej niż tylko głosowanie na burmistrzów, radnych miejskich i powiatowych. To „referendum w sprawie kierunku, w jakim zmierza nasz kraj” – powiedział.

SPD na równi pochyłej

Rozczarowani wynikami swojej partii byli liderzy SPD Bärbel Bas i Lars Klingbeil. – To prawda, że nie udało nam się zatrzymać tendencji spadkowej – powiedziała Bas w rozmowie ze stacją WDR. Niemniej jednak, jak dodała, wyniki nie są katastrofą, jaką wcześniej przepowiadano jej partii. – Musimy oczywiście zadać sobie pytanie, jak wyjść z tej trudnej sytuacji – powiedziała Bas.

Z kolei szef klubu parlamentarnego chadeków w Bundestagu Jens Spahn uznał, że zwycięstwo CDU w wyborach samorządowych w Nadrenii Północnej-Westfalii doda koalicji rządzącej w Berlinie wiatru w żagle i będzie zachętą do spokojnej, pragmatycznej pracy. Ostrzegł też jednak, że „wzmocnienie skrajnej prawicy musi być dla nas wszystkich sygnałem alarmowym: migracja z powodu biedy, nadużycia socjalne i zbyt często nieudana integracja nie mogą być tabu”.

(RTR, DPA/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Należy pomyśleć o wprowadzeniu strefy zakazu lotów nad Ukrainą – powiedział minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski w rozmowie z niemieckim dziennikiem „Frankfurter Allgemeine Zeitung“.

W wywiadzie, opublikowanym w poniedziałkowym (15.09.25) wydaniu gazety, Sikorski przypomina, że o tej sprawie dyskutowano już przed rokiem, jeszcze za czasów prezydentury Joe Bidena w USA.

„Od strony technicznej NATO i UE byłyby w stanie to zrobić, ale nie jest to decyzja, którą Polska może podjąć samodzielnie, a jedynie wspólnie z sojusznikami. Ochrona naszej ludności – na przykład przed spadającymi odłamkami – byłaby oczywiście większa, gdybyśmy mogli zwalczać drony i inne obiekty latające poza naszym terytorium“ - powiedział gazecie.

Strefa zakazu lotów oznacza, że nad danym terytorium zabroniony jest ruch jakichkolwiek obiektów powietrznych, a odpowiednie siły pilnują, aby zakaz był przestrzegany.

„Drony w Polsce to nie przypadek”

Polski minister powtórzył, że nie wierzy, iż ubiegłotygodniowe naruszenie polskiej przestrzeni powietrznej przez 19 dronów mogło być przypadkiem. Dopytywany o medialne doniesienia, że celem niektórych dronów było lotnisko w Rzeszowie – będące kluczowym węzłem logistycznym dla zachodniej pomocy dla Ukrainy – odpowiedział, że to tylko pogłoski.

Radosław Sikorski dodał, że Polska i inne kraje powinny uczyć się od Ukraińców, jak zwalczać ataki dronowe. „W tej kwestii to nie my szkolimy Ukraińców, ale oni szkolą nas. Dzisiaj możemy czerpać korzyści z doświadczeń Ukraińców”. Jego zdaniem korzystna byłaby współpraca krajów zachodnich z ukraińskimi wytwórcami dronów, dronów obronnych i rakiet.

Ryzyko na Bałtyku

Szef polskiej dyplomacji opowiedział się także za utworzeniem morskiej strefy kontroli na Bałtyku, aby ograniczyć transport rosyjskiej ropy naftowej za pomocą starych tankowców, które często nie spełniają norm bezpieczeństwa i nie są odpowiednio ubezpieczone.

„Gdyby choćby jeden z tych rosyjskich statków, z których dwa już zatonęły na Morzu Azowskim, zatonął na Morzu Bałtyckim, mielibyśmy do czynienia z katastrofą ekologiczną na niespotykaną dotąd skalę” – ostrzegł.

Zdaniem Sikorskiego istnieją odpowiednie przepisy, które umożliwiałyby kontrolowanie tych statków na Bałtyku. „Dania ma prawo sprawdzać stan techniczny statków i czy mają wystarczające ubezpieczenie. Powinniśmy to wykorzystać” – ocenił..

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Przed wtorkową (16.09) wizytą prezydenta Karola Nawrockiego w Niemczech Berlin potwierdza, że kwestię reparacji za straty Polski podczas II wojny światowej uważa za zamknietą z prawnego punktu widzenia. Zamiast tego podkreśla odpowiedzialność za bezpieczeństwo Polski. „Kwestia reparacji została prawnie zamknięta” – powiedział sieci redakcji Redaktionsnetzwerk Deutschland (RND) Knut Abraham, poseł CDU do Bundestagu i koordynator MSZ Niemiec ds. współpracy z Polską. Niemniej jednak – jak dodał – potrzebne jest „nowoczesne przełożenie zobowiązania Niemiec: w przeciwieństwie do tamtych czasów, kiedy Polska była ofiarą, obecnie Niemcy i Polska wspierają się nawzajem”.

„Musimy to również potwierdzić militarnie i finansowo” – ocenił Abraham. Jego zdaniem „w ten sposób można by połączyć aktualną kwestię bezpieczeństwa z historycznym zobowiązaniem”.

„Przesłaniem dla polskiego prezydenta powinno być to, że każde wzmocnienie bezpieczeństwa Polski oznacza wzmocnienie bezpieczeństwa Niemiec, niezależnie od tego, czy chodzi o pomoc finansową, systemy uzbrojenia czy jednostki Bundeswehry” – sprecyzował.

Pamięć o krzywdzie Polski

Abraham zaapelował w rozmowie z RND o wzniesienie pomnika poświęconego polskim ofiarom wojny i okupacji w miejscu dawnej opery Krolla w Berlinie. To właśnie tam w 1939 roku Hitler ogłosił napaść na Polskę. Niedawno ustawiono tam głaz jako tymczasowy pomnik. „Nie można lekceważyć symboliki przyznania Polsce tak prominentnego miejsca w Berlinie dla upamiętnienia bezprecedensowych zbrodni popełnionych podczas II wojny światowej” – powiedział Abraham w rozmowie z RND.

Z kolei w rozmowie z DW Abraham zapowiedział przyspieszenie prac nad powstaniem Domu Polsko-Niemieckiego w Berlinie, który ma nie tylko upamiętnić polskie ofiary wojny i okupacji, ale i ukazywać historię sąsiedztwa obu krajów oraz wspierać dialog.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

We wtorek prezydent Nawrocki ma rozmawiać z prezydentem RFN Frankiem-Walterem Steinmeierem oraz kanclerzem Friedrichem Merzem. Zarówno prezydent, jak i jego rzecznik Rafał Leśkiewicz zapowiedzieli, że jednym z tematów będzie kwestia reparacji. – Aby móc budować oparte o fundamenty prawdy i dobrych relacji partnerstwo z naszym zachodnim sąsiadem, musimy w końcu załatwić kwestię reparacji od państwa niemieckiego, których jako prezydent Polski dla dobra wspólnego się jednoznacznie domagam, dla naszej przyszłości – mówił prezydent RP 1 września na Westerplatte.

(RND, AFP/ widz)

Dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” („FAZ”) przypomina, że NATO-wski artykuł 4 został użyty zaledwie kilka razy w historii Sojuszu, ostatnio w 2022 roku w związku z pełnoskalową inwazją Rosji na Ukrainę. Dzieje się tak, gdy państwo członkowskie uważa, że ​​jego „integralność terytorialna, niezależność polityczna lub bezpieczeństwo” są zagrożone, pisze „FAZ”. „Należy jednak jasno stwierdzić, choć nie jest to coś nowego: eskalacja ma swoje źródło w Rosji. Prezydent Trump wprowadził do gry dalsze sankcje, zakładając, że Europejczycy zrezygnują z rosyjskiej ropy. Pierwszą rzeczą, jaką powinien zrobić, to porozmawiać ze swoimi (i Putina) przyjaciółmi w Budapeszcie i Bratysławie. Ale być może nie traktuje tego aż tak poważnie. Zwłaszcza, że nigdy nie wiadomo, czy Trump jutro będzie myślał tak samo i trzymał się tego, co dziś uważano za jego opinię” – czytamy.

Z kolei dziennik „Sueddeutsche Zeitung” („SZ”) uważa, że Europejczycy dla odmiany być może powinni być raz wdzięczni Donaldowi Trumpowi. „Być może jednak należy podziękować Trumpowi za zmuszenie Europejczyków do konfrontacji z hipokryzją, która od lat nęka ich politykę wobec Ukrainy: Europa często mówi o ogromnym i epokowym zagrożeniu ze strony Rosji oraz o tym, jak bardzo jej własne bezpieczeństwo zależy od wyniku wojny. Mimo to Europa co roku kupuje rosyjską ropę naftową, gaz ziemny i inne towary za miliardy euro, napełniając w ten sposób kasę wojenną Kremla” – uważa gazeta. Dodaje także, że za „śmieszne” należy uznać raczej pobłażliwe europejskie sankcje wobec Chin, mimo iż reżim w Pekinie „wspiera Rosję najlepiej, jak potrafi i otwarcie oświadczył w Brukseli, że nie jest zainteresowany tym, by wojna się zakończyła. Nawet liczba wiz dla rosyjskich turystów wydawanych przez kraje UE ponownie rośnie” – wylicza „SZ”.

O rosyjskiej wojnie hybrydowej pisze dziennik „Lausitzer Rundschau”: „Wojna w Strefie Gazy, wojna w Ukrainie – a wkrótce i u nas? To pytanie zadaje sobie nie tylko Sahra Wagenknecht (szefowa przyjaźnie nastawionej do Rosji niemieckiej partii BSW – red.); zadaje je sobie wiele osób” – czytamy. Jak pisze dziennik, jednocześnie prawie dwie trzecie niemieckiego społeczeństwa wierzy, że Putin zaatakuje kraj NATO. „A przecież zrobił to już dawno temu. Nie tylko za pomocą dronów, ale także permanentnej wojny hybrydowej, która jest często rażąco niedoceniana. To nie żarty, gdy wybory są manipulowane, sieci hakowane, a instytucje szpiegowane” – wylicza dziennik. Jak zauważa gazeta, politycy tacy, jak Sahra Wagenknecht postrzegają jednak NATO i Zachód jako podżegaczy wojennych. „To co najmniej zaprzeczenie rzeczywistości. Krwawy Władimir wciąż sprawdza, jak daleko może się posunąć, jak podatny jest Zachód, a zwłaszcza demokracje. Prawda jest taka: te ostatnie są znacznie słabsze niż się wydawało” – twierdzi gazeta.

Dziennik „Frankfurter Rundschau” również nawiązuje do działalności Sahry Wagenknecht i demonstracji z jej udziałem, która odbyła się w niedzielę, 14 września, w Berlinie. „Przed Bramą Brandenburską Sahra Wagenknecht i inni krytykowali Niemcy, UE i inne państwa zachodnie za wspieranie Ukrainy. Mówcy wyrazili szokujące zrozumienie dla stanowiska rosyjskiego dyktatora Władimira Putina i przekonanie, że jest on gotowy na pokój. Haczyk: zgodnie z tym rozumieniem pokój oznacza, że ​​Putin dostaje to, czego chce – a Ukraina się zgadza” – czytamy. Zdaniem dziennika ten „ruch pokojowy” nie zasługuje na swoją nazwę. „Ci, którzy trywializują agresję i pouczają zaatakowanych zamiast wskazać agresora, promują nie pokój, a kapitulację” – konkluduje „Frankfurter Rundschau”.

Prezydent Karol Nawrocki przyleci do Berlina we wtorek, 16 września. Rano, o godzinie 9, powitany zostanie przed Pałacem Bellevue z honorami wojskowymi przez prezydenta Niemiec Franka-Waltera Steinmeiera. Potem obie głowy państwa udadzą się na rozmowy.

O czym będą rozmawiać? Sam Nawrocki i jego rzecznik Rafał Leśkiewicz zapowiedzieli, że jednym z tematów będzie kwestia reparacji. – Aby móc budować oparte o fundamenty prawdy i dobrych relacji partnerstwo z naszym zachodnim sąsiadem, musimy w końcu załatwić kwestię reparacji od państwa niemieckiego, których jako prezydent Polski dla dobra wspólnego się jednoznacznie domagam, dla naszej przyszłości – mówił prezydent RP 1 września na Westerplatte.

Niemcy reagują

Po ubiegłotygodniowym incydencie związanym z wtargnięciem rosyjskich dronów w polską przestrzeń powietrzną sytuacja bezpieczeństwa Polski znacząco się jednak zmieniła. Niemcy w ostrych słowach potępiły rosyjskie działanie i błyskawicznie zdecydowały o zwiększeniu swojego wsparcia w patrolowaniu przestrzeni powietrznej nad Polską. Niemiecka eskadra alarmowa już rozpoczęła działanie. Niemcy – z dwóch do czterech – zwiększyli też liczbę patrolujących polską przestrzeń powietrzną myśliwców Eurofighter.

Premier Donald Tusk, przemawiając w Sejmie po nalocie dronowym, przestrzegał, żeby nie szukać wroga na zachodzie, ponieważ wystarczy jeden – ten na wschodzie. „Było to wyraźne uderzenie w opozycyjną partię PiS oraz prezydenta Nawrockiego, którzy ostatnio nasilili swoją krytyczną narrację wobec Niemiec i UE. Na razie powinno to nieco osłabnąć” – pisał w ubiegłym tygodniu dziennik „Berliner Zeitung”. Czy można zatem spodziewać się łagodniejszego nastawienia Karola Nawrockiego wobec Niemiec?

„Obraz nieobliczalnych sąsiadów”

Dr Anja Hennig, politolożka z Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, uważa, że z czysto wewnątrzpolitycznych względów Nawrocki zachowa jednak swój konfrontacyjny kurs.

– PiS chce powrócić do władzy i ma na to duże szanse. Nawet jeśli to nieco inny temat, to uważam, że jednostronna polityka graniczna Niemiec prowadzona od października 2023 roku dała dobry przykład, żeby wzmocnić w zwolennikach PiS obraz Niemców jako nieobliczalnych sąsiadów – mówi w rozmowie z DW. – To dało wystarczająco wiele okazji, żeby krytykować niemiecką politykę i konfrontować ją z historycznym obrazem Niemca-agresora.

Zdaniem politolożki Nawrocki nie zrezygnuje z tej retoryki, ponieważ rezonuje ona z częścią polskiego społeczeństwa. Anja Hennig widzi w żądaniach reparacji od Niemiec stały temat PiS. Naukowczyni przyznaje, że po stronie niemieckiej, przynajmniej wśród osób, które zajmują się relacjami i zbliżeniem polsko-niemieckim panuje przekonanie, że prawnie rzecz biorąc, kwestia reparacji została rozwiązana, a bilionowy rachunek PiS-u jest absurdalny. Natomiast pod względem moralnym Polsce należy się zadośćuczynienie za krzywdy wyrządzone w czasie drugiej wojny światowej i wiele w tej sprawie zostało ze strony Niemiec zaniedbane.

– Dlatego szorstkie traktowanie Niemiec jest w interesie PiS i nie sądzę, żeby temat reparacji zniknął z agendy, nawet jeśli polityka bezpieczeństwa będzie teraz stała w centrum – komentuje politolożka.

Knut Abraham, koordynator ds. współpracy polsko-niemieckiej, odczytuje przyjazd Karola Nawrockiego do Berlina nieco ponad miesiąc po objęciu funkcji prezydenta, jako wyraźny znak zainteresowania bilateralnymi relacjami. Wizyta w Niemczech polskiej głowy państwa jest kolejną po podróży do USA, Włoch i Watykanu, na Litwę i do Finlandii. O powrocie do żądania reparacji Abraham mówi tak:

– Uważam, że w interesie obu stron jest, aby te trudne historyczne kwestie w obecnej sytuacji zagrożenia dla obu państw – a bezpieczeństwo Polski jest bezpieczeństwem Niemiec – żeby nie wpływały bardziej na stosunki bilateralne niż to konieczne – mówi koordynator w rozmowie z DW.

Wsparcie w zakresie bezpieczeństwa

Abraham podkreśla, że z niemieckiego punktu widzenia kwestia reparacji jest pod względem prawnym i finansowym od dziesięcioleci zamknięta. Zwraca uwagę, że w warstwie symbolicznej, np. poprzez odsłonięty w czerwcu br. kamień pamięci dla polskich ofiar drugiej wojny światowej, temat wciąż jest obecny. Zapowiada także przyspieszenie prac nad powstaniem Domu Polsko-Niemieckiego w Berlinie, który ma upamiętnić polskie ofiary wojny i okupacji oraz ukazywać historię sąsiedztwa obu krajów. Według koordynatora ds. współpracy między oboma krajami istotny jest również fakt, że Niemcy angażują się we wsparcie bezpieczeństwa Polski w obecnej napiętej sytuacji geopolitycznej.

Po wizycie u prezydenta Steinmeiera, Karol Nawrocki będzie rozmawiał z kanclerzem Niemiec Friedrichem Merzem. Ten ostatni, znany z nieczęstej u polityków niemieckich bezpośredniości, wprost przyznał w lipcu, że liczył na inny wynik wyborów prezydenckich w Polsce. Jak podaje biuro prasowe niemieckiego rządu, rozmowa Nawrockiego z Merzem ma dotyczyć oprócz współpracy dwustronnej, także „kwestii polityki bezpieczeństwa międzynarodowego, w szczególności dalszego wsparcia dla Ukrainy”.

– Dla Friedricha Merza Polska ma ogromne znaczenie – zapewnia Knut Abraham. – Uważam, że start nowego rządu Niemiec pod względem stosunków z Warszawą, był pozytywny. Merz i Tusk, wspólnie z Macronem i Starmerem, znaleźli rolę jako europejski kwartet. Relacje stały się żywotne. Nawet jeśli nie są one całkiem proste.

„Bezkonfliktowa komunikacja”

Także Anja Hennig przyznaje, że otwartych konfliktów tu się nie spodziewa, choć przyznaje, że pod względem temperamentu czy retoryki, obecny kanclerz Niemiec znacznie różni się od dwojga swoich poprzedników: Olafa Scholza i Angeli Merkel. Dodaje jednak, że po ośmiu latach rządów PiS niemieckie Ministerstwo Spraw Zagranicznych ma doświadczenie w „bezkonfliktowym komunikowaniu”. W burzliwych dla polsko-niemieckich relacji czasach rządów PiS, Berlin wiele żądań z Warszawy zbywał milczeniem, nie dając się sprowokować do eskalowania nastrojów.

Tym razem czasu na rozmowy w Berlinie będzie niewiele – tego samego dnia Karol Nawrocki oczekiwany jest w Paryżu.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Według prognozy Infratest dimap chadecy uzyskali 34 procent głosów, co mniej więcej odpowiada ich historycznie słabemu wynikowi w wyborach samorządowych z 2020 roku, kiedy CDU uzyskała 34,3 procent.

Socjaldemokraci z SPD są według szacunków drugą najsilniejszą partią z wynikiem 22,5 procent. Jeśli ta prognoza się potwierdzi, oznacza to, że socjaldemokraci będą musieli pogodzić się z kolejnym niewielkim spadkiem w porównaniu z 2020 rokiem. Pięć lat temu SPD miała historycznie niski wynik, zdobywając 24,3 procent głosów.

AfD znacząco zyskuje

Z kolei uznawana w części za skrajnie prawicową partia AfD odnotowała znaczący wzrost. Według prognozy może ona ponad trzykrotnie zwiększyć swój wynik, uzyskując 16,5 procent (w 2020 roku było to 5,1 procent). Zieloni ponieśli duże straty i stracili niemal połowę wyborców, zdobywając 11,5 procent głosów. W 2020 roku Zieloni osiągnęli swój najlepszy wynik w wyborach samorządowych, zdobywając 20 procent.

Według prognozy 3,5 proc. głosów oddano na FDP. Pięć lat temu liberałowie uzyskali w Nadrenii Północnej-Westfalii 5,6 procent. Lewica, z prognozowanymi 5,5 proc., jest powyżej wyniku z 2020 roku, który wyniósł wtedy 3,8 proc.

Test nastrojów

Wybory samorządowe w najludniejszym kraju związkowym są ostatnimi ważnymi wyborami w Niemczech w tym roku. Głosowanie jest uważane za pierwszy test nastrojów politycznych rządu koalicyjnego partii CDU i SPD pod przewodnictwem kanclerza Friedricha Merza po przedterminowych wyborach federalnych w lutym ubiegłego roku. Nadrenia Północna-Westfalia ma więcej uprawnionych do głosowania niż wszystkie kraje związkowe na wschodzie Niemiec razem wzięte.

Około 13,7 miliona obywateli mogło głosować w wyborach samorządowych w Nadrenii Północnej-Westfalii. Około 20 tysięcy mandatów zostanie przyznanych w radach 396 miast i gmin, 31 radach powiatowych oraz Parlamencie Zagłębia Ruhry. Wybrani zostaną również burmistrzowie miast i gmin oraz starostowie powiatów. Od 1999 roku CDU regularnie zdobywa najwięcej głosów w wyborach samorządowych w Nadrenii Północnej-Westfalii.

(AFP/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Po brutalnym starciu dwóch grup w samym sercu Berlina, które w piątek 12 września zakończyło się śmiercią młodego mężczyzny, policja wciąż poszukuje sprawcy. „Komisja ds. zabójstw nieprzerwanie pracuje” – powiedział w niedzielę rzecznik berlińskiej policji agencji DPA. Prokuratura i komisja prowadzą śledztwo w sprawie zabójstwa.

Ofiarą okazał się 20-letni Syryjczyk, który przebywał wówczas w towarzystwie dwóch innych osób. Na 20-latka napadła grupa około 15 osób, najprawdopodobniej uzbrojonych w nóż. Młodego mężczyznę próbowano reanimować jeszcze na miejscu, później trafił na intensywną terapię. W szpitalu jednak zmarł. Dwaj jego towarzysze, w wieku 22 i 23 lat, odnieśli jedynie lekkie obrażenia.

Jak przekazał w piątek rzecznik policji, świadkowie dzwoniący na numer alarmowy mówili o bójce około 20 osób w okolicy Forum Humboldtów. Podejrzani napastnicy zbiegli z miejsca zdarzenia.

Okolica nie jest kryminalnym hotspotem

Forum Humboldtów – kulturalne serce Berlina, z Muzeum Etnologicznym i Muzeum Sztuki Azjatyckiej – znajduje się na Wyspie Muzeów, jednym z najważniejszych punktów turystycznych stolicy. W przeciwieństwie do miejsc znanych z przestępczości, jak Kottbusser Tor czy Görlitzer Park, ta okolica uchodziła dotąd za spokojną i bezpieczną.

Jednak okazuje się, że zajście z piątku nie jest pierwszym takim przypadkiem. Zaledwie trzy tygodnie temu w tym miejscu doszło do podobnej bójki na noże. Sześciu mężczyzn zostało rannych. 24-latek z raną pleców zagrażającą życiu przeszedł pilną operację. Pozostali, w wieku od 20 do 26 lat, doznali – jak podaje policja – ran kłutych i ciętych.

Czy istnieje związek między obiema bójkami? – Nie wiemy jeszcze, czy można mówić o jakimkolwiek powiązaniu – przyznał rzecznik berlińskiej prokuratury, Sebastian Büchner.

Forum Humboldtów sprawdza koncepcje bezpieczeństwa

Rzeczniczka Fundacji Humboldt Forum (SFH) poinformowała, że rozważane są dodatkowe działania mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa w otoczeniu obiektu. – Podczas szczególnych, większych wydarzeń SFH zatrudni dodatkowy personel ochrony, aby zapewnić spokojny i bezpieczny przebieg dla wszystkich odwiedzających – dodała.

Fundacja zapewnia, że pozostaje w stałym kontakcie z policją i partnerami z sąsiedztwa, aby uważnie obserwować wydarzenia w okolicy. – Humboldt Forum chce być żywą, otwartą częścią Berlina. Publiczna przestrzeń w budynku i wokół niego ma być bezpieczna, dostępna i atrakcyjna dla każdego – podkreślono.

Blisko 10 ataków nożem dziennie

Berlin zmaga się z poważnym problemem przemocy z użyciem noża, który coraz mocniej zaprząta uwagę służb i polityków. W piątek, niemal równolegle z wydarzeniami przy Forum Humboldtów, w Reinickendorf doszło do kolejnego ataku – mężczyzna został ugodzony nożem i oślepł na jedno oko. Statystyki kryminalne pokazują, że w ubiegłym roku policja odnotowała w stolicy Niemiec aż 3412 takich ataków, czyli średnio blisko dziesięć dziennie.

Jak poinformowała senator ds. wewnętrznych, to drugi najwyższy wynik w zestawieniu długookresowym. Aż 88 procent podejrzanych stanowili mężczyźni, z czego 58 procent nie posiadało niemieckiego paszportu.

W lutym 2025 roku w Berlinie wprowadzono trzy specjalne strefy zakazu noszenia noży – na Leopoldplatz w dzielnicy Wedding, a także w Görlitzer Park i przy Kottbusser Tor – oba miejsca znajdują się na Kreuzbergu. To miejsca uznane za ogniska przestępczości. Policja może tam prowadzić kontrole nawet bez konkretnych podstaw.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Prezes Stowarzyszenia Niemieckich Farmaceutów, Thomas Preis, ostrzega przed poważnymi problemami z zaopatrzeniem w leki. „Również na tę zimę jesteśmy bardzo słabo przygotowani. Problem niedoborów leków stał się stałym tematem w aptekach” – powiedział Preis dziennikowi „Bild am Sonntag”.

Według niego, ponad 500 leków jest obecnie oficjalnie zgłaszanych jako trudno dostępne, a w przypadku niektórych medykamentów panuje wręcz „niedobór”. Najtrudniejsza sytuacja panuje w dostępności syropów antybiotykowych dla dzieci, leków na astmę i preparatów na ADHD. Natomiast sytuacja w zakresie leków przeciwgorączkowych i na przeziębienie oraz syropów na kaszel jest stabilna: „Dostawy są zapewnione” – podkreślił Preis.

„Niemcy były światową apteką”

Prezes stowarzyszenia za przyczynę niedoborów uważa silne uzależnienie od zakładów produkcyjnych poza Europą. „Niemcy były kiedyś światową apteką; teraz światowa apteka znajduje się w Chinach lub Indiach. A kiedy fabryki w tych krajach doświadczają problemów z produkcją, natychmiast wpływa to na zaopatrzenie w Europie i w Niemczech” – mówi Preis.

Również Niemieckie Stowarzyszenie Społeczne (SoVD) apeluje o zdecydowane działania. Niedobory leków stanowią ogromne obciążenie dla wielu osób, zwłaszcza starszych, przewlekle chorych i niepełnosprawnych, wyjaśnił przewodniczący SoVD Michael Engelmeier. „Inicjatywa Komisji Europejskiej z marca, mająca na celu wzmocnienie produkcji w Europie, musi zatem zostać pilnie zrealizowana, a zaopatrzenie w leki musi być w większym stopniu kontrolowane przez nas samych, aby uniknąć sytuacji kryzysowych i zapewnić bezpieczeństwo pacjentów” – wyjaśnił Engelmeier.

Stowarzyszenie apeluje również o więcej możliwości działania dla aptek, aby zmniejszyć bariery biurokratyczne i tym samym umożliwić szybsze dostawy.

(DPA, Bild am Sonntag/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Spadki i darowizny naprawdę dużych majątków w Niemczech często pozostają wolne od podatku. W ciągu ostatnich dziesięciu lat aż 463 razy przekazywano majątki warte co najmniej 100 milionów euro. W co najmniej 258 przypadkach, a więc w ponad połowie, nie odprowadzono od tego żadnych podatków. Wynika to z odpowiedzi Ministerstwa Finansów na pytanie posła Lewicy ds. budżetu, Dietmara Bartscha.

Zgodnie z niemieckim prawem podatku nie płaci się m.in. przy dziedziczeniu firm, gospodarstw rolnych czy udziałów w spółkach kapitałowych. Chodzi o to, by przedsiębiorstwa nie musiały kończyć działalności tylko dlatego, że nowi właściciele nie są w stanie pokryć podatku spadkowego z własnej kieszeni. W raporcie federalnym o dotacjach uznano te ulgi podatkowe za największe spośród wszystkich, a budżet traci przez nie 8,8 miliarda euro rocznie.

Bartsch określa podatek spadkowy jako „najbardziej niesprawiedliwy podatek w kraju”. – Kto dostaje lub dziedziczy ogromne majątki, oszczędza na podatkach – a ci, którzy pracują, je płacą – podkreślał. Choć z prawnego punktu widzenia jest to dopuszczalne, z politycznego punktu widzenia to skandal. – Należy zamknąć luki w podatku spadkowym i zlikwidować ulgi dla majątków firmowych – apelował. Ten, kto nie przeprowadzi reformy podatków od spadków i majątku, nie ma prawa milczeć na temat cięć w świadczeniach socjalnych.

300 mieszkań całkowicie wolnych od podatku spadkowego

W obliczu miliardowych luk w planie finansowym państwa Niemcy dyskutują zarówno nad reformą socjalną, jak i nad zmianą podatku spadkowego. Dochody z podatku spadkowego trafiają jednak do poszczególnych landów. Szef CSU Markus Söder zaproponował, by również wysokość podatku pozostawić w rękach landów – co kanclerz Friedrich Merz odrzucił jako nierealistyczne. Szefowa frakcji Zielonych, Katharina Dröge, domaga się usunięcia wyjątków. – Można odziedziczyć 26 milionów euro albo 300 mieszkań i nie zapłacić ani centa podatku spadkowego – podkreślała niedawno.

Ekonomista Moritz Schularick, szef Instytutu Gospodarki Światowej w Kilonii, także dostrzega sens w wyższym opodatkowaniu spadków. W podcaście „Ronzheimer” przyznał jednak, że realnie zyski nie będą wielkie: „Kwoty, które można realistycznie pozyskać, są niestety mniejsze, niż się zwykle sądzi”. Chodzi o rząd wielkości około pięciu miliardów euro.

Pomimo obowiązujących ulg, w ubiegłym roku urzędy skarbowe zebrały z podatku spadkowego i darowizn najwyższą w historii kwotę: łącznie 13,3 miliarda euro. To wzrost o 12,3 procent w porównaniu z rokiem poprzednim. 8,5 miliarda euro pochodziło ze spadków, a 4,8 miliarda euro z darowizn.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Darowizny sposobem na ominięcie podatków

Te wyliczenia dotyczą spadków i darowizn o łącznej wartości około 113,2 miliarda euro, które przekraczały limity ulg podatkowych. Większość to sumy poniżej miliona, ale w 27 przypadkach ogromne fortuny po 100 milionów euro lub więcej, które zmieniały właściciela.

Według statystyk wielkie majątki znacznie częściej trafiają w formie darowizn niż spadków. W obu przypadkach obowiązują te same stawki podatkowe i limity zwolnień: małżonek może otrzymać spadek lub darowiznę do 500 000 euro bez podatku, dla dzieci kwota wolna wynosi 400 000 euro, a dla wnuków 200 000 euro. Jednak dzięki przemyślanym darowiznom za życia można skutecznie ominąć podatek – limit zwolnienia można wykorzystać ponownie co dziesięć lat. Kto zacznie wystarczająco wcześnie, może przekazać ogromne fortuny, nie angażując państwa.

(DPA/jar)

Incydent z rosyjskimi dronami nad Polską spotęgował strach Niemców przed rosyjskim atakiem. Z badania Insa dla „Bild am Sonntag” wynika, że aż 62 procent ankietowanych uważa, iż Kreml wkrótce uderzy w kraje NATO, takie jak Polska czy Litwa. 28 procent w to nie wierzy, a 10 procent nie ma zdania.

Podczas rosyjskiego nalotu na Ukrainę w nocy z wtorku na środę (9-10.09.2025) duża liczba dronów wleciała również w polską przestrzeń powietrzną, a tym samym w przestrzeń NATO. Po raz pierwszy polskie siły powietrzne wraz z sojusznikami z NATO zestrzeliły część rosyjskich maszyn.

W ocenie ekspertów wojskowych mało prawdopodobne jest, by drony naruszyły przestrzeń NATO przez pomyłkę. Nie wiadomo, czy miały one uderzyć w cele na terytorium Sojuszu, czy też chodziło tylko o prowokację albo sprawdzian dla systemów obrony powietrznej NATO.

Większość za natychmiastowym wstrzymaniem dostaw ropy i gazu

Jak wynika z badania Insa, większość respondentów domaga się także twardszych sankcji gospodarczych wobec Rosji. Prawie połowa (49 proc.) chce, by dostawy rosyjskiego gazu i ropy do UE zostały natychmiast zatrzymane. 33 proc. jest za ich utrzymaniem, 11 proc. nie ma zdania, a 7 proc. podchodzi do sprawy obojętnie.

Według badania 51 proc. ankietowanych chce, by zamrożone w UE rosyjskie aktywa zostały przeznaczone na pomoc dla Ukrainy. Przeciw jest 29 proc., a 20 proc. nie ma w tej sprawie zdania.

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen zaproponowała w środę (10.09.2025) wykorzystanie zamrożonych rosyjskich aktywów do sfinansowania „kredytu reparacyjnego” dla Ukrainy. Podkreśliła jednak, że sama UE ani jej 27 państw członkowskich nie przejmą tych aktywów.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

„Wtargnięcie rosyjskich dronów w głąb Polski jest z punktu widzenia polityki bezpieczeństwa alarmującym wydarzeniem” – powiedział niemiecki politolog i historyk Herfried Muenkler w wywiadzie dla tygodnika „Die Zeit”.

Autor przestrzegł przed bagatelizowaniem tego incydentu podkreślając, że chociaż drony nie miały ładunków wybuchowych, to były bez wątpienia dronami bojowymi.

Polityczny cel Putina – utworzenie drugiego frontu

Jego zdaniem nie można mówić o zboczeniu dronów z kursu, a rozkaz przeprowadzenia tej operacji musiał przyjść z samej góry kierownictwa Rosji, a przynajmniej musiał zostać przez górę zaakceptowany. To świadczy o tym, że operacja z dronami miała cel nie tylko wojskowy, lecz także polityczny.

Atak rosyjskich dronów „zasadniczo zmienił sytuację” na wschodniej flance NATO i „znacznie ją zaostrzył”. Zdaniem politologa, celem akcji, oprócz chęci przetestowania zdolności do reakcji Polski i NATO, mogło być wywarcie presji na Sojusz, aby w przeciągu krótkiego czasu zabezpieczył całą wschodnią flankę i przeniósł w ten rejon wszystkie systemy obrony przeciwlotniczej jakimi dysponuje. Miałoby to doprowadzić to odwrócenia politycznej uwagi od Ukrainy i wycofania stamtąd broni przeciwlotniczej.

Muenkler przypomniał, że Rosja położyła ostatnio nacisk na wojnę z powietrza i stara się zapobiec wzmocnieniu ukraińskich sił przeciwlotniczych przez Zachód.

Celem incydentu z dronami wysłanymi do Polski byłoby zmuszenie NATO do przesunięcia systemów obrony przeciwlotniczej na wschodnią granicę, co skutkowałoby ograniczeniem pomocy w tym zakresie dla Ukrainy.

„Można to nazwać utworzeniem (przez Rosję) drugiego frontu” – powiedział Muenkler. Celem nowego frontu byłoby związanie sił Sojuszu i uniemożliwienie im działania w miejscach, które mają decydujące znaczenie dla wyniku wojny w Ukrainie.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Są to wprawdzie „tylko” wybory samorządowe, ale są to pierwsze wybory w Niemczech od czasu objęcia władzy przez koalicję rządową złożoną z konserwatywnych partii CDU i CSU oraz socjaldemokratycznej SPD w maju tego roku. – Są w pewnym sensie papierkiem lakmusowym dla obecnego rządu – mówi Oliver Lembcke, politolog z Uniwersytetu w Bochum w Zagłębiu Ruhry w wywiadzie dla DW.

Papierek lakmusowy

Wybory te są również ważne dlatego, że Nadrenia Północna-Westfalia – położona na zachodzie Niemiec, z około 18 milionami mieszkańców – jest najbardziej zaludnionym krajem związkowym. Ze względu na swoją różnorodność gospodarczą i społeczną jest także miniaturową wersją Niemiec: ma zarówno duże miasta, takie jak Kolonia, Duesseldorf i Dortmund, jak i obszary wiejskie; ma zarówno przemysł i usługi, jak i rolnictwo.

Zmiany strukturalne w Zagłębiu Ruhry, polegające na odejściu od węgla i stali na rzecz usług, odzwierciedlają również rozwój sytuacji w wielu innych częściach kraju. Co czwarty mieszkaniec Nadrenii Północnej-Westfalii ma pochodzenie migracyjne, podobnie jak w całych Niemczech.

Ponadto Nadrenia Północna-Westfalia, a zwłaszcza Zagłębie Ruhry, zawsze uchodziły za „serce socjaldemokracji”, a kanclerz Friedrich Merz z CDU właśnie stamtąd pochodzi. Dlatego zarówno chadecy jak i socjaldemokraci z niecierpliwością czekają na wyniki wyborów.

Wrażenie obojętności polityków

14 września wybierani są radni miejscy i gminni, rady powiatowe oraz bezpośrednio – burmistrzowie i starostowie. W wyborach samorządowych często ważniejszą rolę odgrywają osoby niż partie polityczne: przedstawiciele samorządów są na miejscu, zajmują się konkretnymi sprawami lokalnymi, takimi jak szkoły, transport publiczny i lokalna gospodarka. Dlatego też w wyborach samorządowych ludzie głosują czasami inaczej niż w wyborach do Bundestagu, w których chodzi o „wielką” politykę.

Jednak już teraz wiadomo jest, że wiele osób w Nadrenii Północnej-Westfalii jest niezadowolonych ze stanu swoich gmin, a zwłaszcza z ich infrastruktury, jak mówi Oliver Lembcke: „Drogi, mosty, transport publiczny, szkoły – to wszystko bardzo szybko powoduje niezadowolenie ludzi, zwłaszcza gdy mają wrażenie, że politycy nie zajmują się tymi sprawami”.

Oliver Lembcke przyznaje jednak, że nie chodzi tylko o problemy lokalne: „W kampanii wyborczej widzimy również, że kwestie o znaczeniu federalnym odgrywają w niej rolę, takie jak na przykład migracja, nadmierne nią obciążenie i zagadnienia związane z integracją migrantów w niemieckim społeczeństwie”. Niektóre z tych problemów nie mogą być w ogóle rozwiązane na szczeblu lokalnym, ale „mimo to odgrywają swoją rolę”.

Burmistrzowie AfD mało prawdopodobni

Jeśli wierzyć sondażom, przede wszystkim socjaldemokraci muszą liczyć się z poważnymi stratami, zwłaszcza w newralgicznych miastach Zagłębia Ruhry, takich jak Gelsenkirchen czy Duisburg, podczas gdy skrajnie prawicowa Alternatywa dla Niemiec (AfD) powinna tam zyskać na sile. A przecież właśnie te gminy były tradycyjnie bastionami SPD.

W ostatnich wyborach samorządowych pięć lat temu AfD uzyskała tylko około 5 procent głosów, tym razem ankieterzy przewidują potrojenie poparcia dla tej partii. Wprawdzie nie osiągnęłaby najwyższych wyników, przekraczających częściowo 30 procent, które obecnie uzyskuje w wyborach do parlamentów krajowych we wschodnich Niemczech, ale znacznie nadrobiłaby straty na zachodzie kraju.

Współprzewodniczący SPD Lars Klingbeil ostrzegł swoich partyjnych kolegów podczas kampanii wyborczej: „Musimy zająć się problemami ludzi”. Zwrócił uwagę na to, że wielu pracowników przemysłu stalowego, chemicznego i motoryzacyjnego obawia się o swoje miejsca pracy.

Oliver Lembcke podkreśla, że AfD łączy problem braku mieszkań, wysokich czynszów lub niezadowalającego poziomu nauki w szkołach z migracją: „AfD żyje tym powiązaniem. To jest sprawa, który przynosi sukcesy, a SPD właśnie tu traci najwięcej. Nie postrzega bowiem tego powiązania w tak bezpośredni sposób, co w wielu przypadkach jest słuszne, broni się przed nim, ale często raczej milczy na ten temat, niż go podejmuje”.

Mimo to politolog uważa, że po wyborach samorządowych w Nadrenii Północnej-Westfalii nie będzie burmistrzów z AfD: „W wyborach, w których kandydaci są wybierani bezpośrednio, dojdzie do sojuszy obronnych, ponieważ inne partie uzgodnią między sobą najbardziej obiecującego kontrkandydata/kontrkandydatkę, opowiedzą się za nim/nią i w ten sposób zapobiegną temu, aby ratusze stały się niebieskie (kolor partii AfD). Ale w radach powiatowych i gminnych może być więcej członków tej partii”.

Duże niezadowolenie z koalicji

Złe nastroje w Nadrenii Północnej-Westfalii pokrywają się z wynikami najnowszego sondażu Deutschlandtrend z 3 września dla całych Niemiec. Wyniki te powinny również niepokoić partie CDU/CSU i SPD z obecnej koalicji rządowej.

Z sondażu wynika, że tylko 22 procent respondentów jest zadowolonych z pracy rządu. Szczególnie niepokojące jest dlań to, że w różnych obszarach, takich jak gospodarka, polityka zagraniczna czy polityka podatkowa i finansowa, AfD jest obecnie postrzegana jako znacznie bardziej kompetentna w rozwiązywaniu występujących w nich problemów niż wcześniej. W kwestii polityki azylowej i uchodźczej respondenci po raz pierwszy uznali AfD za najbardziej kompetentną, wyprzedzającą nawet unię CDU/CSU.

Tymczasem jeszcze na początku lata kanclerz Friedrich Merz ogłaszał z przekonaniem, że nadchodzi zwrot gospodarczy. Ale niemiecka gospodarka od prawie trzech lat nie wychodzi z recesji, a bezrobocie po raz pierwszy od dziesięciu lat wzrosło do ponad trzech milionów osób.

Konflikty w koalicji mogą się nasilić

Dobre wyniki AfD w Nadrenii Północnej-Westfalii mogą wywrzeć wpływ na koalicję rządową, zwłaszcza w kwestiach migracji, bezpieczeństwa wewnętrznego i spraw społecznych. Byłyby również oznaką polaryzacji politycznej w zachodnich Niemczech, która dotychczas występowała głównie w landach wschodnich, gdzie AfD ma znacznie silniejszą pozycję niż na zachodzie kraju.

Kanclerz Friedrich Merz najwyraźniej chce z góry zabezpieczyć się przed ewentualnymi słabymi wynikami w Nadrenii Północnej-Westfalii. – Wybory samorządowe to wybory samorządowe – powiedział niedawno podczas wizyty w tym kraju związkowym, nawet jeśli „mają one pewien wpływ na politykę landową i federalną”.

Sondaże wskazują na to, że w Nadrenii Północnej-Westfalii jego CDU ma mniej powodów do obaw. Partia ta prawdopodobnie pozostanie najsilniejszą partią lokalną, co wynika również z osobistej popularności premiera Nadrenii Północnej-Westfalii Hendrika Wuesta z CDU, który rządzi w niej w koalicji z partią Zielonych.

Jeśli jednak spełnią się prognozy w postaci dalszych silnych strat SPD i wzrostu poparcia dla AfD, współpraca między unią CDU/CSU i SPD w koalicji rządowej stanie się jeszcze trudniejsza niż do tej pory. I to właśnie teraz, gdy po ostatnich konfliktach dotyczących polityki społecznej obie strony zadeklarowały, że będą skuteczniej ze sobą współpracować.

Tymczasem Oliver Lembcke uważa, że ​​szeroko zakrojone inwestycje finansowane kredytami, ogłoszone przez rząd federalny, powinny odegrać znacznie większą rolę w kampanii wyborczej: „Pieniądze są i powinny dotrzeć do szczebla lokalnego. Gdzie są wszyscy aktywiści obywatelscy, którzy mówią: »Świetnie, teraz wykorzystajmy to na kampanię!«”

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Turcję i Niemcy łączą od dawna bliskie więzi – gospodarcze, społeczne i edukacyjne. To one sprawiły, że niemiecki był w Turcji zawsze popularny. Teraz jednak zainteresowanie nim rośnie jeszcze bardziej. Coraz więcej młodych ludzi, obok angielskiego, wybiera właśnie ten język. Widać to w szkołach, na uniwersytetach i na kursach językowych. Prestiżowe licea notują wyjątkowo duże zainteresowanie nauką niemieckiego.

Nauka niemieckiego w Turcji cieszy się takim powodzeniem, że kursy Instytutu Goethego są często całkowicie wyprzedane. W sumie w kraju działa 35 szkół państwowych z nauką niemieckiego. Dostać się tam mogą jedynie najlepsi z najlepszych – zazwyczaj trzy procent uczniów. Z czterech elitarnych liceów, które przyjmują tylko osoby z maksymalną liczbą punktów, dwa są niemieckojęzyczne. W Stambule można też znaleźć prywatne niemieckie liceum i austriacką szkołę – obie uchodzą za bardzo prestiżowe, a większość ich uczniów to Turcy.

Rosnące zainteresowanie niemieckim zmienia mapę edukacyjną Turcji. Programy w języku niemieckim zyskują punkty zarówno w szkołach średnich, jak i na uniwersytetach, a opcja kształcenia się w Niemczech coraz częściej pojawia się w planach młodych Turków. – Dawniej elitarne licea kierowały większość absolwentów na tureckie uczelnie, dziś aż 80 procent jedzie do Niemiec, a z niektórych szkół absolutnie wszyscy – mówi ekspert ds. edukacji Salim Ünsal.

Wszystkie miejsca wyprzedane

Z raportu przygotowanego wspólnie przez Instytut Goethego, DAAD i Deutsche Welle wynika, że na całym świecie rośnie zapotrzebowanie na język niemiecki. Jednocześnie w wielu miejscach brakuje nauczycieli. Również w Turcji podaż nie nadąża za popytem.

27-letni Fatih Kalkan przyjechał na początku roku do Niemiec na studia magisterskie. Jak sam mówi, „już wcześniej słyszał, jak ważna jest znajomość niemieckiego”, dlatego zaczął uczyć się języka jeszcze w Turcji. Ponieważ wszystkie kursy stacjonarne – zwłaszcza te organizowane przez Instytut Goethego – były całkowicie wyprzedane, musiał wybrać zajęcia online.

Słabe szanse zawodowe

Kalkan studiuje dziś w Lipsku i nadal uczy się niemieckiego. – Początkowo chciałem zostać w Turcji, ale możliwości rozwoju zawodowego w Niemczech i Austrii były zbyt kuszące – przyznaje. W podobnej sytuacji jest wielu młodych Turków. Znajomość niemieckiego traktują jako przepustkę do studiów i pracy w Niemczech. O emigracji decydują jednak nie tylko lepsze perspektywy kariery, lecz także kryzys gospodarczy w Turcji, niska siła nabywcza i trudne warunki pracy – dodaje ekspert Ünsal.

18-letnia Naz Kiraz z Turcji mieszka dziś w Düsseldorfie. Do wyjazdu skłoniła ją sytuacja w ojczyźnie. – Perspektywy zawodowe są tam bardzo ograniczone. Bez dyplomu prestiżowej uczelni ryzyko bezrobocia jest ogromne. Dlatego wyjazd za granicę stał się dla mnie przepustką do nowych szans – mówi w rozmowie z DW. Jak podkreśla, niemiecki jest „szanowanym globalnie językiem”. – Zaczęłam się go uczyć, bo wierzę, że pozwoli mi to studiować w Niemczech i jednocześnie zwiększy moje szanse na pracę w Turcji. Przy rekrutacji liczy się nie tylko doświadczenie, ale też języki, które się zna – dodaje. W Turcji uzyskała certyfikat z niemieckiego na poziomie B1, a teraz wciąż rozwija swoje umiejętności.

Jej marzeniem są studia inżynierskie w Niemczech, ale nie wyklucza powrotu do ojczyzny. – Do Niemiec przyjechałam z rodziną półtora roku temu. Po maturze planuję jeszcze jakiś czas tu zostać, a następnie rozpocząć karierę w Turcji – opowiada.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Wolność słowa

Kolejnym motywem do podjęcia studiów za granicą jest wolność słowa. To właśnie swobody akademickie sprawiły, że prawnik Sümer Alaz postanowił pozostać w Niemczech. Osiem lat temu przyjechał do Marburga na studia magisterskie. Wcześniej uczył się niemieckiego na prywatnych lekcjach w Turcji. Obecnie pracuje w Berlinie dla organizacji pozarządowej i przygotowuje doktorat z prawa konstytucyjnego.

Jest zadowolony, że trafił najpierw do Marburga. – W Berlinie można wszystko załatwić po angielsku i turecku. W Marburgu nawet zagraniczni studenci mówili po niemiecku, dlatego miałem dodatkową motywację, by doskonalić język – mówi.

Swoje zamiłowanie do intelektualnej tradycji języka niemieckiego Sümer Alaz tłumaczy tym, że: „Niemiecki to język uniwersalny, który jest przydatny nie tylko w dziedzinie prawa, lecz także w wielu innych dziedzinach. To jeden z nielicznych języków, które oferują akademicką głębię”.

„Czterech kandydatów AfD zmarło”, napisała Alice Weidel, współprzewodnicząca tej partii, ponad tydzień temu. Chodziło o kandydatów AfD w wyborach samorządowych w Nadrenii Północnej-Westfalii, które odbędą się w tę niedzielę, 14 września. Pięciu z nich było na listach głównych, 2 na rezerwowych, z nikłymi szansami na mandat radnych. Weidel napisała tylko jedno zdanie, ale z udostępnionym poniżej postem teoretyka spiskowego Stefana Homburga, który pisze, że to sytuacja „statystycznie prawie niemożliwa”. Faktycznie w tym czasie zmarło już sześciu kandydatów AfD, następnego dnia zmarł siódmy, więc więcej, niż wspomniała Weidel.

„Siedem śmierci” stało się hasłem w mediach społecznościowych i pożywką dla teorii spiskowych. Zmarli kandydaci mieli, według wyznawców teorii spiskowych, zostawać usuwani przez przeciwników, by osłabić rosnącą w siłę skrajnie prawicową AfD, która według ostatnich sondaży i tu osiągnąć może 14 proc. głosów. Tyle tylko, że – jak mówią eksperci – statystycznie nie ma w tej historii nic dziwnego.

Co wiadomo o kandydatach

Po pierwsze: z tego, co wiadomo, wszyscy zmarli to mężczyźni, czterech z nich miało powyżej 65 lat, jeden przekroczył osiemdziesiątkę. Tylko jeden, jak powiadomiła policja, zmarł na skutek samobójstwa. Osiemdziesięciolatek zmarł po „długiej chorobie”, jak napisali bliscy, ale i pozostali nie byli okazami zdrowia, cierpiąc np. na ciężka chorobę wątroby – co zresztą w tym wieku nie dziwi. Po 60 roku życia śmiertelność w przypadku mężczyzn drastycznie rośnie i wynosi w Niemczech od prawie 12 osób na 1000 do ponad 45 po przekroczeniu 75 roku życia. Śmierć osoby w tym wieku statystycznie zaskakująca nie jest.

Po drugie: mówimy o kilku przypadkach w ogromnej grupie kilkudziesięciu tysięcy osób. Nadrenia Północna-Westfalia jest największym pod względem zaludnienia landem Niemiec. Mieszka w nim 18 milionów ludzi. W niedzielnych wyborach wybierani będą członkowie rad miejskich, gminnych, powiatowych oraz dzielnicowych oraz burmistrzowie i starostowie. W sumie do rozdania jest ponad 20 tysięcy stanowisk w ponad 420 gminach i miejscowościach. A liczba kandydatów szacowana jest na przynajmniej trzy razy tyle, plus osoby na listach rezerwowych, przygotowanych właśnie na sytuację, kiedy kandydat rezygnuje, lub... umiera. To trochę tak, jakby szokować się tym, że w Białej Podlaskiej, mieście z podobną liczba mieszkańców, co liczba kandydatów w wyborach w Nadrenii Północnej-Westfalii, zmarło w ciągu paru tygodni siedem osób.

Dziewięciu zmarłych z innych partii

I po trzecie: Tak naprawdę to zmarło nie 7 kandydatów na radnych, ale przynajmniej 17 – bo oprócz siedmiu reprezentantów AfD – przypadki śmierci dotyczyły też co najmniej 9 członków innych partii: między innymi SPD, czy Zielonych. Te przypadki nie wywołały jednak zainteresowania, a przez twórców teorii spiskowych zostały pominięte milczeniem. Ale i ta liczba nie jest niczym nadzwyczajnym. „Liczba zgłoszonych przypadków śmierci kandydatów w wyborach komunalnych nie przewyższa ich liczby z poprzednich wyborów”, powiedziała krajowa komisarz wyborcza w Nadrenii Północnej-Westfalii, Monika Wissmann agencji DPA. Tyle, że – jak dodała – we wcześniejszych wyborach pozostawało to sprawą o znaczeniu lokalnym i nie służyło do budowania teorii spiskowych.

AfD: politycy winni powstawaniu teorii spiskowych

AfD jako partia sama powstrzymuje się od zarzutów, szef struktury AfD w Nadrenii Północnej-Westfalii, Martin Vincentz, oświadczył agencji prasowej DPA: „Zgodnie z pierwszymi informacjami, które posiadamy, nie mamy żadnych dowodów na nienaturalne zgony”. Jednak, jak stwierdził dalej, spekulacje na temat śmierci, które pojawiły się w sieci, są odzwierciedleniem wrogiej atmosfery wobec jego partii: „Jeśli dla wielu osób nawet morderstwo polityczne wydaje się obecnie możliwe, jest to bezpośrednia konsekwencja często bezwzględnej walki politycznej, która od lat toczy się przeciwko AfD”, ocenił Martin Vincentz.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Renate Rott będzie pierwsza. Socjolog, która zmarła na początku tego roku w wieku 87 lat, przekazała część swojego majątku katolickiej organizacji charytatywnej Misereor. Jej spadek trafi do funduszu dla kobiet utworzonego w ramach nowej inicjatywy „Frauentestament” (Testament kobiet).

– To właśnie intensywne rozmowy z mieszkającą w Berlinie profesor socjologii sprawiły, że organizacja Misereor wpadła na pomysł, aby powołać tę inicjatywę do życia – wyjaśnia Katrin Heidbuechel, ekspertka ds. fundraisingu w tej organizacji.

Dialog nt. odpowiedzialności społecznej

– Renate Rott prowadziła burzliwe i samodzielne życie – opowiada Katrin Heidbuechel i podkresla: „Sprawiedliwość była najważniejszą sprawa w jej życiu”. Czy to podczas pracy w bibliotece publicznej w Nowym Jorku, gdzie na początku lat 60. spotykała afroamerykańską młodzież i żydowskich ocalałych z Holokaustu, jako świadek zabójstwa Benno Ohnesorga podczas protestów studenckich w 1967 roku, czy też podczas pobytu jako profesor gościnny w latach 1979–1981 na uniwersytecie w Fortalezie, gdzie była świadkiem łamania praw człowieka przez brazylijską dyktaturę wojskową.

Polityka rozwojowa pozostała jednym z głównych tematów zainteresowań Renate Rott. Walczyła również z nierównym traktowaniem kobiet na niemieckich uniwersytetach.

– Inicjatywa „Frauentestament” skierowana jest przede wszystkim do kobiet takich jak ona – podkreśla Katrin Heidbuechel: „Ma zainicjować dialog na temat wartości, ideałów i odpowiedzialności społecznej”.

„Zmienić świat poprzez testament”

Organizacja Misereor reaguje w ten sposób na zmiany i reakcje kobiet, które zajmują się już problemami transformacji i sprawiedliwości. Celem tej inicjatywy jest „zapewnienie zaangażowanym kobietom przestrzeni do wymiany poglądów i nawiązywania kontaktów”.

Następuje to za życia potencjalnych spadkodawczyń, na przykład poprzez zapraszanie ich na „ekskluzywne wydarzenia z udziałem kobiet zajmujących kluczowe stanowiska”. Do „funduszu kobiet” mają trafiać wyłącznie środki od kobiet, „które chcą zmienić świat poprzez swój testament”.

Katrin Heidbuechel dodaje, że ważne jest, aby środki te przyniosły korzyści ludziom cierpiącym z powodu ubóstwa i głodu we wszystkich częściach świata, niezależnie od ich pochodzenia i płci.

Dlaczego głównie kobiety?

Dlaczego jednak skupiono się na kobietach? – W najbliższych latach zakres i wielkość spadków wzrosną w ogromnym stopniu – wyjaśnia Marita Haibach, jedna z pionierek w dziedzinie fundraisingu w Niemczech i współzałożycielka sieci Pecunia-Erbinnen-Netzwerk. Udział kobiet jest większy, „również dlatego, że często dziedziczą one wielokrotnie: po swoich rodzicach, a także – ze względu na dłuższą średnią długość życia – po swoich partnerach”, wyjaśnia Haibach.

Opinię tę wyraża również Katrin Heidbuechel, która zajmuje się pozyskiwaniem funduszy dla organizacji Misereor: „Tak zwane pokolenie 68-go roku było prekursorem emancypacji; przed kobietami otworzyły się nowe możliwości w życiu zawodowym. Więcej kobiet podjęło studia wyższe i uzyskało większą niezależność finansową. Znajduje to także odbicie w rozwoju demograficznym. Niemcy mają stosunkowo wysoki odsetek kobiet, które nie mają dzieci” i które chciałyby, aby ich spadek został wykorzystany na cele, do których dążyły przez całe swoje życie.

Międzynarodowy Dzień Testamentu

Organizacje pożytku publicznego, które są uzależnione od darowizn i innych dotacji finansowych, od kilku lat coraz bardziej interesują się fundraisingiem. Przed Międzynarodowym Dniem Testamentu również Don Bosco Mondo, organizacja zajmująca się prawami dzieci i projektami edukacyjnymi na całym świecie, wysyła zaproszenia na spotkania informacyjne pod hasłem „Krok po kroku do testamentu na cele charytatywne”.

Marita Haibach odrzuca zarzuty krytyków dotyczące rzekomego polowania na spadki: „To stary stereotyp. W przypadku zbierania funduszy poprzez darowizny testamentowe postępuje się z wyczuciem i zgodnie z życzeniami rozmówców”.

Z doświadczenia wynika, że osoby, które pozostawiły spadek organizacji pożytku publicznego, są szczęśliwsze i bardziej zadowolone niż te, które nie wiedzą, co stanie się z ich majątkiem po śmierci: „Ponadto dla wielu osób miło jest wiedzieć, że po śmierci mogą zaangażować się w sprawę, która leży im na sercu”.

(KNA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Czy naprawdę ma sens, aby uczniowie szkół podstawowych po nauce pisma drukowanego uczyli się jeszcze pisma kursywnego, zanim rozwiną swoje indywidualne pismo odręczne? Bawarskie Ministerstwo Kultury chce podjąć decyzję na podstawie wyników projektu modelowego „FlowBy”.

W 43 szkołach podstawowych w Bawarii stworzono specjalne „warsztaty pisania”. Dzieci uczą się tam rozwijać własny charakter pisma od razu na podstawie pisma drukowanego (w którym litery są niepołączone). Dotychczas odbywało się to dopiero na etapie kolejnym, czyli pisma kursywnego, w którym litery są połączone, a długopis, pióro czy ołówek nie odrywają się od podłoża w trakcie pisania.

Jeden z czynników: szybkość

Pismo dzieci jest oceniane w drugiej, trzeciej i czwartej klasie. Nie chodzi tu tylko o takie kryteria, jak klarowność formy, czytelność i płynność, ale także o szybkość.

Badania wykazały bowiem, że dzieci używające tylko pisma łączonego piszą znacznie wolniej niż te, które używają pisma częściowo łączonego. Najszybsze są dzieci piszące wyłącznie drukowanymi literami.

„W codziennej szkole ma to duże znaczenie, jeśli weźmie się pod uwagę całą stronę” – wyjaśnia Eva Odersky z Uniwersytetu w Eichstätt. W wyniku tego projektu pilotażowego obowiązkowe nauczanie pisma łączonego w szkołach może zostać zniesione.

Dotychczas pierwszoklasiści w Bawarii najpierw uczą się pisma drukowanego. Pod koniec pierwszej lub na początku drugiej klasy wprowadza się dodatkowo pismo kursywne. Pod koniec szkoły podstawowej dziewczynki i chłopcy powinni wypracować indywidualne pismo, łącząc pismo drukowane i kursywne.

Większość dorosłych, zwłaszcza tych, którzy mają wprawę w pisaniu odręcznym, używa pisma częściowo łączonego, ponieważ jest to bardziej ekonomiczne i odciąża mięśnie.

Pisanie odręczne a umiejętność myślenia

Rewolucja w nauce pisania może mieć znaczenie w kontekście badań naukowców, którzy ustalili, że umiejętność odręcznego pisania jest ważnym warunkiem wstępnym myślenia.

„Umiejętności motoryczne związane z pisaniem tworzą połączenia w mózgu, które mają fundamentalne znaczenie dla myślenia” – mówiła w styczniu Katolickiej Agencji Informacyjnej (KNA) Stephanie Ingrid Mueller, dyrektorka Instytutu Mediastep. Decydujące znaczenie ma również pierwsze sześć lat życia. Udowodniono na przykład, że ludzie są w stanie lepiej zapamiętać rzeczy, które napisali ręcznie.

„Pisanie odręczne jest najbardziej złożoną umiejętnością motoryczną, jaką możemy rozwinąć. Jest ono powiązane z rozwojem języka” – wyjaśniła ekspertka, która szkoli i kształci nauczycieli oraz doradza rodzicom w zakresie nauki pisania.

Stephanie Ingrid Mueller wówczas skrytykowała również niespójność w nauczaniu pisania w Niemczech: „Uczymy siedmiu różnych sposobów pisania w 16 landach. Jeśli dziecko zmieni land lub nawet tylko szkołę, w miejscu zamieszkania, może być zmuszone do nauki nowego sposobu pisania odręcznego. To sprawia, że nauka pisania jest jeszcze trudniejsza”.

Jak wygląda to poza Bawarią?

W Niemczech edukacja leży w gestii krajów związkowych, dlatego nauka pisania jest regulowana w bardzo różny sposób. Na przykład w kilku krajach związkowych dopuszczalna jest również czcionka podstawowa oparta na drukowanych literach jako jedyna czcionka wyjściowa. Z kolei w Hesji została ponownie zakazana zaledwie kilka lat temu.

Inne kraje, takie jak Badenia-Wirtembergia, pozostawiają szkołom swobodę rezygnacji z pisma kursywnego. A Szwajcaria całkowicie zrezygnowała z pisma „Schnürlischrift”.

Można więc dyskutować o tym, która droga jest właściwa, zwłaszcza że nawet eksperci nie są zgodni. Oprócz zwolenników pisma podstawowego, którzy podobnie jak w projekcie FlowBy opowiadają się wyłącznie za pismem drukowanym jako pismem wyjściowym, inni pedagodzy języka niemieckiego opowiedzieli się w 2019 roku w „Deklaracji z Siegen” za nauczaniem wyłącznie pisma szkolnego i rezygnacją z pisma drukowanego.

Pomimo wszystkich sporów, konferencja ministrów kultury w 2024 roku uzgodniła, że wymagana spójność „nie musi być koniecznie widoczna na papierze jako połączona linia pisma”. Jest to zdanie decydujące dla zwolenników jednofazowego nabywania umiejętności pisania.

(DPA, KNA/jak)

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Jak wynika z badania Instytutu Gospodarki (IW) z Kolonii, rząd Niemiec wykorzystuje część funduszu specjalnego na infrastrukturę, aby załatać dziury budżetowe. Tylko w przypadku infrastruktury transportowej koalicja CDU/SPD zyskuje dziesięć miliardów euro, nie musząc oszczędzać nigdzie indziej.

Pełny obraz tych działań jest trudny do ustalenia, bo wydatki przesuwane są między budżetem głównym, funduszem specjalnym i Funduszem Klimatu i Transformacji. – Rząd traci przy tym na wiarygodności – mówi Tobias Hentze z IW. – Zamiast budować mosty, fundusz finansuje też emerytury matek. To spore nadużycie – wskazuje ekspert.

Jako przykład IW wymienia Deutsche Bahn. Na kolej z funduszu specjalnego przewidziano 18,8 miliarda euro, podczas gdy wydatki w budżecie federalnym spadną o 13,7 miliarda. – Po odliczeniu kapitału własnego Deutsche Bahn rząd zyskuje 8,2 miliarda euro dodatkowego marginesu budżetowego – tłumaczy instytut z Kolonii.

Przesuwanie i łatanie

Na remont mostów autostradowych w 2026 roku przewidziano 2,5 miliarda euro z funduszu specjalnego, podczas gdy inwestycje w drogi krajowe w budżecie głównym okrojone zostaną o 1,7 miliarda w porównaniu z 2024 rokiem.

Już wcześniej Instytut Ifo z Monachium oskarżył rząd federalny o przesuwanie inwestycji infrastrukturalnych z budżetu głównego do zadłużonego funduszu specjalnego. – Początkowo wydatki z funduszu finansowanego długiem miały być dodatkiem do inwestycji w zwykłym budżecie – mówi Emilie Höslinger z Ifo. I dodaje, że „Tak się jednak nie dzieje”. Rząd faktycznie przesuwa projekty infrastrukturalne i dot. cyfryzacji do funduszu specjalnego, a zamiast tego zwiększa wydatki socjalne w budżecie głównym.

(RTR/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Wielu Niemców finansuje pożyczkami nawet codzienne wydatki, takie jak zakupy spożywcze. Tak wynika z reprezentatywnego badania instytutu Civey, przeprowadzonego na zlecenie międzynarodowego banku Barclays. Ponad połowa osób poniżej 50. roku życia zapożyczała się w ciągu ostatnich 24 miesięcy – głównie u członków rodziny (44 proc.), ale także w banku (40 proc.).

Poza wydatkami na samochód (27 proc.) respondenci deklarowali, że pożyczone pieniądze przeznaczali głównie na pokrycie codziennych kosztów, takich jak zakupy spożywcze (26,6 proc.) lub na inne cele konsumpcyjne, np. zakup odzieży (21,4 proc.). Co szósty badany (17,6 proc.) przyznaje, że zadłuża się nie z konieczności, lecz po to, by sprawić sobie przyjemność.

Żywność w Niemczech od miesięcy drożeje i kosztuje więcej niż rok temu. W sierpniu inflacja sięgnęła już 2,2 proc. Ekonomiści ostrzegają, że w kolejnych miesiącach tempo wzrostu cen utrzyma się powyżej poziomu 2 procent.

Nie tylko młodzi żyją na kredyt

Prawie dwie trzecie młodych Niemców żyje częściowo na kredyt. Największą grupę pożyczających w ciągu ostatnich 24 miesięcy stanowią osoby w wieku 18–29 lat (60,4 proc.) W tej grupie najwięcej ankietowanych przyznało, że sięga po pożyczki nie tylko na przyjemności. Ponad jedna trzecia (36,2 proc.) wskazała codzienne potrzeby jako powód zadłużenia.

Codzienność na kredyt nie dotyczy tylko najmłodszych. W grupie 30–39 lat aż 31,6 proc. wskazało codzienne wydatki jako główny powód zadłużania się. Badanie Civey, przeprowadzone w lipcu i sierpniu na 10 007 dorosłych Niemcach, pokazało też, że niemal połowa z nich (47,7 proc.) pożyczała kwoty poniżej 1000 euro.

Wśród osób poniżej 30. roku życia ponadprzeciętnie często chodziło o drobne kwoty do 200 euro (28,8 proc.). Co czwarty ankietowany (25,9 proc.) przyznał, że pożyczył od 1001 do 5000 euro. Prawie jedna trzecia uczestników badania (31,9 proc.) uważa, że w ciągu najbliższych 24 miesięcy również będzie musiała się zadłużyć.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Niemcy dążą do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2045 roku. Wymaga to dużej transformacji, która nie wszędzie postępuje w tym samym tempie.

W ciągu ostatnich 15 lat produkcja energii elektrycznej w Niemczech uległa radykalnym zmianom. Już 63 proc. pochodzi ze źródeł odnawialnych w porównaniu z zaledwie 19 proc. w 2010 roku.

Transformacja z wiatrem i słońcem

Energia wiatrowa stanowi w Niemczech obecnie 27 proc. miksu energetycznego (2010: 7 proc.), a fotowoltaika – 21 proc. (2010: 2 proc.).

Piętnaście lat temu najważniejszymi źródłami prądu były węgiel (43 proc.), atom (25 proc.) i gaz ziemny (12 proc.).

Od tego czasu produkcja energii z węgla spadła o połowę i obecnie wynosi 22 proc. Elektrownie gazowe nadal dostarczają 12 proc. energii elektrycznej, a jądrowe zostały całkowicie zamknięte.

W rezultacie emisja CO2 z produkcji energii elektrycznej spadła o jedną trzecią. Według ekspertów, Niemcy formalnie osiągnęły swoje cele klimatyczne na rok 2024: „połowę drogi do neutralności klimatycznej” – podaje w swojej analizie Agora Energiewende.

Znacznie niższe ceny i bardziej wydajna technologia odgrywają w tym ważną rolę. Moduły fotowoltaiczne kosztują obecnie zaledwie jedną dziesiątą tego, co w roku 2010.

Oznacza to, że koszt wytwarzania energii z paneli słonecznych na dachach wynosi zaledwie około 9 centów za kilowatogodzinę (kWh), a z magazynowaniem w akumulatorach – około 12 eurocentów za kWh. To zaledwie jedna trzecia kosztów energii elektrycznej z sieci.

Duże elektrownie słoneczne w Niemczech z magazynowaniem energii w akumulatorach wytwarzają obecnie energię elektryczną za około 7 centów za kWh, czyli trzy razy taniej niż nowe elektrownie gazowe.

Energia wiatrowa również stała się bardzo przystępna cenowo i obecnie kosztuje w Niemczech około 7 centów za kWh w przypadku nowej elektrowni na lądzie i około 8 centów za kWh w przypadku nowej elektrowni na morzu. Dzięki wyższym turbinom wiatrowym z dłuższymi łopatami koszt energii wiatrowej spadł w ciągu ostatnich 15 lat o połowę.

Według badań, neutralny dla klimatu system energetyczny w Niemczech będzie wymagał elektrowni słonecznych o mocy około 400 gigawatów i 230 GW energii wiatrowej. Jedna czwarta tej mocy jest obecnie zainstalowana w Niemczech w sektorze energii słonecznej (111 GW), a około jedna trzecia – w sektorze energii wiatrowej (75 GW). Szybka ekspansja jest konieczna, ponieważ zapotrzebowanie na energię elektryczną gwałtownie wzrośnie w przyszłości ze względu na rosnącą elektryfikację i zapotrzebowanie na centra danych. W 2024 roku w Niemczech zużyto 466 terawatogodzin energii elektrycznej, a – według prognoz rządu niemieckiego – do 2030 roku liczba ta wzrośnie do około 750 TWh.

Gdzie są problemy? Magazynowanie

Produkcja energii elektrycznej z wiatru i słońca jest uzależniona od pogody. Przy dużym wietrze i słońcu energia jest bardzo tania. Przy małym dużo produkują elektrownie gazowe, co zwiększa koszty..

Dzięki rozwojowi energetyki wiatrowej i słonecznej, europejskich sieci energetycznych oraz magazynów energii koszty te można obniżyć. Chociaż w ciągu ostatnich trzech lat nastąpił postęp w rozwoju sieci również w Niemczech, nadal pozostaje on w tyle za celami.

Magazyny energii w akumulatorach w sieci energetycznej, a także w budynkach, przemyśle i pojazdach elektrycznych są ważne dla zrównoważenia wytwarzania prądu zgodnie z zapotrzebowaniem. Wiele firm chce instalować farmy baterii, a koszty tego procesu znacznie spadły. Jednak nadal brakuje „jasnego planu działania” ws. systematycznej integracji magazynów energii, na co zwraca uwagę Carsten Körnig, szef Niemieckiego Związku Energetyki Słonecznej.

Według analiz, do 2030 r. Niemcy będą potrzebowały magazynów energii elektrycznej o pojemności 100 gigawatogodzin (GWh) i około 180 GWh do 2045 r. Pojemność istniejących domowych wynosi 22 GWh, a elektrowni szczytowo-pompowych – 10 GWh.

Dynamiczne taryfy za energię elektryczną również pomagają. W godzinach, gdy słońca i wiatru jest dużo, prąd w sieci jest tańszy. Im mniej energii jest wytwarzane, tym droższa. Pozwala to konsumentom i centrom danych oszczędzać pieniądze, korzystając głównie z prądu poza szczytem.

Jednak aby dokładnie mierzyć zużycie, konieczne jest zainstalowanie znacznie większej liczby inteligentnych liczników, co nadal stanowi problem. Do tej pory zainstalowało je w Niemczech zaledwie 3 procent odbiorców energii, w porównaniu z ponad 90 proc. w innych krajach UE, takich jak Francja i Hiszpania.

Pompy ciepła: cele dużo wyższe

W 2025 roku pompy ciepła po raz pierwszy są najchętniej kupowaną technologią grzewczą w Niemczech. Stowarzyszenie branżowe spodziewa się, że w tym roku zostanie zainstalowanych 260 tys. nowych pomp. Jednak zgodnie z planami rządu, aby Niemcy osiągnęły cel klimatyczny w sektorze budowlanym, konieczne byłoby instalowanie co najmniej 500 tys. pomp ciepła rocznie.

Do tej pory w Niemczech zainstalowano około 1,8 mln pomp, co stanowi około 5 proc. wszystkich systemów grzewczych. Ponad 90 proc. ogrzewania w Niemczech nadal odbywa się za pomocą gazu i oleju opałowego.

Sąsiednie kraje skandynawskie są pod tym względem dużo bardziej zaawansowane. Ropa i gaz są tam rzadko wykorzystywane do ogrzewania, wykorzystuje się głównie pompy ciepła i biomasę.

Właściciele domów z pompami ciepła w Niemczech płacą obecnie za energię o około jedną trzecią mniej niż w przypadku ogrzewania gazem. Pompy są jednak droższe w zakupie niż kotły na gaz, a bez dotacji rządowych cele klimatyczne w sektorze budowlanym nie zostałyby osiągnięte. Eksperci popierają zwiększenie finansowania instalacji i rozbudowę sieci ciepłowniczych o duże pompy ciepła i geotermię.

Potrzeba szybszych zmian w transporcie

W sektorze transportu Niemcy znacznie odstają od swoich celów klimatycznych. Obecnie zaledwie 4 procent z prawie 50 milionów samochodów osobowych to samochody wyłącznie elektryczne. Z hybrydami to łącznie 7 procent.

Tendencja jest jednak wzrostowa. W sierpniu 2025 roku prawie co piąty (19 proc.) nowo zarejestrowany samochód był wyłącznie elektryczny, a z modelami hybrydowymi odsetek ten wynosił ponad połowę (59 proc.).

Udział nowych samochodów z silnikami spalinowymi wyniósł w sierpniu 41 procent, w porównaniu z 51 procentami w roku poprzednim.

Pojazdy elektryczne są nadal droższe w Niemczech i tylko kilka modeli nowych elektryków kosztuje poniżej 20 tys. euro. Chiny są już pod tym względem znacznie bardziej zaawansowane. Tam samochody elektryczne są już tańsze niż porównywalne pojazdy z silnikami spalinowym i znacznie tańsze niż w Niemczech.

Liczba elektrycznych ciężarówek zarejestrowanych w Niemczech również rośnie. Z ok. 3,8 miliona ciężarówek około 90 tys. (2 proc.) jest obecnie elektrycznych.

Co z wodorem?

Zielona energia nie wystarczy jednak dla potrzeb wszystkich sektorów. W szczególności przemysł stalowy i chemiczny, transport morski i lotnictwo potrzebują też wodoru jako źródła energii.

Rząd niemiecki planuje do 2030 roku zbudować 10 gigawatów (GW) mocy elektrolizy do produkcji wodoru. Prognozy przewidują, że do 2045 roku, aby zaspokoić zapotrzebowanie na wodór w sposób całkowicie neutralny dla klimatu, potrzebne będzie około 400 GW.

W tym celu do 2032 roku ma zostać rozbudowana sieć wodorowa o długości 9 tys. kilometrów.

Eksperci podkreślają, że wdrożenie projektu stwarza niemieckiemu przemysłowi szansę na odegranie wiodącej roli w tym obszarze. Wiele pozostaje jednak do zrobienia.

Nowy niemiecki minister środowiska Carsten Schneider (SPD) jest optymistą. „Mamy wiele do zyskania, jeśli pokażemy, jak tutaj – w Niemczech, kraju eksportowym – może udać się modernizacja przemysłu. Skuteczna ochrona klimatu oznacza bowiem również zapewnienie naszej gospodarce odpowiedniej kondycji, aby mogła konkurować na rynkach przyszłości”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Kierownik ambasady RP w Berlinie Jan Tombiński, w opublikowanym w sobotę we „Frankfurter Allgemeine Zeitung” materiale autorskim zwraca uwagę na luki w niemieckiej pamięci o II wojnie światowej. Dowodem na poparcie tej tezy ma być zestaw plakatów wiszących na fasadzie Niemieckiego Muzeum Historii w stolicy Niemiec, dotyczących najważniejszych wydarzeń z przeszłości. Jak zaznaczył, do lat 1933-1945 odnoszą się dwa plakaty - przejęcia władzy przez Hitlera w 1933 r. i eksplozji nuklearnej na pustyni Nevada w USA w 1945 r.

Luki w historycznej pamięci

„Pomiędzy tymi datami panuje kompletna pustka – nie ma Norymbergii, Monachium, anszlusu (Austrii), Paktu Hitler-Stalin, napaści na Polskę, wojny światowej, Auschwitz, Holokaustu, Stalingradu, D-Day, Jałty i Poczdamu” – wylicza polski dyplomata. Luki w prezentowaniu wspólnej historii prowadzą do jej błędnej recepcji i ograniczają drogę do wspólnej przyszłości – ostrzegł Tombiński.

Kierownik polskiej placówki przedstawił wydarzenia z 1939 r. – atak Niemiec na Polskę 1 września, wojskową bierność Francji i Wielkiej Brytanii, wkroczenie Armii Czerwonej do Polski 17 września i rozbiór Polski w oparciu o tajny protokół do Paktu Ribbentrop-Mołotow.

17 września jest dla Polski „symbolem oportunistycznego cynizmu i perfidnego działania” – podkreślił Tombiński. Wskutek działania dwóch agresywnych mocarstw podbita została nie tylko Polska, lecz także trzy kraje bałtyckie, część Rumunii i Finlandii.

Słowa nie powstrzymają agresji

Przypominanie w dzisiejszych czasach nie tylko o 1 września, ale także o 17 września 1939 r. jest ostrzeżeniem wobec aktualnej sytuacji na świecie. „Agresję rzadko można powstrzymać słowami i dyplomatycznymi zabiegami, a jeśli nawet, to tylko czasowo i przy rosnących kosztach – pisze kierownik polskiej ambasady.

„W naszych czasach osoby, które niczego nie nauczyły się z historii (w oryginale „wiecznie wczorajsi”) znów próbują zmienić bieg historii i zastąpić siłę politycznych argumentów polityką siły i ideologią dominacji” – pisze Tombiński. „Bierne i apatyczne przyglądanie się temu prowadzi do tego, że państwa demokratyczne stają się pomocnikami w procesie obalania światowego porządku, który przez dziesięciolecia zapewniał nam bezpieczeństwo, stabilność i optymizm” – ostrzegł polski dyplomata.

Podstawowym zadaniem historii – podkreślił – jest tłumaczenie przyczyn i skutków, gdyż bez zrozumienia związków między wydarzeniami, nie jest możliwe zrozumienie dzisiejszego świata, ani kształtowanie przyszłych wydarzeń. „Plakaty wiszące na fasadzie Niemieckiego Muzeum Historii nie pomagają w tym, gdyż zamiast przemawiać, przemilczają tysiące słów” – pisze w konkluzji Jan Tombiński w „FAZ”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W niemieckiej prasie nie milkną komentarze poświęcone incydentowi z naruszeniem przez rosyjskie drony przestrzeni powietrznej nad Polską. Pojawiają się pytania o stanowisko NATO, prezydenta USA i strach przed eskalacją.

Zaostrzyć sankcje

„Jedyną odpowiedzią na Putina byłyby teraz ostrzejsze sankcje" – pisze dziennik „Süddeutsche Zeitung”. Autor komentarza, Florian Hassel, pisze, że najpóźniej rosyjski atak na jeden z budynków rządowych w Kijowie powinien był dać prezydentowi USA Donaldowi Trumpowi jasno do zrozumienia, że ​​Putin go oszukuje. „Rosyjski władca nie chce pokoju, lecz dalszej wojny. Aby temu zaradzić, konieczne są sankcje – zwłaszcza po celowej prowokacji Polski – członka NATO – przy pomocy dron”.

„Jednak Biały Dom chce czegoś innego niż konfrontacja z Moskwą” – czytamy. „Zaczyna się odnosić wrażenie, że Władimir Putin musiałby zdetonować bombę atomową nad terytorium USA, zanim Donald Trump zdecydowałby się nałożyć surowe sankcje na Rosję”. Według autora mogłoby to być m.in. stworzenie strefy zakazu lotów i aktywny udział w zestrzeliwaniu rosyjskich dronów.

Apel o surowsze uderzenie w Moskwę pozostaje aktualny nie tylko dla Trumpa. „Gdyby Ukraina otrzymała w końcu z Berlina pocisk manewrujący Taurus, Kijów mógłby ewentualnie zniszczyć nielegalnie zbudowany most Kerczeński prowadzący na nielegalnie okupowany Półwysep Krymski. To byłby język, który Putin rozumie” – pisze „Süddeutsche Zeitung”.

„Dronowe pozdrowienia”

O „podwójnej wojnie Putina” pisze też „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. „NATO powinno wysłać Putinowi list z podziękowaniami za dronowe pozdrowienia, które wysłał z Moskwy. Ta prowokacja wyraźnie pokazała, gdzie leży jedna z największych luk w linii obrony Sojuszu Północnoatlantyckiego. Putin będzie nadal, z coraz większą intensywnością, testował, czy Sojusz rzeczywiście ma wolę, jak po raz kolejny obiecał, bronić każdego centymetra kwadratowego swojego terytorium” – pisze na łamach dziennika Berthold Kohler.

Autor dodaje, że pod względem militarnym kilka państw, w tym Niemcy, reaguje, wysyłając dodatkowe myśliwce do ochrony polskiej przestrzeni powietrznej, co jest „znakiem praktycznej solidarności z Warszawą”. „Mobilizacja tych maszyn ujawnia również jak niedoświadczone jest NATO – a szczególnie Niemcy – w obronie przed dronami”, jeśli stosuje do tego drogie myśliwce. „Zachód musi teraz w końcu z pełną determinacją budować tarczę przeciwrakietową i mur przeciwko dronom” – czytamy.

Atak Rosji na NATO nieuchronny?

Sytuację komentuje też niemiecka prasa regionalna i gazety lokalne. Dziennik „Badische Zeitung” z Badenii-Wirtembergii proponuje, że „NATO mogłoby zareagować i w przyszłości przechwytywać rosyjskie drony i pociski już w strefie buforowej nad zachodnią Ukrainą”. „To lepiej chroniłoby własną przestrzeń powietrzną. Skorzystali by na tym też terroryzowani przez Rosję Ukraińcy. Putin liczy na to, że będzie mógł bezkarnie przekraczać czerwone linie. Powinien się mylić” – czytamy.

A koloński dziennik „Kölner Stadt-Anzeiger” pyta, czy atak Rosji na NATO jest nieuchronny? „To nurtujące pytanie zadaje sobie obecnie wiele osób, zwłaszcza w krajach bałtyckich i w Polsce. Czasami jednak zachowanie zimnej krwi pomaga rozwiać lęki” – pisze dziennik, nawiązując do trwających rosyjsko-białoruskich manewrów „Zapad”.

„Jeśli racjonalnie porównamy sytuację podczas ćwiczeń «Zapad 2021» i «Zapad 2025», zauważymy, że ćwiczenia w 2021 roku były pięć do sześciu razy większe niż tegoroczne. Wtedy w ćwiczeniach uczestniczyło około 200 tys. żołnierzy, obecnie jest ich 30-40 tys. Przy tak niewielkiej liczebności wojsk prawdopodobieństwo rosyjskiego ataku na NATO jest bliskie zeru. Zwłaszcza że Kreml nie byłby w stanie uzupełnić zapasów. 90 procent rosyjskich wojsk bojowych jest bowiem zajętych w Ukrainie” – czytamy.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Z hukiem żółta koparka burzy resztki zrujnowanej nieruchomości w jednej z dzielnic Gelsenkirchen – miasta w Zagłębiu Ruhry na zachodzie Niemiec. Cała ulica z siedmioma domami jest zrównywana z ziemią. Na ich miejscu mają powstać nowe domy i przedszkole. Władze miasta chcą dać do zrozumienia, że zajęły się problemem.

Zrujnowane nieruchomości i sterty śmieci na ulicy są i były nie tylko ogromną uciążliwością dla mieszkańców, ale także ulubionym tematem Alternatywy dla Niemiec (AfD), która często nawiązuje do migracji zarobkowej z krajów Europy Południowo-Wschodniej. Przestępcy zwabiali ludzi, głównie z Rumunii i Bułgarii, do dzielnicy Bismarck w Gelsenkirchen, stosując mafijny system wyzysku. Umieszczali ich w zrujnowanych domach – nieraz w katastrofalnych warunkach, bez prądu i wody. Oferowali im minizatrudnienie i ściągali pobierany przez nich dochód obywatelski. Miasto, w którym co czwarta osoba żyje z zasiłku socjalnego, kupiło dziesiątki zrujnowanych domów i teraz je wyburza.

Odgłosy prac rozbiórkowych słychać w kiosku tuż za rogiem, ale wydaje się, że przesłanie o nowym początku nadchodzi zdecydowanie za późno. – Ugruntowane partie w końcu potrzebują lekcji – mówią klienci kiosku. – Jest coraz gorzej – mówi ktoś inny. – Nie mamy już żadnej nadziei – dopowiada ktoś, nie chcąc podać swojego nazwiska.

Czy zagłosują na socjaldemokratów w długoletnim bastionie SPD? Nerwowy śmiech. Ale na pytanie, na kogo w takim razie zagłosują w niedzielę, nikt nie chce odpowiedzieć.

Kandydat AfD na burmistrza

Brak odpowiedzi też jest odpowiedzią. Po tym, jak częściowo skrajnie prawicowa AfD stała się w wyborach do Bundestagu w lutym br. największą siłą polityczną w tym 265-tysięcznym mieście, zdobywając 24,7 proc. głosów, teraz liczy na kolejne zwycięstwo w wyborach samorządowych. To pierwszy sprawdzian nastrojów dla koalicji Friedricha Merza, złożonej z chadecji CDU/CSU i socjaldemokratycznej SPD. W tych wyborach samorządowych w Nadrenii Północnej-Westfalii – najbardziej zaludnionym kraju związkowym Niemiec (18 mln mieszkańców) – AfD otrzymuje nawet poparcie od amerykańskiego miliardera Elona Muska.

Pięć lat temu partia zdobyła niecałe 13 proc., zapewniając sobie jedenaście miejsc w radzie miasta Gelsenkirchen. Teraz sondaże przewidują, że partia wprowadzi do ratusza więcej radnych. W wyścigu o fotel nadburmistrza AfD wystawia również 72-letniego Norberta Emmericha.

Doradca finansowy i były żołnierz, stawiający na temat bezpieczeństwa, ma duże szanse na wejście do drugiej tury wyborów z kandydatką SPD Andreą Henze. Nadburmistrz z AfD w zachodnich Niemczech byłby pierwszym takim przypadkiem, choć mało prawdopodobnym, bo pozostałe partie udzielą w drugiej turze poparcie kandydatce socjaldemokracji.

Koniec z ośrodkiem dla ubogich dzieci?

– Naprawdę obawiam się, że AfD osiągnie w niedzielę bardzo dobry wynik. Bo troszczymy się o ludzi, których AfD chciałaby deportować – do autobusu, otworzyć drzwi i won – mówi Venetia Harontzas w rozmowie z DW. – A AfD zachowuje się już jak zwyciężczyni, działa pewnie, bez większej kampanii wyborczej. Jakby chciała dać do zrozumienia: mamy już wszystko w kieszeni, musimy tylko policzyć – dodaje. 69-letnia pracownica socjalna to instytucja w Gelsenkirchen. Ma pseudonim „Matka Lalok”. „Lalok libre” to nazwa miejsca spotkań dla młodzieży i rodzin położonego niedaleko wyburzanych budynków. Każdego dnia oferuje wsparcie 30 dzieciom i nastolatkom z dwunastu krajów. Tym, w których prawie nikt nie wierzy.

Jedną z nich jest 11-letnia Estera z Rumunii, która pragnie ukończyć szkołę średnią, a potem zostać tancerką. – Venetia jest dla mnie jak druga matka. Zajmuje się papierkową robotą, dba o to, żebyśmy tańczyli, mieli plecaki szkolne i ubrania. I jeździmy na wycieczki – mówi.

Venetia Harontzas uważa, że ​​jej praca i dzieło życia będą zagrożone, jeśli AfD faktycznie przejmie władzę w Gelsenkirchen. Partia już zasugerowała, że ​​miasto nie potrzebuje organizacji parytetowych ani projektów integracyjnych – mówi. Koniec „Lalok libre”, który istnieje od ponad 40 lat, miałby fatalne konsekwencje. – Nie chcę sobie nawet wyobrażać, co by się wtedy stało z dziećmi. Trafiłyby na ulicę albo gniły w domu – mówi Venetia, która właśnie wysłała kolejną młodą osobę na kształcenie zawodowe. – Nie wiem, co się z nami stanie, ale obawiam się najgorszego. Pieniądze, które dostajemy od miasta, są dobrowolnym świadczeniem – wyjaśnia.

Zastraszanie i wrogość

Jan Specht to człowiek, który jak nikt inny walczy w radzie miasta i na ulicach, aby uniemożliwić AfD wzmocnienie w byłej metropolii górniczej. 44-letni inżynier zasiada w radzie miasta od sześciu lat z ramienia lewicowej partii AUF i zorganizował już dwie demonstracje przeciwko AfD.

Praca AfD w radzie miasta nie jest zbyt konstruktywna – uważa Specht. – Często przyjmują wnioski z innych gmin dotyczące tematów gender, edukacji wczesnoszkolnej czy edukacji seksualnej, które mają niewiele wspólnego z Gelsenkirchen. Albo tematy, takie jak przyspieszenie pracy urzędu dla obcokrajowców lub deportacji – mówi radny w rozmowie z DW.

Regionalny dziennik „Westdeutsche Allgemeine Zeitung” donosi, że na posiedzeniu rady miasta w czerwcu wybuchł skandal: polityk AfD Tobias Obernyer obraził urzędującą nadburmistrzynię Karin Welge słowami: „Zamknij pysk!”. Welge chciała go wyrzucić z sali, ale Obernyer zaprzeczył, że tak powiedział.

Również Specht spotyka się z wrogością. Film, który nakręcił i który krytykuje AfD, zebrał 500 komentarzy od zwolenników tej partii. Poprzedniczce Spechta w radzie miasta, Monice Gärtner-Engel, grożono nawet śmiercią.

W obecnej kampanii wyborczej, kiedy Specht chodził od drzwi do drzwi, zauważył, że wielu mieszkańców Gelsenkirchen wie, o co toczy się gra w tych wyborach samorządowych i nie chce wzmocnienia AfD. Zawsze powtarza niezdecydowanym wyborcom: „AfD jest przeciwko płacy minimalnej, najwyższej stawce podatkowej i podatkowi od spadków, a chce znieść lokalne podatki od działalności gospodarczej. To nie jest partia małych ludzi”.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Nie ma naukowych dowodów na to, że młodzi ludzie są dziś bardziej wygodni niż wcześniejsze pokolenia – twierdzi niemiecka psycholożka Tina Kretschmer. – Nie spotkałam jeszcze żadnego 20-latka ani 20-latki, którzy pracowaliby lub studiowali mniej intensywnie niż ja sama w ich wieku. To ja bawiłam się i imprezowałam częściej niż dzisiejsza młodzież – powiedziała profesor psychologii rozwojowej i pedagogicznej z Uniwersytetu w Erlangen-Norymberdze w rozmowie z dziennikiem „Nürnberger Nachrichten”. Jej zdaniem młodzi inaczej podchodzą dziś do pracy, ale nie są leniwi.

Nikt nie mówi: „Po nas potop”

Młodych nie słychać? Bo starszych jest więcej! – tłumaczy psycholożka. Starsze pokolenie potrafi krzyczeć głośniej. Dodatkowo, jak zauważa ekspertka, wygodniej jest spychać na młodzież kłopoty, które odczuwalne będą dopiero w przyszłości. – Ale gdy rozmawiam z rodzicami, widzę, że oni naprawdę się przejmują. Nikt nie mówi: „Po nas potop”. Oni wiedzą, jakie problemy stoją przed kolejnym pokoleniem – podkreśla.

Szukanie poczucia bezpieczeństwa

Politycy zbyt mocno skupiają się na tym, kto na nich głosuje, a liczebnie są to przede wszystkim starsze roczniki – zauważa Kretschmer. Jej zdaniem dobry wynik klasyfikowanej jako częściowo skrajnie parwicowa partii AfD wśród młodych podczas ostatnich wyborów do Bundestagu pokazuje, że istnieje wyraźny sprzeciw wobec obecnej polityki, tyle że formułowany z prawej strony sceny politycznej. Podobnie jak dorośli, także młodzież skłania się ku ofertom bardziej autorytarnym i konserwatywnym, szukając w trudnych czasach poczucia bezpieczeństwa. Jednak, jak podkreśla badaczka, nie zawsze wiadomo, jaki dokładnie cel kryje się za takim wyborem.

– Młodzi muszą czuć, że ktoś ich słucha i traktuje poważnie – apeluje Tina Kretschmer. Jej zdaniem demokracji trzeba uczyć się w praktyce, tak jak każdej innej dziedziny życia. Dlatego pomocne są np. młodzieżowe parlamenty. A jeśli szkoła dobrze przygotuje uczniów do tematyki wyborów i partii, badaczka nie widzi przeszkód, by przyznać im prawo głosu od 16 lat. – To ich przyszłość jest stawką. Trzeba ich dopuścić do głosu – dodaje.

(KNA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W reakcji na przypuszczalnie celowe naruszenia polskiej przestrzeni powietrznej przez Rosję NATO ogłosiło rozpoczęcie operacji wojskowej „Wschodnia Straż” (Eastern Sentry), której celem jest wzmocnienie wschodniej flanki.

Sekretarz generalny NATO Mark Rutte przekazał tę informację podczas konferencji prasowej w piątek, 12 września, z udziałem naczelnego dowódcy sił sojuszniczych w Europie Alexusa Grynkewicha w Brukseli. Operacja ma obejmować m.in. zwiększenie zdolności rozpoznawczych oraz obrony przeciwlotniczej.

Operacja „Wschodnia Straż”

Jak podkreślił Rutte, nie ograniczy się ona do klasycznych środków wojskowych. Obejmie też rozwiązania przygotowane specjalnie do walki z zagrożeniami, jakie stwarzają drony.

Naczelny dowódca sił NATO w Europie, gen. Alexus Grynkewich, poinformował, że wydał już rozkaz rozpoczęcia operacji. Nowa misja rusza natychmiast.

Jak wyjaśnił Grynkewich, rozpoczęta operacja będzie miała charakter elastyczny i obejmie swoim zasięgiem całą wschodnią flankę NATO – od regionów północnych po Morze Czarne i Morze Śródziemne. Jej koncepcja została oparta na doświadczeniach z udanej misji „Bałtycka Straż”, ukierunkowanej na ochronę krytycznej infrastruktury podwodnej na Morzu Bałtyckim.

W przedsięwzięciu weźmie udział kilka państw członkowskich, w tym Niemcy, Dania, Francja i Wielka Brytania. Niemcy zapowiedziały zwiększenie swojego zaangażowania. Niemiecka Bundeswehra udostępni cztery (a nie jak dotychczas dwa) myśliwce Eurofighter, które będą brały udział w patrolowaniu przestrzeni powietrznej nad Polską. Maszyny stacjonujące w Rostocku-Laage pozostaną w gotowości operacyjnej przynajmniej do końca tego roku.

Francja oddeleguje trzy myśliwce Rafale do nadzoru przestrzeni powietrznej na wschodniej flance. Dania zamierza udostępnić dwa myśliwce F-16 oraz jedną fregatę.

Rosyjska prowokacja czy tekst

Incydent związany z naruszeniem przestrzeni powietrznej NATO miał miejsce w środę, 10 września. Według oficjalnych danych w polski obszar powietrzny wtargnęło co najmniej 19 dronów Shahed, z których kilka zostało zneutralizowanych. Przedstawiciele zachodnich państw wskazują, że istnieją przesłanki świadczące o celowym działaniu Rosji. Wciąż jednak pozostaje niejasne, czy rosyjskie drony zostały zaprogramowane do ataku na cele na terytorium NATO, czy też chodziło o prowokację bądź test zdolności obrony powietrznej Sojuszu Północnoatlantyckiego.

Ocena prezydenta USA Donalda Trumpa, sugerująca, że naruszenie polskiej przestrzeni powietrznej przez rosyjskie drony mogło wynikać z błędu, została stanowczo odrzucona przez władze Polski. „My też chcielibyśmy, żeby atak dronów na Polskę był pomyłką. Ale nią nie był. I wiemy o tym” – napisał premier Donald Tusk na platformie X.

Według informacji NATO w środowej operacji obronnej brały udział nie tylko polskie myśliwce F-16, lecz także holenderskie F-35, włoskie samoloty oraz niemieckie systemy obrony powietrznej Patriot. W akcji uczestniczył również specjalny samolot AWACS do nadzoru przestrzeni powietrznej, a także wojskowe tankowce i maszyny transportowe.

(DPA, AFP/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Wzrost cen podstawowych artykułów spożywczych, takich jak kawa, czekolada czy owoce, spowodował ponowny wzrost inflacji w Niemczech, która przekroczyła poziom 2 proc. Według danych Federalnego Urzędu Statystycznego w sierpniu br. wskaźnik inflacji wyniósł 2,2 proc. Dla porównania: w czerwcu i lipcu utrzymywał się jeszcze na poziomie 2,0 proc.

Ceny kawy i czekolady mocno w górę

Dane za sierpień wskazują, że ceny żywności w Niemczech były średnio o 2,5 proc. wyższe niż rok wcześniej. Najsilniej wzrosły ceny m.in. kawy (+22,8 proc.) i czekolady (+21,3 proc.). Owoce podrożały o 7,1 proc., podczas gdy warzywa były tańsze o 1,1 proc. Wyraźne spadki odnotowano w przypadku ziemniaków (-17,3 proc.) oraz cukru (-29,2 proc.).

Jak podają statystycy, ceny usług wzrosły w sierpniu o 3,1 proc., co oznacza utrzymanie się trendu z lipca. Największe podwyżki odnotowano w transporcie pasażerskim (+11,1 proc.) oraz w ubezpieczeniach (+6,4 proc.), co wiązano m.in. z rosnącymi kosztami pracy przerzucanymi na ceny. Z kolei koszty międzynarodowych podróży lotniczych spadły w skali roku o 8,2 proc.

Energia w sierpniu była tańsza o 2,4 proc. niż rok temu – podał urząd statystyczny. Jednak spadki cen w sierpniu 2024 były znacznie większe, dlatego w ujęciu rocznym inflacja bazowa sprawia wrażenie wyższej, co wpływa na wzrost wskaźnika inflacji.

Wzrost inflacji

Jak podkreśla prezeska Federalnego Urzędu Statystycznego Ruth Brand, inflacja w Niemczech po raz pierwszy w tym roku wykazała lekki wzrost. Ekonomiści przewidują utrzymanie się wskaźników na poziomie powyżej 2 proc. także w kolejnych miesiącach. Z danych wynika, że od lipca do sierpnia br. ceny zwiększyły się o 0,1 proc., a prognoza dla całego roku zakłada średnią inflację w granicach 2 proc.

Wzrost inflacji zawsze oznacza spadek siły nabywczej – realna wartość euro maleje. Główna fala wzrostów cen, wywołana rosyjską agresją na Ukrainę, rzeczywiście wygasła, jednak inflacja utrzymuje się na wyższym niż oczekiwano poziomie. Od trzech miesięcy inflacja bazowa, wyłączająca zmienne ceny energii i żywności, wynosi w Niemczech 2,7 proc.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Berlińska gazeta „Tagesspiegel” informuje w piątek, 12 września, o wysokich stratach spowodowanych kontrolami granicznymi między Polską a Niemcami. Według badania przeprowadzonego przez koncern Allianz szacuje się, że wynoszą one ponad 100 mln euro rocznie: 87 mln w handlu towarami i 14 mln w sektorze usług.

„Wielogodzinne korki na granicy niemiecko-polskiej: utknęło tu nie tylko cztery miliony kierowców ciężarówek rocznie, ale także około 14 tysięcy osób dojeżdżających codziennie do pracy z regionu. Konsekwencje odczuwają małe i średnie przedsiębiorstwa, a szczególnie dotkliwie firmy spedycyjne” – czytamy.

Permanentne korki

Gazeta cytuje Guido Noacka z Izby Przemysłowo-Handlowej Wschodniej Brandenburgii (IHK), który opisuje, że od niedzieli wieczorem do wtorku w korku stoją kierowcy wjeżdżający do Niemiec, w środy korek jest po obu stronach granicy, a od czwartku do soboty kolejki ciągną się na wjeździe do Polski. Według cytowanego przez dziennik serwisu internetowego „Freight Perspectives” średni czas oczekiwania przy wjeździe do Niemiec osiągnął (dla ciężarówek) w 2024 i 2025 roku szczytową wartość prawie sześciu godzin.

Jak pisze „Tagesspiegel”, aby nie dopuścić do całkowitego załamania łańcuchów dostaw, kierowcy ciężarówek przekraczają dopuszczalny czas jazdy i odpoczynku. Niektórzy z nich rezygnują z wykonywania przewozów na tej trasie, tego typu zleceń nie chcą przyjmować niektóre firmy – uważa Noack.

Problem dla pracowników i firm

Między ciężarówkami często w korkach utykają także pracownicy transgraniczni. W samej Brandenburgii pracuje ich ok 14 tysięcy. Zdaniem przedstawiciela IHK dłuższe dojazdy do pracy sprawiły, że niektórzy polscy pracownicy wolą zarobić mniej w Polsce, niż permanentnie stać w korkach na granicy. Na problem z dojazdem uwagę zwraca również stowarzyszenie UVB skupiające przedsiębiorców z Berlina i Brandenburgii. Sven Weickert, prezes organizacji mówi gazecie, że dotyczy to również transgranicznego transportu towarów, który jest spowalniany. „Powoduje to opóźnienia i wzrost kosztów wielu procesów produkcyjnych i dostawczych” – czytamy.

Sytuację gospodarczą komplikuje niedobór wykwalifikowanej siły roboczej. W położonym tuż przy granicy z Polską Frankfurcie nad Odrą w sierpniu br. było 2356 wakatów, co w porównaniu z lipcem stanowi wzrost o cztery procent i 12 procent w stosunku do ubiegłego roku.

Najbardziej uczęszczana autostrada

„Tagesspiegel” zwraca uwagę, że w korkach stoją wszyscy: nie ma bowiem oddzielnych pasów dla aut osobowych i ciężarówek. Polska kontroluje samochody na obu pasach ruchu, natomiast autostrada A12 po niemieckiej stronie granicy zwężona jest do jednego pasa. W odpowiedzi niemieckiego rządu na zapytanie posłów Lewicy w Bundestagu wynika, że planowana jest rozbudowa tego odcinka autostrady do sześciu pasów – czytamy. Nie wiadomo jednak, kiedy to nastąpi.

Na razie trwają rozmowy dotyczące prowadzenia kontroli po niemieckiej stronie na dwóch pasach ruchu, informuje gazeta. Przebiegająca przez Świecko autostrada jest najbardziej obciążona ruchem ciężarówek spośród wszystkich autostrad w Niemczech. Rocznie przejeżdżają nią cztery miliony samochodów ciężarówek – podaje „Tagesspiegel”.

Kontrole graniczne po stronie niemieckiej zostały wprowadzone w październiku 2023 roku w celu ograniczenia nielegalnej migracji. Po zaostrzeniu przez Niemcy kontroli w maju br. Polska 7 lipca również wprowadziła kontrole graniczne.

Zapowiedziane przez niemiecki rząd zwiększone wsparcie w patrolowaniu przestrzeni powietrznej nad Polską już się rozpoczęło. Poinformował o tym rzecznik ministerstwa obrony Niemiec w Berlinie. Jak powiedział, gotowość operacyjna została osiągnięta w czwartek wieczorem, 11 września.

Dwie eskadry alarmowe działają już przez całą dobę w bazie lotniczej w Rostocku-Laage. Eurofightery są gotowe do udziału we wzmocnionej ochronie zewnętrznej granicy NATO w Polsce.

Rosyjskie drony nad Polską

Jest to reakcja na ostatnie naruszenie polskiej przestrzeni powietrznej przez kilkanaście rosyjskich dronów. Berlin zdecydował o przedłużeniu i zwiększeniu wsparcia przy nadzorowaniu przestrzeni powietrznej w Polsce.

Niemieckie ministerstwo obrony wyjaśniło, że myśliwce Eurofighter w eskadrach alarmowych są zarządzane w ramach struktury dowodzenia NATO. Sojusznicy mają wspólny obraz sytuacji. Rozkaz rozmieszczenia jest następnie wydawany za pośrednictwem łańcucha dowodzenia NATO z udziałem Niemiec.

Piloci eskadr alarmowych „są na miejscu przez całą dobę w kombinezonach lotniczych i są w powietrzu w ciągu kilku minut od naciśnięcia przycisku” – powiedział rzecznik niemieckiego MON. Zapowiedział również, że jeszcze w tym roku zostanie rozmieszczony mobilny system radarowy.

Cztery myśliwce Eurofighter

Bundeswehra operuje już nad Polską przy pomocy dwóch myśliwców Eurofighter stacjonujących w Rostocku-Laage. Teraz liczba samolotów zostanie podwyższona do czterech. Planowany początkowo do 30 września udział niemieckich sił lotniczych w patrolowaniu przestrzeni powietrznej nad Polską zostanie przedłużony najpierw do 31 grudnia br.

Ponadto siły powietrzne udostępnią w Laage drugą eskadrę alarmową i odpowiednie załogi, dzięki czemu w przyszłości cztery samoloty będą gotowe do monitorowania przestrzeni powietrznej na wschodniej flance NATO.

(DPA/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Dwa dni po incydencie z dronami nad Polską ministerstwo spraw zagranicznych Niemiec wezwało na rozmowę rosyjskiego ambasadora w Berlinie.

„Wysyłając rosyjskie drony w przestrzeń powietrzną NATO, Putin postępuje niebezpiecznie i niedopuszczalnie” – oświadczyło ministerstwo w piątek w serwisie internetowym X.

NATO jest zjednoczone, „aby bronić terytorium naszego sojuszu i naszego bezpieczeństwa” - napisano.

W nocy ze wtorku na środę, 10 września, co najmniej 19 rosyjskich dronów wtargnęło na terytorium Polski, niektóre z nich na odległość setek kilometrów. Co najmniej trzy z nich zostały zestrzelone. Polska i inne kraje NATO, w tym Niemcy, potępiły te incydenty jako celową prowokację wobec całego Sojuszu.

Francja, Polska, Szwecja, Holandia, Czechy, Rumunia, Belgia, Hiszpania i UE wezwały już rosyjskich ambasadorów lub chargé d'affaires z rosyjskich placówek dyplomatycznych.

Od początku wojny Rosji przeciwko Ukrainie Polska i państwa NATO w regionie Morza Bałtyckiego wielokrotnie zgłaszały naruszenia swojej przestrzeni powietrznej przez rosyjskie drony. Jednak do tej pory nigdy nie doszło do tak licznej ingerencji dronów w przestrzeń powietrzną członka NATO, a ponadto po raz pierwszy doszło do zestrzelenia rosyjskich dronów.

(AFP/szym)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

„Jak nigdy dotąd skłóceni polscy politycy są zjednoczeni – od rządu, przez prezydenta, po opozycję” – pisze w piątek, 12 września gazeta „Berliner Zeitung”. Komentator stołecznego dziennika Jan Opielka podkreśla, że przede wszystkim premier Donald Tusk i jego „przeciwnik”, prezydent Karol Nawrocki przemawiają w kwestii nalotu dronowego jednym głosem.

Jak ocenia Opielka, to Tusk i jego rząd powinni wyjść z wydarzeń związanych z wtargnięciem dronów nad Polskę wzmocnieni. To premier dysponuje bowiem instrumentami działania, a nie prezydent. Zdaniem komentatora nie był to przypadek, gdy Tusk mówił w Sejmie, że wroga nie należy szukać na Zachodzie. „Było to wyraźne uderzenie w opozycyjną partię PiS oraz prezydenta Nawrockiego, którzy ostatnio nasilili swoją krytyczną narrację wobec Niemiec i UE. Na razie powinno to nieco osłabnąć” – czytamy.

„Racjonalność lekarstwem”

Według publicysty „Berliner Zeitung” Polska patrzy bardziej niż kiedykolwiek na Rosję ze strachem. „Tymczasem racjonalność byłaby właściwym lekarstwem” – pisze Opielka.

Dla dziennikarza stołecznego dziennika nie do końca przekonująca jest argumentacja o rosyjskiej prowokacji. „Kreml (…) zdaje sobie zapewne sprawę, że takie prowokacje raczej zacieśniają szeregi sojuszu NATO, niż powodują podziały między państwami. W rzeczywistości nawet premier Węgier Viktor Orbán wyraził solidarność z Polską” – uważa publicysta. Przypomina też, że Polska otrzyma z programu SAFE UE znaczną część przewidzianych w nim kredytów o preferencyjnym oprocentowaniu – około 43 mld euro z puli o łącznej wartości 150 mld euro przeznaczonej dla wszystkich państw UE.

„Ataki takie jak ten z środy rano dają dowództwu armii polskiej ważne wskazówki, gdzie środki te powinny być wykorzystane w przyszłości. W świetle doświadczeń z wojny na Ukrainie, zakupiony (przez Polskę) w ciągu ostatnich trzech lat sprzęt wojskowy budzi co najmniej wątpliwościco do jego przydatności” – czytamy. Publicysta przypomina, że w ubiegłym roku Polska zamówiła 96 amerykańskich śmigłowców Apache. Jednak podczas wojny w Ukrainie tego typu maszyny stanowią raczej rolę pomocniczą. Tymczasem w Europie i USA produkuje się zbyt mało rakiet zwalczających np. drony, pisze Opielka powołując się na słowa polskiego geostratega Jacka Bartosiaka.

Kto na tym korzysta?

Zdaniem Opielki „w Polsce obecnie nie ma zbyt wiele miejsca na trzeźwą, krytyczną analizę pod kątem cui bono – który z graczy może być tym zainteresowany, kto ostatecznie na tym skorzysta? Wydaje się jednak oczywiste, że to ukraińskie władze mają zrozumiały interes w każdym dalszym zbliżeniu europejskich krajów NATO”. Publicysta pisze o tym, że władze w Kijowie i ukraińska armia coraz częściej „znajdują się w sytuacji bez wyjścia”, a masowe ataki rosyjskich dronów wywierają ogromną presję.

Opielka pisze także, że Ukraina pod względem technologicznym jest w stanie zmienić trajektorię lotów rosyjsko-irańskich dronów Shahed. Powołuje się na źródła m.in. portalu branżowego „Defense Post”, według którego w listopadzie 2024 r. Ukraińcy przekierowali ponad sto shahedów wystrzelonych z Rosji z powrotem do Rosji i na Białoruś.

„Sama możliwość technologiczna nie oznacza jednak, że to Ukraina stoi za tym incydentem” – podkreśla komentator „Berliner Zeitung”. Przypomina też, że szczególnie drony Shahed nowszej generacji są wyposażone w systemy, które są znacznie trudniejsze do zmanipulowania.

„Jednak decydenci w Warszawie, Brukseli czy Berlinie powinni przynajmniej wziąć pod uwagę w swojej analizie sytuacji, że jest to zasadniczo możliwe technologicznie i już dawno stało się rzeczywistością w walce Ukrainy z rosyjskimi rojami dronów” – czytamy. Autor tekstu apeluje o też „trzeźwą analizę wydarzeń”, która nie wywoła kolejnego etapu eskalacji.

Rząd Niemiec nie ma na tym etapie wątpliwości co do tego, że drony, które wtargnęły w nocy z wtorku na środę w polską przestrzeń powietrzną, pochodziły z Rosji.

– Również liczba tych dronów świadczy o tym, że nie chodziło o przypadkowe zabłąkanie się pojedynczego pocisku – powiedział w piątek (12.09.25) w Berlinie rzecznik rządu Niemiec Stefan Kornelius.

Rzecznik nie chciał komentować słów prezydenta USA Donalda Trumpa, który stwierdził, że naruszenie polskiej przestrzeni powietrznej przez kilkanaście dronów, mogło być przypadkowe.

Drony w kierunku Rzeszowa?

Ministerstwo obrony w Berlinie nie chciało w piątek potwierdzić niemieckich doniesień medialnych, jakoby pięć z dronów, które wdarły się na terotyrium Polski, leciało w kierunku lotniska w Rzeszowie.

Jest ono głównym hubem logistycznym dla zachodniej pomocy wojskowej dla Ukrainy i silnie strzeżonym obiektem NATO.

Pisał o tym m.in tygodnik „Der Spiegel”. Rzecznik ministerstwa obrony powiedział, że chodzi o niejawne informacje, do których ministerstwo publicznie się odnosi.

Eliminować drony już w Ukrainie?

Rzecznik rządu z rezerwą odniósł się zaś do propozycji szefa komisji obrony niemieckiego parlamentu, aby nie czekać z walką z rosyjskimi dronami, aż dotrą one do przestrzeni powietrznej państwa członkowskiego NATO, tylko niszczyć je jeszcze na terytorium Ukrainy.

Szef komisji polityk CDU Thomas Röwekamp mówił w rozmowie z tygodnikiem „Der Spiegel”, że potrzebne jest porozumienie w ramach NATO co do tego, „kiedy i nad czyim terytorium istnieją warunki do militarnego zwalczania ataków dronów”.

Rzecznik rządu odpowiedział, że obecnie nie ma możliwości działania poza obszarem NATO.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

„Polityczna przemoc w Stanach Zjednoczonych szokuje – ale nie zaskakuje” – pisze dziennik „Frankfurter Allgemine Zeitung”. Już dekady temu ludzie tacy jak radiowy prowokator Rush Limbaugh – idol i mentor Charliego Kirka, ofiary zamachu – zaczęli postrzegać siebie jako gladiatorów i ugruntowali wizję polityki jako (dochodowego) sportu krwi. „Polaryzacja polityczna – będąca logicznym następstwem istniejącego systemu dwupartyjnego – przerodziła się w bezwzględną wojnę plemienną. Wojnę, w której ważniejsze od kształtowania przyszłości stało się unicestwienie politycznego ‘wroga' – wskazuje komentator.(…) Na polecenie Donalda Trumpa w całych Stanach Zjednoczonych flagi opuszczono do połowy masztu po zabójstwie radykalnie prawicowego influencera – dla wielu Amerykanów to widok trudny do zniesienia. Ale to własną kulturę polityczną Ameryka powinna dziś wspólnie opłakiwać. „I uświadomić sobie – właśnie w 24. rocznicę zamachów z 11 września 2001 roku – że także dziś wolność ma zbyt wielu wrogów zewnętrznych. Dlatego Stany Zjednoczone nie mogą pozwolić sobie na coraz bardziej krwawą wojnę plemienną” – czytamy.

Ameryka potrzebuje prezydenta z prawdziwego zdarzenia

W ocenie „Süddeutsche Zeitung” dzisiejsze Stany Zjednoczone to kraj głęboko podzielony – naród złamany, w którym dwa wielkie obozy polityczne stoją naprzeciw siebie niczym wrogie plemiona. „Po zamordowaniu prawicowo-konserwatywnego aktywisty Charliego Kirka zagrożenie wydaje się większe niż kiedykolwiek – całe Stany mogą wkrótce stanąć w ogniu. Czy istnieje jeszcze wyjście z tej spirali przemocy?” – pyta komentator. I dodaje: „Ameryce potrzebny jest dziś prezydent z prawdziwego zdarzenia – ktoś, kto w wystąpieniu do całego narodu potrafiłby uspokoić nastroje. Kto potrafiłby łączyć, a nie dzielić. Wystarczyłoby, by był prezydentem wszystkich Amerykanów (…).” Donald Trump w środę wieczorem, zaledwie kilka godzin po zamachu w Utah, rzeczywiście zwrócił się do Amerykanów w telewizyjnym wystąpieniu – ale tylko do swoich Amerykanów. Nie był przywódcą państwa, dla którego dobro kraju w tej trudnej chwili miałoby jakiekolwiek znaczenie. „To był po prostu typowy Trump z Gabinetu Owalnego, który dolewał oliwy do ognia” – konstatuje komentator.

Potrzebny otwarty dyskurs

Z kolei dziennik regionalny „Neue Osnabrücker Zeitung” zastanawia się, jak bardzo zagrożona jest wolność słowa na Zachodzie? „Charlie Kirk został zastrzelony na kampusie uniwersyteckim. Czy musiał zginąć tylko dlatego, że otwarcie popierał Trumpa? Również w Niemczech obserwujemy polaryzację społeczeństwa, w którym wielu obywateli waha się otwarcie wyrażać swoje poglądy. Nienawiść i przemoc wobec polityków, dziennikarzy i aktywistów przybiera przerażające rozmiary. Trzeba spuścić z tonu i zakończyć słowną eskalację, aby możliwy stał się dyskurs, w którym każdy może otwarcie i bez obaw wyrażać swoje poglądy. Historia Charliego Kirka oraz innych polityków, którzy padli ofiarą przemocy, powinna stać się ostrzeżeniem”.

Według „Stuttgarter Zeitung” obywatele USA w zdecydowanej większości odrzucają przemoc jako sposób prowadzenia sporów politycznych. „Jednak zbyt wielu odchodzi od ideału pokojowej wymiany poglądów, a fakt, że Stany Zjednoczone toną w broni, tylko pogarsza sytuację. Intensywność sporów politycznych z pewnością nie osłabnie. A część debaty publicznej – skażona przez X i TikToka – raczej nie stanie się ponownie bardziej cywilizowana. To samo dotyczy też Europy. Tym ważniejsze byłoby, żeby elity polityczne świeciły dobrym przykładem, wypowiadając się w sposób bardziej umiarkowany i empatyczny. A tych, którzy akceptują przemoc polityczną, trzeba przekonać, by przestali demonizować swoich oponentów. Jak to zrobić? Poprzez rozmowę”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

14-letni Sasza z ukraińskiego Mariupola miał łzy w oczach, gdy w środę w Parlamencie Europejskim w Strasburgu przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen opowiadała jego historię.

Kiedy w 2022 roku Rosja zaatakowała jego ojczyznę, Sasza miał zaledwie jedenaście lat. Po zdobyciu Mariupola rosyjscy żołnierze zabrali jego i matkę do rosyjskiego „obozu filtracyjnego”. W tych obozach, które Rosja utworzyła na okupowanych terenach, Ukraińcy poddawani są ideologicznej weryfikacji, zanim zostaną przewiezieni do Rosji.

Tam Saszę oddzielono od matki i przewieziono do okupowanego Doniecka.W drodze udało mu się zadzwonić do swojej babci Ludmiły, która mieszka na terenie kontrolowanym przez Kijów. To ona przyjechała po wnuka i przywiozła go do domu.

Los matki pozostaje do dziś nieznany

Sasza i jego babcia Ludmiła byli gośćmi honorowymi podczas przemówienia przewodniczącej Komisji Europejskiej o stanie Unii. W swoim wystąpieniu von der Leyen podkreśliła, że historia Saszy nie jest odosobnionym przypadkiem.

Sasza jest jednym z prawdopodobnie dziesiątek tysięcy dzieci, które od początku rosyjskiej inwazji na Ukrainę zostały przez rosyjskie władze uprowadzone i umieszczone w sierocińcach, albo przekazane rodzinom adopcyjnym w Rosji.

Los ukraińskich dzieci, które Rosja wywiozła z okupowanych terenów, stał się latem jednym z głównych tematów rozmów pokojowych. Kijów domaga się powrótu tysięcy deportowanych nieletnich.

Kreml jednak odpiera zarzuty i przekonuje, że problem nie istnieje. – Nie ma żadnych uprowadzonych dzieci, to dzieci uratowane przez naszych żołnierzy – oświadczył w czerwcu rosyjski główny negocjator Władimir Miedinski.

Jednak presja na Rosję rośnie. W sierpniu 42 kraje, Rada Europy i Unia Europejska we wspólnym oświadczeniu wezwały Rosję do zwrotu dzieci, udostępnienia informacji o ich miejscu pobytu oraz zaprzestania zmieniania ich tożsamości. Do apelu przyłączyli się także senatorzy USA oraz Melania Trump, żona prezydenta Donalda Trumpa.

Lista dzieci owiana tajemnicą

Jak podał w sierpniu „Wall Street Journal”, aby temat zwrotu dzieci trafił na najwyższy szczebel władzy w USA, potrzebne były miesiące działań lobbingowych. W kwietniu 2025 roku 40 czołowych przedstawicieli Kościołów wystosowało apel do prezydenta Donalda Trumpa i sekretarza stanu Marco Rubio, domagając się, by powrót ukraińskich dzieci stał się priorytetem.

W czerwcu Republikanie i Demokraci wspólnie przedstawili w Senacie projekt ustawy, który przewiduje dla Kijowa wsparcie techniczne w procesie zwrotu dzieci. W dokumencie mowa jest o prawie 20 tys. uprowadzonych dzieci. Liczba ta opiera się na danych ukraińskich władz, według których do Rosji miało zostać zabranych 19 546 dzieci. Wszystkie one są, jak podkreśla inicjatywa ukraińskiego rządu „Bring Kids Back”, znane z imienia i nazwiska. Trudno jednak zweryfikować, czy ta lista jest prawdziwa, ponieważ Kijów utrzymuje ją w tajemnicy. – Chodzi nie tylko o dane osobowe nieletnich znajdujących się w potrzebie, ale także o ich bezpieczeństwo. Mogą być potencjalnymi świadkami zbrodni wojennych i dlatego Rosja mogłaby celowo ukrywać ich miejsce pobytu – mówi Myrosława Czarczenko z organizacji pozarządowej „Save Ukraine”, zaangażowanej w działania na rzecz powrotu dzieci.

Które liczby są wiarygodne?

Rosyjskie władze wielokrotnie twierdziły, że lista obejmująca 19 546 dzieci jest „fałszywa”. Rosyjska pełnomocniczka ds. dzieci Marija Lwowa-Biełowa stwierdziła niedawno w wywiadzie, że lista opiera się na danych z raportów dotyczących utraty kontaktu z dziećmi od początku szeroko zakrojonej inwazji Rosji na Ukrainę.

Nawet niektórzy członkowie inicjatywy „Bring Kids Back” kwestionują listę, choć nieoficjalnie. – Prawdopodobnie częściowo opiera się ona na zestawieniach z internatów na okupowanych terenach, a częściowo na badaniach z otwartych źródeł i mediów społecznościowych. Niektóre dzieci mogły przeprowadzić się do Rosji razem z rodzicami, a niektóre już osiedliły się w Europie – mówi przedstawiciel międzynarodowej organizacji, który ze względu na neutralny status woli zachować anonimowość, w rozmowie z DW.

Ponieważ dzieci z okupowanych terenów trafiały do Rosji na różne sposoby, trudno stworzyć jednolitą listę. Pierwsze przypadki odnotowały ukraińskie władze już w 2014 roku. Wtedy dzieci z internatów samozwańczych republik ludowych Doniecka i Ługańska w Donbasie trafiały do rosyjskich ośrodków wypoczynkowych. Na krótko przed pełnoskalową inwazją rosyjską ‚republiki ludowe’ zażądały od Moskwy ewakuacji wszystkich sierocińców. Chodziło wówczas o około 500 dzieci, które z czasem rozproszone zostały po całej Rosji. Później dołączyły kolejne, na przykład tysiące dzieci z zniszczonego Mariupola. Niektóre z nich zostały w rosyjskich obozach filtracyjnych oddzielone od swoich rodziców, tak jak Sasza, który był gościem w Parlamencie Europejskim.

Według ukraińskich władz wiosną 2023 roku w specjalnych domach na terenach pod kontrolą Rosji przebywało 4 390 sierot i dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej. – Podobna liczba znajdowała się w mniejszych, rodzinopodobnych placówkach opiekuńczych – mówi Myrosława Czarczenko z organizacji „Save Ukraine”, podkreślając, że z prawnego punktu widzenia za te dzieci odpowiada państwo ukraińskie.

Uproszczone nadawanie rosyjskiego obywatelstwa

W maju 2022 roku, na długo przed aneksją czterech regionów Ukrainy, prezydent Rosji Władimir Putin uprościł procedurę uzyskiwania rosyjskiego obywatelstwa dla sierot z tych terenów. Zgoda biologicznych rodziców lub opiekunów prawnych z Ukrainy nie jest wymagana. Rosyjskie władze częściowo uzasadniały to względami humanitarnymi, twierdząc, że nadanie obywatelstwa umożliwia dzieciom korzystanie z opieki społecznej, służby zdrowia i edukacji. Ponadto Putin nakazał umieszczanie ukraińskich dzieci pozbawionych opiekunów w rosyjskich rodzinach zastępczych – powiedziała Marija Lwowa-Biełowa w wywiadzie.

Dziennikarze i badacze, korzystając z ogólnie dostępnych źródeł, szacują, że znacznie więcej ukraińskich dzieci zostało przekazanych rosyjskim rodzinom. Rząd ukraiński oraz organy ścigania kwalifikują tę politykę jako zbrodnię wojenną i ludobójstwo na naroduzie ukraińskim.Wiosną 2023 roku Międzynarodowy Trybunał Karny częściowo podzielił tę ocenę i wydał nakaz aresztowania Władimira Putina oraz Mariji Lwowej-Biełowej w związku z domniemanymi naruszeniami prawa wojennego oraz deportacją dzieci z Donbasu.

Jak realny jest powrót dzieci do domu?

Choć Rosja nie uznaje jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego i odrzuca wszystkie zarzuty, zareagowała na nakaz aresztowania Putina i Lwowej-Biełowej. W 2023 roku Moskwa przestała masowo przekazywać ukraińskie dzieci pod opiekę, przynajmniej oficjalnie. Zamiast tego pełnomocniczka ds. dzieci coraz częściej informowała o wspieraniu powrotu ukraińskich dzieci do ojczyzny – jednak tylko pod warunkiem, że trafiają one osobiście do bliskich krewnych: do rodziców, jeśli odzyskali prawa rodzicielskie, do rodzeństwa, ciotek i wujów albo dziadków. – Coraz częściej wymaga się przy tym testu DNA – mówi Myrosława Czarczenko z organizacji „Save Ukraine”.

Organizacji udało się ostatnio co miesiąc sprowadzać do Ukrainy 60–70 dzieci. Aby sprowadzić dzieci do Ukrainy, krewni muszą najpierw uzyskać opiekę prawną według prawa ukraińskiego, a następnie udać się do Rosji, gdzie procedurę biurokratyczną muszą przejść ponownie. – Prawo rosyjskie w zakresie adopcji dzieci przez cudzoziemców jest dość rygorystyczne i wszystkie deportowane dzieci otrzymały już rosyjskie obywatelstwo – wyjaśnia Myrosława Czarczenko.

Według inicjatywy „Bring Kids Back” w ciągu ostatnich trzech lat do Ukrainy wróciło 1 603 dzieci, zwykle pojedynczo.

– Ukraińskie statystyki dotyczące deportowanych dzieci wciąż są niepełne – mówi Kateryna Raszewska, prawniczka Regionalnego Centrum Praw Człowieka, kolejnej organizacji pozarządowej zajmującej się poszukiwaniem i sprowadzaniem ukraińskich dzieci. – Dysponujemy jedynie liczbami, bez podziału na wiek czy płeć. Nie mogę powiedzieć, ile dzieci osiągnęło już pełnoletność i znalazło się na terytorium Rosji wskutek uprowadzenia lub przymusowego wywiezienia – wyjaśniła niedawno dziennikarzom.

Międzynarodowym badaczom udaje się nieco skuteczniej śledzić los ukraińskich dzieci. Program Humanitarian Research Lab na Uniwersytecie Yale do marca tego roku zdołał zidentyfikować i odnaleźć w Rosji 8 400 dzieci z Ukrainy. Na początku roku administracja Donalda Trumpa niemal zakończyła działanie programu z powodu drastycznych cięć budżetowych. Wznowienie finansowania tego programu latem jest jednym z głównych efektów działań lobbingowych Ukrainy w USA.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Na środku placu sznurek przechodniów ustawia się w kolejce do drzwi. Po drugiej stronie zaimprowizowane mieszkanie pod gołym niebem. „Sprzedano! Na oględziny proszę się zgłosić za pół roku” beznamiętnie przekazuje przez tubę głos. Tak w Bonn wyglądał flashmob z okazji dnia osób w kryzysie bezdomności.

Gdy salonem jest ulica

Niemcy 11 września obchodzą ogólnokrajowy dzień osób w kryzysie bezdomności. W wielu miastach organizacje pomocowe przeprowadzają akcje społeczno-informacyjne. W Bonn na placu przy katedrze prowizorycznie rozstawiono meble – łóżko, fotel, stolik.

– Chcemy zwrócić uwagę na to, że nie każdy może sobie pozwolić na własny salon, a niektórzy dom mają tylko pod gołym niebem – tłumaczy Helena Steiger z oddziału Caritas w Bonn.

W niemieckiej konstytucji nie ma zapisu o „prawie do mieszkania”, wynika ono jednak z traktatów europejskich i mowa o nim również w Międzynarodowej Deklaracji Praw Człowieka. W Niemczech liczbę osób w kryzysie bezdomności szacuje się na ponad 531 tysięcy, w tym niemal 140 tysięcy małoletnich. Szczególnie dotknięte są aglomeracje takie jak Berlin, Monachium czy Frankfurt, a w nich osoby o niskich dochodach, samotni rodzice i młodzi dorośli. Rząd do 2030 roku zapowiedział wyeliminować bezdomność.

Mieszkanie jako luksus

Stefan trzy lata spędził na ulicy. Codziennie chodził brać prysznic w jednym z domów pomocy socjalnej. W przeżyciu pomagali sprzedawcy z lokalnych sklepów, przechodnie. Dziś we flashmobie w Bonn uczestniczy już jako pracownik socjalny, trzyma transparent z napisem „Zamiast wykluczenia – mieszkanie”.

W języku niemieckim istnieją dwa słowa opisujące bezdomność. Obdachlosen to określenie osób całkowicie pozbawionych dachu nad głową. Śpią w parkach, na dworcach i ulicach. Wszystkich dotkniętych bezdomnością, również ukrytą, opisuje szerszy termin Wochnungslos. To również ci, którym schronienie zapewniają noclegownie, tymczasowe instytucje pomocowe, a także rodzina i znajomi. Domostwa nie gwarantuje im jednak żadna umowa najmu ani własnościowe prawo do nieruchomości. Jednego dnia śpią pod dachem, następnego na podwórku.

– Nie zawsze ich widać – mówi Daniel. – Społeczeństwo krzywo patrzy na bezdomność. Stygmatyzuje się ją jako wynik lenistwa, więc wolą się nie przyznawać.

Daniel w ręku ściska plik magazynów „Fifty fifty”. To gazetka, którą na ulicach Nadrenii Północnej-Westfalii rozprowadzają osoby w ciężkiej sytuacji materialnej. Kosztuje 2,80 euro i, jak nazwa wskazuje, połowa przychodu trafia do sprzedawcy, druga część na koszty wydania. Daniel ma wprawdzie mieszkanie i pobiera skąpą emeryturę. Nie starcza na rachunki, więc sprzedaje „Fifty fifty”. Państwowego zasiłku nie dostanie, bo o sto euro przekracza próg dochodowy.

Mieszkania za 20 miliardów

Obchody dnia osób w kryzysie bezdomności w tym roku przebiegają pod hasłem rozliczenia polityków z obietnic i wezwania do działania.

Od 2022 roku zaobserwowano podwojenie liczby potrzebujących, choć powodem tak znacznego rozbieżności danych mogą być częściowe ograniczenia instytucji pomocowych w czasie pandemii COVID-19 oraz duża liczba przypadków nieujawnionych w początkowej fazie badań.

Dla porównania, w Polsce w kryzysie bezdomności żyje od 30 do 40 tysięcy osób. Dane nie obejmują wszystkich osób z tymczasowym kwaterunkiem, np. u rodziny czy znajomych, a także nie wszystkich uchodźców czy młodzież bez stałego miejsca zamieszkania. Rzeczywista skala zjawiska może być znacznie większa.

W 2024 roku rząd Niemiec zadeklarował się wyeliminować bezdomność przed końcem dekady. Ogólnokrajowe stowarzyszenie pomagające osobom w kryzysie bezdomności „BAG W” zrzesza służby socjalne różnego typu. Na swojej stronie umieściło zegar odliczający każdą godzinę pozostałą do upłynięcia ambitnego terminu.

Do 2028 roku niemiecki rząd ma wydać 21,65 miliarda euro na budownictwo socjalne. Drugie tyle powinny zainwestować kraje związkowe. Budowa nowej infrastruktury to proces wieloletni, więc priorytetem powinno być zwiększenie podaży przystępnych cenowo mieszkań z istniejących już zasobów.

Deficyt mieszkań komunalnych i socjalnych

Romano pokłócił się ze współlokatorem i stracił dach nad głową. Na ulicy spędził wprawdzie jeden dzień, bo potem przyjęto go do placówki noclegowej. Żył tam przez dwa lata. Dziś pracuje w Caritasie, dzięki czemu ma też zapewnione zakwaterowanie. Mówi, że brak przystępnych cenowo mieszkań odbija się na całym społeczeństwie.

Na rynku nie brak luksusowych ofert, ale brak mieszkań komunalnych i socjalnych. Większość inwestycji budowlanych wciąż jest zorientowana na zysk.

Plan wyeliminowania bezdomności przewiduje poprawę dostępności schronisk. W jego ramach w styczniu 2025 roku wprowadzono reformę dodatków mieszkaniowych. Poszerza ona grono uprawnionych i zwiększa świadczenia. Ma działać prewencyjnie i pomóc osobom potencjalnie narażonym na eksmisje. Prawie 60 procent osób doświadczających bezdomności właśnie z powodu utraty mieszkania trafia na ulicę lub do schronisk.

Obcy i samotni

Ali pochodzi z Egiptu. W ojczyźnie wiele lat służył w wojsku, potem wyjechał. Pracował we Włoszech, dziesięć lat temu trafił do Niemiec. Kilka miesięcy temu wszystko się posypało i teraz sypia w noclegowni dla mężczyzn.

– W tym życiu nikomu nie możesz zaufać, zawsze jesteś sam. Sam jesz. Sam pijesz. Sam palisz – wylicza. – Poza tym jest dobrze, zwłaszcza gdy świeci słońce.

Ali dzieli pokój z dwoma innymi potrzebującymi. Żaden z nich nie pochodzi z Niemiec. W niektórych niemieckich miejscowościach nawet połowa osób potrzebujących to obywatele innych państw. W domu, w którym sypia Ali, są przyjezdni z Europy Wschodniej, Azji. Zna nawet kilku Polaków.

Do domu

Wczesnym popołudniem flashmob w Bonn dobiega końca. Przyjeżdża ciężarówka, a wolontariusze pakują do niej meble z zaimprowizowanego salonu. Zebrani rozchodzą się do domów. A przynajmniej ci z nich, którzy ten dom mają.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

To odpowiedź na wtargnięcie na terytorium Polski z wtorku na środę rosyjskich dronów. Decyzję niemieckiego rządu ogłosił w czwartek (11.09.2025) po południu, rzecznik Stefan Kornelius. „Oprócz dotychczasowych zobowiązań w krajach bałtyckich i Polsce rząd przedłuży i rozszerzy nadzór powietrzny nad Polską” – czytamy w komunikacie.

Według komunikatu Ministerstwa Obrony w Berlinie Niemcy, na które powołuje się m.in. tygodnik „Der Spiegel”, Niemcy przedłużą i wzmocnią trwającą misję, w ramach której dwa myśliwce Eurofighter stacjonujące w bazie Rostock-Laage uczestniczą również w monitorowaniu przestrzeni powietrznej nad Polską. W żargonie NATO nazywa się to „Air Policing”. Misja ta ma trwać co najmniej do końca roku i nie zakończy się, jak pierwotnie planowano z końcem września br. Ponadto siły powietrzne udostępnią w Laage drugą eskadrę alarmową i odpowiednie załogi, dzięki czemu w przyszłości cztery samoloty będą gotowe do monitorowania przestrzeni powietrznej na wschodniej flance NATO.

Natychmiastowa gotowość

Celem patroli powietrznych jest zapewnienie integralności przestrzeni powietrznej NATO oraz możliwość kompleksowej i elastycznej reakcji na potencjalne zagrożenia. NATO wprowadziło tę koncepcję po aneksji Krymu przez Rosję w 2014 roku. W razie podejrzeń niemieckie samoloty Eurofighter startują, aby zidentyfikować nieznane lub podejrzane samoloty i w razie potrzeby je przechwycić. Ministerstwo obrony w Berlinie poinformowało również, że siły powietrzne osiągną gotowość operacyjną natychmiast.

Oprócz tego niemiecka armia stacjonuje obecnie dwa systemy obrony przeciwlotniczej typu Patriot na lotnisku w Rzeszowie. Przez miasto to przechodzi większość zachodnich dostaw broni i innego sprzętu wojskowego na Ukrainę. Kontyngent składa się z około dwustu żołnierzy i stu pojazdów.

Ponadto rząd federalny zintensyfikuje swoje wsparcie dla Ukrainy i będzie dążył w ramach Unii Europejskiej do „szybkiego przyjęcia zdecydowanego 19. pakietu sankcji” – podkreslił rzecznik Stefan Kornelius.

(AFP, Spiegel/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

To odpowiedź na wtargnięcie na terytorium Polski z wtorku na środę rosyjskich dronów. Decyzję niemieckiego rządu ogłosił w czwartek po południu, 11 września, rzecznik Stefan Kornelius. „Oprócz dotychczasowych zobowiązań w krajach bałtyckich i Polsce rząd przedłuży i rozszerzy nadzór powietrzny nad Polską” – czytamy w komunikacie.

Więcej wkrótce na DW Polski.

(stef)

W Nadrenii-Palatynacie będzie obowiązywać najbardziej liberalne w całych Niemczech prawo dotyczące pochówków. W czwartek, 11 września, parlament krajowy w Moguncji przyjął głosami rządzącej koalicji (SPD, Zieloni, FDP), a także partii AfD kompleksową nowelizację ustawy o pochówkach.

Dzięki temu zostanie dozwolonych wiele alternatywnych form pochówku, a obowiązek składania prochów zmarłych na cmentarzu zostanie zniesiony. Krewni będą mogli w przyszłości przechowywać prochy zmarłych również prywatnie.

Zmiana kultury pogrzebowej

Minister zdrowia Nadrenii-Palatynatu Clemens Hoch (SPD) wyjaśnił na posiedzeniu plenarnym, że ustawą tą kraj związkowy reaguje na zmianę kultury pogrzebowej. Jak powiedział, ustawa nie ogranicza nikogo, kto pragnie tradycyjnej formy pochówku. – W naszej ustawie o pochówku nadal uważamy cmentarz za regułę – wyjaśnił.

– Prawo pozostawia każdemu swobodę wyboru sposobu przeżywania żałoby – wyjaśnił poseł SPD Oliver Kusch. Dotychczas wielu krewnych, którzy chcieli na przykład zamówić biżuterię wykonaną z prochów zmarłego, wyjeżdżało za granicę. – Ludzie musieli w swojej żałobie zmagać się jeszcze z wyrzutami sumienia i dodatkowym stresem – argumentował.

Poseł Zielonych Josef Winkler stwierdził natomiast, że kultura żałoby zmieniała się z biegiem czasu, zatem również cmentarze muszą się zmieniać, nie są one „muzeami”.

Ostra krytyka opozycji

Będąca w opozycji partia Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna mocno krytykowała nowe przepisy. – Nowelizacja pogrzebała kulturę pogrzebową w tym kraju – skrytykował poseł CDU Christoph Gensch. Godne i pełne szacunku pochówki na cmentarzu staną się przez to „nieosiągalnie drogie”, dodał.

Gensch zwrócił się podczas posiedzenia do ministra zdrowia, odpowiedzialnego za tę sprawę, słowami: – Panie ministrze, jest pan grabarzem naszych cmentarzy.

Jego zdaniem możliwość prywatnego przechowywania urn wywiera presję społeczną, a w szczególności osoby uboższe będą w przyszłości szybciej znikać z pamięci bliźnich. Minister zdrowia nie dostrzega jednak takiego zagrożenia. Powiedział, że ufa gminom, które będą dalej rozwijać cmentarze tak, aby również w przyszłości mogły one pozostać miejscami żałoby i pamięci. Pojawia się jednak pytanie, czy miasta będą musiały w przyszłości utrzymywać własne cmentarze w każdej dzielnicy, dodał.

(EPD/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

W nocy z wtorku na środę, 10 września, polska przestrzeń powietrzna została wielokrotnie naruszona przez kilkanaście rosyjskich dronów, niektóre wleciały w głąb Polski. Warszawa mówi o „prowokacji na dużą skalę” i wystąpiła o konsultacje w ramach artykułu 4 NATO. Na wniosek Polski zwołane zostanie nadzwyczajne posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

W świetle rosyjskiej wojny w Ukrainie i hybrydowych ataków Rosji na zachodnich sojuszników Ukrainy od dawna istniały obawy, że Rosja mogłaby takimi działaniami wystawić na próbę spójność sojuszu NATO.

Na Litwie obawy te były szczególnie widoczne jeszcze przed incydentem z dronami.

Menewry „Zapad”

Ziemia niczyja o szerokości około 15 metrów stanowi granicę między Litwą a Białorusią – sojusznikiem Rosji. 600-kilometrowa granica jest otoczona dwoma metalowymi ogrodzeniami. Po stronie litewskiej ogrodzenie jest zwieńczone drutem kolczastym. Nad nim – kamery monitoringu, stale obracające się z lewej na prawo, przybliżające i oddalające obraz z brzęczącym dźwiękiem.

Litwa wzniosła ogrodzenie z obawy przed naruszeniem swojej granicy. Obawy te nasilają się obecnie z powodu ćwiczeń wojskowych „Zapad”, czyli „Zachód”. Dziesiątki tysięcy żołnierzy z Rosji i Białorusi weźmie w nich udział od 12 do 16 września. Będą oni ćwiczyć na czołgach i karabinach maszynowych, ale także na nowym rosyjskim hipersonicznym pocisku balistycznym Oriesznik, który podobno może być uzbrojony również w broń jądrową. Takie wspólne ćwiczenia organizowane są regularnie od 2009 roku. Niemniej jednak są to pierwsze tego typu manewry od początku inwazji na Ukrainę.

Litwa wzmacnia patrole graniczne

W odpowiedzi na to litewscy pogranicznicy przeszli w ostatnich tygodniach dodatkowe szkolenia. W czasie manewrów będą prowadzić dodatkowe patrole, wyjaśnia generał Rustamas Liubajevas z litewskiej służby granicznej. – Od czasu wojny w Ukrainie postrzegamy Rosję jeszcze bardziej jako potencjalnego agresora – mówi w wywiadzie dla DW. – Spodziewamy się naruszeń granicy – na przykład poprzez wykorzystywanie migrantów, jak to miało miejsce w przeszłości – dodaje. Rosja miała w 2022 roku sprowadzić na Białoruś tysiące migrantów, aby wysłać ich przez granicę, między innymi do Polski. Uważa się, że Moskwa chciała w ten sposób zdestabilizować europejskie kraje.

Litwa przygotowuje się też na ewentualność, że żołnierze mogliby w nadchodzących dniach nielegalnie przekroczyć granicę albo wysłać drony. – Już częściej dochodziło do takich ataków hybrydowych – przyznaje Liubajevas.

Państwa bałtyckie co rusz zgłaszają przypadki naruszenia ich przestrzeni powietrznej przez drony. W lipcu br. dwa z nich przeleciały z Białorusi na Litwę i rozbiły się. W sierpniu dron z materiałami wybuchowymi rozbił się w Polsce. Teraz incydent z 19 dronami, tuż przed rozpoczęciem manewrów „Zapad”, to największy do tej pory tego typu incydent.

Litwa się zbroi

Tymczasem Litwa demonstruje również swoją siłę militarną. W najbliższych dniach zorganizuje własne ćwiczenia wojskowe z Polską, Estonią i Łotwą, w których spodziewany jest udział nawet 40 tys. żołnierzy. Litwa planuje w 2026 roku zwiększyć swój budżet wojskowy do ponad pięciu procent produktu krajowego brutto (PKB). W 2021 roku budżet obronny wynosił jeszcze mniej niż dwa procenty PKB.

Linas Kojala, szef wileńskiego think tanku Centrum Geopolityki i Bezpieczeństwa, uważa, że ​​zagrożenie ma charakter przede wszystkim długoterminowy. – Rosja postrzega nas jako terytoria, które powinny znajdować się pod kontrolą Kremla – mówi w wywiadzie dla DW. – Chociaż nie sądzę, aby Rosja w najbliższej przyszłości dokonała inwazji na Litwę, będziemy monitorować, czy wojska stacjonujące obecnie na Białorusi pozostaną tam po ćwiczeniach i czy Moskwa zbuduje tam długoterminową infrastrukturę, która mogłaby posłużyć jako baza wypadowa w scenariuszu ataku za siedem lub dziesięć lat – podkreślił.

Obawy przed takimi scenariuszami są od czasu wojny w Ukrainie wśród Litwinów powszechne – zaznacza Margarita Šešelgytė, dyrektorka Instytutu Stosunków Międzynarodowych i Nauk Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego. – Krótko po rozpoczęciu rosyjskiej wojny napastniczej wiele osób chciało emigrować. Niektórzy zastanawiali się również, czy w obliczu zbliżających się ćwiczeń wojskowych powinni z rodzinami opuścić kraj – mówi. W końcu wojna w Ukrainie zaczęła się podobnie. – Najpierw Rosja pod koniec 2021 roku wysłała wojska na ćwiczenia na granicę z Ukrainą, a potem ich nie wycofała, więc ostatecznie w lutym 2022 roku mogła dokonać inwazji na Ukrainę – podkreśla Šešelgytė.

Dodaje jednak, że dopóki Ukraina nie przegra lub nie dojdzie do złego porozumienia pokojowego, Litwini są w miarę bezpieczni. – Jeśli jednak wojna w Ukrainie kiedykolwiek się skończy, możemy być następni na liście – przestrzega politolożka. DW rozmawiała z nią przed incydentem z rosyjskimi dronami w Polsce.

„Na tym samym wózku”

Karlis Bukovskis, dyrektor Instytutu Spraw Międzynarodowych w Rydze, stolicy Łotwy, podziela te obawy. Trzy państwa bałtyckie – Litwa, Łotwa i Estonia – „jadą na tym samym wózku” – mówi. – Jeśli chodzi o Rosję, postrzegamy się jako jedność – stwierdza w wywiadzie dla DW, mówiąc o „wspólnej traumie”. – Poprzez tajny protokół dodatkowy do paktu Ribbentrop-Mołotow z 1939 roku nazistowskie Niemcy przekazały państwa bałtyckie Związkowi Radzieckiemu, który później okupował nasze kraje w latach 1944-1991 – wyjaśnia Bukovskis. Na mocy tego porozumienia Rzesza Niemiecka i Związek Radziecki podzieliły państwa bałtyckie i Polskę na niemiecką i rosyjską strefę wpływów. – Dlatego takie rosyjskie ćwiczenia wojskowe niepokoją nas wszystkich – mówi Bukovskis.

Są jednak powody do optymizmu. – Szacuje się, że w tym roku w ćwiczeniach weźmie udział mniej żołnierzy niż w latach ubiegłych – także dlatego, że armia rosyjska jest zajęta w Ukrainie. Co więcej, tysiące żołnierzy NATO – z Wielkiej Brytanii, Niemiec, a nawet Francji – stacjonuje dziś w krajach bałtyckich. To daje nam nadzieję. Nie jesteśmy już sami! – mówi politolog.

Aida i Mechislav są jednak zaniepokojeni nadchodzącymi manewrami. Para mieszka w litewskiej wsi Gulbiny, zaledwie siedem kilometrów od granicy z Białorusią. – Ćwiczenia wojskowe są tuż za rogiem, wszyscy w naszej wsi bardzo się nimi martwią. Tym bardziej, że widzimy, co Rosja robi w Ukrainie – mówi DW 59-letni Mechislav. Jego żona Aida dodaje: – Nie rozumiem, dlaczego ludzie muszą walczyć. Wszyscy chcemy po prostu wieść normalne życie, wykonywać swoją pracę i żyć spokojnie w swoim domu.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Sepsa nie jest zatruciem w klasycznym rozumieniu, lecz bierze się stąd, że organizm w walce z infekcją zaczyna wyniszczać samego siebie. To najcięższa postać zakażenia. Gdy drobnoustroje przenikają do układu limfatycznego i krwionośnego, układ odpornościowy reaguje gwałtownym wyrzutem substancji obronnych. Ta nadmierna reakcja sprawia, że atakowane są nie tylko patogeny, lecz także własne komórki i kluczowe narządy.

Wbrew powszechnemu przekonaniu sepsa nie zawsze zaczyna się od widocznej, ropiejącej rany czy rozdrapanego ukąszenia komara. Źródło zakażenia może kryć się wewnątrz organizmu. Jak podaje Instytut Roberta Kocha, najczęściej sepsa rozwija się na skutek infekcji płuc, jamy brzusznej lub dróg moczowych. Jej sprawcami bywają bakterie, takie jak staphylococcus aureus czy escherichia coli, ale również grzyby i wirusy.

Jakie objawy?

Sepsa daje bardzo niespecyficzne objawy i trudne do odróżnienia od zwykłego przeziębienia czy grypy. Do sygnałów ostrzegawczych należą m.in. gorączka, dreszcze, duszności, przyspieszone tętno, silne bóle, skrajne poczucie osłabienia oraz dezorientacja. W świadomości wielu osób wciąż funkcjonuje obraz „czerwonej kreski” biegnącej w stronę serca. Według Fundacji Sepsy taki objaw oznacza zapalenie naczyń limfatycznych, które rzeczywiście może prowadzić do sepsy, lecz wcale nie musi. Co więcej – u większości chorych na sepsę ten symptom w ogóle się nie pojawia.

Skutki uboczne

Sepsa może prowadzić do niewydolności krążenia z nagłym spadkiem ciśnienia krwi. Taki wstrząs septyczny często kończy się niewydolnością wielu narządów i zgonem – zwłaszcza wtedy, gdy objawy nie zostaną rozpoznane i leczone na czas. Nawet przy najlepszej terapii przeżywa go jedynie około połowa pacjentów. W innych przypadkach konieczne bywają amputacje lub poważne zabiegi chirurgiczne, a choroba pozostawia po sobie uszkodzenia narządów, m.in. serca czy nerek. Do długotrwałych następstw zalicza się również uszkodzenia mózgu i układu nerwowego. Skutkami ubocznymi sepsy mogą być m.in. znaczna utrata wydolności organizmu, problemy z koncentracją, zaburzenia pamięci, kłopoty ze wzrokiem i mową, problemy z równowagą oraz przewlekłe bóle.

Nie można też lekceważyć skutków psychicznych w postaci ewentualnej depresji czy zespółu stresu pourazowego.

Według badania przeprowadzonego przez klinikę uniwersytecką Charité w Berlinie i Uniwersyteckie Centrum Kliniczne w Jenie, aż trzy czwarte osób, które przeżyły sepsę, cierpi na nowe zaburzenia pamięci, problemy psychiczne lub fizyczne powikłania.

Zbyt liczne przypadki śmiertelne

Sepsa jest trzecią najczęstszą przyczyną zgonów po chorobach układu krążenia i nowotworach.

Dane dot. zachorowań różnią się w zależności od źródła. Według kampanii „Deutschland erkennt Sepsis” (Niemcy rozpoznają sepsę) co roku co najmniej 230 000 osób w Niemczech zapada na sepsę, z czego co najmniej 85 000 umiera.

Niemiecka Fundacja Sepsy szacuje liczbę zgonów na około 140 000 rocznie. Ponadto około trzech czwartych osób, które przeżyły sepsę, doświadcza długotrwałych następstw. Niemieckie Towarzystwo Sepsy podało, że w 2022 roku liczba zgonów z powodu sepsy wyniosła co najmniej 65 000.

Każdego roku w niemieckich szpitalach leczonych jest od około 320 000 do pół miliona przypadków sepsy. Według Niemieckiej Fundacji Sepsy śmiertelność wynosi około 30 procent. Eksperci szacują, że w Niemczech można by uniknąć około 20 000 zgonów rocznie.

Grupy ryzyka

Najczęściej sepsa dotyka osoby powyżej 65. roku życia, dzieci poniżej pierwszego roku życia, a także osoby z przewlekłymi chorobami, takimi jak schorzenia płuc i serca, nowotwory, choroby nerek czy cukrzyca. Zwiększone ryzyko dotyczy również pacjentów z osłabionym układem odpornościowym.

Jak zapobiec sepsie?

Oprócz podstawowych zasad higieny, takich jak mycie rąk czy staranna pielęgnacja ran i zakażonych ukąszeń owadów, ważne są także profilaktyczne szczepienia m.in. przeciw grypie, COVID-19 czy pneumokokom, które chronią przed bakteryjnym zapaleniem płuc. Kluczowe znaczenie ma jednak wczesne rozpoznanie sepsy i szybka reakcja. Naukowcy pracują obecnie nad cyfrowymi narzędziami, które mają pomóc w jej skuteczniejszym wykrywaniu.

W sobotę (13.09.2025) obchodzony jest Światowy dzień sepsy.

(AfP/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Polacy mogą podziwiać rodzime kino, a Niemcy – lepiej poznać kino sąsiadów. W Berlinie trwa jubileuszowy 20. festiwal filmPOLSKA. To największy festiwal polskiego kina w Niemczech, organizowany przez Instytut Polski w Berlinie.

– Festiwal filmPOLSKA od dwudziestu lat zbliża polskich twórców i niemieckich widzów, budując mosty między naszymi przemysłami filmowymi – podkreśla organizator festiwalu, Bartosz Tesarz.

Podczas tegorocznej edycji widownia i jury ocenią siedem konkursowych filmów stworzonych przez twórców, którzy stawiają pierwsze kroki w kinie pełnometrażowym. Stowarzyszenie Filmowców Polskich ufundowało nagrodę wysokości 1500 euro dla reżysera najlepszego obrazu.

50 projekcji filmowych

W tym roku filmPOLSKA skupia się na muzyce filmowej, prezentując między innymi retrospektywę filmów z muzyką Wojciecha Kilara – dodaje Tesarz. Oprócz polskich tytułów w programie znalazł się „Dracula” Francisa Forda Copolli z 1992 roku, do którego Kilar stworzył jedną z najpiękniejszych ścieżek dźwiękowych w historii kina.

W ośmiu kinach w Berlinie i Poczdamie odbędzie się 50 projekcji filmowych. Festiwal zaprezentuje zarówno młodych polskich twórców, jak i klasyki polskiego kina: filmy Andrzeja Wajdy czy Kazimierza Kutza. Festiwalowicze mogą także liczyć na koncerty i imprezy z polskimi didżejami. Jak podkreślają organizatorzy, uczestników festiwalu co roku można liczyć w tysiącach.

„Pociągi” Macieja Drygasa na otwarcie

Otwarcie filmPOLSKA w środę wieczorem, 10 września, wypełniło salę City Kino Wedding. Międzynarodowa publiczność została również po seansie, aby spotkać się z reżyserem Maciejem Drygasem, którego film „Pociągi” zainaugurował wydarzenie. Dokument, złożony z archiwalnych nagrań pociągów, które towarzyszyły zarówno początkom, jak i końcom wojen w Europie w XX wieku, wymagał od twórców wielu lat researchu i montażu. Owocem tej pracy jest metaforyczny, pełen trudnych emocji obraz, ukazujący nieznane dotąd szerzej zdjęcia z kolejowych podróży Adolfa Hitlera, transportów do obozów koncentracyjnych i powrotów europejskich żołnierzy z wojen.

Publiczność zgromadzona w kinie doceniła tę trudną dokumentalną podróż i uhonorowała Macieja Drygasa głośnymi owacjami. Sam reżyser przyznał po seansie, że „należy do gatunku zwierząt, które jak tworzą, to cierpią”: – Ta robota wymagała ogromnej cierpliwości. To strasznie nudne dla wielu reżyserów, ale ja uwielbiam oglądać materiały archiwalne. Tylko mam teraz problem, żeby nie traktować każdej podróży pociągiem jako metafory – mówił Drygas.

Podczas rozmowy z Deutsche Welle pozwolił sobie też na moment refleksji, odnosząc się do aktualnych wydarzeń w Europie i na świecie: – Żyjemy w ponurych czasach, w których nasuwa się pytanie: po jakich torach ludzkość będzie się dalej poruszała? To pytanie unosi się nad tym filmem, nad festiwalem. Refreny tego filmu nie napawają optymizmem. Nie chcielibyśmy kolejnego refrenu, ale jesteśmy blisko.

Festiwal filmPOLSKA w Berlinie potrwa do 17 września.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Wtargnięcie na polskie niebo rosyjskich dronów było przyczyną zwołania – na wnioski polskich europosłów z różnych stron politycznej barykady, czyli Patryka Jakiego (EKR) i Andrzeja Halickiego (EPL) – specjalnej debaty solidarności z Polską w Parlamencie Europejskim. Na tym jednak zgoda wśród Polaków się skończyła.

Wszyscy zagrożenie widzieli w Putinie i Rosji, ale mieli różne diagnozy przyczyny sytuacji, w jakiej obecnie znajduje się Europa i co z nią powinna zrobić. Nie zabrakło wycieczek wobec politycznych oponentów.

Polskie spory na unijnym forum

Temu obrazkowi przysłuchiwała się zresztą niezbyt pełna sala plenarna PE. Debaty nie prowadziła przewodnicząca PE Roberta Metsola, a jedna z jej zastępczyń, Katarina Barley. Sala plenarna zaś zaludniła się dopiero po tej debacie, na rundę głosowań. Posłowie bowiem muszą pojawiać się na głosowaniach, aby otrzymać dietę.

Ostre słowa w debacie wytoczył przemawiający jako pierwszy Andrzej Halicki (Europejska Partia Ludowa). Podziękował sojusznikom z NATO, w tym Holandii,której piloci zestrzeliwali drony nad Polską. Ocenił, że obecna sytuacja dotyczy nie tylko bezpieczeństwa Polski, ale całej Europy, ponieważ „Putin wysłał jej wiadomość: że będzie ją atakował i testował, zwłaszcza, gdy jej odpowiedź nie będzie jednoznaczna”.

Halicki ostro o skrajnej prawicy

Halicki zaapelował o działania: dużo więcej sankcji na Rosję, zwalczanie rosyjskiej agresji rosyjskimi pieniędzmi – chodziło mu o zamrożone w UE rosyjskie aktywa – a także wzmocnienie wschodniej granicy UE. Następnie stwierdził ostro, że osoby, które wzywają do „zamrożenia progamu SAFE” – instrumentu pożyczkowego UE na rozbudowę potencjału obronnego państw członkowskich, którego Polska jest głównym beneficjentem – „działają na zlecenie Putina”.

Europoseł EPL uderzył potem wprost w skrajnie prawicową frakcję Patrioci dla Europy. Jego zdaniem ci, którzy w dzień naruszenia polskiego nieba składają wniosek o odwołanie Komisji Europejskiej, „to nie patrioci, a idioci”.

Bardzo emocjonalne wystąpienie wygłosił europoseł Lewicy Krzysztof Śmiszek, którego rodzinny dom stoi kilkadziesiąt kilometrów od miejsca upadku jednego z rosyjskich dronów. - Ta wojna już jest tutaj, Putin testuje naszą jedność i trwałość europejskich więzi – mówił. Zaatakował skrajną prawicę w PE, zarzucając jej, że „kluczy, gdy trzeba powiedzieć wprost, że Putin to zbrodniarz wojenny, a Rosja to bandyckie państwo”.

- Ci, którzy robią maślane oczy do Putina – czas otrzeźwieć. Patrzę na prawą stronę i wzywam: potępcie Putina, wesprzyjcie Ukrainę, albo zamilczcie.

W podobnym tonie wypowiadał się reprezentujący liberalną frakcję Renew Michał Kobosko. – Jesteśmy na wojnie – ocenił, wskazując, że chodzi mu m.in. o rosyjskie działania zaczepne takie jak sabotaż, podpalenia czy dezinformację m.in. w Polsce. Zaapelował o rozważenie „trwałego zamknięcia granic UE z Rosją i Białorusią”.

Polska prawica krytykuje Niemcy i UE

Po centroprawicy i lewicy przyszedł czas na konserwatywną i skrajną prawicę. Anna Bryłka z Patriotów dla Europy również wskazywała na zagrożenie ze strony Rosji i Putina, ale połączyła to z krytyką europejskiej polityki, która jej zdaniem doprowadziła do zniszczenia przemysłu, rolnictwa, produkcji zbrojeniowej i gospodarki.

Odpowiedzialna za to, zdaniem europosłanki Konfederacji zrzeszonej we frakcji Patriotów dla Europy, jest „chora lewicowa ideologia”. Wtargnięcie dronów nad Polskę to jej zdaniem „brutalne przypomnienie, że Europa nie żyje w świecie tęczowych baniek czy ideologicznych iluzji, ale w realiach pełzającej wojny. Jak podkreślała Bryłka – „każde euro włożone w szaleństwo Zielonego Ładu zamiast w obronność to działanie w interesie Kremla”.

Bryłka, podobnie jak przemawiający po niej Adam Bielan z Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (EKR), skrytykowała forsowanie budowy rurociągu Nord Stream 2. Bielan podkreślił, że „dopóki niemieccy kanclerze (chodziło mu o Gerharda Schroedera) znajdują pracę w Gazpromie, trudno uwierzyć w europejską solidarność”.

Przywołał też słowa śp. prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z Tbilisi z 2008 roku, ostrzegające Europę, że Putin się na Gruzji nie zatrzyma, i kolejne mogą być państwa bałtyckie, a potem Polska i skwitował, że „Zachód wtedy udawał, że nie rozumie”.

Posłowie spoza Polski wyrazili solidarność

W imieniu Zielonych i Lewicy – a także później Renew i Europejskiej Partii Ludowej – przemawiali stanowiący mniejszość w dyskusji europosłowie spoza Polski, Wyrażali solidarność z Polską, apelowali – różnie rozkładając akcenty - o silne sankcje i zbrojenia. Niemiecka europosłanka Renew, Marie- Agnes Strack-Zimmerman cieszyła się, że NATO zareagowało „od razu”, ponieważ wtargnięcie dronów nad Polskę jej zdaniem nie było przypadkiem, a zmasowaną akcją.

- Ludzie w krajach graniczących z Rosją muszą wiedzieć, że NATO stoi u ich boku. Koniec z importem gazu i ropy z Rosji. Pełna solidarność z Polską, chwała Ukrainie – podkreślała europosłanka. Dopytana jednak później przez Jacka Ozdobę (EKR) o to, czy jej zdaniem Gerhard Schroeder nie powinien być persona non grata w UE, oceniła, że Schroeder „był częścią Nord Stream 2”, budowanie tego gazociągu już po pierwszym ataku Rosji na Ukrainę w 2014 r. było działaniem wbrew interesom Europy, jednak ta sprawa to jest już jej zdaniem przeszłość.

Ostrą krytykę reakcji UE na rosyjską agresję sformułowała Ewa Zajączkowska-Hernik. Europosłanka Europy Suwerennych Narodów – skrajnie prawicowej frakcji, w której prym wiedzie Alternatywa dla Niemiec (AfD) – stwierdziła, że Parlament Europejski wyraził [wczoraj] „nic nie warty i pusty gest solidarności”. Skrytykowała też program SAFE jako „kolejny po KPO dług unijny, które będziemy spłacać przez 45 lat, żeby wesprzeć przemysł niemiecki i francuski” (tymczasem Niemcy nie złożyły żadnych wniosków o pieniądze w tym programie, a 43,7 ze 150 mld euro korzystnych pożyczek na obronność ma dostać Polska – przyp. red.).

- Taka to jest wasza solidarność. Mówicie, że nie wolno finansować Putina, a co robicie wprowadzając umowę z Mercosurem? – atakowała Zajączkowska. Oceniła, że jest to „napychanie sobie kieszeni kasą” poprzez wspieranie „opartego na rosyjskich nawozach” brazylijskiego rolnictwa i „wypychanie produkcji żywności poza UE”.

„To nie jest nasza wojna”

Zajączkowska zarzuciła – nie wskazując jednak wprost, czy chodzi jej o władze unijne, czy polskie, że „nakręcają prowojenną histerię w Polsce” i że „razem z Wołodymyrem Zełenskim chcą wciągnąć Polskę do wojny w Ukrainie. Jej zdaniem to sposób z na odwrócenie uwagi od „nieudolnych rządów” i braku inwestycji w system obrony przeciw dronom.

- Mam gdzieś wasze biurokratyczne bzdury, potrzebujemy prostych przepisów w sektorze dronowym a nie barier, które duszą nasz potencjał – wołała. Apelowała, by dać działać polskim startupom, a nie przyjmować „stosy dyrektyw, które nikogo nie zatrzymają”. I to nie jest nasza wojna! – zakończyła.

Po jej wystąpieniu europoseł Krzysztof Śmiszek poprosił, czy mogłaby powtórzyć wystąpienie, „bo mówiła po rosyjsku” – jednak prowadząca debatę wiceprzewodnicząca PE Katarina Barley opanowała sytuację i prowadziła dalej debatę – której ton niewiele się zmienił aż do końca. Zagrożenie ze strony Rosji, uwidocznione wyraźnie we wczorajszym naruszeniu polskiej przestrzeni powietrznej przez drony, nie zasypało różnic politycznych między europosłami.

Punktualnie o godzinie 11:00 próbny alarm wywołał duży hałas w całych Niemczech. Telefony komórkowe wydawały głośny, przeciągły dźwięk, wyły syreny alarmowe. Każdy, kto zainstalował aplikację ostrzegawczą na swoim smartfonie, otrzymał w ten sposób wiadomość, która została zapowiedziana sygnałem dźwiękowym. Celem ogólnokrajowego dnia ostrzegawczego, który odbywa się raz w roku, w drugi czwartek września, jest ustalenie, w jaki sposób w razie zagrożenia można poinformować całą populację o zbliżającym się niebezpieczeństwie.

Sygnały są wyjątkowo głośne, aby w razie potrzeby obudzić ludzi ze snu. Jednak nawet osoby, które nie korzystają z takiej aplikacji, otrzymały wiadomość na swój telefon komórkowy. Działa to za pomocą technologii cell broadcast, procedury, w której informacje są wysyłane do wszystkich telefonów komórkowych, które w momencie ostrzeżenia znajdują się w określonym obszarze.

Odwołanie alarmu nastąpiło po 45 minutach. Wtedy zawyły już tylko syreny. Za pośrednictwem nadawania komórkowego zostało wysłane tylko ostrzeżenie, nie odwołanie alarmu.

Każdego roku przybywa syren

W ostatnich latach niemieckie kraje związkowe w wielu miejscach zainstalowały lub zmodernizowały syreny. Dlatego były one teraz słyszalne również w niektórych obszarach, w których wcześniej nie było to możliwe – na przykład w Berlinie. Stosowane sygnały syren są jednolite w całym kraju. Rosnący i opadający dźwięk oznacza ostrzeżenie. Ciągły dźwięk sygnalizuje koniec alarmu próbnego lub - w przypadku sytuacji kryzysowej - koniec zagrożenia.

Po zakończeniu zimnej wojny w wielu miejscach w Niemczech sygnalizatory alarmowe zostały zdemontowane, a uszkodzone urządzenia nie zostały wymienione, ponieważ uważano, że nie będą już potrzebne.

Między innymi doświadczenia związane z katastrofalną powodzią w dolinie rzeki Ahr w 2021 roku oraz rosyjska pełnoskalowa inwazja na Ukrainę doprowadziły do zmiany sposobu myślenia w tej kwestii. Zarówno niemiecki rząd, jak i landy przystąpiły do modernizacji systemów alarmowych i instalowania ich tam, gdzie dotąd ich nie było.

W Berlinie, ostatnia z syren, które kiedyś były powszechne w całych Niemczech, została zdemonowana w 1993 roku – informuje portal RBB24 publicznego nawdawcy radiowo-telewizyjnego Berlina i Brandenburgii. Teraz trwa montaż nowych urządzeń.

Samowystarczalne systemy

Jak informuje RBB24, urządzenia mają działać również w przypadku awarii zasilania. Syreny są systemem „samowystarczalnym” i zasilane są przez panele słoneczne i baterie buforowe.

Wtargnięcie rosyjskich dronów bojowych w polską przestrzeń powietrzną w nocy z wtorku na środę, 10 września, jest przykładem sytuacji wymagającej ochrony ludności, w której konieczne może być ostrzeżenie mieszkańców danego obszaru w krótkim czasie – pisze niemiecka agencja informacyjna DPA.

Duże inwestycje w infrastrukturę ostrzegawczą, budowę schronów, a także mobilnych centrów dowodzenia zapowiedział ostatnio minister spraw wewnętrznych Niemiec Alexander Dobrindt. W wywiadzie dla gazety „Bild am Sonntag” z 7 września br. zapowiedział „Pakt na rzecz ochrony ludności”. Zgodnie z nim do 2029 roku zainwestowanych ma zostać w ochronę cywilną ludności 10 mld euro.

Komplikacja po alarmie

Testowanie systemów ostrzegawczych nie obyło się bez komplikacji. Jak podaje portal internetowy dziennika „Bild”, w przypadku operatora komórkowego 1&1, a także części klientów sieci Telekom i O2, krótko po otrzymaniu sygnału alarmowego, doszło do poważnych zakłóceń. Wielu klientów straciło dostęp do sieci i nie mogło ani dzwonić, ani korzystać z danych internetowym. Trwa wyjaśnianie sprawy.

(DPA, RBB, Bild/stef)

Naruszenie przez rosyjskie drony polskiej przestrzeni powietrznej pokazuje, jak istotna jest obrona przed tego typu bronią – zauważa w czwartek (11.09.25) portal internetowy niemieckiego dziennika „Die Welt”.