Deutsche Welle | Gazeta.PL_news CopyPaste

Niezwykłe ogłoszenie ws. nieruchomości: ponad 136 000 metrów kwadratowych działki (czyli około 190 boisk piłkarskich), 11 664 metrów kwadratowych powierzchni mieszkalnej, 130 pokoi. Benedyktynki z opactwa św. Erentraud w Kellenried na południu Badenii-Wirtembergii, położonego między Jeziorem Bodeńskim a Ulm, szukają nabywcy na swój klasztor. Cena zakupu: prawie 5 milionów euro.

„Tak” – potwierdza siostra Eva-Maria przez telefon. Następnie prosi o wyrozumiałość: „W tej chwili wstrzymujemy się z komentarzami, nie możemy udzielać żadnych informacji”.

Klasztor ma przyjazną i bogatą w informacje stronę internetową, na jednym z głównych zdjęć widać znacznie więcej niż kilkanaście sióstr, które obecnie tu mieszkają. W 2018 roku było ich jeszcze 19. Pierwsze zakonnice przybyły tu w 1924 roku, a dwa lata później oficjalnie założono opactwo. Teraz informacja o skromnych obchodach stulecia w 2024 roku znajduje się na tej samej stronie, co informacja o zamknięciu niedawno odnowionego pensjonatu. Według ekspertów nawet sprzedaż dużych nieruchomości nie przyniesie zakonowi znaczących zysków, ponieważ budowa odpowiednich obiektów mieszkalnych dla pozostałych sił wymaga dużych nakładów finansowych.

Taki trend

Kellenried rzuca się w oczy dzięki ogłoszeniu nieruchomości zamieszczonemu przez komercyjnego pośrednika specjalizującego się w tego typu obiektach. Nie jest to jednak odosobniony przypadek. Każdego roku w Niemczech zamykane są dziesiątki klasztorów lub mniejszych konwentów, a budynki są likwidowane. Według danych Niemieckiej Konferencji Przełożonych Zakonnych (DOK) liczba klasztorów żeńskich w Niemczech spadła z 1627 w 2012 roku do 964 w 2022 roku. W przypadku zakonów męskich liczba ta spadła z 461 do 385.

Tradycyjnie w Niemczech było i jest znacznie więcej kobiet zakonnych i klasztorów żeńskich niż wspólnot męskich. Kobiety nie mogą pełnić w Kościele katolickim funkcji diakonatu, kapłaństwa ani biskupstwa.

W 2004 r. według DOK zakony żeńskie w Niemczech liczyły 26 730 członków, a zakony męskie 5108. Dziesięć lat później było to już 17 513 kobiet i 4370 mężczyzn, a w 2024 r. w zakonach żeńskich pozostało 9467 członków, a w zakonach męskich 3161. Jeśli spojrzeć na zakony żeńskie od końca II wojny światowej, to w 1960 r. odnotowano absolutny szczyt, wynoszący ponad 93 000 członków.

Kilka powodów

Wiceprzewodnicząca DOK Maria Thoma Dikow upatruje różne przyczyny spadku liczby chętnych do życia w zakonie. W rozmowie z Deutsche Welle stwierdziła, że znacznie osłabła siła przywiązania do Kościoła. Rzadko spotyka się już wielodzietne rodziny, z których dawniej pochodziło wiele zakonnic.

Ważna jest dla niej jeszcze jedna kwestia: „W dawnych czasach kobiety nie miały możliwości studiowania i nie mogły po prostu podjąć odpowiedzialnej pracy w wolnej gospodarce”. Takie możliwości dawały im wówczas zgromadzenia zakonne. Od dziesięciu lat jest przełożoną generalną zgromadzenia Heiligenstädter Schulschwestern, które jest bardzo zaangażowane społecznie.

Według Marii Dikow jej zakon od dawna działa również w Mozambiku: „Jest tam bardzo wiele młodych kobiet. Mam wrażenie, że obecnie jest to dla nich realna możliwość emancypacji i wykonywania zawodu, uniknięcia małżeństwa, które zasadniczo polega na posiadaniu wielu dzieci”.

Spadek liczby członków zakonów żeńskich w Niemczech obserwuje się w wielu krajach, m.in. Francji, Hiszpanii i Polsce, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Australii. Nawet jeśli już drugi papież z rzędu jest zakonnikiem, zakony mogą być w kryzysie.

Gwałtowny spadek liczby członków zakonów w Niemczech i niemal wymarcie niektórych ruchów zakonnych ma drastyczne konsekwencje. Zakony już dawno przekazały wiele szkół i szpitali, którymi długo się opiekowały, diecezjom, organizacjom charytatywnym lub niezależnym podmiotom.

Szczególnie na obszarach wiejskich o silnych tradycjach katolickich, takich jak Eifel w Nadrenii-Palatynacie, Westfalia, Bawaria czy Badenia-Wirtembergia, znajduje się wiele klasztorów, które w ostatnich dziesięcioleciach zostały opuszczone. Wśród nich są znane domy, takie jak opactwo trapistek Mariawald w Eifel czy klasztor franciszkanów w Neviges na północny wschód od Düsseldorfu, a także klasztor franciszkanów w westfalskim miejscu pielgrzymek Werl. Tendencja ta widoczna jest również w kościołach ewangelickich, w których jest tylko kilka klasztorów. Dumna siedziba diakonis z Kaiserswerth na północy Düsseldorfu jest dziś przyjemnym czterogwiazdkowym hotelem.

Pożegnanie z rodzinnym klasztorem, ważną częścią życia, jest często bolesnym zerwaniem. Franciszkanin Damian Bieger, który mieszkał w klasztorze w Neviges, tak ujął to przed laty na stronie Katholisch.de: „W Neviges poznałem franciszkanów, tam wstąpiłem do zakonu, tam byłem kapelanem, tam byłem proboszczem, to było bardzo bolesne”.

Również wyzwolenie

Siostra Maria Thoma nie wyraża się w sposób tak skrajny. Przyznaje jednak, że pożegnanie z danym miejsce jest często dla zakonnic bolesne. – Potrzebne jest bardzo dobre, delikatne i długotrwałe wsparcie – mówi. Jednak przełożona dominikanek podkreśla, że czasami taki krok jest również wyzwoleniem. Zna „bardzo udane przykłady współsióstr, które mówią: byłyśmy tak szczęśliwe, gdy sprzedałyśmy naszą ostatnią nieruchomość. Pozbyłyśmy się wielu zmartwień”.

Jej własny klasztor w Heiligenstadt jest gotowy „na nowe wyzwania” i już opróżnił jedno piętro i wynajął je organizacji pomagającej osobom niepełnosprawnym.

Przykład ten idealnie wpisuje się w wizję Ulrike Rose. Ta wieloletnia ekspertka w dziedzinie kultury budowlanej wraz z koleżanką prowadzi biuro „Kulturräume gestalten” (Projektowanie przestrzeni kulturowych) i z zaangażowaniem promuje zachowanie istniejących budynków i kultury budowlanej zamiast ciągłej budowy nowych obiektów. Dotyczy to również, a nawet w szczególności, klasztorów żeńskich, w których się specjalizuje.

Biuro towarzyszyło między innymi wielkiemu opactwu benedyktynek św. Hildegardy w Eibingen koło Rüdesheim, które niegdyś liczyło ponad 100 sióstr, a obecnie ma ich 33, klasztorowi franciszkanek w Oberzell w Würzburgu oraz innym klasztorom bawarskim: „Warto zastanowić się wraz z siostrami nad przyszłością ich obiektów i dążyć do zrównoważonych rozwiązań”.

Utrzymanie klasztoru w jego pierwotnym kształcie może być zyskiem dla całej okolicy. Wiele osób, niezależnie od tego, czy są związane z Kościołem, wspiera klasztory. W ten sposób wspólny projekt mieszkaniowy realizowany przez spółkę budowlaną może znaleźć swój dom w części klasztoru, podobnie jak pomieszczenia przeznaczone na kulturę i edukację lub nowoczesne zakwaterowanie dla osób poszukujących ciszy i bliskości duchowej. Zdaniem Ulrike Rose „dzisiaj chodzi o prawdziwe srebra zakonów, wielkie domy macierzyste, a także dwory lub małe zamki”, które w poprzednich stuleciach zostały podarowane lub przekazane zakonowi w dowód wdzięczności.

„Potrzebna jest otwartość”

To, czy wspólnota klasztorna przetrwa w zmienionych warunkach, nie ma nic wspólnego z wiekiem sióstr, ale z ich otwartością na zmiany – twierdzi Ulrike Rose. Dla niektórych sióstr z pewnością łatwiej jest całkowicie opuścić kompleks niż wpuścić do budynku obcych ludzi. Często bowiem wspaniałość obiektów jest rzeczywiście ciężarem: „Ważne jest, aby była otwartość na wsparcie”.

Oprócz otwartości potrzeba czasu, aby wypracować rozwiązania, jak mówi menedżerka kultury i ekspertka ds. kultury budowlanej. Jednak często udaje się opracować projekty, które są korzystne dla klasztorów i mają na celu dobro wspólne: „Dzięki przemyślanym rozwiązaniom architektonicznym można zachować przestrzeń życiową sióstr, a ciężar utrzymania rozłożyć na kilka osób”.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Mer Kijowa Witalij Kliczko wezwał na łamach tabloidu „Bild” kanclerza Friedricha Merza, by spełnił wcześniejsze zapowiedzi, że Niemcy mogą dostarczyć Ukrainie pociski manewrujące Taurus.

„Kanclerz Friedrich Merz w przeszłości mówił całkowicie trafnie, że rosyjskie ataki na cele cywilne powinny skutkować dostawą pocisków Taurus” – podkreślił były mistrz boksu w niedzielnym (06.07.2025) wydaniu niemieckiego tabloidu.

Kliczko pisze o „czystym terrorze” Władimira Putina, który z każdą nocą jest coraz bardziej ekstremalny. „W samym naszym mieście zniszczono 2 tys. budynków. Wciąż są ranni i zabici” – napisał.

Putin pokazał, że nie chce zawieszenia broni, pokoju ani zakończenia wojny – podkreślił Kliczko. „Cele Putina są całkowicie jasne. Nadal chce przejąć całą Ukrainę pod swoją kontrolę, bez względu na koszty” – napisał.

Powtórzył stały apel ukraińskich przywódców: „Jeśli razem nie powstrzymamy go w Ukrainie, zaatakuje inne kraje później”.

Taurusy dla Ukrainy: wolta Merza

Poprzednik Merza, Olaf Scholz, odmawiał dostarczenia pocisków Taurus o zasięgu 500 kilometrów z obawy przed wciągnięciem Niemiec dalej w wojnę (ich użycie najpewniej wymagałoby wsparcia niemieckiej obsługi). Merz w kampanii deklarował ich udostępnienie, jednak w maju złożył niejednoznaczne oświadczenie w tej sprawie: powiedział, że nie będzie publicznie komentował ustaleń z prezydentem Ukrainy oraz zadeklarował, że Niemcy pomogą Ukrainie wyprodukować własne podobne pociski.

Ukraina odpiera pełnoskalową inwazję rosyjską od lutego 2022 r. Siły rosyjskie w ostatnich tygodniach nasiliły nocne ataki na ukraińskie miasta. Regularnie giną w nich mieszkańcy: tylko w ciągu ostatniej doby (06.07.2025) w wyniku rosyjskich ataków w Charkowie i obwodzie charkowskim zginęły dwie osoby, a rannych zostało 11.

(DPA/mar)

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

„Niemiecki minister spraw wewnętrznych zaprasza kolegów z Europy na rozmowy na najwyższym niemieckim szczycie – Zugspitze. Wygląda to bardziej na bawarski folklor, niż na poważną refleksję nad problemem migracji” – pisze Karoline Beisel w komentarzu opublikowanym w niedzielę w serwisie niemieckiego dziennika „Sueddeutsche Zeitung”.

Spotkanie na Zugspitze sugeruje na pierwszy rzut oka, że jego tematem będzie walka z ociepleniem klimatu. Nigdzie indziej skutki zmian klimatu nie są tak widoczne jak na najwyższym szczycie Niemiec. W sierpniu 2024 roku na Zugspitze po raz pierwszy, nawet w nocy temperatura nie spadła poniżej zera. Zdaniem ekspertów, za dziesięć lat, w 2035 r. z górnych partii góry całkowicie znikną lodowce.

Na Zugspitze o zaostrzeniu prawa azylowego zamiast o klimacie

Zamiast klimatowi, spotkanie na wysokości 2962 metrów, na które zaprosił Alexander Dobrindt, ma być poświęcone zaostrzeniu europejskiego prawa azylowego – wyjaśniła Beisel. Jak dodała, góra położona jest w okręgu wyborczym ministra – Weilheim. W połowie lipca (18 lipca) mają tam zostać „dowiezieni” ministrowie spraw wewnętrznych Francji, Polski, Austrii, Danii i Czech.

Zdaniem Beisel, Niemcy powinni pilnie rozmówić się z sąsiadami. „Tematem takiego spotkania powinien być nie tylko skandal wywołany przez Niemcy poprzez jednostronne wprowadzenia kontroli granicznych” – pisze komentatorka. „Ale na Zugspitze? To całkowicie błędna polityka symboliczna. Chodzi jedynie o pompatyczny gest i hołdowanie bawarskiej wspaniałości” – krytykuje niemiecka dziennikarka.

W konkluzji komentatorka ironicznie zauważyła, że być może Dobrindt jest w rzeczywistości „bardziej przewidujący niż nam się wydaje”, gdyż skutkiem ocieplenia klimatu będą właśnie wzmożone ruchy migracyjne. Z powodu suszy i upałów wiele regionów na kuli ziemskiej stanie się niezdatnych do zamieszkania.

AfD w Bundestagu chce sprawiać wrażenie poważniejszej i w tym celu jej klub przyjął nowe zasady postępowania, co potwierdził jego rzecznik. W dokumencie stwierdzono: „Członkowie dążą do jednolitych i umiarkowanych wystąpień w parlamencie, aby zapewnić klubowi polityczną zdolność i wiarygodność”.

Inne reguły w dokumencie zakazują posłom korupcji i wchodzenia w konflikt interesów.

Współprzewodniczący AfD Tino Chrupalla mówił o większej odpowiedzialności wobec rosnącego elektoratu i zapowiedział inny ton wystąpień AfD w parlamencie. Bardziej poważne zachowanie ma również podkreślić ambicje AfD, aby ostatecznie wejść do rządu.

Według danych Bundestagu liczba wezwań do porządku na sesji plenarnej wzrosła znacząco z 47 do 135 w ostatniej kadencji w porównaniu z poprzednią. Według byłej przewodniczącej Bundestagu Bärbel Bas (SPD), to właśnie AfD prowadzi w tych statystykach.

Weidel o innych partiach: Przegrywy

Liderka partii Alice Weidel mimo tych zapowiedzi uspokojenia wystąpień partii przy okazji sobotniego zamkniętego spotkania klubu wypowiadała się niezmiennie ostro.

Weidel zaatakowała zwolenników delegalizacji AfD, porównując ich do nazistowskiej dyktatury Adolfa Hitlera. Paradoksalnie, to właśnie AfD – partia ideologicznie skrajnie prawicowa i uznana przez kontrywiad za ekstremistyczną – dwuznacznie odwołuje się do dorobku III Rzeszy: bliski wspólpracownik Weidel Alexander Gauland już lata temu chwalił Wermacht.

Z kolei sama współprzewodnicząca AfD, której dziadek był czynnym nazistą, odmawia uznania polskiej nazwy Głubczyc, a wschodnie landy Niemiec nazwała na X „Niemcami Środkowymi”, co oznacza nieuznawanie bez liderkę tej drugiej już siły w Bundestagu granicy na Odrze i Nysie. Albo przynajmniej demonstracyjną złośliwość w tej sprawie.

Weidel szczególnie atakowała w sobotę SPD, która opowiedziała się za przeprowadzeniem próby delegalizacji AfD. Partie rozważające taką procedurę nazwała „partiami loser” (partiami przegrywami). „Dokładnie to mieliśmy w 1933 roku” – dodała.

Kordon sanitarny wokół AfD

Możliwe uruchomienie przed trybunałem konstytucyjnym procedury zakazu AfD jest w debacie publicznej omawiane od dawna. Rządząca chadecja wzywa do ostrożności w tej sprawie, obawiając się porażki (jak lata temu w przypadku NPD). Zwolennicy tego kroku uważają jednak, że ekstremistyczne poglądy AfD zostały potwierdzone przez nową ocenę Federalnego Urzędu Ochrony Konstytucji. Agencja wywiadowcza podniosła w tym roku klasyfikację całej AfD do „potwierdzonego prawicowego ekstremizmu”. Partia jednak podjęła w tej kwestii kroki prawne, więc klasyfikacja na razie została zawieszona.

Alice Weidel też po raz kolejny skrytykowała tzw. kordon sanitarny czy zaporę ogniową, czyli wykluczenia skrajnej prawicy ze współpracy przez resztę ugrupowań w Bundestagu. Po lutowych wyborach AfD nie pełni (przysługujących teoretycznie jej jako drugiej sile w parlamencie) funkcji w komisjach, bo inne partie nie poparły w głosowaniach jej kandydatów na przewodniczących komisji. Reszta klubów konsekwetnie wyklucza też też partię z inicjtatyw ustawodawczych. Ostatnio klub piłkarski zrzeszający posłów i byłych posłów zmienił regulamin tak, by skrajnie prawicowi posłowie nie mogli w nim grać.

(DPA/mar)

Ludzie na całym świecie zmagają się z upałami spowodowanymi zmianami klimatycznymi. Pierwsza fala upałów tego lata dotarła już do Polski, Niemiec, południowej Europy, części Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

W ostatnich dniach temperatury w Niemczech sięgały 39 stopni, a w zachodniej Polsce niewiele mniej – 36 stopni.

Rekordowe temperatury dla czerwca zanotowano w Hiszpanii. W sobotę w południowej Hiszpanii termometry wskazywały 46 stopni Celsjusza.

Władze państw basenu Morza Śródziemnego wezwały mieszkańców do szukania schronienia przed upałem. Francja i Włochy wysłały karetki pogotowia w pobliże popularnych miejsc turystycznych, aby udzielać pomocy osobom narażonym na udary słoneczne.

W niedzielę we Francji i Turcji wybuchły pożary podsycane upałem i silnymi wiatrami, a Grecja i Włochy również walczą z pożarami spowodowanymi niezwykle wysokimi temperaturami i suszą.

W zeszłym tygodniu chińskie władze ogłosiły drugi najwyższy poziom ostrzeżenia przed upałami dla stolicy kraju, Pekinu, i innych regionów w jeden z najgorętszych dni w tym roku. Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO) twierdzi, że Azja nagrzewa się ponad dwukrotnie szybciej niż reszta świata ze względu na dużą powierzchnię lądu.

Jaki wpływ ma upał na ludzi i społeczeństwa?

Fale upałów są najgroźniejszym rodzajem ekstremalnych zjawisk pogodowych na świecie, powodując co roku śmierć setek tysięcy ludzi. Do grup szczególnie narażonych należą osoby powyżej 65. roku życia, kobiety w ciąży, dzieci oraz osoby z chorobami przewlekłymi lub schorzeniami podstawowymi.

Pierwsze fale upałów na początku sezonu są szczególnie niebezpieczne, ponieważ ludzie są często mniej przygotowani, a ich organizmy nie zdążyły jeszcze przyzwyczaić się do wyższych temperatur.

Istnieją trzy główne zagrożenia fizyczne związane z falami upałów: odwodnienie, przegrzanie, a także wyczerpanie cieplne i udar cieplny.

Upały mają wpływ nie tylko na organizm, ale także zakłócają funkcjonowanie społeczeństw. Według danych UNICEF-u, co piąty nieletni – czyli prawie pół miliarda osób – mieszka na obszarach, gdzie liczba dni wypełniona ekstremalnymi upałami jest co najmniej dwukrotnie wyższa niż sześćdziesiąt lat temu. Wiele z tych osób nie ma dostępu do udogodnień, takich jak klimatyzacja, które pomogłyby przetrwać upały.

Ekstremalne upały mają również wpływ na czas pracy. Niektóre kraje w cieplejszych częściach świata tradycyjnie wprowadziły popołudniową przerwę na „sjestę”. Obecnie również w krajach o zazwyczaj chłodniejszym klimacie rozważa się sposoby zarządzania godzinami pracy w okresach upałów.

Infrastruktura, taka jak drogi, linie kolejowe i mosty, ulega uszkodzeniom pod wpływem wysokich temperatur. Standardowa nawierzchnia asfaltowa, która nie jest przystosowana do wysokich temperatur, ma tendencję do tworzenia kolein i może dosłownie topić się. Gorąco może powodować odkształcanie torów kolejowych czy elementów konstrukcyjnych mostów.

Wyższe temperatury i zmiana klimatu

Jak dotychczas rok 2024 był najgorętszym rokiem w historii pomiarów. Na podstawie sześciu międzynarodowych zbiorów danych Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO) poinformowała niedawno, że każdy rok ostatniej dekady znalazł się w pierwszej dziesiątce pod względem rekordowych temperatur.

– Nie mieliśmy tylko jednego lub dwóch rekordowych lat, ale całą serię dziesięciu lat. Towarzyszyły temu niszczycielskie i ekstremalne zjawiska pogodowe, podnoszący się poziom mórz i topnienie lodowców, a wszystko to spowodowane rekordowym poziomem gazów cieplarnianych wynikającym z działalności człowieka – tłumaczy sekretarz generalna WMO Celeste Saulo.

Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka spowodowały wzrost częstotliwości i intensywności fal upałów już od lat 50-tych XX wieku. Wzrost średniej temperatury ziemi nawet o ułamek stopnia więcej ma znaczenie i prowadzi do tego, że fale upałów stają się jeszcze silniejsze i występują częściej.

Węgiel, ropa i gaz są zdecydowanie największymi czynnikami przyczyniającymi się do zmian klimatu. Podczas spalania tych paliw kopalnych w silnikach spalinowych, przy produkcji energii elektrycznej, tworzyw sztucznych i ogrzewaniu domów uwalniane są gazy cieplarniane. Działają one jak koc, pokrywający atmosferę ziemską, zatrzymując ciepło słoneczne i przyczyniając się do nasilenia fal upałów.

Ekstremalne upały mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia innych rodzajów katastrof, takich jak susze i pożary.

Jak żyć w upale?

Eksperci zalecają, aby w miarę możliwości unikać przebywania na słońcu, nie wykonywać forsownych czynności i pić dużo płynów – z wyjątkiem alkoholu i kofeiny.

Domy można w pewnym stopniu chronić, zasłaniając rolety lub zasłony i zamykając okna w ciągu dnia, a otwierając je w nocy, kiedy powietrze jest chłodniejsze. Pomocne może być noszenie jasnych ubrań, które odbijają ciepło i światło słoneczne, a także używanie wentylatorów elektrycznych, jeśli temperatura otoczenia wynosi poniżej 35 stopni Celsjusza.

Długoterminowe strategie mające na celu złagodzenie upałów obejmują dostosowanie miast do zmian klimatu poprzez zazielenianie przestrzeni i sadzenie drzew wzdłuż ulic. Zapewnia to nie tylko cień, ale także zmniejsza ilość ciepła zatrzymywanego w betonie.

Ogólnie rzecz biorąc, eksperci twierdzą, że kluczem do utrzymania globalnych temperatur na niższym poziomie jest przyspieszenie przejścia na zieloną energię poprzez wykorzystanie odnawialnych źródeł energii, które nie powodują emisji gazów cieplarnianych.

W 2024 r. 40 proc. energii elektrycznej na świecie pochodziło ze źródeł odnawialnych. Według raportu globalnego think tanku Ember zajmującego się energią, głównym motorem tego trendu była energia słoneczna.

Artykuł ukazał się w oryginale na stronach Redakcji Angielskiej DW.

W ciągu pierwszych dwóch miesięcy zaostrzenia kontroli granicznych przez ministra spraw wewnętrznych Alexandra Dobrindta (CSU) wpłynęło kilka pozwów w imieniu osób ubiegających się o azyl. Łącznie jest ich tylko sześć – ustalił magazyn „Stern”. Niemiecki magazyn publikuje w niedzielę (06.07.2025) odpowiedź na swoje pytania do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

W maju trzech Somalijczyków, przy pomocy organizacji Pro Asyl, skutecznie pozwało resort przed Sądem Administracyjnym w Berlinie przeciwko ich odrzuceniu na granicy niemieckiej. Rzecznik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przyznał w odpowiedzi dla magazynu „Stern”: „Obecnie toczą się trzy kolejne postępowania prawne związane z odrzuceniem osób ubiegających się o azyl”.

W pierwszym orzeczeniu Sąd Administracyjny w Berlinie skrytykował m.in. niewystarczające uzasadnienie odrzuceń. Dobrindt obiecał później poprawienie tego, ale ministerstwo zamierza przedstawić je tylko w sądzie – powiedział rzecznik prasowy „Stern”.

Alexander Throm, rzecznik ds. polityki wewnętrznej klubu CDU/CSU w Bundestagu, powiedział magazynowi: „W naszym państwie konstytucyjnym oczywiste jest, że można odwołać się do sądu”. Można się było tego spodziewać w przypadku odrzuceń. „Jest to jednak fundamentalna kwestia prawa europejskiego, którą może wyjaśnić jedynie Europejski Trybunał Sprawiedliwości” – powiedział Throm.

Proimigrancka organizacja wzywe KE do ukrarania Niemiec

Dyrektor organizacji Pro Asyl (która wsparła migrantów w postępowaniu przed niemieckim sądem przeciw rządowi Niemiec) Karl Kopp powiedział z kolei w piątek berlińskiej gazecie „Tagesspiegel”, że to, czy sprawa Somalijczyków trafi do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zależy wyłącznie od osób zainteresowanych. Jednocześnie jednak Pro Asyl zaapelował do Komisji Europejskiej o wszczęcie postępowania ws. naruszenia przeciwko Niemcom.

Konstantin von Notz, zastępca lidera klubu Partii Zielonych, skrytykował Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w magazynie „Stern”: „Do dziś wiodące ministerstwo nie potrafi odpowiedzieć na kluczowe pytania”. Jego stanowisko prawne jest absurdalne – powiedział von Notz.

„Po raz kolejny stanowczo wzywamy ministra Dobrindta do powstrzymania się od odrzucania wniosków i przedstawienia obiecanych, dawno oczekiwanych uzasadnień dla tych środków” – dodał. Zieloni – partia najbardziej sprzyjająca migrantom – krytykowali je już przed wprowadzeniem nowych restrykcji na granicach.

Sprawa Somalijczyków i zaostrzenie polityki

Opanowanie migracji i odzyskanie kontroli nad tym, kto przekracza granice, to jeden z trzech priorytetów Merza (obok bezpieczeństwa i pobudzenia gospodarki). Nowy kanclerz wielokrotnie podkreślał, że będzie dążył do realnego spadku napływu migrantów do Niemiec, by poprawić poczucie bezpieczeństwa wśród obywateli, i odciążyć samorządy od kosztów, jakie ponoszą na utrzymanie migrantów i ich często nieudaną integrację, oraz dać odpór skrajnej prawicy. Partie środka obawiają się bowiem dalszego wzrostu jej znaczenia i zagrożenia, jakie niesie dla demokracji w Niemczech.

Tuż po objęciu urzędu minister Drobindt nakazał służbom odmawiać wjazdu do Niemiec migrantom złapanym na nielegalnym przekroczeniu granicy podczas wyrywkowych kontroli. Po wyroku ws. Somalijczyków zapowiedział, że się z tego nie wycofa. Sprawa tymczasem zaostrzyła trwający od 2023 r. spór w tej sprawie z sąsiadami, m.in. z Polską. Rząd Polski zapowiedział w reakcji na politykę Niemiec wprowadzanie własnych kontroli, które mają ruszyć 7 lipca.

Realne zatrzymanie nielegalnych migracji wymagać będzie jednak przede wszystkim współpracy na pozimie UE, w której kluczowe będzie zabezpieczenie granic zewnętrznych i być może zmiana brzmienia czy interpretacji prawa azylowego. Mówią o tym także politycy ze spierających się ws. kontroli granic państw.

(AFP/mar)

Kilkudziesięciu obywateli Ukrainy czeka na wjazd do Gruzji w punkcie kontrolnym Dariali na granicy rosyjsko-gruzińskiej. Pochodzą oni ze wschodniej Ukrainy, która jest okupowana przez Rosję. Byli tam więzieni, a teraz zostali deportowani za granicę przez Rosję. Ze względu na trwającą wojnę nie mogą jednak wjechać bezpośrednio do Ukrainy. Dlatego próbują wrócić do swojego kraju przez Gruzję. Jednak gruzińscy pogranicznicy odmówili im wjazdu. Muszą czekać niewiadomo jak długo w niehigienicznych warunkach na przejściu granicznym.

Maria Biełkina jest szefową organizacji Volunteers Tbilisi , która pomaga ukraińskim uchodźcom. Według niej 2 lipca na przejściu granicznym znajdowały się 32 osoby. Oczekuje się, że przybędzie ich jeszcze więcej, bo , władze rosyjskie zaczęły deportować coraz więcej Ukraińców z terytoriów okupowanych. – Ludzie są zmuszeni spać na dwie lub trzy zmiany, ponieważ jest tylko 17 miejsc do spania – mówi Biełkina w rozmowie z DW. Według niej Ukraińcy są przetrzymywani w niedokończonej części gruzińskiego punktu kontrolnego, która przypomina piwnicę.

Gruzja zaostrza politykę

Gruzińscy funkcjonariusze graniczni dopiero niedawno zaczęli wymagać aktualnego dowodu obywatelstwa od wszystkich Ukraińców, którzy chcą wjechać do kraju – nawet jeśli mają ważny ukraiński paszport. Jednak zdecydowana większość deportowanych Ukraińców nie posiada odpowiednich dokumentów. Większość z nich została zwolniona z rosyjskiego aresztu bez dokumentów.

Według wolontariuszy nowe przepisy praktycznie sparaliżowały wjazd Ukraińców do Gruzji. – Podczas gdy wcześniej osoby z paszportami były przepuszczane, a reszta musiała czekać, teraz wszyscy są zatrzymywani, nawet ci, którzy mają dokumenty – mówi Biełkina. Gruzińskie władze nie wyjaśniły jeszcze, dlaczego wprowadziły nowe zasady wobec obywateli Ukrainy. Pracownicy organizacji pomocowych podejrzewają, że ma to związek z planowanym przyjęciem nowego prawa migracyjnego. Nowe prawo ma umożliwić odmowę wjazdu lub deportację cudzoziemców bez podania przyczyny.

Jedyna droga do wolności

Według Marii Biełkiny rosyjskie władze nie wypowiadają się na temat masowych deportacji Ukraińców. Są oni formalnie zwalniani z więzienia po zakończeniu wyroku, a następnie przekazywani służbie migracyjnej. Potem zwykle wydawany jest nakaz deportacji – często bez możliwości odwołania się lub oczekiwania na wezwanie prawnika.

Problem polega na tym, że większość deportowanych nie jest w stanie przedstawić ważnych ukraińskich paszportów lub rosyjskich dokumentów. Dla takich Ukraińców deportowanych z Rosji Gruzja była przez długi czas jedynym bezpiecznym wyjściem z ich sytuacji. – Do niedawna była to jedyna granica państwowa, która przyjmowała osoby posiadające jedynie zaświadczenie o zwolnieniu i tak zwany dowód tożsamości: kartkę papieru ze zdjęciem i ustne potwierdzenie od kolegi z celi – mówi Biełkina.

Inne kraje odmawiają przyjmowania osób, które dosłownie mają tylko „skrawek papieru w rękach”. Z kolei Gruzja w ostatnich latach zezwalała na wjazd ze względów humanitarnych nawet z takim dowodem tożsamości. Ale najwyraźniej teraz ma to zostać ukrócone.

Co wiedzą władze i jak można pomóc?

Gruzińskie władze nie komentują sytuacji na granicy. – Od dwóch lat nie otrzymaliśmy ani jednej odpowiedzi od władz, chociaż regularnie się do nich zwracamy – skarży się Biełkina. Według wolontariuszy władze również nie pomagają ludziom na granicy. Volunteers Tbilisi i jego partnerzy dostarczają Ukraińcom żywność, wodę, lekarstwa i artykuły codziennego użytku. Zapewniają również pomoc prawną. Według nich zatrzymanym początkowo nie dawano nic do jedzenia ani picia. Konserwy przekazane przez służby graniczne straciły ważność. Ponadto niektórzy z Ukraińców czekających na przejściu granicznym mieli problemy zdrowotne.

Już wcześniej na gruzińskiej granicy zatrzymywano deportowanych byłych ukraińskich więźniów, którzy musieli długo czekać na wjazd do kraju. Jak donosi Meduza, rosyjski emigracyjny portal medialny z siedzibą w stolicy Łotwy, Rydze, pod koniec sierpnia 2023 r. władze gruzińskie odmówiły wjazdu sześciu byłym ukraińskim więźniom. Ukraińcy spędzili dziesięć dni na punkcie kontrolnym. W październiku 2023 r. siedmiu byłych ukraińskich więźniów było tam przetrzymywanych przez 14 dni.

Teraz jednak po raz pierwszy zatrzymano tak wiele osób w tym samym czasie. Ukraińcy, którzy utknęli na granicy, poinformowali również, że gdy byli w drodze do Gruzji rosyjska policja próbowała zwerbować ich do wojska. Nie jest jasne, jak długo będą musieli pozostać na granicy. Nie wiadomo też, dokąd mają się udać, jeśli nie zostaną wpuszczeni do Gruzji.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Izraelscy osadnicy zaatakowali w piątek (4.07.2025) dwóch pracowników Deutsche Welle (DW) na okupowanym Zachodnim Brzegu Jordanu. Korespondentka biura w Jerozolimie i operator kamery zostali obrzuceni kamieniami i przepędzeni, jak podał niemiecki nadawca dla zagranicy.

Dziennikarze DW przebywali w palestyńskiej wiosce Sinjil, na północ od Ramallah, aby relacjonować planowany protest przeciwko przemocy ze strony radykalnych osadników. Obojgu udało się bez szwanku dotrzeć w bezpieczne miejsce. Samochód operatora został jednak poważnie uszkodzony.

Gwarancje bezpieczeństwa dla dziennikarzy

Szef DW Peter Limbourg potępił atak. – Tego ataku nie można niczym usprawiedliwić i domagamy się jasno tego, by izraelski rząd zagwarantował bezpieczeństwo wszystkim dziennikarzom na Zachodnim Brzegu – oświadczył.

Izraelskie wojsko, które jest odpowiedzialne za kwestie bezpieczeństwa na Zachodnim Brzegu, początkowo nie skomentowało sprawy. Rzecznik prasowy zapewnił, że przeanalizują te doniesienia.

Według Deutsche Welle podczas ataku obecni byli również przedstawiciele innych międzynarodowych mediów. Również oni zostali trafieni gradem kamieni przez osadników i musieli uciekać.

Brutalne ataki osadników

Jak podaje agencja DPA, od czasu masakry dokonanej przez islamistyczny Hamas i inne ekstremistyczne grupy w Izraelu 7 października 2023 r. i będącej jego konsekwencją wojny w Strefie Gazy, radykalni izraelscy osadnicy rozszerzyli swoje ataki na Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu Jordanu. Nieustannie atakują z bronią palną, kijami baseballowymi i kamieniami palestyńskie wioski, podpalają domy i samochody oraz pola i gaje oliwne.

Na okupowanym Zachodnim Brzegu, oprócz około trzech milionów Palestyńczyków, mieszka obecnie ponad 500 000 izraelskich osadników w około 200 osiedlach; wraz ze Wschodnią Jerozolimą jest ich aż 700 000.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Od pewnego czasu w Niemczech toczy się dyskusja na temat tzw. afery maseczkowej. Konkretnie chodzi o to, czy były minister zdrowia Jens Spahn z konserwatywnej partii chadeckiej CDU postąpił prawidłowo, kupując pilnie potrzebne maski ochronne na początku pandemii koronawirusa w 2020 roku. A może państwo niemieckie przepłaciło miliardy euro, aby nabyć maseczki, których w tamtym czasie brakowało?

Sprawę tę badała niezależna śledcza Margaretha Sudhof, na zlecenie następcy Spahna na stanowisku ministra zdrowia, socjaldemokraty Karla Lauterbacha. Jednak raport z tego dochodzenia został ukończony dopiero niedawno, po odejściu Lauterbacha ze stanowiska ministra. Publikacja trafiła zatem w ręce nowej niemieckiej minister zdrowia – Niny Warken z CDU.

Jednak Warken, partyjna koleżanka Jensa Spahna, opublikowała tylko wersję raportu, w której zaczerniono wiele fragmentów. Wywołało to ostrą krytyki ze strony opozycji i mediów. Według resortu zdrowia powodem ukrycia części raportu była ochrona praw osobistych, a także tajemnic urzędowych i firmowych oraz zminimalizowanie ryzyka sporów sądowych dla niemieckiego rządu.

Co ukryto w raporcie?

Kilka dni temu dziennikarze śledczy publicznych nadawców Westdeutscher Rundfunk i Norddeutscher Rundfunk oraz dziennika „Süddeutsche Zeitung” uzyskali jednak kopię pełnego raportu bez zaczernień. Z ich analizy wynika, że Warken w szczególności ukryła fragmenty 170-stronicowego raportu, które dotyczyły jej partyjnego kolegi, byłego ministra Spahna, obecnie będącego przewodniczącym klubu parlamentarnego chadecji frakcji CDU/CSU w Bundestagu.

Media i opozycja stawiają zatem pytania: Czy raport śledczej Sudhof został celowo zaczerniony, aby ukryć odpowiedzialność Jensa Spahna?

Janosch Dahmen, partyjny ekspert Zielonych ds. zdrowia, stawia poważne zarzuty pod adresem polityków CDU Spahna i Warken. Według niego pełny raport pokazuje, że Warken „celowo zaczerniła informacje w kilku miejscach”, co miało oczywisty cel „ukrycia" odpowiedzialności Spahna i innych członków partii chadeckich CDU i CSU”. Według Dahmena „żerowali oni na państwie i podatnikach” podczas pandemii.

Maseczki złej jakości po zawyżonych cenach

Według „Süddeutsche Zeitung”, fragmenty niezaczernionego raportu pokazują, że Spahn był osobiście zaangażowany w decyzje dotyczące zamówień. Ponadto minister został ostrzeżony przez ekspertów ministerstwa o ryzyku związanym z przyjętym podejściem.

Tygodnik „Der Spiegel”, który także dotarł do kopii pełnego raportu, zwraca uwagę, że w oficjalnej wersji zaczernione zostały całkowicie fragmenty dotyczące szwajcarskiej firmy Emix. Tymczasem Spahn miał być bezpośrednio zaangażowany w zamawianie masek od tej firmy, która do czasu pandemii nie miała nic wspólnego z maseczkami ochronnymi. Dostała ona zamówienia od rządu za około miliard euro, a zrealizowała ostatecznie dostawy na kwotę 750 mln euro, wynika z opisywanego przez media raportu.

Średnia cena każdej maski FFP2 wynosiła 5,58 euro – nawet w czasie, gdy takie maski były ponownie dostępne w cenie około jednego euro. Według kontrolerów jakości TÜV maski okazały się bezużyteczne. Ministerstwo Spahna uznało je jednak za wolne od wad i zapłaciło za nie. W transakcjach dotyczących masek pośredniczyła Andrea Tandler, córka byłego polityka bawarskiej chadecji CSU Gerolda Tandlera.

Pośrednictwo w zawarciu dużego kontraktu z firmą logistyczną Fiege z okręgu wyborczego Spahna jest również oceniane krytycznie w raporcie, twierdzą niemieckie media.

„Bezprecedensowe marnotrawstwo”

Polityk Zielonych Dahmen mówi ostro: „W całej Europie panowała pandemia. Wszyscy nosili maseczki. Ale nigdzie indziej miliardy pieniędzy podatników nie zostały zmarnowane na tak bezprecedensową skalę – na maski, z których przytłaczająca większość nigdy nie została dostarczona lub była tak złej jakości, że musiała zostać później zniszczona”.

Zieloni domagają się zatem powołania komisji śledczej w Bundestagu. Jednak nawet z drugą opozycyjną partią, Lewicą, nie mają jednak wystarczającej liczby głosów, aby taka komisja śledcza mogła powstać. Wspólny wniosek z populistyczno-prawicową AfD, największa frakcją opozycyjną, wykluczają. Dlatego zabiegają o poparcie przynajmniej jednej z partii koalicyjnych CDU/CSU bądź socjaldemokracji SPD.

– Każdy, kto nie ma sobie nic do zarzucenia lub do ukrycia, już dawno powołałby parlamentarną komisję śledczą lub sam wziąłby na siebie odpowiedzialność – powiedział Janosch Dahmen z Zielonych agencji prasowej Reuters.

Ryzyko miliardowego odszkodowania

Na początku pandemii koronawirusa w 2020 r. maseczki ochronne FFP2 były początkowo niedostępne, a potem bardzo ich brakowało. Ze względu na tlące się spory prawne z firmami, które uważają, że zostały oszukane przez Ministerstwo Zdrowia przy zakupie maseczek, niemiecki rząd nadal stoi w obliczu ryzyka zapłaty miliardowego odszkodowania. Komisja budżetowa Bundestagu chce przeprowadzić we wtorek „dyskusję ekspercką” ze specjalną śledczą Margarethą Sudhof.

Zgodnie z instrukcjami w swoim raporcie zbadała ona jedynie departamenty Ministerstwa Zdrowia, ale nie rozmawiała osobiście z decydentami politycznymi, co z kolei doprowadziło do krytyki. Oprócz Spahna byli to ówczesny minister finansów Olaf Scholz i kanclerz Angela Merkel, która była u władzy na początku pandemii.

(AFP, RTR/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Nicolas Kurzawa, autor artykułu opublikowanego w sobotnim wydaniu „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, zwraca uwagę na najnowsze wyniki Niemieckiego Urzędu Statystycznego. Wynika z nich, że w ubiegłym roku po raz pierwszy od 2008 r. więcej osób wyjechało z Niemiec do innych krajów UE, niż z nich przyjechało. Istotnym powodem był spadek zainteresowania przeprowadzką do Niemiec obywateli krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Utrwalone stereotypy: Polki – opiekunki, Rumuni - pomoc przy żniwach

„Gdy babcia wymagała stałej opieki, zatrudniano jako opiekunkę Polkę. W okresie żniw sprowadzaliśmy Rumunów. Niemcy uważali za niepodważalną oczywistość, że pewne elementarne prace wykonują ludzie z Europy Wschodniej. Niektóre narodowości stały się wręcz synonimem pewnych czynności, co świadczy o braku należytego szacunku” – pisze Kurzawa.

Pracownicy ze wschodniej części Europy byli przez długi czas podporą niemieckiego rynku pracy, łagodząc negatywne skutki kryzysu demograficznego. To ulega obecnie zmianie – coraz mniej osób z Polski, Rumunii czy Bułgarii przyjeżdża do pracy do Niemiec.

Autor przypomniał, że w latach 2011-2015, które były szczytowym okresem napływu pracowników wschodnioeuropejskich, do Niemiec przyjeżdżało rocznie 20.7000 osób. Od tego czasu liczba pracowników z tej części Europy „drastycznie spadła”.

Dlaczego Polacy nie chcą już pracować w Niemczech?

Niemiecki ekonomista Thomas Liebig uważa, że przyczyną jest wyczerpanie potencjału – „osoby, które chciały pracować w Niemczech, zrobiły to”. Zmniejsza się liczba młodych ludzi, ponieważ kraje tego regionu cierpią na kryzys demograficzny jeszcze bardziej niż Niemcy.

Kolejną przyczyną jest zdaniem Liebiga dobra koniunktura gospodarcza, co powoduje, że stopa bezrobocia na wschodzie Europy jest często niższa niż w Niemczech. „Dotyczy to szczególnie Polski, podczas gdy Niemcy straciły w oczach Polaków na atrakcyjności” – czytamy w „FAZ”. Poziom gospodarczy na wschodzie i zachodzie Europy wyrównuje się. Czasy, kiedy ludzie z dyplomami akademickimi dobrych uczelni pomagali przy żniwach w Niemczech skończyły się – podkreślił niemiecki ekonomista, ekspert Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

Rozwój sytuacji w Europie Środkowo-Wschodniej zaostrza problem braku pracowników w Niemczech, które potrzebują dopływu ponad 300 000 osób rocznie. Wypełnienie tej luki pracownikami z krajów spoza UE będzie znacznie trudniejsze – ocenił Kurzawa.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Jak poinformowała w sobotę (5.07.2025) gazeta „Welt am Sonntag” (WamS), powołując się na dotąd nieopublikowane dane Europejskiej Agencji ds. Azylu (EUAA), łącznie od 1 stycznia do 30 czerwca złożono w Niemczech65 495 wniosków o azyl. Jest to spadek o 43 procent w porównaniu do analogicznego okresu rok wcześniej. Oznacza to, że po raz pierwszy od lat Niemcy nie są już europejskim liderem pod względem liczby wniosków o azyl w pierwszych sześciu miesiącach roku kalendarzowego.

W tym okresie o ochronę ubiegało się 76 020 osób w Hiszpanii i 75 428 we Francji, na trzecim miejscu znalazły się Niemcy, następnie Włochy z 62 534 nioskami o azyl, Grecja z 27 718 i Belgia z 17 285 wnioskami. Na końcu listy znajdują się Węgry z 47 wnioskami o azyl, Słowacja z 84 oraz Litwa ze 152.

Według danych większość osób ubiegających się o azyl w Niemczech pochodziła z Afganistanu (22 proc.), Syrii (20 proc.) i Turcji (11 proc.). 3,1procent wnioskodawców – a tym samym piąta co do wielkości grupa w Niemczech – pochodziło z Rosji.

Ponad trzysta tysięcy wniosków w UE

Według raportu UE od początku stycznia do końca czerwca łącznie 388 299 osób złożyło wniosek o azyl w krajach Unii Europejskiej oraz w Norwegii i Szwajcarii. Oznacza to spadek o 23 procent w porównaniu z pierwszą połową 2024 r. Najwięcej osób poszukujących ochrony w UE pochodziło z Wenezueli (48 413), Afganistanu (41 127) i Syrii (23 307). Wenezuelczycy najczęściej przyjeżdżają do Hiszpanii, podczas gdy Niemcy są głównym celem dla osób z Afganistanu i Syrii.

Gazeta „Bild” podała, że liczba pierwszych wniosków o azyl w Niemczech w pierwszej połowie 2025 roku wyniosła zaledwie 61 300. W czerwcu złożono tylko niecałe 7 000 nowych wniosków o azyl. Było to o 60 procent mniej niż w tym samym miesiącu ubiegłego roku i o 70 procent mniej niż w czerwcu 2023 roku, co stanowi najniższą miesięczną kwotę od marca 2013 roku.

Sukces polityki migracyjnej

Niemiecki minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt widzi w nowych danych potwierdzenie słuczności swojej polityki migracyjnej. „To wyraźne sukcesy zwrotu w polityce migracyjnej. Konsekwentnie podążamy ścieżką przywrócenia kwestii migracji na właściwe tory” – powiedział gazecie „Bild” polityk CSU.

Ekspertka ds. migracji i członek Parlamentu Europejskiego Lena Düpont z CDU powiedziała „WamS”: „Jednym z głównych powodów spadku liczby imigrantów – oprócz efektów sezonowych i zwiększonej współpracy między krajami trzecimi a unijną agencją ochrony granic Frontex – są umowy partnerskie z ważnymi krajami Afryki Północnej”.

(AFP/ jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

– Odbyłem bardzo dobrą rozmowę telefoniczną z niemieckim kanclerzem. To silny facet, bardzo dobry człowiek i odniósł duże zwycięstwo wyborcze – powiedział Donald Trump dziennikarzom na pokładzie samolotu prezydenckiego Air Force One. Nagranie wideo jego wypowiedzi publikują w sobotę (5.07.2025) niemieckie portale informacyjne.

Pytany, czy porozumiał się z Friedrichem Merzem w sprawie dostarczenia Ukrainie amerykańskich rakiet Patriot, Trump zaprzeczył, ale potwierdził, ze rozmawiali na ten temat – On (Merz) uważa, że powinni być oni (Ukraińcy) chronieni – powiedział. – To silny facet i bardzo, bardzo bystry człowiek – ocenił prezydent USA niemieckiego kanclerza.

Obrona powietrzna dla Ukrainy

Według relacji mediów Merz miał zaproponować Trumpowi odkupienie od USA uzbrojenia, które mogłoby zostać przekazane Ukrainie. We wtorek (2.07.2025) Biały Dom potwierdził doniesienia o wstrzymaniu przekazywania Ukrainie części pocisków do systemów obrony powietrznej. Jak poinformowała rzeczniczka amerykańskiej administracji, decyzja taka została podjęta, by „postawić interesy Ameryki na pierwszym miejscu”. Krok ten ostro skrytykowała Ukraina, która w ostatnich dniach jest ofiarą nasilonych rosyjskich ataków z powietrza.

Jak donosi niemiecki tygodnik „Der Spiegel", powołując się na kręgi rządowe, oprócz sytuacji w Ukrainie rozmowa między Merzem a Trumpem dotyczyła także napiętych relacji handlowych między Europą a USA po ogłoszeniu przez Trumpa dodatkowych ceł. Prezydent USA nie podjął jednak żadnych zobowiązań.

Brak postępów z Putinem

W piątek (4.07.2025) z Trumpem rozmawiał także ukraiński prezydent Wołodymyr Zełenski. „Rozmawialiśmy o możliwościach obrony powietrznej i zgodziliśmy się, że będziemy współpracować, aby wzmocnić ochronę naszego nieba” – napisał Zełenski w mediach społecznościowych.

Dzień wcześniej prezydent USA rozmawiał z kolei z rosyjskim przywódcą Władimirem Putinem. Była to już szósta ich rozmowa od czasu powrotu Trumpa do Białego Domu w styczniu br. – Nie, nie osiągnąłem z nim żadnych postępów – przyznał Trump, zapytany przez dziennikarza, czy zbliżył się do porozumienia w sprawie zakończenia rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Trump dodał, że „nie jest zadowolony” z trwającej wojny.

Ze swojej strony Putin miał powtórzyć podczas rozmowy, że Rosja nie zrezygnuje ze swoich celów w Ukrainie – wynika z informacji z Moskwy. Jednocześnie Putin wyraził otwartość na kontynuowanie negocjacji z Ukrainą.

(AFP, DPA/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemieckie MSW chce zminimalizować zakłócenia w ruchu wynikające z kontroli na granicy z Polską. „Policja federalna zapewni jak największą płynność podróży transgranicznych i ruchu towarowego” – powiedział rzecznik ministerstwa agencji DPA. Zgodnie z informacjami, omawiane są zmiany budowlane na autostradzie A12 między Frankfurtem nad Odrą a Świeckiem.

W celu powstrzymania nieuregulowanej migracji Niemcy przeprowadzają wyrywkowe kontrole na granicy z Polską od października 2023 roku. Minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt zintensyfikował te kontrole w maju. Od poniedziałku (7.07.2025) w odpowiedzi na działania strony niemieckiej również Polska chce wprowadzić kontrole na granicy z Niemcami. Minister spraw wewnętrznych Brandenburgii René Wilke oraz niemieckie środowiska biznesowe ostrzegają przed poważnymi korkami.

Apel polityków

Jednak po polskiej stronie już teraz tworzą się korki przed granicą. Kontrole granicznena autostradzie A12 powodują opóźnienia w ruchu między Frankfurtem nad Odrą a Świeckiem. Premier Brandenburgii Dietmar Woidke wraz z marszałkiem województwa lubuskiego Marcinem Jabłońskim zwrócił się z tego powodu do rządu federalnego o utworzenie trzeciego pasa ruchu na autostradzie A12.

MSW zapowiada możliwe rozwiązania

„Policja federalna, we współpracy ze wszystkimi odpowiednimi instytucjami, analizuje zmiany budowlane na autostradzie A12, które mogłyby przyczynić się do złagodzenia sytuacji drogowej na granicy niemiecko-polskiej” – poinformował rzecznik resortu spraw wewnętrznych Niemiec. Policja federalna wybiera miejsce kontroli w taki sposób, aby pogodzić wymagania taktyki operacyjnej i płynności ruchu drogowego.

(DPA/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Tagesspiegel”: zwycięstwo z gorzkim posmakiem

„Niemiecka reprezentacja musi zdecydowanie poprawić swoją grę” – pisze Charlotte Bruch w „Tagesspieglu”. „Pomimo kontuzji Giulii Gwinn Niemcy wygrały z Polską 2:0 pokazując w jednym spotkaniu dobre i złe 45 minut. Pilnie potrzebna jest stabilizacja poziomu gry” – oceniła komentatorka.

Zdaniem Bruch charakterystyczna dawniej dla niemieckiej reprezentacji „chwiejność” w grze uważana była za przezwyciężoną. Jednak w meczu z Polską błędy z przeszłości stały się znów faktem. Niemiecka drużyna pokazała słabą pierwszą połowę spotkania, aby po przerwie „dokręcić śrubę”. „Tagesspiegel” zwraca uwagę, że niemieckiej obronie „brak jest zgrania”. Szybkie Polki raz po raz ogrywały niemiecką linię obrony, nie potrafiły jednak wykończyć akcji bramką. Wykazująca się dobrym refleksem bramkarka Ann-Kathrin Berger zakończyła mecz z czystym kontem.

O zwycięstwie niemieckiej reprezentacji zadecydowało 20 minut po przerwie – Klara Buehl i Jule Brand pokazały swoją jakość. W tej fazie gry Niemki mogło zdobyć jeszcze dwie bramki. „Zwycięstwo ma ogromną wartość. (…) Jeżeli jednak Niemki potwierdzić rolę faworytek w tym turnieju, muszą zdecydowanie poprawić swoją grę” – podsumowuje dziennikarka „Tagesspiegla”.

„Sueddeutsche Zeitung”: Niemki wygrywają i martwią się o swoją kapitankę

„W meczu przeciwko Polsce, który przez długi czas nie układał się, niemieckie piłkarki zaczęły grać lepiej dopiero w drugiej połowie spotkania i wygrały 2:0” – pisze Anna Dreher.

Oceniając polską reprezentację, autorka podkreśliła, że Polki były mocne w defensywie, a polska napastniczka Ewa Pajor była niebezpieczna w polu karnym Niemek. Trener Wueck ostrzegał swoje zawodniczki, żeby „piekielnie uważały na szybkie kontry”. „Musimy mieć pod kontrolą Ewę Pajor” – mówił niemiecki selekcjoner. „Ponieważ Polski był dobre także w obronie, reprezentantki Niemiec miały problem z wyprowadzaniem skutecznych ataków.

„Frankfurter Allgemeine Zeitung”: kontuzja Gwinn rzuca cień na zwycięstwo nad Polkami

Gazeta poświęca sporo miejsca polskiej napastniczce Ewie Pajor przypominając, że grała w niemieckiej drużynie VfL Wolfsburg, była dwukrotną królową strzelców Bundesligi i cieszy się dużym szacunkiem w Niemczech. „Już po dziesięciu sekundach Pajor pojawiła się w niemieckim polu karnym stwarzając niebezpieczną sytuację” – pisze autor. Niemki grały przez całą pierwszą połowę nerwowo, traciły zbyt często niepotrzebnie piłkę.

Niemiecka reprezentacja miała dużo szczęścia, że polskie piłkarki podczas szybkiej kontry znalazły się minimalnie na spalonym. „Dopiero po zmianie stron niemieckie piłkarki zrzuciły balast i grały odważniej, na większym luzie i ze znacznie większą presją” – czytamy w „FAZ”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Większość z nas przeżyło wyłączenia prądu trwające kilka minut. Ale co, jeśli elektryczności nie ma przez kilka godzin lub dni?”, spytał zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Ekonom” Martin Petrzíczek. Nie, to nie był wstęp do artykułu o blackoucie, który w piątek 4 lipca sparaliżował północną i środkową część Czech, w tym prawobrzeżne dzielnice Pragi. Te słowa ukazały się dwa tygodnie wcześniej na internetowym portalu dziennika „Hospodárzské noviny”.

Dziesięć dni później w kolejnym tekście o blackoucie Petrzíczek pisał: „Republika Czeska jest wprawdzie jednym z europejskich liderów pod względem odporności sieci energetycznej, ale ryzyka takiego załamania nigdy nie można całkowicie wykluczyć. Każdy blackout jest wyjątkowy i wynika z kombinacji nieprzewidywalnych zdarzeń lub usterek”. Do czeskiego blackoutu brakowało wtedy już tylko czterech dni…

Czesi bez prądu

„To jest moment, w którym nowoczesny świat nagle się zatrzymuje”, pisał czeski dziennikarz. „Gaśnie telewizor, wyłącza się ogrzewanie, człowiek nie ugotuje się obiadu, nie dodzwoni się na komórkę, a z kranu nie popłynie woda. W sklepie nie można zapłacić kartą, a raczej w ogóle nic się nie kupi. Bankomat nie wyda pieniędzy, a gdy nie masz latarki, będziesz siedzieć w kompletnej ciemności”– kontynuował w mini-poradniku „Jak w zdrowiu przeżyć blackout”.

To wszystko zdarzyło się w piątek 4 lipca. Z wyjątkiem siedzenia w ciemności, do blackoutu w Czechach doszło bowiem w samo południe. W Pradze stanęły wszystkie trzy linie metra oraz tramwaje, a w kraju pociągi. Ludzie utknęli w windach, zgasły światła w sklepach, bankomaty nie wydawały już gotówki. Orlen Unipetrol wstrzymał produkcję w w Litvinovie, stanęła również najstarsza fabryka chemiczna w Europie, Spolchemie w Uściu nad Łabą. Nie działało około dwustu stacji benzynowych. Bez prądu było według premiera Petra Fiali pół miliona ludzi, media donosiły, że „prawdopodobnie milion”.

Usterka, a nie cyberatak

Przyczyną czeskiego blackoutu było uszkodzenie jednego z trzech przewodów fazowych na jednej z linii wysokiego napięcia. Na zasadzie domina spowodowało to wyłączenie ośmiu z 44 stacji transformatorowych w kraju, w tym dwóch z trzech w Pradze. Z kolei skutkiem tego było całkowite wyłączenie uszkodzonej linii przesyłowej oraz jednego z bloków elektrowni Ledvice na północnym zachodzie kraju.

Zwołany przez ministra spraw wewnętrznych Víta Rakuszana Centralny Sztab Kryzysowy uznał, że nie był to atak cybernetyczny, lecz usterka techniczna. Ministerstwo przemysłu i handlu potwierdziło, że przyczyną problemów był przerwany drut.

W Pradze poradzono sobie z awarią najszybciej. Kwadrans po drugiej po południu czeska stolica miała już prąd. Do wieczora był już też w większości miast i regionów dotkniętych przez blackout. Uszkodzona linia przesyłowa ma zostać oddana do użytku w sobotnie przedpołudnie.

Jak zapewniło ministerstwo zdrowia, w żadnym ze szpitali nie doszło do zagrożenia życia pacjentów z powodu braku prądu. W momencie, gdy przestał płynąć w sieci, włączyły się szpitalne generatory.

Wielkie skutki drobnych awarii

Czeski blackout bynajmniej nie należał do największych. Daleko mu do tych chyba najsłynniejszych, amerykańsko-kanadyjskich, czy to z 14 sierpnia 2003 roku, który pozbawił prądu 55 milionów ludzi, czy wcześniejszego, sprzed 60 lat, z 9 listopada 1965 roku, kiedy to zabrakło go 30 milionom odbiorców. Pierwszy wywołało błędne ustawienie jednego z przekaźników, drugi zaś błąd oprogramowania.

Oba zdarzyły się w najgęściej zaludnionej, północno-wschodniej części USA oraz w kanadyjskiej prowincji Ontario. W obu wypadkach doszło do efektu domina, do spowodowanej przez relatywnie drobną pomyłkę czy usterkę kaskady wyłączeń, która prowadziła do katastrofalnych skutków na coraz większym obszarze. Może to nie był efekt motyla, ale coś w tym rodzaju.

Niechciane rekordy

Innym razem, 28 września 2003 roku w Europie, przyczyna była poważniejsza. Przeciążenie prowadzącej przez szwajcarską przełęcz Lukmanier jednej z najważniejszych tranzytowych linii wysokiego napięcia w Europie spowodowało nagrzanie się jej aż do stu stopni Celsjusza. Wskutek tego przewody tak się wydłużyły, że w końcu dotknęły koron drzew. Doszło do zwarcia i wyłączenia linii. Na 12 godzin stanęły niemal całe Włochy (bez Sardynii i Elby), a na trzy godziny południowo-zachodnia część Szwajcarii. Elektryczności zostało pozbawionych 56 milionów mieszkańców obu państw.

12 lat później, 31 marca 2015 roku blackout odciął prąd 70 milionom ludzi w Turcji. To było największe jak dotąd tego typu wydarzenie w Europie.

Ale to i tak nic w porównaniu z blackoutami w Azji. 31 lipca 2012 roku bez prądu było 620 milionów mieszkańców Indii, dwie trzecie ludności tego kraju. Dzień wcześniej też był tam blackout, który pozbawił elektryczności 400 milionów ludzi. Z kolei 23 stycznia 2023 roku w ciemnościach znalazły się 244 miliony mieszkańców Pakistanu, 99 procent populacji tego państwa.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Ekspert: Coś się tu nie zgadza

A jednak czeski blackout zasługuje na uwagę już choćby dlatego, że był chyba największym w Europie Środkowej od czasów pamiętnej zimy stulecia 1978/79. Wtedy 30-stopniowe mrozy i katastrofalne opady śniegu sparaliżowały życie w Polsce i NRD (a także w północnej części ówczesnej RFN, w Danii i w południowej Szwecji). Wyłączenia dostaw prądu pogrążyły w ciemnościach ogromne obszary obu państw. Polskie Radio zaczęło nadawać komunikaty o stopniach zasilania, najczęściej o dwudziestym…

Gdy w piątek (4.07.2025) doszło w Czechach do blackoutu, pierwsze podejrzenia padły na coraz liczniejsze instalacje fotowoltaiczne. Elektrownie słoneczne mają bowiem to do siebie, że nie da się ich przełączyć na niższy poziom produkcji, lub całkiem wyłączyć, w przeciwieństwie do elektrownii węglowych, gazowych czy też atomowych.

Na to wskazywał już wcześniej Lubomír Lízal z Politechniki Czeskiej w Pradze, który cytowanemu wyżej wicenaczelnemu redaktorowi tygodnika „Ekonom” powiedział, że w debacie publicznej dyskutowana jest jedynie kwestia, czy produkcja wraz ewentualnym importem odpowiada popytowi. Tymczasem jego zdaniem zapomina się o drugim, bardziej fundamentalnym warunku: stabilności dynamicznej, czyli zdolności systemu do szybkiego i kontrolowanego reagowania na wahania lub zakłócenia. I choć trop z fotowoltaiką okazał się błędny, to jednak cytowany przez agencję prasową CzTK ekspert, Václav Skoblík z grupy energetycznej UCED, ostrzega przed rosnącym ryzykiem przerw w dostawach prądu. „Gdy uświadomimy sobie, że zużycie energii w kraju w lecie wynosi 5000 MW, a elektrownie słoneczne generują 20.000 MW, coś tu wyraźnie się nie zgadza”, powiedział agencji.

Zbyt wiele pomysłów?

Skoblík wskazuje na potrzebę wzmocnienia odporności sieci, na przykład poprzez tworzenie lokalnych źródeł zasilania, magazynowanie energii w bateriach i inteligentne sterowanie jej konsumpcją. Podobnie wypowiada sią kolejny ekspert, z którym rozmawiała CzTK, dyrektor inwestycyjny funduszu ARETE Energy Transition Martin Pacovský, który postuluje tworzenie zasobów zapasowych, elastyczne zarządzanie siecią i dokładniejsze planowanie. Radim Dohnal z firmy doradczej Capitalinked.com zaleca kolejne inwestycje. „A to wszystko po to, żebyśmy mogli wykorzystywać sporadyczne fale bardzo taniej energii ze źródeł odnawialnych w Niemczech jako okazję. Okazją jest cena”, tłumaczy. Martin Hausenblas z instytutu Puls wskazuje z kolei na potrzebę stworzenia zintegrowanego środkowoeuropejskiego rynku energii, bo przesyłanie jej poprzez granice państw wzmocniłoby sieć.

Pomysłów więc nie brakuje. Otwarte pozostaje pytanie, czy starczy pieniędzy na ich realizację.

„Polski Ruch Obrony Granic chce storpedować niemiecką politykę odsyłania migrantów z granicy” – pisze w piątek na swoim portalu tygodnik „Der Spiegel”. Redakcja opisuje incydent, do którego miało dojść w połowie tygodnia na moście łączącym niemiecki Guben z polskim Gubinem.

Cofnięty przez Niemców Afgańczyk niewpuszczony do Gubina

Niemiecka policja próbowała odesłać na stronę polską 18-letniego Afgańczyka. Z wewnętrznego raportu niemieckich władz wynika, że akcja nie powiodła się z powodu sprzeciwu „skrajnie prawicowej straży obywatelskiej” – czytamy w „Spieglu”. Sześciu członków Ruchu Obrony Granic zmusiło młodego Afgańczyka do powrotu na stronę niemiecką.

Jak czytamy w raporcie, niemiecka policja zwróciła się do polskich kolegów z prośbą o położenie kresu działalności Straży i odebranie migranta. Na miejscu zdarzenia pojawił się patrol polskiej straży granicznej. Niemieccy funkcjonariusze ponownie skierowali Afgańczyka na stronę polską, jednak członkowie Straży nie przepuścili go. Polscy funkcjonariusze najwidoczniej nie interweniowali – zwraca uwagę „Der Spiegel”. Dowódca polskiej straży granicznej, mimo nacisków strony niemieckiej, odmówił wpuszczenia migranta do Polski.

Polsko-niemiecki ping-pong

Jak dowiedziała się redakcja, niemiecka policja odstawiła migranta z Afganistanu na inne przejście graniczne – do położonego 60 km dalej Bad Muskau, gdzie nie było ani działaczy ROG, ani polskiej straży granicznej. Niemieckie ministerstwo spraw wewnętrznych odmówiło ustosunkowania się do tego incydentu tłumacząc, że nie komentuje pojedynczych przypadków.

Incydent w Gubinie nie jest zdaniem „Spiegla” odosobnionym przypadkiem. W ubiegłą niedzielę niemiecka policja przekazała w Hohenwutzen stronie polskiej 22-letniego obywatela Mołdawii. Następnego dnia polskie służby odesłały go Niemcom przez położone bardziej na północ przejście Pomellen.

Jak pisze „Der Spiegel”, zarządzona przez szefa MSW Alexandra Dobrindta polityka niewpuszczania do Niemiec osób pragnących ubiegać się o azyl jest w Polsce tematem drażliwym i wzmacnia prawicowo-konserwatywną partię opozycyjną PiS oraz „siły ultraprawicowe”. Polska prawica wykorzystuje temat migracji do podsycania antyniemieckich resentymentów – pisze „Der Spiegel”.

Od 8 maja niemiecka policja cofnęła na polsko-niemieckiej granicy około 1300 cudzoziemców, z których co dziesiąty zgłaszał chęć wystąpienia o azyl.

Członkowie Ruchu Obrony Granic odpowiedzialni za tumulty

Jak podkreślił niemiecki portal, podczas akcji Ruchu Ochrony Granic dochodzi do „tumultów”. Członkowie organizacji blokują drogi i próbują samowolnie kontrolować migrantów.

Z wewnętrznego raportu niemieckich władz wynika, że w Blankensee, na terenie landu Meklemburgia-Pomorze Przednie, doszło do zawrócenia do Niemiec samochodu, a w Goerlitz z powodu protestu ROG zamknięto na dwie godziny przejście graniczne.

W ocenie „Spiegla” premier Donald Tusk znajduje się pod rosnącą presją. Z tego powodu szef polskiego rządu zapowiedział wprowadzenie od poniedziałku 7 lipca polskich kontroli granicznych.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Frankfurter Allgemeine Zeitung” pisze: „Już w miesiącach poprzedzających pełnoskalową inwazję na Ukrainę propagandziści rosyjskiego reżimu trąbili, że gdy przyjdzie co do czego, Zachód porzuci Ukrainę tak samo, jak swoich sojuszników w Afganistanie (...). To oczekiwanie odgrywa ważną rolę w kalkulacjach Kremla. Zachowanie Trumpa wobec Ukrainy wywołało w Kremlu wrażenie, że taka chwila jest już blisko. Wstrzymanie w tym tygodniu dostaw broni do Ukrainy, które zostały już obiecane, jest z punktu widzenia Moskwy kolejnym potwierdzeniem takiej oceny. Nawet jeśli USA jednak dostarczą broń, dzięki tej przerwie dają Kremlowi szansę na przeciążenie ukraińskiej obrony powietrznej także w przyszłości poprzez zmasowane ataki”.

„Frankfurter Rundschau” zauważa: „Gdy jego wyborcy mają mniej pieniędzy w kieszeni, Trump zawodzi ich najważniejsze nadzieje. Jednak Demokraci mogą cieszyć się przedwcześnie, jeśli chcą ich odzyskać, obierając kurs socjalny. Poczynania Trumpa pokazują bowiem również, jak dobrze potrafi obecnie przeforsować swoje pomysły w swojej partii i w całym kraju; nawet w obliczu krytyki ze strony mediów, naukowców i polityków. (...) To, jak bardzo Trump zdołał już skorumpować Stany Zjednoczone, pokaże między innymi to, czy frustracja, która obecnie zwraca się przeciwko niemu, doprowadzi w przyszłych wyborach do demokratycznej korekty. Możliwe jest jednak, że trucizna populizmu zadziałała już zbyt silnie lub że Trump użyje nieuczciwych środków, aby zapobiec ukaraniu swojej partii. W ten sposób 4 lipca Stany Zjednoczone stoją na rozdrożu. Nie wiadomo jeszcze, którą drogę obiorą”.

„Koelner Stadt-Anzeiger” podkreśla: „W tym roku wielkim pytaniem w dniu święta narodowego Stanów Zjednoczonych jest, czy Trump może liczyć na to, że jego sieć superbogatych kumpli i prawicowych mediów zdoła ukierunkować frustrację jego zwolenników? Czy odwołanie się do zaostrzenia polityki migracyjnej i nieopodatkowania napiwków wystarczy, aby zapewnić stabilność w podzielonym kraju?”.

„Rhein-Zeitung” z Koblencji analizuje: „Według szacunków 17 milionów Amerykanów zostanie w przyszłości bez ubezpieczenia zdrowotnego. Szpitale na obszarach wiejskich będą musiały zostać zamknięte. Szkoły nie będą mogły już oferować dzieciom bezpłatnych posiłków. Taka jest cena bezprecedensowego politycznego i gospodarczego cofnięcia się. Nikt nie jest obecnie w stanie powstrzymać konserwatywnego zwrotu Trumpa. Podział polityczny pogłębia się. Nasilają się kontrasty społeczne. Gospodarce grozi powrót do przeszłości. W polityce klimatycznej nadeszła epoka lodowcowa. A pod względem fiskalnym Ameryka musi obawiać się utraty statusu bezpiecznej przystani dla kapitału”.

Zdaniem „Nuernberger Nachrichten”: „Stany Zjednoczone nie są już państwem, w którym obowiązuje podział władzy, ten eliksir (prze)życia każdej funkcjonującej demokracji. To iscie dramatyczna sytuacja. Zachodni świat potrzebuje nowej gwiazdy przewodniej, ponieważ Stany Zjednoczone nie nadają się już do tej roli. Wycofały się ze wspólnoty wartości, z której Zachód mógł być tak dumny przez wiele dziesięcioleci”.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Akcja policji wywołuje kryzys dyplomatyczny: spór między Rosją a Azerbejdżanem eskaluje w ciągu zaledwie kilku dni i mocno obciąża i tak już napięte stosunki między nimi. Wszystko zaczyna się pod koniec czerwca od kontrowersyjnej interwencji policji w rosyjskim Jekaterynburgu. W ramach śledztwa w sprawie przestępstw popełnionych w ostatnich latach aresztowano w nim grupę mężczyzn pochodzenia azerskiego. Zarzuca się im zamachy i morderstwa. Rosyjskie siły specjalne najwyraźniej nie działają zbyt delikatnie. Dwóch aresztowanych zmarło prawdopodobnie w wyniku tej kontrowersyjnej akcji.

Moskwa uspokaja, Baku nie ustępuje

Baku reaguje szybko i ostro. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Azerbejdżanu wyraża stanowczy protest przeciwko „niedopuszczalnej przemocy ze strony rosyjskich sił bezpieczeństwa”. W proteście odwołano wszystkie wydarzenia kulturalne związane z Rosją.

W telewizji państwowej jej prezenter w chwili najwyższej oglądalności potępia „imperialną postawę” Moskwy wobec państw wchodzących w skład byłego Związku Radzieckiego. W biurze państwowej rosyjskiej agencji medialnej „Sputnik Azerbejdżan” władze Azerbejdżanu aresztowały dwóch jej rosyjskich pracowników. Według mediów są to funkcjonariusze Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej.

Kreml reaguje powściągliwie. Jego rzecznik Dmitrij Pieskow ubolewa nad decyzją Baku i podkreśla, że sytuacja w Jekaterynburgu „nie może być powodem takiej reakcji”. Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Moskwie zwraca uwagę, że choć ofiary śmiertelne i zatrzymani to etniczni Azerowie, posiadają oni rosyjskie paszporty.

Dzień później azerbejdżańskie władze sądowe idą dalej i aresztują w Baku kolejnych obywateli rosyjskich. Zarzuca się im przemyt narkotyków i udział w przestępczości zorganizowanej. Zdjęcia z sali sądowej pokazują, że niektórzy z aresztowanych mają ślady przemocy. W mediach społecznościowych mężczyźni są identyfikowani jako programiści i turyści z Jekaterynburga.

Katastrofa lotnicza punktem zwrotnym

Spirala wzajemnych oskarżeń kręci się coraz szybciej. W Rosji aresztowano kolejnych Azerów: w Jekaterynburgu i Woroneżu. Eksperci zapytani przez DW podkreślają, że cała sytuacja jest kolejnym sprawdzianem dla stosunków między obydwoma krajami od czasu katastrofy samolotu azerbejdżańskiego pod koniec 2024 roku.

25 grudnia 2024 roku azerbejdżański samolot z pięcioma członkami załogi i 62 pasażerami na pokładzie został trafiony rosyjską rakietą ziemia-powietrze. Do tragedii doszło nad Groznym, gdzie w tym czasie działała rosyjska obrona przeciwlotnicza. Samolot próbował wykonać awaryjne lądowanie i rozbił się w pobliżu kazachskiego miasta Aktau. Zginęło 38 osób.

Azerbejdżański politolog i badacz konfliktów Arif Junusow uważa, że ostra retoryka mediów, która od tego czasu panuje w obu krajach, nie jest przypadkowa. Jest on przekonany, że polityka informacyjna zarówno w Rosji, jak i w Azerbejdżanie jest koordynowana przez władze państwowe, a stosunki dwustronne są w dużym stopniu uzależnione od osobistych uczuć przywódców obu państw.

Złość Alijewa na Putina

Arif Junusow stwierdza, że dla prezydenta Azerbejdżanu Ilhama Alijewa katastrofa samolotu miała wymiar osobisty. W chwili jego wypadku nad Rosją znajdował się również samolot prezydencki. Teoretycznie również on mógł stać się celem rosyjskich rakiet przeciwlotniczych. Ponadto pierwszym oficjalnym przedstawicielem, który przeprosił Azerbejdżan za ten incydent, nie był prezydent Rosji Władimir Putin, tylko przywódca Czeczenii Ramzan Kadyrow.

Wywołało to irytację w Baku, zwłaszcza u prezydenta Ilhama Alijewa. – Alijew nie wymienił wprawdzie Kadyrowa z nazwiska, ale ostro skrytykował fakt, że to inni powinni do niego dzwonić – twierdzi azerski politolog. Gdyby szef Kremla pierwszy zadzwonił do Alijewa, można byłoby uniknąć publicznej konfrontacji.

Niezależny ekspert ds. Kaukazu Kirył Kriwoziejew podziela tę opinię. W rozmowie z DW powiedział: „Putin przeprosił Alijewa tylko formalnie i było oczywiste, że Alijew nie był tym zbytnio zadowolony”. Naukowiec podkreśla jednak, że ostatnie wydarzenia w Jekaterynburgu nie były inicjatywą Kremla.

Rosyjscy śledczy mają swoją własną logikę: „Każdą diasporę, w tym społeczność azerbejdżańską, traktują jako zorganizowaną grupę przestępczą. Jest to tendencja powszechna wśród części rosyjskiej elity”. Kryzys dyplomatyczny jest tu raczej skutkiem ubocznym takiej postawy.

Według Kiryła Kriwoziejewa władze w Baku wykorzystują zaostrzenie sytuacji do wzmocnienia swojej pozycji na arenie międzynarodowej: „Dla Alijewa ważne jest, aby prezentować się jako suwerenny przywódca, który jest w stanie powiedzieć „nie” zarówno Rosji, jak i Zachodowi”.

Pewność siebie wobec Moskwy

– Baku przestało postrzegać Moskwę jako siłę zewnętrzną, która jest w stanie dyktować zasady gry na Kaukazie – uważa również azerski politolog i poseł do parlamentu Rasim Musabekow w rozmowie z DW. Azerbejdżan zaczął rozwijać własną infrastrukturę energetyczną i wojskową.

To z kolei zirytowało Kreml. Retoryka rosyjskich mediów wobec Azerbejdżanu znacznie się zaostrzyła. Moskwa próbuje teraz zrekompensować utratę wpływów w regionie, wywierając nacisk na diasporę azerbejdżańską.

Może to mieć nie tylko konsekwencje dyplomatyczne, ale także gospodarcze, na przykład w sektorze energetycznym. – Nie powinniśmy zapominać, że wobec Rosji obowiązują sankcje. Azerbejdżan pomógł jednak Moskwie w niektórych kwestiach w obejściu tych sankcji.

Parlament Europejski powołał komisję, która ma zbadać, czy gaz sprzedawany do Europy pochodzi z Azerbejdżanu, czy może jednak z Rosji”, jak przypomina Arif Junusow. Jeśli stosunki między Moskwą a Baku będą się nadal pogarszać, zagrożona będzie również ta rzekoma umowa między obydwoma krajami.

Rasim Musabekow dodaje ze swej strony, że zagrożone są również inne projekty dwustronne: rozwój międzynarodowego korytarza transportowego „północ-południe” przez Azerbejdżan oraz projekt synchronizacji rosyjskiej i irańskiej sieci energetycznej. Ekspert ostrzega, że nie można wykluczyć trudności w przesyłaniu rosyjskiego gazu ziemnego do Iranu.

– Mimo to interesy gospodarcze pozostają nadal ważne dla Azerbejdżanu – podsumowuje politolog Kirył Kriwoziejew: „Gospodarka Azerbejdżanu wolałaby trzymać się z dala od polityki. O ile jednak Baku ma tu jeszcze pole manewru, Moskwa dysponuje coraz mniejszą siłą nacisku”. Jego zdaniem Rosja traci wpływy na Kaukazie Południowym.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Mniejsze apetyty na piwo: niemiecki przemysł piwowarski odczuwa ograniczone zainteresowanie wielu konsumentów. Według browaru Veltins 6,8-procentowy spadek sprzedaży piwa alkoholowego w branży w pierwszych pięciu miesiącach ma historyczne rozmiary. – Rynek piwa obecnie odnotowuje spadek w stopniu, jakiego nie widzieliśmy od czasu zjednoczenia – powiedział dyrektor sprzedaży Rainer Emig.

Według firmy Veltins strata w całej branży wynosząca około 2,3 miliona hektolitrów od stycznia do mają w porównaniu z tym samym okresem ubiegłego roku jest około dwukrotnie wyższa niż standardowy roczny spadek na kurczącym się rynku piwa w Niemczech. W samej Nadrenii Północnej-Westfalii rynek stracił ponad 400 000 hektolitrów. Nawet w roku pandemii 2021 z lockdownem spowodowanym koronawirusem, sprzedano więcej piwa. Branża z trudem zdoła nadrobić nieoczekiwanie wysokie straty w dalszej części 2025 roku.

Piwo bezalkoholowe nie ratuje sytuacji

Sporo słońca, ciepło i sucho: Pogoda w pierwszej połowie roku powinna była pomóc piwowarom i gastronomii, przyznał szef grupy Vetins Volker Kuhl. I dodał: „Ale tak się nie stało. Ludzie nadal wstrzymywali się z wydawaniem pieniędzy”. Często chodzi o drugie lub trzecie piwo, którego obecnie już się nie pija. Prawdopodobnie potrwa to do 2026 r., zanim branża ponownie skorzysta z poprawy nastrojów konsumenckich – ocenia firma.

Na szybko kurczącym się rynku piwa grupa Veltins osiągnęła jednak wzrost sprzedaży o 2,3 procent do 1,78 miliona hektolitrów w pierwszej połowie 2025 roku. Motorem wzrostu są nowe produkty. Podstawowa marka Veltins Pilsener wzrosła o 1,3 procent. Jednak sprzedaż piwa beczkowego spadła o około pięć procent.

Wiele browarów stara się nadrobić zaległości dzięki produktom bezalkoholowym, w przypadku których rywalizacja stała się szczególnie zacięta, uważa Volker Kuhl. I dodał: „Naszym zdaniem piwa bezalkoholowe są co najwyżej plastrem na rany”. Nie są one ratunkiem na kryzys. Piwa bezalkoholowe mogą zrekompensować jedynie około jedną trzecią spadku sprzedaży piw alkoholowych w supermarketach i na rynkach napojów. Według Kuhla Uważa osiągnięty został punkt, „w którym browary będą zmuszone do rezygnacji lub sprzedaży”. Nie każdy będzie w stanie prowadzić działalność na dotychczasowych zasadach.

(DPA/jar)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Dzisiaj w nocy (04.07.2025) doszło do wypadku Flixbusa w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, na północy Niemiec. Na autostradzie A19 w okolicach Röbel autobus zjechał z jezdni w prawo, a następnie przewrócił się.

Jak podała policja, spośród 56 osób biorących udział w wypadku 25 odniosło lekkie obrażenia, a sześć zostało ciężko rannych. Ranni zostali przewiezieni do okolicznych szpitali w Waren, Pritzwalk, Plau am See, Neubrandenburgu, Neustrelitz i Kyritz. Jeden ciężko ranny mężczyzna został przetransportowany helikopterem ratunkowym do szpitala UKB w Berlinie. Nie są obecnie znane dalsze informacje na temat tej osoby i stanu jej obrażeń.

Z Kopenhagi do Wiednia

Flixbus z 54 pasażerami i dwoma kierowcami na pokładzie jechał z Kopenhagi do Wiednia w kierunku Berlina. Wypadek miał miejsce około godziny 2:40.

Rzecznik polskiego MSZ poinformował, że w autokarze znajdowało się dwóch obywateli Polski. Jeden z nich z lekkimi obrażeniami pozostanie w szpitalu do jutra. Drugi nie odniósł obrażeń. Sytuację monitoruje konsul RP.

W sumie w wypadku brały udział osoby 23 różnych narodowości. Na pokładzie autobusu - oprócz Polaków - byli obywatele Niemiec, Szwecji, Danii, Ukrainy, Francji, Syrii, Chin, Australii, Bułgarii, Czech, Rumunii, Turcji, Indii, Gruzji, Bangladeszu, Włoch, a także Meksyku, Kanady, Japonii, Słowacji, Somalii i Węgier.

Przyczyna wypadku nie jest jeszcze znana. Policja prowadzi dochodzenie. W celu dalszego ustalenia przyczyn wypadku wezwano biegłego z DEKRA (organizacja zajmująca się testowaniem i kontrolą pojazdów).

Autostrada BAB19 została całkowicie zamknięta do około godziny 13:40 z powodu akcji ratowniczej, porządkowej i sprzątania. Szkody materialne szacuje się na około 500 000 euro.

Tragiczny wypadek w styczniu

Już w styczniu br. miał miejsce tragiczny wypadek Flixbusa w drodze z Berlina do Szczecina.

Na autostradzie A11 w północno-wschodniej Brandenburgii autobus zjechał z jezdni i przewrócił się. Wg policji przyczyną wypadku były warunki pogodowe. Dwie osoby zginęły, a jedenaście zostało rannych.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Czy SPD jest nadal potrzebna, a jeśli tak, to gdzie i do jakich kwestii? To pytanie wyraźnie wisiało w powietrzu na zjeździe partii pod koniec czerwca. Socjaldemokraci są wstrząśnięci do głębi po tym, jak w lutowych wyborach do Bundestagu mieli tak złe wyniki, jak ostatni raz w 1887 roku.

A wyniki najnowszego sondażu ARD Deutschlandtrend raczej nie poprawią im nastrojów. SPD, która rządzi jako młodszy partner konserwatywnych partii CDU/CSU, nadal traci poparcie. Gdyby wybory powszechne odbyły się w najbliższą niedzielę, SPD uzyskałaby tylko 13 procent głosów. Instytut badania opinii publicznej infratest-dimap przeprowadził dla Deutschlandtrend reprezentatywny sondaż wśród 1312 uprawnionych wyborców w okresie od 30 czerwca do 2 lipca.

W porównaniu z czerwcem, CDU/CSU może nieznacznie zyskać do 30 procent (+1). AfD, która jest uznana za częściowo prawicowo-ekstremistyczną, nadal będzie miała 23 procent poparcia. Zieloni i Lewica mogą liczyć odpowiednio na dwanaście (+/-0) i dziesięć procent (+1). Inne partie, w tym Sojusz Sahry Wagenknecht BSW (cztery procent; +/-0) i FDP (trzy procent; -1), nadal nie mają szans na wejście do Bundestagu.

Która partia może zapewnić pokój?

Lewicowe skrzydło socjaldemokratów zarzuca kierownictwu swojej partii, że robi zbyt mało dla zapewnienia pokoju. W czerwcu zabrali głos w tak zwanym manifeście, w którym domagają się „zapewnienia pokoju w Europie poprzez zdolności obronne, kontrolę zbrojeń i porozumienie”. Dla sygnatariuszy oznacza to m.in. położenie większego nacisku na dyplomację w relacjach z Rosją. Stanowczo sprzeciwiają się natomiast masowemu dozbrajaniu Bundeswehry.

Dawniej polityka pokojowa miała dla SPD duże znaczenie. W aktualnym sondażu Deutschlandtrend jedynie jedenaście procent ankietowanych przyznaje SPD kompetencje jako partii pokojowej.

31 procent respondentów uważa, że to właśnie CDU/CSU najlepiej nadaje się do zaprowadzenia i utrzymania pokoju w Europie. 14 procent wskazuje na AfD. 57 procent ankietowanych zgadza się ze stwierdzeniem, że przeraża ich, jak lekkomyślnie w Niemczech mówi się o gotowości do wojny. Istnieją jednak duże różnice między Niemcami Zachodnimi a Wschodnimi. U większość mieszkańców wschodnich landów termin wojny budzi strach.

Większość za obowiązkową służbą wojskową także dla kobiet

Minister obrony Boris Pistorius od dawna domaga się, aby Bundeswehra znów stała się zdolna do prowadzenia działań wojennych. 62 procent respondentów w badaniu Deutschlandtrend zgadza się z socjaldemokratą i uważa to za warunek konieczny do zapewnienia pokoju w Europie. 73 procent jest zdania, że Niemcom pilnie potrzeba więcej żołnierzy, którzy w razie potrzeby obronią kraj. Zdaniem tych osób należy przywrócić służbę wojskową, która od lat pozostaje w zawieszeniu.

Zasadniczo ponad połowa ankietowanych opowiada się za przywróceniem obowiązkowej służby wojskowej lub cywilnej - zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Pojawia się tu jednak konflikt pokoleniowy. Około dwa razy więcej osób w wieku poniżej 35 lat w przeciwieństwie do ogółu społeczeństwa opowiada się za kontynuacją zawieszenia służby.

Migracja i gospodarka kluczowymi kwestiami

Dla 15 proc. respondentów szczególnie ważnymi kwestiami, którymi powinni zająć się politycy są: rozwiązywanie konfliktów zbrojnych, utrzymywanie pokoju i ogólnie polityka zagraniczna. Dla 33 proc. liczy się tylko problem imigracji/uchodźców, problem gospodarki (21 proc.) i kwestia niesprawiedliwości społecznej (16 proc.).

Dla partii rządzących CDU/CSU i SPD priorytetem jest ożywienie gospodarcze w Niemczech. 20 procent Niemców uważa, że za rok sytuacja rzeczywiście się poprawi. Dla 41 procent nic się nie zmieni, a 35 procent jest wręcz przekonane, że sytuacja gospodarcza nawet się pogorszy. Dwie trzecie respondentów twierdzi, że nie będzie to miało wpływu na ich osobistą sytuację ekonomiczną.

60 procent ankietowanych uważa, że sytuacja w Niemczech jest społecznie niesprawiedliwa. Jest to najwyższy wynik w badaniu ARD Deutschlandtrend od 15 lat. Postrzeganie to opiera się przede wszystkim na nadmiernych różnicach między osobami zamożnymi i biednymi. Obciążenia podatkowe i składkowe są postrzegane jako zbyt wysokie lub nierównomierne. Różnica między niższymi grupami płacowymi a wysokością zasiłku obywatelskiego jest postrzegana jako zbyt mała.

Cięcia zasiłku obywatelskiego - słuszne

Każdy, kto jest tymczasowo lub trwale niezdolny do samodzielnego utrzymania się i potrzebuje pomocy, otrzymuje w Niemczech 563 euro miesięcznie jako osoba samotna. Pary otrzymują 1012 euro. Koszty z tego tytułu wzrosły ostatnio gwałtownie do ponad 50 miliardów euro rocznie.

Chadecy wzywają do zaostrzenia sankcji dla osób otrzymujących zasiłek obywatelski, które wielokrotnie odmawiają podjęcia rozsądnej pracy. Obecnie mogą zostać pozbawione pieniędzy nawet przez dwa miesiące.

Co drugi respondent uważa istniejące opcje sankcji za odpowiednie. Dwanaście procent jest zdania, że są one zbyt daleko idące, podczas gdy 35 procent twierdzi, że w takich przypadkach należy dokonać większych cięć.

Co ważniejsze: praca czy kwalifikacje?

W umowie koalicyjnej partie rządzące zasadniczo zgodziły się na bardziej rygorystyczne zasady. Jednak spierają się o to, jak dokładnie powinno to wyglądać. CDU/CSU chce drastycznie ograniczyć wydatki. Socjaldemokraci sprzeciwiają się całkowitym cięciom. Twierdzą, że w ciągu najbliższych dwóch lat nie uda się zaoszczędzić ponad 4,5 miliarda euro. Zatrudnianie ludzi również kosztuje, na przykład na dalsze szkolenia i podnoszenie kwalifikacji.

Podzielone są również zdania co do tego czy bezrobotni powinni być szybko zatrudniani na rozsądnych warunkach, czy też ważniejsze jest zapewnienie im w pierwszej kolejności odpowiednich kwalifikacji i dalszych szkoleń, aby mogli znaleźć lepszą pracę?

Jednak spojrzenie na preferencje partyjne pokazuje, że większość zwolenników CDU/CSU oraz AfD opowiada się za szybkim znalezieniem pracy. Z kolei zwolennicy Lewicy i Zielonych wolą priorytetowo traktować kwalifikacje. Wśród zwolenników SPD liczba osób opowiadających się za jednym lub drugim rozwiązaniem jest taka sama.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Na północy Europy powietrze jest jeszcze w porządku: według danych opublikowanych w piątek (04.07.2025) przez Agencję Ochrony Środowiska UE, spośród 761 miast 27 o najniższym poziomie zanieczyszczeń znajduje się w Finlandii, Szwecji, Norwegii, Islandii i Estonii.

Miasta o szczególnie wysokim zanieczyszczeniu pyłem zawieszonym, tlenkiem azotu i ozonem znajdują się głównie w Polsce, północnych Włoszech, Rumunii, Bułgarii i Grecji, a także na Cyprze.

Najlepsze miejsce w Niemczech zajmuje nadbałtyckie miasto Kilonia, plasujące się na 56. miejscu, a za nim Villingen-Schwenningen w Schwarzwaldzie (60). Na ostatnim miejscu znalazło się leżące na granicy z Polską Görlitz, zajmując 487. miejsce. Berlin plasuje się w środku stawki (391).

Interaktywny monitor Agencji Ochrony Środowiska UE ocenia dane dotyczące jakości powietrza według kryteriów ryzyka Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Zakłada się, że dana osoba przebywała w określonym miejscu przez ostatnie dwa lata kalendarzowe.

(KNA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Nadal nie wiadomo, dlaczego 20-letni Syryjczyk zaatakował siekierą i młotkiem pasażerów w pociągu ICE w Dolnej Bawarii.

Do zdarzenia doszło w czwartek (03.07.2025) około godziny 14:00 w pociągu dalekobieżnym relacji Hamburg-Wiedeń. Mężczyzna zaatakował cztery osoby. Według wstępnych ustaleń troje z nich było Syryjczykami: matka z synem oraz mężczyzna. Napastnik został obezwładniony przez innych pasażerów i sam jest poważnie ranny.

Pociąg, którym podróżowało około 500 osób, zatrzymał się potem w okolicy Strasskirchen w Dolnej Bawarii. Na miejsce przybyły służby ratunkowe, dwa helikoptery oraz zespoły doraźnej pomocy psychologicznej.

Prawomocnie skazany

Niemiecka policja poinformowała o nowych faktach związanych z podejrzanym. Syryjczyk był już notowany w Austrii w związku z przestępstwami z użyciem przemocy. Po dwóch prawomocnych wyrokach skazujących za ciężkie obrażenia ciała i próbę oporu wobec funkcjonariuszy w lutym i pod koniec kwietnia tego roku, w maju austriackie władze wszczęły postępowanie w sprawie cofnięcia mu azylu – poinformował Federalny Urząd ds. Cudzoziemców i Azylu w Wiedniu. Podejrzany złożył wniosek o azyl w Austrii w 2021 roku i rok później otrzymał status ochronny. Jest zameldowany w Austrii.

Dlaczego zaatakował?

Nieznany jest jeszcze motyw ataku. Policja prowadzi dochodzenie w tej sprawie. W czwartek minister spraw wewnętrznych Bawarii Joachim Herrmann powiedział, że według wstępnych informacji napastnik i zaatakowane osoby rozmawiały ze sobą na krótko przez atakiem. Na razie nie wiadomo, czy się znali.

Niemieckie koleje Deutsche Bahn (DB) wyraziły współczucie dla poszkodowanych i ich rodzin. „Nasze myśli i współczucie są z rannymi i wszystkimi, którzy teraz muszą pogodzić się z tym, czego doświadczyli” – powiedział rzecznik DB. „Życzymy wszystkim poszkodowanym szybkiego i pełnego powrotu do zdrowia”. Podziękował również służbom ratunkowym za szybkie zatrzymanie podejrzanego.

(DPA, AFP/dom)

Dziś wieczorem mecz Polska-Niemcy na Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej Kobiet w Szwajcarii. Spotkanie zostanie rozegrane na stadionie w St. Gallen. Niemiecka reprezentacja oraz komentatorzy raczej nie spodziewają się porażki. „Jestem bardzo, bardzo dobrej myśli. To, na co nie mamy wpływu, to napięcie nerwowe zawodniczek” – powiedział trener niemieckich piłkarek Christian Wück, cytowany przez agencję DPA.

„Wiemy, że musimy bardzo uważać na szybkie kontrataki Polski. Musimy poradzić sobie z Ewą Pajor” – powiedział Wück. Pajor, zawodniczka FC Barcelony, jest dobrze znana wielu niemieckim piłkarkom, ponieważ przez wiele lat grała także w VfL Wolfsburg i dwukrotnie była najlepszą strzelczynią Bundesligi.

„Grałam przeciwko niej niewiarygodnie wiele razy i wiem, że jest wyjątkowo wredną zawodniczką” – zażartowała niemiecka piłkarka Janina Minge. Nowa współkapitanka piłkarskiej reprezentacji kobiet przeniosła się z SC Freiburg do Wolfsburga w 2024 roku, kiedy Pajor wyjechała do Hiszpanii. Minge podkreśla jednak: „Jestem pewna, że sobie z nią poradzimy”.

Policjantka w niemieckiej obronie

Minge, grająca w obronie, jest z zawodu policjantką. Dlatego niemiecki tabloid „Bild” pisze przed spotkaniem Polska-Niemcy: „Nasza policjantka w obronie musi ‚aresztować' polską Messi”.

„Musi zatrzymać supergwiazdę Ewe Pajor, która w ojczyźnie nazywana jest ‚polską Messi' albo, mówiąc jej językiem: ‚aresztować!'” – napisał „Bild”.

Awans Polek byłby sensacją

Portal Sportschau.de uważa, że polskie piłkarki mogą sprawić niespodziankę na EURO 2025 – tak jak w grudniu ubiegłego roku, gdy pokonały w fazie play-off Austrię 1:0. „Drużyna ta imponująco rozwinęła się w ciągu zaledwie kilku miesięcy. A Polska, która tak naprawdę dopiero od kilku lat rozwija kobiecą piłkę nożną w kraju, osiągnęła swój główny cel: po raz pierwszy zakwalifikowała się do dużego turnieju finałowego kobiet” – pisze Sportschau.

Szanse na awans Polek do ćwierćfinału ocenia jednak sceptycznie: „Gdyby wyszły z grupy, w której za przeciwniczki mają Niemcy, Danię i Szwecję, byłoby to sensacją” – uważa dziennikarz Olaf Jansen. Dodaje, że polska drużyna opiera się na „piłkarce światowej klasy” Ewie Pajor. Zauważa także m.in. talent 18-letniej obrończyni Emilii Szymczak, która w razie dobrego występu na EURO 2025 będzie pewną kandydatka do pierwszego składu FC Barcelony.

W piątek (4.07.2025) niemiecka służba wywiadowcza (BND) wraz z holenderskim wywiadem wojskowym MIVD oraz cywilnym AIVD opublikowały wspólne oświadczenie, w którym oskarżyły Rosję o poważne naruszenia międzynarodowej konwencji o broni chemicznej. Zgodnie z tym, Rosja oprócz gazu łzawiącego i innej broni chemicznej używa w wojnie w Ukrainie również chemicznego środka bojowego chloropikryny, „który w wysokich stężeniach, w zamkniętych pomieszczeniach może być śmiertelny”.

W ubiegłym roku już Wielka Brytania i Stany Zjednoczone oskarżyły Rosję o użycie chloropikryny przeciwko ukraińskim żołnierzom. Ta oleista substancja, która była szeroko stosowana podczas I wojny światowej, prowadzi do uszkodzeń płuc i może powodować poważne podrażnienia oczu i skóry.

– Stanowi to jeszcze poważniejsze naruszenie konwencji o zakazie broni chemicznej, która zabrania stosowania tego chemicznego środka duszącego w każdych okolicznościach – oświadczyły BND oraz holenderskie służby wywiadowcze. W piątek holenderski minister obrony Ruben Brekelmans poinformował parlament w Hadze o wynikach badań.

„Systematycznie i na dużą skalę”

Jak powiedział, Rosja używa broni chemicznej „systematycznie i na dużą skalę”. Jest to niebezpieczny rozwój sytuacji, całkowicie nie do przyjęcia i po raz kolejny pokazuje „brutalność agresora, z którym mierzy się Ukraina”. Rosja tym samym ogólnie obniża próg użycia broni chemicznej w konfliktach – stwierdził Brekelmans. To stanowi również zagrożenie dla „reszty Europy i świata”. Holenderski minister obrony wezwał do dalszych sankcji oraz izolacji Rosji oraz opowiedział się za niezmiennym wsparciem militarnym dla Ukrainy.

Raport służb wywiadowczych powołuje się również na dane ukraińskiego Ministerstwa Obrony. Według nich Rosja użyła broni chemicznej przeciwko siłom ukraińskim już 9000 razy od rozpoczęcia wojny agresji przeciwko temu krajowi w lutym 2022 roku. Co najmniej trzy osoby zginęły w wyniku kontaktu z bronią chemiczną.

Jak dalej stwierdzono: „Rosyjskie użycie broni chemicznej pośrednio doprowadziło do znacznie większej liczby ofiar po stronie ukraińskiej”. Zmuszało bowiem ukraińskich żołnierzy do opuszczenia ukrycia, przez co mogli zostać zabici przy użyciu broni konwencjonalnej.

Inwestycje w broń chemiczną

Według BND i holenderskich służb wywiadowczych, rosyjskie dowództwo wojskoweoraz rosyjskie siły obrony radiologicznej, chemicznej i biologicznej aktywnie promują stosowanie chemicznych środków bojowych. Użycie gazu łzawiącego i chloropikryny „stało się powszechną praktyką i codziennością i najprawdopodobniej nadal będzie stanowić zagrożenie w przyszłości”.

„Oprócz ogromnych inwestycji w rosyjski program broni chemicznej, kraj ten rozbudowuje również swoje badania nad bronią chemiczną” – oświadczyły służby wywiadowcze. Przejawia się to także w rekrutacji nowych naukowców do tego programu.

(AfP/jar)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Od poniedziałku, 7 lipca, Polska wprowadza kontrole na granicy z Niemcami w odpowiedzi na zaostrzenie niemieckich kontroli na początku maja. Niemieccy przedsiębiorcy w regionie przygranicznym ostrzegają przed negatywnymi skutkami tego kroku – podają niemieckie media.

„Spodziewamy się, że planowane kontrole na polskiej granicy doprowadzą do jeszcze większych zatorów i znacznych zakłóceń dla firm transportowych oraz osób dojeżdżających do pracy” – powiedział Niemieckiej Agencji Prasowej DPA Sven Weickert, dyrektor zarządzający Federacji Stowarzyszeń Przedsiębiorców w Berlinie i Brandenburgii. Każdego dnia granicę z Brandenburgią przekracza do 14 tys. osób dojeżdżających do pracy z Polski.

„Znacząco zakłóci to procesy produkcyjne i sytuację dochodową wielu firm w innych regionach. Zakładamy, że firmy handlowe również poniosą znaczne straty” – dodał Weickert. „Podsumowując, kontrole graniczne będą dodatkowym obciążeniem dla wielu firm w regionie w i tak już trudnej sytuacji gospodarczej” – ocenił.

„Marginalizacja zamiast integracji”

Jak wskazuje rozmówca DPA, Polska jest czwartym co do wielkości rynkiem zbytu w regionie niemieckiej stolicy. Wiele firm w pobliżu granicy zatrudnia polskich pracowników, którzy z powodu kontroli granicznych mogą mieć problemy z dotarciem do pracy na czas. „Kontrole graniczne prowadzą również do opóźnień w łańcuchach dostaw w transgranicznym przepływie towarów” – ocenił Weickert.

Także minister spraw wewnętrznych i komunalnych Brandenburgii René Wilke, były burmistrz Frankfurtu nad Odrą, obawia się „załamania komunikacyjnego” w regionie przygranicznym, w szczególności w miastach, takich jak Frankfurt nad Odrą i Słubice. We wspólnym oświadczeniu władze obu miast ostrzegły: Kontrole graniczne „zaostrzają napięcia społeczne i sprzyjają marginalizacji zamiast integracji”. Argumentują też, że lepiej wykorzystać środki finansowe na walkę z przestępczością i terroryzmem. Ostrzegają także przed działającym po polskiej stronie granicy „Ruchem Obrony Granic” i wzywają mieszkańców obu miast, by nie uczestniczyli we „wrogich działaniach wobec obcokrajowców”.

Przepustki jak w czasie pandemii

Z kolei organizacje gospodarcze szukają rozwiązań, które złagodziłyby skutki kontroli. Izby Przemysłowo-Handlowe (IHK) w Brandenburgii i Berlinie zaproponowały wprowadzenie przepustek granicznych dla osób dojeżdżających do pracy z Polski, jak w czasie pandemii koronawirusa. Zaś stowarzyszenie branży logistycznej BGL sugeruje oddzielne pasy ruchu dla ciężarówek.

Duże obawy w związku z sytuacją na granicy ma szef fabryki Tesli w Grünheide pod Berlinem André Thierig. W rozmowie z regionalną gazetą „Maerkische Oderzeitung” zażądał przepustek dla transgranicznych pracowników. Wielu z ponad 11 tys. zatrudnionych w Tesli dojeżdża do pracy z Polski. „Planowane kontrole graniczne byłyby dla nich znacznym obciążeniem – powiedział Thierig, cytowany przez „MOZ” – „Boją się, że nie będą w stanie punktualnie dotrzeć do pracy”. Fabryka samochodów pracuje w systemie trzyzmianowym – punktualność jest zatem szczególnie ważna – tłumaczył. Thierig ma nadzieję na polubowne i praktyczne rozwiązania, „być może również w formie regulacji w sprawie przepustek”.

Sceptyczny co do takiego rozwiązania jest koordynator niemieckiego MSZ ds. współpracy z Polską Knut Abraham. Powiedział on berlińskiej gazecie „B.Z.”, że „przepustki oznaczają dużo biurokracji”. „To będzie niezwykle skomplikowane” – powiedział.

Abraham wskazuje też, że największym problemem dla Polaków dojeżdżających do pracy jest jednopasmowy punkt kontrolny policji federalnej na autostradzie. „Przepustka w ogóle tu nie pomoże” – ocenia polityk. Jego zdaniem należałoby otworzyć drugi pas autostrady. Niemiecka policja ma już pracować nad poprawą sytuacji w tym miejscu – informuje „B.Z.”.

Polacy będą rezygnować z dojazdów do pracy?

Konsekwencje kontroli granicznych dla gospodarki regionu analizuje też saksoński dziennik „Saechsische Zeitung”. Jak pisze, według danych Agencji Pracy w Budziszynie na dzień 30 czerwca 2024 roku 7658 pracowników dojeżdżało z Polski do swoich miejsc pracy w powiatach Goerlitz i Budziszyn, o 160 mniej niż w roku poprzednim. Liczba osób dojeżdżających do pracy zza granicy od lat spada, co związane jest głównie ze zmniejszającą się różnicą w wynagrodzeniach między Polską a Niemcami. „Obawiam się, że wielu z nich (polskich pracowników - red.) nie zniesie długo dodatkowego obciążenia związanego z czasem oczekiwania (na granicy) lub objazdami do mniej ruchliwych przejść granicznych” – mówi gazecie Frank Grossmann z biura Drezdeńskiej Izby Przemysłowo-Handlowej w Goerlitz.

Jak ocenia „Saechsische Zeitung”, zapewne najwcześniej skutki obustronnych kontroli granicznych odczuwalne będą w sektorach opieki i szpitalach, gdzie pracuje bardzo wielu Polaków.

Ponad 1300 osób zawróconych z granicy do Polski

Niemcy przeprowadzają wyrywkowe stacjonarne kontrole na granicy z Polską od października 2023 roku w celu powstrzymania nielegalnej migracji. Na początku maja br., po przejęciu władzy przez nowy rząd kanclerza Friedricha Merza, kontrole zostały zaostrzone. Policja federalna zawraca z granicy nielegalnie wjeżdżających do Niemiec migrantów także wówczas, gdy proszą o azyl – z wyjątkiem m.in. małoletnich, kobiet z małymi dziećmi i ciężarnych czy osób chorych i wymagających pomocy.

Jak poinformował DW rzecznik niemieckiego MSW, od 8 maja br. do 30 czerwca policja federalna zawróciła około 1350 osób na granicy z Polską w związku z tymczasowo przywróconymi kontrolami na granicach Niemiec. W okresie od 1 do 31 maja br. 210 osób zostało przekazanych do Polski zgodnie z rozporządzeniem dublińskim UE.

We wtorek, 2 lipca, polski premier Donald Tusk ogłosił, że Polska również przywróci tymczasowe kontrole na granicy z Niemcami i Litwą, aby ograniczyć nielegalne przepływy migrantów. Kontrole te mają na razie obowiązywać od 7 lipca do 5 sierpnia.

(DPA/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W Niemczech kobiety i dziewczęta coraz bardziej interesują się piłką nożną. Według danych Niemieckiego Związku Piłki Nożnej (DFB) opublikowanych przez stację radiowo-telewizyjną WDR, liczba kobiet w DFB wzrosła w sezonie 2024/2025 o prawie 7 proc. i wynosi obecnie 954 tys.

Liczba dziewcząt do 16 lat, które grają w piłkę nożną również wzrosła o 7 proc. i wynosi prawie 119 tys.

Więcej drużyn

Jeszcze lepiej można obserwować ten trend wzrostowy na poziomie drużyn. W minionym sezonie istniały 6042 drużyny dziewczęce, o 10 proc. więcej niż w poprzednim sezonie. To znacznie większy wzrost niż w przypadku drużyn chłopięcych. Łącznie DFB liczy ponad 8 mln członków.

Pojedynek Polska-Niemcy

Dzisiejszy (04.07.2025) mecz Polska-Niemcy na Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej Kobiet w Szwajcarii będzie pierwszym dla tych drużyn pojedynkiem w grupie C. Rozpocznie się o godzinie 21:00.

(KNA/dom)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W ocenie gazety „Frankfurter Allgemeine Zeitung” („FAZ”) „jak na razie rząd (Friedricha) Merza osiągnął niewiele więcej niż zmianę dekoracji”. „W budżecie są tylko śladowe przesunięcia na rzecz realizmu w polityce gospodarczej, społecznej i ochrony klimatu. To nie ostatnie spotkanie komisji koalicyjnej, która uświadomi opinii publicznej, że za taki stan rzeczy odpowiada strach trzech partii przed utratą poparcia. Przy czym niektórzy patrzą w lewo, inni w prawo” – ocenia „FAZ”.

„Ta koalicja ma nieco ponad pięćdziesiąt dni. Jest zbyt wcześnie, aby ocenić, czy zawiedzie ona oczekiwania. Decydującym czynnikiem będzie to, czy zapał do reform osłabnie, zanim ożywienie stanie się zauważalne. Ponieważ gdy wróci wzrost gospodarczy, po SPD będzie można spodziewać się jeszcze mniej niż obecnie. Wszystko zależy zatem od CDU. Jej miękkość można tłumaczyć tym, że liczy się z ‚maluczkimi”. Jednak CDU ma tendencję do pomijania faktu, że jeśli zmarnuje daną jej szansę, sama może wkrótce stać się jednym z tych małych graczy” – ocenia „FAZ”.

„Wielu obywateli czuje się oszukanych”

Regionalna gazeta „Volksstimme” z Magdeburga pisze: „Koalicja SPD, Zielonych i FDP potrzebowała dobrego roku, zanim fiasko ustawy grzewczej zasygnalizowało jej ostateczny koniec. Chadecja i SPD rządziły jedynie dwa miesiące, zanim doszło do klęski podatku od energii elektrycznej. To sprawa mniejszego kalibru, ale efekt psychologiczny dla społeczeństwa jest taki sam: ci na górze robią, co chcą. CDU/CSU i SPD mogą kontrargumentować, że ich wcześniejsze obietnice od początku były obwarowane zastrzeżeniem dotyczącym finansowania. Oczywiście nie dotyczy to wszystkich dziedzin. Rząd z pewnością nie ograniczy budżetu obronnego. Kanclerz właśnie ogłosił w świetle jupiterów pięcioprocentowy cel NATO dotyczący wydatków obronnych. Czym w porównaniu z tym są podatki od energii elektrycznej?” – komentuje „Volksstimme”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W ocenie dziennika „Muenchner Merkur” nawet jeżeli teraz Merz próbuje umniejszyć znaczenie obniżki podatku od energii elektrycznej, to „wielu obywateli czuje się oszukanych”. „Do ludzi dociera wiadomość, że kanclerz już po raz drugi złamał dane słowo w swojej wciąż krótkiej kadencji. Sygnał, jaki wypłynął ze spotkania komisji koalicyjnej, jest również problematyczny pod innym względem: Merz widzi, że jest zmuszony wspierać swojego chwiejnego partnera koalicyjnego z SPD Larsa Klingbeila, wychodząc naprzeciw żądaniom socjaldemokratów, ku irytacji wyborców chadecji” – ocenia gazeta z Monachium.

Chaos jak w poprzedniej koalicji

„Suttgarter Zeitung” pisze: „Wyobraźmy sobie, że koalicja rządowa włączyła do swojego programu natychmiastowych działań obniżkę podatków. Potem sprawy przybierają inny obrót, bo brakuje pieniędzy. W rezultacie ważni przedstawiciele największej partii koalicyjnej publicznie buntują się przeciwko decyzji budżetowej własnego rządu. Przed spotkaniem koalicyjnym urządzają wielką awanturę, że coś jeszcze trzeba zmienić. A po wielogodzinnym spotkaniu nic się nie zmienia. Gdyby taka sytuacja miała miejsce w poprzedniej kadencji, CDU i CSU mówiłyby o ‚chaosie w koalicji sygnalizacji świetlnej' lub ‚manipulacji'. Teraz jednak to sama CDU/CSU kanclerza Friedricha Merza wprowadza w rządzie z SPD chaos w debacie na temat podatku od energii elektrycznej”.

Z kolei według gazety „Suedwest Presse” z Ulm „w czasach, gdy ogromne sumy wydają się pojawiać znikąd, aby pomóc stanąć na nogi obronności, budowie mostów czy kolejom, pięć miliardów więcej lub mniej nie wydaje się mieć znaczenia”. „Jest to jednak błędne przekonanie. Nie ma cudownego wzrostu ilości pieniędzy. Jest za to wzrost zadłużenia. Co jest zasadniczo uzasadnione w tych trudnych czasach. Ale tylko jeśli są inwestycje, które przyniosą finansowe owoce w dającej się przewidzieć przyszłości. Państwo musi uniknąć dodatkowych strat po stronie dochodów” – czytamy.

Na pierwszy rzut oka, nie wydaje się, że jest to ważny szczyt. W spotkaniu w Kiszyniowie uczestniczyć ma trzech przywódców Unii Europejskiej: przewodnicząca Komisji Ursula von der Leyen, przewodniczący Rady Europejskiej Antonio Costa oraz wysoka przedstawicielka UE do spraw zagranicznych Kaja Kallas. Spotkanie ma potrwać mniej niż dwie i pół godziny.

Niemniej jednak osoby zaangażowane w jego organizację nazywają je „kamieniem milowym”. I rzeczywiście jest to historyczne wydarzenie: w piątek (4 lipca 2025 r.) w stolicy Mołdawii odbędzie się pierwszy szczyt między Unią Europejską a Republiką Mołdawii. To pierwszy raz, kiedy UE zorganizowała szczyt w małym kraju kandydującym – zaszczytu tego dostąpiły w przeszłości tylko duże państwa, jak Ukraina i Turcja. Mołdawia jest oficjalnym kandydatem do UE dopiero od czerwca 2022 roku. Takich szczytów nie było w krajach Bałkanów Zachodnich, z których niektóre kandydują do Unii od ponad dekady.

Chodzi o wysłanie silnego sygnału. Republika Mołdawii jest uważana za kolejny cel Władimira Putina. Po ataku na Ukrainę, żaden inny europejski kraj nie jest tak zagrożony rosyjską agresją jak to małe państwo położone między północno-wschodnią Rumunią a południowo-zachodnią Ukrainą.

Oprócz zagrożenia militarnego jest również poważne zagrożenie polityczne: pod koniec września w Mołdawii odbędą się wybory parlamentarne. Faworytem jest rządząca Partia Akcji i Solidarności (PAS) proeuropejskiej prezydentki Mai Sandu. W wyborach startują jednak także trzy silne partie prorosyjskie. Jeśli dojdą one do władzy, Rosja może rozszerzyć swoje militarne wpływy na cały kraj.

Katastrofalne skutki rosyjskiej okupacji

Od ponad 35 lat prorosyjscy separatyści kontrolują wąski pas ziemi w Mołdawii, znany jako Naddniestrze, na wschodnim brzegu Dniestru. To w Mołdawii, w 1992 roku, Rosja rozpoczęła swoją pierwszą wojnę przeciwko innemu państwu po upadku Związku Radzieckiego. Do dziś w Naddniestrzu stacjonuje 1200 rosyjskich żołnierzy i gigantyczny arsenał radzieckiej broni. Prorosyjski rząd mógłby ułatwić zwiększenie liczby żołnierzy i dostaw broni.

Zaledwie 50 kilometrów od granicy z Mołdawią leży ukraińskie czarnomorskie miasto portowe i frontowe Odessa, a republika ta jest jednym z najbardziej bezbronnych państw w Europie, biorąc pod uwagę jej potencjał wojskowy. Rosyjska okupacja kraju miałaby katastrofalne konsekwencje dla Ukrainy, ponieważ skończyłaby się wojną na dwa fronty.

Konsekwencje dla Europy byłyby równie groźne: chociaż największa baza wojskowa NATO w regionie znajduje się w południowo-wschodniej Rumunii, to granica lądowa Rumunii z Ukrainą i Mołdawią jest słabo zabezpieczona militarnie. Wysyłane przez Rosję drony Szahed już teraz regularnie latają i wybuchają w rumuńskiej części delty Dunaju – a zatem na terytorium UE i NATO.

Mołdawia w UE przed Ukrainą?

Prawdą jest, że Republika Mołdawii nie może zostać członkiem NATO, ponieważ jej konstytucja przewiduje neutralność wojskową. Jednak po wielu latach przyglądania się z boku i wahania, UE wyraźnie dostrzega zagrożenia w regionie i wydaje się, że chce szybko zintegrować – przynajmniej gospodarczo – kraj liczący dwa i pół miliona mieszkańców. Optymistyczne prognozy przewidują akcesję w latach 2029-2030.

Obecnie na szczycie agendy znajduje się kwestia „decouplingu”, czyli pytanie, czy negocjacje akcesyjne Mołdawii powinny zostać oddzielone od negocjacji z Ukrainą i czy Bruksela i Kiszyniów powinny szybko otworzyć pierwsze rozdziały negocjacyjne. Może to być konieczne, ponieważ Węgry blokują otwarcie rozdziały negocjacyjne z Ukrainą. Z politycznego punktu widzenia byłby to jednak niewłaściwy sygnał dla Ukrainy. Z jednej strony UE ustąpiłaby Viktorowi Orbanowi, a z drugiej Mołdawia praktycznie zawdzięcza Ukrainie swój status kraju kandydującego.

Nadal nie jest jasne, w jaki sposób UE i Mołdawia zamierzają rozwiązać ten dylemat. Pewne jest to, że Bruksela musi zaoferować temu krajowi więcej i być bardziej obecna niż wcześniej, aby wzmocnić siły proeuropejskie. W sondażach prorosyjscy i de facto prawicowo-nacjonalistyczni socjaliści i komuniści, którzy prawdopodobnie wystartują razem jako sojusz wyborczy, są wyraźnie za rządzącą PAS. Mogą jednak zdobyć większość parlamentarną wraz z Alternatywnym Blokiem Wyborczym burmistrza Kiszyniowa Iona Cebana, który jest formalnie neutralny wobec proeuropejskiego kursu, ale także jest skrycie prorosyjski.

Niedokończone reformy i kryzys

Prezydentka Maia Sandu cieszy się bardzo dobrą reputacją i jest uważana za absolutnie uczciwą. Jednak wbrew oczekiwaniom rząd PAS nie wdrożył reform antykorupcyjnych i sądowniczych. Przede wszystkim jednak ten i tak już bardzo biedny kraj tkwi w głębokim kryzysie gospodarczym odkąd na początku roku Ukraina wstrzymała tranzyt rosyjskiego gazu do Europy, którego część trafiała również do Mołdawii. Gaz był wykorzystywany do obsługi elektrowni w separatystycznym Naddniestrzu, która z kolei dostarczała energię elektryczną do kraju. To się już skończyło. Jednak podłączenie do europejskiej sieci gazowej i elektrycznej doprowadziło do wzrostu cen i nie zostało jeszcze w pełni ukończone.

Po wstrzymaniu dostaw rosyjskiego gazu, którego naddniestrzańscy separatyści używali do finansowania swojego systemu, na początku czerwca w tym pasie ziemi ogłoszono stan wyjątkowy – ponieważ prąd jest tam tylko w niektórych godzinach, a reżim nie może już wypłacać pensji i emerytur. Prawowite władze w Kiszyniowie obawiają się teraz, że stan nadzwyczajny w Naddniestrzu doprowadzi do chaosu, który rozprzestrzeni się na wolną część kraju.

Kwestia języka i tożsamości

Z politycznego punktu widzenia kwestia języka i tożsamości nadal odgrywa rolę w niektórych częściach kraju. Trzy czwarte Mołdawian mówi po rumuńsku, a jedna czwarta jest w większości rosyjskojęzyczna. Chociaż kraj ten ma jedną z najszerszych regulacji językowych dla języków mniejszościowych w Europie, prorosyjscy politycy fałszywie twierdzą, że prawa osób rosyjskojęzycznych są lekceważone. Dzieje się tak zwłaszcza w niektórych miejscach na północy kraju i w południowym autonomicznym regionie Gagauzji, którego mieszkańcy są chrześcijańską, dawniej mówiącą po turecku, ale w dużej mierze zrusyfikowaną grupą etniczną.

Chociaż UE finansuje liczne projekty modernizacyjne w Gagauzji, dominuje tam narracja, że to Rosja rzekomo wspiera region i ratuje go przed rozpadem. Obecna gubernator Gagauzji Jewgienija Gucul jest praktycznie marionetką prezydenta Rosji Władimira Putina i jest oskarżona o nielegalne finansowanie partii. W ostatnich miesiącach UE starała się zwiększyć swoją publiczną obecność w Gagauzji. Na przykład komisarz UE ds. rozszerzenia Marta Kos odwiedziła Gagauzję przez trzy dni w maju i rozmawiała z wieloma lokalnymi przedstawicielami.

Sąsiednia Rumunia, pod rządami nowego prezydenta Nicusora Dana, w ciągu ostatnich tygodni jest również bardziej obecna w Republice Mołdawii niż przez wiele lat dotychczas. Pierwszą zagraniczną wizytą Dana był Kiszyniów, gdzie został przyjęty z wielką radością. Tuż przed szczytem UE Nicusor Dan obiecał, że rumuńskie władze szybciej rozpatrzą dziesiątki tysięcy wniosków o obywatelstwo z Republiki Mołdawii – co oznacza, że przynajmniej wnioskodawcy będą obywatelami UE.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Zdaniem 57 proc. młodych Europejczyków w wieku od 16 do 26 lat demokracja pozostaje najlepszą formą rządów – to wniosek z opublikowanego w czwartek (3.07.2025) w Berlinie badania „Młoda Europa 2025” na zlecenie Fundacji TUI. W Niemczech poparcie dla demokracji jest wsród młodych ludzi najwyższe (71 proc.). Najniższe odnotowano w Polsce: jedynie 48 proc. badanych uznało demokrację za najlepszą formę rządów.

Około jedna piąta (21 proc.) jest pod pewnymi warunkami otwarta na inne formy rządów. Najmniej takich młodych ludzi jest w Niemczech (15 proc. ), podczas gdy we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Grecji i Polsce jest to ponad 20 proc. (w Polsce 23 proc.). I wreszcie: jest nieco mniej niż jedna dziesiąta (8 proc. ) badanych twierdzi, że nie obchodzi ich, czy forma rządu jest demokratyczna, czy nie. Szczególnie wysoki odsetek takich osób mają Polska (11 proc.) i Wielka Brytania (10 proc.).

– Jeśli 57 procent młodych Europejczyków twierdzi, że woli demokrację od jakiejkolwiek innej formy rządów, oznacza to również, że wielu z nich nie popiera demokracji w 100 procentach – zauważa Thorsten Faas z Wolnego Uniwersytetu w Berlinie, który wspierał badanie od strony naukowej. Jego zdaniem dane pokazują, że „demokracja jest pod presją – zarówno z zewnątrz, jak i od wewnątrz”. Więcej młodych niż cztery lata temu ludzi określa swoje poglądy jako bardziej prawicowe niż centrowe. Podczas gdy w 2021 r. odsetek ten wynosił 14 procent, obecnie jest to 19 procent.

W Polsce na prawo od politycznego centrum widzi siebie 21 proc. badanych (w 2021 roku było to 16 proc.). Z kolei w Niemczech, we Francji i Włoszech rośnie odsetek osób, które widzą siebie po lewej stronie od politycznego centrum. W Niemczech odsetek ten wzrósł z 32 proc. w 2021 r. do 43 proc. obecnie.

Wielu niezadowolonych z działania demokracji

Według autorów badania wielu młodych ludzi w Europie nie jest zadowolonych ze sposobu, w jaki funkcjonuje demokracja w ich krajach. Najmniej zadowolonych jest w Grecji (12 proc.), We Włoszech (17 proc.) w Hiszpanii (21 proc.) i Polsce (23 proc.). Najwięcej zaś w Niemczech (45 proc. i Wielkiej Brytanii (37 proc.). Obraz ten pozostaje dość stały od 2019 roku. Jedynie w latach 2022-2023 niezadowolenie było jeszcze większe z powodu pandemii – czytamy w raporcie z badań. W Polsce tąpnięcie odnotowano w 2023 roku, gdzie liczba młodych ludzi zadowolonych z funkcjonowania demokracji w kraju wynosiła zaledwie 10 proc.

Młodzi Europejczycy stali się bardziej krytyczni, jeśli chodzi o migrację. 38 proc. uważa, że imigracja powinna być bardziej ograniczona, podczas gdy w 2021 roku takiego zdanie było 26 proc. W Polsce takiego zdania obecnie jest 51 proc. respondentów.

Coraz mniej uważa z kolei, że ochrona klimatu nadal ma pierwszeństwo przed wzrostem gospodarczym: 32 proc. twierdzi, że walka ze zmianami klimatu powinna zdecydowanie mieć priorytet, nawet jeśli jest to szkodliwe dla wzrostu gospodarczego. W 2021 roku uważało tak 44 proc.

UE jest dobra, ale wymaga reform

Dla sześciu procent osób w wieku od 16 do 26 lat system polityczny w ich kraju działa dobrze i nie wymaga zmian. 48 procent uważa, że demokracja w ich kraju jest zagrożona – najwięcej w Grecji (62 proc.) w Niemczech (61 proc.); w Polsce taką opinię wyraziło 34 proc. respondentów, najmniej spośród badanych krajów.

Dwie trzecie pozytywnie ocenia członkostwo swojego kraju w UE. Jednocześnie 53 procent młodych ludzi krytykuje fakt, że UE zbyt często zajmuje się drobnymi sprawami. Połowa uważa, że UE to dobra idea, ale jest źle wdrażana.

W kwestiach geopolityki młodzi ludzie mają niewielkie zaufanie do UE. Jedynie 42 proc. wymienia ją jako jednego z trzech najpotężniejszych globalnych graczy politycznych – za Stanami Zjednoczonymi (83 proc.), Chinami (75 proc.) i Rosją (57 proc.). 51 procent uważa, że UE będzie miała większy wpływ tylko wtedy, gdy przejdzie fundamentalne zmiany.

Tożsamość europejska czy narodowa?

Młodzi Włosi, Hiszpanie i Niemcy najsilniej identyfikują się z Europą. Z kolei młodzi Polacy (48 proc.) i Francuzi (30 proc.) częściej identyfikują się wyłącznie z własnym krajem. Jednak liczba młodych Polaków i Francuzów, którzy definiują swoją tożsamość wyłącznie w kategoriach narodowych, maleje w porównaniu z rokiem 2024 (W Polsce było to wówczas 55 proc., a we Francji 33 proc.).

Badanie „Młoda Europa 2025” przeprowadził ośrodek YouGov wśród 6 703 osób w wieku od 16 do 26 lat w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech, Grecji, Polsce i Wielkiej Brytanii. Fundacja TUI zleca badanie od 2017 roku.

(KNA, AFP/ widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W gościnnym artykule zamieszczonym w czwartek, 3 lipca, we „Frankfurter Allgemeine Zeitung” („FAZ”), Dominik Kawka, asystent Katedry Historii Prawa na Uniwersytecie w Zurychu, podaje szereg przykładów, w których zbrodnie popełnione przez Niemców na Polakach w czasie drugiej wojny światowej pozostają nieznane lub przemilczane. Ma to miejsce zarówno w mediach, jak i w komunikacji politycznej.

Jako jeden z przykładów Kawka wymienia postrzeganie Heinricha Himmlera, szefa SS, który w mediach niejednokrotnie opisywany jest jako osoba odpowiedzialną za „Holokaust europejskich Żydów, Sinti i Romów”, przy jednoczesnym całkowitym pominięciu jego zbrodniczych decyzji dotyczących Polaków.

Mało znane zbrodnie

„Odkrywcze jest to, co zawsze jest pomijane: Himmler był nie tylko jednym z głównych sprawców Holokaustu, był także centralną postacią w „kwestii polskiej”: od operacji fałszywej flagi na początku wojny, które zostały przeprowadzone pod przykrywką „Unternehmen Himmler”, do masowych mordów na polskiej ludności cywilnej; od systematycznej eksterminacji elity intelektualnej do stłumienia Powstania Warszawskiego i całkowitego unicestwienia polskiej stolicy” – czytamy.

Kawka pisze też o niemal nieznanej w Niemczechakcji „Inteligencja” („Intelligenzaktion”), podczas której 60 do 100 tys. członków polskiej inteligencji zostało przez nazistów poddanych egzekucji lub wysłanych do obozów koncentracyjnych. Autor przytacza również przykład mordu na profesorach ze Lwowa, który – jak pisze – prawnie nigdy nie został zbadany, a gdzie Niemcy w czasie jednej nocy zlikwidowali 22 wykładowców uniwersyteckich, niektórych wraz z rodzinami.

Pomijana „kwestia polska"

Jak pisze Dominik Kawka, podczas ostatniej rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej, redaktor naczelna telewizji ZDF powiedziała, że „dokładnie 85 lat temu Niemcy (Rzesza Niemiecka) napadły na Polskę, co doprowadziło do II wojny światowej i wymordowania sześciu milionów Żydów”. Autor zwraca uwagę, że to powiązanie 1 września z Holokaustem „trafia w ważny punkt, ale nabrało takiego komunikacyjnego życia, że nie ma już miejsca na zbrodnie popełnione na ludności polskiej. W rezultacie ‘kwestia polska' jest teraz ledwo wspomniana lub tylko między wierszami, w trybie przypuszczającym” – czytamy.

Zdaniem autora takie podejście ma wpływ na komunikację polityczną, np. podczas debaty o utworzeniu centrum dokumentacyjnego niemieckiej okupacji podczas II wojny światowej, ale także oddziałuje na opinię publiczną. „Zapytanym dziś o nazistowskie grupy ofiar, ‘członkowie określonych narodowości' (tacy jak ‘Polacy' lub ‘Rosjanie') przychodzą na myśl niecałym pięciu procentom Niemców” – pisze Kawka, powołując się na wyniki czwartego badania MEMO przeprowadzonego przez Uniwersytet Bielefeld w 2021 roku.

Nie chodzi o rywalizację ofiar

Autor przytacza badanie Ipsos zlecone w 2024 roku przez Instytut Pileckiego, według którego ponad połowa ankietowanych przypisała winę za Holokaust w równym stopniu Niemcom, jak i kolaborantom na okupowanych terytoriach. „Oprócz tej ignorancji ponad jedna trzecia respondentów miała również poczucie misji polecania własnego kraju wschodnim sąsiadom jako modelu solidnego rozliczenia się pod względem historycznym” – czytamy.

Według Dominika Kawki „każdy, kto próbuje zignorować takie luki w pamięci, ostrzegając przed 'rywalizacją ofiar', zbytnio sobie to ułatwia”. Jak pisze w „FAZ”, stosunkowo żywa pamięć o ofiarach żydowskich, Sinti i Romach czy osobach homoseksualnych wynika z „konkretnego transferu wiedzy”.

Autor apeluje, aby pamiątkowy głaz dla polskich ofiar narodowego socjalizmu, jaki w czerwcu w wyniku starań prywatnej inicjatywy stanął w Berlinie, stał się tylko początkiem. „Powinien on stać się kamieniem węgielnym dla planowanego od dawna Domu Polsko-Niemieckiego i generalnie impulsem, który nie zostanie pozostawiony w tyle przez stronę oficjalną” – postuluje naukowiec.

Uznana przez niemiecki kontrwywiad za częściowo skrajnie prawicową partia AfD chciała wiedzieć, kto w Niemczech pobiera zasiłek socjalny i zapytała ministerstwo pracy o najczęstsze imiona beneficjentów.

Pierwsza czternastka

Teraz resort ujawnił 14 najczęściej występujących imion wśród osób pobierających zasiłek obywatelski – pisze dziennik „Rheinische Post”. Okazuje się, że w czołówce są: Michael, Andreas i Thomas.

Według danych z czerwca br. 19,2 tys. osób pobierających „socjal” ma imię Michael, 16,2 tys. Andreas, a 15,7 tys. Thomas. Na czwartym miejscu jest Daniel (14,8 tys.), a następnie Olena (14,4 tys.) i Alexander (13,8 tys.).

Ahmad, Ali i Mohammad

Siódme miejsce zajmuje Ahmad (13,7 tys.), ósme – Ali (13,5 tys.), a następnie Christian (13,4 tys.). Na dziesiątym miejscu znalazł się Mohammad (12,5 tys.). Kolejne cztery miejsca zajmują odpowiednio: Anna (12,4 tys.), Oleksandr (12 tys.), Tetiana (11,4 tys.) i Iryna (10,6 tys.).

AfD regularnie skarży się, że z niemieckiego „socjalu” korzystają w dużym stopniu osoby o pochodzeniu migracyjnym. Najwyraźniej tym kierowali się posłowie AfD, pytając rząd o imiona beneficjentów zasiłku obywatelskiego.

(AFP/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Donald Tusk, wprowadzając kontrole na granicach, ma silne wewnętrzne powody polityczne – pisze w środę, 3 lipca, „Sueddeutsche Zeitung” („SZ”). Dziennik wśród powodów wylicza m.in. samozwańcze patrole na granicy z Niemcami, a także spadające notowania partii Tuska w sondażach i rosnące poparcie dla skrajnej prawicy.

Jak pisze „SZ”, w miesiącach letnich nieco więcej migrantów regularnie przybywa na granicę z Białorusią. „Również niemiecki minister spraw wewnętrznych Alexander Dobrindt ostrzegł przed sygnałami wskazującymi na coraz bardziej aktywny szlak uchodźców z Białorusi przez Litwę i Polskę do Europy Zachodniej. Może to oznaczać, że Rosja po raz kolejny coraz częściej wykorzystuje uchodźców jako narzędzie polityczne, a także podsyca debaty w Polsce” – czytamy.

Jak polskie kontrole wpłyną na niemiecką politykę?

Na polsko-niemieckim pograniczu kontrole prowadzone również przez polską stronę może doprowadzić do długich korków, utrudniających życie osobom dojeżdżającym do pracy. Miało to już wielokrotnie miejsce po wprowadzeniu kontroli przez Niemcy w październiku 2023 r.

Zdaniem „SZ” niemieckie kontrole wywołują złość nie tylko w Polsce. O ich zniesienie apelowały już Luksemburg, Czechy i Austria, powołując się na swobodę przemieszczania w strefie Schengen – przypomina gazeta.

„Krytyka ze strony sąsiadów i ostre reakcje na niemieckie podejście ujawniły również konflikty wewnątrz czarno-czerwonej koalicji (CDU/CSU i SPD – red.) Wynika to z faktu, że SPD zgodziła się na plan CDU/CSU tylko pod warunkiem określonym w umowie koalicyjnej, że bardziej rygorystyczne kontrole graniczne będą musiały być przeprowadzane ‘w koordynacji' z krajami sąsiednimi. Jednak krytyka niemieckiej praktyki jasno pokazuje, że sąsiedzi się na to nie zgadzają. Kanclerz i minister spraw wewnętrznych muszą zatem stawić czoła silniejszemu sprzeciwowi we własnych szeregach” – ocenia „SZ”.

Niemcy deeskalują spór?

Gazeta zastanawia się, czy teraz niemiecki rząd wycofa się ze swojego twardego stanowiska dotyczącego kontroli granicznych. „Pierwsze oznaki już są. Niemcy najwyraźniej już starają się deeskalować spór” – twierdzi dziennik. Przypomina, że szef niemieckiego MSW miał zaproponować już Polsce wspólne kontrole na niemieckiej ziemi. Wcześniej kanclerz Friedrich Merz zasygnalizował też możliwość zbadania wspólnych kontroli „w głębi kraju” z Luksemburgiem.

„Krok ten może uniemożliwić sąsiadom Niemiec podjęcie kroków prawnych przeciwko Niemcom, na przykład poprzez złożenie skargi do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości” – czytamy. „Prawnicy uważają za całkiem możliwe, że Niemcy poniosą porażkę w tej sprawie. Wynika to z faktu, że niemiecki rząd powołuje się na unijną klauzulę nadzwyczajną mającą na celu utrzymanie porządku publicznego. Jednak w świetle spadających liczb dotyczących migracji, nie jest to zasadniczo uważane za zagrożenie” – konkluduje gazeta.

Niemieckie Ministerstwo Spraw Zagranicznych ostro skrytykowało decyzję Iranu o zawieszeniu współpracy z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej (MAEA).

„Decyzja Iranu o zawieszeniu współpracy z MAEA wysyła druzgocący sygnał: usuwa irański program nuklearny spod jakiegokolwiek międzynarodowego nadzoru, który jest niezbędny do dyplomatycznego rozwiązania” – oświadczył MSZ Niemiec wczoraj wieczorem (02.07.2025) w internetowym serwisie X. Iran musi „wycofać się z tej decyzji” – czytamy.

USA i ONZ krytykują

Wcześniej rząd USA ostro skrytykował posunięcie Iranu: „To niedopuszczalne, że Iran zdecydował się zawiesić współpracę z MAEA w czasie, gdy istnieje szansa na zmianę kursu i wejście na ścieżkę pokoju i dobrobytu” – powiedziała wczoraj dziennikarzom w Waszyngtonie rzeczniczka Departamentu Stanu USA Tammy Bruce.

Sekretarz Generalny ONZ António Guterres przekazał dziennikarzom za pośrednictwem swojego rzecznika Stéphane'a Dujarrica, że jest zaniepokojony decyzją Teheranu. Guterres „wielokrotnie apelował do Iranu o współpracę z MAEA”.

Program nuklearny bez nadzoru

Już tydzień temu irański parlament podjął decyzję o zawieszeniu współpracy z MAEA. Rada Strażników, centralna instytucja rządowa Islamskiej Republiki Iranu, zgodziła się na ten ruch. Wczoraj prezydent Iranu Masud Pezeszkijan podpisał odpowiednią ustawę.

W odpowiedzi na posunięcie Teheranu Izrael domaga się sankcji dla Iranu.

(AFP/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Na terminalu samochodowym w Bremerhaven na północy Niemiec znaleziono w poniedziałek (30.06.2025) dwa niebezpieczne pająki. Wiadomo już, że chodzi o czarne wdowy – silnie jadowite pająki z rodziny omatnikowatych – poinformował operator portu, firma BLG.

Paraliż, a nawet śmierć

Natychmiast zamknięto odpowiedni obszar portu i wstrzymano prace na tym obszarze. Trucizna czarnej wdowy może powodować paraliż u ludzi, a nawet śmierć.

– Udało nam się rozwiązać problem przy pomocy specjalistycznej firmy – poinformowała rzeczniczka BLG. Zamknięcie całego terminalu nie było konieczne.

To nie pierwszy taki przypadek znalezienia czarnych wdów w tym miejscu. Niebezpieczne pająki zostały już odkryte w ubiegłym roku na pokładzie statku towarowego w Bremerhaven. Specjalistyczna firma usunęła je, a statek cumował w porcie przez kilka tygodni.

Pożera samca

Czarne wdowy żyją w ciepłych i umiarkowanych strefach klimatycznych – w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Australii, Nowej Zelandii, Afryce i Azji, ale też w Europie.

Nazwa pająka odnosi się do jednej z cech tego gatunku: samica czasem pożera mniejszego samca w trakcie godów. Zwykle wtedy, gdy samiec po kopulacji zbyt długo zwleka z odstąpieniem od samicy.

(DPA/dom)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Media w Niemczech komentują zaostrzającą się sytuację na zachodniej granicy Polski, „patrole obywatelskie” i decyzję Donalda Tuska o kontrolach od 7 lipca.

„Niemiecki problem przerzucony na sąsiada”

„Fakt, że Polska chce teraz w ramach rewanżu kontrolować granicę z Niemcami, wynika przede wszystkim z wewnętrznych powodów politycznych” – pisze lokalny bawarski dziennik „Straubinger Tagblatt/Landshuter Zeitung”.

„Niezgodne z prawem odrzucenia (migrantów na granicy) zarządzone przez (ministra spraw wewenętrznych) Dobrindta są również motywowane polityką wewnętrzną, a plan za nimi stojący jest jasny: niemiecki problem jest przerzucony na sąsiada, który podaje go dalej, ale nikt nie ma rozwiązania – i nadal chodzi o ludzi. UE musi znaleźć rozwiązanie i to szybko, propozycje są na stole. Ośrodki azylowe na granicy lub poza Europą oraz szybkie, uczciwe procedury, brak wjazdu na żądanie” – wylicza gazeta z Bawarii.

Ochrona granic zewnętrznych UE

Podobnie pisze komentator „Neue Osnabrücker Zeitung” z Dolnej Saksonii: „Oczywiście, wyzwania pozostają, np. poszanowanie praw człowieka w zapobieganiu imigracji czy funkcjonalne porozumienia z państwami trzecimi i potrzeba solidarnej polityki migracyjnej w ramach UE”.

„Jednak tylko przy konsekwentnym zabezpieczeniu granic zewnętrznych obywatele UE będą nadal akceptować politykę azylową, która naprawdę pomaga potrzebującym. Wzmocnienie ochrony granic zewnętrznych to zatem najmniej, co UE musi zrobić. Tylko wtedy strefa Schengen przetrwa – jako dziedzictwo ojców założycieli, którym zależało na prawdziwej jedności Europy” – czytamy.

ARD: Patrole nie zostały zatrzymane

Korespondentka ARD w Warszawie w swojej relacji w serwisie Tagesschau nt. środowych wydarzeń wokół granicy komentuje z kolei to, jak na sprawę wpływa polityczna rywalizacja w Polsce: „Ogólnie, wśród ludności polskiej jest poparcie dla twardej polityki migracyjnej. Jednak ostatnio nastroje te są podsycane przez sugestie w serwisach społecznościowych, że Niemcy zalewają zachodnią granicę Polski nielegalnymi migrantami. Twierdzenia te były rozpowszechniane przez prawicowych ekstremistów i polityków z narodowo-konserwatywnej partii PiS”.

„Polski rząd zaprzecza twierdzeniom o 'fali migrantów' i krytykuje samozwańcze patrole obywatelskie” – dodaje reporterka ARD, cytując ministra Sikorskiego. „Ale mimo to nie zostały one zatrzymane. Obserwatorzy w Polsce postrzegają zatem decyzję Tuska o ustanowieniu własnych kontroli granicznych jako ugięcie się przed tym ruchem”.

18 marca 2025 r. przejdzie do historii Niemiec. Tego dnia Bundestag większością dwóch trzecich głosów pozwolił rządowi na bezprecedensowe zwiększenie zadłużenia. Pozyskane w nadchodzących latach z pożyczek 400 mld euro ma być zainwestowane w słabnącą infrastrukturę Niemiec, a 100 mld – w ochronę klimatu. Jeszcze więcej pieniędzy, bez założonego limitu, ma zostać zainwestowanych w obronę. Wszystko, co potrzeba, aby Niemcy i Bundeswehra znów miały „zdolności do walki” – o co minister obrony Niemiec Boris Pistorius wielokrotnie apelował od czasu inwazji Rosji na Ukrainę – ma być finansowane. Kanclerz Friedrich Merz chce, aby Bundeswehra była nasilniejszą konwencjonalną armią w Europie.

Akcje Rheinmetall mocno w górę

To świetna wiadomość dla firm budujących drogi i mosty, konstruujących linie kolejowe lub produkujących światłowody do szybkiego internetu. Przemysł zbrojeniowy skorzysta jeszcze bardziej. Przez dekady jego pozycja w strukturze gospodarki Niemiec malała. Bo kogo w Niemczech interesowały czołgi?

W 2020 r. akcje największej niemieckiej firmy zbrojeniowej Rheinmetall można było kupić po 59 euro. W czerwcu 2025 r. wahały się one między 1700 a 1800 euro. Główny szwajcarski bank UBS prognozuje dalsze wzrosty do poziomu 2200 euro.

Gigantyczny pakiet stymulacyjny

Dla branży to będą tłuste lata, ale menedżerowie firm zbrojeniowych twierdzą, że wydatki na obronę przyniosą korzyści nie tylko ich firmom. „To gigantyczny pakiet bodźców gospodarczych” – powiedział Oliver Dörre, szef firmy zbrojeniowej Hensoldt podczas wystąpienia we Frankfurcie w marcu br. Zwiększone inwestycje w obronę mogłyby pobudzić całą gospodarkę, która w Niemczech stygnie.

Również politycy liczą na modernizacyjny trend w przemyśle i nowy impuls dla wzrostu gospodarczego. Jednak już podczas debaty przed decyzją Bundestagu ekonomiści tłumili tę euforię. „Wzrost rządowych wydatków na zbrojenia da niemieckiej gospodarce paliwo, ale impuls dla wzrostu gospodarczego będzie raczej umiarkowany” – napisał Tom Krebs, profesor ekonomii na Uniwersytecie w Mannheim w opinii dla komisji budżetowej Bundestagu.

Niskie zyski pomimo wysokich wydatków

Prof. Krebs i jego kolega dr Patrick Kaczmarczyk doprecyzowali tę ocenę w badaniu. W analizie, o ile dodatkowe wydatki rządowe powiększą PKB, wydatki wojskowe w Niemczech dały wynik maksymalnie 0,5. Oznacza to, że każde wydane przez rząd na zbrojenia euro da w najlepszym razie 50 centów z dodatkowej aktywności gospodarczej.

Dla porównania: wydatki na infrastrukturę i edukację lub rozbudowa opieki nad dziećmi w przedszkolach i szkołach to wynik podwójny lub potrójny, jeśli chodzi o wartość aktywności gospodarczej, jaką generują. „Z perspektywy ekonomicznej planowana militaryzacja niemieckiej gospodarki jest ryzykowną grą o niskim ogólnym zwrocie ekonomicznym” – ocenia prof. Krebs.

Wydatki na obronę jak ubezpieczenie

Nietrudno wyjaśnić, dlaczego tak się dzieje. Jeśli zbuduje się czołg, to on albo gdzieś stoi, albo w najgorszym przypadku zostaje zniszczony. Nie generuje wartości dodanej. Wydatki na wojsko są jak ubezpieczenie: wykupujesz je, aby mieć ochronę w nagłych wypadkach. Ale jeżeli nie zostanie wykorzystane, pieniądze przepadają.

Z drugiej strony, jeśli rząd zainwestuje w infrastrukturę (drogi, mosty, kolej), są nią transportowane towary do fabryk. Tam wytwarza się produkty, które są następnie sprzedawane. Jeśli zbuduje się przedszkola, rodzice mogą pracować i zarabiać. Szkoły z kolei kształcą młodych ludzi do przyszłych zadań.

Brak konkurencji to wzrost cen

Produkcja sprzętu dla wojska generuje obecnie jedynie ograniczony wzrost gospodarczy. Księgi zamówień w niemieckim przemyśle zbrojeniowym są pełne. Tylko Rheinmetall w pierwszym kwartale 2025 roku miał potwierdzone zamówienia na prawie 63 mld euro. Przed wybuchem wojny w Ukrainie było to mniej niż połowa tej kwoty, nieco ponad 24 mld euro. Inne firmy w branży również pracują, a ich moce produkcyjne są w pełni wykorzystane.

Ma to dwie konsekwencje. Jeśli podaż jest ograniczona, a popyt rośnie, prowadzi to do braku konkurencji, co zwykle powoduje wzrost cen. Ekonomiści już przed tym ostrzegają. Krebs i Kaczmarczyk piszą, że „zwiększenie wydatków na obronę przynosi mniejsze korzyści zdolnościom obronnym niż marżom i dywidendom firm zbrojeniowych”.

Czołgi zamiast samochodów

Ale także branże cywilne interesują się perspektywami zysku, zwłaszcza te cierpiące z powodu słabej koniunktury. Na przykład Deutz AG w Kolonii produkuje silniki do podnośników, ale także do pojazdów rolniczych, koparek i innych dużych maszyn. Ze względu na słabą sytuację gospodarczą w 2024 r. sprzedaż spółki spadła o dobre 12 procent. Deutz produkuje już silniki do pojazdów wojskowych. Teraz ta wcześniej mała firma ma zostać znacznie rozbudowana. „Dla nas obronność to bardzo ważny i interesujący rynek o dużym potencjale wzrostu” – przyznał w marcu dyrektor generalny firmy Sebastian Schulte.

Inny przykład to Volkswagen. Gigant motoryzacyjny jest w kryzysie i już musiał zwolnić tysiące pracowników. Zakładowi w Osnabrück grozi zamknięcie. Dlatego Rheinmetall bada, czy można tam również budować czołgi. Podobno są też już plany produkcji kuloodpornych kabin dla kierowców ciężarówek.

Technologia laserowa przeciw dronom

Dla lidera w budowie maszyn, firmy Trumpf, zmiana obszaru działalności nie jest taka prosta. Umowa akcjonariuszy stanowi, że Trumpf, który jest firmą rodzinną i odwołuje się do wartości chrześcijańskich, nie zajmuje się produkcją broni. Jednak Peter Leibinger, przewodniczący rady nadzorczej i współwłaściciel firmy, chce to zmienić. Podczas Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa w lutym br. powiedział gazecie „Handelsblatt”: „My, w biznesie, również musimy ponownie ocenić swój niezbędny wkład w demokrację zdolną do samoobrony i w ten sposób wewnętrznie wesprzeć zdolności obronne i potrzebne dobra”.

Ale nawet w tym przypadku takie przeorientowanie jest naturalnie motywowana względami biznesowymi. Trumpf ma znaczne doświadczenie w technologii laserowej, ale zmaga się ze spadkiem zamówień. „Nawet Trumpf nie może uniknąć od globalnego osłabienia koniunktury, które trwa od prawie dwóch lat” – stwierdziła firma w oświadczeniu ogłaszającym redukcję tysiąca miejsc pracy. Produkcja technologii laserowej do obrony przeciw dronami z pewnością wypełniłaby księgi zamówień.

Badania mogą dać korzyści

To wszystko przykłady, które co prawda wspierają koniunkturę, ale tylko poprzez kompensację strat, a nie – wyzwalanie dodatkowego wzrostu. Jednak nawet firmy, którym się wiedzie, przechodzą na produkcję obronną. Zapotrzebowanie na dostawców jest szczególnie wysokie w branży obróbki metali.

Zwiększone wydatki na obronę mogą mieć pozytywny wpływ na badania i rozwój. Ekonomiści z Mannheim również przyznają to w raporcie ze swojego badania. Należy jednak zadbać, aby badania wojskowe wspierały rozwój technologiczny nie tylko w sektorze obronnym, ale także w branżach cywilnych.

Wymagałoby to kontroli. Badacze sugerują więc, aby państwo dokonywało bezpośrednich inwestycji w firmy zbrojeniowe: „Umożliwiłoby to bardziej celowe przeznaczanie środków publicznych i lepszą kontrolę nad ich wykorzystaniem”.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

To odkrycie zaskoczyło władze Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie nad Menem. Około 7,5 tys. książek ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej należało pierwotnie do właścicieli, którzy zostali bezprawnie wywłaszczeni w czasach Trzeciej Rzeszy.

– To znacznie więcej niż zakładano – przyznał rektor Uniwersytetu Goethego Enrico Schleiff, informując we wtorek (1.07.2025) o zakończeniu projektu badawczego poświęconego proweniencji. Projekt ten jest wkładem uczelni w rozliczenie się z nazistowską spuścizną.

„Poważne wyzwania”

– Chcieliśmy wiedzieć, które pozycje w naszej bibliotece pochodzą z wywłaszczonego mienia i naprawić niesprawiedliwość, która miała miejsce w odniesieniu do bezprawnego przejęcia eksponatów – powiedział rektor. – Fakt, że zadanie to będzie teraz o wiele większe niż oczekiwaliśmy, stawia nas przed poważnymi wyzwaniami.

Raport na temat zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej, której część oficjalnie należy do miasta Frankfurt, jest jedynie „pierwszym krokiem” w rozliczeniu się z wywłaszczeniem – zapowiedziała szefowa miejskiego wydziału kultury Ina Hartwig. – Już sama liczba zrabowanych książek we wspólnych zbiorach Uniwersytetu i miasta jest zdumiewająca – dodała.

Pod lupą dziesiątki tysięcy książek

Uniwersytet Goethego sprawdził pochodzenie około 79 tys. egzemplarzy, które zostały dodane do zbiorów w latach 1942-1945.

Sprawdzono również książki z dawnego amerykańskiego Offenbach Archival Depot – utworzonego po wojnie w Offenbach koło Frankfurtu centralnego punktu gromadzenia zrabowanego żydowskiego mienia, które miało trafić do prawowitych właścicieli. W wielu przypadkach nie udało się ich jednak odnaleźć.

(EPD/dom)

Chcesz skomentować nasze artykuły? Dołącz do nas na facebooku! >>

Rosja od dawna próbuje manipulować społeczeństwami w Niemczech i całej Europie oraz skłócać je za pomocą dezinformacji, to część jej wojny hybrydowej przeciw Zachodowi. Władze i eksperci przestrzegają przed tym od lat, szczególnie przed kampaniami wyborczymi.

Rząd Niemiec chce zwiększyć świadomość nt. takich akcji i w środę (02.07.2025) poinformował, że to właśnie Rosja jest odpowiedzialna za dezinformację rozpowszechnianą za pośrednictwem zarejestrowanego w Turcji i redagowanego z Berlina anglojęzycznego serwisu „Red.” Serwis ten działał od 2023 roku, a w maju tego roku zawiesił działalność, oskarżając niemieckie władze o atak na media. O działalności Red. informowały też wcześniej niemieckie media.

Manipulowanie informacjami

Moskwa celowo wykorzystuje „Red.” do manipulowania informacjami - poinformował podczas konferencji prasowej w Berlinie Martin Giese, rzecznik ministra spraw zagranicznych Johanna Wadephula.

Celem Kremla jest pogłębienie podziałów w kwestiach, w których społeczeństwo już jest spolaryzowane i zdyskredytowanie władz Niemiec.

Raport niemieckiego rządu opiera się na kompleksowej analizie przeprowadzonej przez niemieckie organy bezpieczeństwa na zlecenie kilku ministerstw. Potwierdziły one, że „Red.” ukrywa swoje rzeczywiste powiązania z Kremlem. Choć przedstawia się jako platforma niezależnych dziennikarzy, ma bliskie powiązania personalne i finansowe z kremlowską stacją i serwisami RT (Russia Today).

Fake newsy o wojnie na Bliskim Wschodzie

- Cel takich kampanii jest jasny: Rosja wykorzystuje platformy, takie jak „Red.”, aby osłabić spójność społeczną w Niemczech i Europie - przestrzegł Giese. Działa poprzez manipulowanie debatami publicznymi i sztuczne nakręcanie ich fake newsami. Podsyca również nieufność do faktów, mediów i struktur demokratycznych oraz dyskredytuje struktury państwowe lub przedstawia je jako niezdolne do podejmowania działań.

Przykład: od października 2023 roku ważnym tematem w „Red.” jest konflikt na Bliskim Wschodzie, serwis donosił m.in. o antyizraelskich demonstracjach w Europie, podczas których doszło do aktów wandalizmu i promowano symbole Hamasu (zakazane w Niemczech), a także o rzekomej przemocy ze strony policji. Do agresji ze strony policji faktycznie nie dochodziło. Jednak treści te rozeszły się masowo, szczególnie w krajach arabskojęzycznych.

Niemieckie władze zamierzają zidentyfikować odpowiedzialnych za te publikacje i dzięki udostępnieniu swoich ustaleń operatorom serwisów społecznościowych ograniczyć zasięg tych fake newsów. - Chcę to jasno powiedzieć: będą konsekwencje dla tych, którzy celowo rozpowszechniają dezinformację i manipulują informacjami w imieniu Rosji lub innych państw - zaznaczył rzecznik niemieckiego MSZ.

Niemieckie MSZ jest również w kontakcie z władzami tureckimi w związku z akcją ws. „Red.”

Założyciel „Red.” już objęty sankcjami UE

Red/Afa Media, firma zarejestrowana w Turcji, i jej założyciel Hüseyin Dogru już w maju br. zostali objęci sankcjami. Dogru zakazano wjazdu do UE, a jego aktywa w Unii zostały zamrożone.

Podstawą ustalenia odpowiedzialności za działania platformy są informacje niemieckich służb.

(DPA/mar)

W poniedziałek, 7 lipca, Polska wprowadza kontrole na granicach z Niemcami i Litwą. Berlin z kolei kontrole po niemieckiej stronie granicy wprowadził już jesienią 2023 roku.

Zapytaliśmy niemieckiego ministra spraw wewnętrznych, czy w obecnej sytuacji ma jakąś ofertę dla Polski. Szef MSW Niemiec Alexander Dobrindt przyznał, że już w przeszłości, ale też w przeddzień podjęcia przez rząd Donalda Tuska decyzji o polskich kontrolach granicznych złożył swojemu polskiemu odpowiednikowi Tomaszowi Siemoniakowi propozycję prowadzenia wspólnych kontroli granicznych. – Uważam to za rozsądny i dobry pomysł – zaznaczył Dobrindt w rozmowie z Deutsche Welle.

„Po niemieckiej stronie”

Wyjaśnił, że dał też jasno do zrozumienia, że takie kontrole mogą być „w stu procentach przeprowadzane po niemieckiej stronie”, a wspólna akcja przeprowadzana z udziałem funkcjonariuszy polskich i niemieckich służb.

Jak stwierdził, oba kraje mają ten sam cel, którym jest ograniczenie nielegalnej migracji.

„Patrole obywatelskie” nielegalne

Zapytaliśmy także o ocenę samozwańczych akcji po polskiej stronie granicy, gdzie tzw. patrole obywatelskie „kontrolują granicę”, by – jak twierdzą uczestnicy tego ruchu – strzec jej przed „nielegalnymi migrantami podrzucanymi do Polski”. Akcja „radykalnych aktywistów po polskiej stronie to działanie nielegalne” – powiedział szef niemieckiego MSW.

Dodał, że strona polska zapewniła, iż nie aprobuje takich praktyk. – Ale zajęcie się tym jest zadaniem strony polskiej. Nie widzimy w Niemczech potrzeby dawania Polsce porad – podsumował Dobrindt.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Kanclerz Niemiec Friedrich Merz poparł stanowisko przewodniczącej Bundestagu Julii Klöckner w sprawie Christopher Street Day (CSD), parady społeczności LGBT. Zapytany w talk show „Maischberger” telewizji ARD co sądzi o decyzji Klöckner, by nie wywieszać tęczowej flagi w Bundestagu z okazji CSD, kanclerz powiedział: „Bundestag to nie namiot cyrkowy”, w którym flagi mogą powiewać do woli.

Jak dodał Merz, jest jeden dzień w roku, 17 maja – Dzień Przeciwko Homofobii – w którym zawiesza się tęczową flagę. „We wszystkie inne dni na niemieckim Bundestagu powiewa flaga niemiecka i europejska. Ta decyzja jest słuszna” – stwierdził Merz.

Dowolność przed własnym domem

Kanclerz dodał, że każdy może wywieszać flagi, jakie chce przed swoim domem. „Ale mówimy tutaj o niemieckim parlamencie, a w niemieckim parlamencie nie wywieszamy codziennie dowolnej flagi, ale niemiecką flagę narodową i flagę europejską”.

Decyzja przewodniczącej Bundestagu, aby nie podnosić tęczowej flagi w parlamencie z okazji Christopher Street Day 26 lipca, tak jak w poprzednich latach, została skrytykowana między innymi przez Zielonych i Lewicę. Parlamentarzyści obu partii niedawno utworzyli tęczę na sali obrad Bundestagu składającą się z polityków w kolorowych strojach. Stało się to po tym, jak przewodnicząca Bundestagu ukarała kilka przypadków naruszenia zasad ubioru zakazem wstępu na salę obrad.

To nie jedyny zakaz

O CSD dyskutowano już także w Bundestagu. Klöckner niedawno zakazała pracownikom administracji Bundestagu udziału w paradzie jako grupa osób queer. W poprzednich latach grupa oficjalnie maszerowała jako przedstawiciele niemieckiego parlamentu. Teraz jej członkowie mogą uczestniczyć w wydarzeniu wyłącznie jako osoby prywatne.

Tęczowa flaga symbolizuje różnorodność i wspólnotę, które są celebrowane w CSD. Dzień ten upamiętnia również ucisk osób homoseksualnych, biseksualnych i transpłciowych, szczególnie w odniesieniu do zamieszek Stonewall na Christopher Street w Nowym Jorku w 1969 roku.

Społeczność LGBT krytykuje

Wypowiedź kanclerza w telewizji została ostro skrytykowana przez polityków i organizacje. Pełnomocniczka rządu Niemiec ds. osób queer Sophie Koch (SPD), Stowarzyszenie na rzecz Różnorodności Osób Queer (LSVD+) oraz partie opozycyjne broniły w środę praw osób LGBT. Rzecznik kanclerza podkreślił natomiast, że Merz popiera cele Christopher Street Day.

Osoby queerowe są „integralną częścią naszego społeczeństwa”, a tęczowa flaga na Bundestagu byłaby „silnym zobowiązaniem państwa” do ich ochrony, powiedziała Sophie Koch serwisowi ZDFheute.de. „Zrozumienie tego byłoby odpowiednie dla kanclerza federalnego” – dodała.

Organizacja LSVD+ oskarżyła Merza o obrażanie społeczności queerowej. To było „wykolejenie”, powiedział członek zarządu stowarzyszenia Andre Lehmann dla ZDFheute.de. „Tęczowa flaga nie jest cyrkową plandeką, ale uniwersalnym symbolem różnorodności i praw człowieka” – kontynuował. „Chciałbym przypomnieć kanclerzowi Niemiec, że mówi o grupie ludzi prześladowanych przez narodowy socjalizm, była tłumiona i kryminalizowana przez długi czas, nawet w Republice Federalnej Niemiec” – oświadczył Lehmann.

(DPA, AFP/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Wprowadzenie przez Polskę kontroli na granicy z Niemcami odbija się w Niemczech dużym echem.

Koordynator rządu Niemiec ds. polsko-niemieckiej współpracy międzyspołecznej i przygranicznej Knut Abraham ostrzega przed stałymi kontrolami granicznymi między dwoma krajami. Niemieckie kontrole graniczne były „koniecznym sygnałem politycznym”, że „polityka migracyjna w Niemczech uległa zmianie” – powiedział Abraham dziennikowi „Welt”, jednak rozwiązaniem nie może być teraz „przepychanie migrantów tam i z powrotem między Polską a Niemcami lub cementowanie kontroli granicznych po obu stronach”.

Kontrole po obu stronach granicy

We wtorek, 1 lipca, premier Donald Tusk poinformował, że od 7 lipca Polska wprowadzi własne kontrole na granicy z Niemcami i Litwą. Niemcy kontrolują polską granicę już od jesieni 2023 roku, a od maja br. – wraz z objęciem rządów przez chadeckiego kanclerza Friedricha Merza – Berlin wzmocnił kontrole, łącznie z zawracaniem migrantów w uzasadnionych – jak tłumaczy niemiecki rząd – przypadkach.

Kontrole graniczne „znacznie obciążyłyby życie w połączonych obszarach” – powiedział Knut Abraham w odniesieniu do pogranicza. Jako krótkoterminowy środek zaapelował o „stworzenie większej liczby pasów ruchu dla osób dojeżdżających do pracy w polsko-niemieckim regionie przygranicznym, aby uniknąć strasznych korków”.

Ponadto – jak zaznaczył rządowy koordynator – „Polska i Niemcy muszą wspólnie walczyć o wdrożenie Wspólnego Europejskiego Systemu Azylowego, ponieważ oba kraje na tym skorzystają”. „Jeśli migracja może być już na zewnętrznej granicy zarządzana praworządnie, problem nie przeniesie się na granicę polsko-niemiecką” – dodał Knut Abraham.

„Gorzka porażka dla strefy Schengen”

Tymczasem socjaldemokratyczna partia SPD, która z chadekami (CDU/CSU) tworzy obecnie rząd Niemiec, postrzega zapowiedziane przez Polskę kontrole graniczne jako krok wstecz dla swobodnego przepływu osób i towarów w Europie. „Należało się spodziewać, że Polska w odpowiedzi na niemieckie kontrole na granicach wewnętrznych też je wprowadzi” – powiedziała gazecie „Rheinische Post” wiceprzewodnicząca klubu poselskiego SPD w Bundestagu Sonja Eichwede. „To gorzka porażka dla strefy Schengen i swobody przemieszczania się” – dodała.

„Kontrole (na granicy) z Niemcami będą przede wszystkim obciążeniem dla osób dojeżdżających do pracy, ale nieznacznie zapobiegną migracji do Polski” – kontynuowała posłanka SPD. Być może efekty będą widoczne na granicy z Litwą – dodała. „Mam nadzieję, że wkrótce będziemy mogli powrócić do Europy bez kontroli na granicach wewnętrznych” – podkreśliła wiceprzewodnicząca klubu poselskiego SPD. Teraz potrzebna jest „europejska jedność i współpraca, aby szybko wdrożyć wspólny europejski system azylowy”.

(AFP/dom)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

„Uważam, że to dobrze, że rozmawia się z Rosją” – powiedziała Angela Merkel podczas debaty w Schwerinie, zorganizowanej przez sieć redakcji RND oraz regionalną gazetę „Ostsee-Zeitung”, pytana o perspektywy zakończenia rosyjskiej wojny w Ukrainie. „Bez rozmawiania ta wojna na pewno się nie skończy” – oceniła.

Zdaniem Merkel należy jednak przystąpić do tego z pozycji siły. Na pytanie, czy wierzy, że Putin może zaatakować kraj NATO, była kanclerz odparła: „Jesteśmy zmuszeni temu zapobiec poprzez siłę”. „Musimy stać się zdolni do pokoju poprzez siłę militarną” – dodała. Jak zauważają agencje, Merkel zdystansowała się tymi słowami od stanowiska socjaldemokratycznego ministra obrony Borisa Pistoriusa, który uzasadniając konieczność wzmocnienia obronności Niemiec mówi o konieczności osiągnięcia „zdolności do wojny”.

„Korzystaliśmy z dywidendy pokojowej”

Angela Merkel broniła jednocześnie ograniczania wydatków na obronność przez poprzednie rządy Niemiec, również wówczas, gdy to ona stała na ich czele. „Gdybyśmy po 1990 r. zawsze musieli wydawać 3,5 procent produktu krajowego brutto na obronność, to oczywiście znacznie trudniejsza byłaby odbudowa nowych krajów związkowych” – tłumaczyła.

„Mogliśmy sobie pozwolić na ten wysiłek w latach 90., tylko dlatego, ponieważ od początku korzystaliśmy z dywidendy pokojowej – dodała. – Dziś często mówi się o tym tak lekceważąco, jakby to była wielka porażka, że nie wydawaliśmy tak dużo na wojsko”.

Zdaniem Merkel możemy „uważać, że mieliśmy dużo szczęścia, bo przez dwie dekady wydawało się, że możemy żyć w bardziej pokojowym świecie”.

Jak podkreśliła, nowy cel NATO dotyczący zwiększenia wydatków wojskowych jest „obiektywnie uzasadniony i nie jest żadnym prezentem dziękczynnym dla innego kraju”. To aluzja do opinii, że europejskie kraje NATO zawdzięczają wzmocnienie swojej obronności naciskom administracji prezydenta USA Donalda Trumpa.

KNA/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Życie premiera Donalda Tuska przypomina niekończącą się kampanię wyborczą” – pisze w środę (2.07.2025) niemiecki tygodnik „Der Spiegel” w internetowym wydaniu. „W październiku 2023 r. odsunął od władzy narodowo-konserwatywna partię PiS. Zanim jednak na dobre mógł zacząć rządzić, nadeszły wybory prezydenckie” – piszą autorzy Juergen Dahlkamp i Jan Puhl. I przypominają, że kolejne wybory parlamentarne już za dwa lata. Po wygraniu wyborów prezydenckich przez kandydata narodowych konserwatystów Karola Nawrockiego, „zwycięstwo prawicy byłoby kompletne, gdyby mogła powrócić do władzy”, czytamy.

„Najnowsze posunięcie Tuska można zatem postrzegać jako pierwszy krok w kampanii wyborczej” – ocenia „Spiegel”. I wyjaśnia, że chodzi o ogłoszone we wtorek, 1 lipca, przywrócenie czasowych kontroli na granicach Polski z Niemcami i Litwą, począwszy od poniedziałku, 7 lipca.

„Celem jest powstrzymanie migrantów. Logika jest taka sama jak ta, którą kierował się rząd kanclerza Friedricha Merza: więcej kontroli granicznych to mniej obcokrajowców to mniej głosów dla prawicy” – komentuje niemiecki tygodnik.

Tusk pod presją

Jak dodaje, „Donald Tusk jest pod ogromna wewnątrzpolityczną presją”. „W niedawnej prezydenckiej kampanii wyborczej „prawica osaczyła liberalnego kandydata Rafała Trzaskowskiego w kwestii migracji”, twierdząc, że Tusk i jego liberałowie, wszyscy ‚kamerdynerzy' Niemców, pozwolili zachodnim sąsiadom ‚zalać' Polskę obcokrajowcami. Przecież Merz zamknął granicę po swojej stronie i kazał odsyłać do Polski migrantów bez ważnych dokumentów. ‚Trzeba zaprowadzić porządek na zachodniej granicy', mówił narodowo-konserwatywny Nawrocki” – relacjonują dziennikarze „Spiegla” polską debatę. Piszą też o tzw. Ruchu Obrony Granic Roberta Bąkiewicza, którego zwolennicy, „przebrani w zmyślone uniformy” podają się za obrońców narodu polskiego.

Tygodnik podaje dane, z których wynika, że w 2025 r. Niemcy zawrócili z granicy lub odesłali z głębi kraju ponad połowę z 16 670 imigrantów, którzy wjechali do tego kraju nielegalnie. Na granice polsko-niemiecką przypadało 3 488 przypadków. „Nie jest pewne, czy nowe kontrole graniczne wprowadzone przez Tuska pomogą ograniczyć te liczby. Ale prawdopodobnie nie o to chodzi. Wprowadzając nowe kontrole graniczne, Tusk prawdopodobnie chce zademonstrować swoją zdolność do działania, aby przeciwdziałać wrażeniu, że jest podwykonawcą Niemców” – ocenia „Spiegel”.

TAZ: niemiecki rząd nie pomaga

W podobnym tonie decyzję polskiego rzadu o kontrolach granicznych komentuje lewicowy berliński dziennik „Die Tageszeitung” (TAZ). Zdaniem korespondentki gazety Gabriele Lesser Tusk „zaciągnął hamulec bezpieczeństwa”. Premier Donald Tusk musi pokazać, że jest silnym człowiekiem. Od czasu nieznacznej porażki wyborczej Rafała Trzaskowskiego, kandydata rządzącej partii na prezydenta, Tusk jest pod coraz większą presją. W sondażach on i jego centrolewicowa koalicja z tygodnia na tydzień tracą coraz więcej głosów” – pisze Lesser. Jej zdaniem wątpliwe jest jednak, czy to mu pomoże – „w końcu spełnia on postulat narodowo-populistycznej opozycyjnej partii PiS”. „TAZ” zastrzega, że obecny „polsko-niemiecki konflikt graniczny” prawdopodobnie nie powstałby, gdyby nie zaostrzenie polityki migracyjnej przez nowy rząd Niemiec, który nakazał zawracanie migrantów z granicy.

Z kolei komentator berlińskiego dziennika „Der Tagesspiegel” Christoph von Marshall sugeruje wspólną ochronę granic przez Polskę i Niemcy.

„Niemcy i Polska potrzebują siebie nawzajem – po pierwsze generalnie. Po drugie, konkretnie, jeśli chcą ograniczyć nieregularną migrację. Czy rządy Merza i Tuska nie mogły znaleźć bardziej eleganckiego rozwiązania niż obustronne kontrole graniczne?” – pyta von Marshall.

Więcej współdziałania

Krytykuje argumentację Tuska, który uzasadniając przywrócenie kontroli granicznych mówił o „asymetrii” oraz odpowiedzi na niemieckie kontrole. „Jest tu jednak istotna różnica. Znaczna liczba migrantów chce przedostać się z Polski do Niemiec, choć nie mają do tego prawa, a ich wnioski o azyl nie mają szans powodzenia. Jednak jeśli przekroczę granicę, Niemcy nie mogą już odsyłać ich z powrotem bez procedury mającej na celu ustalenie, że Polska jest za nich odpowiedzialna. Stąd niemieckie kontrole bezpośrednio na granicy. Tam można jeszcze odesłać” – pisze dziennikarz „Tagsesspiegla”.

„Z kolei polskie kontrole nie są potrzebne do zmniejszenia nielegalnej migracji z Niemiec do Polski. Ze względu na przepaść gospodarczą i system socjalny, ten rodzaj migracji jest ulicą jednokierunkową” – ocenia von Marshall.

Także on wskazuje, że Donald Tusk jest pod presją polityczną w kraju po porażce jego kandydata w wyborach prezydenckich. „Gra kartą narodową. ‚Symetria' ma oznaczać, że rozmawia z Niemcami jak równy z równym” – pisze.

Jak przypomina, Polska od dawna domaga się wsparcia ze strony Niemiec w ochronie jej wschodniej granicy. Jest to również zewnętrzna granica UE. Rosja i Białoruś organizują nieuregulowaną migrację przez wschodnią granicę Polski, aby osłabić UE. Dlatego Merz i Tusk oraz ich ministrowie spraw wewnętrznych powinni usiąść razem do rozmów. Dlaczego by nie zrobić trzech rzeczy: wspólnych kontroli na granicy polsko-niemieckiej, wspólnego wzmocnienia wschodniej granicy Polski i wzajemnej pomocy w przyspieszeniu procedur azylowych i deportacyjnych” – proponuje Christoph von Marshall.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Z powodu rekordowych upałów podróżni w Niemczech muszą spodziewać się w środę, 2 lipca, zakłóceń. Szczególnie w na zachodzie kraju (m.in. w Nadrenii Północnej-Westfalii) pasażerowie muszą liczyć się z opóźnieniami i odwołaniami pociągów – informuje kolejDeutsche Bahn. „Obecne warunki pogodowe w Niemczech powodują zakłócenia w infrastrukturze i poszczególnych pojazdach na zachodzie kraju, który szczególnie jest dotknięty upałem” – głosi komunikat.

Ryzyko pożarów nasypów

W Nadrenii Północnej-Westfalii spodziewane są zakłócenia na wielu liniach transportu regionalnego. Przewoźnicy kolejowi Eurobahn i Nationalexpress ostrzegli, że niektóre linie regionalne mogą być obsługiwane tylko w ograniczonym zakresie, a także, że istnieje ryzyko wybuchu pożarów nasypów z powodu wysokich temperatur. Firmy kolejowe wezwały podróżnych do zapoznania się z informacjami o możliwych zakłóceniach przed wyruszeniem w podróż.

Do pożarów wałów nasypowych doszło już we wtorek, 1 lipca, na północy Niemiec. Spowodowało to zakłócenia ruchu na liniach kolejowych. Ponadto odwołano wiele pociągów z powodu akcji rozbrojenia w Osnabrücku 500-kilogramowego niewybuchu z czasów II wojny światowej.

Większość zakłóceń w usługach kolejowych na północy została już rozwiązana - poinformowała Deutsche Bahn. W niektórych przypadkach w środę rano nadal występowały opóźnienia. Dotyczyło to jednak tylko pojedynczych przejazdów, a nie konkretnych tras. Deutsche Bahn zakłada, że usługi kolejowe na północy kraju całkowicie znormalizują się w ciągu dnia.

Uwaga na topiący się asfalt

Jak podaje dziennik „Bild”, policja w Oldenburgu ostrzega kierowców przed uszkodzeniami nawierzchni drogowej spowodowanymi trwającymi upałami. - W niektórych miejscach asfalt dosłownie się stopił - powiedział rzecznik lokalnej policji. Szczególnie ucierpiał obszar wokół Delmenhorst i Wildeshausen w Dolnej Saksonii. Szkody odnotowano również na autostradzie A29 między Wardenburgiem a Grossenkneten. Jak pisze gazeta, upał spowodował, że betonowe płyty na utwardzonym poboczu autostrady A29 przesunęły się i spiętrzyły na wysokość do 30 centymetrów.

Zgodnie z prognozą Niemieckiej Służby Meteorologicznej (DWD) dzisiejsza środa ma być najgorętszym dniem w tym roku w Niemczech. Lokalne temperatury mogą sięgnąć nawet 40 stopni Celsjusza, a w większości kraju spodziewane są temperatury rzędu 34-38 stopni Celsjusza.

Rekordu nie będzie?

Według DWD najwyższa jak dotąd temperatura w tym roku została zmierzona we wtorek: 37,8 stopni w Kitzingen w Bawarii. Poprzedni rekord ciepła dla Niemiec został odnotowany 25 lipca 2019 r. i wynosił 41,2 stopnia Celsjusza na stacjach pogodowych Tönisvorst i Duisburg-Baerl w Nadrenii Północnej-Westfalii.

DWD nie oczekuje, że ten rekord zostanie pobity w ciągu dnia. Utrzymujący się upał grozi burzami, czasami silnymi. Od późnego popołudnia DWD ostrzega przed burzami w północno-zachodniej i północnej części kraju, z których niektóre będą poważne; z ulewami, gradem i silnymi opadami deszczu, w tym wiatrem o sile wichury w niektórych miejscach. Sytuacja pogodowa powinna poprawić się w ciągu nocy, a temperatury mają spaść. W centrum i na północnym wschodzie nadal będą występować opady, które w czwartek po południu przeniosą się na południowy wschód.

(DPA/stef)

„Kontrole graniczne teraz także w Polsce? Gdzie podział się duch Schengen? Każdy, kto zadaje takie pytania – lub podnosi głos – nie dostrzega podstawowego warunku dla swobodnego przepływu osób i innych podstawowych swobód europejskich” – stwierdza „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. Wolność bez kontroli w Unii Europejskiej jest możliwa i sensowna tylko wtedy, gdy prowadzone są skuteczne kontrole na zewnętrznych granicach UE. „Nie powinniśmy też udawać, że Europa właśnie się rozpada. Celem tych działań nie jest ograniczenie swobody przemieszczania się, ale walka z nielegalną imigracją” – wskazuje komentator. Oczywiste jest, że może to również prowadzić do opóźnień wśród turystów i osób dojeżdżających do pracy. Z jednej strony nie jest to jednak nic nowego i jest dobrze znane w przypadku dużych transgranicznych wydarzeń sportowych. Po drugie, państwa powinny być zainteresowane zorganizowaniem kontroli w taki sposób, aby były one skuteczne (...) Jeśli wszyscy się ockną, duch Schengen może znów zapanować w niezakłócony sposób” – czytamy.

Innego zdania jest „Süddeutsche Zeitung”, która uważa, że oba rządy poświęciły swobodę podróżowania w strefie Schengen – ponieważ dały się podpuścić prawicowym ekstremistom i prawicowym nacjonalistom w swoich krajach, zamiast pracować nad prawdziwymi rozwiązaniami (...) „Obawiając się swoich krajowych przeciwników politycznych i nieustannie koncentrując się na kolejnych sondażach, oba rządy dosłownie doprowadziły europejską ideę strefy Schengen, do której Polska przystąpiła pod koniec 2007 roku, do granic jej możliwości” – wskazuje komentator. I dodaje: „Wątpliwe jest jednak, czy Donald Tusk i Friedrich Merz są nadal zainteresowani rozwiązaniami zgodnymi z prawem. Tusk zawiesza prawo do azylu na granicy z Białorusią, podczas gdy Merz nadal deportuje ludzi na polskiej granicy pomimo wyroków sądowych. Poprzez eskalację na granicach wewnętrznych, obie strony mogą również chcieć zwiększyć presję na znalezienie zupełnie nowych rozwiązań w UE – z nowymi przepisami, które pasują do ich własnej strategii politycznej”.

W podobnym tonie komentuje regionalny dziennik „Reutlinger General-Anzeiger”: „Pytanie o sensowność i powodzenie takich kontroli nie zaprząta już prawie nikogo. Podobnie jak fakt, że zgodnie z wyrokami są one faktycznie nielegalne w UE. Wielokrotnie udowodniono, że przynoszą one niewielkie rezultaty, są kosztowne i dają obywatelom – jeśli w ogóle – jedynie złudne poczucie bezpieczeństwa – są polityką symboliczną w najczystszym wydaniu. Kontrole – czy to w Niemczech, Polsce, czy w kolejnym państwie, które pójdzie tym śladem – odwracają uwagę od właściwego zadania, jakim jest to, że państwa członkowskie UE muszą w końcu wspólnie usiąść do stołu i pilnie wypracować rozwiązanie w sprawach migracji i azylu, które będzie do przyjęcia dla wszystkich”.

Według „Augsburger Allgemeine” zaostrzenie reżimu granicznego w Niemczech miało na celu wysłanie wyraźnego sygnału, ale pod względem liczb sukces ten jest, zgodnie z oczekiwaniami, ograniczony. „Do tego dochodzi fakt, że jeśli na przykład Francja pójdzie za przykładem Polski, szkody polityczne, ale także gospodarcze, prawdopodobnie będą się dalej powiększać. Wtedy pytanie o to, jak kosztowna może być polityka symboliczna, stanie się jeszcze bardziej palące. Zwłaszcza że wiele wskazuje na to, zgodnie z wyrokiem berlińskiego sądu administracyjnego niemiecka praktyka zawracania osób narusza obowiązujące prawo. Niemiecka polityka migracyjna jako działanie solowe nie może i nie doprowadzi do sukcesu. Dobrindt powinien jeszcze raz to przemyśleć”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Według opublikowanego we wtorek (1.07.2025) w Berlinie trzeciego z kolei badania dotyczącego warunków życia osób bezdomnych, które przeprowadziły wspólnie Wyższa Szkoła im. Alice Salomon w Berlinie, Diakonia Niemcy oraz Ewangelickie Federalne Stowarzyszenie ds. Zabezpieczenia Egzystencji i Uczestnictwa, 21,4 procent ankietowanych znajduje się w „skrajnie niepewnej sytuacji mieszkaniowej lub zakwaterowania”, a 13 procent mieszka na ulicy.

Dla porównania w poprzednim badaniu z 2021 roku 19,3 procent ankietowanych informowało o „skrajnie niepewnej sytuacji mieszkaniowej lub zakwaterowania”, a 10,7 procent żyło bez dachu nad głową.

Ankietę w ramach reprezentatywnego badania przeprowadzono we wrześniu 2024 r. wśród 880 osób bezdomnych w 65 diakonijnych ośrodkach pomocy w nagłych wypadkach w całych Niemczech. Nie uwzględniono jednak sytuacji osób, które nie są objęte żadnym systemem pomocy.

Bez środków do życia

72,9 procent ankietowanych osób otrzymywało świadczenia socjalne. Natomiast 11,9 procent nie miało żadnych środków do życia, co stanowi wzrost o 0,6 punktu procentowego w porównaniu z rokiem 2021.

Podczas gdy obecnie 9,0 procent ankietowanych nie ma żadnego dostępu do opieki medycznej, jeszcze cztery lata temu odsetek ten wynosił 7,4 procent.

Pogorszeniu uległa również sytuacja bezpieczeństwa: mniej niż połowa (48,4 proc.) respondentów nie doświadczyła sytuacji zagrożenia w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, podczas gdy 6,0 proc. przyznało, że doświadcza takich sytuacji codziennie.

Trzy lata wcześniej 50,5 proc. nie doświadczyło żadnej groźnej sytuacji przez sześć miesięcy, gdy 5,1 procent zgłaszało wówczas codzienne zagrożenia.

Cenna inicjatywa

Dla ludzi żyjących na ulicach w Niemczech wysokie temperatury w są szczególnie dotkliwe. Pomocą służą tzw. autobusy na upały (Hitzebus), których personel zapewnia napoje chłodzące i ochronę przeciwsłoneczną – jak wynika ze strony internetowej www.hitzebus.de. Wymienione są tam również „autobusy z prysznicami”.

Strona powstała latem 2024 roku z inicjatywy berlińskiego autora i działającego społecznie ratownika medycznego Jana Lenarza. Do pomysłu zainspirowały go sytuacje, kiedy jako ratownik medyczny w Berlinie był konfrontowany z nagłymi wypadkami udaru cieplnego wśród osób bezdomnych. Jak stwierdził „wiele z nich potrzebuje po prostu czegoś do picia, kremu do opalania lub prysznica”.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Jest potencjał

Jak dotąd strona hitzebus.de zawiera oferty dla bezdomnych wyłącznie w czterech miastach: Berlinie, Fryburgu, Hamburgu i Stuttgarcie. – Wybór ofert jest wciąż bardzo ograniczony – przyznał berliński społecznik. Ale planowane są kolejne. Należą do nich „mobilny prysznic dla bezdomnych kobiet” w Berlinie, „autobus cieplny DRK” w Stuttgarcie i „autobus prysznicowy GoBanyo” w Hamburgu.

Jan Lenarz planuje zwiększyć kontakt z gminami, stowarzyszeniami i organizacjami pomocowymi. Jak podkreśla: „Często odpowiednie pojazdy i personel są już dostępne dzięki autobusom dla bezdomnych zimą”.

(EPD/KNA/jar)

– Wszystko, co przywiodło mnie do Niemiec, już tam nie istniało i w pewnym momencie pomyślałem, że wystarczy. Nie chcę, aby moje dzieci, jeśli kiedykolwiek będę je miał, dorastały w tym kraju – mówi Giannis N. Woli nie podawać swojego nazwiska. Opuścił grecką wyspę Samos w wieku 18 lat, aby studiować inżynierię lądową w Niemczech. Do Niemiec przyciągnęła go dobra reputacja kraju, który oferuje równe szanse i stoi na straży sprawiedliwości społecznej.

W 2020 roku, z tytułem magistra, postanowił wrócić do ojczyzny – po 16 latach w Niemczech.

Pracował w zachodnioniemieckim mieście Essen jako kierownik projektu w sektorze prywatnym, a później jako inżynier budownictwa mostów w sektorze publicznym, zanim ostatecznie spróbował szczęścia jako freelancer. – Zrobiłem wszystko, co mogłem, aby zbudować tam życie, ale wciąż napotykałem bariery – mówi 39-latek w rozmowie z DW. I podaje przykład: – Pracowałem na budowie, a klient odmówił zapłaty faktury – ponad 100 tys. euro. Jego odpowiedź brzmiała: „Nie pozwolę ci się wzbogacić tutaj, w Niemczech”.

Według Giannisa był to jasny wyraz niechęci wobec obcokrajowców. Grek poczuł, że nigdy nie został naprawdę zaakceptowany. Na przeprowadzkę zdecydował się po tym, jak zdał sobie sprawę, że bez względu na to, jak dobrze był zintegrowany, zawsze będzie postrzegany jako „Grek”. – Najpierw jesteś leniwym Grekiem na uniwersytecie, a potem skorumpowanym Grekiem w pracy. Jestem dumny z bycia Grekiem, ale sposób myślenia, który za tym stoi, stał się dla mnie toksyczny – opowiada.

Co czwarty imigrant rozważa opuszczenie Niemiec

Bariery, na które napotkał Giannis N. w Niemczech, znalazły odzwierciedlenie w nowym badaniu opublikowanym przez Instytut Badań nad Zatrudnieniem (IAB) z Norymbergi. Z ankiety przeprowadzonej wśród 50 tys. migrantów, którzy przeprowadzili się do Niemiec w wieku 18-65 lat wynika, że co czwarty z nich rozważa wyjazd. Osoby ubiegające się o azyl, które nie mają jeszcze uznanego statusu pobytu w Niemczech, zostały wyłączone z badania.

Badanie, przeprowadzone między grudniem 2024 a kwietniem 2025 roku, wykazało, że osoby, które najprawdopodobniej wyjadą, są dobrze wykształcone, odnoszą sukcesy i są dobrze zintegrowane. Jednym słowem: to osoby, których Niemcy najbardziej potrzebują.

Jak wynika z badania, zamiar opuszczenia Niemiec to „wyniki złożonej gry cech indywidualnych, integracji społecznej, (powodów) ekonomicznych i postrzeganej akceptacji społecznej”. Respondenci wymieniali również rodzinę, niezadowolenie polityczne, wysokie podatki i biurokrację jako powody do wyjazdu.

Nieco ponad jedna czwarta mieszkańców Niemiec ma pochodzenie migracyjne. Tylko od 2015 roku do kraju przybyło około 6,5 mln osób, głównie Syryjczyków i Ukraińców.

Bez znajomości niemieckiego żyjesz „jak duch”

Utku Sen, 33-letni inżynier ds. cyberbezpieczeństwa, również opuścił Niemcy po trzech latach – powodowany podobnym poczuciem wykluczenia. Opisując swój pierwszy rok w Berlinie jako „miesiąc miodowy”, Sen – jak mówi DW – później zdał sobie sprawę, jak trudne może być życie cudzoziemca bez dobrej znajomości niemieckiego. – Jako Turek zawsze czułem się obywatelem drugiej kategorii. Myślałem, że stanie się częścią niemieckiej społeczności zajmie dziesięciolecia albo że nigdy do tego nie dojdzie – mówi.

Po opublikowaniu na YouTubie filmu w języku tureckim o codziennej dyskryminacji w Niemczech (film miał prawie pół miliona wyświetleń) Utku Sen przeniósł się do Londynu. W filmie porównał życie w Niemczech do kreacji Bruce'a Willisa w „Szóstym zmyśle”: – Istnieje życie poza tobą, a ty do niego nie należysz. Błąkasz się po nim jak duch. Inni ludzie nie są nawet świadomi, że istniejesz i nie możesz się z nimi połączyć.

Umiejętność porozumiewania się w języku angielskim znacznie ułatwiła mu życie w Londynie – przyznaje Sen. – W przeciwieństwie do Niemiec Brytyjczycy są bardziej otwarci i akceptują obcokrajowców i różne kultury. Nie doświadczyłem tam żadnej dyskryminacji. To sprawiło, że poczułem się częścią społeczeństwa i zwiększyło moją miłość do niego – stwierdza.

Płynny niemiecki nie zawsze pomaga

Według Kaliny Velikovej z Bułgarii nawet płynne posługiwanie się językiem niemieckim niekoniecznie przełamuje bariery w Niemczech. 35-latka, która spędziła dziewięć lat w Bonn, studiując i pracując w opiece społecznej, powiedziała, że po raz pierwszy poczuła się wykluczona podczas studiów – pomimo doskonałej znajomości języka niemieckiego. – Nigdy nie zapomnę, ile czasu zajęło zbliżenie się do ludzi – nawet jako koleżanki ze studiów. Rozmawiałam z kimś jednego dnia, a następnego zachowywał się, jakby mnie nie znał. Tam, skąd pochodzę, to się po prostu nie zdarza – mówi.

Z czasem ciągłe poczucie dystansu społecznego zaczęło wywierać na nią wpływ. – Zaczęłam być coraz chłodniejsza. Czułam, jakbym miała alergię na Niemcy, a tego nie chciałam – opowiada. W 2021 roku wyjechała z Bonn do Sofii, gdzie obecnie pracuje jako menedżerka projektów. – Oczywiście tutaj też są różne trudności, ale generalnie jakość mojego życia poprawiła się – mimo że zarabiam mniej i pracuję więcej – przyznaje.

Niemcy stąpają po cienkiej linie

Dla ekonomisty Christiana Dustmanna, dyrektora Instytutu Gospodarki i Przyszłości Pracy Fundacji Rockwool w Berlinie, język pozostaje kluczowym czynnikiem integracji. Dustmann podkreśla, że nauka języka niemieckiego jest niezbędna – nie tylko dla rynku pracy i przedsiębiorstw, ale także dla samych migrantów.

Jednocześnie zaznacza, że postrzeganie nieprzyjaznej atmosfery nie jest typowe tylko dla Niemiec. – Gdyby przeprowadzić to badanie w Wielkiej Brytanii, odpowiedzi prawdopodobnie nie różniłyby się zbytnio od tego, co słyszymy w Niemczech – mówi DW. Zauważa też, że im więcej imigrantów przyjmuje dany kraj, tym więcej obaw pojawia się wśród jego mieszkańców. – Może to prowadzić do kultury, którą niektórzy imigranci postrzegają jako nieprzyjazną – zaznacza.

Badanie przeprowadzone w 2024 roku przez Fundację Bertelsmanna wykazało, że obawy społeczne dotyczące migracji w Niemczech rosną – trend ten odzwierciedla rosnące poparcie dla skrajnie prawicowej Alternatywy dla Niemiec (AfD), która wykorzystała obawy związane z migracją w wyborach parlamentarnych w lutym br., zyskując w nich drugie miejsce.

Wiele osób w Niemczech coraz bardziej martwi się potencjalnymi negatywnymi konsekwencjami imigracji do Niemiec, takimi jak rosnące koszty państwa opiekuńczego, brak mieszkań czy rosnące wyzwania w systemie szkolnictwa. Zdaniem Dustmanna „polityka musi stąpać po bardzo cienkiej linie” – między nieprzeciążaniem społeczeństwa a byciem przyjaznym dla nowych przybyszów, którzy są również ważną częścią gospodarki i społeczeństwa.

Potrzebna jest zmiana kulturowa

Podczas gdy polityka musi równoważyć spójność społeczną i otwartość, Anastasios Penolidis uważa, że prawdziwa zmiana sięga głębiej. Kierownik ośrodka dla uchodźców, który przeprowadził się do Niemiec siedem lat temu, mówi, że edukacja szerszego społeczeństwa jest niezbędna do sprostania wyzwaniom stojącym przed migrantami. – Więcej edukacji politycznej i społecznej, nowe instytucje do walki ze zjawiskami, takimi jak rasizm, i niższe podatki dla osób o niskich dochodach – wymienia to, co jego zdaniem jest konieczne.

Dodaje, że on sam ledwo wiąże koniec z końcem, mimo że on i jego dziewczyna pracują w pełnym wymiarze godzin. Krytykuje wysokie stawki podatkowe dla bezdzietnych osób stanu wolnego, nazywając je „niesprawiedliwymi i demotywującymi”. 33-latek przyznaje, że i on rozważał ostatnio powrót do Grecji – z powodu wysokich podatków i rasizmu strukturalnego, z którym nadal ma do czynienia. Ma jeszcze jednak nadzieję na zmiany.

Artykuł ukazał się pierwotnie w serwisie Redakcji Angielskiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Od poniedziałku, 7 lipca, Polska wprowadzi na granicach z Niemcami i Litwą tymczasowe kontrole graniczne. To reakcja na zaostrzającą się na granicy polsko-niemieckiej sytuację i pojawienie się w pobliżu przejść granicznych tzw. obywatelskich patroli, które w samozwańczy sposób zamierzają chronić Polskę przed zawracanym rzekomo z Niemiec imigrantami.

Mieszkańcy polsko-niemieckiego pogranicza, z którymi DW rozmawiała, przyznają, że decyzja polskiego rządu to działanie pod publiczkę.

– To czysto polityczne działanie – mówi Marcin Przybysz, szczecinianin, który na co dzień pracuje w Schwerinie. – Ma na celu pokazanie Berlinowi, że Warszawa też potrafi coś zrobić.

Nasz rozmówca przyznaje, że choć jeszcze nie wiadomo, jak intensywne będą kontrole, to stracić na tym mogą przede wszystkim mieszkańcy pogranicza, dojeżdżający do pracy po drugiej stronie granicy, czy prowadzący w pasie przygranicznym swoje biznesy. Już teraz, od października 2023 roku, przy wjeździe do Niemiec wyrywkowe kontrole przeprowadza niemiecka policja, choć nie wszędzie są one tak uciążliwe, jak np. w rejonie Słubic czy Świecka, gdzie notorycznie dochodzi do długich korków na drogach.

„Nie mamy tu problemu z imigrantami”

Negatywnego wpływu na codzienność pogranicza obawia się również Michał Faligowski ze Świnoujścia. Zawodowo zajmuje się turystyką, a jego klientami są przede wszystkim Niemcy.

– Nie uważam, żeby te kontrole były konieczne. Tu, na Uznamie, nie mamy problemu z imigrantami – mówi w rozmowie z DW. – Obawiam się za to, że kontrole źle wpłyną na jakość naszego życia. Szkody poniosą i mieszkańcy, i turyści.

Dla Faligowskiego decyzja o wprowadzeniu kontroli jest nieprzemyślana – szczególnie teraz w szczycie sezonu turystycznego, gdy ruch na wyspie jest znacznie większy. – Jeśli utworzą się korki, to niektóre krótkie wycieczki autokarowe na drugą stronę granicy nie będą miały sensu.

Część naszych rozmówców przyznaje, że bardziej niż kontroli prowadzonych przez służby państwa, obawia się wystających obecnie na granicy grup, które np. w Lubieszynie czy w Rosówku czekają na rzekome przywożenie imigrantów przez niemiecką policję. Jedna z osób, z którymi rozmawialiśmy, mówi, że zaobserwowała na granicy nawet 12-13-letnie dzieci.

– Najpierw było to kilka osób, teraz na granicy stoi już duża grupa głównie mężczyzn. Zatrzymują samochody, zaglądają do nich – opowiada, prosząc o anonimowość. – Dla mnie to szokujące, że państwo na to pozwala.

Patrzą Niemcom na ręce

Jak mówi nasz rozmówca, grupy osiłków na granicy wyposażone są w lornetki, a nawet profesjonalną kamerę – wycelowaną w niemieckich policjantów. – Wygląda, jakby patrzyli Niemcom na ręce – mówi. I dodaje, że służby niemieckie nie mają pojęcia, co to za ludzie zebrali się po polskiej stronie i w jakim celu.

–Ta sytuacja na granicy z patrolami trwa zbyt długo. Dla mnie świadczy to o abdykacji państwa – ocenia Szymon Dominiak-Górski, mieszkaniec przygranicznego Löcknitz. W tej oddalonej o ok. 10 km od polskiej granicy wiosce, po wejściu Polski do Unii Europejskiej osiedliło się ponad sześćset Polaków. – Kiedy przekraczałem granicę nie widziałem żadnych służb mundurowych na granicy. Dziwi mnie ten brak reakcji.

Zły sygnał

Polak przyznaje, że choć mieszka niedaleko granicy i często ją przekracza, nigdy nie widział, by niemiecka policja zwoziła na przejście graniczne imigrantów.

– To błąd polskiego rządu, że nie zadziałał w sprawie patroli – dodaje Katarzyna Werth, również mieszkanka Löcknitz. – W państwie prawa takie rzeczy nie powinny mieć miejsca.

Werth obawia się, że emocje, jakie wywołuje temat migracji, a teraz także kontroli granicznych, spowoduje tylko wzrost niezadowolenia z Unii Europejskiej. – To zły sygnał – uważa. – Tusk i Merz powinni szukać wspólnych rozwiązań. Na tej sytuacji najwięcej stracimy my – ludzie, którzy osiedlili się tutaj przed laty w nadziei, że swoboda przekraczania granic będzie funkcjonować także w przyszłości.

O funkcjonowanie polsko-niemieckiego pogranicza martwi się również Martin Hanf, dyrektor zarządzający Związku Komunalnego Europaregion POMERANIA e.V. – Śledzimy dokładnie każdą zmianę, jaka się dokonuje na pograniczu – mówi w rozmowie z DW. – Celem naszego związku jest integracja obywateli i obywatelek po obu stronach granicy poprzez wspólne spotkania. Obawiam się, że teraz stanie się to trudniejsze.

Burmistrz Löcknitz: Bez paniki

Spokojnie na decyzję o wprowadzeniu tymczasowych kontroli przez Polskę zareagował natomiast Detlef Ebert, burmistrz Löcknitz. Jego zdaniem trzeba przede wszystkim odczekać i zobaczyć, jak w praktyce będą przebiegały kontrole. Burmistrz przekonuje, że kontrole prowadzone po niemieckiej stronie granicy nie wprowadziły dużych utrudnień dla mieszkańców – sprawdzane są głównie autokary czy większe pojazdy. Samochody osobowe muszą zazwyczaj tylko zwolnić, żeby funkcjonariusze policji federalnej zajrzeli do środka.

– Nie wpadajmy w panikę – uspokaja i przekonuje, że zadaniem UE powinno być zredukowanie imigracji już na granicach zewnętrznych. – Niemcy naprawdę nie dają już rady.

Gra w „ping-ponga”

Tymczasem Związek Zawodowy Policjantów (GdP) z niepokojem obserwuje rozwój sytuacji na granicy z Polską. – Polska robi teraz to, co zapowiedziała jakiś czas temu – powiedział Andreas Roßkopf, federalny przewodniczący GdP Niemieckiej Agencji Prasowej. Jego zdaniem niesie to ze sobą ogromne niebezpieczeństwo, że na granicy dojdzie do sytuacji „gry w ping-ponga”, gdy Niemcy będą zawracać imigrantów na granicy, a polska straż graniczna ich nie przyjmie lub odeśle z powrotem do Niemiec.

Zdaniem związkowca takich sytuacji należy bezwzględnie unikać.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Przed środowym spotkaniem czołowych przedstawicieli koalicji rządowej z kanclerzem Friedrichem Merzem klub poselski chadecji CDU/CSU w Bundestagu nalega na wprowadzenie oszczędności kosztem zasiłku obywatelskiego. – Istnieje znaczny potencjał oszczędności w tym zasiłku i w perspektywie średnioterminowej można by te oszczędności wykorzystać do sfinansowania obniżek podatków od energii elektrycznej – powiedział wiceprzewodniczący klubu Mathias Middelberg. Według polityka CDU ds. budżetu i finansów „wiele można by zaoszczędzić, zwłaszcza gdybyśmy mogli zatrudnić więcej osób, które pobierają zasiłek obywatelski”.

Nie pracują lub pracują za mało

Zbyt wiele osób pobierających zasiłek obywatelski mogłoby pracować, ale tego nie robi. Spośród 5,5 mln osób pobierających to świadczenie 4 mln są w stanie pracować, ale nie pracują lub pracują zdecydowanie za mało. 1,8 mln osób korzystających z zasiłków obywatelskich jest zarejestrowanych jako bezrobotne i tym samym mogą one natychmiast zostać skierowane na rynek pracy.

– Wielu zarejestrowanych jako bezrobotni beneficjenci zasiłku obywatelskiego to osoby, które przybyły do kraju dopiero w ostatnich latach. Są młodzi, zdolni i mogliby łatwo znaleźć pracę, gdyby otrzymali odpowiednie wsparcie – powiedział Middelberg.

Polacy płacą składki

Jego zdaniem niezrozumiałe jest, że na przykład około 59 proc. Polaków i 67 proc. Rumunów w Niemczech jest zatrudnionych i opłaca składki na ubezpieczenie społeczne. A odpowiednio tylko 6,4 proc. i 8,9 proc. korzysta z zasiłku obywatelskiego. Dla porównania w przypadku osób z Syrii lub Afganistanu, które wyemigrowały jako osoby ubiegające się o azyl tylko około jedna na trzy osoby jest zatrudniona i opłaca składki na ubezpieczenie społeczne mimo nawet wieloletniego pobytu w Niemczech.

W środę, 2 lipca, czołowi przedstawiciele rządu spotkają się z kanclerzem Merzem, aby wyjaśnić kwestie sporne i zająć się kolejnymi projektami. Podczas spotkania może zostać poruszona również reforma zasiłku obywatelskiego.

(DPA/jar)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Niemiecki dziennik pisze we wtorek (1.07.2025) o wizycie nowej niemieckiej minister gospodarki Katheriny Reiche w Warszawie w poniedziałek, 30 czerwca. Zdaniem korespondenta „Die Welt” Philippa Fritza wizyta ta mogła „zwiastować nowy początek w polsko-niemieckich stosunkach gospodarczych”, a szczególnie w delikatnej sprawie energii.

„Wśród polskich dyplomatów, ale przede wszystkim w kręgach biznesowych, Reiche jest uważana za chłodną pragmatyczkę. Jako ekspert w dziedzinie energetyki i była szefowa koncernu energetycznego Westenergie, jest wysoko ceniona przez swoich polskich partnerów” – zauważa Fritz.

I dodaje, że rządzący w Polsce mają nadzieję, iż Reiche obierze kurs zgodny z linią premiera Donalda Tuska. „Jego rząd uznaje wprawdzie europejskie cele klimatyczne, ale koncentruje się na różnych źródłach energii, między innymi Polska nalega na rozwój energii jądrowej” – pisze niemiecki dziennikarz, przypominając o planach budowy dwóch dużych elektrowni jądrowych w Polsce.

Polska nie życzy sobie pouczania

Jak czytamy, poprzedni rząd Niemiec i minister gospodarki Robert Habeck z Zielonych wprawdzie nigdy publicznie nie podważali polskich planów, ale z kręgów ówczesnej koalicji słychać było krytykę, w tym z krajów związkowych Niemiec. Dla nich „najlepiej byłoby, gdyby polska pogrzebała swoje projekty” – pisze niemiecki dziennikarz. W Polsce wywoływało to oburzenie i zarzuty o próby ingerencji, dodaje.

„Wiele osób w Warszawie uważa tzw. zwrot energetyczny (w Niemczech) za poważny błąd gospodarczy i polityczny. Jednoczesna rezygnacja z węgla i energii jądrowej oraz skupienie się na imporcie rosyjskiego gazu: w oczach Polaków wszystko to osłabiło konkurencyjność Europy i co najmniej ułatwiło atak Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku. Dlatego też członkowie polskiego rządu są wyczuleni na pouczenia ze strony niemieckich polityków” – pisze Fritz.

Jego zdaniem nowa minister Katherina Reiche zdaje sobie z tego sprawę. „Nie krytykuje polskich planów wejścia w energetykę atomową. Nikt już nie spodziewa się też, że Niemcy będą sprzeciwiać się rozwojowi energii jądrowej w europejskich krajach sąsiednich” – ocenia niemiecki dziennikarz.

„Bliżej Warszawy”

Fritz cytuje polskiego eksperta, redaktora naczelnego portalu Energetyka24 Jakuba Wiecha, zdaniem którego nowy niemiecki rząd, a szczególnie Reiche, prezentuje „inne retoryczne podejście” do tematu energetyki jądrowej, a cele Niemiec w polityce gospodarczej i energetycznej są obecnie bliższe celom polskiego rządu. Wiech wyjaśnia, że chodzi o to, by ochrona klimatu nie odbywała się kosztem konkurencyjności. „Pod względem samej retoryki pani Reiche i inni ministrowie (rządu Niemiec – red.) są już znacznie bliżej Warszawy niż poprzedni rząd” – ocenia cytowany przez „Die Welt” polski ekspert.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Badacze klimatu spodziewają się za ostatnie sześć miesięcy rekordu suszy. Klimatyczna stacja referencyjna w Poczdamie wykazuje, że pierwsza połowa tego roku była najbardziej suchą od rozpoczęcia pomiarów ponad 130 lat temu – poinformował we wtorek, 1 lipca, Poczdamski Instytut Badań nad Klimatem.

Najniższy stan od 132 lat

W stacji na poczdamskim wzniesieniu Telegrafenberg ilość opadów wykazuje prawdopodobnie najniższy stan od początku rejestracji w 1893 roku.

Stacja – jak sama podaje – jest centralnym punktem odniesienia dla obserwacji klimatu. To jedyna stacja meteorologiczna na świecie prowadząca kompleksowe pomiary nieprzerwanie od ponad 100 lat. Aktualne wzorce pogodowe temperatury, opadów i czasu nasłonecznienia można zatem odczytać w kontekście klimatycznym.

W pierwszej połowie br. na stacji pomiarowej obsługiwanej przez Niemiecką Służbę Meteorologiczną odnotowano tylko 146,8 milimetrów opadów – poinformował poczdamski Instytut. To znacznie mniej niż w tym samym okresie poprzedniego negatywnego rekordu z 1942 roku, w którym zmierzono 158,5 milimetra. Długoterminowo mierzona tam średnia opadów w pierwszej połowie roku wynosi 300 milimetra śniegu i deszczu.

O dwa stopnie Celsjusza cieplej

Długimi okresami suszy dotknięte są przede wszystkim lasy – zaznacza Poczdamski Instytut Badań nad Klimatem. Wyrządzone w ostatnich latach szkody są jeszcze widoczne w wielu regionach Niemiec i nie zostały w pełni naprawione.

Ponadto przez wyższe temperatury zwiększa się zapotrzebowanie roślin i upraw na wodę. W Niemczech jest średnio o dwa stopnie Celsjusza cieplej niż jeszcze sto lat temu.

(EPD/dom)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

O decyzji polskiego rządu poinformował dziś (1 lipca) premier Donald Tusk. Zapadła ona na wniosek Straży Granicznej i ma na celu – jak powiedział Tusk – „zredukowanie do minimum” niekontrolowanych przepływów migrantów „w te i we wte” przez polsko-niemiecką granicę. Czasowe kontrole na granicach z Niemcami i Litwą będą obowiązywać od 7 lipca.

– Poinformowaliśmy o tej decyzji odpowiedników w państwach zainteresowanych – powiedział premier przed wtorkowym posiedzeniem rządu w Warszawie. Wyjaśnił, że powodem przywrócenia kontroli na granicy z Niemcami jest niedawna „zmiana praktyki” przez stronę niemiecką, która odmawia przyjmowania migrantów, także szukających ochrony, zmierzających do Niemiec. – Zmiana praktyki na tej granicy spowodowała także napięcia i uzasadnione poczucie asymetrii – powiedział Tusk.

Premier dodał, że rozmawiał on na ten temat ze stroną niemiecką jeszcze w marcu, a także z nowym kanclerzem Friedrichem Merzem po zmianie rządu na początku maja. – Informowałem, że cierpliwe stanowisko Polski po wprowadzeniu przez Niemcy kontroli na granicy wyczerpuje się, szczególnie po zmianie tej praktyki – powiedział. Według niego działania te powodują też trudności ustaleniu, czy osoby, odsyłane do Polski, faktycznie powinny być odsyłane.

– Polska jest gotowa przestrzegać wszystkich norm prawa międzynarodowego. Byliśmy obrońcami Schengen i pozostaniemy rzecznikami tego, by ruch w Europie był bez ograniczeń, ale musi być taka sama wola wszystkich sąsiadów – dodał Tusk.

Ochrona miejscowości przygranicznych

Wyraził nadzieję, że konsekwencje z punktu widzenia obywateli polskich będą ograniczone do „absolutnego minimum”. Takie zadanie dostały polskie służby.

Zapowiedział także patrole i wzmocnioną ochronę miejscowości przygranicznych przed ewentualnymi aktami agresji i próbami destabilizacji – niezależnie, czy będą podejmowane przez migrantów czy też przez inne grupy. Od niedawna po polskiej stronie granicy tworzą się tzw. patrole obywatelskie, których celem jest powstrzymanie migrantów rzekomo odsyłanych przez Niemcy.

Według Tuska powodem przywrócenia czasowej kontroli na granicy z Litwą jest powstrzymanie ewentualnej nielegalnej migracji z kierunku Rosji i Białorusi przez otwartą obecnie granicę litewsko-polską.

Napięta sytuacja na granicy

Na początku maja nowy niemiecki rząd kanclerza Friedricha Merza zaostrzył kontrole prowadzone na granicach państwa, zawracając i odsyłając migrantów, którzy nielegalnie wjechali do Niemiec, nawet wówczas, gdy proszą o azyl. Część polityków i ekspertów podaje w wątpliwość zgodność tej praktyki z prawem międzynarodowym. W kilku przypadkachPolska odmówiła przyjęcia odsyłanych osób.

W miniony weekend po polskiej stronie granicy doszło do protestów, popieranych m.in. przez polityków PiS i Konfederacji. Szef PiS Jarosław Kaczyński napisał na X, że „Niemcy regularnie przerzucają nielegalnych migrantów na naszą stronę”, a „państwo polskie „abdykowało”.

Merz: nie ma „turystyki deportacyjnej”

Doniesienia te stanowczo zdementował we wtorek w Berlinie kanclerz Niemiec Friedrich Merz. – Nie ma odsyłania z Niemiec do Polski osób ubiegających się o azyl, które już przybyły do Niemiec. Nie ma tego i nie będzie – podkreślił Merz na konferencji prasowej, odpowiadając na pytanie DW.

– Niektórzy twierdzą, że istnieje regularna turystyka deportacyjna z Niemiec do Polski, że tak to ujmę, i że są oni (migranci - red.) następnie praktycznie przerzucani przez granicę do Polski. Takie przypadki nie mają miejsca – powiedział.

Merz wyjaśnił, że dochodzi jednak do zawracania migrantów z niemieckich granic. – Rozmawiamy o tym z Polską, a także z Luksemburgiem, w jaki sposób możemy zminimalizować utrudnienia i w jaki sposób możemy rejestrować tylko przypadki, które stanowią próbę nielegalnego przekroczenia granicy – mówił Merz, który wypowiadał się na wspólnej konferencji prasowej z premierem Luksemburga.

Kanclerz ujawnił też, że z polskim rządem trwają rozmowy na temat możliwości prowadzenia wspólnych kontroli w obszarach przygranicznych zarówno po stronie niemieckiej, jak i polskiej.

– I tutaj mogę tylko powiedzieć, że jest bardzo bliska, bardzo przyjazna i kolegialna współpraca między szefami rządów, czyli między Donaldem Tuskiem i mną, a także między ministrami spraw wewnętrznych, bo chcemy razem rozwiązywać wspólny problem – powiedział Merz. – Jesteśmy świadomi obaw polskiego rządu – zapewnił.

Zieloni: skończyć z zawracaniem migrantów i kontrolami

Na decyzje polskiego rządu zareagowali we wtorek niemieccy Zieloni, obarczając winą politykę Berlina. – Blokady granic i zawracanie (migrantów) na granicach Niemiec to atak na centralne kamienie węgielne europejskiej współpracy. W czasie, gdy potrzebujemy więcej Europy i więcej współpracy między demokratycznymi rządami, niemiecki rząd koncentruje się na izolacji – oświadczyła sekretarz klubu parlamentarnego Zielonych Irene Mihalic w odpowiedzi na pytanie DW.

– Teraz odczuwamy bezpośrednie konsekwencje tego narodowego unilateralizmu – dodała, wskazując na decyzje Polski o przywróceniu kontroli na granicy z Niemcami. Jej zdaniem polityka zawracania migrantów przez władze Niemiec „od dawna jest pożywką dla partii prawicowych i skrajnej prawicy w Polsce, a teraz prowadzi również do konsekwencji ze strony demokratycznego rządu”.

Zieloni wezwali rząd Merza do natychmiastowego zaprzestania nielegalnego zawracania migrantów oraz zniesienia stałych stacjonarnych kontroli granicznych. – Ta polityczna aberracja, która doprowadzi również do poważnych strat gospodarczych, musi wreszcie zostać zakończona – oświadczyła Mihalic.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

W duńskim Aarhus aresztowano mężczyznę podejrzanego o szpiegostwo na rzecz Iranu. Miał mieć na celu Żydów i żydowskie instytucje w Niemczech.

Obywatel Danii jest podejrzany o działanie w imieniu irańskich służb specjalnych – poinformowała niemiecka Prokuratura Generalna w Karlsruhe. To na jej zlecenie doszło do aresztowania w Danii.

Szpiegował w Berlinie

Jak ustalili śledczy, podejrzany mężczyzna na początku roku otrzymał polecenie zebrania informacji o żydowskich lokalizacjach i Żydach w Berlinie. W tym celu w czerwcu był na miejscu i szpiegował trzy nieruchomości. „Prawdopodobnie służyło to przygotowaniu dalszych tajnych operacji służb specjalnych w Niemczech, obejmujących być może nawet ataki na cele żydowskie” – podała Prokuratura Federalna.

Według informacji magazynu „Der Spiegel” elitarna jednostka irańskiej Gwardii Rewolucyjnej miała otrzymać zlecenie przygotowania ataków w Berlinie. Aresztowany mężczyzna pochodzi z Afganistanu. Jak pisze „Der Spiegel”, miał on robić zdjęcia budynków, w tym siedziby Niemiecko-Izraelskiego Stowarzyszenia.

Planowany transfer do Niemiec

Duńscy funkcjonariusze aresztowali mężczyznę w ubiegły czwartek, 26 czerwca, w Aarhus, drugim co do wielkości mieście Danii. Teraz ma on zostać deportowany do Niemiec i postawiony przed sędzią Federalnego Trybunału Sprawiedliwości w Karlsruhe, który zadecyduje o jego areszcie śledczym. Federalny Urząd Kryminalny prowadzi dochodzenie w tej sprawie.

Po ataku Izraela na Iran 13 czerwca br. wzmocniono w Niemczech ochronę żydowskich instytucji.

Izrael obawia się, że Iran buduje bombę atomową. Władze w Teheranie zaprzeczają temu, a na atak Izraela odpowiedziały atakami rakietowymi i dronami. Obecnie obowiązuje zawieszenie broni

(DPA/dom)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Premier Donald Tusk zapowiedział, że Polska wprowadza od 7 lipca tymczasowe kontrole graniczne z Niemcami i Litwą.

Więcej wkrótce na DW Polski.

RTR/stef

Od 2003 do 2023 roku średnio 22 osoby rocznie umierały w Niemczech z powodu upałów – podał we wtorek (01.07.2025) Federalny Urząd Statystyczny w Wiesbaden. W ostatnim odnotowanym roku – 2023 – liczba zgonów znacznie przekroczyła średnią i wyniosła 37.

Urząd dodał jednak, że obrażenia spowodowane wysoką temperaturą i udar słoneczny jako bezpośrednia i główna przyczyna śmierci są rzadko odnotowywane w oficjalnych statystykach przyczyn zgonów. Rak skóry również nie jest uwzględniany. Bardzo wysokie temperatury zwiększają jednak ogólny wskaźnik śmiertelności, ponieważ w wielu przypadkach połączenie upału i istniejących wcześniej schorzeń zwiększa ryzyko śmierci. Według Federalnego Urzędu Statystycznego liczba zgonów w przeszłości często wzrastała w tygodniach charakteryzujących się upałami.

Liczne hospitalizacje

Skutki ekstremalnych upałów odczuwają również szpitale. W latach 2003-2023 średnio 1400 osób było hospitalizowanych każdego roku z powodu dolegliwości związanych z upałami. W przeciwieństwie do liczby zgonów, w 2023 r. odnotowano jednak znaczny spadek, z nieco ponad 800 przypadkami.

Jak twierdzą statystycy, potwierdza to trend: „W ostatnich latach liczba hospitalizacji z powodu upałów i światła słonecznego miała tendencję spadkową”. Jednym z powodów była pandemia koronawirusa, podczas której liczba wszystkich hospitalizacji spadła. Innym powodem spadku może być większa świadomość zagrożeń dla zdrowia związanych z upałami.

Ponadprzeciętna liczba hospitalizacji z powodu upałów występuje w dni z temperaturami powyżej 30 stopni Celsjusza. Według Niemieckiej Służby Meteorologicznej w latach 2003, 2015 i 2018 odnotowano największą liczbę takich dni w Niemczech od lat 50. ubiegłego wieku. Najwyższą liczbę hospitalizowanych osób z obrażeniami spowodowanymi upałami odnotowano w 2003 roku – 2600 przypadków w ciągu 19 dni upałów.

Caritas wzywa rząd do działania

W związku z trwającą falą upałów Caritas wezwał rząd Niemiec do podjęcia działań na rzecz długoterminowej ochrony cieplnej i klimatycznej. – Energooszczędna renowacja budynków mieszkalnych, domów spokojnej starości, schronisk dla młodzieży, ośrodków opieki dziennej i szpitali nie jest luksusem, ale chroni ludzkie życie – powiedziała we wtorek w Berlinie Eva Welskop-Deffaa, przewodnicząca katolickiego stowarzyszenia pomocy społecznej.

Dodała, że osoby starsze o niskich dochodach mieszkające w słabo izolowanych mieszkaniach są szczególnie dotknięte upałami. Tropikalne temperatury są również szczególnie dotkliwe dla pracowników służb socjalnych.

Butelka wody może uratować życie

Z kolei ewangelicka organizacja charytatywna Diakonie wezwała do otwarcia obiektów publicznych dla osób bezdomnych, które szczególnie narażone są na negatywne skutki upałów. – Klimatyzowane obiekty, takie jak urzędy dzielnicowe, biblioteki i muzea, powinny być dostępne w ciągu dnia dla osób zagrożonych upałem – domaga się dyrektor ds. polityki społecznej Elke Ronneberger.

Ekstremalne upały mogą być tak samo śmiertelne, jak ekstremalne zimno – szczególnie dla osób osłabionych, starszych lub chorych. – Liczy się każdy drobny gest, zwłaszcza w upalne dni – wyjaśniła Ronneberger i poprosiła ludzi o świadome spacerowanie po mieście. – Butelka wody może uratować życie. Zapytaj uprzejmie, czy ktoś potrzebuje się napić – zaleciła.

Przygotować szkoły na upały

Organizacje edukacyjne wzywają natomiast do zwiększenia środków z myślą o dzieciach i młodzieży szkolnej, a także pracownikach szkół. – Zielone dachy i zazielenione podwórka szkolne, ekrany przynoszące cień, markizy, szyby i żaluzje chroniące przed ciepłem muszą stać się standardem – powiedziała sieci redakcji RND Anja Bensinger-Stolze, członek zarządu Niemieckiego Związku Edukacji i Nauki.

Ponadto potrzebna jest bezpłatna woda pitna oraz szkolenia z pierwszej pomocy i bezpieczeństwa w zakresie radzenia sobie z upałami. Gerhard Brand, przewodniczący Stowarzyszenia Edukacja i Wychowanie (VBE), uważa, że władze szkolne mają obowiązek zapewnić szkołom niezbędne zasoby. – Istniejące budynki szkolne muszą być wyposażone w taki sposób, aby nauka mogła być zagwarantowana nawet przy wysokich temperaturach zewnętrznych. Jednak sprawne żaluzje czy dozorca, który wietrzy klasy wcześnie rano nie są dostępne wszędzie – powiedział Brand dla RND.

(KNA/stef)

„Donald Tusk nie mógł powstrzymać się od wbicia kilku szpilek swojemu politycznemu przeciwnikowi, partii PiS i prezydentowi Andrzejowi Dudzie” – pisze we wtorek (1.07.2025) niemiecki dziennik „Sueddeutsche Zeitung” (SZ) komentując toczącą się w Polsce dyskusję na temat nieprawidłowości w komisjach wyborczych po II turze wyborów prezydenckich.

Jak wyjaśnia autorka komentarza Viktoria Grossmann, ponowne przeliczenie głosów w kilkunastu komisjach wykazało, że w niektórych przypadkach wyniki zostały pomylone – w większości na korzyść kandydata rządzącej KO Rafała Trzaskowskiego, który nieznacznie przegrał z kandydatem PiS Karolem Nawrockim. „W związku z tym wynik wyborów nie jest jeszcze znany, oświadczył polski premier, podsycając podejrzenie, że mogło dojść do oszustwa. Oraz że nie umie on przegrywać” – ocenia niemiecka dziennikarka.

Tusk wychodzi przed szereg

Przypomina, że we wtorek, 1 lipca, „izba Sądu Najwyższego, którą Trybunał Sprawiedliwości UE uznał za nielegalną, podejmie decyzję w sprawie ważności wyborów”. „Poprzedni rząd PiS stworzył i politycznie obsadził Izbę Kontrolni (Nadzwyczajnej – red.). I mamy gotowy spisek polityczny, czyż nie? Inni członkowie partii rządzących szybko starali się stworzyć inne wrażenie niż Tusk – który jest znany z tego, że sam wychodzi przed szereg. Jak tłumaczyli, błędy prawdopodobnie nie doprowadziły do zmiany wyniku wyborów. W międzyczasie przyznał to również sam Tusk” – pisze Grossmann.

Odbudować zaufanie

Wiąże ona to zmieszanie ze „złożoną” sytuacją polityczną w Polsce. „Rząd stara się prowadzić zgodną z prawem politykę, pod nadzorem wymiaru sprawiedliwości, który częściowo nie jest zgodny z prawem UE. Ten rząd niewiele może zrobić, aby to zmienić, ponieważ jest blokowany przez obecnego i prawdopodobnie również przyszłego prezydenta. Nie ma powodów do zadowolenia” – przyznaje autorka.

Jednak – jak podkreśla – można „przynajmniej starać się zachować pragmatyzm i obiektywizm, a nie dodatkowo podsycać nieufność wobec władz i instytucji”. „Za tę utratę zaufania odpowiedzialne są rządy PiS. Tusk i jego partnerzy zostali wybrani, by to zaufanie odbudować. Mają na to czas do następnych wyborów jesienią 2027 roku” – konkluduje Viktoria Grossmann.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

„Frankfurter Allgemeine Zeitung” zaznacza: „Odłożenie obniżenia podatku od energii elektrycznej na dalszy plan najwyraźniej wzbudziło alarm w siedzibie partii CDU, ponieważ nos Pinokia u przywódców unii CDU/CSU i tak już urósł do niepokojących rozmiarów. (...) Argument, że pieniądze są tylko na ulgi dla dużych odbiorców energii elektrycznej, a nie dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz gospodarstw domowych, jest nie do przyjęcia w obliczu zwiększania zadłużenia i kosztownych projektów prestiżowych. (...) W kampanii wyborczej do Bundestagu zbyt duże koszty energii odgrywały kluczową rolę. Zwrócenie uwagi na to, że opłaty sieciowe zostaną jednak obniżone, a opłata za magazynowanie gazu zniesiona, jest jednocześnie słuszne i błędne. (...) Błędny instynkt obecnej koalicji rządowej w podejściu do cen energii elektrycznej nie jest jeszcze drugą ustawą grzewczą, ale ta błędna ocena sytuacji jest oznaką, że partie CDU,CSU i SPD nie znalazły jeszcze własnej drogi do sukcesu”.

„Stuttgarter Zeitung” podkreśla: „To, że ta obniżka nie jest przeznaczona dla zwykłych konsumentów, jest przede wszystkim rozczarowaniem dla wielu osób. Jednak wątpliwe jest, w jakim stopniu odczuliby oni naprawdę ulgę w podatku od energii elektrycznej. Trzeba też powiedzieć, że obecnie istnieje wiele obszarów, które obciążają konsumentów podwyżkami cen, ale cena energii elektrycznej niekoniecznie do nich należy. Kto dziś zawiera nową umowę na dostawy energii elektrycznej – a warto tu regularnie porównywać oferty – płaci średnio około 27 centów za kilowatogodzinę. Jest to wprawdzie nadal więcej niż w wielu innych krajach Europy, ale mniej niż przed rozpoczęciem rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko całej Ukrainie. Ponadto rząd podjął decyzję o ulgach w cenach energii w innych obszarach. Jednak nawet jeśli chodzi o dość niewielką ulgę, nie dotrzymano tutaj danej wcześniej obietnicy. To szkodzi wiarygodności. A w tej kwestii to właśnie unia CDU/CSU nadal ma duże zobowiązania wobec swoich wyborców”.

„Augsburger Allgemeine” analizuje: „Najważniejszym wyzwaniem nie jest wcale znalezienie w budżecie miliardów na spełnienie danej obietnicy. Koalicja rządowa musi znacznie pilniej opracować pomysły, jak obniżyć koszty transformacji energetycznej jako całości. To właśnie one są prawdziwym motorem wzrostu cen energii elektrycznej. A w przyszłości rachunki za prąd mogą być jeszcze wyższe”.

„Rhein-Neckar-Zeitung” z Heidelbergu ocenia: „Nie pomaga tu nawet odwołanie się Larsa Klingbeila do zastrzeżenia finansowego. Większość obywateli nie przejmuje się takimi subtelnościami. W waszej świadomości pozostaje wrażenie złamania danego wcześniej słowa. Zarzut ten towarzyszy Friedrichowi Merzowi od chwili, w której wkrótce po wyborach, wbrew swoim zapewnieniom z kampanii wyborczej, złagodził hamulec zadłużenia. Na obecnym sporze o podatek od energii elektrycznej rząd złożony z unii CDU/CSU i SPD traci coś, co od początku niewielu mu podarowało: zaufanie. Jeśli chce je utrzymać lub odzyskać, rząd Merza musi teraz dotrzymać obietnic, nawet jeśli będzie to dla niego kosztowne. I wyciągnąć z tego nauczkę, że następnym razem lepiej będzie nie obiecywać za dużo”.

Zdaniem „Maerkische Oderzeitung” z Frankfurtu nad Odrą: „Teraz trwałe korzyści mają odnieść energochłonne gałęzie przemysłu, takie jak rolnictwo i leśnictwo, ale przynajmniej część rzemiosła, handlu, usług i obywateli będzie nadal płacić dotychczasowy podatek. Oburzenie jest ogromne. (...) Minister finansów Lars Klingbeil (SPD) ogłosił złą wiadomość, kanclerz Merz (CDU) bronił podjętej decyzji, minister w Urzędzie Kanclerskim Frei (CDU) jest otwarty na dyskusję. W środę zbiera się komisja koalicyjna i wtedy podatek od energii elektrycznej z pewnością stanie się elementem budżetowego pokera. Rząd Merza jest na najlepszej drodze do złamania jednej ze swoich najważniejszych obietnic wyborczych. I zaplątał się w pierwszą koalicyjną awanturę. To naprawdę fatalne, bo nie potrzebujemy powrotu do sposobu działania poprzedniej koalicji rządowej”.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

W tym tygodniu kanclerz Friedrich Merz stanął przed Bundestagiem, aby w charakterystyczny dla siebie bezpośredni sposób przedstawić stanowisko rządu w sprawie jednego z jego najważniejszych priorytetów: planów reformy zasiłku dla bezrobotnych, czyli tzw. dochodu obywatelskiego.

W kwestii pracy powtórzył dobrze znaną już tezę: że musi się ona opłacać. Chce „zapewnić, aby wszyscy mieszkańcy Niemiec ponownie przekonali się, że ich wysiłki się opłacają i że zasada należytego wynagrodzenia za wyniki zostanie ponownie wprowadzona”.

Coraz więcej beneficjentów

Jego słowa nieco osłabiły jednak dane statystyczne opublikowane kilka dni wcześniej: W 2024 roku około 826 tys. osób pracujących było uzależnionych od zasiłków, czyli dochodu obywatelskiego, jak nazywa się to w Niemczech.

Oznacza to wzrost o około 30 tys. osób od 2023 roku; po raz pierwszy od 2015 roku wzrosła liczba osób zatrudnionych otrzymujących taki dodatek.

Być może nie jest to przypadek, że właśnie w tym samym roku Niemcy wprowadziły pierwszą minimalną płacę podstawową. W tamtym czasie ponad milion pracowników nadal było uzależnionych od świadczeń państwowych, a ich liczba ta od tego czasu stale spadała. Dodatkowe świadczenia kosztowały niemieckie państwo prawie 7 mld euro (8,1 mld dolarów) w 2024 roku, czyli o ponad miliard więcej niż 5,7 mld euro, które państwo wydało na takie świadczenia w 2022 roku.

Rząd ujawnił te dane w odpowiedzi na pytanie posła do Bundestagu Cema Ince z partii Lewica, który powiedział DW: „To niedopuszczalne, że setki tysięcy ludzi są uzależnione od pomocy państwa, mimo że pracują. Oznacza to, że wspieramy niskie płace i utrwalamy wyzysk pracowników”.

Podwyżka płacy minimalnej

Ince uważa, że dane te dowodzą, że płaca minimalna w Niemczech jest po prostu zbyt niska. Chociaż została znacznie podniesiona przez poprzedni rząd – do 12 euro na początku 2023 roku – od tego czasu wzrosła tylko nieznacznie, do obecnych 12,82 euro za godzinę.

W piątek niemiecka komisja ds. płacy minimalnej, składająca się z przedstawicieli związków pracodawców i związków zawodowych, ogłosiła, że płaca minimalna zostanie podwyższona w dwóch etapach: do 13,90 euro 1 stycznia 2026 roku, a następnie do 14,60 euro rok później, co jest kwotą niższą od 15 euro, o które walczyła Socjaldemokratyczna Partia Niemiec.

Helena Steinhaus, założycielka stowarzyszenia „Bez sankcji”, które wspiera osoby żyjące z zasiłków, twierdzi, że niewielkie podwyżki nie nadążają za wzrostem czynszów i kosztów utrzymania w ostatnich latach. Na przykład średni czynsz w Niemczech wzrósł w zeszłym roku o 4,7 procent, a w Berlinie nawet o 8,5 procent.

– Powiedziałabym, że to nasza odpowiedź na pytanie, dlaczego coraz więcej osób musi uzupełniać swoje dochody, ponieważ płaca minimalna, nawet przy pracy w pełnym wymiarze godzin, nie pokrywa tego, co powinna – oświadczyła Helena Steinhaus.

Problem pracy w niepełnym wymiarze

Niektórzy ekonomiści twierdzą jednak, że płaca minimalna ma niewielki wpływ na liczbę osób pracujących, które potrzebują zasiłków.

– Trzeba zdać sobie sprawę z tego, że większość tych osób nie pracuje w pełnym wymiarze godzin. Większość z nich jest w trakcie szkolenia lub jest zatrudniona na niepełnym etacie – powiedział Holger Schaefer, starszy ekonomista ds. rynku pracy w Instytucie Niemieckiej Gospodarki w Kolonii (IW).

– Płaca minimalna nie będzie miała tu żadnego znaczenia, ponieważ przyczyną tego, że ludzie nie są w stanie utrzymać się z dochodów, nie jest niska stawka godzinowa, ale mała liczba ich godzin pracy – stwierdził.

Potwierdzają to dane: według najnowszych danych Federalnej Agencji Pracy spośród 826 tys. pracowników otrzymujących zasiłki tylko około 81 tys. pracowało w pełnym wymiarze godzin.

Jednak zdaniem Cema Ince nie jest to żadnym usprawiedliwieniem dla płacenia niskich wynagrodzeń. – Faktem jest, że obecna płaca minimalna to płaca głodowa! Pracodawcy nie mogą się z tego wykręcić – powiedział.

– Liczba osób otrzymujących zasiłki uzupełniające zależy w dużym stopniu od niskich wynagrodzeń. Jedno z moich ostatnich badań wykazało, że osoby zarabiające minimalną płacę za pracę w pełnym wymiarze godzin nie mogą pozwolić sobie na odpowiednie mieszkanie w połowie dużych miast w Niemczech i są uzależnione od wsparcia finansowego państwa – dodał.

Rosnące ubóstwo a pracodawcy

W każdym razie, jak argumentuje Helena Steinhaus, powód, dla którego wiele osób pracuje tylko w niepełnym wymiarze godzin, jest prosty: mają one dzieci lub inne osoby na utrzymaniu, które wymagają ich opieki, a wiele miast w Niemczech nie ma odpowiedniej infrastruktury opieki nad dziećmi. IW obliczył w ubiegłym roku, że dla 306 tys. dzieci w Niemczech w wieku poniżej trzech lat nie ma miejsca w żłobku lub przedszkolu, mimo że przysługuje im to z mocy prawa.

Badanie przeprowadzone w 2021 roku przez Instytut Badań nad Zatrudnieniem (IAB) wykazało, że im więcej dzieci mają osoby pracujące, tym większe jest prawdopodobieństwo, że będą potrzebowały one zasiłków. Ince z partii Lewica twierdzi, że gdyby państwo zainwestowało więcej pieniędzy w miejsca w żłobkach i przedszkolach, „wiele osób mogłoby uniknąć pułapki pracy w niepełnym wymiarze godzin”.

Mimo to Holger Schaefer z Instytutu Niemieckiej Gospodarki twierdzi, że podwyższenie płacy minimalnej nie jest w laściwym rozwiązaniem i może przynieść skutki odwrotne do zamierzonych. – Sytuacja może się pogorszyć, jeśli firmy ograniczą popyt na pracę z powodu jej wyższych kosztów – powiedział DW.

Helena Steinhaus nie jest co do tego przekonana. – Stowarzyszenia pracodawców powtarzają ten argument od 10 lat, ale w ciągu ostatnich 10 lat nie znalazł on potwierdzenia ani razu – powiedziała. Jak dodała: „Oczywiście są firmy, które borykają się z trudnościami po podwyższeniu płacy minimalnej, ale wiele firm czerpie korzyści z tego, że mogą zatrudniać pracowników za niskie wynagrodzenie”.

Merz i system opieki społecznej

Holger Schaefer uważa również, że ostatni wzrost liczby osób wymagających dodatku finansowego jest stosunkowo niewielki, a ogólna tendencja spadkowa od 2015 roku pozostaje niezmienna. Według niego ich ubiegłoroczny wzrost wynikał prawdopodobnie bardziej z ogólnej sytuacji gospodarczej na rynku pracy niż z innych czynników.

Kanclerz Merz prawdopodobnie pozostanie przy swoich planach reformy systemu zasiłków dla bezrobotnych, aby zachęcić więcej osób do podjęcia pracy, nawet jeśli niektórzy z tych pracowników i tak będą potrzebowali pomocy państwa.

– Niestety argumenty Merza dotyczące pracy są błędne – powiedziała Helena Steinhaus: „Gdy Merz mówi, że praca musi się opłacać, ma na myśli zmniejszenie zasiłków dla bezrobotnych. Jednak minimum niezbędne do życia jest niezależne od zarobków ubogich pracowników. Powinni zarabiać więcej, to nie ulega wątpliwości. Jednak samo zmniejszenie zasiłków jest szkodliwe i powoduje, że najbiedniejsi często walczą między sobą”.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Angielskiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Pod koniec 2024 r. w Niemczech mieszkało około 3,3 mln osób ubiegających się o ochronę międzynarodową. Według Federalnego Urzędu Statystycznego liczba ta wzrosła o 4,1 proc. (o 132 tys. osób) w porównaniu z rokiem 2023. Osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową to cudzoziemcy, którzy złożyli wnioski o nadanie statusu uchodźcy lub tzw. ochronę uzupełniającą z powodów humanitarnych, politycznych lub na podstawie prawa międzynarodowego. Są oni rejestrowani w niemieckim Centralnym Rejestrze Cudzoziemców (AZR).

Ukraińcy i Syryjczycy na pierwszym miejscu

Zdecydowana większość osób ubiegających się o ochronę, czyli prawie 1,5 miliona osób, pochodziła na dzień 31 grudnia 2024 r. z Azji i Europy: oprócz Ukraińców (około miliona osób) większość osób szukających ochrony stanowili obywatele Syrii (713 tys.), Afganistanu (348 tys.), Iraku (190 tys.) lub Turcji (157 tys.). 277 tys. osób pochodziło z Afryki, a 22 tys. z Ameryki (głównie Południowej).

Różnice wiekowe wg krajów pochodzenia

Według statystyk osoby ubiegające się o ochronę mają średnio prawie 32 lata i mieszkają w Niemczech od około 6,5 roku.

Udział kobiet wynosił 45 procent. 27 procent osób ubiegających się o ochronę to dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia.

Istnieją jednak wyraźne różnice w zależności od obywatelstwa. W przypadku Ukraińców to w większości kobiety (59 procent) o średniej wieku 35 lat. Natomiast osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową z Syrii i Afganistanu to w prawie w dwóch trzecich mężczyźni w wieku około 28 lat (Syria) lub około 27 lat (Afganistan).

Średni czas pobytu w Niemczech

Średni czas pobytu osób ubiegających się o ochronę z Ukrainy wynosił 2,8 roku; większość z nich przybyła do Niemiec w 2022 roku po rozpoczęciu przez Rosję pełnoskalowej wojny. Osoby z Syrii i Afganistanu spędziły w Niemczech średnio ponad 6 lat, a osoby z Iraku i Turcji ponad 8 lat.

Większość osób ubiegających się o ochronę (82 procent, czyli 2,7 miliona osób) posiadała na koniec 2024 roku humanitarny dokument pobytowy, a tym samym uznany status ochronny, jak podał Federalny Urząd ds. Migracji i Uchodźców. W przypadku 427 tys. osób ubiegających się o ochronę status ochronny był otwarty, co oznacza, że jeszcze nie zapadła prawomocna decyzja w sprawie ich wniosku o ochronę.

Liczba zezwoleń na pobyt tolerowany spada

Na koniec 2024 r. 171 000 osób ubiegających się o ochronę było zobowiązanych do opuszczenia kraju ze względu na odmowną decyzję w procedurze azylowej lub utratę statusu ochronnego.

Według statystyk wśród nich było 136 tys. osób posiadających zezwolenie na pobyt tolerowany. Osoby tolerowane to osoby, które są zobowiązane do opuszczenia kraju, ale z określonych powodów nie mogą zostać deportowane – na przykład dlatego, że nie posiadają dokumentów tożsamości lub gdy w ich ojczystych krajach grożą im np. tortury lub inne represje. Jak wynika ze statystyk, liczba osób posiadających zezwolenie na pobyt tolerowany od 2022 r. stale spada.

Według Federalnego Urzędu ds. Migracji i Uchodźców ma to związek z wprowadzeniem pod koniec 2022 r. przez rząd kanclerza Scholza tzw. "prawa pobytu z szansą". Dzięki temu osoby, które przebywają w Niemczech z tolerowanym pobytem od co najmniej pięciu lat, mogą pod pewnymi warunkami uzyskać na 18 miesięcy tzw. tytuł pobytowy z szansą na uzyskanie statusu uchodźcy, a później perspektywę na stały pobyt. Osoby, które otrzymają ten tytuł pobytowy, nie są już uznawane za osoby ubiegające się o ochronę.

(DPA/du)

Ministra gospodarki i energii Katherina Reiche oraz szef resortu rolnictwa Alois Rainer rozmawiali w Warszawie o rozwijaniu współpracy gospodarczej. Niemcy pozostają kluczowym partnerem handlowym Polski.

Rząd kanclerza Friedricha Merza został zaprzysiężony 6 maja. Dzień po rozpoczęciu pracy, szef niemieckiego rządu złożył wizyty w Paryżu i Warszawie. Towarzyszył mu minister spraw zagranicznych Johann Wadephul. Ministra gospodarki i energii Katherina Reiche i minister rolnictwa Alois Rainer są kolejnymi przedstawicielami nowego niemieckiego rządu odwiedzającymi Polskę.

Nie tylko gospodarka

– Niemiecko-polskie relacje są czymś znacznie większym niż tylko wymianą handlową – powiedziała Reiche po spotkaniu z polską ministrą gospodarki Marzeną Czarnecką w poniedziałek w Warszawie. Przypomniała, w przyszłym roku przypada 35 rocznica podpisania polsko-niemieckiego Traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy.

– Nasze kraje są ze sobą mocno splecione: w polityce, kulturze, gospodarce; wiele środowisk społecznych jest ze sobą w stałym kontakcie. Dotyczy to też młodzieży, która bierze udział w wymianie – mówiła Reiche.

Ministra podkreśliła, że wymiana handlowa jest korzystna dla obu stron. Jej zdaniem współpracę bilateralną należy rozszerzyć o Francję, aby w ramach Trójkąta Weimarskiego wzmacniać Europę.

Duże oczekiwania wobec Niemiec

W ocenie ministry, gotowość strony polskiej do współpracy z Niemcami jest bardzo duża. Duże są również oczekiwania związane z silną ekonomiczną pozycją Niemiec.

Reiche zapewniła, że niemieckie służby graniczne we współpracy z polskimi kolegami starają się zminimalizować negatywne skutki kontroli granicznych dla obywateli Polski.

– Dokładnie monitorujemy sytuację. Zależy nam na tym, aby ruch przez granicę dla ludzi, którzy pracują i studiują, przebiegał w sposób niezakłócony. Z drugiej strony ograniczenie nielegalnej imigracji jest w interesie Polski i całej Europy – wyjaśniła zastrzegając, że sytuacja na granicy nie była tematem rozmowy.

Niemcy niezależne od rosyjskiego gazu

Odnosząc się do informacji medialnych o zainteresowaniu amerykańskich inwestorów kupnem i uruchomieniem gazociągu Nord Stream 2, Reiche zwróciła uwagę, że niemiecki rząd wielokrotnie zapewniał, że „powrót do rosyjskiego gazu nie wchodzi w rachubę”. Niemcy uniezależniły się od dostaw z Rosji, przede wszystkim dzięki terminalom na gaz skroplony LNG. Ministra zaznaczyła, że nie komentuje spekulacji o ewentualnej sprzedaży gazociągu.

Portal niemieckiego tygodnika „Der Spiegel” podał w niedzielę, że niemiecki rząd bada możliwość zaostrzenia przepisów o handlu zagranicznym, aby zapobiec ewentualnej sprzedaży mającej siedzibę w Szwajcarii firmy zarządzającej Nord Stream 2.

Tematem rozmów z polskimi partnerami był także 18. pakiet sankcji przeciwko Rosji. Reiche rozmawiała też z ministrem aktywów państwowych Jakubem Jaworowskim i ministrem rozwoju i technologii Krzysztofem Paszykiem.

Brak zgody w sprawie umowy Mercosur

Minister rolnictwa Czesław Siekierski po spotkaniu ze swoim niemieckim odpowiednikiem Aloisem Rainerem, podziękował stronie niemieckiej za wsparcie przy wprowadzaniu Polski do Unii Europejskiej. Obaj ministrowie opowiedzieli się za ograniczeniem biurokracji w unijnej polityce rolnej.

Odpowiadając na pytanie o sugerowane przez niemieckich farmerów obniżenie ustawowej płacy minimalnej dla pracowników sezonowych w rolnictwie, Rainer przypomniał, że wysokość płacy minimalnej ustalana jest przez niezależną komisję. W przyszłym roku płaca minimalna wzrośnie z 12,82 euro do 13,80 euro, a w kolejnym roku do 14,60 euro za godzinę.

Przewodniczący Związku Rolników Joachim Rukwied powiedział niedawno w wywiadzie prasowym, że pracownicy sezonowi powinni otrzymywać tylko 80 proc. ustawowej płacy minimalnej, gdyż ich stałe miejsce zamieszkania znajduje się poza Niemcami.

Siekierski i Rainer przyznali, że oba kraje mają odmienne stanowisko w kwestii umowy UE z krajami Ameryki Południowej Mercosur. Polska i Francja domagają się zmian w projekcie umowy, Niemcy są gotowe ją podpisać w obecnej formie.

Niemcy są najważniejszym partnerem gospodarczym Polski. W 2024 roku obroty handlowe między obu krajami osiągnęły wartość 171,9 miliarda euro. Dla niemieckiej gospodarki Polska jest czwartym co do wielkości importerem i eksporterem.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Prokuratura prowadzi dochodzenie w sprawie domniemanego molestowania seksualnego na basenie w Gelnhausen w Hesji. Rzecznik prokuratury potwierdził, że sprawa trafiła do prokuratury w poniedziałek (30.06.2025).

Prokuratura nie chciała na razie udzielać dalszych informacji. Rzecznik jednak ujawnił, że najpierw przesłuchane zostaną poszkodowane dziewczynki: „Po przesłuchaniu świadków będziemy mieli pełniejszy obraz sytuacji”.

Śledczy zakładają, że ofiar jest osiem

Według niego śledczy zakładają obecnie, że ofiarami jest osiem dziewcząt w wieku od 11 do 16 lat. Wcześniej policja informowała o dziewięciu ofiarach płci żeńskiej w wieku od 11 do 17 lat.

Podejrzanych jest czterech mężczyzn w wieku od 18 do 28 lat. Według informacji rzecznika komendy policji w Offenbach oraz prokuratury są to obywatele Syrii. Mężczyzn jeszcze nie przesłuchano.

Dziewczynki poskarżyły się personelowi

Do zdarzenia doszło 22 czerwca na odkrytym basenie. Według policji ofiary zwróciły się po południu do personelu basenu i poinformowały, że podczas pływania były dotykane po całym ciele przez grupę kilku mężczyzn.

Rzecznik policji pochwalił zachowanie dziewcząt, które natychmiast po zdarzeniu zwróciły się do personelu basenu. Dzięki temu patrol szybko dotarł na miejsce.

(DPA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Według Niemieckiej Służby Meteorologicznej (DWD) w najbliższą środę możliwe są temperatury do 39 stopni Celsjusza. W związku z przedłużającymi się okresami upałów i suszy Niemieckie Stowarzyszenie Miast i Gmin wezwało władze lokalne do przygotowania swoich obywateli na ograniczenia w dostawie wody. W niektórych krajach związkowych takie ograniczenia już obowiązują.

Badenia-Wirtembergia

W powiatach Biberach, Ravensburg, Alb-Donau i Bodeńskim nie można pobierać wody z jezior i rzek. Na razie przepisy obowiązują do połowy lipca. Według urzędu okręgowego w Ravensburgu poziom wody w wielu zbiornikach wodnych jest krytyczny. Dotyczy to nie tylko większych zbiorników wodnych, ale w szczególności mniejszych strumieni. Grożą grzywny w wysokości do 10 tysięcy euro.

Brandenburgia

W graniczącej z Polską Brandenburgii zakazy poboru wody z wód powierzchniowych obowiązują już w ośmiu powiatach, na przykład w Cottbus (Chociebuż) i powiecie Spree-Neiße. Według rzecznika powiatu Spree-Neiße obecne warunki pogodowe doprowadziły już do bardzo niskich przepływów w niektórych ciekach wodnych. Podobne zasady są przygotowywane w innych powiatach.

Nadrenia Północna-Westfalia

W kilku regionach Nadrenii Północnej-Westfalii w miesiącach letnich nie wolno pobierać wody z rzek i strumieni. Odpowiednie zakazy wydały między innymi powiaty Rhein-Sieg i Rheinisch-Bergisch. Miasto Bonn również tymczasowo zakazało poboru wody ze strumieni z powodu niskiego poziomu wody. W Münster i sąsiednich powiatach zakaz pobierania wody z rzeki Ems obowiązuje od końca maja.

Saksonia-Anhalt

W Dessau-Roßlau, powiecie Altmark Salzwedel, Jerichower Land, Mansfeld-Südharz, a wkrótce także w powiecie Stendal, obowiązują lub wkrótce zaczną obowiązywać zakazy poboru wody. Kilka regionów decyduje się obecnie na dobrowolne ograniczenia. Na przykład w Magdeburgu nie planuje się wprowadzenia zakazu. Niemniej jednak woda powinna być używana do podlewania tylko wieczorem lub w nocy, jeśli to możliwe.

W monitorze suszy Centrum Badań Środowiskowych Helmholtza animowana mapa pokazuje, jak regiony stały się bardziej czerwone w ciągu ostatnich dwóch tygodni pomimo sporadycznych burz – szczególnie we wschodnich Niemczech. Im ciemniejszy odcień czerwieni na mapie, tym bardziej suche są warstwy gleby.

Ograniczenia na Renie

Utrzymująca się susza utrudnia także żeglugę na Renie. Ze względu na niski poziom wody, statki towarowe mogą być w wielu miejscach ładowane tylko w ograniczonym zakresie. W związku z tym firmy żeglugowe pobierają dopłaty do zwykłych stawek frachtowych, aby zrekompensować niższe wykorzystanie przepustowości.

Dotyczy to wszystkich odcinków Renu na południe od Duisburga i Kolonii, w tym wąskiego gardła Kaub. Według handlowców statki tam mogą być obecnie ładowane tylko do około połowy pojemności, podczas gdy wskaźnik wykorzystania dla Duisburga i Kolonii wynosi od 40 do 50 procent. W rezultacie ładunek musi być rozłożony na kilka statków, co zwiększa koszty transportu dla klientów.

(DPA, RTR/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Angela Merkel odcina się od zaostrzonej polityki azylowej nowego rządu w Berlinie i chadeckiego ministra spraw wewnętrznych Alexandra Dobrindta. Podczas programu telewizji WDR była kanclerz skrytykowała wprowadzoną przez nowy rząd praktykę zawracania migrantów na granicy Niemiec nawet wówczas, gdy zwrócą się o azyl.

– Jeśli ktoś na niemieckiej granicy powie „azyl”, to musi najpierw otrzymać procedurę (azylową). Może być bezpośrednio na granicy, ale jednak procedurę – powiedziała była chadecka kanclerz. – Tak zrozumiałam prawo europejskie – dodała.

Merkel ostrzegła również, by nie pozwolić AfD na sterowanie polityką migracyjną. – Nie mogę zawsze mówić tylko o AfD i przejmować ich programu. Trzeba również wziąć pod uwagę program wszystkich tych, którzy mówią: tak, musimy zmniejszyć liczbę nielegalnej migracji, ale musimy również nadal przestrzegać naszych wartości – powiedziała.

Rząd broni swojej polityki

Zgodnie z oceną Angeli Merkel na temat zawracania migrantów z granicy orzekł niedawno sąd administracyjny w Berlinie w przypadku trzech Somalijczyków, którzy wjechali do Niemiec pociągiem z Polski. Według sądu zawrócenie ich podczas kontroli na pierwszej stacji po przekroczeniu granicy Niemiec było niezgodne z prawem. Minister Alexander Dobrindt uznał jednak, że wyrok dotyczy pojedynczego przypadku i oświadczył, że Niemcy nadal będą zawracać migrantów z granicy.

To stanowisko rządu Niemiec potwierdził na antenie telewizji publicznej ARD szef Urzędu Kanclerskiego Thorsten Frei. Wskazał na zapisy konstytucji oraz ustawy azylowej. – Jeśli ktoś otrzymał już azyl gdzieś w Europie, jeśli ktoś przybył do nas przez bezpieczne kraje w Europie, to oczywiście nie mamy do czynienia z kimś, kto ucieka, ale z ludźmi, którzy przybywają z bezpiecznych krajów – powiedział.

Merkel rozmawia z uchodźcami

Frei bronił również słynnej wypowiedzi Angeli Merkel z czasu kryzysu uchodźczego w 2015 roku. Postanowiła ona otworzyć granice dla zmierzających w kierunku Niemiec uchodźców, oświadczając „Damy radę”. Jak wskazywał Thorsten Frei, słowa te należy rozumieć w kontekście tamtych czasów. – Kiedy szef rządu mówi „Damy radę”, to jest to właściwa postawa. Ponieważ można oczekiwać, że rząd nie będzie chował głowy w piasek, ale zajmie się wyzwaniami – tłumaczył.

– Ale oczywiście czasy się zmieniły. W 2019 roku, a więc jeszcze za rządów Angeli Merkel, opracowaliśmy duży pakiet migracyjny, który obejmował również ustawę mającą na celu poprawę polityki powrotowej. Jest więc absolutnie jasne, że musimy zrobić więcej, aby uregulować, kontrolować, a przede wszystkim ograniczyć migrację – dodał szef Urzędu Kanclerskiego.

31 sierpnia minie dziesięć lat od słynnego „Damy radę” Angeli Merkel. Z tej okazji telewizja WDR nagrała specjalny program, w którym była kanclerz i pięcioro uchodźców na spotkaniu w syryjskiej restauracji w Berlinie rozmawia o swoich doświadczeniach z 2015 roku i życiu w Niemczech. W mediach ukazały się już fragmenty programu z wypowiedziami Merkel.

DPA/ widz

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Niemiecki dziennik pisze dziś (30.06.2025) o nieprawidłowościach związanych z liczeniem głosów podczas drugiej tury wyborów prezydenckich w Polsce. Jak informuje, w kilkunastu komisjach wyborczych głosy zostały ponownie przeliczone, bo doszło do błędów, w większości na niekorzyść Rafała Trzaskowskiego, kandydata proeuropejskiego rządu Donalda Tuska. I obecnie „trwa spór o to, czy wszystkie głosy powinny zostać ponownie przeliczone” – donosi korespondentka „Sueddeutsche Zeitung” (SZ) Viktoria Grossmann. Pisze też o rekordowej liczbie 54 tysięcy protestów wyborczych oraz wszczęciu śledztwa przez ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego Adama Bodnara.

„Pytanie brzmi, czy komisje wyborcze po prostu źle policzyły głosy, czy też stały za tym jakieś intencje. Tymczasem Sąd Najwyższy planuje już w tym tygodniu wydać orzeczenie w sprawie ważności wyborów. Jednak właściwa izba nie jest nawet uznawana za sąd przez Trybunał Sprawiedliwości UE; została utworzona i obsadzona politycznie za czasów prawicowo-nacjonalistycznego rządu PiS” – relacjonuje Grossmann.

„Wątpliwości zostały zasiane”

„Podczas gdy Tusk zebrał w Brukseli wyrazy uznania za dobrze zorganizowaną prezydencję w Radzie UE, która kończy się w poniedziałek, w Polsce zmaga się z tymi samymi starymi problemami. A teraz jeszcze spór o wynik wyborów, który sam zaostrza wpisami w stylu: ‚Jak wiemy, uczciwi nie mają się czego obawiać’. Wątpliwości zostały zasiane i mogą pogłębić podział między obozami” – ocenia niemiecka dziennikarka.

Jak dodaje, w liberalnym, prounijnym obozie już pojawiły się pierwsze ostrzeżenia przed tworzeniem „mitu przegranych”. „Inni wzywają obóz liberalny do silniejszej obrony. Gdyby takie nieprawidłowości pojawiły się po przegranej kandydata PiS, już dawno mogłoby dojść do masowych protestów – uważają ci, którzy domagają się jasnych konsekwencji po nieprawidłowym liczeniu głosów” – pisze.

PiS chce upadku rządu Tuska

Grossmann przypomina też, że już w wieczór wyborczy, kiedy to jeszcze pierwsze sondaże wskazywały na zwycięstwo Trzaskowskiego, to PiS podawał w wątpliwość ten wynik. „Wkrótce przestało jednak tak być” – dodaje. Teraz PiS ostrzega obóz rządzący przed próbami ponownego przeliczenia głosów w większej liczbie komisji, niż w 13 wskazanych przez sąd.

„Czas nagli, (Karol) Nawrocki ma zostać zaprzysiężony na prezydenta Polski 6 sierpnia. Nawet zwolennicy ponownego przeliczenia głosów raczej nie wątpią, że tak będzie, nawet jeśli przewaga Nawrockiego zmaleje. Jednak partia PiS i jej kandydat czują się silni. Ogłosili zamiar obalenia rządu Tuska tak szybko, jak to możliwe, nawet przed następnymi wyborami" – relacjonuje „Sueddeutsche Zeitung”.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Niemiecki minister spraw zagranicznych Johann Wadephul przybył w poniedziałek rano, 30 czerwca, do Kijowa. Na miejscu zadeklarował, że wsparcie Ukrainy jest najważniejszym celem polityki zagranicznej obecnej koalicji rządzącej CDU/CSU i SPD. – Wolność i przyszłość Ukrainy są najważniejszym zadaniem naszej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa – powiedział polityk. – Dlatego będziemy nadal koncentrować całą naszą uwagę na wspieraniu Ukrainy.

Wadephul dodał, że Ukraińcy nie tylko bronią wolności i suwerenności swojego kraju, ale także bezpieczeństwa i wolności Europy przed agresją Putina. – W Ukrainie decyduje się, czy nasza Europa pozostanie miejscem, w którym liczy się wolność i ludzka godność, czy też kontynentem, na którym przemoc przesuwa granice – stwierdził szef MSZ.

„Brutalny terror bombowy” Putina

Jak dodał Wadephul, Putin używa siły, aby uniemożliwić Ukrainie decydowanie o własnym losie. – Jego wojna ma na celu jedynie podporządkowanie Ukrainy. Atakuje Ukraińców brutalnym terrorem bombowym. Każdego dnia i każdej nocy ludzie umierają w swoich domach – w Kijowie, w Odessie, w Dnieprze – oświadczył szef niemieckiej dyplomacji, dodając, że „niesamowita odwaga, siła i wytrwałość” Ukraińców zasługują na najwyższe uznanie.

Jednocześnie Wadephul podkreślił, że wsparcie dla wolności Ukrainy pokazuje niezłomność Europejczyków. – Rosja liczy na to, że osłabimy nasze wsparcie. Putin nie chce pokoju, chce podboju i podporządkowania, i chce tego za wszelką cenę – nawet kosztem setek tysięcy istnień ludzkich – przyznał polityk. Podkreślił, że Niemcy nadal będą „twardo stać” u boku Ukrainy, dostarczając jej m.in. pomocy humanitarnej, gospodarczej, a także nowoczesnej obrony powietrznej i innej broni.

Putin nie chce negocjacji

Zdaniem niemieckiego ministra spraw zagranicznych Ukraina wielokrotnie pokazała, że jest gotowa zakończyć wojnę poprzez „poważne negocjacje”. – Jednak Putin nie wycofuje się z żadnego ze swoich maksymalnych żądań; nie chce negocjacji, chce kapitulacji. Dopóki tak jest, będziemy nadal ograniczać zdolność Putina do finansowania jego zbrodniczej wojny poprzez sankcje. My w UE i nasi partnerzy w G7 nadal pracujemy nad tym z największą presją – zapowiedział Wadephul, mówiąc o kolejnym pakiecie sankcji przeciwko Rosji. Jego przyjęcie nie powiodło się jednak w ostatni piątek z powodu sprzeciwu Słowacji. Głosowanie zostało przełożone na bliżej nieokreślony termin.

Szef MSZ przyjechał do Kijowa specjalnym pociągiem. Po raz pierwszy Wadephul odwiedził Ukrainę jako nowy minister spraw zagranicznych 9 maja. Oprócz rozmów z przedstawicielami strony ukraińskiej, w tym ze swoim odpowiednikiem Andrijem Sybihą, minister ma także upamiętnić ofiary masowych mordów na ludności żydowskiej pod okupacją niemiecką w Babim Jarze.

(RTR, DPA/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Sueddeutsche Zeitung”: nauczka dla Orbana

„Premier Węgier powinien z Parady Równości w Budapeszcie wyciągnąć jeden wniosek: niezadowolenie z jego polityki jest w części węgierskiego społeczeństwa ogromne” – pisze Verena Mayer.

Zdjęcia z budapesztańskiej Parady Równości pokazują nie tylko to, że wielu ludzi jest gotowych do udziału w demonstracji na rzecz praw dla społeczności LGBTQ, lecz wskazują także na skalę niezadowolenia z premiera Orbana – czytamy w opublikowanym w poniedziałek komentarzu.

Zausznicy Orbana za udział tak wielu ludzi w Paradzie oskarżyli znienawidzoną UE i jej rzekomą propagandę. Ta narracja przestała jednak przemawiać do ludzi. To prawda, że wielu eurodeputowanych przyjechało do Budapesztu, a szefowa Komisji Europejskiej apelowała do węgierskiego rządu o dekryminalizację Parady.

„Na ulicę wyszli jednak przede wszystkim Węgrzy – ludzie, którzy nie chcieli pogodzić się z ograniczaniem ich praw. Przekształcili zwykle niespecjalnie liczny tęczowy pochód w wielką demonstrację przeciwko Orbanowi” – pisze Mayer.

Próbę zakazania Parady Równości Węgrzy odczytali jako próbę wywarcia presji na rosnący w siłę ruch opozycyjny. Orban zamierzał zmusić swojego przeciwnika Petera Magyara do poparcia praw LGBTQ, co miało do niego zrazić elektorat konserwatywny. Ten plan nie wypalił – Magyar uniknął pułapki udając się na urlop i jedynie wzywając uczestników, aby nie reagowali na prowokacje.

„Okazuje się, że mniej osób nastawionych jest wrogo do homoseksualizmu niż myślał Orban” – pisze komentatorka „SZ” dodając w konkluzji, że był to historyczny dzień dla Węgrów.

„Frankfurter Allgemeine Zeitung”: Orban wzoruje się na Putinie

Rząd Orbana rości sobie prawo do decydowania o tym, za czym i przeciwko czemu wolno Węgrom demonstrować na ulicach. Nie chodzi tylko o prawa osób LGBTQ” – pisze Reinhard Veser.

Skala Parady Równości pokazuje, że w weekend w Budapeszcie nie chodziło tylko o prawa gejów i lesbijek. Kampania przeciwko mniejszościom seksualnym, prowadzona pod pozorem ochrony dzieci ma za zadanie wbicie klina między konserwatystów i liberałów w szeregach węgierskiej opozycji.

„Orban i jego poplecznicy atakują fundamentalne prawa gwarantujące wolność wszystkich obywateli” – czytamy w „FAZ”. Nie jest to temat tylko bezpośrednio zainteresowanych mniejszości, lecz wszystkich obywateli. Łatwo wyobrazić sobie, kto następny będzie przedmiotem ograniczenia wolności wypowiedzi i demonstracji. Już teraz media, społeczeństwo obywatelskie i opozycja prześladowane są za pomocą represyjnych ustaw i towarzyszących im kampaniom oszczerstw.

„Orban nie tylko naśladuje swój wzór – rosyjskiego dyktatora Władimira Putina, lecz sam stał się wzorem wszystkich autorytarnych populistów, którzy rozsadzają zachodnie demokracje od wewnątrz i chcą ograniczyć prawa wszystkich – konserwatystów, liberałów, lewicy, chrześcijan, muzułmanów i żydów” – czytamy w podsumowaniu.

„Tageszeitung”: zakazując Parady Równości Orban przesadził

Osoby LGBTQIA+ potrzebują wspólników w całej Europie – pisze Yasemin Said dodając, że zakazując Parady Równości premier Viktor Orban „poszedł za daleko”.

Presja wywierana przez społeczeństwo obywatelskie oraz licznych eurodeputowanych okazała się skuteczna. Mobilizacja na Węgrzech musi stać się wzorem dla solidarności europejskiej – uważa autorka.

Konieczne są regularne akcje i sojusze na szczeblu europejskim, zdolne do wywierania presji. Dominacja prawicy pozwoliła Orbanowi na założenie „Patriotów dla Europy” w Parlamencie Europejskim, gdzie są trzecią siłą.

Mobilizacja przeciwko prawicy konieczna jest także w Niemczech – pisze Said. Jej zdaniem, nie wolno ograniczać się do słów, szczególnie tam, gdzie dominuje prawica. Komentatorka przypomniała o atakach na pochody tęczowe w Bad Freienwalde i Budziszynie oraz odwołanie marszu LGBTQ w Ratyzbonie.

„SPD upokarza swojego przewodniczącego, a następnie zmaga się z własną hipokryzją. Lars Klingbeil zadaje teraz pytanie: czy wicekanclerz (którym jest Klingbeil – red.) jest nadal traktowany poważnie w koalicji?” – pisze „Süddeutsche Zeitung”. SPD ponownie wybrała go na szefa, ale tylko 64,9 procentami głosów: „To upokorzenie dla wicekanclerza i ministra finansów; nigdy wcześniej szef SPD nie uzyskał tak słabego wyniku bez kontrkandydata. (...) Zjazd SPD w 2025 roku wygląda teraz jak wypadek”. Jak dodaje dziennik: „Klingbeilowi najbardziej przeszkadza, że jego przeciwnicy nie zachowali się otwarcie i uczciwie. Wielu z nich zapewnia go później, że głosowali na niego, ale skądś te liczne głosy na 'nie' musiały się wziąć. Rodzi to również nowe pytania o stabilność koalicji rządowej: czy większość osób, które odstąpiły od pierwotnego wyboru Friedricha Merza na kanclerza, należała do frakcji SPD? I czy chcieli w ten sposób zaprotestować przeciwko Klingbeilowi?”.

„Handelsblatt” zauważa: „Klingbeil kojarzy spory przede wszystkim z ciągłymi kłótniami w koalicji rządowej i chciałby ich uniknąć. Socjaldemokraci stoją jednak przed bolesnymi debatami programowymi, które muszą rozstrzygnąć. SPD zmaga się z wyborem kierunku polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa. Należy omówić wydatki na zbrojenia, model służby wojskowej, politykę wobec Ukrainy, ale także reformę emerytur i płacę minimalną. Po zjeździe partii na porządku dziennym znajdzie się również temat konsolidacji, który nie będzie łatwy. Są to długotrwałe kwestie sporne. Członkowie partii muszą je otwarcie poruszyć w nadchodzących latach i znaleźć wspólną linię postępowania. Tylko w ten sposób SPD będzie mogła ponownie sprostać swoim ambicjom bycia partią masową. I tylko w ten sposób zrodzą się nowe pomysły, których tak boleśnie brakowało na tym zjeździe”.

„Koelner Stadt-Anzeiger” zauważa: „SPD nie zrobiła sobie tym przysługi. Mówi się o braku obiektywizmu, ponieważ krytyka w partyjnej debacie była wyrażana w sposób bardzo powściągliwy. Na tej gorzkiej glebie może narastać nieufność, która może zniszczyć SPD od wewnątrz. Nowe kierownictwo partii będzie musiało zatroszczyć się o to, aby tak się nie stało. Jakby nie było już wystarczająco dużo do zrobienia, aby uchronić SPD przed popadnięciem w brak jakiegokolwiek znaczenia. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, wynik zjazdu będzie miał działanie lecznicze. Potrzebna jest do tego większa praca zespołowa niż jednokierunkowe działania Klingbeila, na które narzeka część członków SPD. Współprzewodnicząca partii Baerbel Bas i wiceprzewodniczący, tacy jak premier Kraju Saary Anke Rehlinger, jej odpowiednik z Nadrenii-Palatynatu Alexander Schweitzer i minister spraw społecznych Saksonii Petra Koepping, którzy otrzymali imponujące poparcie na zjeździe partii, muszą również znaleźć na to czas”.

„Rhein-Zeitung” z Koblencji analizuje: „Niewiele innych spraw tak bardzo porusza społeczeństwo jak kwestie wojny i pokoju. Pytania rodziców, czy ich dzieci będą kiedyś musiały służyć w wojsku. Pytania młodzieży i młodych dorosłych o możliwości, jakie daje im kariera wojskowa i jakie ryzyko się z tym wiąże. Debata na ten temat powinna zatem zawsze toczyć się w tym kontekście, a nie wyłącznie w świetle danych dotyczących braków kadrowych w Bundeswehrze. Są one jednak tak duże, że prawdopodobnie nie da się uniknąć wprowadzenia dodatkowych obowiązkowych elementów do nowego modelu służby wojskowej”.

„Nuernberger Zeitung” zaznacza: „W gruncie rzeczy to lewe skrzydło partii zemściło się za odsunięcie od władzy jego prominentnych przedstawicieli, takich jak Rolf Muetzenich, Ralf Stegner i Saskia Esken. Klingbeil może tylko mieć nadzieję, że jego opór wyczerpał się na tej jednej karze i nie stanie się problemem na dłuższą metę. Koalicja rządowa, dysponująca niewielką większością, nie może sobie na to pozwolić”.

Zdaniem „Schwaebische Zeitung” z Ravensburga: „Dla delegatów SPD był to prawdopodobnie udany zjazd. Zapewniali się nawzajem, że należą do właściwej partii i walczą o słuszną sprawę. Jednak zjazd partii nie powinien być sesją terapeutyczną, zwłaszcza wtedy, gdy stoi się już po szyję w wodzie. Nowa współprzewodnicząca partii Baerbel Bas skupiła się na przyszłych sukcesach SPD i została za to nagrodzona doskonałym wynikiem. Lars Klingbeil, który również patrzył w przyszłość, został natomiast ukarany. Oboje wydawali się w tym samym stopniu pozbawieni pomysłów. Ale nawet jeśli nie udzielili odpowiedzi na pytania nurtujące delegatów na zjazd partii, ci mogli przynajmniej zadać właściwe pytania. Nowy silny człowiek w SPD jest już tylko półsilnym człowiekiem. Dla kanclerza Friedricha Merza nie jest to jednak powód do radości, ponieważ potrzebuje on silnych partnerów, którzy nie będą demontowani przez ich własną partię”.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>

Obecnie między Iranem a Izraelem panuje rozejm, ale konflikt między tymi dwoma krajami w ostatnich tygodniach ponownie zwrócił uwagę na kwestię globalnego bezpieczeństwa energetycznego. Po zaatakowaniu przez USA irańskich obiektów jądrowych, Teheran zagroził zamknięciem Cieśniny Ormuz, ważnej trasy żeglugowej dla globalnego zaopatrzenia w energię.

Taki krok mógłby zakłócić dostęp do paliw kopalnych dla wielu krajów na całym świecie i wpłynąć na wzrost cen energii. Około 20 procent światowego płynnego gazu ziemnego i prawie 27 procent ropy naftowej transportowane jest przez wąską cieśninę łączącą Zatokę Perską z Zatoką Omańską.

Czym jest bezpieczeństwo energetyczne?

Wiele osób twierdzi, że odejście od paliw kopalnych ma kluczowe znaczenie nie tylko dla klimatu, ale także dla bezpieczeństwa energetycznego. W czasach napięć geopolitycznych krajowe źródła energii odnawialnej mogą bowiem zagwarantować stabilne dostawy energii.

Według niezależnej Międzynarodowej Agencji Energetycznej bezpieczeństwo energetyczne oznacza nieprzerwany dostęp do energii po przystępnej cenie. Dla nowoczesnych gospodarek energia ma podstawowe znaczenie dla wszystkich sektorów, od produkcji, przez transport i komunikacji po oświatę i rolnictwo.

Zakłócenia w dostawach energii mogą sparaliżować całe gałęzie przemysłu, utrudnić świadczenie ważnych usług, takich jak opieka zdrowotna, a nawet zagrozić bezpieczeństwu narodowemu, utrudniając operacje wojskowe. W latach 70. XX wieku przerwy w eksporcie ropy spowodowały gwałtowny wzrost cen, długie kolejki na stacjach benzynowych i wstrząsnęły światową gospodarką. Niedawno kryzys energetyczny po inwazji wojsk rosyjskich na Ukrainę w 2022 roku uwidocznił słabość Europy ze względu na jej silną zależność od importowanego gazu rosyjskiego.

Stabilniej niż paliwa kopalne?

Zdaniem ekspertów brytyjskiego think tanku energetycznego Ember, ostatni konflikt między Iranem a Izraelem podkreśla globalną zależność od importu ropy naftowej. Z danych Międzynarodowej Agencji Energetycznej wynika, że 79 procent światowej populacji mieszka w krajach importujących ropę, a 62 procent z nich pozyskuje całą zużywaną przez siebie ropę z innych krajów. 90 krajów – w tym Hiszpania, Korea Południowa, Niemcy, Turcja i Indie – pokrywa ponad 80 procent swojego zapotrzebowania na ropę naftową z importu.

Według think tanku Ember w czasach niestabilnych stosunków handlowych na świecie i rosnących napięć geopolitycznych taka zależność może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa energetycznego. A zawirowania na rynkach paliw kopalnych powodują wahania cen dla wszystkich krajów zależnych od dostaw ropy i gazu.

W opinii ekspertów energia odnawialna może stanowić dla nich stabilną i bezpieczną alternatywę. Dzięki niej energia elektryczna może być wytwarzana u siebie lub w sąsiednich krajach, chroniona od wahań cen i ryzyka geopolitycznego. Dywersyfikacja dostaw energii elektrycznej jest uważana za ważny element odpornego systemu energetycznego.

„Im więcej, tym lepiej”

Badania Międzynarodowego Funduszu Walutowego pokazują, że w ostatnich dziesięcioleciach sytuacja polityczna w większości krajów produkujących paliwa kopalne stała się bardziej narażona na wahania, a swobody demokratyczne są w nich w coraz większym stopniu ograniczane.

– Im więcej mamy krajowych źródeł energii, tym lepiej – mówi Fatih Birol, dyrektor wykonawczy Międzynarodowej Agencji Energetycznej. Podkreśla on konieczność pozyskiwania energii „nie z jednego kraju, nie z jednej trasy handlowej i nie od jednej firmy”. Fatih Birol zwraca uwagę, że bezpieczeństwo energetyczne jest coraz ważniejszym czynnikiem dla przechodzenia na czystą energię.

„Im mniejsza jest nasza zależność energetyczna od paliw kopalnych, tym większe jest nasze bezpieczeństwo energetyczne. To lekcja, którą wyciągnęliśmy w Europie”, powiedziała Ursula von der Leyen, przewodnicząca Komisji Europejskiej, podczas szczytu poświęconego przyszłości bezpieczeństwa energetycznego, który odbył się w kwietniu tego roku.

Von der Leyen wyjaśniła, że w odpowiedzi na kryzys energetyczny po inwazji Rosji na Ukrainę Europa przyspieszyła „wprowadzanie krajowych odnawialnych źródeł energii”. Stanowią one obecnie 47 procent jej koszyka energetycznego.

Jakie mogą być nowe zagrożenia?

Zdaniem ekspertów think tanku Ember droga do większego bezpieczeństwa energetycznego obejmuje zarówno przejście na lokalne źródła energii odnawialnej, jak i rozszerzenie elektryfikacji. Jego analiza wskazuje, że taką strategię przyjęły również Chiny.

Szacuje się, że dzięki promowaniu pojazdów elektrycznych, pomp ciepła i energii odnawialnej można by zmniejszyć import paliw kopalnych na całym świecie o 70 procent. Wspieranie samochodów elektrycznych pozwoliłoby zastąpić 33 procent importowanej ropy naftowej, a kolejne 23 procent oszczędności przyniosłoby zwiększenie produkcji energii elektrycznej z energii wiatrowej i słonecznej.

Ember dodaje, że 92 procent światowej populacji mogłoby pokryć swoje zapotrzebowanie na energię z odnawialnych źródeł energii ponad dziesięciokrotnie. Jednak zielona transformacja niesie ze sobą również ryzyko.

W kwietniu tego roku poważna awaria zasilania w prąd w Hiszpanii i części Portugalii wywołała pytania o stabilność energii odnawialnych, takich jak energia słoneczna i wiatrowa, które są uzależnione od określonych warunków pogodowych. Tuż przed tym incydentem energia odnawialna stanowiła około 70 procent produkcji energii elektrycznej w Hiszpanii. Rząd w Madrycie wyjaśnił jednak, że przyczyną awarii było kombinacja problemów planistycznych i błędów technicznych. Nie ma żadnych dowodów na to, że nadmierna zależność od energii odnawialnych odegrała tu jakąkolwiek rolę.

A co z niestabilnością energii odnawialnej?

Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego istnieją już bardzo zaawansowane rozwiązania mające na celu uczynienie systemu energetycznego bardziej odpornym i elastycznym: obejmują one inwestycje w infrastrukturę sieciową i magazynowanie energii.

Utrzymują się jednak obawy, że przejście na czystą energię może spowodować nową zależność od importu metali i minerałów potrzebnych do budowy infrastruktury i magazynów energii odnawialnej. Eksperci twierdzą, że niedobór materiałów budowlanych nie spowoduje kryzysu energetycznego podobnego do tego, który miał miejsce w przypadku niedoboru ropy lub gazu. Materiały te są bowiem potrzebne wyłącznie do rozbudowy mocy całego systemu, a nie do bieżącej produkcji energii elektrycznej.

Przeprowadzone badania ujawniły kilka przypadków poważnego zanieczyszczenia środowiska w gminach położonych w pobliżu kopalń metali, takich jak nikiel, który jest często wykorzystywany do produkcji baterii do pojazdów elektrycznych. Istnieją jednak możliwości ograniczenia wpływu górnictwa. Obejmują one bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące utylizacji odpadów, lepszy monitoring oraz wprowadzenie czystych technologii wydobycia.

Artykuł ukazał się pierwotnie na stronach Redakcji Niemieckiej DW.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>

Co mają ze sobą wspólnego Ateny, Dhaka, Freetown i Santiago de Chile? Wszystkie te miasta starają się chronić przed coraz bardziej ekstremalnymi upałami. A pomóc ma im w tym powołanie tzw. Chief Heat Officers, czyli specjalnych komisarzy ds. upałów. Działają niczym straż pożarna szczególnie w przypadku ekstremalnych temperatur: pomagają władzom miejskim analizować sytuację, sporządzać plany dotyczące upałów, a także wdrażać działania ochronne. Może to obejmować na przykład planowanie odpornych na ciepło chodników i dachów. Ważne są również plany i strategie chłodzenia na wypadek sytuacji kryzysowych.

Na przykład we Freetown w Sierra Leone komisarze ds. upałów pomogli w ponownym zalesianiu obszarów miejskich, aby tereny zielone mogły chłodzić przestrzeń. Uruchomiono aplikację, która łączy ludzi, troszczących się o drzewa w mieście i otrzymujących za to wynagrodzenie.

Działać zawczasu

W 2021 r. amerykański think tank Atlantic Council stworzył koncepcję „Chief Heat Officer”, który można nazwać komisarzami albo szeryfami ds. upałów. Rada zakłada, że do 2050 r. około 3,5 miliarda ludzi będzie cierpieć z powodu ekstremalnie wysokich temperatur. Połowa z nich będzie mieszkać w ośrodkach miejskich.

Eleni Myrivili uważa, że miasta muszą się na to pilnie przygotować. Jest ona ekspertką ds. upałów w Centrum Odporności Klimatycznej Rady Atlantyckiej i byłym komisarzem ds. upałów w Atenach.

– Zazwyczaj do rozmowy na ten temat dochodzi tylko wówczas, gdy wystąpi fala ciężkich upałów, pożary lasów lub susza, czyli kryzys. Potem nikogo to już nie obchodzi – mówi Myrivili.

Zadaniem komisarza ds. upałów jest zatem nie tylko przygotowanie miasta na takie sytuacje, a tym samym ochrona szczególnie wrażliwych grup. Chodzi również o „pomoc władzom miejskim w opracowaniu planów długoterminowego chłodzenia miasta”.

Kwestia upałów musi zatem zostać za wczasu włączona do planów budowy ulic, placów, chodników i budynków oraz uwzględniona we wszystkich ważnych decyzjach politycznych. To najtrudniejsza część realizacji koncepcji.

– Nie mogę powiedzieć, że odniosłam sukces w Atenach – przyznaje samokrytycznie Myrivili. Była komisarzem ds. upałów w stolicy Grecji w latach 2021-2023. – To, co mi sie udało, to zmiana kultury. Ludzie zrozumieli, że upały stanowią poważne zagrożenie–- dla zdrowia, gospodarki, społeczeństwa. Coś tutaj drgnęło – ocenia.

„Każde miasto tego potrzebuje”

Atlantic Council wsparła do tej pory ośmiu Chief Heat Officers powołanych przez rządy na całym świecie. Myrivili cieszy się, że koncepcja ta staje się coraz bardziej powszechna.

– Jeśli burmistrz nada priorytet kwestii upałów, komisarze mogą dokonać wielkich rzeczy. Mogą pomóc w znalezieniu budżetu, koordynacji między departamentami i naprawdę posunąć sprawy do przodu – ocenia ekspertka.

Niezależnie od tego, czy chodzi o USA, Kenię czy europejskie miasta, takie jak Londyn, Genewa i Paryż, na całym świecie pracuje obecnie wielu takich urzędników lub tworzone są podobne koncepcje.

Na przykład Indie niedawno przyjęły ustawę, która wymaga od każdego stanu federalnego powołania komisarza ds. ciepła, zwraca uwagę Myrivili. Jak ocenia, to pilnie potrzebne działania bo fale upałów znacznie się nasilają na całym świecie.

Znacznie więcej upalnych dni

Między majem 2024 r. a majem 2025 r. około czterech miliardów ludzi – czyli mniej więcej połowa światowej populacji – doświadczyło co najmniej 30 dodatkowych dni ekstremalnych upałów. Tak wynika z raportu kilku instytucji, w tym Czerwonego Krzyża. Według raportu w 195 z 247 analizowanych krajów i regionów liczba dni ekstremalnych upałów co najmniej podwoiła się. Powód to globalne ocieplenie.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że 500 000 zgonów rocznie na całym świecie jest związanych z upałami. Większość osób dotkniętych tym zjawiskiem mieszka w Azji, a następnie w Europie, gdzie liczba dni ekstremalnych upałów w 2024 r. była drugą najwyższą od początku prowadzenia rejestrów. W szczególności w południowo-wschodniej Europie było wyjątkowo gorąco i sucho.

Jednocześnie w Europie, w tym w Niemczech, jest coraz więcej osób starszych, które należą do grupy ryzyka. Według Niemieckiego Sojuszu na rzecz Zmian Klimatu i Zdrowia (KLUG), który składa się ze 100 stowarzyszeń i instytucji, zagrożenia związane z upałami są dla tych ludzi szczególnie wysokie.

– Wzrost temperatury o każdy dodatkowy ułamek stopnia ma znaczenie, ponieważ zwiększa ryzyko dla naszego życia, naszej gospodarki i naszej planety. Adaptacja jest koniecznością – wyjaśniła sekretarz generalna Światowej Organizacji meteorologicznej (WMO) Celeste Saulo podczas kwietniowej prezentacji raportu na temat stanu klimatu w Europie.

W tych miastach coś się zmienia

Ze względu na ekstremalne temperatury, miasto Phoenix w amerykańskim stanie Arizona utworzyło sześcioosobowy zespół zajmujący się wyłącznie ochroną przed upałami. Oprócz opracowania planów działania mających na celu ochronę ludzi, drugi rok z rzędu w miesiącach letnich przez całą dobę otwarte będzie tymczasowe schronisko na wypadek upałów, a także kilka centrów chłodzenia i stacji napojów.

Barcelona w Hiszpanii również wykorzystuje budynki publiczne, takie jak muzea i biblioteki, które są specjalnie oznakowane jako miejsca, w których można się ochłodzić i odpocząć.

W Niemczech przykład dają Kolonia i Fryburg. Opracowano tu pierwsze plany działania w zakresie upałów oraz zainicjowano i wdrożono odpowiednie środki. Obejmują kampanie informacyjne, strategie ochrony wrażliwych grup, a także systemy wczesnego ostrzegania i zazielenianie szczególnie gorących „hotspotów” w mieście.

Na przykład Fryburg koncentruje się na zieleni jako czynniku chłodzącym, a także na szybkim dostępie do cienia. W ubiegłym roku Kolonia rozszerzyła między innymi systemy ochrony przeciwsłonecznej na budynkach.

Kościół protestancki w Niemczech ogłosił niedawno, że latem udostępni chłodne budynki kościelne jako schronienia w całym kraju.

Więcej ofiar niż w wypadkach drogowych

Jak dotąd jednak Niemcy pozostają daleko w tyle, jeśli chodzi o ochronę przed upałami, co krytykuje KLUG. Organizacja ostrzega jednocześnie, że upały są największym zagrożeniem dla zdrowia w Niemczech, związanym z kryzysem klimatycznym.

Prezes Niemieckiego Stowarzyszenia Medycznego Klaus Reinhardt podkreślił na konferencji prasowej w Berlinie na początku czerwca, że fale upałów stają się „coraz częstsze, dłuższe i bardziej intensywne”. Powiedział, że społeczeństwo musi się na to przygotować, bo „upał dotyka każdego, niezależnie od wieku i istniejących wcześniej schorzeń”.

– Jako społeczeństwo nie rozumiemy, kiedy robi się niebezpiecznie i jak bardzo – dodał prezes KLUG Martin Herrmann. Na przykład, z powodu upałów ginie więcej osób niż w wypadkach drogowych. Sojusz wzywa do obowiązkowego wdrożenia środków ochrony przed upałem w miejscu pracy oraz znacznie większego wsparcia finansowego i kadrowego w tym zakresie.

Federalny Instytut Zdrowia Publicznego w Niemczech niedawno uruchomił nowy portal internetowy. Zawiera on praktyczne wskazówki, jak radzić sobie z ekstremalnymi upałami w życiu codziennym. Obejmują unikanie gorącego słońca w południe, sprawdzanie leków pod kątem tolerancji na ciepło i wietrzenie pomieszczeń tylko wtedy, gdy na zewnątrz jest chłodniej niż wewnątrz.

– Do tej pory zrobiono za mało – krytykuje Martin Hermann. W wielu regionach istnieją plany dotyczące przyjaznego dla klimatu budownictwa mieszkaniowego, infrastruktury i zrównoważonego ogrzewania. Ale upałów często nie bierze się pod uwagę.

– Widzimy, że istnieje wiele dobrych indywidualnych projektów. Problemem jest jednak ich powszechne wdrożenie – ocenia. – Teraz ważne jest, aby wdrożyć wszystkie plany i pomysły.

Podobnego zdania jest Myrivili z Atlantic Council. – Upał, którego dziś doświadczamy, jest niczym w porównaniu z tym, co nas czeka. To będzie o wiele, wiele bardziej niebezpieczne, a ludzie nie są tego świadomi – mówi. Tym ważniejsza jest praca nad rozwiązaniami.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Uchwałę w tej sprawie przyjęto niemal jednogłośnie na ogólnokrajowym zjeździe Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) w Berlinie. Współrządzące Niemcami ugrupowanie domaga się, by parlament i rząd natychmiast rozpoczęły przygotowania do wszczęcia procedury w sprawie delegalizacji Alternatywy dla Niemiec (AfD).

„Z partią, która nadużywa demokratycznych zasad w celu zwalczania demokracji od wewnątrz, uczciwa konkurencja nie jest możliwa” – argumentuje SPD w przyjętej w niedzielę (29.06.2025) uchwale. „Każda próba włączenia ich do demokratycznego dyskursu spełznie na niczym” – dodano.

„Teraz nadszedł czas, aby uprawnione organy konstytucyjne stworzyły warunki do niezwłocznego złożenia wniosku w sprawie niekonstytucyjności AfD” – wzywają niemieccy socjaldemokraci. Jak dodano, grupa robocza złożona z przedstawicieli władz federalnych i krajów związkowych powinna zebrać odpowiednie materiały.

Pod lupą kontrwywiadu

SPD powołuje się na opinię niemieckiego kontrwywiadu, Urzędu Ochrony Konstytucji, który niedawno uznał AfD za partię prawicowo ekstremistyczną. Wykonalność tej decyzji została jednak zawieszona na skutek złożenia przez AfD skargi przeciwko ocenie kontrwywiadu.

– W chwili, gdy Urząd Ochrony Konstytucji potwierdzi, że jest to partia prawicowo-ekstremistyczna, nie może być już manewrowania i rozważania argumentów – ocenił współprzewodniczący SPD Lars Klingbeil.

W niemieckiej koalicji rządzącej nie ma jednak zgody w sprawie dążeń do delegalizacji AfD, będącej obecnie drugą co do wielkości siłą w Bundestagu oraz największą frakcją opozycyjną. Chadecja CDU/CSU jest temu przeciwna i stawia na polityczną walkę z AfD. Szczególnie we wschodnich Niemczech, gdzie AfD ma bardzo wysokie poparcie, apele o delegalizację tej prawicowo-populistycznej partii są krytycznie postrzegane zarówno przez CDU, jak i część SPD.

Zdaniem krytyków wszczęcie takiej procedury mogłoby nawet wzmocnić AfD, a wynik postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym wcale nie byłby pewny. Postępowanie takie może zostać zainicjowane przez rząd, Bundestag lub Bundesrat. Konieczne jest udowodnienie, że partia jest nastawiona agresywnie przeciwko podstawowemu porządkowi demokratycznemu. Raport Urzędu Ochrony Konstytucji na temat AfD nie jest wystarczającym dowodem.

Wysokie przeszkody prawne

W ocenie polityka chadecji Steffena Bilgera dotychczasowe ustalenia nie są wystarczające do złożenia wniosku o zakazanie działalności AfD. Przypomniał on, że kilka dni temu niemiecki Federalny Sąd Administracyjny uchylił zakaz wydawania skrajnie prawicowego magazynu „Compact”, który kojarzony jest z AfD. – najpóźniej po tym wyroku w sprawie magazynu „Compact” dla wszystkich powinno stać się jasne, jak wysokie są prawne przeszkody na drodze do zakazu – ocenił Bilger, cytowany przez agencję DPA.

Z kolei minister spraw wewnętrznych Turyngii Georg Maier z SPD jest przekonany, że da się udowodnić antykonstytucyjność AfD. – Jeśli nie my, to kto? Jesli nie teraz, to kiedy? – mówił Maier na zjeździe SPD. W jego opinii ryzyko wynikające z braku działań jest obecnie wyższe niż ryzyko przegranej w sądzie.

Rezolucja w sprawie AfD była ostatnią ważną decyzją zjazdu niemieckich socjaldemokratów, który rozpoczął się w piątek. Partia wybrała na nim nowe kierownictwo. Współprzewodniczącym pozostał Lars Klingbeil, minister finansów w rządzie chadeckiego kanclerza Friedricha Merza, jednak w głosowaniu otrzymał jedynie 65 proc., co jest historycznie słabym wynikiem.

Delegaci po raz pierwszy wybrali nowe kierownictwo partii. Będzie on kierował SPD razem z nową współprzewodnicząca Baerbel Bas, minister pracy i spraw społecznych, byłą przewodniczącą Bundestagu.

(RTR, DPA/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Nie należy lekceważyć zagrożenia dla Niemiec ze strony Rosji, ostrzegł Johann Wadephul w gazetach grupy medialnej Funke. „Rosja bezpośrednio zagraża również naszemu życiu w pokoju i wolności w Niemczech” – powiedział. W nocy Ukraina ponownie stała się celem masowych rosyjskich ataków z powietrza.

Cel 5 procent: „słuszny i konieczny”

Jego zdaniem rosyjska wojna przeciwko Ukrainie jest i pozostaje największym zagrożeniem dla bezpieczeństwa w Europie oraz najważniejszym tematem niemieckiej polityki zagranicznej. Decyzje NATO podjęte w Hadze – gdzie sojusz uzgodnił zwiększenie wydatków na obronność do pięciu procent PKB – są „słuszne i konieczne”, jak podkreślił Johann Wadephul.

Szef niemieckiej dyplomacji dodał, że prezydent Rosji Władimir Putin „bezlitosnymi bombardowaniami atakuje morale Ukraińców. Wolność Ukrainy jest najważniejszym sprawdzianem naszej determinacji jako Europejczyków”.

Ponadto we wpisie na platformie X podkreślił, że „Niemcy potrzebują mocnych sił zbrojnych, które chronią nas i sojusz NATO. System obrony powietrznej Patriot, który chroni naszą przestrzeń powietrzną (...), służy do obrony wschodniej flanki NATO”.

Również kanclerz Friedrich Merz ostrzegł w sobotę (28.06.2025) przed fałszywym poczuciem bezpieczeństwa w Niemczech. Podczas wizyty w dowództwie operacyjnym Bundeswehry w Schwielowsee zwrócił uwagę na trwającą rosyjską wojnę: „Nie możemy więc traktować naszego bezpieczeństwa jako coś oczywistego. Musimy zrobić więcej, abyśmy mogli żyć w wolności, pokoju i bezpieczeństwie” – podkreślił.

Ataki również na zachodzie

Późnym wieczorem słychać było eksplozje w stolicy Ukrainy, Kijowie. Jednak według obserwatorów wojskowych większość rosyjskich dronów bojowych miała lecieć w kierunku zachodnim.

Według „The Kyiv Independent” wieczorem ukraińskie siły powietrzne ostrzegły przed bombowcami i dronami wysłanymi przez Rosję do różnych regionów. Wybuchy i uderzenia odnotowano m.in. w Zaporożu, Lwowie, Iwano-Frankiwsku i rejonie Czerkasów. Portal poinformował, powołując się siły powietrzne, że podczas nocnego zmasowanego ataku powietrznego Rosji zginął pilot F-16. Jego samolot został uszkodzony, stracił wysokość i runął na ziemię.

Ukraina od ponad trzech lat broni się przed rosyjską agresją. W ostatnich tygodniach Rosja ponownie drastycznie nasiliła ataki na ten kraj.

(DPA/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na Facebooku! >>

To była największa Parada Równości w stolicy Węgier od 30 lat, i to pomimo policyjnego zakazu. Według organizatorów w sobotniej (28.06.2025) demonstracji w Budapeszcie w obronie praw gejów, lesbijek i innych mniejszości seksualnych wzięła udział rekordowa liczba 200 000 osób. Media informowały o co najmniej 100 tysiącach uczestników. Wśród nich było kilkudziesięciu posłów do Parlamentu Europejskiego z innych krajów UE, którzy przybyli na Węgry, aby okazać swoją solidarność z uczestnikami parady. Oprócz tęczowych flag, nad głowami demonstrantów widać było także wiele flag UE.

Rząd premiera Viktora Orbána jednak potraktował złamanie zakazu organizacji Parady Równości jako skutek politycznej ingerencji z zewnątrz, a konkretnie – z Brukseli. „Na rozkaz Brukseli opozycja po raz kolejny zorganizowała w tym roku Paradę Równości!” – napisał w sobotę wieczorem na X rzecznik węgierskiego rządu Zoltán Kovács. „Za pomocą Parady Równości opozycja podburzyła przeciwko ustawom, które jej się nie podobają, zakpiła z suwerenności Węgier i, przy zagranicznym wsparciu, próbowała narzucić nam swoją kulturę” – oświadczył.

Oskarżył przeciwników politycznych o próbę „zdemontowania wszystkiego, co Węgry zbudowały w ciągu ostatnich 15 lat, a zwłaszcza wsparcia dla rodziny i ochrony dzieci”.

Restrykcyjna polityka węgierskiego rządu

Ze względu na restrykcyjną politykę Węgier wobec mniejszości seksualnych, tegoroczna Parada Równości nabrała szczególnie politycznego znaczenia. W połowie marca węgierski parlament przyjął zmiany przepisów, mające na celu zakazanie corocznej parady. Zakazano bowiem wszystkich zgromadzeń, które naruszają węgierską ustawę o LGBTQ. Ustawa ta, uchwalona w 2021 roku, zakazuje pokazywania homoseksualności w obecności nieletnich.

Kilka dni temu węgierska policja ostatecznie zakazała organizowania Parady Równości w Budapeszcie. Burmistrz stolicy Gergely Karacsony uznał jednak, że parada nie wymagała oficjalnego pozwolenia, ponieważ była „wydarzeniem miejskim”.

W piątek wieczorem przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen ponownie wezwała węgierskie władze do zniesienia zakazu demonstracji, aby organizatorzy nie musieli obawiać się kary. Orban dał w piątek jasno do zrozumienia, że policja nie będzie interweniować przeciwko uczestnikom, jednak może im grozić grzywna w wysokości do 500 euro.

(AFP/widz)

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na facebooku! >>

Państwo niemieckie nie ma obecnie prawnych możliwości zablokowania takiej transakcji, ponieważ siedziba spółki Nord Stream 2 AG znajduje się w Szwajcarii. Sprzedaż nie podlega obecnie obowiązkowi kontroli inwestycyjnej – oceniło niemieckie ministerstwo gospodarki w odpowiedzi na interpelację poselską Zielonych.

Tygodnik „Der Spiegel” przypomniał w internetowym wydaniu, że rząd USA Donalda Trumpa rozważa możliwość zreperowania i uruchomienia magistrali. Rząd Friedricha Merza chce zablokować taką możliwość.

Prawo weta dla rządu Merza?

W niemieckim rządzie toczy się dyskusja, czy w obecnej kadencji dojdzie do nowelizacji ustawy o kontroli inwestycji. Będąca obecnie w opozycji partia Zielonych uważa, że rząd powinien dysponować prawem weta w przypadku Nord Stream 2. Zieloni zapowiedzieli skierowanie do parlamentu własnego projektu ustawy w tej sprawie.

Na początku roku media, w tym „Financial Times” pisały o rosnącym zainteresowaniu Ameryki gazociągiem Nord Stream 2. Z tych doniesień wynikało, że Amerykanie zainteresowani są naprawą i rozpoczęciem pracy tego połączenia przy jednoczesnym przejęciu go na własność.

We wrześniu 2022 r. Nord Stream 1, oddany do użytku w 2011 r., a także Nord Stream 2 uległy uszkodzeniu w wyniku dwóch eksplozji. Według śledztwa dziennikarskiego za sabotaż były odpowiedzialne ukraińskie służby specjalne. Gazociąg łączy przez Morze Bałtyckie rosyjskie złoża gazu ziemnego z Niemcami.

Za reaktywacją gazociągu opowiada się największa niemiecka partia opozycyjna – Alternatywa dla Niemiec (AfD). Zwolennikiem uruchomienia magistrali jest też premier Saksonii Michael Kretschmer. Niemiecki rząd sprzeciwia się tym pomysłom.

Chcesz skomentować ten artykuł? Dołącz do nas na facebooku! >>

Codzienność nad Odrą po niemieckiej stronie granicy toczy się własnym rytmem. Nad rzekę wrócili turyści, a dobra pogoda sprzyja wypadom rowerowym i wędrówkom.

Niedaleko Schwedt nad Odrą, w Criewen, gdzie siedzibę ma Park Narodowy Doliny Dolnej Odry, na ulicach pustki. Jedyna w tej miejscowości lodziarnia otwiera się dopiero po południu i tylko przy ładnej pogodzie.

W sklepiku z pamiątkami i rękodziełem, dwoje rowerzystów kupuje lokalny miód i piwo. Są z Berlina, przyjechali w słoneczny czerwcowy dzień na przejażdżkę szlakiem Odra-Nysa. – Spokój, cisza, natura, bliskość wody – po to tu przyjeżdżamy – mówi Anette. – Dla nas brak masowej turystyki i tego wszystkiego, co się z tym łączy, to największy atut tego miejsca.

Para berlińczyków doskonale pamięta katastrofę ekologiczną sprzed blisko trzech lat. – Zaledwie kilka dni wcześniej byliśmy nad Odrą. Wszystko było jak zawsze – opowiada Mario, partner Anette. – Aż trudno było nam uwierzyć, kiedy widzieliśmy potem w mediach stosy śniętych ryb. Mam nadzieję, że to się już nie powtórzy.

Nieprzewidywalna alga

Christian Wolter, kierownik grupy badawczej w Instytucie Ekologii Wód i Rybactwa Śródlądowego Leibniza (IGB) w Berlinie, tak optymistyczny nie jest. Jego zdaniem ryzyko wystąpienia ponownego śnięcia ryb w Odrze pozostaje niezmiennie bardzo wysokie. Wpływ na to ma nadal występujące wysokie zasolenie wody, częściowo nawet wyższe niż podczas masowego śnięcia ryb w sierpniu 2022 roku. Zasolenie przyczynia się do rozrostu tzw. złotej algi (Prymnesium parvum), której kwitnienie powoduje wyrzut toksyn groźnych dla organizmów żyjących w rzece.

– W ubiegłym roku obserwowaliśmy trzy kwitnienia algi Prymnesium parvum w Odrze. Biorąc pod uwagę liczbę komórek na litr, było ich nawet więcej niż podczas katastrofy w 2022 roku – mówi nam Christian Wolter. Kwitnące algi nie przypłynęły tym razem z Polski, ale znaleziono je w wodach Odry Zachodniej i w kanale Hohensaaten–Friedrichsthal.

Co ciekawe, w wyniku kwitnienia tym razem nie wytworzyły się toksyny i do śnięcia ryb nie doszło. Alga okazała się zatem całkowicie nieprzewidywalna.

– Eksperymentujemy, badamy, ale zjawisko to pozostaje dla nas zagadką – przyznaje naukowiec. – Tym bardziej utwierdza mnie to w przekonaniu, że dopóki tego nie wiemy, musimy koniecznie obniżyć zasolenie Odry, żeby odebrać aldze podstawę wzrostu.

Odra w coraz lepszym stanie

To ważne, ponieważ – jak wskazują badania Instytutu Leibniza – stan Odry zaczął się poprawiać.

– Odra jest na dobrej drodze do tego, żeby się zregenerować – stwierdza Christian Wolter. Instytut prowadzi cykliczne badania wody w rzece, w tym regularne połowy, by sprawdzić, czy Odra odbudowuje swoje zasoby żywych organizmów. Ostatnie badanie odbyło się w kwietniu br. i przyniosło nadzwyczaj dobre rezultaty.

– Po roku 2023 zaobserwowaliśmy bardzo dobry wzrost reprodukcyjny – taki, który nie zdarza się każdego roku. Oprócz tego. zawodowi rybacy zrezygnowali czasowo z połowów, co doprowadziło do znacznego wzrostu populacji ryb – mówi Wolter.

Do poprawy sytuacji przyczyniła się zdaniem naukowca także powódź z września 2024 roku, która najwyraźniej przyspieszyła regenerację rzeki. Do Odry napłynęły z dopływów rzecznych m.in. gatunki ryb, które na stałe w niej nie występują. Jak przekonuje Christian Wolter, możliwe jest, że w roku 2026 lub 2027 stan Odry znacząco się zregeneruje. – O ile do tego czasu nic się nie wydarzy – zastrzega naukowiec.

Stałe zagrożenie

Zdanie „o ile nic się nie wydarzy” słyszymy od naszych rozmówców często. O tym, że śnięcie ryb może się powtórzyć, przekonany jest też Dirk Treichel, dyrektor Parku Narodowego Doliny Dolnej Odry. – Odra jest pacjentem, o którego trzeba się troszczyć. Jej stan jest poważny, ale nie beznadziejny – mówi Treichel. – Alga zadomowiła się w wodach, istnieje więc stałe zagrożenie, że w każdej chwili znów może dojść do katastrofy.

Pamięć o wydarzeniach z sierpnia 2022 roku na miejscu jest wciąż żywa.

– Mieszkańcy wciąż mają katastrofę w pamięci. Wielu z nich pomagało przy wyławianiu ryb, chyba każdy pamięta odór rozkładających się trucheł – wspomina Treichel. – Temu poczuciu zagrożenia towarzyszy bezsilność. Można to porównać do pandemii koronawirusa, która przeminęła, ale dopiero co czytałem o kolejnej mutacji i nikt nie wie, jak to się rozwinie. Tak samo jest z Odrą. Jest jak tykająca bomba.

Obraz katastrofy wrył się w pamięć

Powtórka z katastrofy mogłaby okazać się zabójcza przede wszystkim dla lokalnej turystyki. To właśnie z niej żyje spora część mieszkańców „Toskanii Północy”, jak w folderach turystycznych reklamuje się graniczący z Polską powiat Uckermark. Poza rafinerią ropy naftowej PCK w Schwedt nad Odrą, przemysłu tu praktycznie nie ma. Wyludniający się na potęgę region od dłuższego czasu stara się więc przyciągnąć przybyszów przede wszystkim dostępem do nieskażonej natury.

Już w 2012 roku Uckermark został zwycięzcą pierwszego ogólnoniemieckiego konkursu „Zrównoważone regiony turystyczne”. Niemal dwie trzecie obszaru tego graniczącego z Polską powiatu znajduje się pod szczególną ochroną przyrodniczą.

– Zarówno w 2023, jak i jeszcze w 2024 roku turystyka była odczuwalnie dotknięta skutkami katastrofy – uważa Dirk Treichel. – Odrę pokazywano w całych Niemczech, a nawet w całej Europie jako obszar katastrofy naturalnej. Obraz rozkładających się w upale trucheł wrył się w pamięć i rzeczywiście spowodował spadek liczby turystów. Kursujące po Odrze statki wycieczkowe, które na terenie naszego parku narodowego cumują, też notowały znacznie mniej rezerwacji.

W tym roku sytuacja się ustabilizowała, chociaż nikt nad Odrą nie ma wątpliwości, że powtórka z katastrofy pociągnęłaby za sobą znaczące konsekwencje gospodarcze dla regionu. Póki co nadodrzańskie tereny po niemieckiej stronie granicy zamierzają mocniej reklamować się po polskiej stronie. Z aktualnych badań przeprowadzonych na zlecenie Parku Narodowego Doliny Dolnej Odry wynika, że turyści z Polski – mimo bezpośredniej bliskości – stanowią jedynie pięć procent odwiedzających te tereny.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

DW: Jak Pani dziś widzi kwestię praworządności, tak ważną dla Pani, gdy była Pani wiceszefową Komisji Europejskiej? Przypomnijmy, że wtedy chodziło zwłaszcza o Węgry i Polskę.

VIERA JOUROVÁ: – To dotyczy wszystkich państw Unii. Podział władzy między różne instytucje jest wszędzie potrzebny. Jeśli ktoś uzurpuje sobie jej więcej, niż daje mu konstytucja, jest to już krok ku rezygnacji z rządów prawa.

A tak było w wypadku Polski i Węgier?

– Z pewnością dotyczy to Węgier, gdzie małymi kroczkami demontowano wszelkie zabezpieczenia i wyciszano krytyczne głosy. Tam wszystko zmierza ku temu, by zapewnić władcy taką pozycję, że nikt już nie będzie w stanie pokonać go w wyborach. Tak więc jest to także erozja systemu demokratycznego.

W Polsce był to skok. Reforma sądownictwa niemile nas w Komisji zaskoczyła, ponieważ zlikwidowała niezależność sądownictwa. Na sędziów wywierano ekstremalne naciski polityczne, na co nie może być zgody. Dlatego mnie przypadła niepopularna rola interweniowania w sprawach, o czym oponenci mówili, że są ingerencjami w sprawy niezależnych państw.

Robiła to Pani z czystym sumieniem?

– Zawsze musiałam to sobie wyjaśnić i jako prawnik przeanalizować. W chwili, gdy proponowałam jakieś kroki, byłam głęboko przekonana, że są konieczne.

Pewnie słyszała Pani od przedstawicieli Polski, że takie rozwiązania są w Hiszpanii i w innych krajach. Jak Pani wtedy na to patrzyła i jak widzi Pani to teraz?

– Słyszałem to wiele razy, dlatego mówiłam, że właśnie z powodu skarg Polski Komisja będzie corocznie sporządzać raport o praworządności, gdzie przedstawi sytuację we wszystkich państwach członkowskich w zakresie podziału władzy i demokracji. Mamy 27 unikatowych systemów…

Każdy jest inny?

– Tak, każdy z nich składa się z wielu różnych elementów i płaszczyzn, i jest dość zróżnicowany. A to, na co zwrócił uwagę polski rząd w Hiszpanii…

…a także w Niemczech.

– Także w Niemczech. Ale zawsze chodziło o jeden element, jedną sprawę. Bardzo mi pomógł Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, zapisując w jednej z decyzji, że do pogwałcenia praworządności dochodzi wtedy, gdy się naruszy więcej elementów. Że to musi być problem horyzontalny, a nie jednostkowy. Jednak co do Hiszpanii Polacy mieli rację. Tam wymagało to rozwiązania i z tym też mocno się nabiedziłam.

A Hiszpania jak reagowała?

– Negocjowaliśmy pięć lat. Powoływanie sędziów było tam całkiem zablokowane. Nie działała rada sądownictwa, co jest także problemem Polski. Potrzebne było porozumienie dwóch głównych partii, ludowców i socjalistów, żeby stworzyć system, który przetrwa kolejne wybory. Udało się to w zeszłym roku, a ja się z tego bardzo cieszę.

A Niemcy?

– Tam mieliśmy problem z Sądem Konstytucyjnym w Karlsruhe, który sprzeciwił się decyzji europejskiego Trybunału, co jest sytuacją najgorszą. Trudno sobie z nią poradzić, ponieważ narusza zasadę, że ostatnie słowo ma TSUE i należy je respektować. Ale Niemcy to potem naprawili.

A czy znalazła Pani coś istotnego w innych krajach?

– Zaniepokoiła mnie sytuacja w Rumunii…

Ma Pani na myśli wybory?

– Unieważnienie pierwszej tury wyborów prezydenckich. I wciąż nie wiemy, co tam się tak naprawdę stało. Sąd Najwyższy w Rumunii sprzeciwił się woli wyborców i wstrzymał proces, który doprowadziłby do wyboru prezydenta. Chciałabym poznać powody. Chodziło mi również o zbalansowanie władzy. Myślę, że więcej dowiemy się, gdy Komisja przyjrzy się danym z TikToka, gdzie miało dojść do masowej manipulacji wolą wyborców. Unia jest barwna i właściwie co rusz jakiś problem pojawia się w którymś kraju.

Myślę, że bóle głowy w Komisji wywołuje nie tylko TikTok, ale i X, czy Facebook. A do tego dochodzi jeszcze sztuczna inteligencja. W jakim stopniu była i jest to ważna sprawa? Co powinna w tej sprawie zrobić nowa Komisja?

– Bardzo upraszczając: odkryliśmy, że transformacja cyfrowa i sztuczna inteligencja mogą całkowicie zdemolować system demokratyczny, znacząco zakłócać pokój społeczny, wywoływać nienawiść, tworzyć bańki i polaryzować społeczeństwo. Dlatego właśnie opracowaliśmy rozporządzenie w sprawie usług cyfrowych, które zwiększa odpowiedzialność dostawców cyfrowych za to, co dzieje się u nich w systemie i co wpływa na bezpieczeństwo ludzi.

A teraz? Powinniśmy wprowadzić cyfrową tożsamość każdego pojedynczego człowieka, żeby to, co umieszcza w Internecie, było opatrzone jego podpisem.

Koniec z anonimowością?

– Myślę, że w tym kierunku to zmierza. Ma to związek z rozwojem sztucznej inteligencji, gdzie nie da się już odróżnić, czy mówi do nas robot, czy realny człowiek. W dzisiejszym dziwacznym świecie chronimy wolność słowa zarówno robota, jak i niepodpisanego człowieka.

A Pani powiedziała tu, na GLOBSEC Forum, że wolność słowa jest bardzo ważna, ale tylko dla ludzi.

– Dla ludzi takich jak pan i ja. Dla ludzi, którzy mają imię i nazwisko, i którzy stoją za swoimi opiniami.

A nie dla botów?

– Nie dla robotów.

Trudne zadanie?

– Myślę, że najtrudniejsze będzie egzekwowanie już przyjętych zasad. To jest teraz główne zadanie dla Komisji. Drugą sprawą jest zastanowienie się, jak radzić sobie z kwestionowaniem wszystkiego, co widzimy na ekranie. Musimy wrócić do komunikacji ludzi z ludźmi. Oczywiście z domieszką sztucznej inteligencji, ale niech będzie etykieta, niech się o tym wie.

Czyli ma być tak, jak z reklamą, że jeśli w filmie pojawiają się jakieś marki, to jest też napis, że film zawiera lokowanie produktu?

– Tak, to bardzo podobna zasada. W unijnym Akcie o sztucznej inteligencji (AI Act) powiedzieliśmy, że jej produkty muszą być oznakowane, aby było widać, że nie są stworzone przez człowieka. Wkrótce wszystko będzie musiało być oznakowane, ponieważ pracujemy z tym codziennie, na szeroką skalę.

A potem trzeba będzie się zająć negatywnym wpływem sieci na dzieci. Do tej pory tego nie zrobiliśmy.

Ważne jest też to, co boty i trolle z Rosji robią w naszym kierunku, a zwłaszcza w stronę Ukrainy. Czy w Komisji są jakieś recepty na walkę z nimi?

– To by była długa rozmowa, podam więc tylko przykład z Czech. Gdy nasza przestrzeń informacyjna zaczęła być zalewana rosyjską dezinformacją, wiadomo było, że pracuje nad tym armia Rosjan w Petersburgu, zwanych trollami. Czeską reakcją na nich była ochotnicza armia elfów. Dziś jest to grupa kilku tysięcy ludzi walczących z produkcją trolli w sieci. Niedawno rozmawiałam z ich szefem. Powiedział mi: „Rezygnujemy, bo nie mamy już sił, by walczyć ze sztuczną inteligencją. Naszym przeciwnikiem nie jest już człowiek, ale robot, który może produkować to w ogromnych ilościach, a my nie jesteśmy w stanie temu sprostać”.

Ale państwo chyba nie powinno odpuszczać? Przypomnę, że reagowało już na przykład, choćby na spiskowy portal Voice of Europe.

– Przede wszystkim państwo nie może budować swej siły politycznej na spiskach. Dla mnie państwo to rząd. I trzeba rozróżniać, czy ten rząd chce rządzić uczciwie i demokratycznie, bez pomocy dezinformacji, czy też został już utworzony z pomocą dezinformacji.

Pani to mówi pod adresem obecnego rządu Czech, czy dzisiejszej czeskiej opozycji?

– Nie! Mówię teoretycznie, że zależy od tego, czy ten rząd – powiem to całkiem metaforycznie – szczyci się manipulowaniem opinią publiczną dezinformacją.

Jakiś rząd tak robi?

– Prawie wszystkie demokratycznie wybrane rządy twierdzą, że nie chcą sięgać po tę metodę.

A tak naprawdę?

– Powiedziałabym, że to działa. Ale to, co ostatnio usłyszeliśmy od premiera (Słowacji) Ficy, było ewidentnie dezinformacją wyprodukowaną na Kremlu.

O czym zapomniałem?

– O reakcji społeczeństwa. Kiedy bowiem mówimy o przestrzeni cyfrowej, jako regulatorzy skupiamy się na dostawcach cyfrowych.

A wtedy słyszą Państwo: „Zabieracie nam wolność słowa!”?

– Właśnie tak. Społeczeństwo powinno uruchamiać jakieś systemy odpornościowe, żeby ludzie nie wierzyli we wszystko, co ujrzą w Internecie. Żeby używali uwierzytelniania. Żeby nie dawali się wpędzać w panikę, bo w sieci pojawiły się dezinformacje. Ta adaptacja przebiega powoli.

Kto ma to robić? Organizacje pozarządowe?

– Także akademicy. Powinni chodzić do mediów, obalać mity i przesądy. Ogromną rolę do odegrania mają media publiczne. Powinno się tym zająć społeczeństwo obywatelskie.

Czy prorektorka Uniwersytetu Karola też będzie się o to starać?

– Cieszę się, że nasz uniwersytet ma kilkuset ekspertów, którzy chodzą do mediów publicznych, aby tam wyjaśniać różne rzeczy. Po wakacjach zamierzam zwrócić się do kolejnych, żeby do nich dołączyli. Bo to oznacza, że być może będą musieli iść do telewizji czy radia o jedenastej w nocy. Ale myślę, że ważne by było, żeby w każdej grupie społecznej byli ludzie, którzy mają taką wiedzę ekspercką.

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>

Rozmowa była przeprowadzona 13 czerwca 2025 roku podczas konferencji GLOBSEC Forum w Pradze.

* Czeska antropolożka i prawniczka Viera Jourová (urodzona w 1964 roku) jest od stycznia 2025 roku prorektorką Uniwersytetu Karola w Pradze, najstarszej uczelni Europy Środkowej. Przedtem reprezentowała Czechy w Komisji Europejskiej przez dwie kadencje: w latach 2014-2019 jako komisarz sprawiedliwości, ochrony konsumentów i równouprawnienia płci, od 2019 do 2024 roku była zaś jej wiceprzewodniczącą do spraw wartości i przejrzystości. Za przygotowanie unijnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO) trafiła w 2019 roku na listę 100 najbardziej wpływowych osób magazynu Time.

40-letni mężczyzna z miejscowości Neuruppin w Brandenburgii wywołał poważną akcję policyjną. W sobotni (28.06.) poranek poinformował policję, że odnalazł granatnik przeciwpancerny z czasów drugiej wojny światowej (tzw. panzerfaust). Kiedy funkcjonariusze przybyli na miejsce, zdali sobie jednak sprawę, że mężczyzna zabrał ze sobą granatnik.

Policja znalazła mężczyznę na parkingu miejscowego centrum handlowego. „Specjaliści z Krajowego Urzędu Policji Kryminalnej w Brandenburgii zamknęli obszar, tak że centrum handlowe i sąsiednie budynki mieszkalne musiały zostać ewakuowane” – podaje policja. Łącznie działaniami zostały dotknięte 142 osoby. Na miejsce wysłano straż pożarną, służby porządkowe i ratunkowe.

Przedmiot, o którym mowa, został zidentyfikowany jako radziecka głowica ćwiczebna z pocisku przeciwpancernego. Mężczyźnie grozi teraz postępowanie wyjaśniające.

(AFP/stef)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

W ubiegłym roku w Niemczech około 1,52 miliona osób było zatrudnionych w zawodach związanych z informatyką (IT) oraz technologiami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT). Jak poinformowała Federalna Agencja Pracy w Norymberdze oznacza to wzrost o cztery procent w porównaniu z rokiem poprzednim. Wzrost ten opiera się głównie na wzroście zatrudnienia podlegającego składkom na ubezpieczenie społeczne, które od 2014 roku wzrosło o około 70 procent, czyli 463 000 osób. Zagraniczni wykwalifikowani pracownicy odgrywają w tym coraz ważniejszą rolę.

W 2024 r. około 165 000 pracowników w zawodach związanych z ICT nie posiadało niemieckiego obywatelstwa. Oznacza to, że stanowili oni 15 procent wszystkich pracowników podlegających składkom na ubezpieczenie społeczne w tym sektorze.

Indie, Turcja, Rosja

Szczególnie znaczący jest wzrost liczby osób pochodzących z Indii, Turcji, Rosji, Ukrainy i ośmiu głównych krajów pochodzenia azylantów. Łącznie około 15 000 zagranicznych pracowników ICT posiadało jedną z tych narodowości w 2024 r., głównie z Iranu (5 000), Pakistanu (4 000) i Syrii (3 000). Pomimo wzrostu zatrudnienia, liczba nowo zgłoszonych ofert pracy w 2024 roku spadła do około 44 000, co oznacza spadek o 24 procent w porównaniu z rokiem poprzednim. Przyczynami są osłabienie koniunktury oraz strukturalne zmiany w branży.

Wysokie zapotrzebowanie na rozwój oprogramowania

Wciąż brakuje wykwalifikowanej siły roboczej, szczególnie w dziedzinie rozwoju oprogramowania. „Zawody związane z technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi szybko się rozwijają, co wymaga wysokiego stopnia zdolności adaptacyjnych i ciągłego szkolenia” – podkreśliła Andrea Nahles, prezeska Federalnej Agencji Pracy.

W szczególności w dziedzinie sztucznej inteligencji można zaobserwować bardzo dynamiczny postęp. Nahles podkreśla ponadto znaczenie większego udziału kobiet. Odsetek kobiet zatrudnionych w sektorze ICT wynosi obecnie zaledwie 18 procent. Również w obszarze kształcenia zawodowego i studiów rośnie liczba młodych specjalistów.

W roku akademickim 2023/2024 około 258 000 studentów było zapisanych na kierunki informatyczne – to wzrost o 42 procent w porównaniu z rokiem 2013. Odsetek kobiet wzrósł nieznacznie do 22 procent.

(DPA/jar)

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Od rozpoczęcia pełnoskalowej rosyjskiej wojny przeciwko Ukrainie w lutym 2022 r. nie było bardziej palącego pytania dla NATO niż to, w jaki sposób może lepiej bronić swoją wschodnią flankę. Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa i Polska to pięć z sześciu państw NATO, które graniczą z Rosją i/lub Białorusią. Od 2022 r. kraje te zainwestowały już znaczne środki w lepsze zabezpieczenie tych granic - na przykład w ogrodzenia i systemy nadzoru. Teraz dochodzi nowy plan: miny lądowe.

Wycofanie się z Konwencji Ottawskiej

W ostatnich miesiącach pięć krajów NATO stopniowo ogłosiło wycofanie się z tak zwanej Konwencji Ottawskiej. Traktat, który został zawarty w 1997 roku i wszedł w życie dwa lata później, zakazuje używania, produkcji i transferu min przeciwpiechotnych na całym świecie. Jednym z powodów, dla których miny te są bardzo kontrowersyjne, jest to, że mogą one masowo trafiać zarówno żołnierzy, jak i cywilów. Ponadto niewybuchy pozostają długoterminowym zagrożeniem nawet po zakończeniu konfliktu. Tylko w 2023 roku prawie 6000 osób na całym świecie zostało zabitych lub rannych przez miny lądowe - 80 procent ofiar stanowili cywile, w tym wiele dzieci. Usuwanie ładunków wybuchowych jest niebezpieczne, kosztowne i niezwykle czasochłonne.

Wycofanie się pięciu krajów NATO ma zostać oficjalnie ogłoszone jeszcze w czerwcu tego roku - tylko Norwegia, która również ma prawie 200-kilometrową granicę z Rosją, chce pozostać w porozumieniu. Od końca roku pięć wycofujących się krajów NATO mogłoby ponownie rozpocząć produkcję i składowanie min przeciwpiechotnych w pobliżu granicy - które byłyby następnie szybko i masowo rozmieszczane w sytuacjach awaryjnych.

W sumie 164 kraje na całym świecie podpisały Konwencję Ottawską, ale 33 nie przystąpiły do niej. Oprócz największych potęg, USA i Chin, dotyczy to również Rosji. W rzeczywistości Kreml posiada zdecydowanie największe na świecie zapasy min przeciwpiechotnych, które szacuje się na 26 milionów sztuk. Wiele z nich jest już używanych w Ukrainie.

Miliony min w obszarach leśnych

Według organizacji pozarządowej Handicap International, 58 krajów i innych obszarów jest nadal skażonych minami lądowymi - nawet jeśli konflikty leżące u ich podstaw miały miejsce w niektórych przypadkach kilkadziesiąt lat temu. A jednak, w najgorszym przypadku, kolejne duże obszary mogą zostać dołączone w ciągu zaledwie kilku lat. Łącznie - od fińskiej Laponii na północy po polskie województwo lubelskie na południu - granica między pięcioma państwami NATO a Rosją i Białorusią ma około 3500 kilometrów długości. Większość tych obszarów jest słabo zaludniona i gęsto zalesiona, co utrudnia dokładne monitorowanie pasa granicznego.

Jednakże istnieją duże obawy dotyczące możliwego rosyjskiego ataku na terytorium NATO. Do tego stopnia, że kraje te mogłyby teraz sięgnąć po broń, którą świat faktycznie chciał zdelegalizować i zlikwidować. Według raportu opublikowanego w brytyjskim Telegraph, eksperci NATO już teraz analizują dokładnie, które obszary można rozważyć pod kątem możliwego użycia min przeciwpiechotnych. Celem krajów NATO jest maksymalne odstraszanie. W przypadku rosyjskiego ataku ten zaminowany pas wraz z innymi środkami ochrony granic powinien w najkrótszym czasie zadać tak duże straty nacierającemu wrogowi, że Moskwa zrezygnuje z przedłużania wojny.

Nowa żelazna kurtyna

Jedyny problem polega na tym, że do skutecznej ochrony tak długiego odcinka granicy potrzebnych byłoby prawdopodobnie kilka milionów min i min-pułapek. Duże obszary przez dekady nie nadawałyby się więcej do zamieszkania, a potencjalne szkody dla ludzi i środowiska byłyby prawie niemożliwe do przewidzenia.

David Blair, korespondent zagraniczny Telegraph, mówił już o nowej, zapalnej „żelaznej kurtynie” - nawiązując do silnie strzeżonej granicy między NATO a państwami Układu Warszawskiego podczas zimnej wojny. Wschodnioeuropejskie państwa NATO zainicjowały równolegle do ewentualnego stawiania min wiele innych działań. Wzniesiono już lub wzmocniono ogrodzenia i mury graniczne, zainstalowano nowoczesne systemy nadzoru i wczesnego ostrzegania oraz zwiększono kontyngenty żołnierzy. Niektóre z sąsiednich krajów planują również rozmieszczenie systemów ochrony przed dronami wzdłuż granicy, pogłębienie systemów irygacyjnych, aby mogły być używane jako okopy w sytuacjach awaryjnych oraz sadzenie drzew wzdłuż ważnych dróg, aby zapewnić ochronę cywilom i żołnierzom.

Konieczność czy brak odpowiedzialności

Jednym ze szczególnie narażonych krajów wzdłuż wschodniej granicy NATO jest Litwa. Tutaj, pomiędzy rosyjską eksklawą Królewiec na zachodzie a Białorusią na wschodzie, przebiega tak zwany Przesmyk Suwalski – połączenie lądowe między krajami bałtyckimi a resztą obszaru NATO o szerokości zaledwie około 65 kilometrów. Zachodzi szczególna obawa, że ewentualny rosyjski atak mógłby nastąpić w pierwszej kolejności właśnie tutaj.

Dlatego też sama Litwa chce zainwestować około 800 milionów euro w produkcję nowych min w nadchodzących latach. Litewska minister obrony Dowile Šakalienė stanęła w obronie planów odnośnie min i mówiła o „egzystencjalnym zagrożeniu” dla jej kraju. Ponadto Rosja produkowała coraz więcej min lądowych w niedawnej przeszłości, podczas gdy Europa zniszczyła swoje własne zasoby zgodnie z warunkami Konwencji Ottawskiej.

Eva Maria Fischer, szefowa rzecznictwa w organizacji pozarządowej Handicap International Germany, powiedziała jednak DW, że jest to niebezpieczny i niepokojący rozwój sytuacji. „Oczywiście obawy o bezpieczeństwo państw Europy Wschodniej mogą być uzasadnione w obecnym niestabilnym kontekście międzynarodowym” – powiedziała Fischer w marcu, kiedy pierwsze z pięciu państw NATO upubliczniło swoje plany wycofania się z Konwencji Ottawskiej. Jak wskazała: „Trwałe bezpieczeństwo nie może jednak opierać się na broni, która zabija na oślep, pozostaje w ziemi długo po zakończeniu konfliktu, nadal okalecza cywilów i niszczy podstawy egzystencji”. Zdaniem Evy Marii Fischer „Istnieją alternatywne sposoby obrony kraju. Mogą one wydawać się droższe – ale takie nie są, jeśli weźmie się pod uwagę ogromne koszty następstw użycia min przeciwpiechotnych”.

Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

„Z ekonomicznego punktu widzenia planowana militaryzacja niemieckiej gospodarki jest zakładem wysokiego ryzyka o niskim ogólnym zwrocie ekonomicznym” – wynika z badania przeprowadzonego przez Uniwersytet w Mannheim, cytowanego w sobotę (28 czerwca) przez tygodnik „Der Spiegel”. Według obliczeń dodatkowe euro dla przemysłu obronnego prawdopodobnie wygeneruje maksymalnie 50 centów dodatkowej produkcji makroekonomicznej.

Lepiej inwestować w infrastrukturę

Natomiast inwestycje w infrastrukturę publiczną są generalnie znacznie bardziej opłacalne. Umożliwiają one podwojenie każdego zainwestowanego euro, a w niektórych przypadkach nawet jego potrojenie, na przykład w przypadku inwestowania w lepszą opiekę nad dziećmi.

Ekonomiści widzą również niebezpieczeństwo, że inwestycje wojskowe ulegną spowolnieniu: Ponieważ przemysł obronny już teraz działa na wysokich obrotach, a jednocześnie procedury zamówień są nieprzejrzyste, wyższe wydatki na obronność doprowadziłyby przede wszystkim do wzrostu cen. Duża część środków publicznych trafi zatem „do kieszeni firm i ich właścicieli”, ostrzegają ekonomiści cytowani za magazynem „Der Spiegel”.

Niemcy zależne od importu

Zwielokrotnienie wartości akcji koncernu zbrojeniowego Rheinmetall jest dowodem na wysokie oczekiwania inwestorów. Autorzy badania nie uważają także innych badań dotyczących ekonomicznego wpływu wydatków na obronność, które często malują znacznie bardziej pozytywny obraz, za odpowiednie, ponieważ odnoszą się one głównie do USA. Niemcy są jednak znacznie bardziej zależne od importu w sektorze obronnym.

(AFP/stef)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>